Adem

Prof.

Aykut

Assoc. Prof. Dr.

The concept of the fear of crime has been researched in the literature on different residential areas and has a multidimensional content involving emotional, cognitive, and behavioral aspects. The phenomenon of the fear of crime has also been examined through models of vulnerability, social disorganization, and social integration. Although studies on fear of crime are not new in Türkiye, a significant part of the research has been carried out on a micro-scale. Moreover, fear of crime research reflects structural conditions within a certain period. These studies have focused on emotional and socioeconomic indicators and highlighted individual reasons. In this respect, these studies’ prominent features are that fear of crime research is related to locations and the research process. On the other hand, fear of crime studies being shaped according to the influence of the place of residence and the study’s theoretical perspective constitutes an important limitation in terms of producing generalizable results.The multifaceted nature of the perspectives put forward regarding the phenomenon of fear of crime puts limits on singular evaluations. In addition, measuring fear of crime levels is both relative and brings limitations to theoretical evaluation and methodology discussions. This study primarily discusses the problem of how to measure the concept of fear of crime methodologically. Because no basic consensus on this issue is found in the literature, this study examines theoretical perspectives on scaling the concept of fear of crime. Research has shown fear of crime and perception of the risk of being victimized by crime to be affected by the social environment, one’s perception of being vulnerable to crime, and past experiences of crime victimization (Hale, 1996; Farrall et al., 2009; Doran &amp; Burgess, 2012). The basic view regarding the social integration approach in fear of crime research is that individual attitudes are considered according to the degree of social integration (Gibson et al., 2002). In this regard, determining the social parameters of fear of crime based on the social integration approach and developing an equation are seen as important starting points to overcoming the limitations.The research models the concept of fear of crime and the social components affecting through a multivariate structure. The scaling process of the variable sets included in the research is based on a secondary data analysis. The study then analyzes open source data on fear of crime and social integration levels from the Directorate General for Criminal Records and Statistics and the Turkish Statistical Institute and determines the phenomenon of fear of crime and the change in its sociological determinants’ levels using a canonical correlation analysis based on the correlational research design.&nbsp;In this context, Table 1 shows the dependent variables, with the first dependent variable considered in defining the concept of fear of crime being the intensity of denouncement with respect to residential area in Türkiye. Another dependent variable included in the study is the rate of feeling unsafe while walking alone at night. An evaluation was made according to the assumptions of the social integration approach, due to the study’s aim of examining fear of crime through its social indicators (Adams &amp; Serpe, 2020; Kanan &amp; Pruitt, 2002) when determining the independent variables. The study investigated the importance levels of factors such as personal investment, social commitment, and social cohesion and determined that the variables included in the research have a high level of correlation. Therefore, the study then performed factor analysis to resolve the multicollinearity problem due to the high correlation among the independent variables. As a result of the factor analysis, the independent variables shown in Table 2 are understood to be gathered under three factors: life satisfaction, residential area population mobility, and emigration from residential area.&nbsp;The variables of life satisfaction and emigration from the residential area are understood to be important based on the canonical correlation analysis results in Table 2. Among the independent variables in the model, life satisfaction has the highest impact, followed by emigration from the residential area. Further research should scale the distributions for the variables of life satisfaction and emigration from the residential specific to each settlement; afterward, measuring the levels of fear of crime at the emotional and behavioral levels is recommended. Modeling settlements according to the variables specified on a micro scale is thought to be able to provide important outputs for obtaining comparable results in terms of fear of crime measurements between areas.

Suç Korkusunun Toplumsal Parametreleri ile Önem Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Model Tasarımı

Banu

Öğretim Görevlisi Dr.

Erkan

Crime and criminal behavior have been problems for every society. The complex nature of crime makes having a single definition difficult. The phenomenon of crime has been discussed in moral philosophy for many years and has currently expanded its field of study to an interdisciplinary level.The subject of criminology concerns crime, criminals, and the criminal justice system, and green criminology is a new field of criminology. However, the views of Bentham, one of the pioneers of the criminology school, with regard to animals and other living things have also determined the history of green criminology (2021, s. 83). Green criminology covers the harms that affect all living things and ecosystems. Identifying the criminal elements and economic losses that constitute the subject of green criminology is important. Climate change, biodiversity reduction, illegal trade, rapid depletion of natural resources, and ecosystem degradation make increasing the number of studies on green criminology important.&nbsp;Tourism is an important source of income for sustainable development. In this respect, protection of the environment, biodiversity, and natural and cultural heritage have vital importance with regard to tourism and development. Environmental crimes leave biodiversity and cultural heritage vulnerable. While economies struggle with the destruction of natural resources, environmental pollution, loss of tax and tourism revenues, and crime costs, the world is also faced with irreversible damage to the ecosystem.This study aims to use the bibliometric method to evaluate the research activities on green criminology, which has expanded its field of study and been an interdisciplinary field of research since the 1990s, to investigate the studies on green criminology, and to discuss their reflections on tourism.. In this context, the study searched the Scopus database by entering the keywords “green criminology” on August 29, 2022, with the time interval for the study being selected as 2010-2021. The 360 documents obtained as a result of the search were taken from the system and used as a data set and include articles, books, book chapters, conference papers, editorials, and criticisms. As a result of the analysis performed on the data set, the study then examined the descriptive analysis results in terms of annual scientific production, top cited documents, trend topics, most frequent and most relevant words, a word cloud, a tree map, a three-region chart (i.e., Tree-Fields Plot), a world cooperation map, and the collaboration network between authors and institutions. Regarding the studies, the annual growth rate was found to be 17.69%. The most productive year about green criminology was seen to be 2020 with 59 documents. The most cited document is Gibbs et al.’s (2010), “Introducing Conservation Criminology: Towards Interdisciplinary Scholarship on Environmental Crimes and Risks” as published in the British Journal of Criminology, which received a total of 168 citations. The most frequently used words are crime, criminology, and the USA, respectively. As a result of the word cloud analysis, the words “crime,” “criminology,” “environmental,” and “green” were seen to come to the fore. A total of 340 authors’ works have been included in green criminology. While single-author publications show 79 authors, the number of authors for multi-author publications was determined to be 261. According to the results from the Tree Map analysis using the author keywords, the word “Green Criminology” (f = 126) was seen to occur at a rate of 38%. The USA was determined to be in the first place in the three-field plot showing the network between institutions, countries, and authors of articles on green criminology from 2010 to 2021. The frequency of the relationship between the USA and the United Kingdom was found to be 52. While a strong network of relations exists among the USA, the United Kingdom, and Australia, Essex University appeared at the forefront of the collaboration network.This article has also investigated studies on the relationship between green criminology and tourism. The fact that only four studies were found on green criminology and tourism indicates the need for new studies in this context. When examining these studies, the concepts of green criminology and hunting tourism, eco-tourism, and sustainability, which are sub-branches of tourism, are seen to be related to one another. From this point of view, this article feels that studies to be done in the future should involve green criminology and these sub-branches of tourism in order to contribute to the literature.&nbsp;

Yeşil Kriminolojinin Bibliyometrik Bir Profili ve Turizme Yansımaları

Büşra

Res. Assist. Dr.

The Clear and Present Danger Test in Turkish Penal Law

Meral

Assist. Prof. Dr.

Ceren

The problem of illegal migration is seen as an area that needs to be fought against hard, especially in Europe. In relation to this, the EU adopted the Council Directive 2002/90/EC (the Facilitators Directive) and framework Decision 2002/946/JHA in 2002. This Directive is important as it significantly expands the scope of the offense of smuggling migrants. The Directive regulates different acts facilitating illegal entry or transit across the territory of a Member State, as well as illegal residency in the territory of a Member State. Each Member State is to adopt appropriate sanctions against any person who intentionally assists someone who is not a national of a Member State in entering or transiting across the territory of a Member State in breach of the laws of the State concerned regarding the entry or transit of aliens. According to the Directive, the purpose for which the person who commits the acts of facilitating illegal entry or transit does not matter. On the other hand, the Directive adopted the criterion of financial gain for the act of facilitating illegal residence in a Member State. The Directive also gives Member States discretion to not penalize acts of facilitating illegal entry and transit when humanitarian aid is involved. These regulations pose problems both in terms of criminal law principles and human rights.The study will first determine the scope of criminal acts in terms of migrant smuggling by taking into consideration the Protocol to the United Nations Convention against Transnational Organized Crime on the Smuggling of Migrants by Land, Sea and Air (United Nations General Assembly, 2000), which is an important international convention, as a guide in determining the scope of the crime of migrant smuggling. Article 6-1(a) of the Protocol states that each State Party shall adopt such legislative and other measures as may be necessary to establish as criminal offences, when committed intentionally and in order to obtain, directly or indirectly, a financial or other material benefit for the smuggling of migrants. Thus, the Protocol regulates punishable smuggling of migrants more narrowly than the Facilitators Directive. The criterion of financial or other material benefit constitutes an important limit in the crime of smuggling of migrants. Article 5 of the Protocol also states that migrants should not be penalized in the context of migrant smuggling. Migration law is a field shaped mainly by administrative regulations. Therefore, the scope of criminal regulations in this field should be narrow. These regulations are also a consequence of the principle of proportionality and the principle of last resort. The criterion to be taken as a basis in determining the offense within the scope of migrant smuggling is that the criminal acts constitute an injustice worthy of criminal law sanctions, taking into account the principle that punishment is a last resort. The fact that the Directive leaves it to the discretion of EU Member States not to criminalize humanitarian aid is problematic in this respect. Moreover, the Directive does not define humanitarian aid, which has led Member States to apply different definitions. This is incompatible with the principle of certainty, which is more important in criminal law.The provisions of the Directive should also be noted to be incompatible with Member States’ obligations under international law. The need to protect the fundamental rights and freedoms of migrants carries the regulations on migrant smuggling beyond the criminal policy and constitutes the limits of the criminal policy as adopted by the states. The components of the limits are the international conventions that set the general framework for the definition of migrant smuggling and the obligations of Member States in this regard, the principle of non-refoulement, refugee law, and the maritime law conventions that envisage the rescue of persons in danger at sea, as well as human rights conventions that envisage meeting common minimum standards for the protection of fundamental rights and freedoms of the individual in universal and regional contexts. For this reason, legal regulations on migrant smuggling should be regulated in line with the obligations of Member States arising from international law. Taking into account the obligations undertaken by Member States under international conventions also strengthens the legal legitimacy of legal regulations on migrant smuggling.

İzinsiz Giriş, Geçiş ve İkametin Kolaylaştırılmasını Önlemek İçin Cezai Çerçevenin Güçlendirilmesine İlişkin 2002 tarihli Avrupa Birliği Direktifi ve Çerçeve Kararı Bağlamında İnsani Yardımın Cezalandırılabilirliği Sorunu

Selman

Sexual assault law has recently become a matter of constant debate, with significant shifts and changes having occurred in this area of law around the world. In some jurisdictions, the traditional definitions of rape that were premised upon a coercion-based model have increasingly come under criticism and been replaced by so-called consent-based models starting with various Common Law jurisdictions. In other words, a change of perspective has occurred from viewpoint of the offender’s violence and coercion to the victim’s lack of consent. The present study provides an overview of these models and debates with regard to different approaches in how sexual consent is defined by way of comparing three existing models: the coercion-based model, the negative consent model, and the and affirmative consent model. The study does not limit itself to an in abstracto discussion but instead compares the context and content reforms of various jurisdictions in such states as Germany, France, Italy, and Spain. The article thereby aims to put the Turkish definition of sexual assault in the context of the current debates surrounding sexual assault laws while also taking due note of the Turkish legal literature and the jurisprudence of the high courts. Indeed, the last section of the article embarks upon an engaging debate regarding not only the different models of sexual assault laws but also the issues in Turkish law that the somewhat ambiguous wording of the definition of the offense of sexual assault has caused.The article thus commences with an overview of the current landscape regarding the novel consent-based approaches toward sexual behavior and their impact on the law of rape. The heated debates regarding the abandonment of the traditional coercionbased model in Germany and the arguments in favor and against the newly introduced definition of sexual assault based upon the so-called slogan of “no means no” provide the first glimpse concerning the recent reforms of sexual assault laws that have been taking place across Europe. After this broad overview, the study first focuses on different models of coercion-based rape and the role consent has in such a model by discussing a pure coercion model in particular, one which requires a form of resistance on the part of the victim, as well as a milder version of this model which encompasses cases where such resistance may reasonably not be expected, such as regarding surprise attacks or the so-called “climate of violence” cases. In this vein, French and Italian laws have tended toward a rather broader definition of the concept of coercion, and this deserves closer attention.&nbsp;Following the analysis of the coercion-based model, the study analyzes the affirmative “only yes means yes” model of consent, as adopted most recently in Europe by some Anglo-Saxon jurisdictions and by Sweden and Spain. After discussing the pitfalls of such a model, the study provides an extensive analysis of the new German law on sexual assault as an example of the negative consent model. The new definition of sexual assault contained in Article 177 of the German Criminal Code provides that “whoever, against a person’s discernible will, performs sexual acts on that person or has that person perform sexual acts on them, or causes that person to perform or acquiesce to sexual acts being performed on or by a third person incurs a penalty of imprisonment for a term between six months and five years.” The legislative materials explicitly show that a negative consent “no means no” model has been adopted. This core idea is encapsulated in the phrase “against a person’s discernible will.” This paper engagingly analyzes the scholarly debates surrounding this new model, as well as the problems of legal certainty and security caused by ambiguous terms adopted by the legislature without due consideration and care. Indeed, cases such as the doctor from Bamberg clearly illustrate the problems associated with this new model on sexual assault law. In tandem with the problems the new definition has caused, the study also debates evidentiary issues regarding sexual assault and the impact new laws have with regard to evaluating evidence.Overall, the present study takes due note of the complex, multi-layered, ambiguous, interdependent, and intersubjective nature of sexual interactions when discussing whether the new models of sexual assault laws provide a coherent and convincing baseline for protecting victims of sexual assault while at the same time providing legal security and certainty regarding the boundaries of permissible sexual behavior and of criminal offense.&nbsp;

Cinsel Saldırı Suçunun Tanımında Modeller ve İspat Meselesi

İpek

Prosecutors’ Position and Its Impact on How Proceedings Are Conducted: A Comparison of German and Turkish Criminal Procedure

Nicholas

Achraf

Self-Reported Sexual Aggression among Youths: Exploring the Possible Subtypes

In Türkiye, the individual right to appeal to the Turkish Constitutional Court was introduced into the Turkish legal system through Law 5982 dated September 12, 2010, by amending Arts. 148 and 149 of the Turkish Constitution. These amendments ushered in a new era in the Turkish legal system. Matters such as identifying the scope of individual appeals to the Constitutional Court, the persons who have the right to appeal, and the procedures for such appeals were clarified through Arts. 45-51 of Law No. 6216 on the Establishment and Procedural Rules of the Constitutional Court dated March 30, 2011.Alongside individuals becoming able to lodge complaints to the Turkish Constitutional Court, the constitutional court began to investigate cases of rights being violated by persons and institutions using public authority on September 23, 2012. Since this date, anyone can appeal individually to the Turkish Constitutional Court if they claim that their fundamental rights and freedoms that are protected by the Turkish constitution and that fall under the protection of the European Convention on Human Rights are being violated by public authorities. Accordingly, not all fundamental rights and freedoms protected by the Constitution can be the subject of an individual application: only those protected both by the main text of the European Convention on Human Rights (ECHR) as well as by the Additional Protocols to the ECHR, to which Türkiye is a party.&nbsp;As regulated in the Constitution of the Republic of Türkiye, the individual complaint to the Constitutional Court is modeled on the individual complaint to the European Court of Human Rights (ECtHR). The route of individual complaints to the Constitutional Court in Türkiye is a relatively new legal route. However, when looking at the decisions of the Constitutional Court, these decisions are seen to mostly be in line with the case law of the ECtHR and to aim to effectively protect human rights and freedoms without unlawful factors or pressure.According to Para. 3 of Art. 148 of the Constitution and Para. 1 of Art. 45 of Law No. 6216, anyone may apply to the Turkish Constitutional Court if they claim that their fundamental rights and freedoms as protected by the Constitution and as also guaranteed by the ECHR and its protocols to which Türkiye is a party are being violated by authorities. Para. 1 of Art. 148 of the Constitution gives the Turkish Constitutional Court the power and duty to decide on these applications. According to Para. 6 of Art. 49 of Code No. 6216, the Turkish Constitutional Court’s examination of individual complaints is limited to the question of “whether a fundamental right has been violated” and “how such a violation can be remedied”.According to Art. 148 of the Constitution and Article 49 of Law No. 6216, the issues to be considered on appeal cannot be examined in individual petitions. According to Article 50 of this law, in the case of a judgment of infringement, no substantive review can be made while deciding on the measures to be taken to remedy the infringement and its consequences.These provisions should be evaluated together using the Turkish Constitutional Court’s power and duty to decide on individual applications as regulated in Paras. 1 and 3 of Art. 148 of the Constitution. Within the scope of this duty, the Turkish Constitutional Court is obliged to examine and decide on individual complaints alleging violations of fundamental rights and freedoms under the common protection of the Constitution and the ECHR. The Turkish Constitutional Court conducts this examination in accordance with the guarantees of the fundamental rights and freedoms enshrined in the Constitution.The Code gives the Turkish Constitutional Court wide discretion in determining how to remedy the violation and its consequences. The only limitation is the provision at the end of Para. 1 of Art. 50 of Code No. 6216, which states that the Turkish Constitutional Court cannot decide as an administrative regarding an act or process. Accordingly, this limitation states that the Turkish Constitutional Court cannot act in place of the administration when deciding on how to remedy a violation and its consequences. When considering the nature of individual applications, this restriction applies not only to the administration but also to the legislative and judicial bodies. The court decides how to remedy the violation and its consequences and forwards the decision to the competent authorities so that they can take the necessary measures.In this context, the Turkish Constitutional Court generally leaves the competent authorities a margin of discretion as to how and by what means a violation and its consequences are to be remedied. The competent authority then takes into account the nature of the violation decision and takes the necessary steps to remedy this violation and its consequences. In some cases, the Turkish Constitutional Court may determine the principles of how and by what means a violation and its consequences shall be remedied by considering the characteristics of the specific case. In such a case, the competent authorities should act in accordance with these aforementioned principles. In exceptional cases, the nature of a violation that has been decided to have occurred may leave the competent authorities with only one possibility: eliminate the consequences of the violation. In this case, the Turkish Constitutional Court clearly indicates the measures to be taken to eliminate the violation and its consequences, and then the competent authority takes these measures.According to Art. 2 of the Constitution, the Republic of Türkiye is a constitutional state. The court decisions on how to settle disputes cannot be considered non-binding in a state governed by the rule of law. In fact, the last paragraph of Art. 138 of the Constitution states that the legislative and executive bodies as well as the administration are obliged to comply with court decisions.&nbsp;

Yasama Dokunulmazlığının İstisnasını Oluşturan Suçların Belirlenmesi Bağlamında Anayasa Mahkemesince Verilen İhlal Kararlarının Yerine Getirilmemesi Sorunu

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Ayşe Özge

If we placed all of our personal data in a circle, the information coming from a molecular genetic analysis of our DNA would be located at the center point. This centre point symbolizes our sensitive personal data. Compared with other branches of law, criminal procedural law is the branch of law which most needs personal data and therefore performs the most interventions in accordance with its proceedings. Moreover, data in the category of sensitive personal data has a great importance in terms of criminal procedure. Since DNA samples cannot be manipulated and provide results with close to 100 percent accuracy, they offer a valuable type of evidence in terms of revealing the material truth. Depending on the offense committed, the molecular genetic analysis method therefore constitutes an important approach in the investigation and prosecution phases of criminal procedure, as being a method of reading the markers expressed in DNA data. Making use of DNA samples is important for criminal procedural law, but it requires using sensitive personal data. For this reason, the need for protecting sensitive personal data should be taken into consideration from the very beginning of the criminal procedure through to the conclusion. In this study, the molecular genetic analysis method in criminal procedural law will be evaluated, especially with regard to the protection of personal data. To this end, firstly the definition of personal data and the classification of specific personal data will be given and subsequently the legal provisions in Turkish criminal procedural law will be examined in detail. As will be seen, in terms of molecular genetic analysis, there are important provisions in the Turkish legislation regarding the protection of personal data. The most important one of these provisions is allowing the application of this method only in cases of where a judge renders a decision based on essentiality. In addition to specifically regulating confidentiality, the objectivity of the expert who makes this analysis and the destruction of the samples used in the analysis have also been regulated. After the evaluation of Turkish legislation, views on the possibility of establishing a national DNA data bank in Turkey, will be discussed. In this regard, opinions in the doctrine shall be presented and the obsolete draft Act on a national DNA data bank in Turkey will be explained. After this comprehensive analysis of the Turkish law, the next topic will be the&nbsp;regulation of molecular genetic analysis in comparative law. In that context, since the related Articles of the Turkish Criminal Procedure Code (CPC) have been translated from the German Criminal Procedure Code (StGB), the first country to be compared will be Germany. In this way, to avoid repeating the same provisions, two different methods will be explained which are regulated in the StGB but which do not appear in the CPC. These are: mass DNA analysis and data storage used for future criminal procedures. In other words a DNA data bank. The second country to be examined after Germany is the United Kingdom. This is because until the ECtHR’s famous decision in the Case of S. and Marper v. the United Kingdom this country had implemented a highly controversial system. Until this decision, the United Kingdom kept DNA cell samples for an indefinite period. Since this kind of application constitutes a very serious interference to the right to privacy regulated in Article 8 of ECHR, the ECtHR ruled against the United Kingdom, and the country made some amendments to its domestic law. Following the United Kingdom, the United States of America will be examined due to it having the largest DNA data bank in the world. This DNA data bank, named CODIS, is used by the FBI. Subsequently, other countries such as France, Italy and Canada (where national DNA data banks have existed for a long time) will be examined, and the different features of the practices in these countries will be explained. In the conclusion, a general evaluation and some important suggestions will be made which should be taken into consideration in case of the establishment of a national DNA data bank in Turkey. In this context, countries that have the most positive practices regarding the protection of personal data will be given as examples. Thus, the recommendations will be given for reaching and even going beyond the levels of international standards.&nbsp;

Ceza Muhakemesi Hukukunda Moleküler Genetik İncelemelerin Özel Nitelikli Kişisel Verilerin Korunması Açısından Değerlendirilmesi

Cüneyt

Res. Assist.

Our study examines the concept of “serious crime” that leads to withdrawal of donation. This may be due to the donee committing a serious crime against the donor or one of the donors’ relatives, which can be a reason for the withdrawal of donations, regulated by the Turkish Obligation Code (TOC) art. 295 I b 1. We refer to “severe crime,” as defined in the Turkish Civil Code art. 510, which regulates the grounds for debarment from inheritance. However, evaluations of severe crime that lead to debarment from inheritance may not be valid when considering the grounds for withdrawal of donation. In case of debarment from inheritance, the person whom the legator is debarring from his/her inheritance may be the heir according to the legator, yet there may be no such relationship between the donor and the donee. The proximity between the donor and the donee may not be as intense as in inheritance law. How can the concept of “serious crime” then be interpreted in terms of the withdrawal of donation? Is it possible, in this case, to deploy the assessments of criminal law? In the context of our study, we attempt to find answers to this question. To not exceed the scope of our study, we evaluate the concept of severe crime only with reference to withdrawal of donation. To gain an understanding of the concept of “serious crime” based on the TOC 295 I 1, a dual distinction must be in place to express the reason for a donee committing a serious crime against a donor or one of his/her relatives. The first distinction is “crime,” and the second distinction is “serious”. This distinction should not be regarded as purely theoretical because when withdrawing a donation, the offense committed by the donee is characterized as “crime” in terms of criminal law. When a donation is withdrawn, the offense committed by the donee is characterized as “crime” in terms of criminal law. To evaluate whether the offending act is a crime or not, referring to criminal law is sufficient. The fact that the offense is characterized as “crime” serves as an objective condition for the withdrawal of a donation when it is a serious crime. The second distinction required is to define the term “serious.” A crime is characterized as “serious” based on private law regulations in relation to the withdrawal of the donation. The criminal law issue will not be effective in this regard. The private law judge evaluates two types of issues when determining the concept of “serious crime”: objective and subjective. When determining subjective issues, the judge examines the following three elements: whether the crime justifies the existence of ingratitude, any damage caused to the donor because of the crime, and the objective justification for&nbsp;this damage. The judge should examine the nature of each specific case type, the extent of the donation, the motivation of the donor to donate, the motivation of the donee in relation to the offense, whether the donor is at fault or not, and whether these three elements exist together.

Bağışlamanın Geri Alınmasında “Ağır Suç” Kavramı Üzerine Bir Değerlendirme

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Boran Ali

Restorative justice is an alternative practice of justice whereby offenders and victims voluntarily encounter, empathise and finally reconcile with each other in the presence of family and relatives, and other mediators. It has emerged as a substitute for the criminalising effects and humane-fiscal cost of the retributive justice system and initiated the active participation of community members in justice procedure. In this regard, community values and norms function as replacements for the written law of the state and criminal justice courts but with regard to more integrating and inclusionary means. The aim is, simply, to restore the broken rule of law by reintegrating perpetrators into the law-abiding community. The main condition for reconciliation between parties relies on a mutual positive emotional interaction and transference between parties, the aim of which is to make offenders reflect on their illicit behaviours and ultimately feel shame and remorse. Even though debates mostly focus on the judicial and socio-cultural viability of this alternative justice system, it is the possibility of a positive emotional interaction that plays a critical role in setting peace and reconciliation between victim and offenders. The idealised process is personified by the revealing of positive emotional expressions, mutual empathy and understanding between the parties in a conflict of interest. A psychosocial criminological approach to the evidence found in the literature on restorative justice has thus far shown that shame and remorse are the two key emotions anticipated for reconciliation in this setting. While not referenced explicitly, this emotional interaction process bears rather on a psychosocial character given that certain psychoanalytical processes are implicitly at work when victims and offenders are seeking to empathise with each other. Given the previous successful results of restorative justice conferences, emotional interaction between the parties has been observed to lead to the construction of mutual empathy and final closure, relying on identification and transference. In the course of the interaction, certain emotional turning points have been identified as taking place between the victim and the offenders, the latter of whom attempts to initiate a possible closure by symbolicemotional posture, facial expressions and gestures. These emotional turning points usually change the course of the conversation between the parties, resulting in the expression of a cordial apology by the offender and its acceptance by victim. However, studies on restorative justice reveal the problem of offenders’ sincerity and the genuineness of their remorse and guilt in such encounters. Some researchers&nbsp;argue that a genuine flow of shame and remorse, in an idealised form, is not displayed by offenders in contrast to the idealised expectations. To exemplify this, setting out the findings of the South Australia Juvenile Justice Research and Conferencing Project, Kathleen Daly draws attention to the fact that victims thought that only 30 per cent of offenders’ apologies were genuine, whereas offenders claimed that 60 per cent of apologies were truly sorry. This means that victims do not think offenders’ apologies are sincere and that offenders think that their apology does not truly reflect any genuine intent. Put it another way, the evidences suggest that there is a radical difference between offenders’ psychic-inner experiences and the presentation of themselves regarding the imperatives of restorative justice setting. This paper offers a conceptual distinction between emotion and affect as viewed from a psychoanalytically-inflected psychosocial criminological perspective. It further argues that emotion refers to symbolic bodily–linguistic signifiers being adaptable and consciously manipulable according to social contexts, whilst affect indicates an energy or intensities experienced unconsciously and not being symbolised. Setting out various case studies and pieces of evidence, the paper suggests that under the pressure of negative affects such as anxiety and fear of a possible failure of the restorative justice conference, offenders tend to display positive symbolic-emotional representations in a way that would convince victims and other mediators of their guilt and shame. The latter usually leads to the expected–idealised result of the victim-offender encounter. Thus, affective intensities in the emotional turning points need to be considered within the interaction process between victim and offender. A psychosocial criminological perspective should always be taken into consideration while restorative justice practices are claimed to be successful and implemented in a specific social and judicial setting.

Onarıcı Adalet Pratiklerinde Mağdur-Fail Karşılaşması: Duygusal Temsiller karşısında Hakiki Duygulanımlar

Kerryn

Assist. Prof.

Scott A.

Dale M.

Cinsiyet ve Cezaevi Koşulları Bakımından Tekerrür: Koruyucu Faktörler ve Risk Faktörlerinin Etkisi

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology), açık erişimli, hakemli, Haziran ve Aralık aylarında olmak üzere yılda iki defa yayınlanan bilimsel bir dergidir. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Ceza Hukuku ve Kriminoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi’nin bir yayınıdır.

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology), öncelikle ceza hukuku ve kriminoloji alanlarına odaklanan, suç ve suçlulukla ilişkili konularda yazılan makalelere açık olan bir dergidir. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, yüksek kalitede içerikle bu alanlara katkıda bulunan ve bilgi paylaşımı sağlayan uluslararası bir platform sunmayı amaçlar. Dergide, Türkçe makalelerin yanı sıra İngilizce, Almanca, Fransızca, İspanyolca ve İtalyanca makalelere de yer verilir. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır.

Emerging Sources Citation Index (ESCI)

EBSCO

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Language Editor

Editorial Assistant

Editorial Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology), açık erişimli, hakemli, Haziran ve Aralık aylarında olmak üzere yılda iki defa yayınlanan bilimsel bir dergidir. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Ceza Hukuku ve Kriminoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi’nin bir yayınıdır.Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology), öncelikle ceza hukuku ve kriminoloji alanlarına odaklanan, suç ve suçlulukla ilişkili konularda yazılan makalelere açık olan bir dergidir. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, yüksek kalitede içerikle bu alanlara katkıda bulunan ve bilgi paylaşımı sağlayan uluslararası bir platform sunmayı amaçlar. Dergide, Türkçe makalelerin yanı sıra İngilizce, Almanca, Fransızca, İspanyolca ve İtalyanca makalelere de yer verilir. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

<ul><li>Web of Science - Emerging Sources Citation Index (ESCI)</li><li>TÜBİTAK - ULAKBİM TR Dizin  </li><li>DOAJ</li><li>ERIH PLUS</li><li>EBSCO Central &amp; Eastern European Academic Source </li></ul>

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

<div style="text-align: left;">Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology), yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing.</a></div>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale, editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi (Journal of Penal Law and Criminology) araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.<ul><li>Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.</li><li>Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.</li><li>Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.</li><li>Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.</li><li>Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.</li><li>Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.</li><li>İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.</li><li>Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.</li><li>İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.</li></ul>

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar, makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır. Bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan kişi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulu ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve/veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizörlüğü tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm kişiler, sayılan tüm ölçütleri karşılamalı ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her kişi, yazar olarak gösterilmelidir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar, yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/0CEFE36784F44C599A77D76F95DE3DAA" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan, ancak çalışmaya katkısı olan tüm kişiler, “teşekkür/bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler örnek olarak gösterilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Editör; makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından, siyasi ve felsefi düşüncesinden bağımsız olarak değerlendirir. Ayrıca editör, yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Hakemden gelen rapor doğrultusunda yazının yayınlanmasına, yazardan rapor çerçevesinde düzeltme istenmesine ya da yazının geri çevrilmesine karar verir ve yazarı durumdan en kısa sürede haberdar eder. Editör, içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Ayrıca editör, gerektiğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çatışmaya izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler; makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından, siyasi ve felsefi düşüncesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Hakemler, yazarların atıfta bulunmadığı konuyla ilgili yayınlanmış çalışmaları tespit etmelidirler. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilgilerin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafından herhangi bir telif hakkının ihlal edildiğini ve intihal yapıldığını fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlayamayacağını düşünüyorsa, editöre bu durumu derhal bildirmeli ve editörden hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör, hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri, başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kendileri için makalelerin kopyalarını çıkarmalarına izin verilmez. Ayrıca hakemler, editörün izni olmadan makaleleri başkasına veremezler. Yazarın ve editörün izni olmadan hakemlerin gözden geçirmeleri basılamaz ve açıklanamaz. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Baş Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

<ol><li style="text-align: left;">Makale gönderimi online olarak, <a href="http://istanbul.edu.tr:8080/tr/journal/jplc/home" target="_blank">http://istanbul.edu.tr:8080/tr/journal/jplc/home</a> üzerinden yapılmalıdır.</li><li style="text-align: left;">Gönderilen yazılar, yazının yayınlanmak üzere gönderildiğini ifade eden, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili bilgileri içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) bir mektup; yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/0CEFE36784F44C599A77D76F95DE3DAA" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.</li><li style="text-align: left;">Yayınlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/CB3FD4EC91BA4FF18424B5350D90CD1E" target="_blank">kapak sayfası</a> gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).</li><li style="text-align: left;">Dergide, hakem denetiminden geçen çalışmalar dışında, karar incelemesi, kitap incelemesi, mevzuat değerlendirmesi ve bilgilendirici notlara da yer verilir. Bu nitelikteki yazıların kabulü veya geri çevrilmesi, Editörler ve Yayın Kurulu tarafından yapılır.</li><li style="text-align: left;">Gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılır.</li><li style="text-align: left;">Yazarların dergiye gönderdikleri çalışmaların derginin kurallarına uygun olduğu kabul edilir. Bilimsel araştırma ve etik kurallarına uyulmadığı veya olağanın üzerinde yazım yanlışlarının tespit edildiği yazılar, Editörler ve Yayın Kurulu tarafından geri çevrilir.</li><li style="text-align: left;">Gönderilen çalışmaların yazı karakteri Times New Roman ve yazı büyüklüğü-14 punto olması gereken bölüm başlıkları ve 10 punto olması gereken dipnotlar dışında- 12 punto olması gerekir. Satır aralıklarının da 1.5 değerinde olması gerekir. Yararlanılan kaynaklara ilişkin dipnotlar sayfa altında yer almalıdır.</li><li style="text-align: left;">Yazar/yazarların adları çalışmanın başlığının hemen altında sağa bitişik şekilde verilmelidir. Ayrıca yıldız dipnot şeklinde (*) yazarın unvanı, kurumu ve e-posta adresi ve telefonu sayfanın en altında dipnotta belirtilmelidir.</li><li style="text-align: left;">Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: Türkçe Başlık, Türkçe öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık, İngilizce öz ve anahtar kelimeler; İngilizce genişletilmiş özet, ana metin bölümleri, son notlar ve kaynaklar.</li><li style="text-align: left;">Giriş bölümünden önce 180-200 sözcük arasında çalışmanın kapsamını, amacını, ulaşılan sonuçları ve kullanılan yöntemi kaydeden Türkçe ve İngilizce öz ile 600-800 kelimelik İngilizce genişletilmiş özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özün üzerinde yer almalıdır. İngilizce ve Türkçe özlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden 3 İngilizce, 3 Türkçe anahtar kelime yer almalıdır.</li><li style="text-align: left;">Araştırma yazılarında sorunsalın betimlendiği ve çalışmanın öneminin belirtildiği GİRİŞ bölümünü “Amaç ve Yöntem”, “Bulgular”, “Tartışma ve Sonuç”, ”Son Notlar” “Kaynaklar” ve “Tablolar ve Şekiller” gibi bölümler takip etmelidir. Derleme ve yorum yazıları için ise, çalışmanın öneminin belirtildiği, sorunsal ve amacın somutlaştırıldığı “Giriş” bölümünün ardından diğer bölümler gelmeli ve çalışma “Tartışma ve Sonuç”, ”Son Notlar”, “Kaynaklar” ve “Tablolar ve Şekiller” şeklinde bitirilmelidir.</li><li style="text-align: left;">Çalışmanın sonunda, kullanılan kaynakların yazar soyadına göre alfabetik sıraya dizildiği kaynakçaya yer verilmelidir. Ayrıca eserde kullanılan kaynaklar dipnotunda veya metin içerisinde kısa olarak yer almalıdır.</li><li style="text-align: left;">Eserlerin tablo veya grafik içermesi durumunda ayrı bir excel dosyası ile ham verilerin eserle birlikte gönderilmesi zorunludur. Çalışmalarda tablo, grafik ve şekil gibi göstergeler ancak çalışmanın takip edilebilmesi açısından gereklilik arz ettiği durumlarda, numaralandırılarak, tanımlayıcı bir başlık ile birlikte verilmelidir.</li><li style="text-align: left;">Kurallar dâhilinde dergimize yayınlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü sorumluluğu ve çalışmada geçen görüşler yazar/yazarlarına aittir.</li><li style="text-align: left;">Hakem raporları doğrultusunda yazarlardan, metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.</li><li style="text-align: left;">Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.</li></ol>

Yazım Kuralları

Makaleyi göndermeden önce Yazarlara Bilgi’yi lütfen okuyun ve aşağıdakilerin eksik olmadığından emin olun:Editöre mektup<ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin türü</li> <li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li> <li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynakların OSCOLA’ya göre belirtildiği</li> <li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li> <li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li> </ul> </ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/0CEFE36784F44C599A77D76F95DE3DAA" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>Daha önce basılmış material (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2DE5F68B92874A26A2E9D5398C6A61D3" target="_blank">Makale kapak sayfası</a><ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin kategorisi</li> <li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li> <li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonar şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li> <li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li> <li>Tüm yazarların ORCID’leri</li> </ul> </ul>Makalenin ana metni<ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li> <li>Özetler 180-200 kelime makale dilinde ve 180-200 kelime İngilizce</li> <li>Anahtar Kelimeler: 3 adet makale dilinde ve 3 adet İngilizce</li> <li>İngilizce olmayan makaleler için (Örn, Almanca, Fransızca vd dillerdeki makaleler) İngilizce genişletilmiş özet (Extended Abstract) 600-800 kelime</li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Finansal Destek (varsa belirtiniz)</li> <li>Çıkar Çatışması (varsa belirtiniz)</li> <li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li> </ul> </ul>Makale Gönderme<ul type="disc"> <li style="text-align: left;">Makalenin gönderileceği DergiPark sayfası adresi: <a href="https://dergipark.org.tr/tr/journal/49/submission/step/manuscript/new" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/journal/49/submission/step/manuscript/new</a></li><li style="text-align: left;">Yapılan başvurularda, çalışmanın sorumlu yazarının (corresponding author) hesabı kullanılmalıdır. Sorumlu yazarın dışındaki yazarların ya da çalışmada yazar olarak yer almayan bir başkasının hesabı kullanılmamalıdır. Başvuru ile ilgili bütün yazışmalar DergiPark sistemi üzerinden gönderilen elektronik posta ile sorumlu yazara iletilmektedir.</li> <li style="text-align: left;">Makale ana metninin dosyasını (Main Document)  yüklerken, çift taraflı kör hakem süreci gereği, bu dosyanın yazar kimliğini deşifre eden hiçbir unsur barındırmadığından emin olun. Makale ana metni dosyası (Main Document) başlık sayfasını (Title Page) içermemeli; yazar adı geçen ya da yazar adlarını ifşa edebilecek bölümler içermemeli (Örneğin: Teşekkür, her sayfada tekrar eden ve yazar adlarını içerebilen başlık).</li> </ul><ul type="disc"> </ul>Ayrı Ayrı Yüklemeniz gereken dosyalar<ul type="disc"> <li>Telif Hakkı Anlaşması Formu</li> <li>Resim, Tablo vb başka kaynaktan alındıysa izin belgesi</li> <li>Makale Kapak Sayfası</li> <li>Makale Ana Metni Dosyası  (Bu dosya aşağıdaki unsurları içermelidir)</li> </ul><ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li> <li>Özetler 180-200 kelime makale dilinde ve 180-200 kelime İngilizce</li> <li>Anahtar Kelimeler: 3 adet makale dilinde ve 3 adet İngilizce</li> <li>İngilizce olmayan makaleler için (Örn, Almanca, Fransızca, Türkçe vd dillerdeki makaleler ) İngilizce genişletilmiş Özet (Extended Abstract)  600-800 kelime</li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Finansal Destek (varsa belirtiniz)</li> <li>Çıkar Çatışması (varsa belirtiniz)</li> <li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul></ul><ul type="disc"> </ul>

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/0CEFE36784F44C599A77D76F95DE3DAA" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5B1C2B40D7AB469E9A57486EF590CEB7" target="_blank">Makale kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/55AD51EFEC864EF685218DCAED509157" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede yer alan hususların eksik olmadığından emin olun:●    Editöre mektup•    Makalenin türü•    Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi•    Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)•    İstatistik kontrolünün yapıldığı bilgisi (araştırma makaleleri için)•    İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı bilgisi•    Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği•    Kaynakların OSCOLA’ya veya APA6’ya göre belirtildiği●    <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/0CEFE36784F44C599A77D76F95DE3DAA" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>●    Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi●    <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/F28B47DF92FD4F80BF9CB4775FBEF2F8" target="_blank">Makale kapak sayfası</a>•    Makalenin türü•    Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı•    Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri•    Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu•    Tüm yazarların ORCID’leri●    Makale ana metni dosyası•    Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı•    Özetler 180-200 kelime Türkçe ve 180-200 kelime İngilizce•    Anahtar Kelimeler: 3 adet Türkçe ve 3 adet İngilizce•    Makale Türkçe ise, İngilizce genişletilmiş Özet (Extended Abstract) 600-800 kelime•    Makale ana metin bölümleri•    Finansal Destek (varsa belirtiniz)•    Çıkar Çatışması (varsa belirtiniz)•    Teşekkür (varsa belirtiniz)•    Kaynaklar•    Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Adem Sözüer

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Adem Sözüer

Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi

CİLT 11, SAYI 2, 2023

CİLT 11, SAYI 1, 2023

METRİKLER