Cumhuriyetin 100. Yılında Türkiye Ekonomisi
Erken Cumhuriyet’ten Günümüze Sanayileşme ve Dış Ticaret Politikalarının Analizi
Elif Asoy, Zahide Ayyıldız OnaranDünya ekonomisinde yer alan her yeni sistem, ülkelerin ekonomik durumuna ve kalkınma seviyesine göre farklı etkiler yaratmaktadır. “Tek kutuplu” düzen, sermaye gücünü elinde bulunduran merkez ülkelerin, az gelişmiş veya gelişmekte olan çevre ülkelere dayatmış olduğu politikalar üzerine kurulmaktadır. Gelişmekte olan ülke olarak Türkiye ve ekonomisi de bundan payını almaktadır. Tarihi süreç içerisinde uygulanan her iktisat politikası beraberinde, en iyi ihtimalle, amaca yönelik gelişmeleri getirmektedir. Ancak bir evresinden sonra yapısal ve makro ekonomik sıkıntılar meydana gelebilmektedir. Politika sonuçları bağlamında iş çevrimlerinde daralma ve dip ile ifade edilen bu noktada yeni bir politika arayışı kaçınılmazdır. Tıpkı Herakleitos’un ateşi gibi. Her politikanın daha çok parladığı veya olumsuz sonuçlanıp sönmesi halinde karşıtının doğduğu bir dönem vardır. Bu önerme doğrultusunda Türkiye Ekonomisi’ni sanayileşme ve dış ticaret politikalarına ilişkin yapısal değişimleri ve kırılmaları göz önünde bulundurarak ele almak gerekmektedir. Çalışmada analize konu olan dönemler; (1923-1929) Cumhuriyet’in ilk yılları, (1930-1939) korumacı-devletçi sanayileşme, (1940-1945) savaşın etkileri altında dış politikalar, (1946-1953) liberal politikalar, (1954-1961) korumacı dış ticaret politikalarına dönüş, (1961-1979) planlı ithal ikameci sanayileşme ve (1980-1989) serbestleşme başlıkları altında incelenmektedir. Ayrıca 1990’lı yıllardan günümüze kadar olan dönem kapitalizmin yeni araçlarının etkisindeki serbestleşme olarak incelenmektedir. Tarihsel süreç, 1923-2020’yi kapsayan 97 yıllık veriyle analiz edilmektedir. Çalışmada kullanılan ithalat ve ihracat serileri, TÜİK veri tabanından çekilerek dış ticaret dengesi hesaplanmaktadır. İlgili kırılım tarihleri bağlamında oluşturulan her bir dönem için trend analizi gerçekleştirilmektedir.