Bugünkü telâkkilere göre, koruyucu tıbbın amaçları —dolayısı ile inceleme konuları— şu üç yönde toplanmaktadır: I) fertlerin ve grupların sağlık kapasitelerini takviye ve yükseltmek («promotion of health»), 2) biyolojik - fizik ve sosyal çevreden sağlığa gelebilecek zararları önlemek, 3) fertleri ve grupları, hastalıklarının veya ârızalarının geçmesinden sonra son durumlarına göre, en uygun bir şekilde prodüktif hayata iade etmeğe çalışmak.
Koruyucu tıbbın takviye ye yükseltmeye, biyolojik - fizik ve sosyal çevreden gelebilecek zararlara karşı korumaya çalıştığı «sağlık durumu» ise, «Dünya Sağlık Teşkilâtı» tarafından şu şekilde tarif edilmektedir: «Sağlık, yalnız hastalık ve mâlûliyetin yokluğu olmayıp; fizik, mentol ve sosyal tam bir iyilik halidir».
Bu tarifin getirdiği yenilik: tam bir sağlık durumunun meydana gelebilmesi için, fizik - biyolojik tam bir iyilik haline lâveten, moral ve sosyal bakımdan da bir iyilik halinin istenmesidir.
Sağlığın unsurları arasına «tam bir sosyal iyilik hali» nin de sokulması, Amerika Birleşik Devletlerinde 1935 senesinde yayınlanan «Sosyal Güvenlik Kanunu» («Social Security Act») ile resmi hukuk diline giren «sosyal güvenlik» mefhumuna dayanır. Bu nosyon, normal bir insanın, bizzat kendisi ve yakınları için, bütün sosyal rizikolara karşı önleyici ve tazmin edici tedbirlerin alınmış bulunduğu, dolayısı ile sosyal rizikoları asgariye indirilmiş bir toplumu bulmasını ve bunun huzurunu hissetmesini ifade eder. Böyle bir güvenlik hissi onu birçok psiko-somatik neticeler ve mentol bozukluklardan da korur. |
