NİKEL OKSİT NANOPARTİKÜLLERİNİN HeLa HÜCRELERİNDE SİTOTOKSİK VE GENOTOKSİK ETKİSİ
Onur Patan, Özge Sultan Zengin, Mahmoud AbudayyakAmaç: Nikel oksit nanopartikülleri (NiO-NP) endüstride geniş bir uygulama alanına sahiptir. Artan kullanım alanları ve miktarları ile birlikte kapsamlı araştırmalar ile araştırmacıların da ilgi odağı olmaktadır. Ancak, kanser hücrelerindeki etkinlikleri ve dolayısıyla yeni kanser ilaçları geliştirme olasılığı hala tartışmalıdır. Çalışmamızda NiO-NP’lerin insan servikal karsinom (HeLa) hücreleri üzerine sitotoksik ve genotoksik etki potansiyeli incelenmiştir.
Gereç ve Yöntem: NiO-NP’lerin sitotoksisitesi 3-(4,5-dimetiltiyazol-2-il)- 2,5-difeniltetrazolyum bromür (MTT), laktat dehidrojenaz (LDH) ve nötral kırmızı alımı (NRU) testleri ile değerlendirilirken genotoksisitesi Comet testi ile araştırılmıştır.
Bulgular: Yarı maksimal inhibitör konsantrasyon (IC50) değerleri MTT testi için 419,6 µg/mL, NRU testi için 316,4 µg/mL ve LDH testi için 119,3 µg/ mL olarak bulunmuştur. Comet testi verilerine göre, NiO-NP’lerine maruz bırakılan hücrelerde DNA hasarı önemli ölçüde indüklenmiştir. Kuyruk yoğunluğunun 120 μg/mL maruziyet için %18,20 düzeylerinde olduğu tespit edilmiştir.
Sonuç: NiO-NP’ler HeLa hücrelerinde sitotoksik ve genotoksik etkili olduğu tespit edilmiştir. Normal bir hücre hattı için tehlikeli gibi görünse de kanser hücresi üzerine bu etkiler yeni bir antikanser ajan olarak NiO-NP’lerin umut verici olabileceğini göstermektedir. Ancak, NiO-NP’lerin kanser tedavisinde bir alternatif olma potansiyelini değerlendirmek üzere diğer kanser hücre hatlarında ve ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.
CYTOTOXIC AND GENOTOXIC EFFECTS OF NICKEL OXIDE NANOPARTICLES ON HeLa CELLS
Onur Patan, Özge Sultan Zengin, Mahmoud AbudayyakObjective: Nickel oxide nanoparticles (NiO-NPs) are used invarious applications, and their increasing use has stimulated extensive studies both in vivo and in vitro. Nevertheless, their activity in cancer cells and thus the possibility of developing new anticancer drugs still remain controversial. Therefore, this study was conducted to specifically investigate the cytotoxicity and genotoxicity of NiO-NPs in human cervical carcinoma (HeLa) cells.
Material and Methods: The cytotoxicity of NiO-NPs was evaluated using 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT), lactate dehydrogenase (LDH), and neutral red uptake (NRU) cytotoxicity assays. A comet assay was performed to determine the genotoxicity of NiO-NPs.
Results: The half maximal inhibitory concentration (IC50) values were 419.6, 316.4, and 119.3 µg/mL in the MTT, NRU, and LDH assays, respectively. The comet assay revealed that NiO-NPs caused significant induction of DNA damage in the exposed HeLa cells. The tail intensity was 18.20% at 120 μg/mL.
Conclusion: NiO-NPs were cytotoxic and genotoxic to HeLa cells. Although NiO-NPs may be hazardous for a normal cell line, the effects observed on HeLa cells indicate that NiO-NPs can be proposed as a novel anticancer agent. However, the potential for NiO-NPs in cancer treatment will require additional and comprehensive studies on other cancer cell lines.