Bu çalışmamızda Octavio Paz’ın Vuelta başlıklı şiir kitabında şehir imgesinin işlenişine dair çözümlemeler gerçekleştirdik. Kullanılan, kente dair imgeler onu şehirlileri tecrit eden ve yalnızlaştıran bir uzam olarak yansıtmaktadır. Çeşitli şiirlerde karakterlerin ve diğer belirli öğelerin şehrin bu güçlü etkisine karşı direnç gösterdikleri ancak bu etkiden kurtulamadıkları görülmektedir. Bununla birlikte, birçok olumlu niteliği üzerinde toplayan doğa ile şehir arasında bir karşıtlık dikkat çekmektedir. Büyük çoğunluğu kenti olumsuz bir biçimde temsil eden söz konusu şiirlerden çeşitli örneklerin çözümlemelerine ağırlık verilmiştir. Bunlar arasında, tipik olarak şehrin bireyler üzerindeki olumsuz ruhsal etkilerini işleyen bir şiirin yanı sıra, bu uzamı direkt olarak yeren bir diğer esere de yer verilmiştir. Bu şiirlerin bağlamı, okuru kentsel çevrede kendini gerçekleştirme ve mutluluğa ulaşma yolundaki kaçınılmaz çaba ile ilgili bir alt metni varsaymaya yöneltmektedir. Çözümlediğimiz şiirleri ve aynı kitapta yer alan diğerlerini göz önünde bulundurarak, kentsel mekânın pek çok olumsuz göndermeyle, Doğa’nın antitezi olarak temsil edildiği sonucuna varıyoruz. Bu açıdan, doğa ile ilgili öğeler, bütünlük ve doyum getiren diğer unsurların yanı sıra, kentsel mekânın zıt kutbunu temsil eder. Öte yandan şehrin farklı bir kavramın temsil edilmesi amacıyla “fon” ya da araç olarak kullanıldığı şiirlerin çözümlemeleri de gerçekleştirilmiştir. Böylelikle söz konusu kitapta yer alan şiirlerde şehir imgesinin işlev ve niteliklerine bütünsel biçimde açıklık getirilmektedir.