The City: Literary Encounters
Spatial Perception Through the Concept of Non-place in Olivier Rolin’s Hotel Crystal
Seçil Yücedağ, İnci ÇakırFrench writer Olivier Rolin’s novel, Hotel Crystal, written in 2004, mentions the hotel rooms where he stayed in many different places in the world, such as Buenos Aires, New York, Tokyo, and Helsinki. A suitcase which is found in the train station in Paris has an important role in initiating this unexpected adventure. There are notes written on detached and torn papers in the suitcase. These notes mirror the complex and fragmented structure of the novel. Rolin’s story, which is based on the place-depicted autobiography, consists of a description of the forty-three hotel rooms where the author has stayed, and the narrative of the author’s experiences in those hotel rooms. In this respect, the novel has a selffictional narrative beyond autobiographical narration. Detailed descriptions of the hotel rooms, starting from the entrance, to the walls, the color, the texture, and the shape of the furniture are emphasized in almost the same way in each chapter. The formal and contextual repetition of the descriptions highlights the similarity of hotel rooms. The similarity and the commonness of hotel rooms are associated with the concepts of “non-place,” which the French anthropologist Marc Augé explained using the field of anthropology and the endpoint of modernization, supermodernity. Non-places are anonymous places where people have no identity or historical ties, and which do not have any importance in people’s memories. The author tries to immortalize his past by describing the hotel rooms and by creating a fictional world which is based on his own experiences. Thus, with his spatial perception he interprets the hotel rooms, which are non-places and temporary, transitory spaces. In this study, we will analyze the relations between the subject and the place in the novel Hotel Crystal, the subject’s perception of the place, and the anonymous loneliness in the place within the context of Marc Augé’s concept of non-place.
Olivier Rolin’in Sırça Otel’de Bir Oda Adlı Romanında Yok-Yer Kavramı Üzerinden Mekânsal Kavrayış
Seçil Yücedağ, İnci ÇakırFransız yazar Olivier Rolin, 2004 yılında kaleme aldığı Sırça Otel’de Bir Oda adlı romanında, Buenos Aires, New York, Tokyo, Helsinki gibi dünyanın birçok farklı noktasında kaldığı otel odalarından alışılmadık bir biçimde bahseder. Paris’te bir tren istasyonunda bulunan bir valiz, beklenmedik bir serüvenin başlangıcında önemli bir rol oynar. Bavulda birbirinden kopuk ve yırtık kâğıtlara yazılmış notlar bulunur. Bu notlar romanın düzensiz ve parçalı yapısını vurgular. Yer betimli öz yaşam öyküsü üzerine kurulu olan roman, yazarın kaldığı kırk üç otel odasının betimlemesi ve yazarın söz konusu otel odalarındaki deneyimlerinin anlatımından oluşur. Bu bakımdan roman, otobiyografik anlatımın ötesinde öz kurgusal bir anlatıma da sahiptir. Otel odalarının girişiyle başlayan duvarlar, mobilyaların rengi, dokusu, biçimine kadar yapılan detaylı betimlemeler her bölümde neredeyse aynı şekilde vurgulanır. Betimlemelerin biçim ve içerik olarak tekrarı otel odalarının benzerliğine gönderme yapar. Otel odalarının benzerliği ve sıradanlığı Fransız Antropolog Marc Augé’nin antropoloji alanından faydalanarak açıkladığı “yok- yer” ve modernleşmenin son noktası üstmodernlik kavramlarıyla ilişkilendirilir. Yok- yerler, insanların tarihsel ve kimliksel hiçbir bağının olmadığı, insanların anılarında önem teşkil etmeyen anonim mekânlardır. Yazar, otel odalarını betimlemeyerek ve kendi deneyimlerine dayanan kurgusal bir dünya yaratarak geçmişini ölümsüzleştirmeye çalışır. Bunun için, yok-yerler olarak bilinen gelip geçici, transit mekânlardan olan otel odalarını kendine özgü mekânsal kavrayışıyla yorumlar. Bu çalışmada, Sırça Otel’de Bir Oda romanındaki özne ve mekân arasındaki ilişkileri, öznenin mekânı algılayış biçimini ve mekândaki anonim yalnızlığını Marc Augé’nin yok-yer kavramsallaştırması kapsamında analiz edeceğiz.
