Studies on Mawlawiyah, Mawlana and Sheikh Ghalib
The Myth of the Sufi-Mawlawi Magical World and Postmodern Deconstruction in Ihsan Oktay Anar’s Suskunlar
Muhammet Salman, Resul KırmızıdemirIhsan Oktay Anar’s Suskunlar is shaped by the myth of the sufi-Mawlawi magical world and deconstruction which includes the techniques of postmodern attitude. The postmodern attitude undermines all kinds of things that claim to be genuine and undermines the metaphysical context. This inevitably conditions nihilism and pessimism.This feature of postmodern attitude (radical nihilism and deconstruction) is confronted with the myth of the sufi-Mawlawi magical world in the narrative we examined. The selection of a sufi-Mawlawi basis in the narrative shows that this ground is extremely cultural and social, and therefore has a certain identity and perspective. So much so that this perspective was able to produce a myth of eternity from its own identity. In this myth, the truth is chanted through music, and in the narrative, the chain of events is depicted within the framework of the search for the disharmonious truth and the essential truth. The characters representing the sufi-Mawlawi magical world are struggling with characters that represent the person who is disconnected from the metaphysical context of the postmodern attitude that is hostile to them. Eflatun, who is at the center of this struggle, hears an enigmatic voice and acts as a character representing the sufi-Mawlawi basis of the narrative, but undergoes the deconstruction of the postmodern attitude. Nevertheless, since this deconstruction will essentially help to reach the truth and not nihilism, Suskunlar presents the sufi-Mawlawi magical world as a mythos that meets the eternity need of mankind as a basis for reality that enables self-criticism of the postmodern condition.
İhsan Oktay Anar'ın Suskunlar'ında Tasavvufi-Mevlevi Büyülü Dünya Mitosu ve Postmodern Dekonstrüksiyon
Muhammet Salman, Resul Kırmızıdemirİhsan Oktay Anar’ın Suskunlar’ı, postmodern tavrın tekniklerini ihtiva eden dekonstrüsiyon ve tasavvufiMevlevi büyülü dünya mitosuyla şekillenmiştir. Postmodern tavır, hakiki olma iddiasında olan her türlü şeyin altını oymakta ve metafizik bağlamı zedelemektedir. Hakikat ise ebedi olduğundan, insan kendini ebedi olanda haklı ve mutlak bulmakta, ebedi olanı kaybettiği sürece sonlu olmanın dayanılmaz eksikliğini hissetmektedir. Bu da kaçınılmaz olarak nihilizmi ve pesimizmi koşullar. Postmodern tavrın bu özelliği (radikal nihilizm ve dekonstrüksiyon), incelediğimiz anlatıda tasavvufi-Mevlevi büyülü dünya mitosu ile karşı karşıya getirilmiştir. Anlatıda tasavvufi-Mevlevi bir zemin seçilmesi, bu zeminin son derece kültürel ve toplumsal olduğunu, dolayısıyla belli bir kimliğe ve bakış açısına sahip olduğunu göstermektedir. Öyle ki bu bakış açısı kendi kimliğinden bir ebediyet mitosu üretebilmiştir. Bu mitosta hakikat, musiki aracılığıyla terennüm edilmektedir ve anlatıda olaylar zinciri ahengi bozuk hakikat ve esas hakikatin arayışı çerçevesinde tasvir edilmektedir. Tasavvufi-Mevlevi büyülü dünyayı temsil eden musikişinas karakterler, kendilerine düşman olan postmodern tavrın metafizik bağlamından kopmuş insanını temsil eden karakterlerle mücadele içindedir. Bu mücadelenin merkezî konumunda yer alan Eflâtun, esrarengiz bir ses duyar ve anlatının tasavvufi-Mevlevi zeminini temsil eden bir karakter olarak seyr ü sülûk eder, ancak postmodern tavrın dekonstrüksiyonuna uğrar. Yine de bu dekonstrüksiyon esasında nihilizme değil de hakikate ulaşmaya yardımcı olacağından, Suskunlar, postmodern tavrın kendi içine dönük eleştirisini olanaklı kılan yeni bir gerçeklik zemini olarak tasavvufi-Mevlevi büyülü dünyayı, insanoğlunun ebediyet ihtiyacını karşılayan bir mitos olarak okura sunmaktadır.
