The City: Literary Encounters
Rome as the Eternal City: the Relation Between City and Language in Giancarlo De Cataldo’s Nero Come Il Cuore
Bülent AyyıldızThe novel Nero come il cuore, published in 1989, is the first work by Italian crime fiction writer Giancarlo de Cataldo. The space that determines the structure of the novel is the city of Rome. Known as the “eternal city” all over the world due to its history, splendor, and spirit, Rome is an intersection point and, in a sense, a kind of bridge between the ancient cultures and glory of the past and today’s troubles. Besides being the first novel by this Italian writer, Nero come il cuore is one of the most important crime fiction works of its period because there are reflections of Italy in the 1980s, and especially the city of Rome, which analyze micro history and macro history, with a special reference to the social and economic order. The novel is based on the narrative of the opposing worlds of excluded African immigrants on the one hand and aristocrats, bourgeois, and rich people on the other. The main narrative begins when an urban lawyer begins to investigate the killing of an African immigrant. Solving the case will highlight social differences, marginalization, the Italian justice system, and the history of Italy. One of the most remarkable elements of this multi-linguistic and multicultural story is the turning of Rome, “eternal city,” into a Tower of Babel: a kind of chaos formatted by languages, cultures, similarities, and contrasts. The aim of this study is to trace the language-related elements in the novel, and to examine the relationship between city and language, and between migration and language.
Sonsuz Şehir Roma: Gıancarlo De Cataldo’nun Nero Come Il Cuore Romanında Şehir Ve Dil İlişkisi
Bülent Ayyıldızİtalyan polisiye yazarı Giancarlo de Cataldo’nun 1989 yılında yayınlanan Nero come il cuore adlı romanı bir ilk eserdir. Romanın uzamsal yapısını Roma şehri oluşturmaktadır. Tarihi, görkemi, ruhu ile tüm dünyada “sonsuz şehir” olarak bilinen Roma, geçmişin kadim kültürleri, görkemiyle günümüzün farklılıklarının ve sıkıntılarının bir kesişim noktasıdır. Nero come il cuore bir ilk roman olmakla birlikte, döneminin en önemli polisiye eserlerinden biridir. Zira polisiye anlatının çevresini belirleyen ve olay örgüsünün bel kemiğini oluşturan olaylar zinciri ile toplumsal düzen, mikro tarih ve makro tarih ile beraber 1980’li yılların İtalyası’na ve özellikle de Roma şehrine tutulan bir aynanın yansımaları söz konusudur. Temel düşünce karşıt dünyaların anlatılmasına dayanır: Ötekilerin, dışlanmışların ve göçmenlerin dünyası. Bir yanda Afrikalı göçmenler, diğer yanda aristokratlar, burjuvalar, zenginler. Her biri şehrin farklı alanlarında hâkimiyet kurmuş, kendi alanında yaşamını devam ettiren ve kendi dillerini koruyan farklı karakterlerin buluştuğu bir Babil Kulesi. Ana anlatıyı Romalı, diğer bir deyişle, şehirli bir avukatın Afrikalı bir göçmenin öldürülmesi üzerine soruşturmaya başlaması oluşturur: Toplumsal farklılıklar, ötekileştirme, İtalyan adalet sistemi, İtalya tarihi, hepsi farklı düzeylerde eserde kendisine yer bulur. Bu çok katmanlı ve çok kültürlü hikâyenin en dikkat çekici unsurlarından biri ise “sonsuz şehir” Roma’nın bir Babil Kulesi’ne dönüşmesidir: Dillerin, kültürlerin, benzerliklerin ve zıtlıkların harmanlandığı bir kaos düzeni. Bu çalışmanın amacı, Nero come il cuore adlı eserden yola çıkarak, dönemin İtalyan toplumunu ve bireylerin ruh hallerini incelemek suretiyle, söz konusu eserde toplumsal ve bireysel açılardan dile ilişkin öğelerin izini sürmek ve şehir-dil ilişkisi hakkında değerlendirmelerde bulunmaktır.
