Decision of the Editorial Board about articles

Burak

Prof. Dr.

Mustafa

Âşık Kenzî, known as the only minstrel of Turkish Cypriots, was born in 1795 in Cyprus. After traveling to cities such as Edirne (Adrianople), Prizren, and Kalkandelen (Tetovo), he joined the Bektashi sect and wrote poems in this context. Âşık Kenzî included several types of poems in his divan, displayed all his skills in his poems, and wanted to show that he was as successful as the divan poets. The poet, whom we know thanks to the Cypriot researcher Harid Fedai, who identified his works and brought them into today’s Turkish, mostly used aruz meter and aruz folk poetry in his poems. Kenzî has written poems on many various subjects, including different historical elements related to Cyprus, particularly in the Ottoman Empire. Kenzî did not use syllabic meter, except for a small number of his ballads, songs, and epics. Âşık Kenzî was very assertive in proving his poesy by disliking official poets. He praised the elders of the religion and the state in some of his poems and tried to use the themes of divan literature skillfully, but he was not completely successful. In this study, data were collected in accordance with the qualitative approach. In this context, Âşık Kenzî’s divan, prepared by Harid Fedai and published in three separate books, was analyzed through descriptive analysis. Historical and Cyprus-related elements in the mentioned works were identified and interpreted. We think that determining the role played by Cyprus and historical elements in the poems of Kenzî, known as the only folk poet of the Turkish Cypriots, is extremely important in understanding the literary and historical value of the poet. Âşık Kenzî, who wrote poems on different topics, was also extremely sensitive to social issues and shed light on history by discussing the places he visited and the events he experienced. Based on the first book of the Cypriot Âşık Kenzî Divan published by Harid Fedai, various historical elements were involved in his works. Arguably, the historical elements in his books are mostly persons and events related to these figures. In addition, the poet frequently mentioned the historical places of his time. He mentioned historical personalities who played important roles in the Thrace and Balkans in the final period of the Ottoman Empire. His poems mentioned historical structures such as fountains and clock towers built in the Ottoman era. In addition, information on the personal lives of Kenzî and his children was also written in the book, which provides little information on Cyprus. The Divan II of Cypriot Âşık Kenzî contains historical figures from both the Balkan and Cypriot geography. Here, unlike the first book, he also included figures who lived long before him, such as Hallacı Mansur, Adem Nuh, Câlînûs, and Felatun. This book covered more elements related to Cyprus. As mentioned above, the most important element that draws attention in this book is that Âşık Kenzî defines himself as a public poet. Kenzî was closer to divan poetry than public poetry and wanted to be remembered as an official poet in literary circles. Although he reflected his mastery in some of his poems, he generally had difficulty in divan poetry and could not fully achieve the success he wanted.&nbsp;&nbsp;In the III. Divan of Cypriot Âşık Kenzî, elements related to history and Cyprus are in close proportions. Rebellions and wars are the most prominent features of this book. Three poems directly mention the Turkish–Greek wars. The Cyprus Saga also describes a revolt that took place in 1833. Kenzî, who revealed the circumstances of the public, disasters, and mood of the people in a realistic style in such sagas, has become one of the important figures who witnessed the period in which he lived. The evaluation of the three books (i.e., the poet’s notebooks) can claim that Cypriot Âşık Kenzî touched upon the geographies of the Balkans, Thrace, Cyprus, and Maghreb in his works. His works included historical figures who lived in the Balkans, Thrace, and Cyprus and were not indifferent to the important historical events of the period in which he lived. Moreover, he can be claimed as an Ottoman–Balkan poet of Cypriot origin who personally took part in these events.

Historical Elements and Cyprus in Âşık (Minstrel) Kenzî’s Poems

Ahmet

Res. Assist. Dr.

&nbsp;In Turkish literature, the travel writing genre remains in the background compared with other genres such as poetry, short stories and novels. Works written in this genre are not at the desired level in terms of both quantity and quality, and the reviews/criticisms written on these works share a similar fate. To compensate for this deficiency to some extent, this study centered on a travelogue.The first point that makes the travel book titled A Turkish Girl’s Journey to America interesting is that Lütfiye was not alone on this journey, she was accompanied by a Western sovereign female subject (Dr. Newton). However, it is also difficult to claim that Lütfiye, the child of an English mother and a father who constantly strived to be modern and Western, had a pure Eastern identity. Therefore, the book hosted different identity-centered contradictions and conflicts. In this context, Lütfiye’s effort to present herself as a “free traveler” throughout the book was also noteworthy. He wanted to experience everything firsthand throughout the journey and made his evaluations based on his testimonies, without being exposed to the epistemic and gender domination of guides, captains or various companions.&nbsp;In the study, to deeply analyze Lütfiye and Dr. Newton’s view of “other existences”, a theoretical framework that focused on orientalism and occidentalism has been drawn. Accordingly, the West was the first to understand that the first condition for establishing the “self” is to establish the “other”. The West, which attributes all the negative qualities it does not want to have in itself to the East and makes it an “other/object”, has therefore defined itself as a “non-Eastern”, that is, a “sovereign subject”, and has established an epistemic domination over the East. Based on this information, it is possible to assert that Dr. Newton demonstrated an orientalist attitude and perceived the East as an “object of desire”, so to speak. Dr. Newton who carries crates of “Eastern women’s clothes” from Egypt, Syria, Palestine and Istanbul to America had exhibited these clothes to the participants, again over women, through live models, at various conferences she held in his country. What she does is, in a sense, “the presentation of the other” because she is aware that the different and exotic is attractive. Conversely, regarding Lütfiye’s attitude toward “foreign presence”, some unexpected results are encountered. Although Lütfiye was disturbed by Dr. Newton’s hegemonic approach to Eastern countries, she wrote some expressions that came close to Dr. Newton’s approach, particularly in her notes on Algeria and Malta. An orientalist way of seeing is immediately felt in these lines. In these passages, which wink at “self-orientalism”, Lütfiye takes on a Western identity and watches the East and, in a sense, even creates her own East. Lütfiye internalized the Western/modern identity so much because she identified herself with the new female image of the early Republican period.&nbsp;As regards occidentalism, the other edge of the binary opposition, the “rival” of orientalism, no unity or commonality of discourse exists even in the definition of this concept. Occidentalism is a concept built with defensive reflexes to counter the attacks of orientalism. The Eastern self, which always feels late and behind in the face of the Western self-established before it, cannot escape the vicious circle because it cannot also take original steps to catch up its rival. Therefore, it is forced to accept “secondaryness” and “laterness” as a fate. Based on this, there is a hierarchical and asymmetrical power relationship whose roots go back to old times between orientalism and occidentalism.&nbsp;One of the most striking points in Lütfiye’s approach and perception of the West is that she did not see the West as a “single and holistic center” but tried to evaluate different countries or cities independently, like a critic. At this point, the comparison between America and Europe was particularly striking. In addition, Lütfiye did not rely on the conventional, stereotyped information she had heard about the cities she visited, whether in America or Europe, and prioritized her testimonies and experiences in the evaluation process.Thus, the work titled A Turkish Girl’s Journey to America, which was last published in 1935, can be described as “a forgotten travel book” in Turkish literature. The book is a prolific resource that presents qualified data for the travel writing genre in terms of its formation, author and content.

Recalling a Forgotten Travel Book in the Context of Orientalism  and Occidentalism: A Turkish Girl’s Journey to America

Serap

Assoc. Prof. Dr.

&nbsp;The groundwork for the origins of Manichaeism as a Gnostic doctrine has long been in place, since there was not only an ancient civilization in Mesopotamia but also a wide variety of religious traditions that had developed and converged there over a history of nearly a thousand years. In addition to extensions of the old Babylonian cults that can be traced here and there until the end of the Hellenistic period, there were Iranian religious ideas permeated the chain of Hellenistic civilization after the Persian domination (539 BC) and the reign of Alexander. Furthermore, a strong Judaism emerged in the country during the so-called Babylonian period (597 BC). In the second century, Christianity penetrated from Syria and established centers, especially in the north, such as Edessa and Nisibis (Rudolf, 1984, p. 378-379). Thus, different religious and cultural structures emerged in the same geographical area, on the basis of the traces of Babylonian cults, Hellenistic culture, Judaism, and Christianity. While some of these spread to large masses of people, the influence and spread of others remained limited.Every religion contains a mythology and a philosophy. For example, in monotheistic religions, just as the mythological story of Adam and Eve tells of the beginning of life on earth as a result of disobedience, the origin of the faith and the philosophy of its rituals are expressed through stories. In the case of a religion separated from us many centuries ago and whose traditions and rituals cannot be identified through participant observation, we need to deal with its mythology and philosophy separately. This distinction will help our understanding of the religion, and in the case of Manichaeism, it will also help us to compare and synthesize those fragments written in different languages and in different centuries. Therefore, if we want to understand the terms in which Manichaean philosophy is expressed, we must first familiarize ourselves with Manichaean mythology.&nbsp;We refer to Sundermann for the most significant sources of Manichaean cosmogony, namely, Epistula Fundamenti, Persian Shabuhragan, the Greek works of Alexander of Lycopolis, Hegemonius’ Acta Archelai, the book quoted by Theodoros bar Konai, the late Zoroastrian Shkand-gumanic Vichar, Al-Nedim’s Fihrist, Biruni’s Asar al-Baqiya, and Shahristani (Sundermann 1992). Henning lists the Epistula Fundamenti, the Middle Persian fragment M 98–99, the Middle Persian book T III D 260, the Uyghur fragment T II D 173, Theodoros bar Konai’s book, the source used by Al-Nedim, and a Sogdian fragment discussed in his paper (Henning, 1948, p. 306). Some Uyghur texts echo Mani’s account of the creation of the world, but only a few fragments could be linked to their Iranian counterparts.&nbsp;Clark identified 17 Turkish texts as cosmogonic; three texts are eschatological, two of which are related to the Mitri Burkan, and a few of them have parallels with the Persian Shabuhragan (Clark, 1997, p. 94). Unlike other texts, it would be incorrect to say that these sources, which constitute the substance of the Manichaean mythological story, bear witness to a regional adaptation of Manichaeism or its evolution. This is because these stories are not the product of a particular cultural milieu and literary tradition, but are common to all texts as a narrative of origin. The answer to the question of how much and in what form the Turkish texts in our possession contain this story will bear witness to the change and development of Manichaeism from its emergence to its acceptance as an official religion by the Uyghur Turks in the eighth century.Manichaeism is a Gnostic religion, even though it has become an institutional religion with its own rules and rituals, community, temple, and art, and has survived for centuries by becoming widespread. In Manichaeism, whose cosmogony we have sought to reveal with Syriac, Persian, Sogdian, Arabic, and Turkish sources, God is not the creator God. Creation is the work of demonic forces. The cosmos is a demonic copy of a superior world. The creation of the world was not the result of God’s omnipotence, but rather, of Darkness attacking Light. The sole purpose of mankind, that came into existence by mixing with demonic elements, is to save the divine particle within him.&nbsp;In Manichaeism and other Gnostic religions, these aspects are mentioned in separate studies. In this study, we tried to find the Manichaean cosmogony myth reflected in Uyghur texts, starting from the teaching of “iki yıltız üç üdkü nom,” (Two Principles and the Three Epoches) which is the first step of entering the religion, and it was possible to see that, despite the temporal and cultural changes in Manichaean rituals, the cosmogony myth remained unchanged except for discursive differences.&nbsp;The Uyghur texts have been included and retranslated into Turkish, taking into account all reading suggestions.

Manichaean Mythology in Uyghur Documents

Esra

The phenomenon of valence expresses elements carried by a verb according to its meaning(s), and can vary across languages. In essence, the valence actualizes the intended meaning of a verb. However, the valence can change depending on linguistic processes such as meaning, form, and syntax. A verb may govern a different valence in each dialect in which it is used. Accordingly, the valency potential of a verb can change because of such alterations. For example, in Turkey Turkish, the verb “taşı-” meaning “to carry something from one place to another” logically accepts four valency slots: -Gördüm, diyor, [trenler] [Ankara’dan] [Eskişehir’e] boyuna [asker] taşıyor ve Eskişehir’den Ankara’ya vagon dolusu erzak gidiyordu. (Karaosmanoğlu, 2019, p. 78) [who: agent] + [what: theme] + [to who: destination] + [from who: source] + taşı-. “I saw, he says, trains were carrying soldiers from Ankara to Eskişehir, and from Eskişehir to Ankara, wagonloads of provisions were going.” The verb taşı- opens four valence spaces: the object performing the action, the object whose position changes when the action is relized, the place in which the action originates, and the place to which the action is directed. It also reveals two valence gaps: the object that performs the action in the sense of “to bear the weight of an object” and the object whose position changes when the action is completed: [O] [Hemen kendi kadar büyük olan bu kızı] inleye sıkıla taşıyor. (Adıvar, 2022, p. 348) [who: agent] + [whom: theme] + taşı-. “[He] carries this girl, who is immediately as big as himself, groaning and straining.”&nbsp;French linguist Lucien Tesnière is considered the founder of the valency theory. Tesnière compared the potential of atoms to govern electrons as their dependents: the number of gaps presented by a verb and therefore the number of actants it is likely to govern reveals the valence of the verb (1959, p. 238). Tesnière believed that verbs ruled sentences and stated that every verb has an “actant” that it attaches to itself. Verbs display different images in terms of the number of actants they make dependent on them. All verbs do not control the same number of actants, and the number of actants available to a particular verb is not always the same (1959, p. 105-106).&nbsp;Tahsin Banguoğlu is considered to be the first researcher to use the term “valence” in studies conducted in Turkey. Banguoğlu stated in his “Türkçenin Grameri” that transitive verbs generally desire objects in [whom] and [who] situations and in such instances, the verb is labeled a “requestor” and the noun situation is named the “requested.” Banguoğlu defined the term valence saying, “We also call this state of the object according to the verb.” Banguoğlu also asserted that some verbs change their valences along the evolutionary scale of a language and that certain transitive verbs could want the [to who] status as exemplified by at-ıg mündi ~ at-ı bindi ~ at-a bindi (2004, p. 528).&nbsp;Studies on valence have gained momentum in Turkey in recent years. Numerous studies have been conducted on this subject in one aspect, albeit not explicitly using the term valence. The relevant studies have generally focused on themes such as the case suffixes accepted by verbs, alternations encountered in such suffixes and the reasons for the alternations, the differences in the case suffixes accepted by the verbs through the evolutionary process of the language, and the reasons for these differences. Many studies have also been conducted using the modern demand theory.&nbsp;The present study aims to determine the meanings of the verb ur- and its urul-, urdur-, uruş- derivatives in Karachay-Balkar and to explore the valence patterns of these verbs based on these meanings. Given the extensive usage and semantic diversity of the verb ur- and its derivatives urul-, urdur-, uruş-, their meanings were determined by examining novels, stories, plays, biographies, critiques, dictionaries, and other works written in Karachay-Balkar. These meanings were classified, and the actants and semantic roles governed by the verbs were identified based on these meanings. The valence of the verb ur- was found to change because of the narrowing and widening of meanings and the polysemy of the verb. It was observed that an increase or decrease in valence occurs in the derivatives of the verb ur- because of passivity, causativization, and cooperative functions.It is crucial to know the valence potential of verbs in interdialectal transfers, especially for common verbs that are utilized across dialects. Varied errors can occur in transfers across dialects if valence choices are made without knowing the valence of the verb in the source dialect. Such errors can be significantly minimized by revealing the valence of verbs and even compiling valence dictionaries for common verbs employed across dialects.

Valence Patterns of the Verb Ur- and Its Urul-, Urdur-, Uruş-  Derivatives in Karachay-Balkar

Atıl

Assoc. Prof.

Bilginç

Assist. Prof.

Edebî eserler; sanatsal normlar ve estetik ölçütler kadar ortaya çıktıkları toplum ile dönemin değerlerinden ve koşullarından da beslenirler. Bu durum edebiyatı ortaya çıktığı toplumun kültürüyle sıkı sıkıya ilişkilendirir. Bu yakın ilişki sayesinde edebî eserler, o kültürel yapının birer parçası olan sosyal, tarihî ve siyasi koşullarla bağdaşma fırsatı bulur. Böylece edebî eserler, incelemenin alanına giren siyasetle derin bir ilişki kurar. Yazar ve okuyucunun siyasi görüş ve ideolojileri başta olmak üzere edebî eseri meydana getiren besleyici değerler arasında siyasi unsurların bulunması ve edebî eserin ortaya koyduğu kurmaca dünyanın siyasi açıdan birtakım toplumsal olguları somutlaştırması, edebiyat-siyaset ilişkisinin temel yapıtaşlarındandır.&nbsp;Edebiyat ve siyaset ilişkisinin kurmaca metinlerde en yoğun göründüğü alanların başında ütopik ve distopik türdeki eserler gelmektedir. Özellikle siyasi eleştiri, yönetimsel sorunlar, iktidar ilişkileri ve toplumsal tepkiler gibi bağlamlarda uyarıcı niteliklere sahip olan distopyalar, kurmaca dünyanın geniş imkânlarından faydalanarak siyaseti eser içerisinde yoğurabilen bir işlevselliğe sahiptir. Melih Cevdet Anday’ın Gizli Emir romanı da distopik bir çerçevede kurgulanmış ve henüz gerçekleşmemiş 12 Mart ve 12 Eylül dönemleri için adeta uyarı niteliği taşıyan önemli bir eserdir. Bu açıdan daha derin ve büyük bir anlam kazanan “Gizli Emir” ile “12 Eylül Darbesi” arasındaki bağlantılar ve bu bağlantıların toplumsal ve sanatsal çerçevede ortaya koyduğu izdüşümler bu çalışmada ele alınmıştır. Her iki ortamda da 12 Mart Muhtırası’nın sebep olduğu bir distopik zemin bulunmaktadır. 12 Eylül Darbesi’nin başlangıçta önemli bir aydın kesim tarafından olumlu karşılanması, romanda bir kurtarıcı olarak beklenen gizli emir ile ordu müdahalesini oldukça yakınlaştırmaktadır. Bu durumlar aynı zamanda aradaki paralelliklerin ana halkalarıdır. Bu paradigmayı perçinleyen temel nokta ise her ikisinin de geldiği ortamın neredeyse bire bir benzerliğidir. Nitekim romanda Ayot, gerçekte ise 12 Mart Muhtıra süreciyle vuku bulmuş olan sıkıyönetim oldukça benzer uygulamalara sahiptir. Bununla birlikte gerek gizli emri gerekse 12 Eylül gibi bir müdahaleyi bekleyen halk ve aydın tabaka, her ikisinde de hüsranla karşılaşır. Dönemin karanlık atmosferinde ve kaotik ortamında yönetimsel bir hareket bekleyen kesimin 12 Eylül Darbesiyle karşılaşması ve romanda kurtarıcı olarak beklenen gizli emrin içi boş bir umut çıkması, distopik görüntü açısından birbirleriyle neredeyse eşdeğerdir.&nbsp;Roman, distopik yapıya sahip olup kurmaca açısından gerçek zaman ve mekândan bağımsız olması gibi nedenlerden dolayı oldukça geniş bir yelpazede değerlendirilme olanağı taşır. Bununla birlikte siyasi, tarihî ve sosyal açılardan 12 Mart olayının haricinde aynı zamanda 12 Eylül Darbesiyle oluşan atmosferi de çağrıştırır. Nitekim darbe de gizli emir de benzer süreçler içindeki benzer koşullarla beslenerek gelişmiş olan sonuçlardır. Her ikisinin de toplumu hüsrana uğratmasının temelinde siyasi olduğu kadar toplumsal bir eleştiri de bulunur. Romanın ana fikirlerinden ve yazarın temel eleştiri araçlarından olan; içinde bulundukları karanlıkta beklemekten başka bir eylem gerçekleştirmeyip varlıksal bağlarını yalnızca ne olduğu belirsiz bir umuda endeksleyen kitlenin uğradığı/uğrayacağı hüsran, romanın yayımlanmasından on yılı aşkın bir süre sonra gerçekleşecek 12 Eylül Darbesi’nin sonuçlarıyla somutlaşmıştır.&nbsp;Romanda beklenen gizli emre dair umutların son bulmasıyla biten kurgunun karşısında tarihsel süreçte 12 Eylül Darbesiyle biten bir dönem bulunmaktadır. İkisinin de beklentileri karşılamanın ötesinde toplumsal açıdan hüsrana yol açan durumlar olması, akla darbenin de gizli emir gibi bir distopik eserde beklendiğini ve hüsranla sonuçlandığını getirmektedir. Bu noktada Melih Cevdet Anday’ın distopik bir hâl alan dönemsel gerçeklikleri sanatsal bir üslupla estetize ederek keskin bir öngörü sayesinde okura on yıl önceden sunmuş olması, edebiyat ve siyaset ilişkisi bağlamında önemli bir durumdur.&nbsp;&nbsp;Gizli Emir romanında yaşanan süreci 12 Mart Dönemi, kurtarıcı olarak beklenen fakat bir kurtarıcı işlevine asla sahip olamayan “gizli emri” de 12 Eylül Darbesi olarak ele alan bu çalışmada öncelikle Gizli Emir romanının politik ve toplumsal eleştiri yüklü bir distopya olduğu gösterilmektedir. Bu çerçevede roman ile bağdaşık olarak incelenen 12 Mart Muhtırası ve 12 Eylül Darbesi arasındaki dönemin oluşturduğu karanlık ve kaotik ortam ve bu ortamın toplum üzerinde yaşattığı gerilimlerin oluşturduğu trajik manzaralar hem tarihsel açıdan hem de roman üzerinden yapılan yorumlar sonucunda görünür kılınmaktadır.

Waiting for September 12: An Analysis of the Dystopian  Novel Gizli Emir

Seval

&nbsp;Edebiyat-ı Cedide (Servet-i Fünun) kuşağı için edebiyatın dili duyularla, duygularla ve düşüncelerle iç içe bir şekilde kuruluyordu. Yazar/şair tabiata tüm duyularını açmış, bu duyular aracılığıyla dünyayı hem gözüyle hem kalbiyle seyreden, gören ve hisseden biri olarak manzaralarla, levhalarla beslenen görsel/işitsel bir dil yaratıyordu. Bu dilin aktarımı için yeni kelimeler, yeni vezinler ve roman, sone gibi yeni edebî türlerle tanışılıyordu. Bu topluluk içinde yer alan Mehmet Rauf, roman, hikâye ve mensur şiir örnekleriyle olduğu kadar dünya edebiyatı hakkında yazdıklarıyla da döneminin önde gelenleri arasındaydı. Eserlerinde musiki gibi bir dil yaratma peşinde olan Mehmet Rauf, kadınları, aşk ve kadın-erkek dünyasını, yazdıklarında tekrar tekrar işlemiştir. O dönemin edebiyatçılarının anılarında onunla ilgili olarak birçok kadınla ilişkide olması, kadınlara tutkuyla bağlanması hatta bundan dolayı kendini öldürme teşebbüsünde bulunması, Bir Zambak Hikâyesi (1913) adıyla yazdığı eser sonucu askerlikle ilişkisinin kesilmesi sıklıkla anlatılır. O, bu kuşağın anılarındaki yaramaz “oğlan çocuğudur.” Bu “yaramazlık”, var olan hayatı başka bir düzleme taşıma düşüncesi, onun edebiyatında özellikle kadın-erkek ve aşk ilişkisiyle belirginleşir. Çünkü Mehmet Rauf’ta aşk, hayat için bir yaşam kaynağıdır ve tek bir şekli yoktur: Onun metinlerinde aşkın, iki erkeğin aynı kadına âşık olduğu ya da iki kadının aynı erkeğe âşık olduğu aşk üçgenlerinden tamamen tensel olanlara, platonik olanlardan gönül eğlendirmek için uğranılanlara ve hatta evliliğin sakin sularına uzananlara kadar pek çok çeşidi vardır. Yazar, bu kadar farklı aşk çeşidini eserine yerleştirirken arzuyu da baş köşeye oturtur. Dilini, arzu edilene yönelik bir tasarımla sunmak için duyularını, duygularını, düşüncelerini, imgeleri; çokluk da erotik imgeleri kullanır. Böylece ondaki arzu, karşısındakine yönelirken bedensel ve duygusal bir ihtiyacı karşılayacak şekilde ortaya çıkan bir duygusal eğitime dönüşür ve yazar buna âşıkane adını verir.&nbsp;Mehmet Rauf’ta duygusal eğitimin temelini, genç Osmanlı erkeğinin “uyanışı” oluşturur. Bu uyanışta kelimenin hem uyku ve uykudan uyanış hem de durgun bir halden sıyrılıp harekete geçmek anlamları bir aradadır. Âşıkane’de üç hikâyedeki erkek karakterler de bir kadının onlarda yarattığı hisleri bir uyku-uyanıklık durumuyla karşılarlar. İlk hikâyedeki kahraman, hikâyenin sonunda uykuya doğru koşarken, ikinci kahraman göz çevresindeki kırışıkları gördüğünde uykuda geçirdiği yıllara hayıflanır, üçüncü hikâyedeki kahraman da gördüğü kadınla birlikte bir uyanış yaşar. O halde âşıkane’nin ilk durağı bu uyanma halidir. Bu hal miskinlik ile hareket arasındaki bir mücadeleden doğar. Bu mücadelede genç Osmanlı erkeği âdet (alışkanlık) ile tesadüf arasında kalmıştır çünkü bunların ikisini de kontrol edemez. Kontrol edemediğinden, âdet ve tesadüf arasında miskinliğe kapılmamak için sürekli hareket halindedir. Bu hareketlilik sadece bedenini değil, zihnini de meşgul eder. Beden oradan oraya koşuştururken zihin de peşinde olunana dair bir düşünceler silsilesi ile onu takip eder. Kahraman, zihnindeki düşünce silsilelerini bir sanat eseri, çoğunlukla da şiir olarak cisimleştirir. Bir tutkuyla onu harekete geçiren kadına dair düşünür, onu takip eder, hayal eder, hayallerini sanat eserine dönüştürür; bu şekilde hem peşinde koştuğu kadını hem de ona dair zihnindeki düşüncelerini şiirde somutlaştırır. Flaubert, Balzac ve Stendhal’in eserlerindeki duygusal eğitimde delikanlılar, kendilerinden büyük kadınlara yönelik aşklarında çoğunlukla isteklerine karşılık bulamazlar &nbsp;ve bir süre sonra fikir değiştirirler. Ancak âşıkane’de bir ısrar vardır. Bu ısrar, aşkın en ufak bir kirlenmişliğiyle vazgeçişe yönelir. Duygusal eğitim, entelektüel dünyada ve sanat ortamında bir mücadele alanının içinde savaşmaktır, âşıkane ise bir sanatçı olduğunu çoktan kabul ettirmişlerin harcıdır. Kendisini başka erkeklere rahatça teslim eden kadınlar, genç Osmanlı erkeğinde bir iğrenme duygusu yaratır ki bu da onun âşıkane’sinin bir parçasıdır. Çoğunluğu yabancı ya da gayrimüslim kadınlarla girişilen bu evlilik dışı ilişkiler onlara evliliğin kutsal yolunu gösterir. Kahraman, evlilikteki iyiliğe, güzelliğe kendini ikna etmeye çalışsa da bundaki âdetin, rutinin onun ruhunu beslemeyeceğini de itiraf eder. Bu itiraflarda delikanlının “kirli” kadınlarla tanışabileceği kozmopolit ortamlar ve bu ortamlardaki “serbest kalan sözcükler”in dili de önemlidir.&nbsp;Bu makalede Mehmet Rauf’un 1909 yılında yayımlanan Âşıkane adlı hikâye kitabına odaklanarak yazarın bu kitaba ad olarak seçtiği âşıkane’nin 19. yüzyıl sonundaki entelektüel genç Osmanlı erkeğinin duygusal eğitimine karşılık geldiğini, Mehmet Rauf’taki arzunun aşk ile birleştiğinde bedeni de işaret eden bir dil ortaya çıkardığını, bu dilin sadece bedeni değil aynı zamanda bedenin sahnede bir oyuncu gibi hareketli halini de verdiğini iddia ediyorum.

The Sentimental Education of the Young Ottoman Man:  Âşıkane

Öznur

Assist. Prof. Dr.

&nbsp;This study analyzes in detail the conjunction belki ~ belkim, which establishes various semantic relations between sentences in Old Anatolian and Ottoman Turkish, such as “on the contrary, rather, even, moreover” rather than opposition, considering its syntactic and semantic aspects. In this sense, this study with particular analysis of the conjunction belki ~ belkim aims at drawing attention to the profound influence of Persian on Turkish to the extent that it mediates the borrowing of even some Arabic elements into Turkish. Indeed, the conjunction belki ~ belkim provides an excellent example of how materials borrowed from Arabic undergo some restrictions and change within the framework of the structure and possibilities of Persian and, having passed through the filter of Persian, borrowed into Turkish. The preposition bel (لب), whose main semantic function in Arabic is idrāb, i.e., linking sentences to proceed to a more important judgment by cancelling the previous judgment or leaving it as it is, has been borrowed into Persian with the same semantic function. Conversely, it is used alternatively with belkė (هکلب), which was formed by the inclusion of the multifunctional conjunction kė in Persian. Belkė is also used as an adverb to express possibility, doubt, etc., in Persian and has been borrowed into Turkish with both functions and meanings. It existed in Turkish as belki ~ belkim (مکلب ~ میکلب;یکلب ~ هکلب) since the first texts written in the Islamic period. That is to say:Ar. bel Far. bel/belkė (Ar. bel + Far. kė) EATü., OTü. belki ~ belkim&nbsp;This study explores the misinterpretations of Old Anatolian and Ottoman Turkish texts caused by the confusion between belki ~ belkim, a conjunction that was no longer used in the 20th-century Turkish, and belki, an adverb in Modern Turkish that denotes probability and doubt. Accordingly, this study first mentions the syntactic and semantic functions of the Arabic bel and Persian bel/belkė elements and then analyzes the use of this conjunction in Old Anatolian and Ottoman Turkish texts with reference to basic dictionaries and grammar books.&nbsp;The semantic relations established by belki ~ belkim between the sentences from the above-mentioned periods will be analyzed in the following three groups based on examples taken from various prose texts between the 14th and 19th centuries:(1) With the meaning of 'on the contrary, unlike, etc.' in the sense of rejecting the previous judgment and then introducing a judgment contrary to it.(2) With the meaning of 'even, and (even) more than that, etc.,' not to reject a judgment but to introduce another judgment that goes even further.(3) With the meaning of 'whereas, already, in fact, etc.,' to indicate a transition from one sentence to another.Arguably, sentences linked by the conjunction belki ~ belkim are hierarchically equal, just as in Persian, i.e., it is a coordinative conjunction. This syntactic feature is explained by comparison with megerkim, a subordinative conjunction of Persian origin in Old Anatolian and Ottoman Turkish. Finally, the last part of the study is shortly devoted to the adverbial function of belki ~ belkim.This adverb, which was borrowed from Persian into Turkish and whose use in Turkish to express possibility and doubt is incomparably more intense than that in Persian, being transferred via Ottoman Turkish into some Arabic dialects as belki, belkit, berki, etc., is a sign of the point reached in the centuries-long journey of a language unit. Consequently, the evaluation of the conjunction belki ~ belkim as an adverb in Old Anatolian and Ottoman Turkish (and in Chagatai) based on its current syntactic and semantic features presents as a major challenge to correctly understand sentences and leads inevitably to grave mistakes.

A Conjunction in the Arabic–Persian–Turkish Triangle: On the  Semantic and Syntactic Characteristics of the Conjunction Belki ~  Belkim in Old Anatolian and Ottoman Turkish

Dilber

&nbsp;Onomatopoeic words are the sounds that imitate and depict the sounds in nature, sounds made by humans and animals, and sounds resulting from actions such as falling and hitting. The sounds that people make are universal, whereas onomatopoeic words are pronounced and written differently in each language. A human being or an animal does not make different sounds in different languages. They make the same sounds; however, the way each society perceives and makes sense of sounds differently.&nbsp;Artificial intelligence technologies are shaping today’s conditions. The emergence of real-time translation systems has brought debates, and artificial intelligence applications in translation are being recognized as a threat to the translation profession. Accordingly, translators must keep up with technology and cooperate with artificial intelligence. The lack of studies in Turkey to date that relate onomatopoeias and interjections to artificial intelligence supports the importance of this study.&nbsp;In this study, the research object was the French comic book Lucky Luke–Daisy Town, published by Dargaud Publishing House in 1983, because it contains numerous (approximately 95) onomatopoeias and interjections. Published in 1989 by Milliyet Publishing House and in 2000 by Yapı Kredi Publishing House, the Turkish translations of Red Kit–Papatya Kasabası and the English translations of A Lucky Luke Adventure–Daisy Town published in 2016 by Cinebook Publishing House were evaluated. Translations by human translators and translation suggestions of the artificial intelligence tool ChatGPT3.5 were compared and interpreted within the scope of linguistics and translation studies.Based on the results of the analysis of examples, Turkish onomatopoeias and interjections can be evaluated within the scope of the principle of motivation of signs because they are perceived in the same way and met with the same phonemes. Because the English and French equivalents of Turkish onomatopoeias and interjections are perceived with different phonemes, they can be evaluated within the scope of the principle of arbitrariness of signs.&nbsp;In the translation of onomatopoeias, human translators used substitution, borrowing, perspective-shifting, and word-for-word translation strategies. Numerous examples were evaluated under the substitution strategy because substitution includes adaptation, equivalence, and domesticating. Given that onomatopoeias and interjections are specific to each language and culture, the substitution strategy basically involves the replacement of the onomatopoeias and interjections in the source text with their equivalents in the target text. In addition to translation strategies, the figure of speech “intak” was used. The concept of metathesis, which is one of the important sound events in the comic book as an element of humor, was explored, and the results revealed that the artificial intelligence tool could not translate the metathesis example. In the 1989 translation, most of the onomatopoeic words were not translated and left as they were. The probable reason was that the publishing house did not want to spend time on graphic editing due to reasons such as time and financial loss. Human translators have a good command of the source and target languages and culture. Conversely, the artificial intelligence tool that was involved in the translation process was not aware of information such as text type, source text author, and target audience. Thus, it sometimes fails to suggest accurate translations. The accuracy rate is higher in English than in Turkish. This may be because the voices of the dominant culture, such as English, have become universally accepted. The artificial intelligence tool provided two suggestions in most cases. At this point, human translators will choose the correct translation suggestion. The judgment of human translators is currently superior to that of artificial intelligence tools.&nbsp;Faculty members working in Turkish language and literature and faculty members working in the field of translation studies can conduct joint studies. Multilingual dictionaries of onomatopoeias can be prepared. In the future, the same artificial intelligence tool can be prompted to translate the same source text. This can determine whether the artificial intelligence tool has renewed itself over the years and whether it can provide accurate suggestions. Research reproducibility is important for the continuity of translation studies. From the results, human translators cannot be replaced for a long time, particularly in the translation of works containing onomatopoeias and interjections.

Human Translators and Artificial Intelligence in the Translation of  Onomatopoeias and Interjections Based on the Problematic of the  Arbitrariness/Motivation of the Sign

Hazel

&nbsp;In this study, the recurring images and forms of imagery in the poems of Ahmet Haşim, one of the founding figures of Turkish literature, are evaluated based on Gaston Bachelard’s concept of poetic reverie in his book The Poetics of Dreaming. In Bachelard’s phenomenology-based approach, literary creation is analyzed as an act of dreaming. The work gains meaning as a poetic dream/poetic dream within the framework of this creation. In this definition, the distinction between the concepts of dream and dream is important. The concept of dream is more in the field of psychology and is evaluated through unconscious. Conversely, just like dreams, dreams that are formed while consciousness is open are also suitable to be analyzed and interpreted in the light of concepts belonging to the unconscious. While analyzing poetic dreams, Bachelard uses C.G. Jung’s archetypal approach and the terms anima and animus. Based on the idea of a duality in every human being, male or female, Jung named the masculine and feminine sides of this duality animus and anima, respectively. The anima and animus approaches offer a reading method to explain the role of the images that make up the text in the reception process. The anima, which represents the feminine, contains archetypal meanings and is based on myths and legends. In parallel to this, Haşim’s poetry deals with the mother figure, childhood, dreaming, and remembering as the basic motifs of poetic imagination. Haşim’s poetics brings a poetry construction and interpretation practice that develops under anima. Haşim sees and interprets existence as a colorful reflection. He presents the outside world as a place of imagination, particularly through images based on nature. Therefore, the act of seeing turns into a form of imagination. Because of this form of imagination, Haşim’s poetry has often been analyzed by likening it to the atmosphere of a dream. In fact, the metaphor of dream in Haşim’s poetry corresponds to dreams, that is, poetic visions, which are seen with open consciousness. His poetry is the poetry of the subject-self, which directly addresses the object and interprets the manifestations of existence through their correspondences in consciousness. In this aspect, it is in harmony with Bachelard’s phenomenology-based reading practice. In this poem, which prioritizes the direct relationship with the object and daily, social, and historical contexts of the outside world are bracketed. The way the subject perceives objects is associated with concepts such as psychology, memory, and archetype, and certain schemes dominated by a highly individual sensibility are created. In Bachelard’s theory, the poet or writer is first and foremost a person who dreams of words. As the main material of the literary work is language, dreams are also constructed with language and words. In other words, dreaming is also an action performed with language and words. Given the nature of language, the semantic &nbsp;origin of words stems from the duality of masculine and feminine. Bachelard states that as a dreamer of words, the artist’s dreams are reflected in masculinity and femininity specific to the originary existence of language. Among the feminine elements in Haşim’s poetry, the anima manifests distinctly are the images of the mother and the woman who characterizes the lover. The mother remains in the peaceful times of childhood, is remembered as a lost paradise, and is depicted with her sick body and fragile soul. On the contrary, the beloved becomes evident in the narratives of imaginary women who are placed in imaginary places and are mostly referred to with qualifications such as “beloved” or “fairy.” In this sense, there is an esthetics of perception in which love, body, and desire are reinterpreted through phenomenology. The prominent indicators of this are the images of women presented with the metaphor of “angel” and the idealizing state of imagination that emerges in the imaginary spaces that the subject turns to. Anima, while shaping Haşim’s poetry, is a stronger opposition of animus. The prominence of themes related to memory and childhood in Haşim’s poetry also indicates that the anima is active. Bachelard associates the creative process of poets with the dreaming period when the child is alone and becomes the master of his world. The poetic dream presented by the poet is not different from a child’s dreams. As this analogy shows, memory and dreams are intertwined, and often the acts of remembering and dreaming are, by their very nature, intertwined. As there is a bit of memory in every dreaming, remembering can also be considered a form of dreaming. Based on the theory of poetic daydreaming, the theme of daydreaming, designs about the past and the ideal realm, which are intensely observed in Haşim, may lead the reader to experience poetry as conscious daydreaming. Accordingly, the dreams that the subject consciously constructs or imagines in these poems exemplify the poetic reverie conceptualized by Bachelard. Within the scope of the study, the connection of the images constructed through the mother, childhood, and memory with anima and animus in Haşim’s poems is clarified; thus, poetic reverie can be one of the key concepts in evaluating Haşim’s understanding of poetry.

Reading Ahmet Haşim’s Poetry with Bachelard’s Theory of   Poetic Reverie

Berker

Old Uigur Administrative Orders from Turfan

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Engin

Prof.

Emre

The fact that Kutadgu Bilig has a wide vocabulary besides his literary and intellectual power that has been going on for ages has led to numerous studies that have taken the work from various points in one and a half century. In this study, we will focus on the properties of the two words commonly used in the work, which are the words ‘kılık’ and ‘kılınç’. The words kılık and kılınç, both based on the verb kıl-, are first found in Uighur texts. The word kılık rarely seenused in this period means “creation, temperament” The word kılınç is frequently used in Uighur texts and has the meaning of “work, action, deeds” in Kutadgu Bilig, it is seen that the superiority in terms of frequency changes in favor of the word kılık (kılk) in contrast to Uighur texts. At the same time, the two words have converged in terms of meaning and the fact that both words are used together from time to time, as seen in examples (1) ↔ (2) and (3) ↔ (4) below, are similar in Kutadgu Bilig III Index.: kılık “kılık, huy, gidiş, tavır” (Arat, 1979, p. 248) ve kılk “huy, gidiş, tavır” (Arat, 1979, p. 250) and kılınç “work, behavior, temperament” (Arat, 1979, p. 249). However, as can be seen in the examples (5) - (7) below, the difference between the meanings of two words cannot be felt clearly from time to time clearly. Similarly, as shown in examples (8) and (9) below, the consecutive use of both words has increased the uncertainty. In this case, it can be thought that the two words that derive from the same root was converging in terms of meaning in time and that the Karakhanid is a stage of the shift from kılınç to kılık. In this paper, approximately 450 couplets in which the words kılık and kılınç are mentioned will be examined and the usage characteristics of these words will be examined and the reasons for the selection of the word in the relevant couplet will be emphasized considering the different features and necessities such as rhyme, meter and association usage.(1)&nbsp;&nbsp;yigit erdi oglan kılınçı amul “He was a young man, of quiet demeanor, uḳuşlug biliglig hem öglüg köŋül 463 intelligent and wise of heart”(2)&nbsp;&nbsp;örüg hem silig ol ne kılkı amul “It is calm and clear and peaceful in its conduct, ḳamug teprenürke bagırsak köŋül 1852 and compassionate toward all living things”(3)&nbsp;&nbsp;ukuşnuŋ eŋ aşnu kılıkı oŋay “First, his behavior and speech are moral and könilik bile ol yorıkı yıl ay KB 1865 upright, from month to month and year and year&nbsp;(4)&nbsp;&nbsp;kimiŋ aslı eḍgü kılınçı oŋay “A man deeds are witness to his nobility, isiz aslıŋa kendü kılkı tanuk KB 5811 his character bespeaks a noble ancestry”(5)&nbsp;&nbsp;ürüŋ süt bile kirse eḍgü kılık “If good character enters a man with his ölüm tutmagınça enürmez yorık 881 mother’s milk, it does not depart until death takes hold”(6)&nbsp;&nbsp;tadu birle katlıp törümiş kılınç “A trait that emerges from one’s natural humor ölüm buzmagınça buzulmaz erinç 882 cannot be destroyed except with death”&nbsp;(7)&nbsp;&nbsp;karında törümiş kılınç ögretig “A virtue born in the womb dies only in the yagız yėr katında kiter ay tetig 883 grave”(8)&nbsp;&nbsp;yüzi körki kılkı kılınçı özi “Noticing that his appearance and his manner ḳamug yakşı kördi tili uz sözi 531 were agreeable, and that his tongue was skilled”(9)&nbsp;&nbsp;küḍezsü iḍim tutsu köŋlüm tüze “May god support me, may He keep my heart ne kılkım kılınçım könilik üze 5820 straight, and my deeds upright”

On the Function Qualities of the Words Kılık and Kılınç i̇n Kutadgu Bilig

Halim

This study examines Ahmet Hamdi Tanpınar’s monograph Yahya Kemal, published shortly after the poet Yahya Kemal’s death in 1958. It focuses on Tanpınar’s attempt to discuss Yahya Kemal’s personality, character, worldview, and poetic aesthetics, and to position him in the history of Turkish literature. In order to analyze the political, cultural and literary implications of Tanpınar’s work, it explores how Tanpınar approaches Yahya Kemal’s life and work, in order to show the singularity of his self-identity and poetic aesthetics in the period of transition from Ottoman Empire to the Turkish nation-state in the early twentieth century. More specifically, relying on the concept of the monograph, this article investigates Tanpınar’s evaluation of Yahya Kemal’s ideas, by comparing them with modern intellectual and philosophical debates in the history of Western European modern thought. It also considers Yahya Kemal’s poetic production in relation to world literatures, in order to show the uniqueness of his personality and literary productions in relation to other Turkish authors from both his own and the previous generation. The study contends that in directly locating Yahya Kemal at the center of the Turkish nation-building process and modern Turkish poetry, Tanpınar attempts to underline the poet’s exceptional skill in the appropriation and domestification of Western ideas and cultures, according to the needs of the modern Turkish nation, by engaging with recent intellectual and literary movements in Europe. In this way, Tanpınar transforms his monograph into a narrative that invents Yahya Kemal as the poet of the nation-building process by reconnecting the current literature of the Turkish nation through effective negotiation with classical Ottoman poetry. In examining the complex nature of this monograph, the article provides a close reading of its opening pages, in which Tanpınar describes his first encounter with Yahya Kemal when he was a college student at the University of Istanbul during the Turkish War of National Independence. Carefully analyzing the narrative techniques, vocabulary, and details used by the author in the portrayal of Yahya Kemal, the article shows how this rendering serves for Tanpınar to challenge the thematic and structural conventions of the classic monograph, generally devoted to a single author’s life and his/her work. In this first scene, the monograph successfully intertwines both the narrative techniques of autobiography and prose fiction in his portrayal of Yahya Kemal, thus creating an aesthetic enchantment, as defined Rita Felski, on the reader. This shows how even in the opening passages Tanpınar transgresses the established thematic and formal conventions of the classic monograph. The opening passage also lays the groundwork for the complex and multilayered composition and theme of Tanpınar’s monograph that simultaneously incorporates various literary genres and scholarly methods. This unusual approach greatly contributes to the layering, pluralization, and complexity of Tanpınar’s book in terms of its narration, composition, theme, and discourse, thus essentially transforming it into a network of multiple narratives and artistic genres. In addition, the article critically examines the political, literary and discursive implications of Tanpınar’s monograph. It argues that he wrote this monograph to underline the singularity of Yahya Kemal’s individual self-identity and poetic creation by locating his life and work in the context of the Turkish nation-building process between 1912 and 1922. In this regard, Tanpınar focuses especially on Yahya Kemal’s ability to engage with Europe and the Ottoman past. This helped Yahya Kemal appropriate and localize modern European intellectual and philosophical movements, and also revitalize Ottoman poetry in a new Turkish context. It also contributed to his imagination of a modern Turkish identity, based upon the premises of a united Turkish language, culture, and literature produced in Anatolia and the Balkans since the arrival of the Turks in the eleventh century. According to Tanpınar, Yahya Kemal thematically and linguistically reconnected the new Turkish literature with classical Ottoman poetry, that had been separated from one another following the rapid literary changes in the Ottoman Empire from the mid-nineteenth century. Yahya Kemal achieved this by producing poetry in the traditional Ottoman aruz meter, while using a common Turkish language by means of creative communication with classical Ottoman poetry. The article concludes that Tanpınar’s book on Yahya Kemal often challenges the thematic scope and formal conventions of the traditional monograph, while also showing how Yahya Kemal essentially renovated Turkish poetry during the nation-building period in Turkey.

Invention of the Poet of the Nation-Building Era: Ahmet Hamdi Tanpınar’s Yahya Kemal Monograph

Hüsniye

Lecturer

The nineteenth century encompasses a period of modernization in the political, economic and cultural realms of the Ottoman Empire. The changes, which were based on traditional foundations, had a distinctive role, not only in the political structure, but also in the restructuring of the society. In this context, “femininity” and “female identity”, which were the important symbols of modernization, formed the basis of the current debates and were problematized by both men and women. After this change, women used their opportunities to “express” and “represent” the space offered by the authorship, and created a vast body of literature. In this period, the most effective role was the press. The problems and expectations of women were included in the newspapers and periodicals published during this period. Continuing its publication life between 1895 and 1908, Hanımlara Mahsus Gazete appears as a tool in which women’s voices are announced through the experiences of authorship in the changing social life of the Ottoman society. Adopting the mission of spreading the ideal of “good mother”, “good wife”, “good Muslim” woman, Hanımlara Mahsus Gazete is an important resource for the educated women writers of the period to announce their works and thoughts to other women living in Ottoman society in particular. It was seen that the periodical reached a wide range of readers with its articles and news published on various subjects ranging from education to family, home administration, raising children, from hygiene to health, from entertainment to fashion, from literature to culture and art. The literary activity in the magazine, along with other fields, continued intensively from the first issues. Women writers such as Fatma Aliye, Emine Semiye, Poet Nigar, Makbule Leman, whose names are often heard today, published their first works in this periodical. Researches about the Hanımlara Mahsus Gazete, analysis of women’s issues in general, emphasizing the importance of the press as a means of increasing the effectiveness of Ottoman women in society, II. Abdulhamid period and reforms through the reading of women’s periodicals emerged as studies. In this article, Hanımlara Mahsus Gazete will be examined in the context of the stories published. In this rich literary activity in Hanımlara Mahsus Gazete, it was found that the most published genre was story. The first works of writers such as Emine Semiye and Makbule Leman, whose names are often heard today, were the stories published in Hanımlara Mahsus Gazete. A total of 161 stories, including copyrighted and translated, were published in the journal. 102 of these stories were copyrighted and 17 were serialized, and the rest were published in a single issue. However, since these stories were not published or transferred to Latin letters, they were not included in the modern Turkish literary history. In fact, most of the texts produced by the women writers of the period, which are significant due to their guiding nature, could not take their places in the literary works, except for the ones that were published. Because they had to be translated into Latin letters and required an extensive archive work. In this context, the focus of the studies on the nineteenth-century Ottoman women’s literature in recent years is the idea of reintroducing women’s texts into the history of literature, which are not included in academic studies and literature. The first step of&nbsp;the research for this article is to turn to the primary sources in terms of reliability. Therefore, this study aims to reveal both the first works of the authors we know, and the women writers whose names are forgotten in time at the moment but who shared their writing experiences with the Ottoman readers through the periodicals. In these stories, which can be located somewhere between Tanzimat and Servet-i Fünun storytelling, the education mission comes to the forefront in parallel with the publication policy of the magazine. In the stories published in the magazine, love and marriage are among the themes frequently studied. The stories of young girls living in a mansion or a mansion at the center of the plot tell the stories of young lovers; sometimes advice is given to the families and sometimes to young people. In brief, the stories in Hanımlara Mahsus Gazete, which aimed to appeal to a wide audience during its publication period, chose a leading role for herself and opened an active writing space for women, emphasized the tendencies of women writers of the period and the differences in the fiction of literary works constructed after the Tanzimat period. İt is remarkable in terms of showing similarities.

The Stories in Hanımlara Mahsus Gazete and the İdea of Contemplation

Yong

The Turkic languages and dialects are spoken across a vast area from Pacific to the Baltic Sea, and from the Arctic Ocean to the Persian Gulf. The modern Turkic peoples descend from an ancient grouping of tribes who, through conquest, interaction and assimilation, extended its language and elements of its culture across Eurasia. In addition to the inherited items, the Turkic languages have numerous lexical items which have been copied from non-Turkic languages. There are several proverbs and many idioms in the Orkhon Inscriptions. Proverbs are also found in the Turkic literature of the periods after the Orkhon inscriptions. The Dīwān Luγāt at-Turk from the Karakhanid state contains many proverbs. One of them is birin birin miŋ bolur tama tama köl bolur “One by one becomes a thousand, drop by drop becomes a pond.” This proverb is found in Ottoman Turkish as follows: Damlaya damlaya göl olur – dušman gözü kör olur “изъ капель образуется озеро, глаза врага слѣпы – aus vielen Tropfen bildet sich der See, die Augen des Feindes sind blind.” olur kör gözi düšmen olur göl damla Damla طمله طمله كول اولور دوشمن كوزى كور اولور “Goutte à goutte le lac se remplit; peu à peu l’oeil de l’ennemi s’affaiblit / Tropfen warden zum See; auch das Auge des Feindes mit der Zeit blind.” This proverb and its related forms in modern Turkic languages are treated in the present paper. As a result of this study, it was possible to find the following points: 1. The proverb Tama tama köl bolur is found in the same or slightly different form in many of the modern Turkic languages like Turkish, Gagauz, Azerbaijani, Turkmen, Salar, Uzbek, Uyghur, Crimean Tatar, Urum, Karaim (Crimean dial.), Karachay-Balkar, Kazakh, Karakalpak, Tatar, Bashkir, Kyrgyz, Khakas, and Chuvash. 2. The proverb Tama tama köl bolur is not found in a few languages like Kumyk, Nogay, Tuvan, and Yakut. 3. Some forms are common to the languages spoken near each other. 4. Some forms are common to the languages spoken far away from each other. 5. Some forms are found only in one language. The proverb Tama tama köl bolur can be compared to the following proverbs of other languages: Per. شود دریا وانگهی گردد جمع قطره قطره Qaṭra qaṭra ǰamʿ gardad wa āngahī daryā šawad “Drops accumulate and then become a river.” Chin. 滴水成河 dīshuǐ chéng hé “Falling water drops become a river.” Rus. Капля за каплей – получается озеро; без единой капли – пустыня “Durch beständiges Tropfen entsteht ein See, ohne einen einzigen Tropfen [entsteht] eine Wüste.” Ger. Aus Tropfen wird ein großer Fluß, aus Flüssen ein See “Out of drops becomes a great river, from rivers a lake.” Mong. Дуслыг хураавал далай, Дуулсныг хураавал эрдэм “Ocean comes from collecting drops; Knowledge comes from collecting what you learn.” (Raymond 2014: 99)

The Proverb of tama tama köl bolur in modern Turkic Languages

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Mehmet Fatih

It is a known fact that poets cannot be considered separately from the environment they are in, that relations are established between artists and various circles, and that this situation is reflected in art pieces. Additionally, these relationships can be seen in various tighter forms in diwan literature. On the other hand, diwan poets made evaluations and detections on the environment through their poems. However, as Harun Tolasa stated, the relationship poets establish with their environment is an arts-based relationship. Poets’ evaluations allow us to learn about the environment while the identification of environment’s praise and critiques about the poet, identification of the personal artistic traits of poets, an artist’s criticism of their era/environment and revealing the impacts of the artist on their contemporaries are important in terms of providing materials for literature history. However, evaluations on the perceptions of the environment on poetry and poets are limited to what poets see or think. Poets of the 15th century included statements of complaints and grievances, satisfaction and gratitude in artworks such as eulogies, odes, and mesnevi. In our study, departing from these statements of poets, a general description of the poetry and the poet’s environment in the 15th century is provided. Additionally, characteristics of people and types that constitute this environment, the perceptions of the environment on the poet and their poetry, the intended audience, other artists, the impact of poets on the environment, and expectations from the readers are also addressed. Admiration and appreciation of poets’ own poems, writing poems that are desired and wanted, the impact of the poem and poets are considered as an important measure in terms of their talent. Being admired, being in demand is a common desire of every artist in any period. Therefore, poets have stated similar thoughts on how the environment approached them and their poems, and their poems are in demand, admired and complemented. These evaluations emphasize the superiority of the poet and their work. Additionally, the fact that poems and poets are complimented shows that the environment understands and appreciates poetry. The impact of poems or poets on environment is also evaluated. These impacts are stated as a gain for readers, listeners, and the environment in general. Poems, according to poets’ statements, would be able to eliminate troubles in soul, cheer up readers, provide relief, make them lose themselves and even fall in love, cause tears, provide a muse, make people poets of eulogy or silence them completely, make them incapable, emit beautiful smells by adorning the universe, make them forget about other poems and poets and cause jealousy. Most of the time, poets did not hesitate to express their expectations of the environment and their readers clearly with words spoken with the purpose of warning or advise or complain. Improvement of poets and creating valuable artwork is only possible through encouragement and incentives from the environment because what causes poets to write poems is the convenience provided by power, wealth, that statesmen have, and generousity. Thus, poets expect people to listen to and even memorize their words with sincerity, to understand the&nbsp;value of words and elegance, to approach it as truth, to be able to distinguish between what s valuable and vile, to be well-informed and have taste, to be mature and humorous, to desire poetry and to put efforts in pursuing poetry. If a reader circle or respondent cannot be found, poetry will not be appreciated and as a result, the poet would regret and first lose their motivation and then their creativity and finally will löse their interest in writing poems. On the other hand, those who do not understand art, who do not appreciate beauty, who cannot distinguish the valuable from the vile, those who are enemies of poetry are ambiguous people that poets complain about. Poets took caution and avoided presenting poems to this type of people. Poets shared their opinions on the artistic environment in their pieces through various means and purposes. First, famous masters of words from Iran such as Sa‘dî, Firdevsî, Nizâmî, Selmân, Kâtibî, Kemâl-i İsfahânî and Câmî, and secondly a group including Necâtî, Şeyhî, Ahmet Paşa, Ahmedî and Cem Sultan were mentioned in poems. This way, poets expressed their admiration and appreciation and felt closer to these names and even considered them as masters by following their path and thus were influenced by them. In some examples, poets of 15th century claimed that their poems or poetry skills are superior to others and they stated they left them behind and even asserted that these famous poets are jealous of them. Or, they stated that certain poets of their time are incompetent, that they did not like them and critized them. Frequent appeal of poets to their environment and readership shows that environment is of crucial importance to them. As a result of this approach of poets, it is possible to access admiration and criticism of the environment towards poetry and poets as well as information related to this environment.

Perspectives of Diwan Poets on Social Environment (15th Century)

Mehmet

One of the significant personal traits of Yahya Kemal in the history of Turkish literature is his perfectionism and the fact that he did not publish any books while he was alive. Yahya Kemal, who frequently reflected upon and edited his writings , especially his poems, even continued to work on his finished works. Before he passed away at the age of 74, Yahya Kemal increased his studies on his books towards the end of his life, having been persuaded by his friends, followers and readers to publish books throughout his life. He even made three poetry books ready for publication with his friends namely Ahmet Hamdi Tanpınar and Nihad Sami Banarlı. It is also well known that he even brought special papers from Europe for those books. However, it was not possible to publish the books. The Yahya Kemal Institute, which was established following his death under the Istanbul Conquest Society, signed an agreement with the legal heirs of the poet and began publishing the books one after the other. The first book, Kendi Gök Kubbemiz, was published in 1962. Those books, four of which are poetry and eight are prose, consist of poems and articles published by Yahya Kemal in magazines, newspapers or anthologies and also include his handwritten manuscripts. The authorities and employees of the Institute examined the magazines and newspapers he wrote until 1958, the year of his death, and his poems and writings were classified according to their subjects and then published in book form. However, the fact that dozens or even hundreds of magazines and newspapers were published between these years made it difficult or even impossible to form a complete list. Because Yahya Kemal, especially during the National Struggle, concentrated on prose, he published dozens of articles on history, politics, culture and literature. In fact, some of them were not published in his own name but under pseudonyms or nicknames due to the strict censorship of the occupation forces. In short, it is not possible to form a comprehensive collection even of the writings published by Yahya Kemal under his own name. In addition, the necessity of determining whether some writings belong to Yahya Kemal or not poses separate problems. Despite all the well-intentioned efforts and the use of opportunities provided by technology, and even taking into account the various collections and catalogs that have been available for access, nonetheless a comprehensive catalog of the author’s periodical publications has not yet been put together in Turkey. Some collections are also quite old and incomplete. Therefore, a complete list of the works of many poets and writers such as Yahya Kemal cannot be made. Throughout all the years that have passed, the fact that many archives, both individual and institutional, have been brought to light and opened to access has enabled many a deficiency to be eliminated. Large collections such as the Atatürk Library and Hakkı Tarık Us Library’s&nbsp;Newspaper and Magazine Catalog have been opened on-line. In addition, it is a great benefit that the archive of Taha Toros, a researcher, has been digitized and shared by Şehir University. In this way, the documents that have been entered into the Taha Toros Archive at various times and in various ways are made available to the public. 18 writings and notes of Yahya Kemal, which the reader will see in their transcribed versions in this article, have been made available from the Taha Toros Archive. Those writings, written by the poet at various times in different cities and even in different countries, are mainly about politicians, poets and writers whom he had the chance to meet. Yahya Kemal’s observations on the political characteristics of the Young Turks, whom he knew about when he was in Paris between 1903 and 1912, provide valuable data for today’s researchers studying the period in question. Some of those 18 writings include the findings and evaluations of Yahya Kemal, whose historical knowledge is extremely advanced. The historical events and personalities that the poet thinks of while passing by the Prut Plain particularly provide us with very original perspectives. Some of these writings provide vivid lines directly about Yahya Kemal’s personal development in poetry and literature. Yahya Kemal studied politics and history in Paris, but in those years he was more interested in poetry and literature than perhaps his subjects. During those 9 years, Yahya Kemal benefited from one of the largest libraries in Paris. He studied important sources of Turkish history and literature and acquired a very deep and original background. He soon shared them with the Turkish public. These articles contain important clues about Yahya Kemal’s poetic career. In addition, it is possible to observe where a young poet candidate sought poetry and how he formed his own poetry universe. In these articles, published for the first time in this study, it is revealed who Yahya Kemal reads, which art and literary circles he is part of in Paris and in which European schools of poetry and art he is interested.

Some Memoirs and Notes of Yahya Kemal Previously Unrevealed on Recent Turkish Politics and Literature

Büşra

Cahit Zarifoglu is one of the leading authors of modern Turkish literature. He wrote in many genres of literature such as poetry, short story, diary, novel and fairy tale. When we talk about Zarifoglu’s storytelling, we are generally contemplating İns, his short story book. However, aside from İns, the author has a few other stories and the short story titled “Eksik Yol” is one of these. Throughout his life, Zarifoglu observed the society in which he breathed with a special interest. He was closely interested in the modernization process of Turkey. He was aware of the twinges and dilemmas of Turkish people. Due to these reasons he managed to represent the difficulties encountered in this modernization process impressively. In this respect, it is necessary to evaluate “Eksik Yol” considering this characteristic of the author. We can learn much more about the background of this literary text by reading the diaries of the author, called Yaşamak. According to this book, the artist experienced an interesting event while he was looking for a flat for his family in Ankara in 1977. Zarifoglu felt disappointed when he saw the very small flats which made up the sixteen storey apartment blocks. Meanwhile, he determined that in modern cities, apartmentization had devastated the deeply rooted TurkishIslamic traditions. According to him there is a parallelism between being left of traditional Turkish architecture and the fragmentation of the family. Small homes located in modern apartment buildings have caused the extended family to disappear and leave the individual alone. And so he ineluctably faces psychological problems. Modernity promises a free hand to people. The modern individual believes that he can live without needing others. He feels more self-sufficient and independent than ever before. Furthermore it is very difficult to observe sincere and well-intentioned relationships in the modern city which has lost its traditional pattern. People are egoistic and self-seeking. All these factors isolate the individual increasingly. Loneliness of the individual has become an inevitable fact. Moreover these are harmful for him and cause him to become estranged from his surroundings, even to himself. In addition to all of this, the multistorey, concrete buildings which encircle cities contribute to the process of the alienation of the human being. In this type of construction which resembles modern jails, every apartment flat represents a different world. Nobody knows anything about the other residents. The basic characteristics of traditional neighborhoods like solidarity and cooperation are rarely observed in apartment life. The author wrote this short story from this point of view. “Eksik Yol” focuses on the isolation and estrangement of the modern individual caused by the modernization and urbanization process. This text realistically represents the characteristics of the modern individual who is a product of this modernity. The character in “Eksik Yol” lives alone in a ten storey apartment. He is a twenty-five year old young man who is a very silent and introverted person. He has no close friends or relatives. Moreover, he has not yet met with his neighbours - although he has lived in the same apartment for many years. He consciously doesn’t want to spend time with others because he&nbsp;has paranoid doubts about everbody. Also, he believes that the people around him might hurt him at any moment. In other words, ‘the other’ is a source of fear for him that threatens his existence and so he cannot feel safe. These feelings of fear and concerns have taken over his life. For this reason, he becomes panicked when he encounters his neighbours. In contrast, experiencing great sorrow he realised that he is alone in the vast crowded. He feels like an isolated prisoner in this apartment and he hopes to change this irritating condition. He desires to be included in the lively and colorful life outside. As a consequence, he wishes that others will notice him and start a healthy relationship. He has many original opinions about life and wants to explain all these to other people. This attitude may seem like a contradiction at the first reading. However, the human being is an interactive and social creature more than a biological creature. At every stage of history, human beings have felt the need to “socialize” and the main character of this short story needs to as well. He wants to leave his dark and isolated world. In other words, modernization and urbanization leave terrible effects on an individual’s soul. The aim of this study is to present how “Eksik “Yol” reflects all these changes.

Apartment Life and Cahit Zarifoglu’s Short Story Titled “Eksik Yol” in the Context of Isolation and Estrangement of the Modern Individual

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Journal of Turkish Language and Literature: Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED) is an open access, peer-reviewed, scholarly and international journal published three times a year in April, August and December. It has been an official publication of Istanbul University, Faculty of Letters, Department of Turkish Language and Literature. The journal has been published since 1946. The manuscripts submitted for publication in the journal must be scientific and original work in Turkey Turkish or English.

Journal of Turkish Language and Literature: Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED) publishes research articles on Turkish language, literature and culture, contributing to the field. The target group of the journal consists of academicians, researchers, professionals, students, related professional and academic bodies and institutions.

Ali Şükrü

Şerif

Index Islamicus

MLA International Bibliography

Emerging Sources Citation Index (ESCI)

EBSCO

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

SOBIAD

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Journal of Turkish Language and Literature

Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, açık erişimli, hakemli, yılda üç kere Nisan, Ağustos, Aralık aylarında yayınlanan, uluslararası, bilimsel bir dergidir. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nün resmi yayınıdır. 1946 yılından beri yayınlanmaktadır. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler Türkiye Türkçesi ya da İngilizce olmalıdır.

Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, Türk dili, edebiyatı ve kültürü konusunda alana katkıda bulunacak araştırma makaleleri yayınlar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Field Editor

Language Editor

Publicity Manager

Editorial Assistant

Editorial Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, açık erişimli, hakemli, yılda iki kere Haziran ve Aralık aylarında yayınlanan, uluslararası, bilimsel bir dergidir. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nün resmî yayınıdır. 1946 yılından beri yayınlanmaktadır. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler Türkiye Türkçesi ya da İngilizce olmalıdır.Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, Türk dili, edebiyatı ve kültürü konusunda alana katkıda bulunacak araştırma makaleleri yayınlar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

TÜBİTAK-ULAKBİM TR DizinMLA International Bibliography Index Islamicus*SOBİADDOAJERIH PLUSEBSCO Central &amp; Eastern European Academic Source Emerging Sources Citation Index (ESCI) *Index Islamicus sadece İngilizce makaleleri taramaktadır.

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihalÖn kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Önemli Not: Bu maddede belirtilen benzerlik kavramı, intihalden farklı bir olguyu ifade eder. Benzerlik oranı yüksek olmasa dahi çalışmada etik ihlal/intihal olarak değerlendirilebilecek en ufak bir husus tespit edilmesi, doğrudan red gerekçesidir. Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

<div style="text-align: left;">Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, &#65279;<a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a>&#65279; ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a></div>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide herhangi bir değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkâr edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dâhildir.

Etik

Dergi araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.<ul><li>Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.</li><li>Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.</li><li>Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.</li><li>Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.</li><li>Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.</li><li>Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.</li><li>İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.</li><li>Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.</li><li>İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.</li></ul>

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve tasarımına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel denetmeni / danışmanı tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2CD110C611044333B5D0884B656835D0" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Editörler, makaleleri objektif bir biçimde bilimsel ve etik kurallara uygun olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlarlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti ederler. Editörler içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludurlar. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve Dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, makaleleri objektif bir biçimde bilimsel ve etik kurallara uygun olarak değerlendirirler. Araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar.Hakemler yazarların atıfta bulunmadığı konuyla ilgili yayınlanmış çalışmaları tespit etmelidirler. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dâhil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kendileri için makalelerin kopyalarını çıkarmalarına izin verilmez ve editörün izni olmadan makaleleri başkasına veremezler. Yazarın ve editörün izni olmadan hakemlerin gözden geçirmeleri basılamaz ve açıklanamaz. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Baş Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

DilDerginin dili Türkiye Türkçesi ve İngilizcedir.Yazıların HazırlanmasıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi çevrimiçi (online) olarak ve <a href="https://dergipark.org.tr/tr/pub/iutded" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/pub/iutded</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, yazının yayınlanmak üzere gönderildiğini ifade eden, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili bilgileri içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) bir mektup; yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2CD110C611044333B5D0884B656835D0" target="_blank">‘Telif Hakkı Anlaşması Formu’</a> eklenerek gönderilmelidir.<ol><li>&#65279;Makaleler Times New Roman (özel yazı fontları kısmî olmak kaydıyla kullanılabilir) yazı karakterinde, 12 punto ve 1,5 satır aralığıyla yazılmalıdır. </li><li>Yazılarda büyük harflerle yazılmış olan Türkçe başlığın (14 punto) hemen altında yine büyük harflerle yazılmış İngilizce başlık (10 punto) yer almalıdır.</li><li>Makalede başlıktan sonra ve yazının giriş bölümünden önce 180 – 200 kelimelik Türkçe özet ve 180-250 kelimelik İngilizce özet ile 600-800 kelimelik İngilizce genişletilmiş özet yer almalıdır. Özetlerde beş adet anahtar kelime verilmelidir.</li><li>Yazarın adı hemen başlığın altında bulunmalı, “*” dipnotuyla unvanı ve çalıştığı kurum yazılmalıdır. Makaleyi gönderen kişi ayrıca iletişim için adresini, telefon numaralarını ve e-postasını açık olarak yazmalıdır.</li><li>Gönderilen makaleler (özetler ve kaynakça dahil) 11.000 kelimeyi geçmemelidir. (Önemine binaen daha uzun makaleler Yayın Kurulu kararı ile yayımlanır. Metin neşri vb. içerikler makalenin EK kısmına konulmalıdır.) </li><li>Yazılarda ve kısaltmalarda Türk Dil Kurumunun Yazım Kılavuzu’na uyulmalıdır.</li><li>Çevriyazı metin çalışmalarında Timesefras, Munevver, Oktay New Transkripsiyon veya Timestrans fontlarından biri kullanılmalıdır. Bunlar dışında bir fontla gönderilen çevriyazı çalışmaları kabul edilmeyecektir. Bu fontlar da yalnızca metin kısmında kullanılacaktır. Makalelerin “giriş, inceleme, sonuç vs.” bölümlerinde 1 numaralı maddede belirtildiği gibi Times New Roman karakteri kullanılacaktır. Ayrıca üzerinde çalışma yapılan metnin fotokopisi yahut CD’si de -hakemlere iletilmek ve metinleri değerlendirmede kullanılmak amacıyla- gönderilmelidir.</li><li>Çeviri (tercüme) gönderenler, orijinal metnin bir örneğini ve bibliyografik künyesini de dergiye iletmelidir.</li><li>Yayınlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/D7486B5F313241CC98EC23955FC80101" target="_blank">kapak sayfası</a> gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).</li><li>Kurallar dâhilinde dergimize yayınlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü hukuki, cezai ve bilimsel sorumluluğu yazar/yazarlarına aittir. Dergi ile hiçbir şekilde bağlayıcılığı yoktur. Yazar, burada bulunan tüm ilkeleri peşinen kabul etmiş sayılır.</li><li>Yayın Kurulu ve hakem raporları doğrultusunda yazarlardan metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.</li><li>Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.</li></ol>

Yazım Kuralları

Makaleyi göndermeden önce Yazarlara Bilgi’yi lütfen okuyun ve aşağıdakilerin eksik olmadığından emin olun:Editöre mektup<ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin türü</li> <li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li> <li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynakların APA6’ya göre belirtildiği</li> <li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li> <li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li> </ul> </ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2CD110C611044333B5D0884B656835D0" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>Daha önce basılmış material (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi<a href="http://cdn.istanbul.edu.tr/FileHandler2.ashx?f=kapaksayfasituded_636996636634738470.docx" target="_blank">Makale kapak sayfası</a><ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin kategorisi</li> <li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li> <li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonar şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li> <li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li> <li>Tüm yazarların ORCID’leri</li> </ul> </ul>Makalenin ana metni<ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li> <li>Özetler 180-200 kelime Türkçe ve 180-200 kelime İngilizce</li> <li>Anahtar Kelimeler: 5 adet Türkçe ve 5 adet İngilizce</li> <li>Makale Türkçe ise, İngilizce genişletilmiş özet (Extended Abstract) 600-800 kelime</li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Finansal Destek (varsa belirtiniz)</li> <li>Çıkar Çatışması (varsa belirtiniz)</li> <li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li> </ul> </ul>Makale Gönderme<ul type="disc"> <li style="text-align: left;">Makalenin gönderileceği DergiPark sayfası adresi: <a href="https://dergipark.org.tr/tr/journal/854/submission/step/manuscript/new" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/journal/854/submission/step/manuscript/new</a></li><li style="text-align: left;">Yapılan başvurularda, çalışmanın sorumlu yazarının (corresponding author) hesabı kullanılmalıdır. Sorumlu yazarın dışındaki yazarların ya da çalışmada yazar olarak yer almayan bir başkasının hesabı kullanılmamalıdır. Başvuru ile ilgili bütün yazışmalar DergiPark sistemi üzerinden gönderilen elektronik posta ile sorumlu yazara iletilmektedir.</li> <li style="text-align: left;">Makale ana metninin dosyasını (Main Document)  yüklerken, çift taraflı kör hakem süreci gereği, bu dosyanın yazar kimliğini deşifre eden hiçbir unsur barındırmadığından emin olun. Makale ana metni dosyası (Main Document) başlık sayfasını (Title Page) içermemeli; yazar adı geçen ya da yazar adlarını ifşa edebilecek bölümler içermemeli (Örneğin: Teşekkür, her sayfada tekrar eden ve yazar adlarını içerebilen başlık).</li> </ul><ul type="disc"> </ul>Ayrı Ayrı Yüklemeniz gereken dosyalar<ul type="disc"> <li>Telif Hakkı Anlaşması Formu</li> <li>Resim, Tablo vb başka kaynaktan alındıysa izin belgesi</li> <li>Makale Kapak Sayfası</li> <li>Makale Ana Metni Dosyası  (Bu dosya aşağıdaki unsurları içermelidir)</li> </ul><ul type="disc"> <ul type="circle"> <li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li> <li>Özetler 180-200 kelime Türkçe ve 180-200 kelime İngilizce</li> <li>Anahtar Kelimeler: 5 adet Türkçe ve 5 adet İngilizce</li> <li>Makale Türkçe ise, İngilizce genişletilmiş Özet (Extended Abstract)  600-800 kelime</li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Finansal Destek (varsa belirtiniz)</li> <li>Çıkar Çatışması (varsa belirtiniz)</li> <li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul></ul><ul type="disc"> </ul>

Derleme yazıları okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Referans Stili ve FormatıTürk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED): Journal of Turkish Language and Literature, metin içi alıntılama ve kaynak gösterme için APA (American Psychological Association) kaynak sitilinin 6. edisyonunu benimser. APA 6.Edisyon hakkında bilgi için:- American Psychological Association. (2010). Publication manual of the American PsychologicalAssociation (6th ed.). Washington, DC: APA.- <a href="http://www.apastyle.org/" target="_blank">http://www.apastyle.org/</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Metin İçinde Kaynak GöstermeKaynaklar metinde parantez içinde yazarların soyadı ve yayın tarihi yazılarak belirtilmelidir.Birden fazla kaynak gösterilecekse kaynaklar arasında (;) işareti kullanılmalıdır. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Örnekler:Birden fazla kaynak;(Esin ve ark., 2002; Karasar 1995)Tek yazarlı kaynak;(Akyolcu, 2007)İki yazarlı kaynak;(Sayıner ve Demirci 2007, s. 72)Üç, dört ve beş yazarlı kaynak;Metin içinde ilk kullanımda: (Ailen, Ciambrune ve Welch 2000, s. 12–13) Metin içinde tekrarlayan kullanımlarda: (Ailen ve ark., 2000)Altı ve daha çok yazarlı kaynak;(Çavdar ve ark., 2003)Kaynaklar Bölümünde Kaynak GöstermeKullanılan tüm kaynaklar metnin sonunda ayrı bir bölüm halinde yazar soyadlarına göre alfabetik olarak numaralandırılmadan verilmelidir.Kaynak yazımı ile ilgili örnekler aşağıda verilmiştir.Kitapa) Türkçe KitapKarasar, N. (1995). Araştırmalarda rapor hazırlama (8.bs). Ankara: 3A Eğitim Danışmanlık Ltd.b) Türkçeye Çevrilmiş KitapMucchielli, A. (1991). Zihniyetler (A. Kotil, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.c) Editörlü KitapÖren, T., Üney, T. ve Çölkesen, R. (Ed.). (2006). Türkiye bilişim ansiklopedisi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.d) Çok Yazarlı Türkçe KitapTonta, Y., Bitirim, Y. ve Sever, H. (2002). Türkçe arama motorlarında performans değerlendirme. Ankara: Total Bilişim.e) İngilizce KitapKamien R., &amp; Kamien A. (2014). Music: An appreciation. New York, NY: McGraw-Hill Education.f) İngilizce Kitap İçerisinde BölümBassett, C. (2006). Cultural studies and new media. In G. Hall &amp; C. Birchall (Eds.), New cultural studies: Adventures in theory (pp. 220–237). Edinburgh, UK: Edinburgh University Press.g) Türkçe Kitap İçerisinde BölümErkmen, T. (2012). Örgüt kültürü: Fonksiyonları, öğeleri, işletme yönetimi ve liderlikteki önemi. M. Zencirkıran (Ed.), Örgüt sosyolojisi kitabı içinde (s. 233–263). Bursa: Dora Basım Yayın.h) Yayımcının ve Yazarın Kurum Olduğu YayınTürk Standartları Enstitüsü. (1974). Adlandırma ilkeleri. Ankara: Yazar.Makalea) Türkçe MakaleMutlu, B. ve Savaşer, S. (2007). Çocuğu ameliyat sonrası yoğun bakımda olan ebeveynlerde stres nedenleri ve azaltma girişimleri. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 15(60), 179–182.b) İngilizce Makalede Cillia, R., Reisigl, M., &amp; Wodak, R. (1999). The discursive construction of national identity. Discourse and Society, 10(2), 149–173. http://dx.doi.org/10.1177/0957926599010002002c) Yediden Fazla Yazarlı MakaleLal, H., Cunningham, A. L., Godeaux, O., Chlibek, R., Diez-Domingo, J., Hwang, S.-J. ... Heineman, T. C. (2015). Efficacy of an adjuvanted herpes zoster subunit vaccine in older adults. New England Journal of Medicine, 372, 2087–2096. http://dx.doi.org/10.1056/NEJMoa1501184d) DOI’si Olmayan Online Edinilmiş MakaleAl, U. ve Doğan, G. (2012). Hacettepe Üniversitesi Bilgi ve Belge Yönetimi Bölümü tezlerinin atıf analizi. Türk Kütüphaneciliği, 26, 349–369. Erişim adresi: http://www.tk.org.tr/e) DOI’si Olan MakaleTurner, S. J. (2010). Website statistics 2.0: Using Google Analytics to measure library website effectiveness. Technical Services Quarterly, 27, 261–278. http://dx.doi.org/10.1080/07317131003765910f) Advance Online Olarak Yayımlanmış MakaleSmith, J. A. (2010). Citing advance online publication: A review. Journal of Psychology. Advance online publication. http://dx.doi.org/10.1037/a45d7867g) Popüler Dergi MakalesiSemercioğlu, C. (2015, Haziran). Sıradanlığın rayihası. Sabit Fikir, 52, 38–39.Tez, Sunum, Bildiria) Türkçe TezlerSarı, E. (2008). Kültür kimlik ve politika: Mardin’de kültürlerarasılık. (Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.b)Ticari Veritabanında Yer Alan Yüksek Lisans Ya da Doktora TeziVan Brunt, D. (1997). Networked consumer health information systems (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses. (UMI No. 9943436)c) Kurumsal Veritabanında Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziYaylalı-Yıldız, B. (2014). University campuses as places of potential publicness: Exploring the politicals, social and cultural practices in Ege University (Doctoral dissertation). Retrieved from Retrieved from: http://library.iyte.edu.tr/tr/hizli-erisim/iyte-tez-portalid) Web’de Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziTonta, Y. A. (1992). An analysis of search failures in online library catalogs (Doctoral dissertation, University of California, Berkeley). Retrieved from http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.htmle) Dissertations Abstracts International’da Yer Alan Yüksek Lisans/Doktora TeziAppelbaum, L. G. (2005). Three studies of human information processing: Texture amplifica&#173;tion, motion representation, and figure-ground segregation. Dissertation Abstracts International: Section B. Sciences and Engineering, 65(10), 5428.f) Sempozyum KatkısıKrinsky-McHale, S. J., Zigman, W. B. &amp; Silverman, W. (2012, August). Are neuropsychiatric symptoms markers of prodromal Alzheimer’s disease in adults with Down syndrome? In W. B. Zigman (Chair), Predictors of mild cognitive impairment, dementia, and mortality in adults with Down syndrome. Symposium conducted at American Psychological Association meeting, Orlando, FL.g) Online Olarak Erişilen Konferans Bildiri ÖzetiÇınar, M., Doğan, D. ve Seferoğlu, S. S. (2015, Şubat). Eğitimde dijital araçlar: Google sınıf uygulaması üzerine bir değerlendirme [Öz]. Akademik Bilişim Konferansında sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Erişim adresi: http://ab2015.anadolu.edu.tr /index.php?menu=5&amp;submenu=27h) Düzenli Olarak Online Yayımlanan BildirilerHerculano-Houzel, S., Collins, C. E., Wong, P., Kaas, J. H., &amp; Lent, R. (2008). The basic nonuniformity of the cerebral cortex. Proceedings of the National Academy of Sciences, 105, 12593–12598. http://dx.doi.org/10.1073/pnas.0805417105i) Kitap Şeklinde Yayımlanan BildirilerSchneider, R. (2013). Research data literacy. S. Kurbanoğlu ve ark. (Ed.), Communications in Computer and Information Science: Vol. 397. Worldwide Communalities and Challenges in Information Literacy Research and Practice içinde (s. 134–140) . Cham, İsviçre: Springer. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0j) Kongre BildirisiÇepni, S., Bacanak A. ve Özsevgeç T. (2001, Haziran). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen branşlarına karşı tutumları ile fen branşlarındaki başarılarının ilişkisi. X. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, BoluDiğer Kaynaklara) Gazete YazısıToker, Ç. (2015, 26 Haziran). ‘Unutma’ notları. Cumhuriyet, s. 13.b) Online Gazete YazısıTamer, M. (2015, 26 Haziran). E-ticaret hamle yapmak için tüketiciyi bekliyor. Milliyet. Erişim adresi: http://www.milliyetc) Web Page/Blog PostBordwell, D. (2013, June 18). David Koepp: Making the world movie-sized [Web log post]. Retrieved from http://www.davidbordwell.net/blog/page/27/d) Online Ansiklopedi/SözlükBilgi mimarisi. (2014, 20 Aralık). Vikipedi içinde. Erişim adresi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Bilgi_mimarisiMarcoux, A. (2008). Business ethics. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford encyclopedia of philosophy. Retrieved from http://plato.stanford.edu/entries/ethics-business/e) PodcastRadyo ODTÜ (Yapımcı). (2015, 13 Nisan). Modern sabahlar [Podcast]. Erişim adresi: http://www.radyoodtu.com.tr/f) Bir Televizyon Dizisinden Tek Bir BölümShore, D. (Senarist), Jackson, M. (Senarist) ve Bookstaver, S. (Yönetmen). (2012). Runaways [Televizyon dizisi bölümü]. D. Shore (Baş yapımcı), House M.D. içinde. New York, NY: Fox Broadcasting.g) Müzik KaydıSay, F. (2009). Galata Kulesi. İstanbul senfonisi [CD] içinde. İstanbul: Ak Müzik.

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2CD110C611044333B5D0884B656835D0" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/89F9610598014D559EFC67AFDF9DD884" target="_blank">Makale kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/3EABFA96159140DEB120141E716BCFB9" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun:● Editöre mektup Makalenin türü Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz) İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2CD110C611044333B5D0884B656835D0" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/61D915DE6713408DB01FE55B11324495" target="_blank">Makale kapak sayfası</a> Makalenin türü Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu Tüm yazarların ORCID’leri● Makale ana metni dosyası Makale dilinde ve İngilizce başlık Özetler 180-200 kelime Türkçe ve 180-250 kelime İngilizce Anahtar Kelimeler: 5 adet Türkçe ve 5 adet İngilizce Türkçe makaleler için İngilizce genişletilmiş Özet (Extended Abstract) 600-800 kelime Makale ana metin bölümleri Finansal destek (varsa belirtiniz) Çıkar çatışması (varsa belirtiniz) Teşekkür (varsa belirtiniz) Kaynaklar Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)

E-ISSN	2602-2648
Period	Triannually
Editor	Ali Şükrü Çoruk, Şerif Eskin
Journal of Turkish Language and Literature: Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED) is an open access, peer-reviewed, scholarly and international journal published three times a year in April, August and December. It has been an official publication of Istanbul University, Faculty of Letters, Department of Turkish Language and Literature. The journal has been published since 1946. The manuscripts submitted for publication in the journal must be scientific and original work in Turkey Turkish or English. Journal of Turkish Language and Literature: Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi (TUDED) publishes research articles on Turkish language, literature and culture, contributing to the field. The target group of the journal consists of academicians, researchers, professionals, students, related professional and academic bodies and institutions.

Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi

CURRENT ISSUE

Historical Elements and Cyprus in Âşık (Minstrel) Kenzî’s Poems

Recalling a Forgotten Travel Book in the Context of Orientalism and Occidentalism: A Turkish Girl’s Journey to America

Manichaean Mythology in Uyghur Documents

Valence Patterns of the Verb Ur- and Its Urul-, Urdur-, Uruş- Derivatives in Karachay-Balkar

Waiting for September 12: An Analysis of the Dystopian Novel Gizli Emir

The Sentimental Education of the Young Ottoman Man: Âşıkane

FEATURED

On the Function Qualities of the Words Kılık and Kılınç i̇n Kutadgu Bilig

Invention of the Poet of the Nation-Building Era: Ahmet Hamdi Tanpınar’s Yahya Kemal Monograph

MOST READ

Perspectives of Diwan Poets on Social Environment (15th Century)

Some Memoirs and Notes of Yahya Kemal Previously Unrevealed on Recent Turkish Politics and Literature

METRICS

ANNOUNCEMENTS

SUBSCRIBE

CONTACT