BÖLÜM


DOI :10.26650/B/CH32.2024.010.012   IUP :10.26650/B/CH32.2024.010.012    Tam Metin (PDF)

Feni̇lketonüri̇si̇ Olan Çocuğun İzlemi̇ ve Toplumda Bakımı

Mehmet Cihan BalcıGülden Gökçay

Fenilketonüri fenilalanini tirozine dönüştüren fenilalanin hidroksilaz enziminin eksikliği sonucu gelişen kalıtsal bir metabolizma hastalığıdır. Ülkemizde akraba evliliklerinin sıklığı nedeniyle insidansı (1:4200) yüksektir. Tahmini taşıyıcılık sıklığı ise 1:55’dir. Bebek doğumda normaldir. Tedavisiz çocuklarda psiko-sosyo-motor gerilik gözlenir. Erken tanı ve yaşam boyu uygun tedavi mental hasarı önler. Türkiye çapında fenilketonüri taramasını Aralık 2006’dan itibaren T.C. Sağlık Bakanlığı yürütmektedir. Tarama örneğinin alınması 3. günü geçmemelidir. Tarama testi pozitif olgularda fenilalanin düzeyleri kantitatif olarak belirlenir. İkincil hiperfenilalaninemi ayırıcı tanısı yapılır. Fenilalanin düzeyi >600 µmol/L olanlara tedavi başlanması konusunda görüş birliği vardır. Fenilalanin düzeyi 360-600 µmol/L olan çocuklara tedavi başlanması uygulaması bulunmaktadır. Tedavi başlangıcında fenilalanin düzeyi istenilen sınıra düşünceye kadar, anne sütüyle beslenme kesilip, fenilalanin içermeyen beslenme tedavisi uygulanır. Fenilalanin düzeyi 600 µmol/L altına düştüğünde, fenilalanin içermeyen endüstriyel formülle birlikte anne sütüyle beslenme başlatılır. Tamamlayıcı beslenmeye zamanında başlanır. Meyve ve sebze gibi düşük miktarlarda fenilalanin içeren besinler tartılıp fenilalanin hesabı yapılarak beslenmeye eklenir. Besin ögeleri gereksinimleri yaşa uygun olarak karşılanmalıdır. Tedavi yaşamın ilk iki yılında haftada bir, sonrasında 15 günde bir fenilalanin düzeyi saptanarak düzenlenmelidir. Yapay tatlandırıcı olan aspartam hidrolize olduğunda fenilalanin açığa çıktığından aspartam içeren besin ve ilaçlar kullanılmamalıdır. Enfeksiyonlar, aşılamalar, diş çıkarma dönemleri, menstrüasyon, majör cerrahi müdahaleler protein katabolizması sonucu fenilalanin düzeylerinin artmasına neden olabilir. Bu dönemlerde hastaların fenilalanin düzeylerinin ölçümü gerekir. Fenilketonüri hastalığında uygulanan fenilalaninden kısıtlı bir beslenme tedavisi tamamlayıcı beslenme döneminden başlayarak hastalara ve ailelerine psikolojik bir stres kaynağı olabilmektedir.


DOI :10.26650/B/CH32.2024.010.012   IUP :10.26650/B/CH32.2024.010.012    Tam Metin (PDF)

Follow-up and Community Care of the Child with Phenylketonuria

Mehmet Cihan BalcıGülden Gökçay

Phenylketonuria (PKU) is an inborn error of metabolism due to a deficiency of phenylalanine (Phe) hydroxylase, which converts Phe to tyrosine. A high frequency of consanguineous marriages in Turkey causes a high incidence (1:4200). The estimated carrier frequency is 1:55. The infants with this condition are normal at birth. Psychosociomotor retardation is observed in untreated children. Early diagnosis and lifelong treatment can prevent mental damage. The Ministry of Health conducts nationwide PKU screening since December 2006. Samples should be collected within three days after birth. Phe levels are determined quantitatively if the screening test result is positive. Differential diagnosis of secondary hyperphenylalaninemia must be made. There is a consensus on the initiation of treatment for Phe levels of >600 µmol/L. There is a practice of treatment initiation for patients with Phe levels between 360 and 600 µmol/L. Breastfeeding is discontinued, and Phe-free nutrition therapy is initiated until the Phe level decreases to the target range. When the Phe level falls below 600 µmol/L, breastfeeding can be resumed along with the Phefree formula. Complementary feeding is started at the usual time. Foods containing small amounts of Phe, such as fruits and vegetables, are added to the diet in predetermined amounts. Nutrient requirements should be met according to age. Determining the Phe level once a week in the first 2 years of life and every 15 days thereafter should regulate treatment. As Phe is released when aspartame, an artificial sweetener, is hydrolyzed, foods and drugs containing aspartame should not be used. Infections, vaccinations, teething periods, menstruation, and major surgical interventions may increase Phe levels as a result of protein catabolism. During these periods, the Phe levels of the patients should be measured. Phe-restricted nutritional therapy may be a source of psychological stress to patients and their families, starting from the complementary feeding period.



Referanslar

  • 1. van Spronsen FJ, Blau N, Harding C, Burlina A, Longo N, Bosch AM. Phenylketonuria. Nat Rev Dis Primers. 2021;7(1):36. google scholar
  • 2. Himmelreich N, Shen N, Okun JG, Thiel C, Hoffmann GF, Blau N. Relationship between genotype, phenylalanine hydroxylase expression and in vitro activity and metabolic phenotype in phenylketonuria. Mol Genet Metab. 2018;125(1-2):86-95. google scholar
  • 3. Demirkol M. Aminoasit Metabolizma Bozuklukları. Pediatri Olcay Neyzi, Türkan Ertuğrul Feyza Daren-deliler editor: Nobel Tıp Kitapevi; 2021. sayfa: 1015-1021. google scholar
  • 4. Vockley J, Andersson HC, Antshel KM, Braverman NE, Burton BK, Frazier DM, et al. Phenylalanine hydroxylase deficiency: diagnosis and management guideline. Genet Med. 2014;16(2):188-200. google scholar
  • 5. Burton BK, Leviton L, Vespa H, Coon H, Longo N, Lundy BD, et al. A diversified approach for PKU treatment: routine screening yields high incidence of psychiatric distress in phenylketonuria clinics. Mol Genet Metab. 2013;108(1):8-12. google scholar
  • 6. Güttler F. Hyperphenylalaninemia: diagnosis and classification of the various types of phenylalanine hyd-roxylase deficiency in childhood. Acta Paediatr Scand Suppl. 1980;280:1-80. google scholar
  • 7. Blau N, van Spronsen FJ, Levy HL. Phenylketonuria. Lancet. 2010;376(9750):1417-27. google scholar
  • 8. van Spronsen FJ, van Wegberg AM, Ahring K, Belanger-Quintana A, Blau N, Bosch AM, et al. Key European guidelines for the diagnosis and management of patients with phenylketonuria. Lancet Diabetes Endocrinol. 2017;5(9):743-56. google scholar
  • 9. Bosch AM, Tybout W, van Spronsen FJ, de Valk HW, Wijburg FA, Grootenhuis MA. The course of life and quality of life of early and continuously treated Dutch patients with phenylketonuria. J Inherit Metab Dis. 2007;30(1):29-34. google scholar
  • 10. Dawson C, Murphy E, Maritz C, Chan H, Ellerton C, Carpenter RH, et al. Dietary treatment of phenylke-tonuria: the effect of phenylalanine on reaction time. J Inherit Metab Dis. 2011;34(2):449-54. google scholar
  • 11. Modan-Moses D, Vered I, Schwartz G, Anikster Y, Abraham S, Segev R, et al. Peak bone mass in patients with phenylketonuria. J Inherit Metab Dis. 2007;30(2):202-8. iew of Bone Loss in Phenylketonuria. Orga-nogenesis. 2021;17(3-4):50-5. google scholar
  • 12. Dobrowolski SF, Tourkova IL, Sudano CR, Larrouture QC, Blair HC. A New View of Bone Loss in Pheny-lketonuria. Organogenesis. 2021;17(3-4):50-5. google scholar
  • 13. Phenylketonuria (PKU): screening and management. NIH Consensus Statement. 2000;17(3):1-33. PubMed PMID: 11757784. google scholar
  • 14. Viau K, Wessel A, Martell L, Sacharow S, Rohr F. Nutrition status of adults with phenylketonuria treated with pegvaliase. Mol Genet Metab. 2021 Aug;133(4):345-351. google scholar
  • 15. Grisch-Chan HM, Schwank G, Harding CO, Thöny B. State-of-the-Art 2019 on Gene Therapy for Pheny-lketonuria. Hum Gene Ther. 2019 Oct;30(10):1274-1283. google scholar
  • 16. Ramos BCF, Aranda CS, Cardona RSB, Martins AM, Sole D, Clemens SAC, Clemens R. Vaccination strategies for people living with inborn errors of metabolism in Brazil. J Pediatr (Rio J). 2023 Mar-Apr;99 Suppl 1(Suppl 1):S70-S80. google scholar
  • 17. Lee P, Treacy EP, Crombez E, Wasserstein M, Waber L, Wolff J, et al. Safety and efficacy of 22 we-eks of treatment with sapropterin dihydrochloride in patients with phenylketonuria. Am J Med Genet A. 2008;146a(22):2851-9. google scholar
  • 18. Trefz FK, Burton BK, Longo N, Casanova MM, Gruskin DJ, Dorenbaum A, et al. Efficacy of sapropterin dihydrochloride in increasing phenylalanine tolerance in children with phenylketonuria: a phase III, ran-domized, double-blind, placebo-controlled study. J Pediatr. 2009;154(5):700-7. google scholar


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.