Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/iuitd.2024.1442108   IUP :10.26650/iuitd.2024.1442108    Tam Metin (PDF)

Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-

Ayşe Nur Aslan

 Sünnî ve Şiî literatürdeki müşterek rivayetler, hadis tarihinin erken dönemleri hakkında bilgi veren önemli bir kaynak niteliğindedir. Bu rivayetlerin isnadlarındaki râviler Sünnî ve Şiî ricâl eserlerinden eş zamanlı olarak okunduğunda, iki ekolün ders halkaları arasındaki bilgi intikallerinin ne zaman, nerede ve kimler aracılığıyla gerçekleştiğine dair çıkarımlar yapılabilmektedir. Bununla birlikte müşterek rivayetlerin isnadları, muhaddislerin ders halkalarının hangi dönemde hem Sünnî hem de Şiî eğilimli râvilerin katılımına açık olduğunu belirlemeye ve iki ekolün hadis meclislerinin tamamen ayrılarak müstakilleştiği dönemi tespit etmeye imkân tanımaktadır. Ayrıca müşterek rivayetlerin metinleri Ehl-i sünnet ve Şîa’nın ittifak ettiği konuları ve rivayet geçişlerinden sonra hadislerin mezhebî görüşler çerçevesinde nasıl değişebildiğini göstermektedir. Bu makalede, bahsi geçen konular Şiî âlim Küleynî’nin (ö. 329/941) el-Kâfî isimli eserinin Usûl bölümünde tespit edilen 406 müşterek rivayet özelinde ele alınmıştır. İsnad ve metinleri incelendiğinde bu hadislerin ağırlıklı olarak ahlak konularında yoğunluk kazandığı, 2./8. asır boyunca büyük oranda Kûfe’deki zayıf râviler tarafından bir ekolün ders halkasından diğerine intikal ettiği, Şiî halkalara geçişinden sonra ise özellikle imâmet ve sahâbe gibi iki ekolün ihtilaf ettiği konulardaki hadislerin metinlerinde anlamlı tasarrufların meydana geldiği belirlenmiştir.

DOI :10.26650/iuitd.2024.1442108   IUP :10.26650/iuitd.2024.1442108    Tam Metin (PDF)

Common Narrations in the Ahl al-Sunnah and Shīʿa -Specific to Usūl al-Kāfī for Kulaynī-

Ayşe Nur Aslan

Common narrations in the Sunnī and Shīʿite literature are important sources of information about the early periods of hadith history. When the narrators who transmitted these hadiths are researched from the Sunnī and Shīʿite rijāl books, it is possible to make inferences about when, where, and through whom the transfer of information between the hadith circles of the two schools took place. The chains of these hadiths also enable us to determine when a scholar’s hadith circle was open to the participation of both Sunnī and Shīʿite-oriented narrators and when the hadith circles of the two schools became independent. The texts of the common narrations reveal on which issues the Ahl al-Sunnah and Shīʿa agreed and how the hadiths could change within the framework of sectarian views. In this article, the mentioned issues are discussed specifically in the context of 406 common narrations determined in the Usūl al-Kāfī for Kulaynī. Upon examining the isnads and texts, it has been established that the prevalent narrations were transmitted from one scholarly circle to another by unreliable narrators in Kūfah during the 2nd/8th century. It was also observed that significant alterations took place in the texts of the hadiths, particularly in relation to contentious topics such as the imāmate and the Companions. 


GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


 Islamic science literature on Ahl al-Sunna and Shīʿa was formed depending on sectarian doctrines. It is possible to follow this clearly through hadith sources. When we look at the Shīʿite hadith works, we see that, unlike the Ahl al-Sunna, the words of the Imāms are also accepted as hadith. On the other hand, unlike Shī‘a, according to Sunnī thought, the Companions played an important role in transmitting hadith. When the chains of Sunnī and Shīʿite narrations are examined, these two basic differences are clearly observed. Although Sunnī and Shīʿite scholars adopt different methods on many issues, such as the acceptance, rejection, and authenticity criteria of narrations, there is a group of common narrations in the hadith literature of the two schools.

 These narrations are very important because they reveal the issues on which the schools agreed upon and the size of this alliance. However, more importantly, these narrations provide information about the early periods of hadith history. At this point, the common narrators in both Sunnī and Shīʿite isnāds of common narrations rise to prominence. Because it is possible to obtain information about the hadith transitions between the two schools based on the evaluations of Sunnī and Shīʿite scholars regarding common narrators. The texts of common narrations are also important in terms of revealing whether the hadiths were changed within the framework of sectarian views. This article aims to show what proportions of common narrations exist in the hadith sources of Ahl al-Sunna and Shīʿa, and on which hadiths these two schools agree and differ from each other. Additionally, the article will show how, where, when, and through whom narrations are transferred between Ahl al-Sunna and Shīʿa.

 In recent times, there have been studies examining common narrations. The most important of these studies are the books prepared by Taqrīb al-Madhāib projects operating in Egypt and Kuwait to bring the two schools closer to each other. Common hadiths in these studies are narrations about a subject in both Sunnī and Shīʿite literature. Therefore, it is not possible to accurately make evaluations of the common narrations in the hadith works of the two schools based on these works. In these studies, there is no discussion of how common narrations were transferred from one school’s hadith circle to another.

 Unlike previous studies, this article investigates hadiths with similar texts in the books of Sunnī and Shīʿite scholars, spesicifically focusing itself to Usūl section of Kulaynī’s al-Kāfī. In this study, it was determined that 406 out of 3798 hadiths were found to be common. This  shows that the common narrations in the hadith sources of the two schools are around 10%. In addition, it was observed that the common narrations were mainly about hadiths regarding morality. Another issue discussed in this paper is the isnād characteristics of common narrations. The most important element in the chains is the common narrators, as they are connected to the scientific circles of Ahl al-Sunna and Shīʿa. Because of the information about the common narrators in both Sunnī and Shīʿite rijāl works, it is possible to make inferences about the period and region in which these people participated in the narration activity. Essentially, this gives an idea about when, where, and through which names individuals the transfer of information between Sunnī and Shīʿite circles occurred. However, the biographical material about common narrators also provides information about the period when a hadith scholar’s circle was open to narrators from both schools. Based on these details about common narrators, it is possible to determine when the hadith circles of the two schools separated from each other or gained independent identity.

 Finally, this article provides information about the textual features of common hadiths. When the texts of these narrations were examined, it was observed that there were no serious textual differences between the Sunnī and Shīʿite texts. However, this situation changes, especially regarding critical issues for Ahl al-Sunna and Shīʿa, such as imāmate and walāyah. Significant changes such as addition and reduction occurres in the texts of these narrations that are the subjects of the Sunnī and Shīʿite conflict. As a result, it has been determined that common narrations were transferred from one school circle to another in the 2nd/8th century. The transfer of hadiths between Sunnī and Shīʿite circles mainly occurred in Kūfah. According to this research, the people who transferred these hadiths from one circle to another are Shīʿite oriented, weak, liar, unknown, and crypto narrators.


PDF Görünüm

Referanslar

  • Âcurrî, Muhammed b. Hüseyin. eş-Şerîa. nşr. Abdullah b. Ömer. Riyâd: Dâru’l-Vatan, 1420/1999. google scholar
  • Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdullah Ahmed b. Muhammed. Müsned. nşr. Şuayb el-Amâût - Âdil Mürşid. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 1419/1998. google scholar
  • Berkî, Ahmed b. Muhammed b. Hâlid. Ricâlü’l-Berkî. nşr. Haydar Muhammed Ali el-Bağdâdî. Kum: Müessesetü’l-İmam Sâdık, 1391/1970. google scholar
  • Beyhakî, Ebû Bekir Ahmed b. el-Hüseyin. Şuabü’l-îmân. thk. Abdülalî Abdülhamid. Riyâd: Mektebetü’r-Rüşd li’n-Neşri ve’t-Tevzî‘, 1423/2003. google scholar
  • Buhârî, Muhammed b. İsmail. el-Câmi‘u’l-müsnedü’s-sahîhu’l-muhtasar min umûri Resûlillâh ve sünenihi ve eyyâmihi. nşr. Muhammed Züheyr b. Nâsır en-Nâsır. y.y.: Dâru Tavki’n-Necât, 1422/2002. google scholar
  • Cüzcânî, Ebû İshak İbrahim b. Yakub. Ahvâlü’r-ricâl. thk. Seyyid Subhî el-Bedrî. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, t.y. google scholar
  • Dîneverî, Ebû Bekir Ahmed b. Mervân. el-Mücâlese ve cevâhirü’l-ilim. nşr. Ebû Ubeyde Meşhûr b. Hasan. Beyrut: Dâru İbn Hazm, 1419/1998. google scholar
  • Duman, Ayşe Nur. “Hadis Alanındaki Takrîbü’l-Mezâhib Literatürünün Değerlendirilmesi”. İdrak Dini Araştırmalar Dergisi 2/1 (Haziran 2022), 87-115. google scholar
  • Duman, Ayşe Nur. Hadis Rivayetinde Sünnî-Şiî Etkileşimi. İstanbul: İFAV, 1. Basım, 2023. google scholar
  • Ebû Dâvud, Süleyman b. Eş‘as es-Sicistânî. ez-Zühd. nşr. Ebû Temîm Yâsir b. İbrahim b. Muhammed - Ebû Bilal Gânim b. Abbas. Kahire: Dâru’l-Mişkât, 1414/1993. google scholar
  • Haider, Najam. The Origins of The Shî’a: Identity, Ritual, and Sacred Space in Eighth-Century Küfah. Cambridge: Cambridge University Press, 2011. google scholar
  • Hallâl, Ebû Bekir Ahmed b. Muhammed. es-Sünne. nşr. Atıyye ez-Zehrânî. Riyâd: Dâru’r-Râye, 1410/1989. google scholar
  • Hûî, Ebü’l-Kâsım b. Ali Ekber. Mu‘cemü ricâli’l-hadîs ve tafdîlü tabakâti’r-ruvât. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf. Necef: Müessesetü’l-Hûî el-İslâmî, t.y. google scholar
  • İbn Adî, Ebû Ahmed Abdullah b. Adî. el-Kâmil fî duafâi’r-ricâl. thk. Âdil Ahmed Abdülmevcûd - Ali Muhammed Muavviz. Beyrut: el-Kütübü’l-İlmiyye, 1418/1997. google scholar
  • İbn Batta, Ebû Abdullah Ubeydullah b. Muhammed. el-İbânetü’l-kübrâ. nşr. Rıza Mu‘tî v.dgr. Riyâd: Dâru’r-Râye, ts. google scholar
  • İbn Dâvud, Takıyyüddîn Hasan b. Ali. Kitâbü’r-Ricâl. thk. Muhammed Sâdık Âlü Bahri’l-Ulûm. Necef: Menşûrâtü’r-Rızâ, 1393/1972. google scholar
  • İbn Ebî Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahman b. Muhammed. Kitâbü’l-Cerh ve’t-ta‘dîl. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1373/1953. google scholar
  • İbn Ebî Şeybe, Ebû Bekir Abdullah b. Muhammed. el-Musannef fi’l-ehâdîsi ve’l-âsâr. nşr. Kemal Yusuf el-Hût. Beyrut: Dâru’t-Tâc, 1409/1989. google scholar
  • İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Ali. Tehzîbü’t-Tehzîb. Haydarâbâd: Matbaatü Meclisi Dâireti’l-Me‘ârifi’n-Nizâmiyyeti’l-Kâine, 1325/1908. google scholar
  • İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Ali. Lisânü’l-Mîzân. thk. Abdülfettâh Ebû Gudde. Beyrut: Mektebetü’l-Matbûâti’l-İslâmiyye, 1423/2002. google scholar
  • İbn Hacer, Ebü’l-Fazl Ahmed b. Ali. Takrîbü’t-Tehzîb. nşr. Ebü’l-Eşbâl Ahmed el-Bâkistânî. Riyad: Dâru’l-Âsıme li’n-Neşri ve’t-Tevzî‘, 1421/2004. google scholar
  • İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed el-Büstî. Kitâbü’s-Sikât. thk. Muhammed Abdülmuîd Hân. Haydarâdâb: Dâiretü’l-Meârifi’l-Osmâniyye, 1393/1973. google scholar
  • İbn Hibbân, Ebû Hâtim Muhammed el-Büstî. Kitâbü’l-Mecrûhîn mine’l-muhaddisîn. nşr. Hamdi Abdülmecîd es-Selefî. Riyad: Dâru’s-Sumay‘î li’n-Neşri ve’t-Tevzî‘, 1420/2000. google scholar
  • İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd. Sünenü İbn Mâce. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Kahire: Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye, 1395/1975. google scholar
  • İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Abdurrahman b. Ali. el-Mevzûât. thk. Abdurrahman Muhammed Osman. Medine: el-Mektebetü’s-Selefiyye, 1386/1966. google scholar
  • İbnü’l-Cevzî, Ebü’l-Ferec Abdurrahman b. Ali. Kitâbü’d-Duafâ ve’l-metrûkîn. thk. Ebü’l-Fidâ Abdullah el-Kâdî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1406/1986. google scholar
  • İbnü’l-Gadâirî, Ebü’l-Hüseyin Ahmed b. el-Hüseyin. Ricâl. nşr. Muhammed Rıza el-Hüseynî el-Celâlî. Kum: Dâru’l-Hadîs, 1422/2001. google scholar
  • İbnü’l-Mutahhar, Hasan b. Yusuf el-Hillî. Hulâsâtü’l-akvâl fî ma‘rifeti’r-ricâl. nşr. Cevâd el-Kayyûmî. Kum: Neşru’l-Fekâhe, 1388/1964. google scholar
  • İsfahânî, Ebû Nuaym Ahmed b. Abdullah. Hilyetü’l-evliyâ ve tabakâtü’l-asfiyâ. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1416/1996. google scholar
  • Kalaycı, Mehmet. “Şiîlik-Sünnîlik İlişkisinin Kapsamı ve Sınırlarına Dair Bazı Mülahazalar”. e-Makâlât Mezhep Araştırmaları 6/2 (Aralık 2013), 293-319. google scholar
  • Keşşî, Ebû Amr Muhammed b. Ömer. İhtiyâru Ma‘rifeti’r-ricâl. nşr. Cevâd el-Kayyûmî. Kum: Müessesetü’n-Neşri’l-İslâmî, 1427/2006. google scholar
  • Kuzudişli, Bekir. “Sunnî-Shî'î Interaction in the Early Period -The Transition of the Chains of Ahl al Sunna to the Shî'a-”. İlahiyat Studies: A Journal on Islamic andReligious Studies 6/1 (Haziran 2015), 7-45. google scholar
  • Kuzudişli, Bekir. “İki Farklı Devlet İki Şiî Hadis Usulü”. Osmanlı’da İlm-i Hadis. ed. Zekeriya Güler, Bekir Kuzudişli, M. Celil Altuntaş, 655-684. İstanbul: İSAR Yayınları, 2021. google scholar
  • Küleynî, Muhammed b. Yakub. el-Kâfî. Beyrut: Menşûrâtü’l-Fecr, 1428/2007. google scholar
  • Mâmekânî, Abdullah. Tenkîhu’l-makâl fî ilmi’r-ricâl. thk. Muhammed Rıza el-Mâmekânî. Kum: Müessesetü Âli’l-Beyt li-İhyâi’t-Türâs, 1431/2011. google scholar
  • Murtazâ, Bassam. Zübdetü’l-makâl min Mu‘cemi’r-ricâl. Beyrut: Dâru’l-Mahacceti’l-Beyzâ, 1426/2005. google scholar
  • Müslim, Ebü’l-Hüseyin Müslim b. el-Haccâc el-Kureyşî. el-Müsnedü’s-sahîhi’l-muhtasar bi-nakli’l-adli ani’l-adli ilâ Resûlillâh sallallâhu aleyhi ve sellem. thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, t.y. google scholar
  • Necâşî, Ebü’l-Hüseyin Ahmed b. Ali. Ricâlü’n-Necâşî. thk. Musa ez-Zencânî. Kum: Müessesetü’n-Neşri’l-İslâmî, 1418/2005. google scholar
  • Sifil, Ebûbekir. “Sünnî Ricâl Kaynaklarındaki Boşlukların Doldurulmasında Şî‘î Ricâl Edebiyatının Önemi”. Hadis Tetkikleri Dergisi 8/1 (Haziran 2015), 23-39. google scholar
  • Şâhrûdî, Ali en-Nemâzî. Müstedrekâtü ilmi’r-ricâl. Kum: Müessesetü’n-Neşri’l-İslâmî, 1426/2006. google scholar
  • Şecerî, Yahya b. el-Hüseyin. Tertîbü’l-emâlî. nşr. Muhammed Hasan Muhammed Hasan İsmail. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1422/2001. google scholar
  • Taberânî, Ebü’l-Kâsım Süleyman b. Ahmed. el-Mu‘cemü’l-kebîr. thk. Hamdî Abdülmecîd es-Selefî. Kâhire: Mektebetü İbn Teymiyye, 1404/1983. google scholar
  • Taberânî, Ebü’l-Kâsım Süleyman b. Ahmed. el-Mu‘cemü’l-evsat. nşr. Tarık b. Ivadullah - Abdülhasan b. İbrahim el-Hüseynî. Kahire: Dâru’l-Haremeyn, 1415/1995. google scholar
  • Tefrişî, Mustafa b. el-Hüseyin. Nakdü’r-ricâl. thk. Müessesetü Âli’l-Beyt. Kum: Müessesetü Âli’l-Beyt li-İhyâi’t-Türâs, 1418/1998. google scholar
  • Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ. el-Câmi‘u’l-kebîr. thk. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, 1418/1998. google scholar
  • Topgül, Muhammed Enes. Erken Dönem Şiî Ricâl İlmi: Keşşî Örneği. İstanbul: İFAV, 1. Basım, 2015. google scholar
  • Topgül, Muhammed Enes. “Erken Dönem Hadis Çalışmalarında Şiîlik İthamları -Hadis Tarihi Çerçevesinde Bir İnceleme-”. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 55/2 (Aralık 2018), 52-77. google scholar
  • Topgül, Muhammed Enes. “Sünnî-Şiî İkilemine Farklı Bir Bakış”. İslâm Araştırmaları Dergisi 55 (Aralık 2018), 45-83. google scholar
  • Tûsî, Ebû Cafer Muhammed b. Hasan. Ricâlü’t-Tûsî. thk. Cevâd el-Kayyûmî el-İsfahânî. Kum: Müessesetü’n-Neşri’l-İslâmî, 1430/2010. google scholar
  • Ukaylî, Ebû Cafer Muhammed b. Amr. Kitâbü’d-Duafâi’l-kebîr. nşr. Abdülmut‘î Emin Kal‘acî. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1404/1984. google scholar
  • Ünügür, Peyman. İmâmiyye Şiâ’sında Cerh-Ta‘dîl ve Bir Cerh Sebebi Olarak Sünnîlik. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2011. google scholar
  • Zehebî, Ebû Abdullah Şemsüddin b. Osman. Mîzânü’l-i‘tidâl fî nakdi’r-ricâl. nşr. Ali Muhammed el-Bicâvî. Beyrut: Dâru’l-Ma‘rife, 1383/1963. google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Aslan, A.N. (2024). Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-. İslam Tetkikleri Dergisi, 14(2), 413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


AMA

Aslan A N. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-. İslam Tetkikleri Dergisi. 2024;14(2):413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


ABNT

Aslan, A.N. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-. İslam Tetkikleri Dergisi, [Publisher Location], v. 14, n. 2, p. 413-435, 2024.


Chicago: Author-Date Style

Aslan, Ayşe Nur,. 2024. “Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-.” İslam Tetkikleri Dergisi 14, no. 2: 413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


Chicago: Humanities Style

Aslan, Ayşe Nur,. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-.” İslam Tetkikleri Dergisi 14, no. 2 (Nov. 2024): 413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


Harvard: Australian Style

Aslan, AN 2024, 'Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-', İslam Tetkikleri Dergisi, vol. 14, no. 2, pp. 413-435, viewed 5 Nov. 2024, https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


Harvard: Author-Date Style

Aslan, A.N. (2024) ‘Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-’, İslam Tetkikleri Dergisi, 14(2), pp. 413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108 (5 Nov. 2024).


MLA

Aslan, Ayşe Nur,. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-.” İslam Tetkikleri Dergisi, vol. 14, no. 2, 2024, pp. 413-435. [Database Container], https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108


Vancouver

Aslan AN. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-. İslam Tetkikleri Dergisi [Internet]. 5 Nov. 2024 [cited 5 Nov. 2024];14(2):413-435. Available from: https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108 doi: 10.26650/iuitd.2024.1442108


ISNAD

Aslan, AyşeNur. Ehl-i Sünnet ve Şîa’da Müşterek Rivayetler -Küleynî’nin el-Kâfî’sinin Usûl Bölümü Özelinde-”. İslam Tetkikleri Dergisi 14/2 (Nov. 2024): 413-435. https://doi.org/10.26650/iuitd.2024.1442108



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim23.02.2024
Kabul01.08.2024
Çevrimiçi Yayınlanma27.09.2024

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.