Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi

GÖNDERBİLGİ
EnglishTürkçe

Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/TUDED2019-0001   IUP :10.26650/TUDED2019-0001    Tam Metin (PDF)

Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi

Emine Temel Alemdar

Türk dili tarihinde Eski Türkçe dönemi, MS VI. yüzyıl ile XI. yüzyıl arasını kapsamaktadır. Eski Türkçenin Köktürkçeden (VI.-IX. yy.) sonra gelen ikinci evresini Eski Uygur Türkçesi dönemi (IX.-XI. yy.) oluşturmaktadır. Eski Uygur Türkçesinin sözvarlığı, Köktürkçeden farklı olarak, benimsenen pek çok değişik inanç sistemi (Maniheist, Buddhist, Hristiyan ve Müslüman çevre) ve yerleşik yaşam tarzının da etkisiyle çeşitlilik göstermektedir. Bu makalede Eski Uygur Türkçesi dönemi Buddhist çevre metinlerinden olan ve Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi adı ile tanınan İyi ve Kötü Prens Öyküsü (çatik, jataka), edebî dil unsurları açısından ele alınacaktır. Eski Uygur Türkçesinde kaleme alınan, X. yüzyıla ait olduğu tahmin edilen ve her bir sayfası bazen 7 bazen de 8 satırdan oluşan toplam 80 sayfalık bu el yazması metni edebî kılan ölçütlerin başında içerdiği tekrar grupları (taŋ adınçıγ , uluγ kiçig, adruq adruq, satıγ yuluγ,…), kavram öbekleri (el törü, el adaq, busan- ıγla-,…), benzetmeler (ärdini täg, tütär-çä, antaγ, ança,…), metaforlar (ämgäk ämgän-, lenxua, kün täŋri,…), metonimiler (qolγuçı, yer täŋri, içgärü, qapaγ,…), deyimler (yazuqqa tüş-, köŋlin bert-, yol ayu ber-,…), morfolojik tekrarlar (belçä boγuzça, turγalı aşlaγalı, buşuş*luγ qadγu-luγ,…) ile sözdizimi hususiyetleri (hitap ifadeleri, soru cümleleri,…) gelmektedir. Bu makalede, Paris Bibliothéque Nationale’de Pelliot Chinois 3509 ile British Museum’da Or. 8212 (118) numaralı el yazmalarının ortak incelemesinden oluşan Hamilton neşrinin, Türk Dil Kurumu tarafından 2011 yılında 2. baskısının yapıldığı ve Vedat Köken’e ait İyi ve Kötü Prens Öyküsü adlı çeviri metni esas alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: Eski Uygur Türkçesi, Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi, edebî dil ölçütleri, ifade gücü, sözvarlığı
DOI :10.26650/TUDED2019-0001   IUP :10.26650/TUDED2019-0001    Tam Metin (PDF)

In Terms of Literary Language Elements Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara

Emine Temel Alemdar

The Old Turkish period in the history of Turkish language covers the VIth and XIth century AD. The Old Uighur Turkish constitutes the second part of the Old Turkish after Kokturkish. The vocabulary of the Old Uighur Turkish varies with the influence of different belief systems (Manichaeism, Buddhism, Christianity and Islam) which they adopted unlike Kokturkish. In this article, İyi ve Kötü Prens Öyküsü (çatik, jataka) or The Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara which belongs to the Buddhist Environment of the Old Uyghur Turkish Texts will be examined with regard to literary language elements. Criterions of the literary language of this manuscript which has been written in Old Uighur Turkish, forecasted to belong to the Xth century, each page consists of 7 lines whereas the others 8 lines, a total 80 pages are: Repeat groups (taŋ adınçıγ , uluγ kiçig, adruq adruq, satıγ yuluγ,…), concept phrases (el törü, el adaq, busan- ıγla-,…), emulatings (ärdini täg, tütär-çä, antaγ, ança,…), metaphors (ämgäk ämgän-, lenxua, kün täŋri,…), metonymias (qolγuçı, yer täŋri, içgärü, qapaγ,…), idioms (yazuqqa tüş-, köŋlin bert-, yol ayu ber-,…), morphological repetitions (belçä boγuzça, turγalı aşlaγalı, buşuş*luγ qadγu-luγ,…) and syntax properties (address forms, question sentences,…). The study will be grounded on the second edition of Turkish Language Association and Vedat Köken’s translation (2011) of James Russell Hamilton’s publication. Vedat Köken’s study have consisted examination of Pelliot Chinois 3509 in Bibliothéque Nationale and Or. 8212 (118) in British Museum.

Anahtar Kelimeler: The Old Uighur Turkish, Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara, criterions of literary language, expression power, vocabulary

GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


Having shown up at the stage of history since the VIth century Uyghur Turks gained their independence by putting an end to Kokturk rule in 744 A.D and established the Uyghur State (744-840 AD). Kutluk Bilge Kul Khagan is the first ruler of the Uyghur State whose capital city was Ordu-Balık. The Otuken (Steppe) Uyghur State was forced to disintegrate in 840 A.D with the siege of Ordu-Balık (Karabalgasun) by the Kirgizs and resulted in migrations to various places. One group of the Uyghurs who were forced to migrate arrived in northwestern China, established the Kansu Uyghur State and another group headed to the west and founded the Turfan Uyghur State where today’s Eastern Turkistan is located. Several prosaic and poetic literary works that are produced in Old Uyghur Turkish between the IXth and XIth centuries of the history of Turkish language were written mainly about four religions. Those works belonging to the circle of Manicheism, Buddhism, Christianity and Islam are classified under literary genres such as: koşuk, sudur, çatik, vinaya, abidarma. In this article, we will – in the context of literary language components - deal with one of Buddhist peritexts, namely the Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara in which the story of Buddha was embellished by extra-ordinary, fabulous events and is written in the form of çatik. This manuscipt is covered by the registration number Pelliot Chinois 3509 in Paris Bibliotheque Nationale. One sheet text that is considered to be the missing final part of the manuscript is registered in the British Museum by the code Or. 8212 (118). Being written in Old Uyghur Turkish, this text consists of 40 sheets some pages containing 7 lines and others containing 8 lines. Supposedly written in the 10th century, the manuscript has more than ten versions in four languages such as: Chinese, Sanskrit, Tibetan and Turkish. The first academic work on the manuscipt was done by Clement Huart in 1914. Having considered the work as deficient and erroneous, Paul Pelliot re-published the worked in the same year. This study is grounded on the second edition of Turkish Language Association Vedat Köken’s translation (2011) of James Russell Hamilton’s publication The Story of Good and Evil Prince that came forward by the examination of the manuscript numbered Or. 8212 (118) in the British Museum and Pelliot Chinois 3509 in the Bibliothèque Nationale of Paris. In this article, the Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara is examined as a literary work in the context of language components and basic criteria that render it a literary text are classified in eight subtitles as repetition groups, conceptual phrases, similes, metaphors, metonymia, idioms, morphologic repetitions and syntactical idiosyncracies. The idiosyncracies in the language of the manuscript is the essential part that makes it a very peculiar, sui generis text as opposed to others. Such texts are constituted by various forms of symbols, motifs, images and metaphors that are quite different from ordinary languages and by substituting the original meaning of ordinary words with new contexts or connotations, bridging new aesthetic and literary interconnections in a manner of lexiphanicism. The Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara is thus studied in the context of syntactical idiosycracies that emerged in Old Uyghur Turkish syntax, 43 repetition groups brought about by various semantic connections (near-synonim, antonym, exact repetition, hendiadyoin) (taŋ adınçıγ, uluγ kiçig, adruq adruq, satıγ yuluγ,…) in consecutive form, 19 conceptual phrases which came together in different semantic domains (el törü,el adaq,busan- ıγla-,…), 12 similes produced by the inflectional suffix täg and derivational suffix -çA (ärdini täg, tütärçä, antaγ, anca-,…), 17 metaphors constituted either by resembling or imitative elements (ämgäk ämgän-, lenxua, kün täŋri,..), 40 metonymic phrases in which certain creatures are addressed indirectly by intermediary connotations of the others (qolγuçı, yer täŋri, içgärü, qapaγ,…), 14 idioms built up by resemblances (yazuqqa tüş-, köŋlin bert-, yol ayu ber-,…), morphological repetitions consisting in the repetitions of derivatiotal or inflectional suffixes (belçä boγuzça, turγalı aşlaγalı, buşuş*luγ qadγu-luγ,…). The literacy with regards to Manicheism and Buddhism was considered as good merit in God’s sight in the period of the Otuken Uyghur State. However, it was quite difficult for ordinary people to understand those religious texts that were written in Sanskrit, Tibetan, Toharian, Sogdian and Chinese. Those religious systems were re-introduced and publicized within the Uyghur realm by the translations at the time of Uyghur Turks. Old Uyghur Turkish was enriched in terms of vocabulary on the one hand, and new figures of speech were presented to the language by virtue of the translation activities. In this article, we will try to explain the aforementioned literary language elements based on the Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara


PDF Görünüm

Referanslar

  • Ağakay, M. A. (1953). İkizlemeler Üzerine. Türk Dili, 2(16), Ankara, 189-191. google scholar
  • Ağakay, M. A. (1954). Türkçede Kelime Koşmaları. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, Ankara, 97-104. google scholar
  • Ağakay, M.A. (1949). Türkçede Mecazlar Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Akın, C. (2017). Kırgız Atasözlerinde Yönelim Metaforu Kullanımı, Türk Dünyası, Dil ve Edebiyat Dergisi, (44), 9-17. google scholar
  • Aksan, D. (1965). Türk Anlambilimine Giriş-Anlam Değişmeleri. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten, Ankara, 167-184. Aksan, D. (1975). Eşanlamlılık Sorunu ve Türk Yazı Dilinin Eskiliğinin Saptanmasında Eşanlamlardan Yararlanma. Bilimsel Bildiriler 1972, Ankara, 531-542. google scholar
  • Aksan, D. (2000). Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim. 3, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Aksan, D. (2006). Türkçenin Sözvarlığı. Ankara: Engin Yayınevi. google scholar
  • Aksoy, Ö. A. (1984). Atasözleri ve Deyimleri Sözlüğü II, Deyimler Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Akyalçın, N. (2012). Türkçemizin Anlamsal Zenginlikleri Deyimlerimiz. Ankara: Eğiten Kitap. google scholar
  • Arat, R. A. (1942). Uygurlarda Istılahlara Dair. Türkiyat Mecmuası, VII-VIII, 56-81. google scholar
  • Atabey, N., Özel, S., Kutluk, İ. (1983). Sözcük Türleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Banguoğlu, T. (2007). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Barutçu-Özönder, F. S. (1996). Buddha’nın Dört Asil Gerçeği. Uluslararası Türk Dili Kongresi 1992, 26 Eylül- 1 Ekim, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 373-423. google scholar
  • Bayrav, S. (1969). Yapısal Dil Bilimi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları. google scholar
  • Bilgegil, K. (1989). Edebiyat Bilgi ve Teorileri (Belâgât). İstanbul: Enderun Kitabevi. google scholar
  • Bilgegil, K. (2009). Türkçe Dilbilgisi. Erzurum: Salkımsöğüt Yayınları. Cebeci, O. (2013). Metafor. İstanbul: İthaki Yayınları. google scholar
  • Clauson, S. G. (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish, Oxford: Clarendon Press. google scholar
  • Çağatay, S. (1978). Uygurca Hendiadyoinler. Türk Lehçeleri Üzerine Denemeler, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Yayınları, Ankara, 29-66. 31Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, Cilt: 59, Sayı: 1, 2019 google scholar
  • Çandarlıoğlu, G. (2012). Uygurlar, İslam Ansiklopedisi, 42, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 242. google scholar
  • Demircan, Ö. (1990). Türkçe İkilemenin Özüne Doğru, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dilbilim Dergisi, 9, 61-92. google scholar
  • Deny, J. (1941). Türk Dili Grameri (Osmanlı Türkçesi). (A. U. Elöve, Çev.), İstanbul: Maarif Matbaası. google scholar
  • Deo, A. (2015). Diachronic Semantics. The Annual Review of Linguistics, 1, 189-197. google scholar
  • Dilçin, C. (1997). Örneklerle Türk Şiir Bilgisi. Ankara: Atatürk Kültür ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Ediskun, H. (1963). Yeni Türk Dilbilgisi, İstanbul: Remzi Kitabevi. Emre, A. C. (1946). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Ercilasun, A. B. (2005). Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları. google scholar
  • Erdem, M. (2003). Türkmen Türkçesinde Metaforlar. Ankara: Köksav Tengrim Türklük Bilgisi Araştırmaları Dizisi. google scholar
  • Erdem, M. (2004). Mağrupi’nin Şiirlerinde Metonimi. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 1(1), 5564. google scholar
  • Erdem, M. D. (2005). Harezm Türkçesinde İkilemeler ve Yinelemeler Üzerine, Bilig, 33, 189-225. google scholar
  • Eren, H. (1949). İkiz Kelimelerin Tarihi Hakkında, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 7 (2), 283286. google scholar
  • Ergin, M. (2007). Türk Dilbilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları. Ergin, M. (2011). Orhun Abideleri. İstanbul: Boğaziçi Yayınları. google scholar
  • Esin, E. (1978). İslâmiyetten Önceki Türk Kültür Târîhi ve İslâma Giriş (Türk Kültürü El-Kitabı, II, Cild I/b’den Ayrı Basım), İstanbul: Edebiyat Fakültesi Matbaası. google scholar
  • Eyüboğlu, E. K. (1975). Şiirde ve Halk Dilinde Atasözleri ve Deyimler. İstanbul: Doğan Kardeş Matbaa. google scholar
  • Foy, K. (1899). “Studien zur Osmanischen Syntax das Hendiadyoin und die Wortfolge ‘ana baba’”, Mitteilungen des Seminars für Orientalische Sprachem (MSOS), II, 2. Bölüm, Berlin, 105-136. google scholar
  • Gabain, A. von (1988). Eski Türkçenin Grameri, (M. Akalın, Çev.), Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. google scholar
  • Geeraerts, D. (2002). The interaction of metaphor and metonymy in composite expressions. In Ren! Dirven, Ralf Pörings (Ed.), Metaphor and metonymy in comparison and contrast içinde (s. 435-465), Berlin: Mouton de Gruyter. Gencan, T. N. (1979). Dilbilgisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. google scholar
  • Gibbs, R.W. (1996). Why many concepts are metaphorical. Cognition, 61, 309-319. google scholar
  • Goldstone, R.L. (1994). Similarity, interactive activation and mapping. Journal of Experimental Psychology: Learning, Memory and Cognition, 20(1), 3-28. google scholar
  • Grønbech, K. (1995). Türkçenin Yapısı, (M. Akalın, Çev.), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Hamilton, J. R. (2011). Dunhuang Mağarası’nda Bulunmuş Buddhacılığa İlişkin Uygurca El Yazması, (V. Köken, Çev.), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Hatiboğlu, V. (1971). İkileme. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. He, K. (2017). On Obstacles of Metaphor Translation from Perspective of Culture. English Language and Literature Studies. 7 (1). 126-130. google scholar
  • Hirik, E. (2018). Türkçede Tekrarlı Yapı Sınıfları. Türkiyat Mecmuası, 28(2), 37-65. İçel, H. (2014). Niğde Atasözlerinde Metafor ve Kullanımı. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 75-83. google scholar
  • Jacobson, R., Halle, M. (1956). Fundamentals of Language. The Hague: Mouton. google scholar
  • Kanar, M. (2009). Arapça Türkçe Sözlük. İstanbul: Say Yayınları. google scholar
  • Karahan, L. (2013). Türkçede Söz Dizimi, Ankara: Akçağ Yayınları. google scholar
  • Kocakaplan, İ. (1998). Açıklamalı Edebî Sanatlar. İstanbul: Damla Yayınevi. google scholar
  • Korkmaz, Z. (2007). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Kövecses, Z., Radden, G. (1998). Metonymy: Developing a Cognitive Linguistic View. Cognitive Linguistics 9, (1), 37-77. google scholar
  • Lakoff, G. (1987). Image Metaphors. Metaphor and Symbolic Activity 2, 219-222. google scholar
  • Lakoff, G., Johanson, M. (1980). Metaphors We Live by, London: University of Chicago Press. google scholar
  • Mendoza, R. I., Francisco, J., (1997). Metaphor, Metonymy and Conceptual Interaction, Atlantis, 19 (1), 281-295. google scholar
  • Nagy, E. K. (2004). İki Taşla Bir Kuş…. ‘Çağataycada Hendiadyoin’. V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri I, 20-26 Eylül 2004, Ankara, 1125-1134. google scholar
  • Orkun, H. N. (1940). Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesinin Uygurcası, İstanbul: Alâeddin Kıral Basımevi. google scholar
  • Ögke, A. (2007). Mevlânâ’nın Mesnevî’sinde “Har (Eşek)” Metaforu. Tasavvuf: İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi, Y. 8, 18, 19-41. google scholar
  • Özkan, B. (2011). Türkiye Türkçesinde İkili Tekrarlar. Turkish Studies, 6 (1), 1572-1594. google scholar
  • Özkan, M. (2004). Deyimleşmiş İkilemeler. V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri II, 20-26 Eylül 2004, Ankara, 2289-2317. google scholar
  • Sinanoğlu, S. (1953). Kelimelerin Etymonu Esas Tutularak Tertiplenen Yunanca-Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. google scholar
  • Tarlan, A. N. (1947). Edebî San’atler. İstanbul: Varoğlu Yayınevi. google scholar
  • Tarlan, A.N. (2017). Edebiyat Meseleleri. Ankara: Akçağ Yayınları. google scholar
  • Taşağıl, A. (2002). Uygurlar. Türkler, 2, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 373-389. google scholar
  • Temel, E. (2014). Bilge Kağan Âbidesi’nde Tekrar Grupları. V. Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Öğrenci Kongresi 2014 Bildiriler, 23-24 Haziran 2014, İstanbul, 111-131. google scholar
  • Tezcan, S. (1984). Uygur’lar, Türk Ansiklopedisi, XXXIII, Ankara, 148-155. google scholar
  • Togan, Z.V. (1981). Umumî Türk Tarihi’ne Giriş, İstanbul: Enderun Kitabevi. google scholar
  • Topaloğlu, A. (1989). Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Ötüken Yayıncılık. google scholar
  • Tulum, M., Azılı, K. (2015). Eski Uygurca Edgü Ögli Tigin Anyıg Ögli Tigin (İyi Niyetli Şehzade-Kötü Niyetli Şehzade) Burkancı Seyirlik Eser. İstanbul: Doğu Kütüphanesi. google scholar
  • Tuna, O. N. (1949). Türkçede Tekrarlar 1. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, III, İstanbul, 429-447. Tuna, O. N. (1950). Türkçede Tekrarlar 2. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, IV, İstanbul, 35-82. google scholar
  • Tuna, O. N. (1957). Kök Türk Yazıtlarında ‘ölüm’ Kavramı ile İlgili Kelimeler ve ‘kergek bol-’ deyiminin İzahı. VIII Türk Dil Kurultayında Okunan Bilimsel Bildiriler, 131-148. google scholar
  • Tuna, O. N. (1986). Türkçenin Sayıca Eş Heceli İkilemelerinde Sıralama Kuralları ve Tabii Bir Ünsüz Dizisi, Türk Dili ve Araştırmaları Yıllığı Belleten, 1982-83, Ankara, 163-228. google scholar
  • Tuncay, F. (1994). Yunanca-Türkçe Sözlük. Atina: Doğu Dil ve Kültürleri Merkezi. google scholar
  • Tuncay, F. (2000). Türkçe-Yunanca Sözlük. Atina: Doğu Dil ve Kültürleri Merkezi. google scholar
  • Tümer, G. (1992). Budizm. İslam Ansiklopedisi, 6, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 352. google scholar
  • Uyan Dur, Banu İnanç, Metafor ve Ekslibris, International Journal of Ekslibris, 3(5), 122-128. google scholar
  • Üçok, N. (2004). Genel Dilbilim (Lengüistik), İstanbul: Multilingual Yayınları. google scholar
  • Vardar, B. (2002). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Multilingual Yayınları. google scholar
  • Yaylagül, Ö. (2006). Dīvānü Lûgāti’t-Türk’teki Ad Aktarmalı (Metonymic) Yapılar. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 3(1), 77-88. google scholar
  • Yaylagül, Ö. (2010). Divânu Lugati’t-Türk’te Yer Alan Atasözlerindeki Metaforlar. Milli Folklor, Y. 22, (85), 112-121. google scholar
  • Yıldızlı, M.E. (2017). Yönelim Metaforlu Deyimlerin Sınıflandırılması. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Y. 10, (2), 1489-1497. google scholar
  • Yunusoğlu, M. K. (2003). G. Lakoff ve Dünyada Metafor Çalışmaları. Kök Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 5(2), 115-124. google scholar
  • Yunusoğlu, M. K. (2006). Budist Türk Çevresi Eserlerinde Metaforlar, Ankara, Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar
  • Yunusoğlu, M.K. (2006). Türkiye Türkçesi Bilgisayar Metaforları Üzerine. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 3(2), 51-60. google scholar
  • Yunusoğlu, M.K. (2007). Buddhist Türkçe Eserlerde Buddha’nın Işık İmajı. Çağdaş Türklük Sempozyumu Bildirileri 2003, 2, 154-165. google scholar
  • Yüce, N. (1998). İkilemelerdeki İlginç Problemler. Bahşı Ögdisi 60. Doğum Yılı Dolayısıyla Klaus Röhrborn Armağanı, Freiburg-İstanbul: Simurg Yayınları. google scholar
  • Zülfikar, H. (1995). Türkçede Ses Yansımalı Kelimeler, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Temel Alemdar, E. (2019). Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 59(1), 159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


AMA

Temel Alemdar E. Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. 2019;59(1):159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


ABNT

Temel Alemdar, E. Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, [Publisher Location], v. 59, n. 1, p. 159-191, 2019.


Chicago: Author-Date Style

Temel Alemdar, Emine,. 2019. “Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi.” Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi 59, no. 1: 159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


Chicago: Humanities Style

Temel Alemdar, Emine,. “Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi.” Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi 59, no. 1 (Mar. 2025): 159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


Harvard: Australian Style

Temel Alemdar, E 2019, 'Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi', Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, vol. 59, no. 1, pp. 159-191, viewed 10 Mar. 2025, https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


Harvard: Author-Date Style

Temel Alemdar, E. (2019) ‘Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi’, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 59(1), pp. 159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001 (10 Mar. 2025).


MLA

Temel Alemdar, Emine,. “Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi.” Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, vol. 59, no. 1, 2019, pp. 159-191. [Database Container], https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001


Vancouver

Temel Alemdar E. Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi [Internet]. 10 Mar. 2025 [cited 10 Mar. 2025];59(1):159-191. Available from: https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001 doi: 10.26650/TUDED2019-0001


ISNAD

Temel Alemdar, Emine. “Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi”. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi 59/1 (Mar. 2025): 159-191. https://doi.org/10.26650/TUDED2019-0001



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim15.01.2019
Son Revizyon20.06.2019
Kabul22.06.2019
Çevrimiçi Yayınlanma28.06.2019

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.