Exploring Love, Yearning, and Memories in Majeed Amjad’s Poem “Munich”
Gonca Kişmir, Aykut KişmirThe study explores the process and reasons behind the transfer of memories in the poem “Munich” (1958) by Majeed Amjad. Memories are a way of expressing the personal experiences that are shaped by our thoughts and emotions. These experiences are a crucial part of memories and become more firmly entrenched when shared through storytelling. Remembering is a process, and memories are a reflection of that process. When memories are transformed into stories, they become more deeply ingrained in our minds and become open to reinterpretation. The poem “Munich” is named after the city of Munich in Germany, a place of love for Majeed Amjad and a reminder of his love for someone. This choice of location was influenced by the poet’s historical and cultural context, as well as the autobiographical details of the woman who’d inspired him. By choosing Munich as the setting, Amjad drew upon both the reality of his society and language and the symbolic significance of the place in his memories. The poet Majeed Amjad, who had never left Pakistan, created a vivid image of Munich in his poem named after the city based on the information and memories Charlotte, a German woman he’d met briefly in 1958, had shared with him. Despite not experiencing the city firsthand, he constructed an image of it in his mind through Charlotte’s descriptions and a few photographs, and this allowed him to create a poetic representation of Munich. Using the memory theories of Maurice Halbwachs and Jan and Aleida Assmann, this study also explores how the transfer of intercultural information and memories has been depicted in the poem through Charlotte’s contributions to the poet’s understanding of the city.
Mecid Emced’in “Münih” Şiirinde Aşk, Özlem ve Anıların Canlandırılması
Gonca Kişmir, Aykut KişmirBu çalışmanın amacı şair Mecid Emced’in “Münih” (1958) adlı şiirinde geçen hatıraların nasıl ve neden aktarıldığını incelemektir. Hatıralar ortak duygu ve düşüncelerden hareketle bireysel yaşanmışlıkların dile getirilmesidir. Bireysel hafızanın en önemli parçası olan bireysel deneyimler, hatıraların anlatımı veya aktarımı sırasında öyküleştirilerek hafızada yerini sağlamlaştırır. Hatırlama bir süreçtir ve hatıralar da bu sürecin yansımalarıdır. Dolayısıyla hatıralar bir öyküye dönüştüğünde hafızada yerini sağlamlaştırır ve yeniden yorumlanmak için hazır bekler. Şiire adını veren Almanya’nın “Münih” şehri, Mecid Emced’in bireysel hafızasında belirli bir yere işaret eden aşkın mekânıdır ve bu mekânı konu edinerek aşkını hatırlatmak ister. Bu bir yandan şairin yaşadığı zamana, onun ana diline ve ait olduğu toplumun geleneğiyle bağlantılı olan gerçekliğe diğer taraftan da ona ilham veren kadının otobiyografisine ait simgesel ve tarihi gerçekliğe dayanmaktadır. Gerçekte Pakistan dışında hiç bulunmayan şairin hafızasında yer etmiş olan Münih şehri, Charlotte’un sadece ona anlattıklarından ibarettir. Charlotte’un bireysel hafızasından aktardığı semantik bilgiler ve epizodik olaylar şair Mecid Emced’e ilham kaynağı olur. Bu bağlamda şair, Charlotte’un şehri olan Münih’e dair bu verilerden yaralanarak, onunla ortak bir hayatı paylaşmamış olmasına rağmen sevdiği kadının ona anlattıklarıyla ve az sayıda fotoğrafın yardımıyla zihninde bir Münih yaratır. Charlotte’un Münih’i artık Mecid Emced’in bireysel hafızasında yerini alır ve böylece şiirinde kendisinin hiç bulunmadığı Münih’e sanki gitmiş gibi şehri anlatır. Bu çalışmada ayrıca şiirde Charlotte’un aktardığı bilgiler veya anılar ışığında kültürlerarası aktarımın nasıl kurgulandığı Maurice Halbwachs, Jan ve Aleida Assmann’ın bellek kuramları aracılığıyla irdelenmiştir.
