Ergül

The Sere Şippe mound is located in the Temelli quarter of Dargeçit District in Turkey’s Mardin Province. The settlement is around 570 m above sea level and situated between two separate stream beds to the west of the Tigris River. These streams converge approximately 650 m east of the settlement and merge into the Tigris River. A mountain range reaches a height of 1200 m in the north and east. Today, several hilly areas are found between narrow valleys that are opened up by seasonal stream beds between the Tigris River and the mountain range. The Sere Şippe mound is situated atop one of these flat hilly areas.The settlement was reported by the workers from the Boncuklu Tarla excavation, whose research had been carried out within the scope of the Ilısu Dam and HES project. The Boncuklu Tarla excavation team conducted a short-term survey in 2019 to establish the dimensions and chronology of the Sere Şippe mound. They were granted permission by Mehmet Deniz, the director of the Mardin Museum, due to the increasing concerns stemming from the rise of the dam water level. The survey team found sherds, chipped stones, ground stone and bone tools, and ornaments dating to the Neolithic period. Several Lower Palaeolithic chipped stone tools were also found around the natural flint stone layers near the settlement.The chipped stone tools, sherds, and other finds collected at the Sere Şippe mound suggest that the settlement had been inhabited during the Pre-Pottery Neolithic and beginning of the Pottery Neolithic Eras. The Pre-Proto and Proto Hassuna sherds indicate the mound to have been occupied at the beginning of the Pottery Neolithic. In addition, the presence of microlithic tools and grooved stone objects demonstrate that the Sere Şippe mound may have been inhabited during the Pre-Pottery Neolithic. The sherds collected at the Sere Şippe mound have characteristics similar to those found at the Yarim Tepe I, Tell Sotto, Umm Dabaghiyah, Tell Hazna II, Tell Seker el-Ahmar, Sumaki Höyük, Salat Camii Yanı, Tell Kashkahok II, and Kendale Hecale excavations.This situation suggests that the Sere Şippe mound contains Late Pre-Potter Neolithic (PPNB) and Early Pottery Neolithic layers, as were found at the Sumaki mound and Tell Seker Ahmar settlements. However, a painted pottery fragment from the Sere Şippe mound exhibits similar characteristics to the Early Halaf examples. The presence of sherds from the early and late phases of the Pottery Neolithic allows us to conclude that Sere Şippe mound had been inhabited for a long period. Sere Şippe mound’s chipped stone assemblages consist of Pre-Pottery Neolithic and Pottery Neolithic tools. Obsidian blades dominate the chipped stone assemblage. Although large obsidian blades are more common, microlithic tools are particularly important.The preliminary studies on the Sere Şippe mound surface assemblage reveal the site to be able to be dated back to the Late Pre-Pottery Neolithic and Pottery Neolithic Eras, especially the early phases of the latter. The relative dating of the Sere Şippe mound suggests a chronological continuity between the two settlements rather than overlap. However, during&nbsp;&nbsp;the excavations and surveys carried out in the same region, some settlements such as Kavı̇le Saruhan and Kulahke Benabahlu Pottery were found to contain Neolithic finds. Field surveys on the Harabe, Kavi̇le Saruhan, and Kulahke Benabahlu settlements revealed Proto-Hassuna sherds, while Hassuna-Samarra and Halaf sherds are among the finds from the Havuz Mevkii excavations. In conclusion, the Sere Şippe mound is a site located on the west bank of the Tigris River and right next to the Ilısu Dam and has been under threat from agricultural activities and erosional effects caused by the new climatic and geographical conditions created by the dam. Therefore, we believe that the settlement should be investigated in more detail in the near future.&nbsp;

Yukarı Dicle Vadisi’nde Bulunan Sere Şippe Höyük  üzerine ilk Gözlemler (Dargeçit/Mardin/Türkiye)

Şemsettin

Şafak

Eylem

Aşağı Pınar ilk Yerleşim Evresi: 7. Tabaka

Yalçın

Acemhöyük is a large ancient city located on the alluvial fan of the Karasu River near the southern tip of Tuz Gölü. Long-term excavation projects have been carried out at the site for many decades and revealed wide spans of different periods. The site is located at the crossroads between Syro-Cilicia, Central Anatolia, and Western Anatolia, and its complex history reflects its changing relations associated with cultural and political developments. Archaeological investigations carried out at the site have indicated the presence of a citadel mound and a lower town. The lower town is mostly covered now by the modern village of Yeşilova. Archeological soundings carried out at different locations suggest that the lower town surrounded the citadel mound during the Assyrian Trade Colonies period (2000-1700 BC) and covered a much larger area than the mound itself. The citadel covers approximately 30 hectares and rises 20 m above the surrounding Aksaray Plain. The mound was extensively excavated by Nimet Özgüç and Aliye Öztan between 1962 and 2019.The excavations shed new light not only on the Assyrian Trade Colonies period, but also provides evidence for earlier periods. The architectural sequence of the Early Bronze Age settlement was recovered at the southern slope of the mound. According to the current state of research, the mound has several Early Bronze Age layers (Levels XII-IV), corresponding to a period spanning from the Early Bronze Age II (2700-2450 BC) to the end of Early Bronze Age III (2450-2000 BC) during Anatolia’s 3rd millennium BC chronology.The archaeological work conducted at the southern slope of Acemhöyük yielded a large number of objects deeply connected to the regional and interregional developments characterizing the Anatolian cultures of the 3rd millennium BC. The appearance of Trojan plates, tankards, wheel-made vessels, and Syrian bottles in Level XI should be considered a strong indication of the interregional relations of the settlement.Syrian bottle as a term usually refers to a specific type of small bottles that were widespread throughout Syria, Anatolia, and Mesopotamia during the second half of the 3rd millennium BC. Accordingly, these were considered one of the distinctive archaeological objects reflecting cultural and commercial relations alongside the chronological issues of this period. Their typology, chronology, and distribution have been discussed by many researchers. Syrian bottles appear mainly in funerary contexts. They have also been found less frequently in domestic and public contexts. Their shapes can be roughly divided into two forms: one is a long alabastron shape and the other is a globular shape. Syrian bottles are suggested as having been used as containers for aromatic fluids or oils.Some of the Early Bronze Age sites located in Central and Western Anatolia have yielded Syrian bottles. Although the number of sites is very limited, the bottles revealed at these sites&nbsp;display significant diversity in terms of typology, chronology, and production materials. The Syrian bottles recovered at Central and Western Anatolian sites include local derivatives and actual imports. Their chronologies coincide roughly with the Syrian and Mesopotamian counterparts. Silver and gold bottles recovered at Eskiyapar and Troy indicate that these bottles were also considered to be items of prestige.In some of the recent contributions, the bottles were divided into two classes according to their base shapes. While the bottles with pointed or rounded bases are defined as proper Syrian bottles, contemporary flasks with a flat or ring base are not included in this phenomenon. Proper Syrian bottles are defined as transregional types spread over a wide area. Contrarily, flat- or ring-based flasks are interpreted as local bottle types with limited geographical distribution.&nbsp;The Acemhöyük bottle discussed in this article was recovered from Level XI. The morphological, technical, and typological characteristics of the bottle are inconsistent with the local pottery repertoire. Therefore, this vessel could be considered to have been imported. Based on the morphological characteristics, it might be related to the flat- and ring-based flasks found in Northwestern Syria and its immediate vicinity. If one were to follow the methodology from the above-mentioned studies, the Acemhöyük bottle would not be able to be classified as a proper Syrian bottle. The bottle found at Acemhöyük has been dated to the beginning of the Early Bronze Age III (2450-2300 BC) according to stratigraphical observations, typological comparisons, and radiocarbon dates and is a significant archaeological object that defines the cultural and commercial relations of the site.&nbsp;

Acemhöyük’ten Bir “Suriye Şişesi”

Harun

Kemalettin

This study presents the recently identified site of Solhan Kalesi [Solhan Fortress] in the Solhan Plain and evaluates the sites that have been documented in surveys around the Solhan district in relation to the Urartian Kingdom. Ongoing surveys since 2019 in this under-investigated region have covered the Solhan Plain, the mountainous region to the north, and Murat River Valley. In addition to Solhan Fortress, other Iron Age fortresses at Azat and Hazarşah in the northern Solhan Plain, İşaret Fortress in the mountainous region southeast, and Deriktepe and Sükyan in southern Murat River Valley have also been identified.The Solhan District of Bingöl Province lies on a relatively small (950 ha) plateau in the mountainous landscape of Eastern Anatolia. Located 800 m northeast of the Yenibaşak village junction off the Bingöl-Muş highway around 6 km west of Solhan district center, Solhan Kalesi is situated on an oval-shaped hill 75 m above the plain at the southern tip of a northeast-southwest mountain range. In addition to the architectural remains of fortifications and building foundations, many ceramic sherds, slag, and obsidian fragments have been found inside the fortress and outside on the slopes.The foundations of the fortification walls visible on the hilltop can be traced along the natural contours of the hill. Walls are three meters wide, built with the dry-stacked technique, and even preserved up to three-courses in certain sections. Fortifications are reinforced by bastions at regular intervals. South of the area where the natural bedrock is exposed nearby the fortified peak, the foundations of a rectangular (23x33 m) building consisting of at least five rooms accessed through a long hallway have been documented. Inside the fortress are three adjacent structures abutting the southeastern section of the fortification wall. The northernmost room has a rectangular plan (8.20x3.60 m), the adjacent room has a square layout (4.50x4.50 m), and the eastern wall of the southernmost room (3.20x2.50 m) abuts the fortification wall.Two oval structures consisting of a single course of stones are found inside the fortress in an area close to the southeastern fortifications. Each one measures 2.10x1.50 m and was built with roughly dressed stones. These irregularly built, 60-cm wide walls are reminiscent of cistern entrances.Except for two examples, ceramics from the site are made of a reddish-brown fabric with fine sand inclusions, self-slipped, medium- or well-fired, and in general wheel-made. Rim sherds indicate the presence of bowls, plates, and jars with and without handles. Sherds have also been found that are decorated with linear incisions. For example, a jar sherd decorated with a 4-cm wide band bearing an incised fishbone pattern between two horizontal lines and a handle sherd decorated with incised vertical grooves were found inside the fortress.&nbsp;In addition to ceramic sherds, surface finds include obsidian fragments, terracotta spindle whorls, and iron slag. Various-sized spindle whorls and slag indicate the presence of workshops.The floorplan of Solhan Kalesi does not resemble the royal cities and provincial centers of the Urartian Kingdom. The fortifications are built directly on roughly dressed bedrock without the use of rock-cut terraces, and they encircle an ovoid area abiding by the topography and reinforced by equidistant bastions. No architectural remains inside the fortress show the characteristic traits of buildings known from Urartian royal centers. In fact, a wide enough area that could accommodate such structures does not exist at the site, nor have indicators been found to suggest the presence of a lower town. Therefore, this article may explore the possibility that Solhan Fortress might have been an Urartian tribal center.Urartian tribal centers had spread across a wider landscape beyond the territory dominated by the Urartian Kingdom. The characteristic traits of Urartian tribal centers involve works of rock-carving and masonry such as rock-cut tombs, roughly dressed cyclopic walls, and rock signs.The geographical location of Solhan Fortress outside the political territory of the Urartian royal centers makes it a good candidate for having been a tribal center. However, the characteristic rock-carved features known from Urartian tribal centers are not present at the site, and the fortifications were built with roughly dressed medium- and small-sized stones rather than cyclopic stones. The most outstanding feature of the fortifications is the regularly placed bastions. Fortresses possessing bastions with a similar layout are known from the southern Lake Urmia Basin in Northwestern Iran. No glazed/painted ceramics from the Medieval Period have been found at Solhan Fortress. Incised ceramics from the site date to the Iron Age, A corroborated by the presence of iron slag. However, the architectural features noted above indicate that the fortress is distinct from Urartian settlements. The layout of the fortifications demonstrates that the site had been built as a pre-planned construction project and could not have been a temporary or seasonal settlement like the Urartian tribal centers. In the absence of clear chronological markers, the construction date of the fortress may date to any period between the Middle Iron Age and the Medieval Period. A more acute chronological assessment of Solhan Fortress will only be possible through on-site excavations and continued surveys in the region.&nbsp;

İzole Bir Bölgede Demir Çağı ve Sonrası: Bingöl-Solhan  Kalesi

Melih

Yavuz

Amulets of different materials have been used from the earliest periods of human history up to the present in a wide variety of different cultural milieux. Stones of many different types were used for a variety purposes in Egypt and Mesopotamia, but semi-precious ring stones are associated especially with the technical innovations in the late Classical Hellenistic Greek and Roman Empires. From there, their use was continued directly into the early Christian and Byzantine periods and subsequently into the Islamic societies of the Near East to the present day.The most general value of semi-precious stones when fitted into rings was as seals and/ or personal jewellery. Based on the Greek lithic tradition that was largely taken over from Babylonia and Egypt, such stones were clearly believed to have both protective and healing effects that could be enhanced by engraving specific designs on them. The 13 ring stones discussed in this article will be studied in this context. Two of the ring stones were found during the work conducted by the Ankara Juliopolis Necropolis Excavation, nine are currently in the possession of the Ankara Museum of Anatolian Civilizations, while the last two are in the Erimtan Archaeology and Art Museum, also in Ankara. All depict the goddess Isis either in one of her classic stances or fused with the goddess Tyche/Fortuna or some minor variation of her (e.g., an Isis-Athena-Nike combination is found in the Erimtan Museum). One of these latter examples is engraved with the name of the owner, Asklêpiodos, a very common theophoric name calqued from Asclepius, the god of medicine. Two items were found in Juliopolis, while the other 11 were acquired by purchase. All were able to be dated between the 1st-3rd centuries ce. Although their provenance is not known precisely, they do at least attest to the popularity of the motif in Anatolia.As the sister/wife of Osiris and mother of Horus, Isis played an increasingly important role in Pharaonic Egyptian religion as lord of the mystery of life and birth. Starting in the New Kingdom, she was depicted wearing a headdress consisting of the cow-horns of the fertility goddess Hathor on either side of the sun-disk, all set on a crown of rearing uraeus serpents. In Pharaonic Egypt, she had already been equated with a whole range of other deities, primarily Ma’at as the principle of divine order and Heka as the cosmic principle of magic. The intense Greek interest in late-period Egypt began in the late Archaic period, and this interest stimulated the production of numerous descriptions and “factual” histories of the country during the Greek Classical period, the best known being Book 2 of Herodotus’ The Histories. With Alexander the Great’s conquest of Egypt in 332 bce and the advent of the Macedonian dynasty of the Ptolemies, worship of Isis spread widely throughout the Eastern Mediterranean, especially in the areas controlled or dominated by the Ptolemies such as Greece and parts of what is now the west coast of Turkey. With the invention of the syncretistic god Serapis, Isis came to form part of the sacred family of husband, mother, and child (Horus, then called Harpokrates).&nbsp;Just as Isis had been identified with many other deities in the later Pharaonic and Persian periods in Egypt, she was also equated in the Hellenistic period with many other goddesses in the Greek pantheon such as Demeter, Hera, Selene, Aphrodite, and Tyche. At the same time, a set of standard depictions of the goddess was established and remained largely unchanged thereafter. In the later Hellenistic period, however, evidence of the cult diminished markedly, only to revive at the end of the 1st century ce and again in the Roman imperial period in particular, when the cult spread rapidly into the Western Mediterranean.In contrast with the case of Serapis, no full catalogue exists yet regarding Isis-types on gems, and thus no consensus exists yet regarding classification of the types that appear in this medium. However, a reasonably good selection is found from V. Tran tam Tinh (1990) in his article ‘Isis’ for the Lexicon Iconographicum Mythologiae Classicae, which has been adopted here. Based on his estimates, Isis-Tyche (Fortuna) types are the most common among the compound types. The goddess is standardly represented wearing a modius, long chiton and himation, and holding a steering-oar and cornucopiae (horn of fertility). She may also hold an ear of grain and a poppy-seed signifying prosperity or a sistrum signifying her sacred cultic rattle. Sometimes a flaming altar is shown beside her to indicate cultic worship. Tran tam Tinh further divides this general scheme into three categories: a) Isis shown with an Isis knot on her breast, b) Isis without such a knot, and c) Isis wearing a modius, lotus crown, and cow horns with an Apis bull or flaming altar beside her, holding the rudder in her right hand and cow’s head or falcon in the left.In some previous publications, these types have on occasion been improperly identified as representations of Tyche rather than Isis-Tyche. This study sets out to correct this error and to discuss the possible reasons for the use of Isis-Tyche/Isis-Fortuna types on finger rings. Moreover and together with the many other cultural items, these types attest to the lively communication between the wider Greco-Roman world and Anatolia during the Roman Empire. Given the limited interest in Roman-period ring stones in Turkey, the study lastly aims to fill this gap and help extend awareness of these small but interesting artefacts.&nbsp;

Ankara’dan Isis-Tykhe Betimli Sihirli Bir Grup  Yüzük Taşı

Mevlüt

Assist. Prof.

The ancient city of Hadrianopolis in Paphlagonia includes the locality known as “Viranşehir” today, located approximately 3 km west of the District center of Eskipazar in the Province of Karabük near the villages of Budaklar, Büyükyaylalar, Çaylı, and Beytarla, scattered on the surrounding land. In ancient times, the city was within the borders of the Paphlagonia Region, bordered by Halys (Kızılırmak) and the Pontos region in the east, Parthenio (Bartınsu) or Billaios (Filyos brook) and Bithynia in the west, and the Gangra (Çankırı) and Galatia regions in the south. The surface surveys and excavations performed at Hadrianopolis in Paphlagonia and the surrounding regions have unearthed a rich tomb repertoire consisting of a kistvaen “cist tomb,” chamber tomb, pediment tomb, and a rockcut tomb.Apart from these tomb types unearthed in the excavation season of 2021, the recovery of a plain limestone ostothec child sarcophagus lid, in the form of a gable roof, with the lateral and upper acroters forming the profile, and the dimensions of 84 x 68 cm, has revealed a new tomb type for the city and a new burial form at the same time.The newly discovered sarcophagus with its lid consists of a plain sarcophagus formed by four limestone blocks measuring 1.15 x 0.12 m on the long side, serving as a stone board. The inner surfaces of the sarcophagus exhibit fine workmanship contrasting with the rough workmanship of the two outer blocks having the dimensions of 38 x 10 cm. When reassembled, the tomb with the stone boards set around the lid appears to be in the form of a minor sarcophagus partially closed with this lid. The absence of any counterparts of the bracket slots seen on the center of the short side of the lid on the fine boards indicates that the lid belongs to another tomb, thus indicating that the lid had two phases of use.Workers assessed the dimensions and the initial state of the lid when it was originally unearthed, in other words, those of its second phase of use. In this context, the fact that a great number of child‒infant tombs have been discovered alongside adult tombs in the excavations conducted thus far in the second or third century CE southern necropolis of the city indicates that special tombs were available for the children in Hadrianopolis. This understanding constitutes the starting point for this paper.However, the authors recognize that the upper part of the rock-carved child‒infant tombs in the southern necropolis illustrate a plain structure covered with slates and therefore are rather incompatible with the tomb we have unearthed. Because the façade of the lid is in the form of a triangular pediment and the acroters engraved on the sides in the form of the pediment for this phase the authors contend that the find could have served as a pediment tomb in its second phase of use. The resemblance to the pediment tombs encountered in both Hadraianoupolis and southwestern Paphlagonia Region in terms of the façade design of the lid supports this conclusion. The authors have researched whether pediment tombs of the region included special tombs for children based on the resemblance between the two tomb groups. As a result of this research, the authors discovered a board decorated with figures measuring 1.30 x 0.57 m with only one visible façade, on the wall of a house in the village of Çavuş. G. Koch reviewed the board and concluded that the board was the sarcophagus part of a cist tomb because of the child figure engraved on it.However, it has been further shown that the current block is a board having 19 cm thick, therefore disproving Koch’s suggestion. When the form of the board and the figure featuring on it are evaluated concurrently, in the context of prior studies and excavations, the board clearly belongs to a pediment used in tombs classified as Southern Paphlagonia Region Pediment Tombs. Thus, the authors acknowledge that the pediment tombs in the region were specifically made for children. In the context of this evaluation, the authors suggest that the discovered tomb was for infants with pediment type for inhumation burial for the second phase of use.As for the initial phase of use of the tomb, analogous tombs have been reviewed in the past; however, no published sample could be identified. Subsequent to this study, ostothecs were identified in Pompeiopolis and Amastris within the Paphlagonia Region. The resemblance between the lid of the ostothec graced with festoon identified in Amastris and the lid of the one in Hadrianopolis in terms of its identical material, workmanship, and dimensions is obvious. Thus, our lid is unveiled as an ostothec lid. Identifying the artifact as an ostothec also permitted for the first time a highly substantial identification of the cremation burial tradition in Hadrianopolis. The authors acknowledge that not only the ostothecs but also terra-cotta urns that can easily be destroyed have been used here for the cremation burials. Since the necropolises in Hadrianopolis have experienced intense destruction, the authors cannot judge whether runs were used within the burial tradition apart from the ostothec unearthed. Nonetheless, it has been acknowledged for the first time that such burials could be located at the city.The authors have addressed preference for this cremation burial tradition. The presence of fine examples, dating to 2nd Century CE, unearthed in Amasrist and Pompeipolis that the authors are certain of are the ostothecs which has revealed the cremation burial tradition even if to a lesser extent. Even though it is challenging and difficult to deliver a definitive judgment in this regard, a tomb of two families indicated on the epigraph was found on the two samples from Amastris. However, no script could be found on the epigraph denoting the occupation or the status of the individuals within the tombs. Therefore, it is feasible to assume that the tomb owners were members of the common public. The figures on the ostothec unearthed in Kaypı Tumulus in Pompeipolis suggest that the tomb belonged to a soldier. Excellent workmanship on the ostothec as well as on the tumulus on the tomb comprising the monument indicate that the tomb owner was a high-ranking civic officer in the society. In this context, the authors acknowledge that the cremation burial was preferred in the Paphlagonia Region by both the general public and the high-ranking soldiers. It is feasible to assert within this scope that cremation could have been preferred by everyone without requiring any particular social status.Consequently, although it is quite difficult to make a definitive judgment in this regard, initial data has been acquired indicating that the cremation burial tradition that has previously been known only in Amastrist and Pompeiopolis could be performed in Hadrianopolis as well. Considering that scientific excavations in the city have only been conducted within the last ten years, the authors expect that such tombs will be encountered again in the future.&nbsp;

Paphlagonia Hadrianopolisi’nden Yeni Bir Mezar

Onur

Res. Assist.

Dostluk ve Rekabet: Libanius'un Söylev ve Mektupları Işığında Constantinopolis ve Nikomedia'da Yerel İlişkiler ve Kültürel Çevre

Vildan

Onüç Yıl İstanbul (1937-1949): Alman Asurolog  Fritz Rudolf Kraus ve Türkiye’deki Sürgünde  Mektuplaşmaları (Ed. Jan Schmidt)

Mustafa

Prof.

Profesör Dr. Hasan Malay  15. 05. 1948 – 23. 02. 2022  Anadolu Eskiçağ Tarihine  Adanmış Bir Hayat

Dr. İsmail Kaygusuz  5 Nisan 1944, Onar köyü / Arapgir / Malatya 3 Şubat 2022 İstanbul

Aytaç

Burhan Varkıvanç  Profesör’ü Anlayarak Anmak

Alexandru Avram (1956-2021)

Burcu

Prof. Marc Waelkens Anısına

Prof. Dr.

Fatih

Uzman

Some Remarks on a Group of Early Bronze Age Pottery Kept in the Istanbul Archaeological Museums

Sidar

The Proto-Hassuna Pottery of the Upper Tigris Basin, Evidence from Sumaki Höyük

Murat

New Insights on the Sealing Practices in Early Bronze Age Anatolia: A Case Study from Küllüoba, Eskişehir

Sezer

River Ordeal in Hittite Written Documents

Aylin

Formation in the Highlands of Eastern Turkey: An Overview From the Bronze to Iron Ages

Cüneyt

Assist. Prof. Dr.

Preliminary Evaluations on a Group of Embossed Skyphoi Unearthed in Blaundos

An Evaluation of the Original Identity Problem and Structural Design of Zerzevan Castle

Living Amidst the Ruins: The Yuruks in the Archaeology and History of Lycia

Review of Mount Ağrı - Bozkurt Kurgan Cemetery Excavation Book

Prof. Dr. Elmar Schwertheim

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Karadeniz ve Anadolu Kentlerinde Theos Hypsistos Kültü

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Nilgün

Keban Projesi: Ağın Hoşrik Mevki ve Kalecikler Kurtarma Kazılarına Yeni Bir Bakış

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin yayınıdır. 1955 yılında kurulmuştur. Açık erişimli, hakemli ve bölgesel bir dergidir; Anadolu ile birlikte Balkanlar, Doğu Akdeniz ve Orta Doğu gibi Anadolu'ya komşu ve tarihi olarak ilişkili bölgelerde akademisyenleri, okurları ve yazarları hedefler.  

2021 yılından itibaren derginin yayın frekansı yılda bir sayıdan yılda iki sayıya çıkarılmıştır; dergi Haziran ve Aralık aylarında yayınlanmaktadır. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler İngilizce, Almanca, Fransızca ya da İtalyanca olmalıdır.

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, uluslararası yayın standartlarına uygun yüksek kalitede makaleler yayınlayarak bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.  Prehistorik çağlardan, Geç Antik Çağ’a uzanan süreçte Anadolu ve ilişkili bölgeleri inceleyen Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji, Sanat Tarihi, Mimarlık Tarihi, Antropoloji, Epigrafi, Nümizmatik, Tarihi Coğrafya ve Arkeometri çalışmalarını kapsar.

Scopus

Emerging Sources Citation Index (ESCI)

EBSCO

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

SOBIAD

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Anadolu Araştırmaları

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Assistant

English Language Editor

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, uluslararası yayın standartlarına uygun yüksek kalitede makaleler yayınlayarak bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Açık erişimli, hakemli ve bölgesel bir dergidir; Anadolu ile birlikte Balkanlar, Doğu Akdeniz ve Orta Doğu gibi Anadolu'ya komşu ve tarihi olarak ilişkili bölgelerde akademisyenleri, okurları ve yazarları hedefler. 2021 yılından itibaren frekansı yılda iki sayıya çıkmıştır, Haziran ve Aralık aylarında yayınlanmaktadır. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler&#65279; İngilizce, Almanca, Fransızca ya da İtalyanca olmalıdır.Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, Prehistorik çağlardan, Geç Antik Çağ’a uzanan süreçte Anadolu ve ilişkili bölgeleri inceleyen Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji, Sanat Tarihi, Mimarlık Tarihi, Antropoloji, Epigrafi, Nümizmatik, Tarihi Coğrafya ve Arkeometri çalışmalarını kapsar.

Amaç ve Kapsam

SCOPUSEmerging Sources Citation Index (ESCI) TÜBİTAK-ULAKBİM TR Dizin DOAJERIH PLUSEBSCO Humanities SourceEBSCO Central &amp; Eastern European Academic SourceSOBİAD

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.<ul><li>Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.</li><li>Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.</li><li>Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.</li><li>Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.</li><li>Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.</li><li>Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.</li><li>Deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.</li><li>Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.</li><li>İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.</li></ul>

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/EDE9D7AD769E4EABA46CC17F276BEC06" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

DilDergide İngilizce, Almanca, Fransızca ve İtalyanca makaleler yayınlanır. Gönderilen makalelerde makale dilinde öz, İngilizce öz ve İngilizce geniş özet olmalıdır. Ancak makale İngilizce ise, İngilizce geniş özet istenmez. Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak <a href="https://dergipark.org.tr/en/pub/iuanadolu" target="_blank">https://dergipark.org.tr/en/pub/iuanadolu</a> sayfasından erişilen <a href="http://dergipark.gov.tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır.  Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/A5B76DBB476749A5A28A0D6A799C61E6" target="_blank">Kapak Sayfası</a>; yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/EDE9D7AD769E4EABA46CC17F276BEC06" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.<ol><li>Yazılar Makale Şablonu kullanılarak hazırlanmalıdır. Makale ana metninde, çift taraflı kör hakemlik süreci gereği, yazarın / yazarların kimlik bilgileri yer almamalıdır.</li><li>Yayınlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/A5B76DBB476749A5A28A0D6A799C61E6" target="_blank">Kapak Sayfası</a> gönderilmelidir. Kapak Sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).</li><li>Giriş bölümünden önce 180-250 kelimelik çalışmanın kapsamını, amacını, ulaşılan sonuçları ve kullanılan yöntemi kaydeden makale dilinde öz ve İngilizce öz ile 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet yer almalıdır. Makale İngilizce ise İngilizce geniş özet istenmez. Özlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5’er adet anahtar kelime yer almalıdır.</li><li>Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: Makale dilinde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık, öz ve anahtar kelimeler; geniş özet, ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.</li><li>Referanslar derginin benimsediği American Psychological Association (APA) 6 stiline uygun olarak hazırlanmalıdır.</li><li>Kurallar dâhilinde dergimize yayınlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü sorumluluğu yazar/yazarlarına aittir.</li></ol>

Yazım Kuralları

Araştırma Makaleleri: Orijinal araştırma makaleleri derginin kapsamına uygun konularda önemli, özgün bilimsel sonuçlar sunan araştırmaları raporlayan yazılardır. Orijinal araştırma makaleleri, Öz, Anahtar Kelimeler, İngilizce Geniş Özet, Giriş, Yöntem, Bulgular, Tartışma, Sonuçlar, Kaynaklar bölümlerinden ve Tablo, Grafik ve Şekillerden oluşur.Öz: Makale dilinde başlık ve İngilizce başlık öz’lerin üzerinde yer almalıdır. Araştırma yazılarında İngilizce özler 180-250 kelime arasında olmalı ve çalışmanın amacı, yöntemi, ana bulguları ve sonuçlarını ifade etmelidir. Ayrıca Almanca, Fransızca ya da İtalyanca makaleler için özlerden sonra 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet de yer almalıdır.Giriş: Giriş bölümünde konunun önemi, tarihçe ve bugüne kadar yapılmış çalışmalar, hipotez ve çalışmanın amacından söz edilmelidir. Hem ana hem de ikincil amaçlar açıkça belirtilmelidir. Sadece gerçekten ilişkili kaynaklar gösterilmeli ve çalışmaya ait veri ya da sonuçlardan söz edilmemelidir. Giriş bölümünün sonunda çalışmanın amacı, araştırma soruları veya hipotezler yazılmalıdır.Yöntem: Yöntem bölümünde, veri kaynakları, çalışmaya katılanlar, ölçekler, görüşme/değerlendirmeler ve temel ölçümler, yapılan işlemler ve istatistiksel yöntemler yer almalıdır. Yöntem bölümü, sadece çalışmanın planı ya da protokolü yazılırken bilinen bilgileri içermelidir; çalışma sırasında elde edilen tüm bilgiler bulgular kısmında verilmelidir.Bulgular: Ana bulgular istatistiksel verilerle desteklenmiş olarak eksiksiz verilmeli ve bu bulgular uygun tablo, grafik ve şekillerle görsel olarak da belirtilmelidir. Bulgular yazıda, tablolarda ve şekillerde mantıklı bir sırayla önce en önemli sonuçlar olacak şekilde verilmelidir. Tablo ve şekillerdeki tüm veriyi yazıda vermemeli, sadece önemli noktaları vurgulanmalıdır.Tartışma: Tartışma bölümünde o çalışmadan elde edilen veriler, kurulan hipotez doğrultusunda hipotezi destekleyen ve desteklemeyen bulgular ve sonuçlar irdelenmeli ve bu bulgu ve sonuçlar literatürde bulunan benzeri çalışmalarla kıyaslanmalı, farklılıklar varsa açıklanmalıdır. Çalışmanın yeni ve önemli yanları ve bunlardan çıkan sonuçları vurgulanmalıdır. Giriş ya da sonuçlar kısmında verilen bilgi ve veriler tekrarlanmamalıdır.Sonuçlar: Çalışmadan elde edilen sonuçlar belirtilmelidir. Sonuçlar, çalışmanın amaçları ile bağlantılı olmalıdır, ancak veriler tarafından yeterince desteklenmeyen niteliksiz ifadeler ve sonuçlardan kaçınılmalıdır. Yeni hipotezler gerektiğinde belirtilmeli, ancak açıkça tanımlanmalıdır.Şekil, Resim, Tablo ve Grafikler: Metin içinde kullanılan fotoğraf, plân, harita vb. materyallerin “.jpg / .tiff” uzantılı kayıtları gönderilecek dokümanlara eklenmelidir. Bu tür belgelerin baskı tekniğine uygun çözünürlükte (en az 300 piksel) ve sayfa alanını aşmayacak büyüklükte olmasına dikkat edilmelidir. Fotoğraf ve levhaların 10 sayfayı aşmamasına dikkat edilmeli ve metin içinde parantezle atıfta bulunulan resim, harita veya diğer ekler makalenin sonuna eklenmelidir.<ul></ul>Derleme: Yazının konusunda birikimi olan ve bu birikimleri uluslararası literatüre yayın ve atıf sayısı olarak yansımış uzmanlar tarafından hazırlanmış yazılar değerlendirmeye alınır. Yazarları dergi tarafından da davet edilebilir. Derleme yazısı, başlık, öz, anahtar kelimeler, İngilizce geniş özet (Türkçe, Almanca, Fransızca ve İtalyanca makaleler için), ana metin bölümleri ve kaynaklardan oluşmalıdır.

Referans Stili ve FormatıLitera: Dil, Edebiyat ve Kültür Araştırmaları Dergisi-Journal of Language, Literature and Culture Studies, metin içi alıntılama ve kaynak gösterme için APA (American Psychological Association) kaynak sitilinin 6. edisyonunu benimser. APA 6.Edisyon hakkında bilgi için:-    American Psychological Association. (2010). Publication manual of the American PsychologicalAssociation (6th ed.). Washington, DC: APA.-    <a href="http://www.apastyle.org/" target="_blank">http://www.apastyle.org/</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Metin İçinde Kaynak GöstermeKaynaklar metinde parantez içinde yazarların soyadı ve yayın tarihi yazılarak belirtilmelidir.Birden fazla kaynak gösterilecekse kaynaklar arasında (;) işareti kullanılmalıdır. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Örnekler:Birden fazla kaynak;(Esin ve ark., 2002; Karasar 1995)Tek yazarlı kaynak;(Akyolcu, 2007)İki yazarlı kaynak;(Sayıner ve Demirci 2007, s. 72)Üç, dört ve beş yazarlı kaynak;Metin içinde ilk kullanımda: (Ailen, Ciambrune ve Welch 2000, s. 12–13) Metin içinde tekrarlayan kullanımlarda: (Ailen ve ark., 2000)Altı ve daha çok yazarlı kaynak;(Çavdar ve ark., 2003)Kaynaklar Bölümünde Kaynak GöstermeKullanılan tüm kaynaklar metnin sonunda ayrı bir bölüm halinde yazar soyadlarına göre alfabetik olarak numaralandırılmadan verilmelidir.Kaynak yazımı ile ilgili örnekler aşağıda verilmiştir.Kitapa) Türkçe KitapKarasar, N. (1995). Araştırmalarda rapor hazırlama (8.bs). Ankara: 3A Eğitim Danışmanlık Ltd.b) Türkçeye Çevrilmiş KitapMucchielli, A. (1991). Zihniyetler (A. Kotil, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.c) Editörlü KitapÖren, T., Üney, T. ve Çölkesen, R. (Ed.). (2006). Türkiye bilişim ansiklopedisi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.d) Çok Yazarlı Türkçe KitapTonta, Y., Bitirim, Y. ve Sever, H. (2002). Türkçe arama motorlarında performans değerlendirme. Ankara: Total Bilişim.e) İngilizce KitapKamien R., &amp; Kamien A. (2014). Music: An appreciation. New York, NY: McGraw-Hill Education.f) İngilizce Kitap İçerisinde BölümBassett, C. (2006). Cultural studies and new media. In G. Hall &amp; C. Birchall (Eds.), New cultural studies: Adventures in theory (pp. 220–237). Edinburgh, UK: Edinburgh University Press.g) Türkçe Kitap İçerisinde BölümErkmen, T. (2012). Örgüt kültürü: Fonksiyonları, öğeleri, işletme yönetimi ve liderlikteki önemi. M. Zencirkıran (Ed.), Örgüt sosyolojisi kitabı içinde (s. 233–263). Bursa: Dora Basım Yayın.h) Yayımcının ve Yazarın Kurum Olduğu YayınTürk Standartları Enstitüsü. (1974). Adlandırma ilkeleri. Ankara: Yazar.Makalea) Türkçe MakaleMutlu, B. ve Savaşer, S. (2007). Çocuğu ameliyat sonrası yoğun bakımda olan ebeveynlerde stres nedenleri ve azaltma girişimleri. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 15(60), 179–182.b) İngilizce Makalede Cillia, R., Reisigl, M., &amp; Wodak, R. (1999). The discursive construction of national identity. Discourse and Society, 10(2), 149–173. http://dx.doi.org/10.1177/0957926599010002002c) Yediden Fazla Yazarlı MakaleLal, H., Cunningham, A. L., Godeaux, O., Chlibek, R., Diez-Domingo, J., Hwang, S.-J. ... Heineman, T. C. (2015). Efficacy of an adjuvanted herpes zoster subunit vaccine in older adults. New England Journal of Medicine, 372, 2087–2096. http://dx.doi.org/10.1056/NEJMoa1501184d) DOI’si Olmayan Online Edinilmiş MakaleAl, U. ve Doğan, G. (2012). Hacettepe Üniversitesi Bilgi ve Belge Yönetimi Bölümü tezlerinin atıf analizi. Türk Kütüphaneciliği, 26, 349–369. Erişim adresi: http://www.tk.org.tr/e) DOI’si Olan MakaleTurner, S. J. (2010). Website statistics 2.0: Using Google Analytics to measure library website effectiveness. Technical Services Quarterly, 27, 261–278. http://dx.doi.org/10.1080/07317131003765910f) Advance Online Olarak Yayımlanmış MakaleSmith, J. A. (2010). Citing advance online publication: A review. Journal of Psychology. Advance online publication. http://dx.doi.org/10.1037/a45d7867g) Popüler Dergi MakalesiSemercioğlu, C. (2015, Haziran). Sıradanlığın rayihası. Sabit Fikir, 52, 38–39.Tez, Sunum, Bildiria) Türkçe TezlerSarı, E. (2008). Kültür kimlik ve politika: Mardin’de kültürlerarasılık. (Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.b)Ticari Veritabanında Yer Alan Yüksek Lisans Ya da Doktora TeziVan Brunt, D. (1997). Networked consumer health information systems (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses. (UMI No. 9943436)c) Kurumsal Veritabanında Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziYaylalı-Yıldız, B. (2014). University campuses as places of potential publicness: Exploring the politicals, social and cultural practices in Ege University (Doctoral dissertation). Retrieved from Retrieved from: http://library.iyte.edu.tr/tr/hizli-erisim/iyte-tez-portalid) Web’de Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziTonta, Y. A. (1992). An analysis of search failures in online library catalogs (Doctoral dissertation, University of California, Berkeley). Retrieved from http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.htmle) Dissertations Abstracts International’da Yer Alan Yüksek Lisans/Doktora TeziAppelbaum, L. G. (2005). Three studies of human information processing: Texture amplifica&#173;tion, motion representation, and figure-ground segregation. Dissertation Abstracts International: Section B. Sciences and Engineering, 65(10), 5428.f) Sempozyum KatkısıKrinsky-McHale, S. J., Zigman, W. B. &amp; Silverman, W (2012, August). Are neuropsychiatric symptoms markers of prodromal Alzheimer’s disease in adults with Down syndrome? In W. B. Zigman (Chair), Predictors of mild cognitive impairment, dementia, and mortality in adults with Down syndrome. Symposium conducted at American Psychological Association meeting, Orlando, FL.g) Online Olarak Erişilen Konferans Bildiri ÖzetiÇınar, M., Doğan, D. ve Seferoğlu, S. S. (2015, Şubat). Eğitimde dijital araçlar: Google sınıf uygulaması üzerine bir değerlendirme [Öz]. Akademik Bilişim Konferansında sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Erişim adresi: http://ab2015.anadolu.edu.tr /index.php?menu=5&amp;submenu=27h) Düzenli Olarak Online Yayımlanan BildirilerHerculano-Houzel, S., Collins, C. E., Wong, P., Kaas, J. H., &amp; Lent, R. (2008). The basic nonuniformity of the cerebral cortex. Proceedings of the National Academy of Sciences, 105, 12593–12598. http://dx.doi.org/10.1073/pnas.0805417105i) Kitap Şeklinde Yayımlanan BildirilerSchneider, R. (2013). Research data literacy. S. Kurbanoğlu ve ark. (Ed.), Communications in Computer and Information Science: Vol. 397. Worldwide Communalities and Challenges in Information Literacy Research and Practice içinde (s. 134–140) . Cham, İsviçre: Springer.http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0j) Kongre BildirisiÇepni, S., Bacanak A. ve Özsevgeç T. (2001, Haziran). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen branşlarına karşı tutumları ile fen branşlarındaki başarılarının ilişkisi. X. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, BoluDiğer Kaynaklara) Gazete YazısıToker, Ç. (2015, 26 Haziran). ‘Unutma’ notları. Cumhuriyet, s. 13.b) Online Gazete YazısıTamer, M. (2015, 26 Haziran). E-ticaret hamle yapmak için tüketiciyi bekliyor. Milliyet. Erişim adresi: http://www.milliyetc) Web Page/Blog PostBordwell, D. (2013, June 18). David Koepp: Making the world movie-sized [Web log post]. Retrieved from http://www.davidbordwell.net/blog/page/27/d) Online Ansiklopedi/SözlükBilgi mimarisi. (2014, 20 Aralık). Vikipedi içinde. Erişim adresi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Bilgi_mimarisiMarcoux, A. (2008). Business ethics. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford encyclopedia of philosophy. Retrieved from http://plato.stanford.edu/entries/ethics-business/e) PodcastRadyo ODTÜ (Yapımcı). (2015, 13 Nisan). Modern sabahlar [Podcast]. Erişim adresi: http://www.radyoodtu.com.tr/f) Bir Televizyon Dizisinden Tek Bir BölümShore, D. (Senarist), Jackson, M. (Senarist) ve Bookstaver, S. (Yönetmen). (2012). Runaways [Televizyon dizisi bölümü]. D. Shore (Baş yapımcı), House M.D. içinde. New York, NY: Fox Broadcasting.g) Müzik KaydıSay, F. (2009). Galata Kulesi. İstanbul senfonisi [CD] içinde. İstanbul: Ak Müzik.Yukarıda sıralanan koşulları yerine getirmemiş çalışma kabul edilmez, eksiklerinin tamamlanması için yazara iade edilir. Yayın Komisyonu tarafından kabul edilen yazılar basıma kabul sırasına göre yayınlanır. Baskı tashihleri yazarlar tarafından yapılır.

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/EDE9D7AD769E4EABA46CC17F276BEC06" target="_blank" style="background-color: transparent;">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/694E6CEE1783415196B9E07B54490722" target="_blank" style="background-color: transparent;">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/064F98B2F0BA4FE292400AA5885B02AE" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun:<ul><li>Makalenin türünün belirtilmiş olduğu</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi varsa, bunun belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Referansların derginin benimsediği APA 6 edisyonuna uygun olarak düzenlendiği</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul>● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/EDE9D7AD769E4EABA46CC17F276BEC06" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/694E6CEE1783415196B9E07B54490722" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Önemli: Ana metinde yazarın / yazarların kimlik bilgilerinin yer almamış olması gerekir.</li><li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li><li>Öz: 180-250 kelime</li><li>Anahtar Kelimeler: 5 adet makale dilinde ve 5 adet İngilizce</li><li>İngilizce geniş özet: 600-800 kelime (İngilizce olmayan makaleler için)</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Mustafa Hamdi Sayar
Kapak (PDF)
Ön Sayfalar (PDF)

Anadolu Araştırmaları

SAYI 26, 2022

Yukarı Dicle Vadisi’nde Bulunan Sere Şippe Höyük üzerine ilk Gözlemler (Dargeçit/Mardin/Türkiye)

Aşağı Pınar ilk Yerleşim Evresi: 7. Tabaka

Acemhöyük’ten Bir “Suriye Şişesi”

İzole Bir Bölgede Demir Çağı ve Sonrası: Bingöl-Solhan Kalesi

Ankara’dan Isis-Tykhe Betimli Sihirli Bir Grup Yüzük Taşı

Paphlagonia Hadrianopolisi’nden Yeni Bir Mezar

Dostluk ve Rekabet: Libanius'un Söylev ve Mektupları Işığında Constantinopolis ve Nikomedia'da Yerel İlişkiler ve Kültürel Çevre

Onüç Yıl İstanbul (1937-1949): Alman Asurolog Fritz Rudolf Kraus ve Türkiye’deki Sürgünde Mektuplaşmaları (Ed. Jan Schmidt)

Profesör Dr. Hasan Malay 15. 05. 1948 – 23. 02. 2022 Anadolu Eskiçağ Tarihine Adanmış Bir Hayat

Dr. İsmail Kaygusuz 5 Nisan 1944, Onar köyü / Arapgir / Malatya 3 Şubat 2022 İstanbul

Burhan Varkıvanç Profesör’ü Anlayarak Anmak

Alexandru Avram (1956-2021)

Prof. Marc Waelkens Anısına

BİLGİ

PAYLAŞ