Muhsin

Prof.

Bir Anlamlandırma Yordamı Olarak Sanat

Güncel

İlişkisel Bir “Dünya” Olarak Sanat ve Nesnenin Yeni Estetik Deneyimde Bozulumu

Metin

Assoc. Prof.

Sartre’ın Varoluşçu Felsefesi ve Dava Edebiyatı Teorisi

Gamze

There are three essential works in Kant’s critical philosophy; the first is Critique of Pure Reason: here he discussed the conditions of theoretical philosophy, a priori principles and the law making of reason. Second is Critique of the Practical Reason: in this work he explains the practical side of reason and the principles of ethics by associating it with the faculty of desire. Third is Critique of the Power of Judgment: in this work, while he states that there is an abyss between the two areas of philosophy (theoretical and practical); he establishes the possibility of transition between these two areas. Transition from natüre, that represents the theoretical area of philosophy, to the practical area of philosophy, or freedom is not possible. Moreover, the principles of ethics need to be made concrete in the area of nature. Kant places art as the bridge over the gap between the area of nature and the area of freedom. Art cannot have its own ground like the nature and freedom. However it can unite as it associates these two areas. In Critique of the Power of Judgment, Kant mentions special kinds of judgments that form our aesthetical experience: judgments of taste. Judgments of taste, unlike cognitive judgments are based on the experience of the subject. These so-called ‘subjective’ judgments arise from feelings of pleasure or displeasure through the aesthetical experience of the subject. Kant, by associating the judgments of taste with beautiful in Critique of the Power of Judgment analyses the nature of judgments of taste with four moments, under the section Analytics of Beautiful. Judgment of taste is: disinterested, universal but subjective, purposiveness and necessary. According to Kant, ‘beautiful’ does not form in the object: the reason why I find the object beautiful is the judgment I make due to the pleasure I take as a result of the harmony of my cognitive faculties. In other words, what makes the judgment of beautiful is the subject. Therefore, as beautiful, the focus is not on the object but the subject that attributes the beauty to that object. However, there is still the object/work of art that mediates the emergence of this feeling and in order to move to the definitions on work of art through the role of the object in judgment of taste, the keyword is “form”. Without discriminating between art and fine arts, Kant tackles the fine arts starting from all our acts in nature with a systematical approach. According to Kant, art is apart from nature,&nbsp;science and craft. He groups the fine arts under three main categories: Arts of speech (rhetoric and poetry), pictorial arts (sculpture, architecture, painting, art of pleasure gardens), and beautiful play of sensations (color and music). Kant positions the fine arts under the three categories where he has determined their aesthetical value. From this aspect, he arranges them from the most valuable to the least valuable in this order: poetry, painting and music. The talent that produces fine art is genius. Genius has the productive faculty by birth and nature can provide the laws of art through genius. When creating a work of art, genius cannot show how it puts its thoughts full of ideas together because it does not know how, therefore it cannot teach this to anyone. According to Kant, this is the main distinction between a genius and a scientist. However, as the one that sets the rules of art, the talent of genius that it has taken from nature should still have an attribute. For him, this attribute is the reflection of the ideas of the reason in nature through the work of art. The talent that would do this must have understanding, taste, imagination and spirit. Spirit is the principle of genius putting forth aesthetical ideas. Furthermore, aesthetical ideas are not different to the ideas of the reason. They are the semblance of the ideas of reason. Genius is the talent of presenting the ideas of reason in nature. In summary, genius is the person that can enable the transition from the area of freedom to the area of natüre and achieves this by forming nature. This enables the presentation of the semblance of ideas of reason in the person directed towards it by means of the work of art it produces.

Kant’ın Eleştirel Felsefesinde Özgürlükten Doğaya Geçişin İmkânı Olarak Sanat

Zeynep

Assist. Prof.

Doğal Dünyanın Logos’undan Estetik Dünyanın Logos’una: Cézanne’nın Dinleyen Gözleri

Adnan

Bir Sanat Eseri Olarak Yaşamın Anlamı

Nermin

Thomas Mann’ın Büyülü Dağ Adlı Yapıtının Modernizm Açısından Bir Yorumu

Cengiz

MAKALE ÇAĞRISI

Margarita

Loving Gaze and Accurate Knowledge

Çağdaş

People’s concessions about human nature also determines their positioning with regard to social incidents. For example, when one assumes human beings to be unconscious masses behaving only for their own profit, being reckless toward the injustices they encounter and underestimating their suffering becomes easier. One would assume the bother felt by any piece of the invaluable mass to be deserved, and the only reasonable action at this point would be to pull oneself out of this insignificant pain. However, even simply giving importance to human existence allows one to feel the sensed misery within the self and to try to terminate it. Therefore, if one feels that the injustices one witnesses should be terminated, one’s thoughts about human nature must contain hope so as not to assume these injustices to be deserved for humans. For this purpose, one would need to remove the obstacles prevent them from empathizing with other people and developing common sense. One of humans’ most important supports for removing these obstacles is to give up the tendency of considering humans as being evil by nature.	This study will evaluate Rousseau’s ideas on human nature and compare them with Nietzsche’s thoughts about the topic, which appear to be in contrast with Rousseau’s ideas. Paying attention to the articles by Rousseau and Nietzsche will let one perhaps become aware of the disgust they had felt from the hypocritical actions they’d encountered. One may also observe how their efforts to get rid of this would coalesce with nature as well as the individual nature of human beings. However, the survival of human beings in equality, whom Rousseau had described as possessing complete existence in the state of nature, caused his invitation to return to nature to include an invitation to a more equalitarian organization. In contrast, Nietzsche comprehended nature as containing every unjust and unfair deed which was affirmed by this state. Thus, individuals try to generate a justification for their selfishness by using Nietzsche’s ideas, which actually went completely against Nietzsche’s objectives. Therefore, as one frequently encounters during their era, invalidating the effort to generate excuses to legitimize human insensitivity as a result of the thoughts of philosophers such as Nietzsche carries vital priority. In this context, the article will discuss these philosophers not only in terms of their differences, but also more intensively in terms of their similarities. The study will attempt to invalidate every ideational effort at legitimizing conditions unsuitable for human beings.	The points upon which these two philosophers shared broadly similar views can form the basis for actions aimed at improving social order and correcting injustices, despite their understanding of human nature differing. While Rousseau was seen more clearly to express good intentions regarding humanity, one cannot say that Nietzsche’s thoughts had paved the way for only keeping human beings captive to the conditions they are in or to be deserving of the injustices they suffer. This is because both philosophers revealed the illusory nature of the sheltered conditions of freedom in which humans find themselves; as a result, they have assigned humans the duty of transforming the necessities upon which they depend into a form they will love. In this context, making general will a part of one’s own destiny should not be considered contradictory, nor should the thought that we submit to rationality on one hand and nature on the other while adapting individual will to it be considered contradictory. In the history of thought, the hope that humans will be freed from the bondage of their own selfishness and completely isolate themself from the passions of self-interest is considered the fundamental common ground one has with other people.	Nevertheless, the attempt in the study must be said to not be aimed at proving that the positive and benevolent aspects of humans in the natural state are irresistibly valid, as based on Rousseau. Opinions that fully affirm the natural state may be a fiction, as much evidence in support of this can be found throughout history. What matters, though, is what this fiction serves.

Doğal Durum ve Toplumsallaşma ile İlişkili Düşünceleri Bağlamında Rousseau ve Nietzsche’nin Yaklaşımlarına Genel Bir Bakış

Asım

Res. Assist.

The great chain of being is an ontological conception in which all beings, from inanimate things to God, are ranked on a scale according to their perfectness. This hierarchical scheme, though widely known in the history of ideas, was systematically addressed by Arthur Lovejoy in 1936. The great chain of being as formulated by Lovejoy is composed of three main principles, whose roots can be found in Plato and Aristotle’s philosophies. These principles are “the principle of plenitude”, “the principle of gradation” and “the principle of continuity.” The first principle, the principle of plenitude, was pointed out in Plato’s philosophy and the latter two, the principle of gradation and the principle of continuity, were addressed in Aristotle’s philosophy. According to Lovejoy, these three principles were systematically addressed in Plotinus’s philosophy and became an essential part of Neo-Platonic cosmology. Platon explains the abundance of beings with reference to the absolute goodness of the God in his famous book&nbsp;Timaios. Accordingly, God has absolute goodness and this attribution has given rise to an abundance of beings as goodness requires the existence of things. The other two principles, the principle of gradation and the principle of continuity, were forwarded by Aristotle and through his works affected Western thought. While the principle of gradation refers to the ranking of beings in a chain based on the criteria of their perfection, the principle of continuity is the natural consequence of that ranking in that all beings share at least a minimum level of similarity. Plotinus synthesized and systematized those three principles as an expression of ranked beings specific to emanation theory and added three hypostasis -One, Nous, and Soul- in addition to the natural world addressed in Aristotle’s works. Therefore, we see that beings were ranked from inanimate things to God in Plotinus’s works. This concept of hierarchical order of beings, the great chain of being, affected many cultures and philosophical ideas from Classical Islamic philosophy to the Western tradition. In this article, we confine our subject to only Western thought, including Medieval Christian theology and philosophy, the Renaissance period, and the Age of Enlightenment as well as a peculiar implication and interpretation of the great chain of being specific to modern times. In every period we will deal with just one thinker and their ideas to demonstrate the effect of the great chain of being on those thinkers’ philosophies and systems. In this context, we examined how Thomas Aquinas used the great chain of being to justify some theological and philosophical matters and tried to show how he utilized the principle of continuity effectively to explain the relationship between matter and soul. Marcilio Ficino, a Neo-Platonist philosopher of the Renaissance period, also used the great chain of being to explain the hierarchical order of beings and their ontological relationship to the perfect being, which is God, placing them in a rising line according to their closeness to God. On the other hand, when we come to the Age of Enlightenment we see that the great chain of being continues to be apparent in some philosophical works. One example is John Locke’s famous book&nbsp;An Essay Concerning Human Understanding. Here Locke tries to make sense of the existence of many species of spirits with reference to the great chain of being, especially by using the principle of continuity. This attempt of justification shows us that the great chain of being, as an old philosophical and ontological concept, was still used even in the Enlightenment. Finally, it would be beneficial to address how the chain of being in question was presented and understood in modern times. Unlike the justification of some philosophical or theological subjects, in modern times the hierarchical structure of the great chain of being has been anachronistically read into the theory of evolution with reference to some medieval Muslim philosophers’ works. This approach, however, springs from the figural similarities between the great chain of being and the theory of evolution, although the contents of both theories are completely different. It would be accepted easily that similarities in figure do not necessitate similarities in content. In short, the great chain of being has been very effectively used in the history of philosophy to justify different subjects in different areas such as philosophy and theology. In this article, we address the usages of the chain in question and trace its effects specific to the Western tradition from the ancient period to modern times.

Arthur O. Lovejoy’un “Büyük Varlık Zinciri”nin Kökeni ve Batı Düşüncesindeki İzdüşümleri

Neslihan

The science of logic seeks ways to think correctly and consistently, and essentially covers the basic rules and conditions of reasoning. Since antiquity, when the formations of this purpose were clearly seen along with its various orientations, logic has deviated into two critical paths in the narrow sense of the word. From a general framework, one of these ways was the&nbsp;traditional logic&nbsp;that developed in accordance with the logic of Aristotle while the other one was the&nbsp;new logic&nbsp;(modern, symbolic, logistics logic) that was born as a result of the development of logic based on the symbols and signs of mathematics, such as in algebra and arithmetic. New logic used a formal calculus that was created using some of the symbols and signs of mathematics as opposed to strings of words involving concepts. This symbolic language has a formal form of expression that does not include any content. However, the language of traditional logic is contextual, that is, it depends on the meanings of terms and syntactic elements of the language. Therefore, the new logic expresses its propositions and inferences through a symbolic language in a way that eliminates all these.1&nbsp;This development, indicating the change in the style of expression ranging from concepts to propositions and inferences, provides the opportunity to go beyond the relationship of traditional logic with concepts and its commitment to the grammatical fiction of language.	Logical positivist thinkers, who analyzed world, thought and language relationship in the context of a&nbsp;linguistic analysis,&nbsp;approached the issues and problems of various disciplines, especially philosophy, in different ways by taking advantage of the opportunities provided by the new logic. Although their ways of approaching the philosophical issues of the 20th&nbsp;century reached a different dimension, perhaps the common main point where they met was the effort to eliminate metaphysics from philosophy. This effort, which took form under the problem of the criterion of meaning, however, showed itself as a key issue simultaneously with the development of the new logic just before the official emergence of logical positivist thought.	In line with the information provided, this article seeks to answer the question of “how the rise of the new logic, which developed differently from traditional logic, affected the approaches of logical positivist thinkers within the framework of the subject of ‘meaning’?” The approaches of Frege, Russell, and Wittgenstein who can be considered as the prominent figures of logical positivist thought have a critical place to answer this question. In this regard, Frege paid attention to the issue of meaning in the distinction between declarative sentences and nouns, and drew a fundamental line between&nbsp;Sinn&nbsp;[sense] and&nbsp;Bedeutung&nbsp;[reference]. Accordingly, a noun can be meaningful even if it does not have a reference object that it can refer to just as in the word “Odysseus” in the following example: “Odysseus was disembarked while sleeping deeply.”2&nbsp;On the other hand, attention should additionally be paid to the reference in the sentence in the case of declarative sentences since the truth value of the sentence depends on its reference.3&nbsp;Thus, in order for the statement “Odysseus was disembarked while he was in deep sleep” to receive one of the truth values, the reference of the word “Odysseus” must be taken into account. In this context Frege claimed that there may be sentences that can be assumed to be meaningful even though they lack truth values.	On the other hand, Russell made an important objection to Frege regarding this point, as Russell considered the reference to be equal to the meaning. Therefore, he emphasized that every meaningful sentence must take the value of true or false. One can see Russell’s attitude on this issue especially in his&nbsp;theory of descriptions, where he discusses the possibility of sentences that are able to take truth values without any logical contradiction while at the same time being meaningful despite having no reference. According to Russell, the gains provided by the new logic have a very important role in revealing the essential character of philosophical problems. Just as Whitehead and Russell intended to demonstrate in&nbsp;Principia Mathematica, the symbolic calculus of the new logic offered a new way of approaching the subjects and problems of philosophy.	Wittgenstein tried to establish the foundations of “meaning” within the boundaries of language by taking Russell’s approach further. On one hand, Wittgenstein addressed the issue of “meaning” within the context of his&nbsp;picture theory&nbsp;of language at first; on the other hand, he also analyzed it in the context of truth-function. Since, for him, meaning in language is the expression of a state of affairs through pictures, sentences that belong to metaphysics are meaningless/non-meaningful because these sentences are neither pictures of a state of affairs nor can they be expressed in accordance with logical syntax. The “meaning” issue, which is grounded on the principles of the new logic, has gained a new dimension and a different perspective in the approaches of these thinkers. Under this perspective, the issue of “meaning” became a basic criterion in the attempt to eliminate metaphysical sentences from philosophy, as they are considered meaningless. Therefore, one can say that the approaches of Frege, Russell, and Wittgenstein provided both an origin and a basis for these attempts of the logical positivist thinkers.	Carnap is another logical positivist thinker that will be mentioned within the scope of this study. Similar to Wittgenstein, he approached the issue of the verification of sentences within the framework of the certain verification principles based on the logical syntax of language. Accordingly, Carnap can be said to have drawn a line between meaningful philosophical problems and meaningless pseudo-philosophical problems within the framework of the parallelism between meaning and verification. To Carnap, as a result of linguistic analysis, it can be seen that the pseudo-object-propositions of metaphysics do not refer to objects, but have a structure contrary to logical syntax. However, Ayer analyzed the issue of “meaning” within the context of “verification”, and emphasized that sentences must be verified by a fact (whether an actual one or a possible one) in order for them to be meaningful.4&nbsp;As for the sentences of metaphysics, these were deemed meaningless because they could neither be verified nor had any possibility of being verified. Consequently, on the way to understanding the attempts to eliminate sentences of metaphysics from philosophy on the grounds that they are not meaningful, that is, they do not have informational value, the first point to consider is perhaps the way “criterion of meaning” is dealt in the new logic.

Mantıkçı Pozitivist Anlayışta Metafiziğin Elenmesine Bir Köken Olarak Yeni Mantıkta Anlam Sorunu

Hüseyin

According to Hegel, the absolute Spirit reveals itself in three stages: art, religion, and philosophy. All of them, in their way, take the absolute as their content. For this reason, Hegel understands the Absolute and God as the same thing. In religion, the absolute Spirit manifested itself as God. However, the foundation on which religion whose main subject is God is built will be possible with the consciousness of God, because according to Hegel, it is like God to announce itself. So God is not incomprehensible, if not, it is because consciousness is not yet in the stage of mind. To the consciousness in the stage of mind, God is self-evident. For this reason, Hegel criticizes the common understandings of his time that have the opposite view. Rational theology makes possible the knowledge of the existence of God with the proof of God’s existence. To dwell on the knowledge of God’s existence, according to Hegel, is to reduce God to an empty abstraction. In this regard, rational theology provides no information about God. However, Hegel regards these proofs as valuable because they are the result of a desire to know God. Kant, on the other hand, in the context of his critical philosophy, says that the information provided by these proofs is not about God, but about the idea of God in man. Hegel also rejects his idea, which he thinks limits knowledge. Jacobi and those who emphasize immediate knowledge also strictly distinguish between mediation and immediacy. For Hegel, however, God can be known when it is understood that mediation and immediacy are one as much as they are different. These views and criticisms form the background of what Hegel wants to achieve with his approach to the knowledge of God, namely that God is not close to being known. According to Hegel, when the consciousness of God is reached, in other words, when the religious consciousness is reached, it is now possible to talk about man’s knowledge of God. In this consciousness, the knowledge of God is explained in forms of feeling, representation, and thinking. In the person who starts with direct knowledge, there is still the knowledge that God exists here, but when this is overcome, the feeling about God occurs. The first form we encounter here is feeling. At the stage of feeling, God appeared in man as feeling. The idea that religion is a matter of the heart comes from this form. Still, the stage of feeling is far from confirming its content. The content of the feeling may be something other than God, and it does not say anything about the truth of the content of the feeling. In feeling, then, everything about god has become contingent. Thereupon, Hegel switches to the form of representation, at which stage it has become possible to talk about God. Religions use various symbols and metaphors, which is possible through representation. In this respect, representation includes this unique way of expressing religion. Yet the content of religion is not here in its true form. This is possible only in the form of thinking. When it comes only to the form of thinking, the reality of its content has also become necessary. In thinking, unlike representation, a basic determination is a necessity. Thus, the existence of God and the knowledge of what God is are both necessarily so in the form of thinking. In this context, the study consists of two main parts. In the first part of the study, it is shown how the common views on the knowledge of God in Hegel’s period were understood and described by Hegel. Then, his criticisms of these views were put forward. In the other part of the study, it was tried to show what Hegel himself thought about the knowledge of God. While creating the study, I tried to be faithful to Hegel’s expressions. It was possible to see a concrete form of his philosophy of religion view through lectures on the philosophy of religion he gave in Berlin, which was published as a book after his death. Another importance of these lectures is that Hegel’s ambiguous style of expression, which is often criticized, has left its place for a clearer and more understandable expression. Apart from this, the religion part, to which he devoted a long chapter in the Phenomenology of Spirit, is also useful for learning his views on religion. In addition, in terms of explaining the relations of art, religion, and philosophy with the truth, it is possible to identify his ideas on this issue in various paragraphs in the Encyclopedia of the Philosophical Sciences and Science of Logic. The primary source for this study will be Lectures on the Philosophy of Religion.

Hegel’de Tanrı Bilgisi

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

@JOURNAL_BOX_FEATURED

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nün 1945 yılından beri yayınladığı akademik dergisidir. Açık-erişimli, bilimsel ve hakemli bir dergi olarak yılda iki defa Haziran ve Aralık aylarında yayınlanır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır. 

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

DOAJ

SOBIAD

The Philosopher’s Index

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Felsefe Arkivi

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Editorial Assistant

English Language Editor

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır.  Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

DOAJSOBİADThe Philosopher’s Index

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığını beyan etmelidir. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Her bir makale en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.- Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.- Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.- Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.- Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.- Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.- Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.- İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.- Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.- İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

Dil Dergi Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca makale kabul eder.Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak erişilen <a href="https://dergipark.org.tr/tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">kapak sayfası</a>; editöre mektup, yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Çalışmalar A4 boyutunda, 12 punto Times New Roman harf karakterleri ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile iki yana yaslı olarak hazırlanmalıdır. Dipnotlar aynı sınırlar içerisinde kalınarak 10 punto ile yazılmalıdır.2. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: makalenin yazıldığı dilde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık öz ve anahtar kelimeler; ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.3. Giriş bölümünden önce çalışmanın kapsamını, amacını ve ulaşılan sonuçları belirten 200-250 kelime aralığında makalenin yazıldığı dilde, 200-250 kelime aralığında İngilizce özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özetin üzerinde olmalıdır. Özetlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5 adet makale dilinde, 5 adet İngilizce anahtar kelime yer almalıdır. Yazım dili İngilizce olmayan makalelerde -kısa İngilizce özetin dışında- 600-800 kelime aralığında İngilizce geniş özet bulunmalıdır.4. Araştırma makalesi bölümleri şu şekilde sıralanmalıdır: “Giriş”, “(en az iki) Metin Başlığı”, “Sonuç”, “Kaynaklar”.5. Yayınlanmak üzere gönderilen makaleyle birlikte yazar bilgilerini içeren kapak sayfası gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).6. Dergide yayınlanan yazıların tüm sorumluluğu ve belirtilen görüşler yazarlara aittir; İstanbul Üniversitesi bir sorumluluk yüklenmez.7. Yayın kurulu ve hakem raporları doğrultusunda yazarlardan metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.8. Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.

Yazım Kuralları

Derleme yazıları okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da, her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dahil edilmemiş makaleler Early View olarak yayınlanır. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır.Referans Stili ve FormatıMakaleler için kullanılacak referans sistemi “Chicago Manual of Style (CMOS) olmalıdır. Ayrıntılı bilgi için: <a href="https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html" target="_blank">https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Örnekler:İR: İlk referans, SR: Sonraki referans, K: KaynakçaKitapİR Ayhan Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu (İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004), 280.SR Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu, 25.K Bıçak, Ayhan. Tarih Felsefesinin Oluşumu. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004.İR J. J. C. Smart ve Bernard Williams, Utilitarianism. For and Against (Cambridge: Cambridge Press, 1973), 9.SR Smart ve Williams, Utilitarianism. For and Against, 82.K Smart, J. J. C. ve Williams, Bernard. Utilitarianism. For and Against. Cambridge: Cambridge Press, 1973.İR Stanley M. Honer, Thomas C. Hunt ve Dennis L. Okholm, Invitation to Philosophy. Issues and Options (Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999), 20.SR Honer, Hunt ve Okholm, Invitation to Philosophy, 35.K Honer, Stanley M., Hunt, Thomas C. ve Okholm, Dennis L. Invitation to Philosophy. Issues and Options. Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999.İR Frank Cunningham vd., Philosophy: The Big Questions (Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003), 15.SR Cunningham vd., Philosophy, 30.K Cunningham, Frank, LaLonde, Daniel, Neelin, David ve Peglar, Kenneth. Philosophy: The Big Questions. Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003.Soyadı taşımayan yazarlar (örn. Kung Fu Tse) kaynakçada ilk isminin baş harfi altında yazılır. Örneğin Kung Fu Tse, K harfinden kaynakçaya girmelidir. Soyadı almış yazarlar kaynakçaya soyadlarıyla girilir (örn. Popper, Karl).Çeviri KitapİR Nigel Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, çev. Ahmet Fethi Yıldırım (İstanbul: Alfa, 2016), 8-9.SR Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, 12.K Warburton, Nigel. Felsefe Okuma Rehberi. Çeviren Ahmet Fethi Yıldırım. İstanbul: Alfa, 2016.Hazırlayanı/Derleyeni/Editörü Olan Kitapta Kitap BölümüİR  Cengiz Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi içinde, Der. M .Ertan Kardeş (İstanbul: İthaki Yayınları, 2017), 79.SR Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, 83.K Çakmak, Cengiz. “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler.” Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi. Derleyen M .Ertan Kardeş, 79-87. İstanbul: İthaki Yayınları, 2017.Kitap İçindeki Önsöz, Sunuş, Giriş vb. KısımlarİR Hakkı Hünler ve Solmaz Zelyüt Hünler, Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001), XVII.SR Hünler ve Zelyüt Hünler, sunuş, XVI.K Hünler, Hakkı ve Zelyüt Hünler, Solmaz. Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş, I-XXIV. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001.Elektronik Olarak Yayımlanmış KitapİR Benedict de Spinoza, The Ethics [Part I] Erişim 2 Temmuz 2019, http://www.gutenberg.org/9/1/919/, 1.E.2.SR Spinoza, The Ethics [Part I], 1.E.9.K Spinoza, Benedict de. The Ethics [Part I]. Erişim 2 Temmuz 2019. http://www.gutenberg.org/9/1/919/.Online başvurulmuş kitaplar için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer sayfa numarası yoksa, bölüm ya da kısım başlığı referans verilebilir.Telif Dergi MakalesiİR Cengiz Çakmak, “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe,” Felsefe Arkivi 43 (2015), 17.SR Çakmak, “Asadan Böceğe,” 17-18.K Çakmak, Cengiz. “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe.” Felsefe Arkivi 43 (2015): 17-23.Çeviri Dergi MakalesiİR Reinhard Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” çev. M. S. Genç, Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007), 20.SR Reinhard, Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” 22.K Kleinknecht, Reinhard. “Olay ve Gerçeklik Zamanı.” Çeviren M. S. Genç. Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007): 17-44.Elektronik Dergi MakalesiİR Ahmet Emre Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü,” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266. Erişim 24 Haziran 2019.SR Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde,” 266-268.K Dağtaşoğlu, Ahmet Emre. “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü.” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266-287. Erişim 24 Haziran 2019.Online başvurulmuş makaleler için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer mevcutsa DOI (Digital Object Identifier) numarasını belirtin.TezİR Ali Suat Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016), 28.SR Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, 40.K Gözcü, Ali Suat. “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları.” Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016.Ansiklopedi MaddesiİR Ahmet Cevizci, “Mutluluk,” Felsefe Sözlüğü, (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010), 1130.SR Cevizci, “Mutluluk,” 1131.K Cevizci, Ahmet. “Mutluluk.” Felsefe Sözlüğü: 1130-1131. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010.Kitap TanıtımıİR Aruz İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016), 370.SR İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” 371.K İbişi Temelli, Arzu. “Siyaset Felsefesi.” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016): 369-374.Web SitesiİR Carl Tollef Solberg ve Espen Gamlund, “How Should We Evaluate Deaths?,” Practical Ethics, erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/SR “How Should We Evaluate Deaths?”K Solberg, Carl Tollef ve Gamlund, Espen. “How Should We Evaluate Deaths?” Practical Ethics. Erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/Basılı Gazete MakalesiİR Takiyettin Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971, 2.SR Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” 2.K Mengüşoğlu, Takiyettin. “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan.” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971.Elektronik Gazete HaberiİR “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/SR “What Consent?”K “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). <a href="https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/" target="_blank">https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/</a>

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5D842860AD2549CA8827F2BE7FDFA160" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun: ● Editöre mektup<ul><li>Makalenin türü</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynakların Chicago Manual of Style’a göre belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/58AC6DC3538B442E88B663120D3D2478" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Özetler: 250 kelime Türkçe, 250 kelime İngilizce ve 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet</li><li>Anahtar Kelimeler: 5-10 adet Türkçe ve 5-10 adet İngilizce</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li><li>Son notlar (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Cengiz Çakmak