On the Republic’s Centenary: Essays on the History of Art
Repairs and Transformations of Buhurî Osman Ağa Mosque from the Tanzimat to the Republican Era
Agah Tarkan Okçuoğlu, Pınar Sürmen AkınThe article explores the historical evolution of the Buhurî Osman Ağa Mosque in Kadıköy, tracing its repairs and transformations from the 17th century to the present day. Initially built in 1612 during Sultan Ahmed I’s reign, the mosque underwent numerous alterations over the years. Repairs were conducted during the reigns of Mahmud II, Abdulhamid II, and culminated in a comprehensive restoration in 1965. This last restoration involved removing elements added during Mahmud II’s era, such as the portico and timekeeping room, as well as Neo-Gothic facade and decorations from Abdulhamid II’s period. Mid-20th-century photographs vividly demonstrates these architectural shifts, actively showcasing the mosque’s evolution through different styles, including the incorporation of Orientalist and Neo-Classical influences. After a fire during Abdulhamid II’s reign in 1877-78, interior paintings were added, reflecting an Orientalist and Neo-Classical influence, a style known as Neo-Ottoman. The current state of the mosque aims to restore its original 17th-century appearance by removing the 19th-century additions. Regrettably, these alterations over the centuries have stripped away the intricate architectural legacy of the Buhurî Osman Ağa Mosque resulting in a layered history of architectural styles that have shaped its identity over time.
Tanzimattan Cumhuriyete Buhurî Osman Ağa Camii’nin Geçirdiği Onarımlar ve Değişimler
Agah Tarkan Okçuoğlu, Pınar Sürmen AkınBabüssaade Ağası Buhurî Osman Ağa’nın, Sultan I. Ahmed döneminde, Kadıköy’de kendi adına yaptırdığı cami Söğütlüçeşme Caddesi’nin bitişiğindedir. Arşivlerdeki görsel ve yazılı belgelerden, caminin 17. yüzyıl başındaki ilk inşasından sonra, mimari üslubunun değişimine sebep olan esaslı onarımlar geçirdiği öğrenilir. Bu belgelere dayanarak, yapının II. Mahmud ve II. Abdülhamid dönemlerindeki onarım ve yenilenme süreçlerinde çeşitli yapısal değişikliklere maruz kaldığı ve bazı eklerle neredeyse yeni bir görünüm kazandığı anlaşılıyor. 1965 ve 1970 yıllarında gerçekleşen son onarım sürecinde, II. Mahmud dönemindeki eklerin yanı sıra, 1878 tarihli yangından sonra yeniden tasarlanan cephe ve bezeme de yok edilmiş, özetle 19. yüzyılın tüm mimari izleri silinmiştir. Caminin günümüzdeki görünümü ise tahmini bir 17. yüzyıl yapısı esas alınarak yapılan hayali bir restitüsyona dayanır. Bu makalenin amacı, Babüssaade Ağası Osman Ağa’nın vakıf eseri olan caminin 19. ve 20. yüzyılda geçirdiği onarım müdahalelerini açığa çıkararak yapının günümüze gelemeyen özgün katman ve özelliklerini tanıtmaktır.
