Türkiye’de Cumhuriyetten Günümüze Kamusal Alanın Değişimi
Kamusal Alana Yöneli̇k Yayınların İçeri̇k Sağlayıcılar Üzeri̇ne Etki̇si̇: Takri̇r-i̇ Sükun Kanunundan Sosyal Medya Paylaşımlarına
Murat GülgörKullanmadığımız sürede eleştirel bir bakış açısı ile değerlendirdiğimiz, vaktimizi boşa geçirmemize sebep olduğunu iddia ederek suçladığımız sosyal medya uygulamaları, sadece boş vaktin harcandığı, kullandıkça tatmin olduğumuz, tatmin oldukça kullanmayı arzuladığımız bir mecra değil. Yemek tarifinden, satın alacağımız bir ürünün dijital test sürecine kadar bir çok ihtiyacımızı karşıladığımız bu alan, hiç şüphesiz kentleştikçe boşalan sosyal çevremizin yerini almakta, tıpkı Agora’da olduğu gibi, özgür bir yurttaş olarak sesimizi duyurmamızı sağlamaktadır. Bize göre olanı aradığımız veya bulduğumuz bu mecrada, hiç farkında olmadan, egemen kamunun ve karşı kamunun dijital mecrasına da sürüklenmemiz kaçınılmaz hale gelmektedir. Artık kamusal alana dahil olmak için bir kahvehanede oturmamıza, bir flanör gibi dolaşmamıza ihtiyaç yok. İhtiyaçlarımızın tamamını bir cep telefonu vasıtasıyla ve kimseyle konuşmadan karşılayabilir, herhangi bir konu hakkında kamusal alana yönelik içerik üretebiliriz. Bu içerik bazen bir kişinin veya topluluğun özel alanına yönelik gerçekleşen bir saldırı şeklinde olurken, bazen de başta siyasal alan olmak üzere kamunun meselelerine dair söylemlerimizi içermektedir. Tek başımıza, bir klavyenin tuşlarına basarak gerçekleştirdiğimiz ve özel alanımızla kamusal alanımızın ayrılmaz hale geldiği bu faaliyetin de sınırlarının belirlenmesi kaçınılmaz hale gelmiştir. Kaldı ki kamu otoritesi, Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren, kamusal alana yönelik olarak içerik üretenler için çeşitli tedbirler almıştır. Bu çalışma, Cumhuriyetimizin iki farklı döneminde yürürlüğe giren, Takrir-i Sükun Kanunu ve sosyal medya düzenlemelerini incelemiş, kamusal alanda içerik üretenlere yönelik alınan tedbirleri değerlendirmiş ve bu tedbirler çerçevesinde uygulanan cezaların Cumhuriyetin ilk yıllarına nazaran daha çeşitli ve güçlü olduğunu belirlemiştir. Ayrıca, Yargıtay Başkanlığı tarafından paylaşılan dava içerikleri incelendiğinde, sosyal medyada yapılan paylaşımlar sebebiyle verilen ceza sayısında önemli bir artış olduğu ortaya konmuştur.
The Impact of Public Domain Broadcasts on Content Providers: From “Takrir-i Sükun” Law to Social Media Posts
Murat GülgörSocial media applications, which we critically evaluate when we are not using them, blaming them for wasting our time, are not just a medium where we spend our free time, where we feel satisfied as we use them, and where we desire to use them as we feel satisfied. This space, where we meet many of our needs, from recipes to the digital testing process of a product we are going to buy, undoubtedly replaces our social environment, which is becoming empty as we urbanize, and allows us to make our voices heard as a free citizen, just like in the Agora. In this space where we seek or find what is right for us, it becomes inevitable that we are dragged into the digital space of the sovereign public and the counter-public without realizing it. We no longer need to sit in a coffee house or walk around like a flaneur to be included in the public sphere. We can meet all of our needs through a cell phone and without talking to anyone, and we can produce content for the public sphere on any topic. Sometimes this content takes the form of an attack on the private sphere of a person or community, and sometimes it involves our discourse on public issues, especially in the political sphere. It has become inevitable to define the boundaries of this activity, which we carry out alone, by pressing the keys of a keyboard, and in which our private and public spheres become inseparable. Moreover, since the early years of the Republic, the public authority has taken various measures against those who produce content for the public sphere. This study examines the Takrir-i Sükun Law and social media regulations enacted in two different periods of the Republic, evaluates the measures taken against those who produce content in the public sphere, and determines that the penalties imposed within the framework of these measures are more diverse and stronger than in the early years of the Republic. Furthermore, an analysis of the case content shared by the Presidency of the Court of Cassation reveals that there has been a significant increase in the number of sentences imposed for posts made on social media.
