Mehmet

Assist. Prof.

At the end of the Paleolithic Age, several changes in the lifestyle of hunter-gatherer communities led to technological, economic, social, and ideological developments which were previously subsumed under the term ‘Neolithic Revolution.’ Even though the term ‘Neolithic’ changes from researcher to researcher and region to region, in general, the discussions of the last one hundred years persist in focusing on the transition from a huntergatherer life to food production and a settled life. This is especially true for the questions of where, when, why, and how this transition occurred. At the outset of Neolithic research, it was assumed that the people of Anatolia were not involved in the development of settled life and food production. These activities seemed to have appeared exclusively within the socalled "Fertile Crescent." In contrast to this preconception, an increasing number of studies in the last 25 years have proven that Anatolia played a pivotal role in the transition to settled life and food production. In comparison to Southwestern Asia and Southeastern Europe, the low number of prehistoric excavations in Anatolia must be kept in mind. In this respect, research has accelerated over the last 50 years in Inner Anatolia, the Lakes Region, and Western and Northwestern Anatolia, which has expanded our knowledge considerably.Within the "Uşak Protohistorical Survey Project" (Uşak Protohistorik Dönem Yüzey Araştırmaları Projesi/UPDAP), which began in 2017, a considerable number of pre- and proto-historical settlements were discovered for the first time. One of these settlements—and the focus of this paper—is named Düzkışla Höyük. The site of Düzkışla Höyük was founded on a slope which consists of conglomerate forms. Other recently discovered Neolithic sites such as Altıntaş, Ada Höyük, and Mercimekli Tepe are seen to usually be founded on ridges, valleys, or on the tops of hills. In contrast, research in the plains of Banaz and Uşak have revealed no signs of Neolithic or Chalcolithic settlements. An explanation for this could be that farming communities preferred settlements on ridges, valleys, and hills in close connection to raw materials or other resources. Clay deposits and a variety of multiple types of stones—for the production of pottery and stone tools—were proven to exist in this area after macroscopic investigations and analyses of raw material sources were conducted.Most of the small finds collected at Düzkışla Höyük belong to the material culture of the Neolithic and Early Chalcolithic settlements of Western Anatolia. Painted sherds and sherds with a simple burnished pattern form the largest group. Terracotta figurines comprise another group of characteristic finds. One of the two figurines found on the surface of Düzkışla Höyük is a type of steatopygous woman with inserted heads; the other is a conic figurine of unknown sex. Two sling stones complete the group of terracotta finds. The category of stone finds is comprised of grinding stones made of limestone, basalt, andesite, and serpentine; bowls made of marble; as well as many examples of obsidian and flint blades.Concerning the distribution of the Neolithic lifestyle, Düzkışla Höyük was located on an important route. Recent research results have shown that the Neolithic and Chalcolithic cultures of the Lakes Region reached the territory of Uşak by two different routes. One route passed the northeast side of Burdur Lake and continued via Dinar, Sandıklı, and Hocalar to Uşak. This route is confirmed by the finds collected on the surface of the settlements at Üçin, Bektaş Üyük Tepe, Devlethan, and Asarın Tepe. The other route possibly passed the Çivril Plain and continued north where the key site of Ekşi Höyük is located. Its excavator maintains that the small finds from Ekşi Höyük reflect the characteristics of the Lakes Region. It is misleading to think that the inner part of Western Anatolia was culturally influenced from only a single direction. The Neolithic and early Chalcolithic cultures of Western Anatolia also influenced the inner part of Western Anatolia. The excavation finds from Ekşi Höyük and the survey finds from Düzkışla Höyük support this assertion.&nbsp;Throughout previous studies, attempts were made to define the period of occupation of Düzkışla Höyük, from its beginning to its end. With great probability, the pottery and small finds can be dated between 6300/6200- 5800/5700 BC. These dates suggest that Düzkışla Höyük was the first site inhabited in the surrounding area of Uşak during the Late Neolithic to the Early Chalcolithic Period. This site also shows the local characteristics of the way of life of early farmers as well as cultural relationships with neighboring regions.&nbsp;

İç Batı Anadolu Neolitik-Kalkolitiğine Dair Yeni Bulgular: Düzkışla Höyük, Uşak

Sinem

Emir

It is already acknowledged that settled life began in Anatolia before agriculture and animal husbandry. The Neolithic period, updated in line with the new-generation archaeological studies, is currently placed within the date range of circa 11000 - 6000 BC. It is known that the Neolithic lifestyle, point of origin being the Near East, is transmitted to Europe via the Aegean area and the Balkans. It could be said that the transmission to the Coastal Aegean area and subsequently to the Aegean Islands and Mainland Greece is via Pisidia/Lakes Region. Pisidia/Lakes Region is situated within the narrow strip of land that stretches approximately 60 km in the north - south direction from the pit of the Burdur Lake to the southern versant of the Taurus Mountains, which separate the Antalya coastal plain from the Anatolian Plateau. The information acquired from the excavations conducted in Hacılar, Bademağacı, Kuruçay and Höyücek settlements of the region is significant in casting a light on the architectural and pottery development of the Neolithic Period of the region.&nbsp;James Melaart was the first person to conduct surface surveys in Pisidia/Lakes Region, between 1951 and 1952, and encountered about 25 prehistoric settlements. J. Melaart, during his excavations in Hacılar between 1957 and 1960, discovered the pre-Early Bronze Age settlements, whose existence was unknown in Anatolia until then, and used for the first time the terms, Neolithic and Early Chalcolithic Age, for Anatolia (Duru, 1994). Subsequently, Refik Duru carried out excavations in Kuruçay between 1978 and 1988, in Höyücek between 1989 and 1992, and the Bademağacı excavations together with Gülsün Umurtak between 1993 and 2010. All these excavations played a significant role in illuminating the Neolithisation process of Pisidia/Lakes Region.In this study, the architectural and pottery traditions of the subject region are approached from a different perspective, based on the results of a growing body of new-generation Neolithic Period excavations in Anatolia. Thereby, the existing data, which could be interpreted as “tradition” for the said period and which reflects the association or common mindset among the settlements, is opened for discussion and some suggestions are attempted to be presented.Especially regarding the architectural tradition of the Early Neolithic Period (EN), it would not be wrong to say for the settlements examined in this manner, in addition to a few common features such as terrazzo floors, kilns, ovens and silos, that each settlement actually has its own unique architectural understanding. In the region, terrazzo floors are only encountered in Hacılar and Bademağacı settlements, and undoubtedly the buildings in which such floors were discovered are -as we know from some settlements in Southeastern Anatolia- among the special-purpose buildings. Although having a controversy about their functions, another group of special-purpose buildings belonging to the EN were unearthed at the Höyücek Excavation. There is not another building complex similar to this one, which is characterized in Höyücek as a shrine, found in the Neolithic Period of the Pisidia/Lakes Region. Number 4 of this building complex, which consists of a total of 5 buildings, has been interpreted by the excavators as the most sacred place of the complex due to the finds recovered inside and the fact that the room was not suitable for living.&nbsp;As for the Late Neolithic Period (LN), it could be observed that the architecture in the Pisidia/Lakes Region contains comparably more common elements than the previous period. In some of the settlements, the horseshoe-shaped hearths, rectangular ovens and silos found in settlements are common features. In layers 13 and 12 of Kuruçay, which present a different architectural understanding when compared with the other settlements of the region, there are no ovens, silos, or storage boxes, only a horseshoe-shaped hearth with a pebble pavement floor in layer 12 of Kuruçay (Duru&amp;Umurtak, 2005, s.147). Höyücek, with all its architectural features, again varies from the Pisidia/Lakes Region Neolithic settlements. Pisidia/Lakes Region’s Neolithic Period Pottery ware groups, which are re-evaluated in order to use a common language, are separated into five groups as Red/Reddish Brown Ware Group, Beige/Buff/Light Gray/Light Brown/Red Ware Group, Red/Gray/Dark Brown Ware Group, Dark-Surfaced Ware Group, and Plain Ware Group.The Red/Reddish Brown Ware Group is the most common group in the region throughout the Neolithic Period. It could be observed that in LN the usage of this group has increased. However, it is seen that the Dark-Surfaced Wares, even though have been found in plenty in ENA, have lost their former popularity in LN. In the Pisidia/Lakes Region’s Early and Late Neolithic pottery, the repertoire generally consists of the same forms. The most common forms we encounter in EN are bowls and jars with inverted rims, and “S-profile” bowls. Although a significant increase in the number of bowl forms is observed in LN, it could also be seen that forms such as bowls with straight bodies, spouted bowls with everted rims, and flasks, only known from Hacılar, appeared for the first time in this period.In addition to the architectural remains of the Pisidia/Lakes Region, the pottery finds from which more archaeological data could be acquired are significant in determining whether there was a relationship with the neighboring Neolithic Period settlements in Western Anatolia. These relations must have been maintained through the natural passages and access roads situated between the Pisidia/Lakes Region and the neighboring regions. Considering its location, these passages are of great importance for the Pisidia/Lakes Region, which is surrounded by high mountain ranges, to establish contact with neighboring regions. The close parallelism between Ege Gübre’s and Yeşilova's carinated bowls with inverted rims and straight bodies is consequential in proving the cultural interaction between the two. This interaction must have been maintained through the route of the Büyük Menderes River and partly the Gediz Basin, where access to Coastal Aegean area is quite easy.&nbsp;In addition, similar pottery forms and decorations found in settlements such as Sesklo, Argissa Magula and Achilleion in Mainland Greece are of great importance in showing that the pottery dated to the Neolithic Period had been transported via the Pisidia /Lakes Region, following a path from there first to Coastal Aegean area, then onto the Aegean Islands and Mainland Greece, and that, thanks to this, the Lakes Region’s Neolithic Period pottery tradition has been conveyed to the West. As a result, the area of this study is consequential in demonstrating how the settlements of Hacılar, Kuruçay, Höyücek and Bademağacı reflect the arrival process of the Neolithic lifestyle in Central Anatolia to the Pisidia/Lakes Region. The studies conducted around İzmir, particularly in Ege Gübre, Ulucak, Yeşilova, and Çukuriçi, indicate that the Neolithic lifestyle reached the West, the Aegean coasts, via the Pisidia/Lakes Region around the years 7000 BC.&nbsp;

Mimari ve Çanak-Çömlek Geleneği Üzerinden Neolitik Dönem’de Pisidya/Göller Bölgesi’nin Batı Anadolu’daki Yeri Hakkında Yeni Gözlemler

Emre

Assoc. Prof.

Barış

Tisna’da Bir Sunu Çukuru İçerisinde Bulunan Çift Ağızlı Balta (Labrys)/Kelebek Sembolleri Hakkında

Hülya

Amongst Anatolian archaeology, Trabzon is a scene of few and discontinued surveys. The history of the region can be traced only as early as to the middle of first millennium BC through written sources of the antique era yet not proved with archaeological data. The textual records document that before and after the Helen colonization (i.e., beginning of the second quarter of first millennium BC), the region has not been desolated but inhabited by local communities. Trabzon Protohistoric Period Survey started in 2018 aims to display the region's pre-Classic Ages. The Survey area in Trabzon was divided into two major plans as littoral and inner regions. Valleys of the streams splitting the territory through the north-south direction allow the inner regions to access the Black Sea and sub-regional mountain ridges.. Maçka, which became the main focus of the survey, is an important gate that connects Black Sea littoral to inner districts. To understand the pre-Classic Age of this geo-strategically important area, survey has been planned considering a route north to south. Accordingly, Maçka can be divided into five sub-regions form west to east; Mulaga, Değirmendere (this valley, which starts from Trabzon, is also called Hamsiköy Valley on south to Maçka), Larhan, Altındere/Meryemana and Atasu/Galyan. In 2019 survey season, the Mulaga Valley, which is located as the farthest to the south Maçka, was investigated.&nbsp;To the south of Zırvanos/Üçgedik District in Mulaga Valley, a rocky field just to the north-west of the Kalecik district is located. Being at the altitude of 2000 m, the inhabitants call the area Kalecik (Mile) Castle. This rocky field lies east to west and is 130-30 m in size. The entrance of the castle, which seems to be built on a rocky surface, could not be detected. However the natural conditions as a plain field suggest a possible entrance at the north-west points. A plastered wall with 4.5 m width and 6 m height ascends solely on the rocky field towards the north to the castle. Our team has been informed that some parts of the fortification wall has been exploded by some raiders using dynamites. In the middle of this rocky field, a circular and filled well with a diameter of 2 m is located. A second well is also detected to 2 m east of the first,, however the field is heavily destructed to allow further interpretation. Near the northern slope of the castle several scattered ceramic pieces were found. However, any architectural finding associated to the finds cannot be detected. A through studied on the ceramics demonstrate a sequence from the Early Iron Age to the Middle Age. Majority of the ceramic pieces are dated to Early Iron Age. Their surface are mostly brown. One of the pieces with mineral tempering has incised decoration. Outer surfaces of some pieces are black, bright burnished and smooth while inner surfaces are mottled black. This dark pattern on outer surface is most likely related with firing technique and mottling seems to be a result of secondary firing process. Moreover, both surfaces of the piece show of tournette marks.Ceramic findings demonstrate similar features with the ones found in the north of the Van Lake Basin (Patnos, Çaldıran, Ernis/Evditepe) and in the north-eastern Anatolian (Bozkurt Kurgan-Cemetary 1, Büyükardıç) Early Iron Age ceramic repertoire regarding the paste, surface treatment, production technique, typology, and decoration. These ceramic pieces prove that the cultural characteristics of the Eastern Anatolian Early Iron Age could also be followed in the Eastern Black Sea mountains. This assertation is for the first time in Trabzon region, for a site at a considerable altitude and castle-type. Geography of the area around the Kalecik castle evokes at the plains of the Eastern Anatolia in contrart to the dense forested characteristic of Black Sea region. When the altitude is over 1000 m, it becomes less humidity as well as sub-humid and semi-arid plains become available. The region must have been suitable for transhumance during the Early Iron Age, as it is practiced today. In this context, the area of Kalecik Castle could be proposed as a region with environmental features that people with castle-like settlements of Early Iron Age were "used to".&nbsp;Trabzon is also important with its ore resources. Especially Maçka region has rich reserves of pyrite, copper, iron, lead, zinc, molybdenum, and manganese. Although prehistoric usage of these resources have not been confirmed yet, this potential is almost impossible to go unnoticed by the Iron Age communities. This communities must have processed iron along with copper and introduced products with increasing experience on metallurgical activities. Compared to the different regions of Anatolia, one of the greatest challenges in archaeological studies in Trabzon is literally the "lack" of surface visibility. This difficulty makes existence of ceramic pieces especially importance. The findings detected at Kalecik castle in 2019, for the first time, make an archaeological interpretation about Early Iron Age in Trabzon possible.

Doğu Karadeniz Dağlarında Erken Demir Çağı Varlığına İlişkin Yeni Buluntular

Harun

Erkan

Urartu Krallığı’nın İdari Sistemi Bağlamında Diauehi ve Urartu Aşiret Merkezleri

Karaçay/Pazarcık Fırtına Tanrısı Steli

Fikret

Prof.

The ancient city is located between the Tmolos Mountains and the Hermus Plain east of the Pactolus River valley. A massive stone and mudbrick fortification wall of the late Lydian period, some 18-20 m thick, extends down from the slopes of the acropolis, one of the northern spurs of the Tmolos, towards the plain enclosing an area of 108 hectares. According to Herodotus, Herakles was the legendary founder of the city and the Heraklid dynasty going back to the late Bronze Age (Herodotus I.7). Croesus, the last Lydian king was defeated by the Persian King Cyrus in 547 BCE. The Persian rule at Sardis, lasted two centuries until the city was “liberated” by Alexander the Great in 334 BCE (Arrianus, Anabasis, 1.17.3-6). The city and the region were made a part of the Seleucid Empire when Seleukos I Nikator defeated Lysimachus in the Battle of Kourepedion in 281 BCE. Upon Seleukos’ death, his son Antiochus I and his queen Stratonike settled in Sardis it a regional western capital of the Seleukid Kingdom until its defeat in the Battle of Magnesia in 189 BCE by the combined forces of Pergamon and Rome. We believe that the construction of the temple in the Artemis sanctuary commenced soon after the conquest of Sardis by Seleukos, possibly under the leadership of queen Stratonike who lived in Sardis.&nbsp;City planning of Sardis never followed popular grid-iron models; rather, topographical opportunities seem to have dictated the shape of the city producing a more flexible and organic arrangement. A major east-west road marking the course of the Persian Royal Road connecting the coast with the inland divided the plain and the northern foothills of the acropolis – in effect, creating an “upper city” and a “lower city.” The upper city was probably the preferred neighborhood of the wealthier classes. Lydian era terrace walls of fine limestone preserved up to 6-7 m high and possibly connected to each other by stairs, ramps, and tunnels, were uncovered at several locations on acropolis slopes. Massive terraces probably supported large residences or palaces, one being possibly the ‘Lydian Palace’ (mentioned in Pliny and Vitruvius as Croesus’ palace later turned into a gerousia or senior’s meeting place: Pliny, NH 35, 172; Vitruvius, 2.8.9- 10). A major addition of the Hellenistic period was the theater, enlarged with a two-story columnar skene frons during the Roman period; the stadium that extends west beyond the stage building was added around the same time. Inscriptions and ancient sources mention an agora and stoa, gymnasium, and a mint from Lydian and Hellenistic periods, but their locations are unknown. There was considerable settlement outside the city walls at all periods (the latter removed during the Persian period), especially along the Pactolus valley, including a gold refining workshop/sanctuary presided over by a Lydian altar of Kybebe from the sixth century BCE.&nbsp;The Roman era was ushered in by the devastating earthquake of AD 17 which elicited fiscal relief from Rome. Many Roman era buildings are characterized by large, vaulted structures typical of Roman construction, such as the stadium. Notable among them is a midfirst century CE Imperial cult temple (Vadi-B temple, an octastyle Corinthian pseudodipteros) elevated on a vast rectangular colonnaded enclosure approached by an axial, monumental staircase; an early second century bath-gymnasium complex of the symmetrical imperial type featuring a ceremonial hall displaying a colonnaded aediculae in two stories; an eastwest marble colonnaded avenue which received a monumental city gate in late Roman times. For monumentality and cultural importance, the most outstanding monument of GrecoRoman Sardis was the Temple of Artemis. The cult of Artemis was introduced to the city from Ephesus in the late sixth century or so, when a monumental altar was built in the sanctuary against the backdrop of the acropolis. The temple, started ca. 280-270 BCE, might have been intended to be a dipteros like the archaic dipteroi of Ionia. Only the long allmarble cella, facing west, was finished. Work resumed to complete the temple as an Ionic peripteros after the visit of Sardis by Hadrian and Sabina in AD 123/24, an honor which culminated by the granting of the city its second neokoros privilege. Besides starting the construction of the monumental peripteros the cella was divided into two, Artemis retaining her western chamber while the cult of the emperors (with their colossal portrait icons) moved into the new eastern one. The east side seems to have been finished with all its columns, but ironically, the western, Artemis side was never completed. With a pteroma of unequal with around the cella, and spacious and open six-column pronaos porches at the ends, the plan of the Artemis temple at Sardis does not follow the standard pseudodipteral plan of Hermogenes at Magnesia or its Hellenistic and Roman followers.&nbsp;

Sardes: Tarih, Mimarlık ve Şehircilik

Engin

Aydın

Thyateira, a Lydian city, is located within the borders of Akhisar district of Manisa province today. New excavations contuining since 2011 go on intensively in Hastane Hoyuk. The mound in question is estimated to be the acropolis of Thyateira from the Hellenistic period onwards. During the excavations on the area that can be defined as the top of the mound, ruins of an Ionic ordered temple; construction of which is believed to had been started in the Hellenistic era, have been brought to daylight.At present, the excavations are concentrated on the eastern entry and the center of this structure. Large part of the temple is not excavated. As the area is located in Akhisar city center, thus densely populated since Late Antiquity to present day, therefore reusage of the temple ruins as spolia and even its conversion to stone and marble pit, intensified in destruction of the building. The late period usages on the temple have been extensive and this amplified its destruction. It has been confirmed that the architectural pieces of the structure had been destroyed to a large extend due to the usages of the areas of the necropolis located on south and north of the temple. At this level which we call as the layer of destruction; a large number of broken pieces belonging to ornamental sections of the temple, had been found. It can be seen that, ornamental parts of the building were destroyed probably by means of a cutter. During the surveyings a toichobate of a Ionic, Anatolian-Ionic columm base, Ionic columm drumm, Ionic capital and fragments of architrave and sima components were found. As understood from the parts of the building that were excavated so far, the destruction was carried out conspiratorially and continued for a while. Once the ornamented and profiled parts were destroyed, roughed blocks were probably transported to somewhere else. Groove ornaments, fragments of Ionic columm drums point to this fact. It is clear that, at least one phase of this destruction layer and the northern and southern necropolis areas around the building were interconnected.Beneath the destruction layers and late period graves, in-situ remains of the building can be seen. During the excavations of 2013, first, southeastern toichobate block of the building was found in-situ. Finding of this piece resulted in changing of the excavation planning. Entry section of the building, which was considered to be constructed in east-west direction, was eastward. Surveying the base of the building, ascertained that dacite blocks were&nbsp;used at the bottom. Marble stylobate blocks were laid on these dacite blocks. Concerning to plan of the temple, so far acquired data are still inadequate. Yet, toichobate and crepis arrangements remind prostylos or in antis temples. With respect to the determination of the initial construction date; these ornamental archeological pieces are of great significance. In the light of the evidence provided by the similar architectural ornaments; it has been realized that the construction of the temple dates back to a period between second and third quarters of the second century BC. The temple in Thyateira, Hastane Hoyuk, whose structure has been started to be revealed, is at most similarity with the temple of Chryse Apollon Smintheios in terms of its substructure and ornamental features.Some findings point to the possibility that, the temple, after its construction in second century BC, was overhauled in the Roman Imperial Period. Yet, it is not easy to reach a certain decision. For all that, with the help of findings and remnants, one can suggest that, the temple was in use until the fifth century AD. Status of the building during the period from its last probable usage as temple to the Early Byzantine Period is unclear. Following the removal of graves, large amounts of architectural and architectural plastic fragments belonging to the temple, which were broken at the times when usage of the temple was came to end, were found in and around the temple area. It can be suggested that, this destruction was intensified during the Period of Iconoclasm, which began at the first half of the eight century AD and called as the “Byzantine Dark Age”. Along with fragments from the temple, some Middle Byzantine architectural and plastic fragments were also used in graves revealed in the mound. Fragments, dated to Middle Byzantine Period or tenth century AD, are the proofs of the Byzantine settlement of this period, which was located on the mound. While size and character of this settlement is not clear yet, examination of the numerous stone and marble architectural findings point to existence of at least one religious building (probably chapel) from the tenth century AD. However, architectural components which were used as spolia in graves indicates that this was not a long-term settlement. It is clear that necropolis area and the destruction of the temple and its sourroundings were interconnected.&nbsp;

Thyateira’daki Tapınak Kalıntısına İlişkin Değerlendirmeler

Özge

Indroduction Human beings are emotional by nature. Since long before the great civilizations established mankind, death and separation have eluded full understanding. As a result, civilizations have performed various rituals to honor their deceased. Over time, these rites developed and changed, with different burial customs and grave types emerging. Grave types differ according to the customs and traditions of a society. In addition, the location of the deceased in the society and the community's financial means determine the grave quality. Cemeteries called necropolizes, which were generally created outside of a city, differed between various regions and periods. While cremation burial was preferred in one region, the use of sarcophagi in another period could be preferred. In some cases, more than one type of grave could be found in a single necropolis. Another feature of ancient burial traditions was the repeated use of the same grave. This situation could be valid for family members or for individuals buried in various difficult periods without regard to kin relations.Accordingly, Anatolian civilizations have exhibited variations in both grave types and burial customs, based on the shifts in societal traditions over time. In addition, various grave types regionally differ. The graves unearthed in the Köşkdağı rescue excavation at Kayseri were likely part of a burial site due to the large number of their burials. The three types of graves in this burial area provide important information about the burial customs of the Kayseri region.Method The Köşkdağı Burial Site was exposed through the rescue excavation carried out by the Kayseri Museum. Five graves were found in the excavation area. Evaluation of these graves revealed their different build types.Kayseri Museum positively received our request and granted the necessary permissions to document the burial area, evaluate the grave types, and present the findings in literature. After obtaining the work permit of the Burial Site, the initial locations of the tombs were documented through photographs and sketches. Inventory information about the burial area made by Kayseri Museum was provided to us. After completion of the documentation process,&nbsp;a literature review was performed to compare each grave type found at the site with similar examples. In addition, the findings of the graves were grouped according to their qualities and their comparison with examples from the literature review. Each find has been evaluated and interpreted in the grave group to which it belongs. Both the structure of the tombs and the finds were compared and found to resemble other examples from ancient times. As a result, a proposal has been submitted for the dates and usage periods of the graves.Results and Discussion In the Köşkdağı district, a burial area was unearthed with a sarcophagus that was discovered through illicit digging and a subsequent rescue excavation. Combined with the presence of different grave structures, the fact that the graves were built in a certain place and order suggests that this area may be a part of the ancient city's necropolis. In the same region, the Garipler Tumulus, which was excavated in 1971, supports this view. However, the partial placement of the ancient city beneath the modern city impedes systematic archaeological excavations. Structural elements and cultural features of the ancient city will be better understood by documenting and evaluating the finds resulting from excavations, such as the Köşkdağı rescue excavation.We cannot recommend a specific construction year for any of the burial types identified in the burial area. However, we can discern that the sarcophagus was most clearly built during the Roman imperial period. Since the other grave types in the study are the earliest types of graves in Anatolia, their first usage dates are difficult to identify because their use as graves has continued over many years. Upon evaluation, the gifts of the dead from the graves were dated to the 1st century AD. Dating can be reliably performed until the middle of the 3rd century AD. In addition, the presence of more than one burial in most of the graves indicates that the graves were used during certain intervals and explains the temporal differences between the gifts of the dead. The graves unearthed through the rescue excavation show the diversity of the burial traditions in Kayseri throughout ancient times. Moreover, the coins found from the carved tombs indicate that the burial area was in use until the 3rd century AD. Thus, the graves and their finds can be used as correlative sources for the grave types and usage periods that have since been unearthed. The orderly placement of plates and carved graves, along with the discovery of more than one burial, indicates that the Köşkdağı burial area may have been used as a family cemetery. Although the sarcophagus was found in a singular instance, it contained multiple burials and maintained proximity to the plate tombs, suggesting that this tomb was re-opened for family members. Thus, the Köşkdağı burial area was most likely a cemetery used as a necropolis by families with different financial means.Recommendations The burial area of Kayseri Köşkdağı gives information about tomb types, tomb finds, and the ancient traditions of Kayseri. Grave types exhibit the burial customs and construction techniques. The finds from the graves constitute important data showing the region's historical background. Particularly, the uncovered coins show the social life in the region and the continuity of the burial area during the Late Roman Period. In this context, this study warrants the attention of regional archaeology.&nbsp;

Köşkdağı Gömü Alanı Mezar Tipleri ve Buluntuları

Reyhan

Late Antique Sigillata From Adramytteion (Ören/Balıkesir): A Comparative Material AnalysisThe purpose of this paper is to present the range of fine wares used at Adramytteion (modern Ören-Balıkesir) in late antiquity. Specimens were acquired from various parts of the city during excavations in 2012–2013. A particularly large quantity of late antique sigillata was found from a sondage (S9) near Bergaztepe between areas A and B, suggesting late antique occupation of the area. Late antique sigillata finds were also made from Area A in the modern city center and the nearby Area E located to the northeast. In both areas, remains of buildings were unearthed that were apparently used as warehouses in the 12th–13th centuries. A few examples were also obtained from Area D. Architectural remains in this area are associated with a residential complex.&nbsp;&nbsp;The material presented here documents the changing patterns of fine ware consumption at Adramytteion in late antiquity. The available specimens consist of ARS (African Red Slip), LRC (Late Roman C), and LRLCW (Late Roman Light Colored Ware) plates and bowls dated from the 3rd to early 7th centuries AD based on typological characteristics. The earliest examples of ARS ware can be traced to the 3rd century. However, the small number of finds suggests less demand for ARS during the 3rd century. Archaeological deposits from the various parts of the city indicate that ESC (Eastern Sigillata C) was the predominant fine ware in the 3rd and early 4th centuries. A slight increase can be observed in ARS imports from the mid-4th century onward. As is the case across the Mediterranean area, however, probably because of the Vandal invasions in Africa, quantities of ARS ware decreased steadily in the following period. ARS continued to be imported until the beginning of the 7th century, though only in very limited quantities after the 6th century. Form 108 represents the latest datable specimen in this category. Given the evidence provided in this study, it can be stated that the fine ware market in Adramytteion was clearly dominated by LRC ware, especially from the second half of the 5th century onward. Of the late antique sigillata, 69% consists of LRC. The earliest specimens represented within the LRC spectrum belong to Form 1. Most examples are assigned to Hayes Form 3. The later forms from the 6th and early 7th centuries (forms 5, 8, and 10) are each represented by one or two fragments. The latest datable specimen, belonging to Hayes Form 10, is assigned to the early 7th century AD. Late antique fine ware from Adaramytteion also includes LRLC (Late Roman Light Colored) ware. Finds from Parion and Antandros closely resemble the LRCW finds from Adramytteion.On the basis of macroscopic analysis, the majority of the available ARS and LRC fragments can be classified as imports (ARS from Africa, LRC presumably mostly from Phokaia). After Constantinople became the capital of the Eastern Roman Empire, creating increased demand for ceramics, Phocaea emerged as a new center for large-scale pottery production. Phocaea is likely to have been an easily accessible alternative for supplying pottery to the inhabitants of northwest Anatolia and thus also to Adramytteion. Some specimens found in Adramytteion, although having forms identical to ARS and LRC, differ from the imports due to their fabric (Nos. 9, 27; Nos. 20, 24; No. 13) or due to an unconventional stamped ornament on the wall surface (No. 16). These constitute approximatey 9% of all ARS and LRC specimens. The preliminary analysis suggests hypotheses to be tested by future excavations and archaeometric analysis of ceramic finds.&nbsp;The second part of this study focuses particularly on the relationship between imported and locally produced late antique fine wares in Adramytteion and along the west coast of Asia Minor. In late antiquity, the geographic location and socio-political relations of a city appear to have been determining factors with regard to local production, import, and imitation. In Adramytteion and across northwest Anatolia, LRC constitutes the predominant category. Local workshops (either in Adramytteion or nearby) probably did exist, but did not produce larger, market-dominating quantities of ceramics, merely supplementing local need. Some research has compared the main late antique productions in inter-regional circulation, such as ARS, LRC, and LRD (Late Roman D), with a common language, koine, reflecting sociocultural ties within the Roman Empire. Based on the material examined in this study, it can be concluded that Adramytteion belonged to a koine based on LRC forms. Moreover, the data from southern Ionian cities such as Ephesos and Priene indicate that LRC predominated, whereas the local pottery such as ERSW (Ephesian Red Slip Ware) and Meander sigillata was apparently intended not for large-scale production but for more limited local consumption. Conversely, in the inland settlements of Pisidia and Caria such as Sagalassos and Aphrodisias, local ceramic traditions that already dominated the repertoire in the early Imperial Era partly continued in late antiquity. Meanwhile, in some cities of southern Anatolia, a local industry emerged that was based on LRD forms. Almost all late antique local fine pottery in Perge consists of specimens from the LRD repertoire. Newly discovered workshops in the Gebiz Basin likewise show that LRD can be understood as a common koine of the region.

Adramytteion’un (Ören/Balıkesir) Geç Antik Çağ Kırmızı Astarlı Keramikleri: Tespitler ve Bölgeler Arası Bir Değerlendirme

Rifat

Ferda

Castabala is an ancient city in Cilicia and as Hierapolis it owes its title to Artemis Perasia. Castabala Hierapolis which became prominent during Late Hellenstic period during the reign of Tarkondimotos, got involved in three different transcendental-personality during its historicity: Magna Mater through Artemis Perasia cult, Apotheosis of Roman Empire through Tarkondimotos, and the almighty God of Christianity. In this paper, the North Church of Castabala as an important indicator of these three constituents is aimed at to be analyzed within the context of its different structural and semantical construction/ deconstruction phases. In this analysis, we aim to evaluate the meaning and the function of the building on the basis of the reconstruction of the material in a deconstructive way and to analyze the correlation between the monument, the space, and the material by the way of the contemporary concepts like Genius Loci (Norberg-Schulz), Field (Bourdieu), Pastoral Power (Foucault), and Deconstruction (Derrida).Christianity in Cilicia is dated back to the apostolic period in the first century. Saint Paul, one of the most important figures of Christianity, is from Cilicia and some biblical records of his visits in the area indicate that there were Christian communities there starting from the first century. During the fourth century, Cilician bishops had important roles on the local and the central church policies. Hierapolis Castabala which was listed as a bishopric center in early period is on the way of Roman itinerary and is nearer to the pilgrimage route. Archaeological and literary sources indicate that there were many churces in Cilicia and Isauria during the Late Antiquity. In Hierapolis Castabala there are two similar churches dating the fifth-sixth centuries: The North Church and the South Church.The conversion of the Sacred both in the context of the belief and its instruments can be observed in the case of Castabala. The new religious system brings its own liturgical and architectural luggage but sees no harm to use the present material in a new context at the same time. The North Church is a reconstruction operation in the context of the usage of its material chronology. In ancient architecture, materials and construction elements function in certain contexts and are named in accordance with their defined forms and functions. Nevertheless, in the case of the North Church, the reconstruction process gained a paradoxical identity due to the unusual/reversal arrangement of its architectural elements. Some of its architectural elements dated on the second century are spolia and they function differently, in fact reversally from their original functions.&nbsp;The meaning of the architectural form as a cultural element leave traces which makes it possible for us to define it. These traces as substantive indicators of meaning which are constructed in this cultural topography once but are not there anymore make it possible to read the specific nature of the monumental blocks. But in the case of the North Church, the situations seems paradoxical. The orthostates which are normally situated on the level of stylobates were placed on the highest level of the entablature; the capitals were used as imposts and the architraves were placed at the lowest level. Consciously or not, this is a remarkable praxis and constitutes a peculiar arrangement. This kind of usage of spolia caused the losing of the semantic and decorative character of the material and placed them only as a part of statical order. Consequently, the North Church was completely constructed by the misapplication of the original function and the semantical structure of the materials which lost their original aims in the meaning of function, situation, and decoration. In other words, they lost their names, functions, and meanings. The original structure and/or the meanings of the structures were deconstructed in order to construct/reconstruct a monument.&nbsp;

Antik Kastabala Kenti Kuzey Kilise Üzerine Gözlemler: Uzam, Mekan ve Anlamsal Üretim Döngüsü

İnci

Karia’daki Attouda’nın Şehir Sikkeleri

@JOURNAL_BOX_CURRENT

Hasan

With Uzundere, Parion covers the entire land mass between Bodrum Cape and Kartal Yuvası and lies within the boundaries of today’s Kemer Village, Biga district, Çanakkale province. The southern Tavşandere necropolis, one of the necropolises of the ancient city, is in a small valley between the southern gate and the hills to the east of the city, immediately after the village cemetery on the entrance route to Kemer Village. In the necropolis, where excavations have been conducted since 2005, more than 300 graves and 6 crematoriums have been unearthed. According to the data obtained, it was used continuously from around 630 BC until the end of the second century AD. Additionally, it has been determined that the most intensive use phase of the necropolis was during the Roman period. The grave numbered M229, which is the subject of the study, was unearthed in the 2019 studies of the necropolis in the northern region of the 1535–2300 grid, according to the urban grid system.The grave was placed with the head in the southeastern direction and the feet in the northwestern direction. The head and feet are covered with vertically placed, trapezoidalshaped, Lakonian-type roof tiles. In the grave, understood to be of the tile-grave type within the general grave typology determined in Parion, the individual was placed in the burial pit in a wooden coffin. It was covered with three concave, trapezoidal, Lakonian-type roof tiles in a horizontal position after the gifts for the dead were left inside the coffin; therefore, this hybrid type of grave is a tile tomb with a wooden coffin. Although the skeleton is quite deteriorated, from dental evidence, it is understood that the individual had been an adult between the ages of 25 and 35. Inhumation burial custom and dorsal burial style were applied to the grave. Inside the wooden coffin, grave goods—including the gifts for the dead and the personal belongings of the grave indweller—were placed on the head and feet of the individual. These gifts of the dead, presented to the grave’s occupant by their family, are 18 unguentaria, a jug, and a mug. A locked wooden crate, agate stone beads, a bronze mirror, a bronze spoon, and two glass rings belonged to the deceased. On the outside of the coffin, an oil lamp and a bowl were other gifts for the dead. There was also a special group of gifts comprising a bone pyxis, a bone medicine box, and a medicine-ointment mixing stone that&nbsp;were found externally to the north of the grave. The materials in this group could also be the individual’s personal belongings. Many ceramic containers were placed vertically and carefully to prevent contained liquids from spilling. These containers may have been left as gifts for the dead by the family after they were filled with liquid (could be water or wine). There is also the possibility that these containers were left in the tomb after libations were consumed during the burial ritual; however, the placement of the containers reduces this possibility. We believe that the large number of vessels, considered gifts to the dead, should be considered in parallel with the social status and dignity of the deceased individual.In the second category, the grave goods used by the deceased in daily life were left in the grave by family members after death. The rings, locked wooden crate, agate beads, bronze spoon, bronze mirror, medicine-ointment mixing stone tray, bone pyxis, and bone medicine box are the finds in this second category. These grave items allow us to obtain important data regarding the individual within the scope of material culture. Primarily, the glass rings and the mirror are gender-oriented special jewelry and ornaments. The bronze spoon inside the coffin and other materials outside the coffin suggest that a fiction can be imagined: the powdered (plant) material from the bone medicine box is diluted with some liquid in the pyxis, and then it is mixed in the stone mixing table until it reaches the proper consistency and is applied to a wound. However, it is important to consider that there were no surgical materials in the grave; therefore, it could be concluded that the grave inhabitant could have been a person who could self-apply a simple drug/ointment treatment. There is also information that the agate stones found in a locked wooden crate were used to treat venomous snake bites in ancient times. It is known that the Isis-Fortuna figure on the lid of the medicine box (Kat. 35) is a health goddess equated with Hygeia. Furthermore, Isis’s close relationship with snakes can be viewed iconographically.This latest information also reveals that the applied treatment by the grave’s occupant may have a cultic-magical link. It is possible to supplement information provided by ancient sources to the results obtained from material and iconographic assessment, so much so that one of the ancient authors Strabo (Strabo XIII, Chapter I, 14) mentions that the men of the Ophiogen family living in Parion treated snake bites. Although Strabo defined those who used this treatment as Ophiogen men, when all data are evaluated, it is thought that a woman in the M229 tomb may have been a healer from the Ophiogen family who lived in the late first century to early second century AD.&nbsp;

Antik Kaynaklar’dan Materyal Kültüre Bir Mezar Kontekstinin Okunması – Parion’dan (Efsanevi) Ophiogen Sülalesi (?) Mensubu Bir Şifacı Mezarı

Cansın

Tanrıça'nın Tekrarlayan Süreçleri ve Temsili Üzerine Bir  Çalışma: Hera

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Onur Sadık

Res. Assist.

Karadeniz ve Anadolu Kentlerinde Theos Hypsistos Kültü

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Nilgün

Keban Projesi: Ağın Hoşrik Mevki ve Kalecikler Kurtarma Kazılarına Yeni Bir Bakış

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin yayınıdır. Açık erişimli, hakemli, yılda bir kere Aralık ayında yayınlanan uluslararası bilimsel bir dergidir. 1955 yılında kurulmuştur. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler Türkçe, İngilizce, Almanca, Fransızca ya da İtalyanca olmalıdır.

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, uluslararası yayın standartlarına uygun yüksek kalitede makaleler yayınlayarak bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.  Prehistorik çağlardan, Geç Antik Çağ’a uzanan süreçte Anadolu ve ilişkili bölgeleri inceleyen Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji, Sanat Tarihi, Mimarlık Tarihi, Antropoloji, Epigrafi, Nümizmatik, Tarihi Coğrafya ve Arkeometri çalışmalarını kapsar.

Mustafa

Scopus

TR Dizin

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Anadolu Araştırmaları

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Assistant

English Language Editor

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, uluslararası yayın standartlarına uygun yüksek kalitede makaleler yayınlayarak bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, Prehistorik çağlardan, Geç Antik Çağ’a uzanan süreçte Anadolu ve ilişkili bölgeleri inceleyen Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji, Sanat Tarihi, Mimarlık Tarihi, Antropoloji, Epigrafi, Nümizmatik, Tarihi Coğrafya ve Arkeometri çalışmalarını kapsar.

Amaç ve Kapsam

SCOPUSTÜBİTAK-ULAKBİM TR Dizin

Dizinler

Dergiye yayınlanmak üzere gönderilen makalelerin içeriği derginin amaç ve kapsamı ile uyumlu olmalıdır. Dergi, orijinal araştırma niteliğindeki yazıları yayınlamaya öncelik vermektedir.Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir.Ön değerlendirmeyi geçen yazılar iThenticate intihal tarama programından geçirilir. İntihal incelemesinden sonra, uygun makaleler Editör tarafından orijinaliteleri, metodolojileri, makalede ele alınan konunun önemi ve derginin kapsamına uygunluğu açısından değerlendirilir.Bilimsel toplantılarda sunulan özet bildiriler, makalede belirtilmesi koşulu ile kaynak olarak kabul edilir. Editör, gönderilen makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.Makale yayınlanmak üzere dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez. Yayına kabul edilmeyen makale, resim ve fotoğraflar yazarlara geri gönderilmez.

Politikalar

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research dergisinin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir.Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research dergisinin makaleleri açık erişimlidir ve Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (CC BY-NC 4.0) (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (CC BY-NC 4.0) olarak lisanslıdır. Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (CC BY-NC 4.0) lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve Committee on Publication Ethics (COPE), Directory of Open Access Journals (DOAJ), Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA) ve World Association of Medical Editors (WAME) tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.<ul><li>Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.</li><li>Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.</li><li>Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.</li><li>Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.</li><li>Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.</li><li>Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.</li><li>Deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.</li><li>Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.</li><li>İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.</li></ul>

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/D69C208D911C4C0B9C0E4DEF1A04A271" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

DilDergide Türkçe, İngilizce, Almanca, Fransızca ve İtalyanca makaleler yayınlanır. Gönderilen makalelerde makale dilinde öz, İngilizce öz ve İngilizce geniş özet olmalıdır. Ancak makale İngilizce ise, İngilizce geniş özet istenmez. Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak <a href="https://dergipark.org.tr/en/pub/iuanadolu" target="_blank">https://dergipark.org.tr/en/pub/iuanadolu</a> sayfasından erişilen <a href="http://dergipark.gov.tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır.  Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/A5B76DBB476749A5A28A0D6A799C61E6" target="_blank">Kapak Sayfası</a>; yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/AA5EA2D6D336446F8046480F54D9CED7" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.<ol><li>Yazılar Makale Şablonu kullanılarak hazırlanmalıdır. Makale ana metninde, çift taraflı kör hakemlik süreci gereği, yazarın / yazarların kimlik bilgileri yer almamalıdır.</li><li>Yayınlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/A5B76DBB476749A5A28A0D6A799C61E6" target="_blank">Kapak Sayfası</a> gönderilmelidir. Kapak Sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).</li><li>Giriş bölümünden önce 120-200 kelimelik çalışmanın kapsamını, amacını, ulaşılan sonuçları ve kullanılan yöntemi kaydeden makale dilinde öz ve İngilizce öz ile 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet yer almalıdır. Makale İngilizce ise İngilizce geniş özet istenmez. Özlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5’er adet anahtar kelime yer almalıdır.</li><li>Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: Makale dilinde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık, öz ve anahtar kelimeler; geniş özet, ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.</li><li>Referanslar derginin benimsediği American Psychological Association (APA) 6 stiline uygun olarak hazırlanmalıdır.</li><li>Kurallar dâhilinde dergimize yayınlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü sorumluluğu yazar/yazarlarına aittir.</li></ol>

Yazım Kuralları

Araştırma Makaleleri: Orijinal araştırma makaleleri derginin kapsamına uygun konularda önemli, özgün bilimsel sonuçlar sunan araştırmaları raporlayan yazılardır. Orijinal araştırma makaleleri, Öz, Anahtar Kelimeler, İngilizce Geniş Özet, Giriş, Yöntem, Bulgular, Tartışma, Sonuçlar, Kaynaklar bölümlerinden ve Tablo, Grafik ve Şekillerden oluşur.Öz: Makale dilinde başlık ve İngilizce başlık öz’lerin üzerinde yer almalıdır. Araştırma yazılarında Türkçe ve İngilizce özler 120-200 kelime arasında olmalı ve çalışmanın amacı, yöntemi, ana bulguları ve sonuçlarını ifade etmelidir. Ayrıca Türkçe, Almanca, Fransızca ya da İtalyanca makaleler için özlerden sonra 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet de yer almalıdır.Giriş: Giriş bölümünde konunun önemi, tarihçe ve bugüne kadar yapılmış çalışmalar, hipotez ve çalışmanın amacından söz edilmelidir. Hem ana hem de ikincil amaçlar açıkça belirtilmelidir. Sadece gerçekten ilişkili kaynaklar gösterilmeli ve çalışmaya ait veri ya da sonuçlardan söz edilmemelidir. Giriş bölümünün sonunda çalışmanın amacı, araştırma soruları veya hipotezler yazılmalıdır.Yöntem: Yöntem bölümünde, veri kaynakları, çalışmaya katılanlar, ölçekler, görüşme/değerlendirmeler ve temel ölçümler, yapılan işlemler ve istatistiksel yöntemler yer almalıdır. Yöntem bölümü, sadece çalışmanın planı ya da protokolü yazılırken bilinen bilgileri içermelidir; çalışma sırasında elde edilen tüm bilgiler bulgular kısmında verilmelidir.Bulgular: Ana bulgular istatistiksel verilerle desteklenmiş olarak eksiksiz verilmeli ve bu bulgular uygun tablo, grafik ve şekillerle görsel olarak da belirtilmelidir. Bulgular yazıda, tablolarda ve şekillerde mantıklı bir sırayla önce en önemli sonuçlar olacak şekilde verilmelidir. Tablo ve şekillerdeki tüm veriyi yazıda vermemeli, sadece önemli noktaları vurgulanmalıdır.Tartışma: Tartışma bölümünde o çalışmadan elde edilen veriler, kurulan hipotez doğrultusunda hipotezi destekleyen ve desteklemeyen bulgular ve sonuçlar irdelenmeli ve bu bulgu ve sonuçlar literatürde bulunan benzeri çalışmalarla kıyaslanmalı, farklılıklar varsa açıklanmalıdır. Çalışmanın yeni ve önemli yanları ve bunlardan çıkan sonuçları vurgulanmalıdır. Giriş ya da sonuçlar kısmında verilen bilgi ve veriler tekrarlanmamalıdır.Sonuçlar: Çalışmadan elde edilen sonuçlar belirtilmelidir. Sonuçlar, çalışmanın amaçları ile bağlantılı olmalıdır, ancak veriler tarafından yeterince desteklenmeyen niteliksiz ifadeler ve sonuçlardan kaçınılmalıdır. Yeni hipotezler gerektiğinde belirtilmeli, ancak açıkça tanımlanmalıdır.Şekil, Resim, Tablo ve Grafikler: Metin içinde kullanılan fotoğraf, plân, harita vb. materyallerin “.jpg / .tiff” uzantılı kayıtları gönderilecek dokümanlara eklenmelidir. Bu tür belgelerin baskı tekniğine uygun çözünürlükte (en az 300 piksel) ve sayfa alanını aşmayacak büyüklükte olmasına dikkat edilmelidir. Fotoğraf ve levhaların 10 sayfayı aşmamasına dikkat edilmeli ve metin içinde parantezle atıfta bulunulan resim, harita veya diğer ekler makalenin sonuna eklenmelidir.<ul></ul>Derleme: Yazının konusunda birikimi olan ve bu birikimleri uluslararası literatüre yayın ve atıf sayısı olarak yansımış uzmanlar tarafından hazırlanmış yazılar değerlendirmeye alınır. Yazarları dergi tarafından da davet edilebilir. Derleme yazısı, başlık, öz, anahtar kelimeler, İngilizce geniş özet (Türkçe, Almanca, Fransızca ve İtalyanca makaleler için), ana metin bölümleri ve kaynaklardan oluşmalıdır.

Referans Stili ve FormatıLitera: Dil, Edebiyat ve Kültür Araştırmaları Dergisi-Journal of Language, Literature and Culture Studies, metin içi alıntılama ve kaynak gösterme için APA (American Psychological Association) kaynak sitilinin 6. edisyonunu benimser. APA 6.Edisyon hakkında bilgi için:-    American Psychological Association. (2010). Publication manual of the American PsychologicalAssociation (6th ed.). Washington, DC: APA.-    <a href="http://www.apastyle.org/" target="_blank">http://www.apastyle.org/</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Metin İçinde Kaynak GöstermeKaynaklar metinde parantez içinde yazarların soyadı ve yayın tarihi yazılarak belirtilmelidir.Birden fazla kaynak gösterilecekse kaynaklar arasında (;) işareti kullanılmalıdır. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Örnekler:Birden fazla kaynak;(Esin ve ark., 2002; Karasar 1995)Tek yazarlı kaynak;(Akyolcu, 2007)İki yazarlı kaynak;(Sayıner ve Demirci 2007, s. 72)Üç, dört ve beş yazarlı kaynak;Metin içinde ilk kullanımda: (Ailen, Ciambrune ve Welch 2000, s. 12–13) Metin içinde tekrarlayan kullanımlarda: (Ailen ve ark., 2000)Altı ve daha çok yazarlı kaynak;(Çavdar ve ark., 2003)Kaynaklar Bölümünde Kaynak GöstermeKullanılan tüm kaynaklar metnin sonunda ayrı bir bölüm halinde yazar soyadlarına göre alfabetik olarak numaralandırılmadan verilmelidir.Kaynak yazımı ile ilgili örnekler aşağıda verilmiştir.Kitapa) Türkçe KitapKarasar, N. (1995). Araştırmalarda rapor hazırlama (8.bs). Ankara: 3A Eğitim Danışmanlık Ltd.b) Türkçeye Çevrilmiş KitapMucchielli, A. (1991). Zihniyetler (A. Kotil, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.c) Editörlü KitapÖren, T., Üney, T. ve Çölkesen, R. (Ed.). (2006). Türkiye bilişim ansiklopedisi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.d) Çok Yazarlı Türkçe KitapTonta, Y., Bitirim, Y. ve Sever, H. (2002). Türkçe arama motorlarında performans değerlendirme. Ankara: Total Bilişim.e) İngilizce KitapKamien R., &amp; Kamien A. (2014). Music: An appreciation. New York, NY: McGraw-Hill Education.f) İngilizce Kitap İçerisinde BölümBassett, C. (2006). Cultural studies and new media. In G. Hall &amp; C. Birchall (Eds.), New cultural studies: Adventures in theory (pp. 220–237). Edinburgh, UK: Edinburgh University Press.g) Türkçe Kitap İçerisinde BölümErkmen, T. (2012). Örgüt kültürü: Fonksiyonları, öğeleri, işletme yönetimi ve liderlikteki önemi. M. Zencirkıran (Ed.), Örgüt sosyolojisi kitabı içinde (s. 233–263). Bursa: Dora Basım Yayın.h) Yayımcının ve Yazarın Kurum Olduğu YayınTürk Standartları Enstitüsü. (1974). Adlandırma ilkeleri. Ankara: Yazar.Makalea) Türkçe MakaleMutlu, B. ve Savaşer, S. (2007). Çocuğu ameliyat sonrası yoğun bakımda olan ebeveynlerde stres nedenleri ve azaltma girişimleri. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 15(60), 179–182.b) İngilizce Makalede Cillia, R., Reisigl, M., &amp; Wodak, R. (1999). The discursive construction of national identity. Discourse and Society, 10(2), 149–173. http://dx.doi.org/10.1177/0957926599010002002c) Yediden Fazla Yazarlı MakaleLal, H., Cunningham, A. L., Godeaux, O., Chlibek, R., Diez-Domingo, J., Hwang, S.-J. ... Heineman, T. C. (2015). Efficacy of an adjuvanted herpes zoster subunit vaccine in older adults. New England Journal of Medicine, 372, 2087–2096. http://dx.doi.org/10.1056/NEJMoa1501184d) DOI’si Olmayan Online Edinilmiş MakaleAl, U. ve Doğan, G. (2012). Hacettepe Üniversitesi Bilgi ve Belge Yönetimi Bölümü tezlerinin atıf analizi. Türk Kütüphaneciliği, 26, 349–369. Erişim adresi: http://www.tk.org.tr/e) DOI’si Olan MakaleTurner, S. J. (2010). Website statistics 2.0: Using Google Analytics to measure library website effectiveness. Technical Services Quarterly, 27, 261–278. http://dx.doi.org/10.1080/07317131003765910f) Advance Online Olarak Yayımlanmış MakaleSmith, J. A. (2010). Citing advance online publication: A review. Journal of Psychology. Advance online publication. http://dx.doi.org/10.1037/a45d7867g) Popüler Dergi MakalesiSemercioğlu, C. (2015, Haziran). Sıradanlığın rayihası. Sabit Fikir, 52, 38–39.Tez, Sunum, Bildiria) Türkçe TezlerSarı, E. (2008). Kültür kimlik ve politika: Mardin’de kültürlerarasılık. (Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.b)Ticari Veritabanında Yer Alan Yüksek Lisans Ya da Doktora TeziVan Brunt, D. (1997). Networked consumer health information systems (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses. (UMI No. 9943436)c) Kurumsal Veritabanında Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziYaylalı-Yıldız, B. (2014). University campuses as places of potential publicness: Exploring the politicals, social and cultural practices in Ege University (Doctoral dissertation). Retrieved from Retrieved from: http://library.iyte.edu.tr/tr/hizli-erisim/iyte-tez-portalid) Web’de Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziTonta, Y. A. (1992). An analysis of search failures in online library catalogs (Doctoral dissertation, University of California, Berkeley). Retrieved from http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.htmle) Dissertations Abstracts International’da Yer Alan Yüksek Lisans/Doktora TeziAppelbaum, L. G. (2005). Three studies of human information processing: Texture amplifica&#173;tion, motion representation, and figure-ground segregation. Dissertation Abstracts International: Section B. Sciences and Engineering, 65(10), 5428.f) Sempozyum KatkısıKrinsky-McHale, S. J., Zigman, W. B. &amp; Silverman, W (2012, August). Are neuropsychiatric symptoms markers of prodromal Alzheimer’s disease in adults with Down syndrome? In W. B. Zigman (Chair), Predictors of mild cognitive impairment, dementia, and mortality in adults with Down syndrome. Symposium conducted at American Psychological Association meeting, Orlando, FL.g) Online Olarak Erişilen Konferans Bildiri ÖzetiÇınar, M., Doğan, D. ve Seferoğlu, S. S. (2015, Şubat). Eğitimde dijital araçlar: Google sınıf uygulaması üzerine bir değerlendirme [Öz]. Akademik Bilişim Konferansında sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Erişim adresi: http://ab2015.anadolu.edu.tr /index.php?menu=5&amp;submenu=27h) Düzenli Olarak Online Yayımlanan BildirilerHerculano-Houzel, S., Collins, C. E., Wong, P., Kaas, J. H., &amp; Lent, R. (2008). The basic nonuniformity of the cerebral cortex. Proceedings of the National Academy of Sciences, 105, 12593–12598. http://dx.doi.org/10.1073/pnas.0805417105i) Kitap Şeklinde Yayımlanan BildirilerSchneider, R. (2013). Research data literacy. S. Kurbanoğlu ve ark. (Ed.), Communications in Computer and Information Science: Vol. 397. Worldwide Communalities and Challenges in Information Literacy Research and Practice içinde (s. 134–140) . Cham, İsviçre: Springer.http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0j) Kongre BildirisiÇepni, S., Bacanak A. ve Özsevgeç T. (2001, Haziran). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen branşlarına karşı tutumları ile fen branşlarındaki başarılarının ilişkisi. X. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde sunulan bildiri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, BoluDiğer Kaynaklara) Gazete YazısıToker, Ç. (2015, 26 Haziran). ‘Unutma’ notları. Cumhuriyet, s. 13.b) Online Gazete YazısıTamer, M. (2015, 26 Haziran). E-ticaret hamle yapmak için tüketiciyi bekliyor. Milliyet. Erişim adresi: http://www.milliyetc) Web Page/Blog PostBordwell, D. (2013, June 18). David Koepp: Making the world movie-sized [Web log post]. Retrieved from http://www.davidbordwell.net/blog/page/27/d) Online Ansiklopedi/SözlükBilgi mimarisi. (2014, 20 Aralık). Vikipedi içinde. Erişim adresi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Bilgi_mimarisiMarcoux, A. (2008). Business ethics. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford encyclopedia of philosophy. Retrieved from http://plato.stanford.edu/entries/ethics-business/e) PodcastRadyo ODTÜ (Yapımcı). (2015, 13 Nisan). Modern sabahlar [Podcast]. Erişim adresi: http://www.radyoodtu.com.tr/f) Bir Televizyon Dizisinden Tek Bir BölümShore, D. (Senarist), Jackson, M. (Senarist) ve Bookstaver, S. (Yönetmen). (2012). Runaways [Televizyon dizisi bölümü]. D. Shore (Baş yapımcı), House M.D. içinde. New York, NY: Fox Broadcasting.g) Müzik KaydıSay, F. (2009). Galata Kulesi. İstanbul senfonisi [CD] içinde. İstanbul: Ak Müzik.Yukarıda sıralanan koşulları yerine getirmemiş çalışma kabul edilmez, eksiklerinin tamamlanması için yazara iade edilir. Yayın Komisyonu tarafından kabul edilen yazılar basıma kabul sırasına göre yayınlanır. Baskı tashihleri yazarlar tarafından yapılır.

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/C57E1D869FD6447F8F825198D1591D6C" target="_blank" style="background-color: transparent;">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/694E6CEE1783415196B9E07B54490722" target="_blank" style="background-color: transparent;">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/064F98B2F0BA4FE292400AA5885B02AE" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun:<ul><li>Makalenin türünün belirtilmiş olduğu</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi varsa, bunun belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Referansların derginin benimsediği APA 6 edisyonuna uygun olarak düzenlendiği</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul>● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/C57E1D869FD6447F8F825198D1591D6C" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/694E6CEE1783415196B9E07B54490722" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Önemli: Ana metinde yazarın / yazarların kimlik bilgilerinin yer almamış olması gerekir.</li><li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li><li>Öz: 120-200 kelime</li><li>Anahtar Kelimeler: 5 adet makale dilinde ve 5 adet İngilizce</li><li>İngilizce geniş özet: 600-800 kelime (İngilizce olmayan makaleler için)</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

ISSN	0569-9746
E-ISSN	2667-629X
Yayın Aralığı	Yıllık
Editör	Mustafa Hamdi Sayar
Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin yayınıdır. Açık erişimli, hakemli, yılda bir kere Aralık ayında yayınlanan uluslararası bilimsel bir dergidir. 1955 yılında kurulmuştur. Dergiye yayınlanması için gönderilen bilimsel makaleler Türkçe, İngilizce, Almanca, Fransızca ya da İtalyanca olmalıdır. Anadolu Araştırmaları – Anatolian Research, uluslararası yayın standartlarına uygun yüksek kalitede makaleler yayınlayarak bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Prehistorik çağlardan, Geç Antik Çağ’a uzanan süreçte Anadolu ve ilişkili bölgeleri inceleyen Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji, Sanat Tarihi, Mimarlık Tarihi, Antropoloji, Epigrafi, Nümizmatik, Tarihi Coğrafya ve Arkeometri çalışmalarını kapsar.

Anadolu Araştırmaları

SON SAYI

İç Batı Anadolu Neolitik-Kalkolitiğine Dair Yeni Bulgular: Düzkışla Höyük, Uşak

Mimari ve Çanak-Çömlek Geleneği Üzerinden Neolitik Dönem’de Pisidya/Göller Bölgesi’nin Batı Anadolu’daki Yeri Hakkında Yeni Gözlemler

Tisna’da Bir Sunu Çukuru İçerisinde Bulunan Çift Ağızlı Balta (Labrys)/Kelebek Sembolleri Hakkında

Doğu Karadeniz Dağlarında Erken Demir Çağı Varlığına İlişkin Yeni Buluntular

Urartu Krallığı’nın İdari Sistemi Bağlamında Diauehi ve Urartu Aşiret Merkezleri

Karaçay/Pazarcık Fırtına Tanrısı Steli

ERKEN GÖRÜNÜM

Antik Kaynaklar’dan Materyal Kültüre Bir Mezar Kontekstinin Okunması – Parion’dan (Efsanevi) Ophiogen Sülalesi (?) Mensubu Bir Şifacı Mezarı

Tanrıça'nın Tekrarlayan Süreçleri ve Temsili Üzerine Bir Çalışma: Hera

ÖNE ÇIKAN

Karadeniz ve Anadolu Kentlerinde Theos Hypsistos Kültü

ÇOK OKUNAN

Keban Projesi: Ağın Hoşrik Mevki ve Kalecikler Kurtarma Kazılarına Yeni Bir Bakış

METRİKLER

ABONE OL

İLETİŞİM