Global Studies on Management Information Systems
Structural Economic Change and Digital Transformation in Türki̇ye’s Manufacturing Industry
Resul Aydemir, Sercan PişkinThe fact that the Fourth Industrial Revolution and the digital transformation are changing the balance in the world economy has far reaching consequences for powerful developed countries and emerging ones. As the structural economic change unfolds, only a few countries have achieved high income status by making the right shift between sectors as required by the development process. Looking at Turkey’s productivity growth and structural change trends in the decades between 1990 and 2020, we observe that the contribution of structural change to total productivity increased in 1990-2000 and early 2000s similar to Asian countries where structural change was at the forefront. However, the contribution of structural change to total productivity growth in the period of 2011-2020 was the lowest. Examining Turkey’s digital technology indicators and the information and communication technology (ICT) intensities of manufacturing sectors, we discern that the share of low and medium-low digital intensity sectors in the Turkish manufacturing industry has decreased by 20 percentage points in the last 50 years, while the share of high and middlehigh digital intensity sectors has increased at the same rate. We argue that in order to succeed in designing effective digital transformation policies to increase the productivity in manufacturing sectors, policy makers need to closely follow the digitalization trends in the ICT intensive sectors and improve Turkey’s standing in international digitalization indicators by focusing on the priority areas, which will in turn contribute to Turkey’s long term macroeconomic targets.
Türkiye İmalat Sanayiinde Yapısal Ekonomik Değişim ve Dijital Dönüşüm
Resul Aydemir, Sercan PişkinDördüncü Sanayi Devrimi ve dijital dönüşümün dünya ekonomisindeki dengeleri değiştirmesi; ülkeler bu dönüşümü gerçekleştiremezse, güçlü ülkelerin güçlerini kaybetmesine ve yeni aktörlerin doğmasına neden olabilecek yıkıcı bir devrim olarak karşımıza çıkmaktadır. Dünyada birçok ülkede yapısal ekonomik değişim devam ederken, kalkınma sürecinin gerektirdiği sektörler arası geçişi başararak yüksek gelir statüsüne ulaşabilen oldukça az sayıda ülke bulunmaktadır. Türkiye’nin verimlilik artışı ve yapısal değişim eğilimleri 1990-2020 yılları arasındaki 10 yıllık dönemlerde incelendiğinde, 1990-2000 ve 2000’li yılların başında yapısal değişimin toplam verimliliğe yüksek katkı sunduğu gözlenmekte, böylelikle Türkiye yapısal değişimin ön planda olduğu Asya ülkelerine benzediği değerlendirilmektedir. Öte yandan, 2011-2020 döneminde ise yapısal değişimin toplam verimlilik artışına katkısı en düşük düzeyde gerçekleşmiştir. Ekonomik büyüme ve yapısal değişim arasındaki bağlantının üretkenlik kanalıyla sağlanması ve dijital dönüşümün üretkenlik artışının önemli bir sürükleyicisi olması nedeniyle Türkiye’nin dijital teknoloji göstergelerini ve imalat sektörlerinin bilgi iletişim teknoloji (BİT) yoğunluklarını yakından inceledik. En genel anlamda, Türkiye imalat sanayiinde düşük ve orta-düşük dijital yoğun sektörlerin payının son 50 yılda 20 puan azaldığı, yüksek ve orta-yüksek dijital yoğun sektörlerin payının ise aynı oranda arttığı görülmektedir. Politika yapıcıların imalat sektörlerinde verimliliği artırmaya yönelik hazırlayacakları dijital dönüşüm politikalarının başarısı için, dijital yoğun sektörlerdeki eğilimlerin yakından takip edilmesinin ve Türkiye’nin uluslararası dijitalleşme göstergelerindeki yerinin öncelikli alanlara odaklanılarak geliştirilmesinin önem arz ettiği değerlendirilmektedir.