Istanbul Law Review

SUBMITINFORMATION
EnglishTürkçe

Research Article


DOI :10.26650/mecmua.2022.80.2.0008   IUP :10.26650/mecmua.2022.80.2.0008    Full Text (PDF)

Unpunishable Prior Acts

Erkan Sarıtaş

The principle in criminal law is that each act an offender commits shall be treated separately with regard to sanctions. In this context, the punishment of an act as a rule does not affect the criminal liability arising from another action the same offender might have performed prior to or after that action. In some cases, however, a very close relationship exists among multiple acts the same offender has committed consecutively. This relationship becomes more visible when the offender in particular violates the same or similar legal values with acts that are committed in the same context and become more and more serious. In terms of such cases, the concept of unpunishable prior acts has been put forward in the legal doctrine within the framework of the principles of the ideal concurrence of offenses. Accordingly, even if multiple acts are found to have been committed by the same offender, the offender is punished only for the posterior act under certain conditions. This concept has settled into the legal doctrine over time and is seen to be frequently referred to in high court decisions. However, the legal nature and scope of this concept is quite controversial in the legal doctrine, and the specific conditions have also not been fully clarified in the high court’s decisions. This study discusses the scope, conditions, and legal consequences of the concept of unpunishable prior acts within the framework of the discussions with regard to legal doctrine and high court decisions.

Keywords: Ideal Concurrence of Offences, Principle of Consumption, Progressive Crime, Preparative Acts, Precursor Crime, Progression of Crime
DOI :10.26650/mecmua.2022.80.2.0008   IUP :10.26650/mecmua.2022.80.2.0008    Full Text (PDF)

Cezalandırılmayan Önceki Hareketler

Erkan Sarıtaş

Ceza hukukunda kural, failin işlediği birden fazla fiilden her birinin, yaptırım açısından diğerlerinden ayrı olarak ele alınmasıdır. Bu çerçevede bir fiilin ceza yaptırımı ile karşılanması, kural olarak, aynı fail tarafından daha önce veya daha sonra gerçekleştirilen başka bir fiilin meydana getireceği ceza sorumluluğunu etkilemez. Öte yandan bazı hallerde, aynı fail tarafından art arda icra edilen birden fazla fiilin arasında çok yakın bir ilişki söz konusu olabilmektedir ve bu ilişki, özellikle failin aynı bağlamda işlediği ve giderek ağırlaşan nitelikte fiillerle, aynı ya da birbirine yakın hukuki değerleri ihlal ettiği durumlarda daha da görünür hale gelmektedir. Bu gibi haller açısından doktrinde, normların görünüşte içtimaı ilkeleri çerçevesinde ‘cezalandırılmayan önceki hareketler’ kurumu ortaya atılmıştır. Buna göre aynı fail tarafından birden fazla fiil icra edilmiş olsa dahi belli şartların gerçekleşmesi halinde, yalnızca sonraki fiili nedeniyle ceza yaptırımı tatbik edilecek olan faile, ayrıca bir de önceki fiili ya da fiilleri nedeniyle ceza verilmeyecektir. Nitekim bu kurum zamanla doktrinde yerleştiği gibi yüksek mahkeme kararlarında da sık sık bu kuruma atıf yapıldığı görülmektedir. Bununla birlikte bu kavramın hukuki niteliği ve buna bağlı olarak kapsamı doktrinde oldukça tartışmalı olduğu gibi hangi şartların gerçekleşmesi halinde cezalandırılmayan önceki hareketlerden söz edilebileceği meselesi de yüksek mahkeme kararlarında tam olarak açıklığa kavuşturulmuş değildir. Bu kapsamda, bu çalışmada doktrinde tartışmalar ve mahkeme içtihatları çerçevesinde, cezalandırılmayan önceki hareketler kavramının kapsamı, koşulları ve hukuki sonuçları ele alınmaktadır.

Keywords: Görünüşte içtima, Tüketen-Tüketilen Norm İlkesi, Geçitli Suç, Hazırlık Hareketleri, Öncü Suç, Suçta İlerleme

EXTENDED ABSTRACT


As a rule in criminal law, each act that constitutes a crime is punished independently. In this context, the punishment of an act as a rule does not affect the criminal liability arising from another action the same offender performed prior to or after that act. In some cases, however, a very close relationship exists between more than one action committed consecutively by the same offender. This relationship becomes more visible when the offender in particular violates the same or similar legal values with acts that are committed in the same context and that become more and more serious. In such cases, legal doctrine states that the offender should be punished only for their posterior act, and this has given rise to the concept of unpunishable prior acts. Which legal basis this concept is based on is a highly controversial issue. The conclusions from this discussion aim to determine the conditions and scope of this concept.

This study will approach the concept of unpunishable prior acts as well as its legal foundations, conditions, and consequences. In this context, the doctrine must first be said to consider this concept mostly within the scope of the principles of ideal concurrence of offenses (or improper joinder of offenses). However, under which principle of the ideal concurrence of offenses this concept should be addressed is controversial. While some authors have tried to explain the concept according to the principle of subsidiarity, others have attempted to explain it according to the principle of consumption. Some authors have also made a distinction and referred to both principles in terms of acceptable categories.

Despite multiple acts being found under the concept of unpunishable previous acts, each of which gives rise to a different crime, close links exist among them. This is because these acts are committed under the same context, against the same victim, and on the same subject while violating the same (or another closely related) legal value. Thus, although multiple acts are found, each of which constitutes a crime, these acts are the subject of a single normative-social valuelessness judgment due to the connections among them. Within the framework of this valuelessness judgment, the offender is punished only for the more severe posterior act, and as such, punishment for prior acts becomes unnecessary. For this reason, the norm violated by the posterior offense exhausts the previous one. In this respect and according to this study’s opinion, unpunishable previous acts are based on the principle of consumption.

This legal basis also establishes the circumstances under which previous actions cannot be punished: First, more than one crime must have occurred. The concept of impunity for previous acts will not need to be applied for the occurrence of a single act or crime. In addition, previous and posterior actions must be against the same victim, committed on the same subject, and violate the same (or another closely related) legal value. In addition, the previous and subsequent actions must be processed in the same context, and the posterior action must cause greater unjustness. Lastly, the posterior act must be punishable.

Crimes that meet these conditions can be classified under various categories. The first category involves the offender committing another crime in preparation for or as a precursor to the posterior crime before it is committed. The production or purchase of instruments to be used in the crime of counterfeiting money prior to the act of counterfeiting money can be given as an example of this (Turkish Penal Code [TPC] Arts. 197 & 200). The second category involves the offender first starting to commit a crime, whether intentionally or negligently, and then stopping it. However, within the framework of the offender’s new purpose that emerges immediately afterward, this time they commit a more severe crime. The case where the offender first injures a victim, whether intentionally (TPC Art. 86) or negligently (TPC Art. 89), and then intentionally kills the victim (TPC Art. 81) can be given as an example of this. In the third and last category, the offender commits a negligent crime. However, immediately afterwards, the offender commits a more severe negligent crime against the same victim. The case where the offender first injures the victim negligently (TPC Art. 89) and then kills the victim negligently (TPC Art. 85) is an example of this.

In all these cases, the offender is punished only for their posterior act. The offender is not punished separately for their prior actions, and these prior actions are not taken into account while determining the penalty. 


PDF View

References

  • Accardo F, Unita e pluralita di reati in un sistema penale teleologicamente orientato (Tesi di Dottorato, Universitâ Degli Studi di Napoli Federico II, Facoltâ di Giurisprudenza Corso di Dottorato in Sistema Penale Integrato e Processo, 2017). google scholar
  • Akbulut B, Ceza Hukuku Genel Hükümler (7. Baskı, Adalet 2020). google scholar
  • Antolisei F, Manuale di diritto penale, Parte generale, A cura di Luigi Conti (16. Edz, Giuffre 2003). google scholar
  • Artuk M E, Gökcen A, Alşahin M E ve Çakır K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (12. Baskı, Adalet 2018). google scholar
  • Bettiol G, Diritto penale, Parte generale (5. Edz, G. Priulla 1962). google scholar
  • Cadoppi A e Veneziani P, Elemeni di diritto penale, Parte generale (7. Edz, CEDAM 2018). google scholar
  • Canestrari S, Cornacchia L e De Simone G, Manuale di diritto penale, Parte generale (Il Mulino 2007). google scholar
  • Caraccioli I, Manuale di diritto penale, Parte generale (CEDAM 1998). google scholar
  • Cavallo V, Diritto penale, Parte generale, Volume secondo: L’oggetto del diritto penale (E Jovene 1955). google scholar
  • Centel N, Zafer H ve Çakmut Ö, Türk Ceza Hukukuna Giriş (11. Bası, Beta 2020). google scholar
  • Contento G, Corso di diritto penale (2. Edz, Laterza 1992). google scholar
  • Conti L, ‘Concorso apparente di norme’, Novissimo digesto Italiano, Vol III, diretto da A Azara e E Eulo (UTET 1957) 1007-1017. google scholar
  • Della Ragione L, Il concorso apparente di norme tra teoria e prassi (Tesi di Dottorato, Universitâ Degli Studi di Napoli Federico II, Facolta di Giurisprudenza, 2012). google scholar
  • Delpino L e Pezzano R, Manuale di diritto penale, Parte generale (30. Edz, Simone 2020). google scholar
  • Delpino L e Pezzano R, Manuale di diritto penale, Parte speciale (23. Edz, Simone 2016). google scholar
  • Demirbaş T, Ceza Hukuku Genel Hükümler (15. Bası, Seçkin 2020). google scholar
  • Demirel M, ‘Karar Analizi: Tehlike Suçları - Zarar Suçları Arasındaki İlişkinin İçtima Kuralları Kapsamında Değerlendirilmesi’ [2013] 71 (1), İÜHFM, Prof. Dr. Füsun Sokullu-Akıncı’ya Armağan, 1479-1488. google scholar
  • Doğan K, Neticesi Sebebiyle Ağırlaşmış Suçlar (2. Baskı, Adalet 2015). google scholar
  • Dönmezer S ve Erman S, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku II, Yay haz Köksal Bayraktar vd (14. Bası, Der 2019). google scholar
  • Dülger M V, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Hukuk Akademisi, 2020). google scholar
  • Fiandaca G e Musco E, Diritto penale, Parte generale (Zanichelli, 1990). google scholar
  • Fornasari G, I Principi del diritto penale Tedesco (CEDAM 1993). google scholar
  • Göktürk N, Fikri İçtima (Suçların İçtimaı) (Adalet 2013). google scholar
  • Hafızoğulları Z ve Özen M, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (US-A 2019). google scholar
  • Hakeri H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (19 Baskı, Adalet 2016). google scholar
  • Heinrich B, Ceza Hukuku, Genel Kısım-I ve II, Çev Yener Ünver vd (Adalet 2014 ve 2015). google scholar
  • Hilgendorf E ve Valerius B, Alman Ceza Hukuku Genel Kısım, Çev Salih Oktar (2. Bası, Yetkin 2021). google scholar
  • v Hippel R, Manuale di diritto penale (lehrbuch des Strafrechts) Traduzione Italiana del Roberto Vozzi, Prefazione del Arturo Rocco (Casa Edit 1936). google scholar
  • İçel K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Yenilenmiş Bası, Beta 2016). google scholar
  • İçel K, Suçların İçtimaı (Sermet Matbaası 1972). google scholar
  • Keçelioğlu E, Taksirli Suçun Dogmatiği (Turhan 2005). google scholar
  • Koca M ve Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (13.Baskı, Seçkin 2020). google scholar
  • Koca M ve Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (7.Baskı, Adalet 2020). google scholar
  • Mahmutoğlu F S ve Karadeniz S, Türk Ceza Kanunu Genel Hükümler Şerhi (Beta 2017). google scholar
  • Mantovani F, Concorso e conflitto di norme nel diritto penale (Nicola Zanichelli 1966). google scholar
  • Mantovani F, Diritto penale, Parte generale (7. Edz, CEDAM 2011). google scholar
  • Marinucci G, Dolcini E e Gatta G L, Manuale di diritto penale, Parte generale (9. Edz, Giuffre 2020). google scholar
  • Mezger E, Diritto penale (Strafrecht), Traduzione Italiana di Filippo Mandalari, Prefazione di Giulio Battaglini (CEDAM 1935) google scholar
  • Moro A, Unita e pluralita di reati - Principi (CEDAM 1954). google scholar
  • Nuvolone P, Il sistema del diritto penale, (2. Edz, CEDAM 1982). google scholar
  • Önder A, Ceza Hukuku Genel Hükümler Cilt II-III (Beta 1992). google scholar
  • Özbek V Ö, Doğan K ve Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (11. Bası, Seçkin 2020). google scholar
  • Özbek V Ö, Doğan K ve Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (15. Bası, Seçkin 2020). google scholar
  • Özen M, Ceza Hukuku Genel Hükümler Dersleri (5. Baskı, Adalet 2020). google scholar
  • Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (16. Bası, Seçkin 2020). google scholar
  • Öztürk B ve Erdem M R, Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku (20. Baskı, Seçkin 2020). google scholar
  • Padovani T, Diritto Penale (4. Edz, Giuffre 1998). google scholar
  • Pagliaro A, ‘Concorso di Norme’, Enciclopedia del diritto, Vol VIII (Giuffre 1961) 545-554. google scholar
  • Pagliaro A, Principi di diritto penale, Parte generale (5. Edz, Giuffre 1996). google scholar
  • Pelissero M, ‘Concorso apparente di norme’, Manuale di diritto penale, Parte generale, CF Grosso, M Pelissero, D Petrini, P Pisa (3. Edz, Giuffre 2020) 603-617. google scholar
  • Pezzi E, Il ne bis in idem sostanziale nella convergenza di fattispecie incriminatrici (Tesi di dottorato, Universita Degli Stufi di Trento Facolta di Giurisprudenza, Dottorato in Studi Giuridici Comparati ed Europei 2019). google scholar
  • Ramacci F e Guerrini R, Corso di dirito penale (5. Edz, G. Giappichelli 2013). google scholar
  • Ranieri S, Manuale di diritto penale, Parte generale (3. Edz, CEDAM 1956). google scholar
  • Ranieri S, Reato progressivo e progressione criminosa (Giuffre 1942). google scholar
  • Romano B, Diritto penale, Parte generale (4 Edz, Giuffre 2020). google scholar
  • Santaniello G e Maruotti L, Manuale di diritto penale, Parte generale (Giuffre 1990). google scholar
  • Santoro A, Manuale di diritto penale I (UTET 1958). google scholar
  • Sarıtaş E, ‘Toplumsal Norm ve Ceza Yaptırımının Doğası Üzerine’ [2013] 71(1) İÜHFM, Prof. Dr.Füsun Sokullu-Akıncı’ya Armağan, 1051-1108. google scholar
  • Sarıtaş E, Suç İşlemek Amacıyla Örgütlenme Suçları (Oniki Levha 2018). google scholar
  • Soyaslan D, Ceza Hukuku Genel Hükümler (7. Baskı, Yetkin 2016). google scholar
  • Soyaslan D, Ceza Hukuku Özel Hükümler (13. Bası, Yetkin 2020). google scholar
  • Sözüer A, Suça Teşebbüs (Kazancı, 1994). google scholar
  • Taner F G, Türk Ceza Hukukunda Cinsel Özgürlüğe Karşı Suçlar (2. Baskı, Seçkin 2017). google scholar
  • Tezcan D, Erdem M R ve Önok R M, Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku (18. Bası, Seçkin 2020). google scholar
  • Toroslu N ve Toroslu H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (25. Bası, Savaş 2019). google scholar
  • Ünal O G, Türk Ceza Hukuku’nda Tehlike Suçları (Doktora Tezi, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilim Dalı 2020). google scholar
  • Ünver Y, Ceza Hukukuyla Korunması Amaçlanan Hukuksal Değer (Seçkin 2003). google scholar
  • Vassalli G, ‘Antefatto non punibile postfatto non punibile’, Enciclopedia del diritto, Vol II (Giuffre 1958) 505-519. google scholar
  • Vassalli G, ‘Progressione criminosa e reato progressivo’, Enciclopedia del diritto, Vol XXXVI (Giuffre 1987) 1150-1164. google scholar
  • Yokuş Sevük H, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (3. Baskı, Adalet 2020). google scholar
  • Zafer H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (7. Baskı, Beta 2019). google scholar

Citations

Copy and paste a formatted citation or use one of the options to export in your chosen format


EXPORT



APA

Sarıtaş, E. (2022). Unpunishable Prior Acts. Istanbul Law Review, 80(2), 615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


AMA

Sarıtaş E. Unpunishable Prior Acts. Istanbul Law Review. 2022;80(2):615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


ABNT

Sarıtaş, E. Unpunishable Prior Acts. Istanbul Law Review, [Publisher Location], v. 80, n. 2, p. 615-654, 2022.


Chicago: Author-Date Style

Sarıtaş, Erkan,. 2022. “Unpunishable Prior Acts.” Istanbul Law Review 80, no. 2: 615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


Chicago: Humanities Style

Sarıtaş, Erkan,. “Unpunishable Prior Acts.” Istanbul Law Review 80, no. 2 (Dec. 2024): 615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


Harvard: Australian Style

Sarıtaş, E 2022, 'Unpunishable Prior Acts', Istanbul Law Review, vol. 80, no. 2, pp. 615-654, viewed 4 Dec. 2024, https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


Harvard: Author-Date Style

Sarıtaş, E. (2022) ‘Unpunishable Prior Acts’, Istanbul Law Review, 80(2), pp. 615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008 (4 Dec. 2024).


MLA

Sarıtaş, Erkan,. “Unpunishable Prior Acts.” Istanbul Law Review, vol. 80, no. 2, 2022, pp. 615-654. [Database Container], https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


Vancouver

Sarıtaş E. Unpunishable Prior Acts. Istanbul Law Review [Internet]. 4 Dec. 2024 [cited 4 Dec. 2024];80(2):615-654. Available from: https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008 doi: 10.26650/mecmua.2022.80.2.0008


ISNAD

Sarıtaş, Erkan. “Unpunishable Prior Acts”. Istanbul Law Review 80/2 (Dec. 2024): 615-654. https://doi.org/10.26650/mecmua.2022.80.2.0008



TIMELINE


Submitted22.12.2021
Accepted17.06.2022
Published Online22.07.2022

LICENCE


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


SHARE




Istanbul University Press aims to contribute to the dissemination of ever growing scientific knowledge through publication of high quality scientific journals and books in accordance with the international publishing standards and ethics. Istanbul University Press follows an open access, non-commercial, scholarly publishing.