BİRİNCİ DÜNYA SAVAŞI YILLARINDA OSMANLI DEVLETİ’NDE HARP MUHABİRLİĞİ, FOTOĞRAFÇILIĞI VE SİNEMATOGRAFÇILIK
Harp muhabirliği, savaş alanı hakkında toplanan bilgilerin kamuoyuna iletilmesi için çatışma bölgesinde icra edilen habercilik çalışmaları olarak bilinmektedir. Harp fotoğrafçılığı ve sinematografçılık da savaş esnasında gerek cephe hattında gerekse cephe gerisinde fotoğraf ve film alma çalışmaları olarak kabul edilmektedir. Harp muhabirliği, fotoğrafçılığı ve sinematografçılık meslekleri mahiyet itibariyle birbirleri ile yakından ilintili ve tehlikeli bir yapıya sahiptirler. Savaş hakkındaki gizlilik açısından da dikkate alınmaları gereken mesleklerdir. Harp muhabirleri, harp fotoğrafçıları ve sinematografçılar cephe hattına gittikleri zaman can güvenlikleri açısında belirli kurallara uymak, kendilerine resmi makamların verdikleri izinler ölçüsünde mesleklerini icra etmek durumundadırlar. Birinci Dünya Savaşı çıkıncaya kadar ki süreçte harp muhabirliği, fotoğrafçılığı ve sinematografçılık konusunda mesleksel açıdan birtakım gelişmeler olmuş, bu meslek dalları arasında önemli ilerlemeler yaşanmıştır. Birinci Dünya Savaşı sırasında da ülkelerin kendi lehlerinde kamuoyu oluşturmalarında kullanılmışlardır. Savaş döneminde Osmanlı Devleti’nin İtilaf Devletleri ile mücadele ettiği cephelerde de harp muhabirleri, fotoğrafçıları ve sinematografçılar yer almış, bunlar savaş hakkında çeşitli haberler yapmış, fotoğraf ve film almışlardır. Osmanlı Devleti’nin savaştığı cephelerde özellikle de Çanakkale Cephesi’nde çok sayıda harp muhabiri, fotoğrafçısı ve sinematografçı bulunmuştur. Aralarında Türklerde bulunmakla birlikte bunların çoğunluğu da yabancı uyrukludur. Osmanlı Devleti’nde cepheye giden bu harp muhabirleri, fotoğrafçıları ve sinematografçılar için talimatnameler hazırlanmış, bu kişilerin hareketleri kontrole tabi tutulmuştur. Bu çalışmada Birinci Dünya Savaşı sırasında Osmanlı Devleti’nin savaştığı cephelerde görev yapan harp muhabirleri, fotoğrağçıları ve sinematografçıların çalışma şartları ve kimlikleri üzerinde durulmuştur.
WAR REPORTING, PHOTOGRAPHY AND CINEMATOGRAPHY IN THE OTTOMAN EMPIRE DURING THE FIRST WORLD WAR
War reporting is known as all the journalistic exercises conducted during the war so that the information gathered about the battlefield is communicated to the public. War photography and cinematography are also considered to take photographs and make films both in and behind the front line during the war. War reporting, photography and cinematography professions are closely related and have dangerous structures in nature. These professions also must be taken into acccount in terms of secrecy of war. When war correspondents, war photographers and cinematographers go to the front line, they have to obey certain rules in the direction of life security and perform their profession to the extent permitted by the official authorities. Until the First World War, there weresome professional developments in war reporting, photography and cinematography, and were significant advances among these professions. During the First World War they were also used by the countries to create public opinion in their own favor. During the war period, war correspondents, photographers and cinematographers took parts in the fronts where the Ottoman Empire struggled with the Entente States and they made various reports about the war, photographed and made films. A large number of war correspondents, photographers and cinematographers were found on the fronts of the Ottoman Empire, especially on the Çanakkale Front. Although the majority of them were foreign nationals, there were some Turks among them. Instructions were prepared for these war correspondents, photographers and cinematographers who went to the front in the Ottoman Empire, and their movements were subject to the control of instructions. This work focuses on the working conditions and identities of war correspondents, photographers and cinematographers who worked at the fronts of the Ottoman Empire during the First World War.
