Attitudes of the Parents of Children with Cerebral Palsy
Nilçin Doyran Bengisu, Nur Aydınlı, Meliha Mine ÇalışkanObjective: The purpose of this study is to determine the effects of the socio-demographic characteristics of the children with cerebral palsy and their parents on parental behaviors, and attitudes. Method: Mothers of 50 children aged 1-6 years with cerebral palsy, whose treatments continued or to be started and mothers of 50 healthy children without epilepsy, neurological disability, and chronic disease were included in the study. Socio-demographic characteristics of each of these three groups were compared with the “chi square Test”. “MannWhitney U Test” was used for the comparison of the data related to parental child-rearing attitudes. The Statistical Package of Social Sciences was used for the statistical analysis. Results: According to the findings obtained in our study; the “overprotective” dimension was not different in mothers in both CP groups. Apart from the “overprotective” dimension, “equality-sharing”, “rejection of being a housewife”, “pousal incompatibility” and “oppression-discipline” dimensions were not significantly different between the two groups. The reason for the low level of working mothers in CP groups is parallel to their education level, suggesting that mothers do not work in order to be more interested in their children. It is thought that there is a direct proportional relationship between chronic illness and protectionism of mothers not being happy at home and chores and afraid of harming their children. The results of the study point out that at two CP groups there were no difference between parental child rearing attitudes for all dimensions of the PARI. Conclusion: As a result of our study, while focusing on motor activities of children with CP in diagnosis and treatment, it suggests that accompanying emotional and behavioral problems are mostly secondary, and emphasizes the importance of psychological counseling service in ensuring the adaptation of the family and children to the disease and guiding the attitudes and behaviors of the parents towards their children.
Serebral Parezili Çocuğa Sahip Anne-Babaların Tutumları
Nilçin Doyran Bengisu, Nur Aydınlı, Meliha Mine ÇalışkanAmaç: Bu çalışmanın amacı, serebral palsili (SP) çocukların ve SP’li çocuğa sahip annebabalarının sosyodemografik özelliklerinin anne-baba tutum ve davranışlarına olan etkilerini incelemektir. Yöntem: Çalışmaya yaşları 1-6 arasında değişen, tedavisi süren, tedaviye yeni başlanacak olan 50’şer SP’li vakanın annesi ile epilepsisi, nörolojik özürü, kronik hastalığı olmayan 50 sağlam çocuğun annesi alındı. Her üç grubun nitel sosyodemografik özellikleri “ki-kare” testi ile karşılaştırıldı. Anne-baba tutumlarına ait verilerin karşılaştırılmasında “Mann-Whitney U Testi” kullanıldı. İstatistikler SPSS 10.0 ile Windows ortamında yapıldı. Bulgular: Çalışmamızda elde edilen bulgulara göre; her iki SP grubunda da “aşırı koruyuculuk” boyutunun annelerde farklı olmadığı görüldü. “Aşırı koruyuculuk” boyutunun dışında “eşitlik-paylaşma”, “ev kadınlığını reddetme”, “eş geçimsizliği” ve “baskı-disiplin” boyutları iki grupta karşılaştırıldığında aynı şekilde anlamlı bir fark bulunmadı. SP gruplarında çalışan anne düzeyinin düşük olma nedeninin eğitim düzeyleri ile paralel olarak, annelerin çocukları ile daha fazla ilgilenebilmek amacıyla çalışmadıklarını düşündürmektedir. Annelerin evde olmaktan ve ev işlerinden mutlu olmaması ve çocuklarına zarar vermekten korkması ile çocuktaki kronik hastalık ile koruyuculuk arasında doğru orantılı bir ilişki olduğu düşünülmektedir. Sonuç: Çalışmamızın sonucu olarak tanı ve tedavide SP’li çocukların motor faaliyetlerine yoğunlaşırken, eşlik eden duygusal ve davranışsal sorunların çoğunlukla ikinci planda kaldığını düşündürmekte, ailenin ve çocukların hastalığa birlikte uyumlarının sağlanmasında ve anne-babaların çocuklarına karşı tutum ve davranışlarının yönlendirilmesinde psikolojik danışmanlık hizmetinin gerekliliğini ve önemini vurgulamaktadır
