Research Article


DOI :10.26650/iuitd.2023.1217948   IUP :10.26650/iuitd.2023.1217948    Full Text (PDF)

Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād

Kenan Oral

Written by Abū al-Nadr Sa‘īd ibn Abī ‘Arūba al-‘Adawī (d. 156/773), Kitāb al-Manāsik is one of the first hadith books classified in Baṣrah. The analysis of the isnād structure and narration method of this book has great importance in terms of the development of the sciences of hadith and fiqh. Not enough studies have dealt with this work in terms of classification, text, narration style, and sanad [chain of transmission]. For this reason, my first article on the subject discussed Kitāb al-Manāsik in terms of classification and text. The current article, however, analyzes Kitāb al-Manāsik in terms of its source structure, diversity, and narration design. In order to determine the position this work has in hadith history and the literature more clearly, the article compares it with the prominent works of the same period in terms of some basic points. Kitāb al-Manāsik has not fully survived to the present day and has characteristics similar to the works that were compiled in the same century. Kitāb al-Manāsik involves hadiths marfū‘ [attributed only to the Prophet] and mawqūf [attributed to a companion], but mainly consists of hadith makṭū‘ [attributed to a successor of the companions]. Of the hadiths in Kitāb al-Manāsik, 30.5% have the munqaṭi‘ [interrupted], mursal [sent/transmitted missing a companion] or mubham [involving an unknown person] types of defective isnād. This situation relates to the general soft attitude of the author’s hadith circle. No clear information exists that Abū al-Nadr had transmitted directly from a written source. However, the hadith assembly in with which he was involved was known to have had a more liberal attitude on this point. Abū al-Nadr, who has sufficient written sources, does not see any theoretical problem in this regard.

DOI :10.26650/iuitd.2023.1217948   IUP :10.26650/iuitd.2023.1217948    Full Text (PDF)

Rivayet ve İsnad Açısından İbn Ebî Arûbe’nin Kitâbü’l-Menâsik’i

Kenan Oral

İbn Ebî Arûbe’nin (ö. 156/773) telif ettiği Kitâbü’l-Menâsik, Basra’da tasnif edilen ilk hadis kitapları arasındadır. Hicrî ikinci asırda hadis ve fıkıh ilminin gelişimine katkı sağlayan söz konusu eserin isnad yapısı ve rivayet yönteminin tahlili büyük önem taşımaktadır. İlk tasnifler arasında olmasına rağmen bu eseri; tasnif, metin ve rivayet açısından ele alan yeterli nitelikte çalışmalar yapılmamıştır. Bu nedenle konuyla ilgili ilk makalemizde tasnif ve metin unsurları yönüyle ele alınan Menâsik, burada kaynak dağılımı, mürsel, mübhem ve münkatı‘ rivayetleri ile diğer sened özelliklerinin yanı sıra rivayet usul ve üslubu gibi açılardan analiz edildi. Eserin hadis tarihi ve edebiyatındaki konumunun daha net bir şekilde tespiti için temel noktalarda aynı dönemin farklı bölgelerde öne çıkan eserleri ile karşılaştırma yoluna gidildi. Çalışmada günümüze tam olarak ulaşamayan Menâsik’in, sened ve rivayet özellikleri açısından aynı yüzyılda telif edilen çalışmalarla yakın özellikler taşıdığı görülmüştür. Eser, hicrî ikinci asrın sünnet anlayışına uygun bir şekilde merfû ve mevkuf olanları içermekle birlikte ağırlıklı olarak maktû rivayetlerden oluşmaktadır. Menâsik, hicrî ikinci yüzyılın ilk yarısında kaleme alınan kitaplardan biri olarak %30,5 oranında münkatı‘, mürsel ve mübhem türünde muttasıl olmayan senedler barındırır. Bu durum müellifin ders halkasının, bilgileri sahibine dayandırma noktasındaki genel mütesâhil tavırlarıyla ilişkilidir. Eseri telif ederken İbn Ebî Arûbe’nin, doğrudan bir yazılı kaynaktan rivayet aldığına dair elimizde açık bir bilgi bulunmamakla birlikte müellifin, teorik düzlemde bu konuda bir sorun görmediği ve fiziki olarak da elinde yeterli yazılı kaynak bulunduğu anlaşılmıştır.


EXTENDED ABSTRACT


Abū al-Nadr Sa‘īd b. Abī ‘Arūba al-‘Adawī was born around the year 76/696 and died in 156/773. He compiled his Kitāb al-Manāsik in the first half of the 2nd century AH when the subject-centered classification of al-Hadith began. Despite being among the first classified hadith books in Baṣrah, not enough studies have dealt with this work in terms of classification, text, narration style, and sanad [chain of transmission]. For this reason, my first article on the subject discussed Kitāb al-Manāsik in terms of classification and text by comparing it to the major hadith books of the period. This current article analyzes Kitāb al-Manāsik in terms of its source structure, diversity, and narration pattern. In order to determine the place Kitāb al-Manāsik has in the history and literature of al-hadith in the 2nd century AH, it has been compared to Ma‘mar’s (d.153/770) al-Jāmi‘, Mālik’s (d.179/795) al-Muwaṭṭa’, Abū Yūsuf’s (d.183/798-9) al-Āthār, and Shaybānī’s (d.189/804) al-Āthār.

Kitāb al-Manāsik has not fully survived to the present day and contains 167 hadith. This work has characteristics similar to the works that were compiled in the same century in terms of the features of sanad [chain of transmission] and narration. This book is similar to Shaybānī’s Kitāb al-Āthār and Abū Yūsuf’s Kitāb al-Āthār in that the narrations of a single teacher constitute the majority of the book. Kitāb al-Manāsik was primarily compiled based on the narrations of the those from the same hadith school, such as Ḥasan al-Baṣrī, Qatāda, and Maṭar al-Warrāk. In addition to these, Kitāb al-Manāsik also includes narrations from other hadith scholars in Baṣrah and the isnād [plural of sanad] of Kūfa, Mecca, and Medīna.

Kitāb al-Manāsik includes hadith marfū‘ and mawkūf, but mainly consists of hadith makṭū‘. Abū al-Nadr uses expressions common to his period when stating a narration to be attributed to the Prophet without giving the whole isnād. This shows the book to have a narration style of the 2nd century AH. This is also a proof that the fiqh solutions of the jurists and Muslims in the first period being later attributed to the Prophet with perfect isnād as some Orientalists have claimed does not need to be inferred. Abū al-Nadr’s sources on hadith mawkūf are mostly the ṣaḥāba [companions] who pioneered the Ḥijāz and Kūfa schools. Due to Abū al-Nadr’s perspective on fiqh, the ṣaḥāba have a significant proportion of faqīh [jurist] among them. Abū al-Nadr was not content with only the tābi‘ūn [successors] scholars of his own hadith circle and region but also conveyed the hadiths from other science centers in the makṭū‘ narrations.

Of the hadiths in Kitāb al-Manāsik, 30.5% have the munqaṭi‘ [interrupted], mursal [sent/ transmitted missing a companion] or mubham [involving an unknown person] types of defective isnād. This situation pertains to the general soft attitude of Abū al-Nadr’s hadith circle with regard to attributing information to the owner. These issues, which were considered defects in the following centuries, actually show that Abū al-Nadr had not engaged in activities such as correcting and completing deficiencies in the isnād, as some Orientalists have pointed out. Abū al-Nadr can be mentioned to have also included hadith with mubham isnād, to have not seen any such necessity due to the conditions of the period, to have thought that he would extend the book, to have listened to many of his teachers, to have had trouble remembering, and to have had a fiqh-centered perspective. His fiqh point of view and transmission pattern are seen to have been effective in combining isnād.

Abū al-Nadr used the natural transmission forms in daily speech and discourses, as well as the forms used by those who’d gained the meaning of terms such as ‘an‘ana, taḥdīth, and inbā’ with regard to tahammul [learning] and adā [teaching] hadith.

No clear information exists about Abū al-Nadr having transmitted directly from a written source. However, the hadith assembly with which he was involved was known to have had a more liberal attitude on this point, and an author with sufficient written sources does not see any theoretical problem in this regard.

Finally, pointing out some issues that resulted from the study prepared on Kitāb al-Manāsik appears useful. First of all, reconstructing the remaining section of Kitāb al-Manāsik, which was compiled in the 2nd century AH and has not fully survived to the present, by making use of Abū al-Nadr’s contemporaries and later hadith classifications would have great importance. Secondly, the influence Kitāb al-Manāsik had on the works in Abū al-Nadr’s own period needs to be dealt separately from the influence it had on works in the 3rd century AH. Lastly, the importance of dealing with the narrations in Kitāb al-Manāsik comprehensively within the framework of the phenomenon of raf‘ [raising] isnād and isnād completion by taking into account hadith history studies and Orientalist claims must also be stated. 


PDF View

References

  • Ahatlı, Erdinç. “Tahdîs”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 39/391-392. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2010. google scholar
  • Akgün, Hüseyin. Hadis Rivâyet Coğrafyası (Hicrî İlk 150 Yıl). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 2019. google scholar
  • Akgündüz, Ahmet. “Eyyûb es-Sahtiyânî”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 12/19. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1995. google scholar
  • Aşıkkutlu, Emin. “Mübhem”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 31/434-435. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2020. google scholar
  • Aynî, Ebû Muhammed Bedrüddîn Mahmûd b. Ahmed b. Mûsâ b. Ahmed. 'Umdıtlü ’--kâî şerhu Sahîhi ’--Buhârî. thk. Abdullah Mahmûd Muhammed Ömer. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1421/2001. google scholar
  • Bayram, Fatih. Ebû Yûsuf’un Kitâbu’l-Âsâr’ının Hadis İlmi Açısından Değerlendirilmesi. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2009. google scholar
  • Beyhakî, Ebû Bekr Ahmed b. el-Hüseyin b. Alî. es-Sünenü’l-kübrâ. thk. Muhammed Abdülkâdîr Atâ. 11 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1424/2003. google scholar
  • Birışık, Abdülhamit. “Katâde b. Diâme”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 25/22-23. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2002. google scholar
  • Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl b. İbrâhîm el-Cu‘fî. Kitâbü’t-Târîhi’l-kebîr. thk. Muhammed Abdulmuîd Hân. 12 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1407/1986. google scholar
  • Cerrahoğlu, İsmail. “Atâ b. Ebû Rebâh”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 4/35-36. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1991. google scholar
  • Çelik, Ali. Basra’da Hadis İlk Üç Asır. Ankara: İlahiyat Yayınları, 2020. google scholar
  • Çelik, Ali. “Basralı Muhtelit Râvîler (Hicrî İlk Üç Asır)”. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 4/8 (2016), 157-181. google scholar
  • Çelik, Ali. İlk Üç Asırda Basra’da Hadis İlmi. Kahramanmaraş: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2017. google scholar
  • Çelik, Ali. “Tedlis Yapmakla İtham Edilen Basralı Râviler”. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 13 (25 Haziran 2019), 185-208. https://doi.org/10.34085/buifd.542524 google scholar
  • Dârekutnî, Ebü’l-Hasen Alî b. Ömer b. Ahmed. el-‘İlelü’l-vâride fi’l-ehâdîsi’n-nebeviyye. thk. Mahfûzurrahmân Zeynullah es-Selefî - Muhammed b. Sâlih b. Muhammed ed-Debbâsî. 15 Cilt. Riyad ve Demmâm: Dâru Taybe ve Dâru İbnü’l-Cevzî, 1405/1985 (1-11), 1427/2006 (12-15). google scholar
  • Dündar, Şule. Saîd b. Ebî Arûbe ve “Kitâbu’l-Menâsik” Adlı Eserindeki Rivayetlerin Değerlendirilmesi. Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2011. google scholar
  • Ebû Yûsuf, Ya’kub b. İbrâhîm b. Habîb b. Sa'd el-Kûfî. Kitâbü’l-Âsâr. thk. Ebü’l-Vefâ el-Afgânî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1355/1936. google scholar
  • Ebû Zür'a, Abdurrahmân b. ‘Amr b. Abdillâh ed-Dımaşkı. TârihuEbîZür'a ed-Dımeşkî. thk. Halil Mansûr. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1417/1996. google scholar
  • Erul, Bünyamin. Hadis Tetkikleri Eleştirel Bir Yaklaşım. Ankara: Otto Yayınları, 2016. google scholar
  • Erul, Bünyamin. “Hicrî II. Asırda Rivayet Üslûbu (I) I. Rivayet Açısından Ma’mer b. Raşid’in (ö. 153) el-Câmi’i”. Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi 43/1 (01 Nisan 2002), 27-61. https://doi. org/10.1501/Ilhfak_0000000079 google scholar
  • Hâkim, Ebû Abdillâh Muhammed b. Abdillâh b. Muhammed en-Nîsâbûrî. Ma‘rifetü ‘ulûmi’l-hadîs ve kemiyyeti ecnâsihi. thk. Ahmed b. Fârsi es-Selûm. Beyrut: Dâru İbn Hazm, 1424/2003. google scholar
  • Hatîb, Ebû Bekr Ahmed b. Alî b. Sâbit el-Bağdâdî. el-Câmi' li-ahlâkı’r-râvî ve âdâbi’s-sâmi'. thk. Mahmûd Tahhân. 2 Cilt. Riyad: Mektebetü’l-Meârif, 1403/1983. google scholar
  • İbn Asâkir, Ebü’l-Kâsım Alî b. el-Hasen b. Hibetillâh ed-Dımaşkî eş-Şâfiî. Târîhu medîneti Dımaşk. thk. Amr b. Garâme el-Amravî. 80 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1415/1995. google scholar
  • İbn Ebî Arûbe, Ebü’n-Nadr Saîd b. Ebî 'Arûbe Mihrân el-'Adevî. Kitâbü’l-Menâsik. thk. Âmir Hasan Sabri. 1 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Beşâiri’l-İslâmiyye, 1421/2000. google scholar
  • İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahmân b. Muhammed b. İdrîs er-Râzî. Kitâbü’l-Cerh ve’t-ta'dîl. 9 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1372/1953. google scholar
  • İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Alî b. Muhammed el-Askalânî. Fethu’l-bârî bi-şerhi Sahîhi’l-Buhârî. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî vd. 13 Cilt. Kahire: el-Mektebetü’s-Selefiyye, 1407/1986. google scholar
  • İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Alî b. Muhammed el-Askalânî. Tehzîbü’t-Tehzîb. 15 Cilt. Kahire: Dâru’l-Kitâbi’l-İslâmî, 1327/1909. google scholar
  • İbn Hanbel, Ebû Abdullah Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî. Kitâbü’l-'İlel ve ma'rifeti’r-ricâl. thk. Vasiyyullâh b. Muhammed Abbâs. 4 Cilt. Riyad: Dâru’l-Hânî, 2. Basım, 1422/2001. google scholar
  • İbn Sa'd, Ebû Abdillâh Muhammed b. Sa'd b. Menî' el-Hâşimî el-Basrî el-Bağdâdî. Kitâbü’t-Tabakâti’l-kebîr. thk. Ali Muhammed Ömer. 11 Cilt. Kâhire: Mektebetü’l-Hâncî, 1421/2001. google scholar
  • İbn 'Adî, Ebû Ahmed Abdullâh b. 'Adî b. Abdillâh el-Cürcânî. el-Kâmil fî du'afâ'i’r-ricâl. thk. Heyet. 7 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr. google scholar
  • İbnü’l-Arabî, Ebû Bekr Muhammed b. Abdillâh b. Muhammed el-Meâfirî. el-Mesâlikfî şerhi Muvattâi Mâlik. thk. Muhammed b. Hüseyin es-Süleymânî - Âişe bt. Hüseyn es-Süleymânî. 8 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, 1428/2007. google scholar
  • İbnü’l-Mukrî, Ebû Bekr Muhammed b. İbrâhîm b. Alî el-İsfahânî. el-Mu'cem. thk. Ebû Abdurrahman Âdil b. Sa’d. 1 Cilt. Riyad: Mektebetü’r-Rüşd, 1419/1998. google scholar
  • İbnü’s-Salâh, Ebû Amr Takıyyüddîn Osmân b. Salâhiddîn Abdirrahmân b. Mûsâ eş-Şehrezûrî. Ulûmü’l-hadîs. thk. Nûreddin Itr. 15 Cilt. Dımaşk: Dâru’l-Fikr, 1430/2009. google scholar
  • Juynboll, Gualtherus Hendrik Albert. Hadis Tarihinin Yeniden İnşası. çev. Salih Özer. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2002. google scholar
  • Karagözoğlu, İsmail - Erdoğan, Tunahan. “İmam Muhammed eş-Şeybânî’nin Hadisçiliği ve el-Âsâr İsimli Eserinin Önemi”. Burdur Mehmet AkifErsoy Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3/1 (20 Haziran 2022), 56-77. google scholar
  • Koçinkağ, Mansur. Erken Dönem İslam Hukuk Düşüncesinde Re’y ve Hadis. İstanbul: Rağbet Yayınları, 2018. google scholar
  • Maden, Ömer Faruk. Hicri İkinci Asırda Ehli Hadis Halkaları Basra. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2018. google scholar
  • Mâlik, Ebû Abdillâh Mâlik b. Enes b. Mâlik el-Asbahî el-Yemenî. el-Muvatta’ li-İmâmi Dâri’l-Hicre Mâlik b. Enes rivâyetu Yahyâ b. Yahyâ el-Leysî el-Endelüsî. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf. 2 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, 2. Basım, 1417/1997. google scholar
  • Mâlik, Ebû Abdillâh Mâlik b. Enes b. Mâlik el-Asbahî el-Yemenî. el-Muvatta’ rivâye Ebî Mus‘ab ez-Zührî. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf - Mahmud Muhammed Halîl. 2 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 3. Basım, 1418/1998. google scholar
  • Mâlik, Ebû Abdillâh Mâlik b. Enes b. Mâlik el-Asbahî el-Yemenî. Muvatta’ü’l-imâm Mâlik rivâyetu Muhammed b. el-Hasen eş-Şeybânî. thk. Abdülvehhâb Abdüllatîf. Kahire: Vizâretü’l-Evkâf, 3. Basım, 1414/1994. google scholar
  • Ma’mer, Ebû Urve Ma’mer b. Râşid el-Basrî es-San'ânî. Kitâbü’l-Câmi' (Abdurrazzâk b. Hemmâm es-San'ânî’nm el-Musannef’i ile birlikte). thk. Habîburrahmân el-A'zamî. 11 (10-11) Cilt. Beyrut: el-Meclisü’l-İlmî, 2. Basım, ts. google scholar
  • Mizzî, Ebü’l-Haccâc Yûsuf b. Abdirrahmân b. Yûsuf. Tehzîbü’l-Kemâl fî esmâ’i’r-ricâl. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf. 35 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 2. Basım, 1403/1983. google scholar
  • Motzki, Harald. İsnad ve Metin Bağlamında Hadis Tarihlendirme Metotları. çev. Bekir Kuzudişli. İstanbul: İz Yayıncılık, 2011. google scholar
  • Müslim, Ebü’l-Hüseyin Müslim b. el-Haccâc el-Kuşeyrî. Sahîh-i Müslim (Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîfİçinde). thk. Sâlih b. Abdülazîz. Riyad: Dâru’s-Selâm, 1422/2001. google scholar
  • Oral, Kenan. Muvatta’ Oluşum Süreci, Tasnifi ve Nüsha Farklılıklarının Sebepleri. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2022. google scholar
  • Oral, Kenan. “Tasnif ve Metin Açısından İbn Ebî 'Arûbe’nin Kitâbü’l-Menâsik’i”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 22/1 (31 Mart 2022), 513-540. https://doi.org/10.33415/daad.1031434 google scholar
  • Özdemir, Veysel. Tedlîs Değerlendirmelerinde Usûl. Ankara: İlâhiyât Yayınları, 2014. google scholar
  • Özen, Şükrü. “Nehaî”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 32/535-538. Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2006. google scholar
  • Özer, Salih. “G. H. A. Juynboll ve İsnad Analiz Yöntemleri”. İsnad Analiz Yöntemleri. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2005. google scholar
  • Özşenel, Mehmet. Ebû Yûsuf’un Hadis Anlayışı. İstanbul: Klasik Yayınları, 2. Basım, 2011. google scholar
  • Özşenel, Mehmet. İlk Dönem Hadis-Rey Tartışmaları Şeybânî Örneği. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 2. Basım, 2015. google scholar
  • Polat, Salahattin. Mürsel Hadisler ve Delil Olma Yönünden Değeri. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2. Basım, 2010. google scholar
  • Râmhürmüzî, Hasan b. Abdurrahmân-. el-Muhaddisü’l-fâsıl beyne’r-râvîve’l-vâ‘î. thk. Muhammed Acâc el-Hatîb. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 3. Basım, 1404/1984. google scholar
  • Robson, James. “İbn İshak’ın İsnad Kullanışı”. çev. Talat Koçyiğit. Ankara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi 10 (1962), 117-126. google scholar
  • Sabri, Âmir Hasan. “Mukaddime”. Kitâbü’l-Menâsik. mlf. Ebü’n-Nadr Saîd b. Ebî 'Arûbe Mihrân el-'Adevî. 5-52. Beyrut: Dâru’l-Beşâiri’l-İslâmiyye, 1421/2000. google scholar
  • Schacht, Joseph. The Origins ofMuhammadan Jurisprudence. London: Oxford University Press, 1979. google scholar
  • Sezgin, M. Fuad. Buhârî’nin Kaynakları. Ankara: Kitâbiyât Yayınları, 2. Basım, 2001. google scholar
  • Sönmez, Mehmet Ali. “İbn Ebû Arûbe”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 19/421-422. İstanbul: TDV Yayınları, 1999. google scholar
  • Suiçmez, Yusuf. Sahabe ve Tabiin Sözlerinin Hz. Peygamber’e Nispeti. Ankara: Otto Yayınları, 1. Basım, 2015. google scholar
  • Şahin, Sami. Muhammed b. el-Hasen eş-Şeybânî’nin Hadis Kültüründeki Yeri. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 1999. google scholar
  • Şeybânî, Ebû Abdillâh Muhammed b. el-Hasen b. Ferkad. Kitâbü’l-Âsâr. thk. Ahmed Îsâ el-Ma‘sarâvî. 2 Cilt. Kahire: Dâru’s-Selâm, 1. Basım, 1427/2006. google scholar
  • Taberî, Ebû Ca‘fer Muhammed b. Cerîr b. Yezîd el-Âmülî. Târîhü’t-Taberî. 11 Cilt. Beyrut: Dâru’t-Türâs, 2. Basım, 1387/1967. google scholar
  • Topgül, Muhammed Enes - Maden, Ömer Faruk. “Ehl-i Hadis Ders Halkalarının Tespitine Dair Bir Metot Teklifi: II. (VIII.) Asrın İlk Yarısı Basra Örneği”. İslam Araştırmaları Dergisi 45 (29 Ocak 2021), 37-68. https://doi.org/10.26570/isad.846686 google scholar
  • Türcan, Zişan. “Üçüncü Asır Hadis Musennefâtı Üzerine eş-Şâfiî’nin Etkisi”. Hadis Tetkikleri Dergisi 7/1 (Haziran 2009), 87-100. google scholar
  • Uğur, Mücteba. Ansiklopedik Hadis Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1992. google scholar
  • Uğur, Mücteba. “İnbâ”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 22/268. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2000. google scholar
  • Vureykât, Abdulkerim Ahmed. “Ravilerin Hadisleri Mürsel Rivayet Etme Sebepleri”. çev. Mehmet Turan. Hadis Tartışmalarına Yeni Yaklaşımlar. ed. Enbiya Yıldırım. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2020. google scholar
  • Yorulmaz, Nilüfer Kalkan. Ehl-i Rey’in Rivayet Anlayışı (İmam Muhammed’in Kitâbu’l-âsâr’ı Örneği). İstanbul: Kayıhan Yayınları, 2018. google scholar
  • Yücel, Ahmet. Hadîs Istılahlarının Doğuşu ve Gelişimi Hicrî İlk Üç Asır. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 1996. google scholar
  • Yücel, Ahmet. Hadîs Istılahlarının Doğuşu ve Gelişimi Hicrî İlk Üç Asır. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 2020. google scholar
  • Yücel, Ahmet. “Kale”. TDV İslâm Ansiklopedisi. 24/242-243. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2001. google scholar
  • Zehebî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Osmân. Siyeru a'lâmi’n-nübelâ’. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf -Şuayb el-Arnaût. 25 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 11. Basım, 1417/1996. google scholar
  • Zehebî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed b. Osmân. Târîhu’l-İslâm ve vefeyâtü’l-meşâhîrve’l-a‘lâm. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf. 17 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, 1424/2003. google scholar

Citations

Copy and paste a formatted citation or use one of the options to export in your chosen format


EXPORT



APA

Oral, K. (2023). Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād. Journal of Islamic Review, 13(1), 63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


AMA

Oral K. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād. Journal of Islamic Review. 2023;13(1):63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


ABNT

Oral, K. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād. Journal of Islamic Review, [Publisher Location], v. 13, n. 1, p. 63-90, 2023.


Chicago: Author-Date Style

Oral, Kenan,. 2023. “Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād.” Journal of Islamic Review 13, no. 1: 63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


Chicago: Humanities Style

Oral, Kenan,. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād.” Journal of Islamic Review 13, no. 1 (Dec. 2024): 63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


Harvard: Australian Style

Oral, K 2023, 'Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād', Journal of Islamic Review, vol. 13, no. 1, pp. 63-90, viewed 10 Dec. 2024, https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


Harvard: Author-Date Style

Oral, K. (2023) ‘Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād’, Journal of Islamic Review, 13(1), pp. 63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948 (10 Dec. 2024).


MLA

Oral, Kenan,. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād.” Journal of Islamic Review, vol. 13, no. 1, 2023, pp. 63-90. [Database Container], https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948


Vancouver

Oral K. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād. Journal of Islamic Review [Internet]. 10 Dec. 2024 [cited 10 Dec. 2024];13(1):63-90. Available from: https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948 doi: 10.26650/iuitd.2023.1217948


ISNAD

Oral, Kenan. Ibn Abī ‘Arūba’s Kitāb al-Manāsik in Terms of the Method of Narration and Isnād”. Journal of Islamic Review 13/1 (Dec. 2024): 63-90. https://doi.org/10.26650/iuitd.2023.1217948



TIMELINE


Submitted12.12.2022
Accepted04.03.2023
Published Online28.03.2023

LICENCE


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


SHARE




Istanbul University Press aims to contribute to the dissemination of ever growing scientific knowledge through publication of high quality scientific journals and books in accordance with the international publishing standards and ethics. Istanbul University Press follows an open access, non-commercial, scholarly publishing.