Zor Zamanda İstanbul’da Kültür Hayatı: Covid-19 Pandemisi, İstanbul’da Kültür Hayatı ve Dijital Dönüşüm
Pandemi̇ni̇n Müzi̇syenler Üzeri̇ndeki̇ Etki̇leri̇
Uygar Ekim İçmez, Selcan PeksanCOVID-19 pandemisi, dünya genelinde olduğu gibi Türkiye’de de kültürel ve yaratıcı sektör çalışanlarını derinden etkilemiştir. Bu bölüm, pandemi sürecinden en çok etkilenen meslek gruplarından olan müzisyenleri ele almaktadır. Türkiye kültür ve sanat hayatının merkezi kabul edilen İstanbul’da faaliyet gösteren müzisyenlerin pandemi deneyimlerini anlamak amacıyla fenomenolojik desende nitel bir araştırma yürütülmüştür. 11 profesyonel müzisyenle gerçekleştirilen yarı-yapılandırılmış görüşmelerden elde edilen veriler, MAXQDA Nitel Veri Analiz Programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulguları, pandeminin müzisyenleri ekonomik, sosyal ve psikolojik boyutlarda etkilediğini göstermektedir. Ekonomik etkiler, işsizlik, gelir kaybı ve birikimlerin tükenmesi olarak sınıflandırılabilirken; psikolojik etkilerin değersizlik, terk edilmişlik hissi ve yüksek kaygı şeklinde ortaya çıktığı gözlemlenmiştir. Sosyal etkiler ise yalnızlaşma, günlük yaşam pratiklerinin bozulması ve aile ilişkilerinde değişim şeklinde özetlenebilir. Müzisyenler, pandeminin olumsuz sonuçlarını sektöre özgü yapısal sorunlar bağlamında değerlendirmektedir. Müzik emek piyasasının yevmiyeli, güvencesiz ve kayıt dışı çalışmaya dayalı yapısı ile müzisyenlik meslek tanımına ilişkin karışıklıklar pandemi sürecinde daha belirgin hale gelerek pandeminin olumsuz etkilerini derinleştirmiştir. Müzisyenler, pandemi etkileriyle baş etmek için aile desteği, borçlanma, çevrimiçi konserler, evde müzik kayıtları, ek iş veya meslek değiştirme ve mesleki dayanışma gibi stratejilere başvurmuşlardır. Pandemi tedbirlerinin müzik sektöründe uzatılması ve saat kısıtlaması şeklinde kalıcı hale gelmesi sebebiyle müzisyenler, ayrımcılığa uğradıkları yönünde bir algıya sahiptirler. Pandemi sonrası sektördeki toparlanmaya rağmen, müzisyenlerin ücret düzeylerinin düşük kaldığı ve müzisyenler arası kutuplaşma ve artan müzikal tek tipleşme eleştirileri dile getirilmiştir. Araştırma, müzisyenlerin sosyal haklarına ilişkin yapısal sorunların giderilmesi için özgün sosyal politika tedbirlerine ihtiyaç olduğunu vurgularken, gelecekteki kriz durumları için politika yapıcılarına temel bilgi ve öneri sunmayı ummaktadır.