Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/iuturkiyat.804021   IUP :10.26650/iuturkiyat.804021    Tam Metin (PDF)

Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları

Mustafa Karataş

İnsanın temel düşünme aşamalarından biri olan sorunun, bir dil bilgisi kategorisi olarak dünyadaki bütün dillerde olduğu gibi Türkçede de çeşitli kullanılma biçimleri bulunmaktadır. Bunlardan biri de ezgidir (intonation). Soru ezgisi, sözlü bir iletişim sırasında vericinin alıcıya iletmek istediği soruyu birden çok sözcükten oluşan bir cümleyle dile getirirken cümle içerisindeki başta vurgu ve ton dâhil olmak üzere birden çok parçalarüstü ses biriminin uyumlu birlikteliğiyle gerçekleşen ezgilemenin ortaya çıkardığı bir parçalarüstü ses birimidir. Ezgi, çağdaş Türk lehçelerinde ve ağızlarında, çok yaygın ve ölçünlü olmamakla birlikte soru cümlesi kurmada kullanılmaktadır. Ancak ezgili soru cümlesi üretmenin ölçünlü olduğu ve hem konuşma hem de yazı dilinde yaygın olarak kullanıldığı tek Türk lehçesi Azerbaycan Türkçesidir. Soru ezgisi, Azerbaycan Türkçesinde soru eki ve soru sözcükleri ile birlikte soru cümlesi üretme aracı olarak ölçünlü ve yaygın bir biçimde kullanılmaktadır. Azerbaycan Türkçesi tarihinde, Eski Anadolu Türkçesinden itibaren çok az da olsa kullanıldığı görülen bu soru cümlesi türü 16. yüzyılda Fuzûlî’den başlayarak daha yaygın olarak kullanılmaya başlamıştır. İnşa ettiği şiir diliyle sadece Azerbaycan’ın değil bütün Türk dünyasının çok önemli bir şairi olan Fuzûlî’nin Türkçesinde görülen ezgili soru cümleleri, şairin yaratıcılığı ve titizliğiyle kurulmuş farklı yapılarda karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, Fuzûlî’nin Türkçe Divan’ında kullanılan ezgili soru cümleleri, bu tür soru cümlelerinin göstergesi olan çeşitli sözcük ve yapıların belirlenmesiyle tespit edilmiş, çıkarılan örnekler sınıflandırılarak çeşitli gruplara ayrılmış ve bu yapıların ezgili soru cümlesine dönüşmesini sağlayan ses ve biçim unsurları açıklanmıştır. Böylece, dil tarihlerinde sadece genel bir bilgi olarak yer alan ezgili soru cümlesi konusu, Fuzûlî örneklemi üzerinden incelenmiştir. 

DOI :10.26650/iuturkiyat.804021   IUP :10.26650/iuturkiyat.804021    Tam Metin (PDF)

Question Sentence Structures with Intonation in Fuzuli's Turkish

Mustafa Karataş

The question, one of the basic stages of human thinking, has various usages in Turkish as a grammar category as in all languages in the world. One of these usages is intonation. Question intonation is a suprasegmental phoneme created by the harmonious combination of multiple suprasegmental phonemes, including primarily stress and tone, in a sentence during a verbal communication while stating the question that the sender wants to convey to the receiver in a sentence consisting of multiple words. Intonation, though not very common and measured, is used to form question sentences in contemporary Turkish dialects and accents. However, Azerbaijani Turkish is the only Turkish dialect in which it is prudent to produce question sentences with intonation and is widely used in both spoken and written language. The question intonation is used in a measured and widespread manner as a means of producing question sentences together with the question suffix and question words in Azerbaijan Turkish. This question sentence type, which is seen to be used very little since Old Anatolian Turkish in the history of Azerbaijani Turkish, began to be more widely used starting from Fuzûlî in the 16th century. The questions sentences with intonations, available in Turkish of Fuzuli who is regarded as an important poet of not only in Azerbaijan but also the whole Turkish world with his unique poetic language that he formed, appear in different structures established with the creativity and meticulousness of the poet. In this study, the question sentences with intonations used in Fuzûlî's Turkish Divan were revealed by determining various words and structures that are indicative of such question sentences, the samples revealed were divided into various groups by categorization, and phonetic and morphological elements which enable these structures to turn into question sentences with intonation were explained. Thus, the subject of the question sentence with intonation, which is only general knowledge in the history of language, was examined by taking into consideration the Fuzûlî sample.


GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


The mental activity of the human, consisting of perceiving, defining and naming his/her environment, processes through the questions asked for all entities, movements and concepts. Therefore, the question, which is one of the basic stages of human thinking and at the same time a literary art (tecâhül-i ârif ve istifham) has various ways of being expressed in Turkish, as in all languages in the world as a grammar category. One of these is intonation, one of the “suprasegmental phonemic units”.

The main function of intonation during oral communication is to convey senders’ feelings such as surprise, anger, happiness, excitement, teasing, contempt, etc. to the receiver with the meaning of the message. Thus, the intonations indicate the grammatical structures in the sentence with a phoneme. The most important function of intonation in verbal communication is the question.

Question intonation is a suprasegmental sound unit created by the harmonious combination of multiple supra-phonemes such as stress, tone, duration, boundary, and pause in a sentence, while expressing the question that the sender wants to convey to the receiver in a verbal communication with a sentence consisting of multiple words. In other words, while expressing their feelings and thoughts during communication, people perform intonation with the suprasegmental units in each sentence they express. The intonation of the sentence is formed as a result of this process.

In historical and modern Turkish dialects, question sentences are generally made with a question suffix (-mI) or question words (ne, kim, *ka), but intonation is also used as a way of producing question sentences, although it is not very common and measured. However, Azerbaijani Turkish is the only Turkish dialect in which it is prudent to produce question sentences with intonation and is widely used in both spoken and written language. The intonation question is used in a measured and widespread manner in modern Azerbaijani Turkish as a means of producing question sentences together with the question suffix and question words. In fact, it is possible to say that the question sentences derived from the questions with intonation are used much more than the question sentences derived from the interrogative particles in both speaking and written language. The most prominent feature of the question sentences formed with intonation in Azerbaijani Turkish spoken language is that question intonation is formed by lengthening the last syllable of the sentence by two or three sounds and by increasing the tone. This intonation is shown in written language only with a question mark.

According to the very few studies conducted so far, question sentences with intonations have been used, though not very common, in Old Turkish, Karakhanid Turkish, Kipchak Turkish of historical Turkish dialects with Old Anatolian Turkish, which forms the source of the Contemporary Oghuz dialects. However, the fact that no question marks were used in Turkish texts written in Arabic letters until the 19th century makes it very difficult to identify question sentences that are composed only with intonation. Despite this, in various studies conducted in Azerbaijan, it has been stated that the history of the question sentences with intonation can only be traced back to the 16th century, and it was hardly detected in the centuries before then.

It is seen that these types of question sentences were used more after the 16th century, starting from Fuzuli, and it became more standardized depending on the development of the press language and theater works, from the 19th century onwards, in Azerbaijani Turkish. However, due to the aforementioned difficulties, it is possible to identify such sentences not as simple sentences, but as sentences in combined structures in the historical Azerbaijani Turkish texts. Signs such as conjunctions, prepositions or pronouns, antonyms or positive negative repetitions, comparison sentences, context in this kind of sentence etc. point out that the sentence is a question sentence with intonation. Therefore, tracing this question type in Azerbaijani Turkish history requires the determination of the aforementioned “morphological” and “syntactic” signs.

Studying the Turkish of Fuzulî, who is a very important poet not only of Azerbaijan, but also of the whole Turkic world with the language of poetry he has built, in terms of question sentences with intonation is of great importance for Turkic studies. 

In this study, the question sentences with intonations used in Fuzûlî’s Turkish Divan were revealed by determining various words and structures that are indicative of such question sentences. The samples revealed were divided into various groups by categorization, and phonetic and the morphological elements which enable these structures to turn into question sentences with intonation were explained. Thus, the subject of the question sentence with intonation, which is only general knowledge in the history of language, was examined by taking into consideration the Fuzûlî sample. In this study, it was found that the question sentences with intonation established with the creativity and meticulousness of Fuzuli have mainly two different structures: Question Sentence Structures Constructed Only with Intonation and Question Sentence Structures with Intonation Supported by the Interrogative Particle. There were 24 examples defined for the first structure, and 11 examples defined for the second. It is expected that the method used in this study, in which a total of 35 examples were determined, is of a quality that can be used for other poets and writers who worked in the history of Azerbaijani Turkish.


PDF Görünüm

Referanslar

  • Abdullayev, Əlövset, Yusif Seyidov ve Ağamalı Həsənov. Müasir Azərbaycan Dili (C. 4: Sintaksis). Bakü: Şark-Garb, 2007. google scholar
  • Akar, Ali. “Lehçe Oluşma Şartları ve Evreleri Bakımından Eski Türkiye Türkçesi”, TÜBAR 28 (2010): 15-29. google scholar
  • Akar, Ali. Oğuzların Dili-Eski Anadolu Türkçesine Giriş. İstanbul: Ötüken Yayınları, 2018. google scholar
  • Akar, Metin, Su Kasidesi Şerhi, Ankara: TDV Yayınları, 2008. google scholar
  • Aksan, Doğan. Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. 2 Cilt. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2000. google scholar
  • Akyüz, Kenan, Sedit Yüksel, Müjgan Cunbur ve Süheyl Beken. Fuzûlî Türkçe Dîvân. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları, 1958. google scholar
  • Alışık, Gülşen Seyhan. “Azerbaycan Türkçesi”. Türkler Ansiklopedisi. 19: 227-243. Ankara: 2002. google scholar
  • Altun, Hilal Oytun. “Türkçede Soru” Doktora tezi, Marmara Üniversitesi, 2009. google scholar
  • Aslanov, Vaqif, Sevil Mehdiyeva, Samət Əlizadə ve Afina Əlizadə. Azərbaycan Ədəbi Dili Tarixi (C. 1: XIII-XVI əsrlər). Bakı: Azərbaycan Elmlər Akademiası Nəsimi Adına Dilçilik İntitutu, 2007. google scholar
  • Aşkın Balcı, Hülya, Alp Karatay ve Sabriye Karatay. “İşlevleri Bakımından Ḳıṣṣü'l-Enbiya ve Nehcü'l-Feradîs'te Soru Cümleleri”, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi Prof. Dr. Şinasi Tekin Özel Sayısı/27 (2005): 77-101. google scholar
  • Atabay, Neşe, Sevgi Özel ve Ayfer Çam. Türkiye Türkçesinin Sözdizimi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1981. google scholar
  • Axundov, Cabir. Azərbaycan Dilində Sual Cümlələri (Eksperimental-Fonetik Tədqiq). Bakı: Azərbaycan Elmlər Akademiası Nəsimi Adına Dilçilik İntitutu, 1998. google scholar
  • Aydemir, İbrahim Ahmet. “Interrogative structures in Tuvan”, Turkic Languages 19 (2015): 113-127. google scholar
  • Bilgegil, M. Kaya. Türkçe Dilbilgisi. Ankara: Güzel İstanbul Matbaası, 1964. google scholar
  • Boves, L. vd. “Automatic transcription of intonation in Dutch”, Intonation, Accent and Rhythm, Studies in Oiscourse Phonology, 20-45. Berlin: 1984. google scholar
  • Börekçi, Muhsine. “Türkçede Vurgu -Tonlama - Ölçü - Anlam İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi 12 (2005): 187-207. google scholar
  • Bulak, Şahap. “Türkçede ‘-mI/-mI’ Soru Unsuru”, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi 66 (2019): 309-330. google scholar
  • Câfer, Ekrem, “Fuzûlî Şiirnin Vezni”, akt. Günay Kâzım Çatalkaya, Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi 9 (2012): 167-194. google scholar
  • Cemiloğlu, İsmet. Dede Korkut Hikâyeleri Üzerinde Söz Dizimi Bakımından Bir İnceleme. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2001. google scholar
  • Ceylan, Ömür. “Tasavvufî Türk Şiirinde Müşterek Bir Üslup Vâdisi Olarak İstifhâm”, İstanbul Kültür Üniversitesi Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Kongresi (UTEK, 27-28 Ağustos 2007) Bildiriler, C. 2 Türk Edebiyatında Üslûp Arayışları, Edit. Hayati Develi, İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları, 2009, 89-98. google scholar
  • Coşkun, Mustafa Volkan. “Ana Dili Eğitiminde Parçalarüstü Birimlerin Önemi ve Teknoloji Destekli Olarak Kavratılması”, Bilig 48 (2009): 41-52. google scholar
  • Coşkun, Mustafa Volkan. Türkçenin Ses Bilgisi. İstanbul: Bilge Kültür Sanat, 2015. google scholar
  • Crystal, David. A Dictionary of Linguistic and Phonetics. Cambridge-USA: Third Edition, 1991. google scholar
  • Çetin, Engin. “Kutadgu Bilig’de Ne Soru Sözcüğü ve Kullanımları”, Kazakistan ve Türkiye'nin Ortak Kültürel Değerleri Sempozyumu (26 Mayıs 2007) Bildirileri: 437-444. google scholar
  • Çetin, Engin. On Üçüncü Yüzyıl Öncesi Türkçesinde Soru. Doktora tezi, Çukurova Üniversitesi, 2008. google scholar
  • Daşdemir, Muharrem. Dedem Korkut Kitabı’nın Söz Dizimi. Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, 2000. google scholar
  • Demir, Nurettin ve Emine Yılmaz. Türkçe Ses Bilgisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını, 2014. google scholar
  • Demircan, Ömer. “Türkçe Ezgilemeye Giriş”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten 28-29/1980-1981 (1981): 65-79. google scholar
  • Dəmirçizadə, Abdülezel. Müasir Azerbaycan Dili (C. 1: Fonetika, Orfoepiya, Orfoqrafya). Bakü: Şark-Garb, 2007. google scholar
  • Dilaçar, Agop. “Türk Lehçelerinin Meydana Gelişinde Genel Temayüllerin Koyulaşması ve Körlenmesi”, Türk Dili Araştırmaları Yıllığı- Belleten 5 (1957): 83-93. google scholar
  • Dilçin, Cem. Studies on Fuzuli‟s Divan/Fuzûlî Divanı Üzerine Notlar. Harvard University: The Department of Near Eastern Languages and Civilizations, 2001. google scholar
  • Dizdaroğlu, Hikmet. Tümcebilgisi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1976. google scholar
  • Ediskun, Haydar. Türk Dilbilgisi. İstanbul: Remzi Kitabevi, 1999. google scholar
  • Eker, Süer. Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları, 2005. google scholar
  • Elməddin, Əlibəyzadə. Azərbaycan Dilinin Tarixi (C. II). Bakı: Azərbaycan Dövlət Nəşriyyatı, 2008. google scholar
  • Ercilasun, Ahmet Bican. Kars İli Ağızları -Ses Bilgisi-. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları, 1983. google scholar
  • Ergenç, İclal ve Leyla Subaşı Uzun. “Bir Söylem Öğesi Olarak Ezgi”, DTCF Dergisi 38/1-2 (1998): 121-155. google scholar
  • Ergin, Muharrem. Azerî Türkçesi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, 1971. google scholar
  • Ergin, Muharrem. Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları, 1997. google scholar
  • Gencan, Tahir Nejat. Dilbilgisi. İstanbul: Kanaat Yay., 1992. google scholar
  • Gölpınarlı, Abdülbaki. Fuzûlî Divanı. İstanbul: İnkılap Kitabevi, 1961. google scholar
  • Guliyev, İlkin. “Kaşgarlı Mahmud’un ‘Divanü Lügatit Türk Eserinde Kullanılmış Soru Cümleleri (Azerbaycan Türkçesi İle Mukayese)”, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi 11 (2013): 15-27. google scholar
  • Hatiboğlu, Vecihe. Türkçenin Sözdizimi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1972. google scholar
  • Hüseynzade, Muxtar. Müasir Azerbaycan Dili (C. 3: Morfologiya). Bakü: Şark-Garb, 2007. google scholar
  • Kahraman, Tahir. Çağdaş Türkiye Türkçesi Dilbilgisi. Ankara: Dumat Basımevi, 2001. google scholar
  • Kaplan, Hasan, “Fuzûlî’nin Gazellerinde Aruz Uygulamaları: Fuzûlî’nin İmale Kullanımının Bâkî’yle Mukayesesi”, Route Educational and Social Science Journal Volume 4(7) (2017): 390-429. google scholar
  • Kaplan, Hasan, “Fuzûlî’nin Gazellerinde Aruz Uygulamaları: Fuzûlî’nin Med Kullanımının Bâkî’yle Mukayesesi” Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(2) (2018): 837-876. google scholar
  • Karaağaç, Günay. Türkçenin Ses Bilgisi. İstanbul: Kesit Yayınları, 2012a. google scholar
  • Karaağaç, Günay. Türkçenin Dil Bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları, 2012b. google scholar
  • Karahan, Abdülkadir. “Fuzûlî”. İslam Ansiklopedisi. 13: 240-246. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 1996. google scholar
  • Karahan, Leyla. Anadolu Ağızlarının Sınıflandırılması. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1996. google scholar
  • Karahan, Leyla. Türkçede Söz Dizimi. Ankara: Akçağ Yayınları, 2004. google scholar
  • Karataş, Mustafa. “Azerbaycan Türkçesinin Fuzûlî’deki İzleri”, Turkish Studies (International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic) 5/1 (2010): 525-555. google scholar
  • Karataş, Mustafa ve Ali İhsan Çevik. “Dil Öğretiminde “Ana Lehçe” ile “Hedef Lehçe” Arasındaki İlişkinin (Benzerlik) Dil Becerilerine Etkisi (Azerbaycan Türkçesi-Türkiye Türkçesi Örneği)”, IJLET (International Journal of Languages’ Education and Teaching 5/3 (2017): 579-608. google scholar
  • Karataş, Mustafa. Her Yönüyle Türk Dili. Kayseri: Kimlik Yayınları, 2019. google scholar
  • Karataş, Mustafa. Türkçe ve Felsefe Terimleri. Ankara: Pegem Yayınları, 2020. google scholar
  • Kaya, Tuba. “Oğuz Grubu Türk Dillerinde Soru Yapıları.” Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, 2019. google scholar
  • Kazımov, Qǝzǝnfǝr Ş. Müasir Azǝrbaycan Dili-Sintaksis. Bakü: Elm ve Tǝhsil, 2010. google scholar
  • Kocakaplan, İsa. Açıklamalı Edebî Sanatlar. İstanbul: Damla Yayınevi, 1998. google scholar
  • Koç, Aylin. “Noktalama İşaretlerinin Tarihçesi”, Kültür Tarihimizde Gizli Diller ve Şifreler, 321-334. İstanbul: Ka Kitap, 2017. google scholar
  • Korkmaz, Zeynep. Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2003. google scholar
  • Korkmaz, Zeynep. “Fuzûlî’nin Dili”, Türk Dili Dergisi 517 (1995): 71-80. google scholar
  • Kortantamer, Tunca. Eski Türk Edebiyatı Makaleler. Ankara: Akçağ Yayınları, 1993. google scholar
  • Kortmann, Bernd. Linguistik: Essentials Anglistik, Amerikanis-tik. Berlin: Cornelsen Verlag, 1999. google scholar
  • Köprülü, Mehmet Fuad. “Fuzûlî”. İslam Ansiklopedisi. 4: 686-699. İstanbul: MEB Yayınları, 1988. google scholar
  • Lindner, Gerhart. Grundlagen und Anwendung der Phonetik. Berlin: Akademieverlag, 1981. google scholar
  • Lipka, Leonhard. “Functional sentence perspective, intonation and the speaker”, Grundbegriffe und Hauptströmungen der Linguistik, 133-141. Hamburg: 1977. google scholar
  • Mazıoğlu, Hasibe. Fuzûlî Üzerine Makaleler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1997. google scholar
  • Mǝhǝrrǝmova, R. C. ve M. P. Cahangirov. Azərbaycan Dilinin Tarixi Sintaksisinə Dair Materiallar: Sadə Cümlə. Bakü: Azərbaycan Nizami Adına Ədəbiyyat və Dil İnstitüsü, 1962. google scholar
  • Nash, Rose. Turkish İntonation- An Instrumental Study. Mouton, 1973. google scholar
  • Nǝcǝfov, Əzizağa Bayramoğlu. Füzuli-Şairin Yaradıcılıq Psixologyası. Bakı: Mütercim Neş., 2012. google scholar
  • Özkan, Mustafa. Mahmûd b. Kâdî-i Manyâs. Gülistan Tercümesi Giriş-İnceleme- Metin-Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1993. google scholar
  • Özsoy, Sumru. “Ses Bilgisi”, Genel Dilbilim-II, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları, 2013. google scholar
  • Saraç, A. Yekta. Klâsik Edebiyat Bilgisi Belâgat, İstanbul: R Yayınları, 2000. google scholar
  • Selen, Nevin. Entonasyon Analizleri. Ankara: Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Yayınları, 1973. google scholar
  • Şçerbak, A. M. Türk Dillerinin Karşılaştırmalı Şekil Bilgisi Üzerine Denemeler. Çeviren Yakup Karasoy, Naile Hacızade, Mevlüt Gülmez. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2016. google scholar
  • Tansu, Muzaffer. Türk Dilinin Entonasyonu Tevrübi Etüd. Ankara: Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Enstitüsü Neşriyatı, 1941. google scholar
  • Tarlan, Ali Nihat. Fuzûlî Divanı Şerhi. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, 1985. google scholar
  • Tokat, Feyza. “Türkçenin Tarihî Dönemlerine Ait Yazılı Kaynaklarda Ezgi İle Soru: Tezkire-İ Şeyh Safî Örneği”, Uluslararası Türk Lehçeleri Araştırmaları Dergisi (TÜRKLAD) 2/2 (2018): 15-26. google scholar
  • Uzun, Nadir Engin. “Türkçenin Öğretimi için Soru Tümcesi Türleri Üzerine Bir Sınıflama Denemesi”, Dil Dergisi 131(2006): 15-31. google scholar
  • Yalçınkaya, Şerife. “Aruzun Türkçede İşleyiş Sistemi Üzerine Bazı Notlar -Nev’î Dîvânı Örneği”, Türk Dünyasından Halil Açıkgöz’e Armağan, Haz. Hayri Ataş. İstanbul: Doğu Kitabevi: 441-451. google scholar
  • Zülfikar, Hamza. “Türkçede Cümle”, Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri, 153-218. Ankara: Yargı Yayınevi, 2003. google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Karataş, M. (2020). Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları. Türkiyat Mecmuası, 30(2), 563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


AMA

Karataş M. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları. Türkiyat Mecmuası. 2020;30(2):563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


ABNT

Karataş, M. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları. Türkiyat Mecmuası, [Publisher Location], v. 30, n. 2, p. 563-606, 2020.


Chicago: Author-Date Style

Karataş, Mustafa,. 2020. “Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları.” Türkiyat Mecmuası 30, no. 2: 563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


Chicago: Humanities Style

Karataş, Mustafa,. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları.” Türkiyat Mecmuası 30, no. 2 (Nov. 2024): 563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


Harvard: Australian Style

Karataş, M 2020, 'Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları', Türkiyat Mecmuası, vol. 30, no. 2, pp. 563-606, viewed 14 Nov. 2024, https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


Harvard: Author-Date Style

Karataş, M. (2020) ‘Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları’, Türkiyat Mecmuası, 30(2), pp. 563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021 (14 Nov. 2024).


MLA

Karataş, Mustafa,. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları.” Türkiyat Mecmuası, vol. 30, no. 2, 2020, pp. 563-606. [Database Container], https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021


Vancouver

Karataş M. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları. Türkiyat Mecmuası [Internet]. 14 Nov. 2024 [cited 14 Nov. 2024];30(2):563-606. Available from: https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021 doi: 10.26650/iuturkiyat.804021


ISNAD

Karataş, Mustafa. Fuzûlî’nin Türkçesinde Ezgili Soru Cümlesi Yapıları”. Türkiyat Mecmuası 30/2 (Nov. 2024): 563-606. https://doi.org/10.26650/iuturkiyat.804021



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim01.10.2020
Kabul15.11.2020
Çevrimiçi Yayınlanma20.12.2020

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.