Current Methods and Applications in Econometrics
Comparative Analysis of the Enlargement Processes in EU Integration
Semin PaksoyIn the past two decades, the enlargement policy of the European Union (EU) seemed to be a geographic and political inves0tment in peace, stability and economic growth in the whole European region. Particularly, enlargements in 2004 and 2007 resulted in expectations and excitement of EU integration, grad0ually replacing previous concerns about the future of the union, by a wide variety of people interested in the EU and politicians observing EU strategies and criteria. Even at the beginning of this process, it was argued that the qualifications and quantity of the Central and Eastern European countries of Bulgaria and Romania did not adequately meet the EU membership criteria. In addition, prior to these enlargement processes, EU criteria were upgraded and raised, and the obstacles for candidate countries were increased at the Copenhagen Summit. Therefore, these enlargements were considered to represent a double standard.
During the Copenhagen Summit in 1993, it was also predicted that instability would occur in Europe if these countries, which had newly acquired their independence, turned to another political channel outside the EU. The EU, therefore, sought to establish close economic and political cooperation with these countries. Foreseeing that their accession as members would increase the economic and political power of the EU, it was declared in the summit that these countries would be able to join the union if they met the membership criteria.
The Copenhagen Summit was the beginning of a new process for both the EU and candidate countries. The importance of political cohesion was emphasized for the first time in this summit and the ability to adapt to the political criteria and EU norms was sought from candidate countries in addition to economic criteria. This can be interpreted as a set of new and stricter rules for Turkey that it must fulfill to cross the EU bridge.
After the foundation of EU in 1957, with seven enlargement processes between 1973 and 2013 enlargement processes, the union has increased the number of member states to its current number, 28. The fact that Croatia became a member in 2013 enlargement process shows that the EU is becoming more and more selective in its recruitment of new members. In both 2004 and 2007 enlargement processes, the EU has been very eager to accept these countries as members, providing significant support to these countries to meet the criteria for EU membership.
These developments have led to the opening of some discussions, such as whether Central and Eastern European countries cannot adapt to the EU, despite its strong support for the countries, and whether double standards were applied to Turkey. Thus, the aim of this study is to answer two questions: whether the EU has used the enlargement process as a foreign policy instrument, and whether the countries that joined the union in the last enlargement process have now adapted to EU norms. For these purposes, using country indicators that belong to EU member states and Turkey and reflect previous and current improvements on economic, social, and political issues, the current situation regarding EU integration was examined using a cluster analysis.
This study offers additional confirmation that current doubts about the EU are not groundless and are supported by the indicators used in the analysis.
According to the results of the analysis, it is recommended that the candidate countries continue their work on harmonization with EU norms and standards. They can also make their new domestic plans and strategies in line with EU since the process of becoming a member of the union may be delayed.
In future studies, it may be recommended to conduct analysis based on field research to obtain more detailed information.
AB Entegrasyonunda Genişleme Süreçlerinin Karşılaştırmalı Analizi
Semin PaksoyÖzellikle 2004 ve 2007 yılında gerçekleştirilen genişleme süreçleri, Avrupa Birliği’nin (AB) ekonomik, sosyal ve politik entegrasyonun sağlanmasına yönelik yüksek beklentilerin ve heyecanın yerini giderek birliğin geleceğine yönelik kaygıların oluşmasına neden olmuştur. Daha o günlerde, bu sürecin başlangıcında, birliğe katılan Merkez ve Doğu Avrupa ülkeleri ile Bulgaristan ve Romanya’nın nitelik ve niceliklerinin AB üyelik kriterlerine yeterince uymadığı tartışılırken, AB’nin üyelik koşulları ve politikaları değiştirilerek aday ülkelerin önündeki engeller yükseltilmiştir. Son genişleme süreçlerinden olan 2004 ve 2007 genişleme süreçlerindeki geniş katılım ile AB ekonomik ve politik gücünü artırarak uluslararası arenada cazibesini artırmak isterken, yeni üyelerde AB ile ekonomik ve sosyal işbirliğinden umutlanarak, demokratik yönetim sistemini ve aynı zamanda güçlü ekonomilerini kurmak istemiştir. AB’nin bu ülkeleri birliğe dahil etme konusundaki israrlı ve istekli tutumu ile daha yeni özgürlüklerine kavuşan bu ülkelerin de birlik içinde yer alma arzularının karşılıklı bir şekilde örtüşmesi ile gerçekleşen genişleme süreçleri taraflarda olumlu rüzgarın esmesine neden olmuştur. O dönemde beklenmedik şekilde oluşan politik ve ekonomik konjonktürden dolayı AB bu ülkelerin üyelik statüsünü kazanmaları için daha önce hiç yapmadığı ölçüde ve önemli derecede destek sağlamıştır. Bu gelişmeler, AB’nin güçlü desteğine rağmen Merkez ve Doğu Avrupa ülkelerinin AB’ye uyum sağlayıp sağlayamadığı, o dönemde birliğe aday olan ve adaylığı halen devam eden Türkiye’ye karşı çifte standart uygulanıp uygulanmadığı gibi konuların tartışmaya açılmasına neden olmuştur.Bu çalışmanın amacı, AB’nin konu edilen genişleme süreçlerini daha çok bir dış politika aracı olarak mı kullandığı veya geçtiğimiz çeyrek asırda gerçekleştirilen genişleme süreçlerinde birliğe katılan ülkeler AB normlarına adapte olabildiler mi şeklinde zihinlerde oluşan iki soruya kümeleme analizi ile cevap aramaktır. Bu amaç doğrultusunda Türkiye ve AB’ye üye ülkelerinin ekonomik, sosyal ve politik göstergelerle dünü ve bugünü incelenmektedir. Gerçekleştirilen ampirik çalışma, AB hakkında oluşan bu kuşkuların temelsiz olmadığını, analizde kullanılan göstergeler ile desteklendiği yönünde bilgi vermektedir.
