EVALUATION OF THE FACTORS DETERMINING THE SUCCESS OF PROSTAGLANDIN E2 TREATMENT FOR CERVICAL RIPENING
Objective: To reveal the factors that may influence the success of prostaglandin E2 treatment applied for cervical ripening when induction of labor was indicated.
Materials and methods: Pregnant women with fetal cardiac activity, Bishop score of under 3, cephalic presentation, reactive nonstress test (NST) and without any active contractions were included. Controlled release ovules containing 10 mg dinoprostone were used for cervical ripening. Bishop score of greater than 5 was defined as successful treatment group and lesser than 5 was identified as the group of failed treatment. Age, gravida, parity, vaginal pH, time to the first contraction and time to the active contractions, fetal weight, fetal abdominal circumference (AC) and biparietal diameter (BPD) were compared between the two groups and assessed whether these factors influence the success of the dinoprostone treatment.
Results: While maternal age, parity, gestational day calculated on the basis of last menstrual period, fetal BPD, AC measurements were not significant in determining the success (p:0,54; p:0.06; p:0.11; p:0.123; p:0.127); gravida, cervical dilation and effacement, vaginal pH, time to the first contraction and time to the active contractions, fetal weight were significant in determining the success of treatment (p:0.017; p:0.021; p:0.007; p<0.01; p<0.01; p<0.01; p:0.046)
Conclusion: Prior to treatment with controlled release ovules containing 10 mg dinoprostone, obstetric history, physical and ultrasonographic examination of patients may predict treatment responses. Patients with higher number of pregnancies, greater cervical dilation, effacement, higher vaginal pH and early appearance of first and effective contractions may increase treatment success.
SERVİKAL OLGUNLAŞMA AMACI İLE UYGULANAN PROSTAGLANDİN E2 TEDAVİSİNDE BAŞARIYI BELİRLEYEN FAKTÖRLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ
Amaç: Doğum indüksiyonunun endike olduğu hastalarda, servikal olgunlaşma amacı ile uygulanan prostaglandin E2’nin başarısında etkili olabilecek faktörleri ortaya koymak.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya fetal kardiyak aktivitesi (+), Bishop skoru 3’ün altında, baş prezentasyonu, reaktif nonstres testi (NST) olan ve aktif kontraksiyonu olmayan gebeler dahil edilmiştir. Servikal olgunlaştırma metodu olarak 10 mg dinoproston yavaş salınımlı ovül kullanıldı. Servikal muayenede Bishop skoru 5’in üzerine çıkan hastalar tedavinin başarılı olduğu, 5 in altında kalanlar ise tedavinin başarısız olduğu grup olarak tanımlanmıştır. Her iki grup arasında yaş, gravida, parite, vajinal pH, ilk kontraksiyonun ortaya çıkma zamanı, aktif kontraksiyonların ortaya çıkma zamanı, fetal ağırlık, fetal karın çevresi (AC) ve biparietal çap (BPD) karşılaştırıldı ve bu faktörlerin servikal olgunlaştırma metodu olarak uygulanan 10 mg dinoproston yavaş salınımlı ovülün başarısı üzerine etkili olup olmadığı araştırıldı.
Bulgular: Maternal yaş, parite, son adet tarihi esas alınarak hesaplanan gebelik günü, fetal BPD, AC ölçümlerinin başarıyı belirlemede etkin olmadığı (p:0.54; p:0.06; p:0.11; p:0.123; p:0.127) ancak gebelik sayısı, servikal dilatasyon, efasman, vaginal pH, ilk kontraksiyonun başlaması için geçen süre, etkin kontraksiyonların başlaması için geçen süre ve fetal ağırlığın başarıyı belirlemede etkin olduğu gösterilmiştir (p:0.017; p:0.021; p:0.007; p<0.01; p<0.01; p<0.01; p:0.046).
Sonuç: 10 mg yavaş salınımlı dinoproston tedavisi öncesi obstetrik anamnez, fizik muayene ve ultrasonografik inceleme ile hastaların tedaviye muhtemel yanıtları anlaşılabilir. Gebelik sayısı yüksek olanlarda, servikal dilatasyon ve servikal efasmanı fazla olanlarda, ilk ve etkin kontraksiyonların erken çıkması halinde, vajen pH’sı yüksek kişilerde, 10 mg yavaş salınımlı dinoproston vajinal ovül ile elde edilen başarı artmaktadır.
