Meltem

Res. Assist.

Digital Transformation in the Framework of Social Sciences: A  Bibliometric Evaluation of the Web of Science Database

Andrew

Lecturer

Deescalating The Crises of Government Borrowing: Can Fiscal  Retrenchment Redress Public Debt Constraints in Nigeria?

Birol

Assist. Prof. Dr.

The evolution of international trade and capital flows during the 20th century has prompted taxpayers to explore methods to circumvent or minimize their tax obligations, either within the gray areas of the law or outside its direct scope. Tax havens, characterized by their offshore location and offering numerous advantages, including low or no taxes, have emerged as prominent centers utilized by multinational corporations and highnet worth individuals to avoid or evade taxes. In the 21st century, the digital transformation of the global economy and tax havens has accelerated due to the confluence of rapid digitalization and globalization. While the concept of tax avoidance and evasion has remained constant, the scope of its application has expanded. Over the past two decades, the phenomenon of rapid globalization, accelerated by the advent of digitalization, has resulted in the interconnection of global markets. Concurrently, the convergence of national goods, services and capital markets has caused a growing discord between national tax systems worldwide. This discord has engendered an environment conducive to the proliferation of tax avoidance and evasion activities, thereby impeding the efficacy of national tax systems. Consequently, the elimination or reduction of such activities, which erode the share of national tax systems in the global economy, constitutes a pivotal area of international taxation. While the OECD is a leading international organization in this field, the European Union (EU) has sought to develop a protective mechanism against such acts at the Union level by fostering cooperation among the tax administrations of its member states. The efforts of the OECD, the G20, the Global Forum and the EU to enhance international cooperation and tax transparency to combat tax avoidance and evasion, which are fueled by the vulnerabilities of the global economy, are based on the exchange of information between the tax administrations of the countries or tax jurisdictions that are parties to such actions. In this regard, countries are expected to develop their respective tax measures in consideration of the information provided by other countries, adhering to recognized international standards. Tax havens and offshore financial centers have emerged as significant hubs that facilitate the establishment of the infrastructure necessary for foreign real and legal persons to engage in such illicit or quasi illegal activities. With the advent of digitalization, these centers have also adapted their structures to the digital economy. Consequently, tax havens, once primarily used by multinational corporations (MNCs) and affluent individuals to circumvent taxes prior to digitalization, have become digitally accessible to small and mediumsized enterprises, as well as highnet worth individuals who seek to minimize their tax liability. However, whether the tax haven or offshore financial center is traditional or digital does not change its negative impact on the national and international tax system, but rather increases its severity. Ultimately, these centers, whether digital or traditional, undermine national tax revenues as they are used for tax avoidance or evasion. In this respect, international cooperation and tax transparency have emerged as the most important means of combating such structures. Since the 2008 global financial crisis, while the number of billionaires worldwide has doubled and their wealth has increased by USD 2.5 billion per day, these ultra wealthy individuals and the companies they own use tax havens to reduce their tax burden in their countries of residence or to pay no tax at all. This situation deprives countries of tax revenues, which are the main source of financing public expenditure in almost all countries. Furthermore, tax havens have a considerable impact not only on tax revenues but also on the functioning of the global economy. According to an IMF study published in 2018, almost 40 per cent of global foreign direct investment (FDI) (approximately $12 trillion) is entirely artificial; in other words, it consists of financial investments passing through empty shell companies in tax havens where no real economic activity takes place. Consequently, an effective international effort to combat tax havens, which have become increasingly popular due to globalization and increased capital mobility and which are damaging economies worldwide, has become essential. In this context, the objective of the blacklists, realists or lists of noncooperative countries promulgated by international organizations such as the OECD, the FATF and the EU, as referenced in the preceding sections, is to exert &nbsp;pressure on noncooperative countries to adhere to international tax standards, particularly with regard to the exchange of information. The presence of countries on these lists is not only a matter of national reputation; it also carries serious economic and political ramifications. Consequently, any country aspiring to be removed from such lists must strive to adhere to international standards. In this regard, international cooperation endeavors by the OECD and the EU have focused on facilitating the exchange of data between countries or their overseas territories. This initiative enables the taxation of foreign investors in f inancial assets within their sovereign territory by the jurisdiction where they are domiciled. The conventional approach to the international exchange of information entails the provision of data on taxes on income via double taxation avoidance agreements or bilateral accords, facilitated by the exchange of information upon request. However, the Convention on the exchange of information in the field of taxation, based on a multilateral agreement with the joint efforts of the 171member Global Forum, established by the G20 in 2009 with the announcement that banking secrets would no longer exist, and the OECD, paved the way for the automatic international exchange of information according to the reciprocity principle. The automatic exchange of information mandated by the EU as a regional union for certain tax types and transactions among its members has officially become operational for the committing countries with the adoption of the Global Forum’s Common Reporting Standard (CRS) for automatic exchange of information in 2014 and the entry into force of the CRS Multilateral Competent Authority Agreement CRS MCAA in 2018. While the Global Forum conducts audits of countries participating in the CRS MCAA, assessing their legal infrastructure and data security and confidentiality through onsite audits, it should be noted that the compliance process varies between countries.As of 2023, according to OECD data, while 111 countries exchange data, the processing of these exchanged data and, if necessary, tax examinations or penalty assessments against the persons whose data are exchanged vary depending on the data processing capacity or willingness of the countries obtaining these data. Namely, although there is a data flow from developing countries to the tax administrations of developed countries within the scope of automatic information exchange of financial accounts in general, this situation is reciprocal. Indeed, each country or taxing jurisdiction has the will to receive information on its own residents investing in financial assets in a foreign country or taxing jurisdiction through encrypted systems within the scope of CRS, to compare these encrypted data with its own national data, and to request additional information and conduct tax examinations through the information exchange mechanism upon request when deemed necessary. Despite the absence of definitive evidence substantiating the hypothesis that the automatic exchange of financial information has been fully operational since the inaugural data exchange in 2018, or that it has resulted in a substantial decline in tax evasion from tax havens or offshore financial centers, it is evident that the automatic exchange of information has increased the pressure on tax authorities to identify individuals who transfer personal wealth to offshore financial centers or tax havens with the intention of evading or reducing their tax obligations. At the time of the entry into force of the Common Reporting Standard (CRS), approximately 120 sovereignty jurisdictions committed to exchange information under the CRS. Of these, 40% initiated their first information exchange in 2017, 40% in 2018, and the remainder committed to start between 2019 and 2024. According to OECD data from 2023, 111 countries, including Turkey, exchanged information with a range of sovereign jurisdictions. In contrast, the Global Tax Evasion 2024 report indicates that tax evasion through offshore tax havens has decreased almost threefold in less than a decade, largely due to the automatic exchange of financial account information under the FATCA and CRS. The report indicates that prior to 2013, the financial wealth of households in tax havens worldwide equaled 10 per cent of global GDP, with a significant proportion of this wealth not being declared to the tax authorities of the jurisdiction where the residents are domiciled. The report further states that, presently, there is still offshore household financial wealth equivalent to 10% of world GDP, but that only 25% of it escapes taxation as a result of the introduction of the OBD. This reduction indicates that, in the event of a robust political commitment to the OBD, significant progress can be achieved in the struggle against tax evasion. Notwithstanding this noteworthy advancement, tax evasion through offshore tax havens persists as a substantial issue, attributable to the noncompliance of financial institutions that are obligated to report under the CRS, the &nbsp;inadequacies in the automatic exchange of bank information, and the fact that the Automatic Exchange of Information does not encompass the exchange of information on all assets. Notwithstanding these deficiencies, data from the OECD indicate that information about over 123 million financial accounts, with total assets exceeding €12 trillion worldwide in 2022, was automatically exchanged. In 2023, the G20 Summit of Finance Ministers and Central Bank Governors, organized by the OECD in India, reached a consensus to expand the scope of the CRS to encompass crypto assets and real estate. This decision was taken with a view to enhancing the effectiveness of the Automatic Exchange of Information and the international exchange of information in the field of taxation in general. In 2022, the scope of the CRS was expanded to provide for the automatic exchange of information on crypto assets, and the Crypto Assets Reporting Framework (CARF) was established. The CARF amended the CRS in terms of new f inancial assets, products and intermediaries. The implementation of bank secrecy rules and the existence of limited information exchange networks in offshore tax havens have resulted in tax administrations possessing limited information regarding taxpayers’ foreign assets and income. However, significant international tax policy developments in the last 15 years have led to a substantial reduction in the barriers to the international exchange of financial account information for tax purposes, while concurrently increasing transparency and international cooperation in this area.

Uluslararası Otomatik Bilgi Değişiminin Offshore Vergi  Cennetlerinin Etkinliğinin Azaltılmasındaki Olası Rolü

İmren

Erkan

The timely fulfilment of taxpayers’ and taxCresponsible duties is essential for the healthy functioning of the tax system. In this respect, since failure to fulfil or incomplete fulfilment of taxCrelated duties on time will cause many disruptions in the system, some misdemeanors and penalties are applied. According to the tax laws, the practice of whistleblower bonuses has been implemented in order to prevent unregistered transactions by identifying those who do not fulfil their taxCrelated duties on time and reporting this to the administration, and, giving bonuses.The purpose of this study is to reveal how the whistleblower bonus works in Turkey and the US using various data. In addition, considering the data on the whistleblower bonus scheme, various suggestions have been tried to be presented by expressing the deficiencies regarding this scheme implemented in our country. According to the results of the study, it is understood that the whistleblower bonus, which aims to reveal and pay hidden taxes, is not important enough in the tax system. In this respect, to minimise tax losses and evasions, which is a chronic problem of our tax system, and to ensure equality of competition, it is necessary to make arrangements to make the whistleblower bonus institution operational.&nbsp;Whistleblowing is defined as reporting, notification, or informing. In this respect, the institution of whistleblowing is considered within the scope of the “right to petition”, which is included as a right in the Constitution, and both the state and individuals have important responsibilities here. The whistleblowing bonus, which is important in terms of the realisation of the fiscal purpose of taxation to the extent necessary, is an important practice in tax systems as the notification of untaxed income by third parties to the relevant authorities. Since whistleblowing in tax law is defined as reporting taxpayers who do not fulfil their taxCrelated duties to the relevant units, the whistleblowing bonus, which is a reward payment to those who report undeclared and unrecorded income to the relevant units, appears as one of the methods of the state to combat informality.Since tax revenues being well below what they should be may cause significant problems in the financing of public expenditures, the whistleblower bonus is one of the many measures introduced to prevent informality. Law No. 1905 “Law on the Bonus to be given to Informers of Movable and Immovable Property and their Beneficial Rights and Permanent Taxes” envisages the realisation of reporting tax losses and evasions to the relevant units. In addition to the legal regulation, the Tax Communication Centre (VİMER) was established and continues to work actively in order to evaluate notices and complaints regarding tax liabilities. Within the framework of the cooperation established with citizens for the prevention of tax losses and evasion, notifications made to VIMER via the internet or telephone are received and forwarded to the relevant units.While the duty to pay taxes, which is one of the duties and responsibilities of individuals to the state, is stipulated in Article 73 of the Constitution, the Constitution does not stipulate any responsibility for whistleblowing. However, some legislative provisions stipulate that whistleblowing is required if a crime is detected by public officials. Article 359 of the Tax Procedure Law No. 213 (TPL) stipulates that those who commit the act of smuggling must be reported to the Office of the Chief Public Prosecutor by the tax inspection staff. The notifications duly made to the competent authorities are referred to the Tax Audit Board, which is the authorised institution for tax inspections. Because of the examinations, it is investigated whether there is a connection between the subject of the denunciation and the tax base difference. If there is a relationship between the subject of the whistleblowing and the tax base difference, an “Opinion and Recommendation Report” is issued for the whistleblowing bonus in addition to the tax inspection report.&nbsp;According to Law No. 1905, certain conditions must be met for the whistleblowing bonus to be paid to the whistleC blower. The conditions required by the law to pay the whistleblower bonus and to claim the bonus can be stated as follows;&nbsp;The whistleblowing must be made within the statute of limitations within the scope of Article 114 of the Tax Procedure Law No. 213. Otherwise, no action will be taken for the notifications regarding the taxes for which the statute of limitations has expired.When an informant reports that a taxpayer has evaded tax, the incident must be explained concretely based on evidence. There should be a causal relationship between the subject of the denunciation and the tax base differences determined at the end of the tax inspection. At this point, the notice should not be made with general and abstract concepts.The taxes that will be subject to the whistleblowing bonus should be continuous taxes and related tax loss penalties, as stated in Law No. 1905. The informant should request a whistleblowing bonus; that is, he/she should clearly state that he/she wants a whistleblowing bonus. The tax inspection should not have started before the whistleblowing, and the whistleblowing should not be abandoned at the end of the tax inspection.The whistleblower must include his/her name, surname, residence address, and signature in the notification petition and submit the information and documents related to the notification. For the whistleblowing to be subject to examination, the whistleblower must not conceal himself/herself. If the whistleblower is anonymous, the identity information of this person must be revealed until the end of the tax inspection. It should also be noted that in the case of verbal notifications made to the tax offices, only an examination is carried out and there is no bonus payment. Tax whistleblowers can also make a verbal report to be recorded in the minutes by applying to the authorised units.In the United States, a whistleblower or informant must fulfil several conditions to be eligible for the award. First, the whistleblower or whistleblower must be involved in a tax nonCcompliance matter involving tax, penalties, interest, additions to tax, and additional amounts in dispute over $2,000,000. Second, it must relate to a taxpayer and, in the case of an individual taxpayer, a taxpayer whose gross income exceeds $200,000 for at least one of the tax periods in question. Third and lastly, it must significantly contribute to the decision to take administrative or judicial action resulting in the collection of tax, penalties, interest, tax additions, and additional amounts.If the whistleblower significantly contributed to the decision of an administrative or judicial proceeding that met the conditions listed above and resulted in the collection of taxes, penalties, interest, additions to taxes, and additional amounts, the IRS will pay a reward of at least 15% and not more than 30% of the collected revenues resulting from administrative or judicial proceedings (including related proceedings) or any settlement in response to an administrative or judicial proceeding.In the US, a system has been developed exclusively for whistleblowing. All processes are managed by the whistleC blower office of the Internal Revenue Service, and the results are published by this office on a regular and detailed basis every year. The published reports show that the scope of the reports is continuously expanded. However, it is observed that there is no regular flow of data on whistleblowing in Turkey. For example, when we look at the distribution of whistleblowing notifications made to VIMER according to their subject matter, it is seen that the last data output was in 2016. In this context, the establishment of a unit dedicated solely to whistleblowing in Turkey and the centralised management of all operations and processes by this unit is important in terms of contributing to the systematic and holistic handling of processes and the effective operation of the whistleblowing institution and reporting the results every year.On the other hand, as in the US, a new legal arrangement should be made in Turkey to protect tax whistleblowers against retaliation by employers or whistleblowers and to ensure that they feel safe. In this way, tax whistleblowing will be incentivized. Considering the number of notifications made to the relevant units and the amount of whistleC blowing bonuses paid, it is obvious that the whistleblowing mechanism, which is an important practice, does not function effectively.The reason why the whistleblowing bonus is not sufficiently implemented may be because it is not properly and fully explained to individuals and awareness raising is not done on this issue. At this point, in our country where informality is widespread, it is essential to make this issue attractive by ensuring that all segments of the society are aware of the whistleblowing bonus institution and that whistleblowing is a citizenship duty within the scope of social responsibility.&nbsp;If the tax whistleblowing institution, which is directly related to tax audits, is made effective and functional, it can contribute as a mechanism that can complement tax audits where they are lacking. In this context, to increase the level of awareness of taxpayers in the fight against tax losses and evasion, as well as to ensure the active participation of the relevant segments of society in the fight against informality, it is necessary to explain the whistleblower organisation in every aspect and to take necessary actions to increase social awareness about the positive results of the whistleblower organisation.

Vergi Kabahatlerinde İhbar Müessesesi: Türkiye ve Amerika Uygulamalarına Genel Bir Bakış

Elif

Işıl

The effectiveness of the tax system is not only related to the power of the tax administration but also closely related to taxpayers‘ knowledge, attitudes, and behaviour towards taxes. In this context, the concept of tax literacy has come to the fore recently. Tax literacy refers to the taxpayers’ ability to understand, apply, and evaluate basic tax information. Tax literacy enables taxpayers in a developed country to easily understand fiscal policies, analyse public expenditures, comprehend tax reforms and, grasp tax incentives and penalty regulations. The concept of financial literacy, as used in the literature, provides a broader interpretation of tax literacy. Financial literacy refers to the ability to obtain and understand information about the types of economic activities carried out by the public, the purpose of these activities, and their effects. In a broader sense, economic literacy is the ability of individuals to understand all the positive and negative economic activities they encounter in their daily lives and to guide their attitudes and behaviours accordingly. Financial literacy also enables individuals to master savings and accumulation issues. Many factors affect tax literacy. These can be listed as socio-economic factors, psychological factors, institutional and political factors, general literacy, and financial literacy. Education level is at the forefront of social factors. As the level of education increases, the taxpayers’ ability to understand complex tax-related issues or procedures improves. Another social factor is income. Higher income levels enable individuals to access more resources and information, thus increasing tax literacy. Age, gender, and type of employment also affect tax literacy. Some studies have found that men have higher tax literacy than women. Psychological factors, on the other hand, express individuals' attitudes towards taxes. According to the results of another study, individuals with a positive attitude towards taxes and high tax ethics may be more willing to learn about tax regulations and comply with them. Another study found that individuals with a strong sense of citizenship are more likely to educate themselves about their tax obligations. Regarding institutional effects, the complexity of tax systems negatively affects tax literacy. Simplifying and making tax procedures understandable increases tax literacy. Another institutional effect is the government's policies to raise awareness and implement all initiatives and campaigns on this issue. An increase in these policies raises tax literacy. Another important component of tax literacy is financial literacy. Financial literacy is an important component of tax literacy because it encompasses many skills and knowledge, such as saving, investing, and budgeting, which are necessary for individuals to effectively manage their tax-related decisions. High financial literacy increases tax literacy. Learning behaviour has been explained in the literature as consisting of cognitive, affective and, psychomotor areas and the development of these areas over time. Tax literacy will also be evaluated within this scope. The cognitive dimension comprises six stages: knowledge, comprehension, application, analysis, synthesis, and evaluation. The cognitive dimension of tax literacy includes taxpayers’ understanding and recognition of taxes, knowledge of the types of taxes applied in the tax system, mastery of tax legislation, knowledge of tax rates, and awareness of important tax payment dates. The affective dimension can be listed as the taxpayers’ perceptions of taxes, tax ethics, and attitudes towards taxes. The psychomotor dimension is where individuals apply the skills they have acquired in the affective dimension using the cognitive dimension. Measuring psychomotor skills is easier than measuring other dimensions. If an individual has psychomotor skills in a particular area, they can perform that task. Otherwise, they cannot. When all dimensions are considered together, a tax-literate individual should have basic knowledge about the tax system and taxation, understand tax-related news, know their taxpayer rights in cases of problems with the tax administration or other taxpayers, know the taxes they are liable for and the payment dates, and know how to pay them. Many studies have been conducted in various countries on tax literacy from the past to the present. When tax literacy studies are evaluated in general, most aim to determine participants' literacy level proportionally. Numerous studies have examined the effect of education on literacy. In general, education has a significant impact. Financial education is also effective in increasing tax literacy. Conversely, tax literacy also emerges as a factor that increases tax compliance. This study aims to identify the factors that determine tax literacy among taxpayers residing in the Marmara Region of Turkey. In this context, the dimensions of tax literacy will be identified and, their relationship with f inancial literacy will be determined. Determining the level of taxpayers’ tax literacy will guide the tax administration’s policies in this regard. At this point, it is crucial to reveal the determinants of tax literacy. Furthermore, since the study was conducted in a region with a high concentration of taxpayers, it will provide important data on the country’s literacy level. In this context, the survey method was used as a quantitative analysis technique in the study conducted for the Marmara Region. The survey questions were prepared using scales developed by Pham et al. (2010), Chardon et al. (2016), Cechovsky (2018), and Yanık and Doğan (2023). As of the date of the study, the number of taxpayers in the Marmara Region was 915,787. Based on this size, the sample size was calculated to be 384. A total of 438 people participated in the survey. A non-probability convenience sampling method was used as the sampling technique. Reliability analysis was performed in the study. The Cronbach's Alpha coefficient was calculated according to the dimensions. Accordingly, the cognitive dimension of the scale was calculated as 0.88, the affective dimension as 0.88, and the psychomotor dimension as 0.93. The coefficients being close to 1 indicate that the scale has high reliability. The Likert scale was used in the survey. According to the study’s findings, taxpayers’ cognitive, affective, and psychomotor levels are at an intermediate level. When examining the demographic factors affecting taxpayers’ tax literacy, education, age, income, and marital status variables came to the fore. According to the normality tests performed, it was concluded that the scales were normally distributed. Therefore, independent sample t-tests and one-way analysis of variance were used to test the differences between the groups. A significant difference was observed in the sub-dimensions of tax literacy between the age groups. The cognitive dimension average of the 46-55 age group was higher than that of the 16-35 age group, and this difference was significant. The mean score for the affective dimension was significantly different for the 46-55 age group compared to the 26-45 age group. The mean score for the psychomotor dimension was significantly different for the 46-55 age group compared to the 36-45 age group. According to the results of the independent sample T-test conducted for marital status, the averages of married individuals in the cognitive and affective dimensions are higher than those of single individuals. Differences based on educational status are only observed in the psychomotor dimension. Accordingly, the average number of university graduates is significantly different from that of high school and associate degree graduates. When examining the results of the ANOVA test conducted for income status, the cognitive and affective scale averages was higher for the middle-income group than for the upper-income group. The financial literacy scale, on the other hand, is higher for the upper and middle income groups than for the lowest income group. A correlation analysis was conducted to test the relationship between tax literacy and financial literacy. There is a significant positive relationship between f inancial literacy and tax literacy in all dimensions of the scales and between the scales themselves. Among the sub-dimensions, psychomotor skills have the highest relationship with financial literacy. The correlation between f inancial literacy and tax literacy is positive but moderate. The skills most strongly related to tax literacy are cognitive and psychomotor skills. When examining the relationship between financial literacy and tax literacy in terms of sub-dimensions, the highest correlation was found in the psychomotor skills. Cognitive skills ranked second. The weakest relationship was observed between the affective scale and financial literacy. Accordingly, it can be seen that taxpayers’ knowledge of tax-related information and their application of this knowledge by filling out tax returns, etc., contribute more to tax literacy, while their feelings and thoughts about taxes remain somewhat in the background. One of the most important variables in developing tax literacy is education. Topics such as citizenship awareness and tax obligations should be added to the curriculum starting from primary school. Projects aimed at developing mobile applications that teach tax obligations through games in order to adapt to the digital world are applications that can ensure the future tax compliance of young people. The prominence of psychomotor skills in tax literacy indicates that learning by doing is more important than other cognitive and emotional skills. Accordingly, mobile applications can be developed to support this skill using forms similar to those used in tax returns.

Vergi Okuryazarlığının Belirleyenleri Üzerine Ampirik Araştırma

Ekrem

Yeşim

This study aims to explore the complex and mutually reinforcing relationship between inflation and corruption across the G-20 countries during the period from 2008 to 2024. The G-20, comprising both developed and developing economies, presents a particularly rich ground for such an analysis, given its economic diversity, heterogeneity in political systems, and significant variation in institutional quality. From established democracies with mature financial systems to emerging markets with transitional institutions, the G-20 allows for a comparative evaluation of how inflation and corruption behave under different governance regimes and macroeconomic structures. The period under investigation is also crucial, as it encompasses two major global disruptions—the 2008 financial crisis and the COVID-19 pandemic—both of which profoundly impacted macroeconomic stability and public sector functioning in virtually every member state.Inflation and corruption are among the most persistent and deeply embedded challenges facing modern public governance. Inflation, broadly defined as the sustained increase in the general price level over time, affects economies on multiple levels. It erodes the purchasing power of consumers, complicates long-term investment and savings decisions, distorts market expectations, and weakens economic predictability. In countries with weaker monetary institutions or political interference in central banking, inflation can spiral into a prolonged macroeconomic imbalance. Particularly in developing countries, inflation may not only reflect underlying structural vulnerabilities but also act as a trigger for deeper socio-political unrest.Corruption, meanwhile, refers to the abuse of entrusted power for private gain and manifests in various forms, including bribery, embezzlement, nepotism, and illicit financial flows. It undermines institutional trust, distorts public resource allocation, weakens policy implementation, and damages the social contract between governments and citizens. Where corruption is endemic, regulatory enforcement becomes selective, budgetary decisions are opaque, and political accountability diminishes. The public sector begins to serve private or political interests, rather, than collective welfare. This not only weakens democratic governance but also hinders economic development by deterring investment, raising transaction costs, and eroding competitiveness.The global financial crisis of 2008 and the COVID-19 pandemic that began in 2020 represent two critical junctures that have reshaped macroeconomic governance across the globe. Both events triggered extensive fiscal and monetary interventions aimed at stabilising markets and protecting vulnerable populations. However, the speed and scale of these interventions often left them vulnerable to misuse, especially in states with weak oversight and low institutional transparency. The study hypothesises that in such settings, inflationary pressures resulting from stimulus spending may coincide with an increase in perceived or actual corruption. In contrast, countries with well-developed institutional safeguards may be better positioned to manage both inflation and corruption concurrently, leading to more favourable economic outcomes and stronger public trust.&nbsp;The research uses annual inflation data from the World Bank and corruption perception index scores from Transparency International, covering all G-20 countries over the sixteen-year period in question. The methodology is based on descriptive and comparative analysis, primarily using graphical methods to identify correlations and trends across time and geography. While not econometric, the approach offers a visual and interpretative platform to examine the co-evolution of inflation and corruption under different institutional and policy environments. The findings provide valuable insights into how varying governance structures affect the interplay between these two phenomena.One of the primary observations from the study is that developing G-20 economies—such as Turkey, Brazil, India, Indonesia, and South Africa—tended to experience more volatile inflation and higher levels of perceived corruption, particularly during crisis periods. The data show that as inflation increases, corruption perception scores tend to decline, indicating a worsening of public trust in institutions. This relationship is especially pronounced in countries with high degrees of political centralisation, limited fiscal transparency, and underdeveloped accountability mechanisms. The underlying causes are manifold: rising prices reduce real wages, pushing public officials and private actors towards informal or unethical means of compensation; simultaneously, inflation-related policy responses— such as public procurement, subsidies, or emergency spending—create fertile ground for misuse and rent-seeking if not properly monitored.In contrast, developed G-20 countries like Germany, Canada, Japan, and Australia show greater resilience to the inflation-corruption nexus. These countries have maintained relatively stable inflation rates and experienced fewer significant changes in their corruption indices. This can largely be attributed to a range of institutional factors: the presence of independent central banks, effective auditing institutions, transparent budgeting processes, and active civil societies that hold governments accountable. These systems not only reduce the opportunities for corruption but also enhance the credibility and effectiveness of anti-inflationary measures, creating a virtuous cycle of policy trust and macroeconomic stability.A particularly significant factor in the relationship between inflation and corruption is the role of informal economies. In many developing countries, large segments of the population operate outside the formal financial system, particularly during periods of economic uncertainty. Inflation often drives more people and businesses into the informal sector as they seek to avoid taxes, price regulations, or declining real wages. Informal markets, by their very nature, lack transparency and accountability, creating an environment where bribery, tax evasion, and under-thetable transactions thrive. The expansion of informal economies reduces the government’s ability to collect taxes, forcing greater reliance on monetary expansion or foreign borrowing, both of which can intensify inflation. This cycle illustrates how the informal economy acts as both a symptom and a cause of the inflation-corruption dynamic.Another important finding is the role of crisis management strategies and their impact on the inflation-corruption relationship. During both the 2008 financial crisis and the COVID-19 pandemic, countries introduced a wide range of stimulus measures—cash transfers, business loans, subsidies, and health expenditures—to shield their populations from economic shocks. However, the design and implementation of these policies varied widely across the G-20 members. In countries with robust oversight mechanisms, these programmes were generally well-targeted and efficiently delivered. In contrast, in countries with weaker institutions, emergency spending programmes were often plagued by inefficiencies, fraud, and political favouritism. The lack of transparency in procurement, unclear eligibility criteria, and limited data collection systems enabled the misuse of public funds and fuelled perceptions of corruption.The study also considers the feedback effects of corruption on inflation. Corruption in public finance—such as inflated procurement contracts, embezzlement, or tax evasion—leads to revenue losses and budget deficits. Governments facing revenue shortfalls may resort to printing money or borrowing excessively, both of which can fuel inflation. Moreover, corruption undermines central bank independence, weakens investor confidence, and leads to inefficient allocation of resources, further driving up prices. These mechanisms suggest that corruption is not only a governance problem but also a macroeconomic risk factor that directly contributes to inflationary trends.Considering these findings, the study emphasises the need for integrated policy responses that address both inflation and corruption coordinatedly. Isolated attempts to manage inflation without tackling corruption, or vice versa, are unlikely to succeed eventually. Countries should adopt a multi-pronged strategy that includes the following: strengthening institutional frameworks; enhancing transparency in public budgeting; automating public service delivery to minimise human discretion; reinforcing the independence of audit institutions; and expanding civic engagement in fiscal governance. Such measures will not only reduce the opportunities for corruption but also increase the credibility of inflation-targeting policies.Additionally, policy interventions must address the socio-economic drivers of corruption. Inflation erodes household purchasing power, particularly among the lower- and middle-income groups. When these segments of the population face financial hardship, they may become more susceptible to participating in or tolerating corrupt practices. Social protection programmes, progressive taxation, and equitable access to public services can reduce the structural incentives for corruption during periods of economic stress. Furthermore, improving the formalisation of the economy —through digital payment systems, small business support, and streamlined regulatory processes—can bring more economic activity under regulatory oversight, reducing both inflationary pressures and corruption risks.The study also proposes that international cooperation can play a role in mitigating the inflation-corruption nexus, particularly in the context of cross-border capital flows, multinational procurement, and global supply chains. Transparency initiatives, international anti-corruption conventions, and multilateral development programmes can help align domestic reforms with global best practices. The G-20 itself, as a multilateral platform, can facilitate knowledge exchange, peer review, and coordinated action among its member states to strengthen macroeconomic and governance resilience.In conclusion, this study contributes to the academic and policy literature by offering an empirically grounded, multi-country analysis of the relationship between inflation and corruption over a sixteen-year period marked by significant global economic upheavals. This shows that inflation and corruption are not isolated policy problems but interconnected systemic challenges that reflect deeper institutional dynamics. Countries that have managed to contain both have done so not merely through technical interventions but through sustained political commitment to transparency, accountability, and public service reform. Conversely, countries that have failed to control either have often relied on short-term fixes that ignore the structural roots of economic and governance failures. The findings call for a paradigm shift in how governments approach inflation and corruption—not as separate issues, but as part of a shared policy agenda that requires holistic, long-term, and inclusive solutions.

G-20 Ülkelerinde Enflasyon ve Yolsuzluk Endeksi Arasındaki İlişki: 2008-2024 Dönemi Analizi

Coşkun

Prof. Dr.

Mehtap

This study aims to critically examine the principal empirical research conducted on the macroeconomic effects of social transfer expenditures in Türkiye. The primary objective is to evaluate, in a systematic framework, the extent to which such expenditures are functional in achieving the fundamental goals of the welfare state, namely fostering economic growth, reducing income inequality, and alleviating poverty. The research focuses exclusively on studies conducted within the Turkish context and includes a comparative analysis of 38 empirical studies in terms of data sets used, econometric methodologies adopted, analytical timeframes covered, and empirical findings obtained. The study first focuses on the concept of social spending. Social spending is defined in different ways by the OECD, the World Bank and some other international organisations, and the scope of this concept varies from country to country. Therefore, the definition of social spending is first given in the study, then brief information is given on 38 empirical studies conducted specifically for Türkiye and summarised within the scope of this research. In the continuation, the 38 studies in question are presented in the form of a literature summary; the data set, period information, analysis method and findings are tabulated in order to increase comparability. Thus, the common trends and methodological differences of the empirical studies are systematically analysed. Finally, discussions on the reliability of statistical f indings in social policy formation are included; based on the findings of the studies discussed, attention is drawn to issues that are often overlooked in social state design. In the initial section of the study, key conceptual distinctions among terms such as social spending, social transfers, social assistance, and social protection are clarified. These definitions are grounded in the classifications provided by international institutions such as the Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD) and the World Bank. Following the conceptual framework, the selected empirical studies are reviewed with respect to their data sources (OECD, World Bank, TÜİK, among others), econometric methods employed (including ARDL bounds testing, VAR models, Granger causality tests, cointegration analyses, and panel data models), and the main empirical outcomes derived. The review encompasses not only the effects of social transfers on economic growth but also their impact on broader social indicators such as income distribution, poverty rates, human development, and subjective well being. A total of 38 studies that included social expenditures, social transfer expenditures, or general transfer expenditures in their datasets were examined. Among these, 5 studies incorporated social transfer expenditures in their datasets (Bozçelik, 2021; Çağan, 2023; Dayar &amp; Akıncı, 2020; Sarısoy &amp; Koç, 2010; Yücel, 2011), 17 studies included general transfer expenditures (Akbulut &amp; Başoğlu, 2023; Altay &amp; Altın, 2008; Altınöz &amp; Altuntaş, 2021; Arısoy, 2005; Aytaç &amp; Güran, 2010; Başar et al., 2009; Demirgil &amp; Karaca, 2020; Duran, 2022; Gül &amp; Yavuz, 2011; Mızırak &amp; Üçler, 2012; Özen &amp; Köse, 2022; Yaraşır Tülümce &amp; Yayla, 2017; Yaraşır Tülümce &amp; Zeren, 2017; Yavuz &amp; Ergen, 2017; Yılmaz &amp; Kaya, 2005; Yılgör et al., 2012; Yüksel &amp; Songur, 2011), and 16 studies included social protection expenditures or broader categories of social expenditures (Akbulut et al., 2022; Arısoy et al., 2010; Arpacıoğlu Özdemir, 2019; Ayas &amp; Ayas, 2021; Başoğlu, 2021; Bölükbaş &amp; Tarhan Bölükbaş, 2022; Çelikay &amp; Gümüş, 2014; Ertekin &amp; Hayat, 2022; Hazman, 2011; Karaş, 2023; Kar &amp; Taban, 2003; Öksüz, 2023; Öksüz &amp; Aydın, 2023; Öksüz &amp; Öksüz, 2021; Ünal &amp; Afşar, 2021; Yıldırım &amp; Cançekenoğlu, 2023; Yılmaz &amp; Rakıcı, 2024). Among the 38 studies reviewed, 7 examined country groups including Türkiye, while the remaining 31 focused exclusively on the Turkish context. In the reviewed studies, the relationships between social expenditures and variables such as poverty, economic growth, income distribution, and human development were tested using econometric analysis methods. Studies reporting that social expenditures, or more narrowly defined social assistance expenditures, contribute to economic growth are particularly prominent (Akbulut &amp; Başoğlu, 2023; Altay &amp; Altın, 2008; Altınöz &amp; Altuntaş, 2021; Arısoy et al., 2010; Ayas &amp; Ayas, 2021; Başoğlu, 2021; Duran, 2022; Gül &amp; Yavuz, 2011; Kar &amp; Taban, 2003; Öksüz &amp; Aydın, 2023; Özen &amp; &nbsp;Köse, 2022; Ünal &amp; Afşar, 2021; Yaraşır Tülümce &amp; Zeren, 2017; Yılgör et al., 2012). There are also studies indicating that as the economy grows, social or transfer expenditures increase accordingly (Akbulut &amp; Başoğlu, 2023; Arısoy, 2005; Yaraşır Tülümce &amp; Zeren, 2017; Yıldırım &amp; Cançekenoğlu, 2023). In addition, some studies have found no significant relationship between social or transfer expenditures and economic growth (Aytaç &amp; Güran, 2010; Başar et al., 2009; Yüksel &amp; Songur, 2011). Regarding the impact of social or transfer expenditures on poverty, the literature predomi nantly presents findings indicating that such expenditures reduce poverty levels (Akbulut et al., 2022; Arpacıoğlu Özdemir, 2019; Çelikay &amp; Gümüş, 2014; Ertekin &amp; Hayat, 2022; Yücel, 2011). However, there are also studies suggesting that increases in social or transfer expenditures may increase poverty rates. For instance, the study by Sarısay and Koç (2010) indicates that a rise in social expenditures may lead to an increase in the poverty rate. Due to their multidimensional nature, the economic and social effects of social and transfer expenditures have been examined through a various of variables. In the literature, several studies have concluded that social and transfer expenditures reduce income inequality (Dayar &amp; Akıncı, 2020; Yılmaz &amp; Rakıcı, 2023), increase overall societal happiness (Öksüz, 2023), raise basic consumption levels (Çağan, 2023), and positively affect the level of human development (Öksüz and Öksüz, 2011). The analysis reveals a notable diversity in the empirical findings. While a significant number of studies report that social transfer expenditures positively influence economic growth, others suggest negative effects or statistically insignificant results. A similar pattern of divergence is observed concerning the relationship between social transfers and poverty or income inequality. These inconsistencies are primarily attributed to variations in data sources, methodological frameworks, time series periods, and the categorisation of expenditure components. Consequently, the study highlights the necessity of critically assessing the reliability and validity of the empirical findings before translating them into policy recommendations. Particular emphasis is placed on the limitations of empirical analyses in shaping social policy. It is argued that many studies demonstrating positive effects of social transfers are constrained by data limitations, methodological inconsistencies, and insufficient theoretical grounding. As a result, the generalisation and representativeness of their findings are potentially limited. Therefore, the study suggests that policy making should not be solely based on statistical correlations but must also incorporate normative, structural, and institutional dimensions of welfare design. A significant portion of the empirical literature on social transfer expenditures indicates that such expen ditures contribute positively to economic growth, play an effective role in poverty reduction, and promote greater equity in income distribution. However, policy recommendations that advocate for the unconditional expansion of these expenditures based solely on such findings warrant critical scrutiny. Relying exclusively on observed positive correlations without considering the potential longterm socioeconomic consequences and structural risks may lead to unintended consequences and challenges in the functioning of the welfare state. Contrary to conventional empirical approaches that emphasise the expansion of social transfer spending, this study brings attention to the structural risks and limitations that such expenditures may entail. Accordingly, it is argued that the evaluation of social spending policies should not be limited to short term, output based indicators, but should also encompass the medium and longterm implications for the broader social system. In this regard, concepts such as the social transfer paradox, social transfer dilemma and social assistance dependency syndrome offer valuable analytical tools for a more critical and comprehensive rethinking of social policy design. Incorporating these concepts into the social policy discourse enables a shift beyond conventional redistributive frameworks and supports the development of a more holistic welfare state design that prioritises the sustainability of social welfare. From this perspective, enhancing the effectiveness of social transfer expenditures while minimising their potential to generate longterm dependency can contribute to social cohesion in a more balanced and struc turally grounded manner. Social transfer expenditures undoubtedly play a critical role in establishing social justice, reducing income inequal ities and combating poverty. However, approaches that focus solely on market failure and assume that all these problems can be solved through social transfer mechanisms carry the risk of ignoring the possibility of governmental failure. Considering the methodological limitations of empirical findings, inconsistencies in data sources and the value judgments that economists inevitably carry, proposals regarding social transfer policies should be evaluated cautiously and critically. In this context, concepts such as the social transfer paradox, moral hazard, social assistance dependency syndrome and social assistance abuse point to structural risks that should not be ignored for an optimal social expenditure design. Therefore, a holistic approach that focuses not only on short term output targets but also &nbsp;on longterm social sustainability, is cost effective, has a strong normative basis and observes structural integrity should be adopted in the redesign of the social state. This study questions the extent to which empirical findings on the macroeconomic effects of social transfers can be considered reliable guides in the reconfiguration of welfare state structures. It draws attention to the risks of uncritical reliance on statistical narratives and underscores the importance of interpreting empirical results within broader normative frameworks. Ultimately, the effectiveness of social spending policies should be evaluated not only through output oriented technical analyses but also in light of overarching values such as social justice, cohesion, and individual well being. This approach calls for a holistic reconsideration of how empirical evidence is integrated into the discourse and practice of welfare policy design.

Sosyal Devlet Tasarımı ile İstatistiksel Söylemler Arasında Bir  Refah Vaadinin Anatomisi: Türkiye’de Sosyal Transfer  Harcamalarına İlişkin Ampirik Bulguların Değerlendirmesi

Müge

In the context of modern financial regulation, macroprudential policies have evolved into instruments that constitute an essential component. They have as their primary goal the protection of the stability of financial systems and the reduction of risks that are associated with the financial system as a whole. The global financial crisis that occurred in 2008 brought macroprudential measures to the forefront of discussions regarding global policy. This crisis highlighted the inadequacy of conventional monetary policies in addressing vulnerabilities within increasingly interconnected f inancial markets. The current crisis has highlighted the importance of establishing comprehensive frameworks in order to protect the stability of the financial system from the systemic risks that are brought about by excessive credit growth, currency mismatches, and external shocks. Although macroprudential policies were initially implemented in developed economies, these measures have recently gained increased prominence in emerging markets such as Türkiye. These markets are more susceptible to external vulnerabilities and volatile capital flows than developed economies. Two major economic crises have had a significant impact on Türkiye’s trajectory in terms of the implementation of macroprudential policy: the domestic financial collapse in 2001 and the global financial crisis in 2008. Because of these crises, Türkiye’s financial system was shown to have critical structural weaknesses, which necessitated the im plementation of comprehensive reforms in order to strengthen its resilience. As a response to the crisis that occurred in 2001, Türkiye took several regulatory actions to stabilize its banking sector. These included the establishment of the Banking Regulation and Supervision Agency (BRSA), the strengthening of capital adequacy requirements, and the implementation of risk management frameworks. On the other hand, the majority of these reforms concentrated on microprudential concerns that were unique to individual financial institutions, without adequately addressing vulnerabilities that were more widespread throughout the system. The financial crisis that occurred in 2008, which had repercussions all over the world, brought to light the limitations of such an approach and prompted Türkiye to adopt a macroprudential strategy with the goal of achieving comprehensive financial stability. It is now necessary for Türkiye to develop macroprudential policies in order to address the vulnerabilities that have arisen because of rapid credit expansion, the accumulation of external debt, and currency mismatches. Counter cyclical capital buffers, credit growth restrictions, foreign currency borrowing limits, and adjustments to reserve requirements are some of the instruments that have been added to the regulatory toolkits of both the Central Bank of Türkiye (CBRT) and the Bank of the Republic of Türkiye (BRSA). These tools were strategically deployed in order to align with economic cycles, which ensured a balance between fostering economic growth and maintaining f inancial stability. Their deployment was intentional. For instance, in order to prevent the economy from overheating, tightening measures were implemented during times of rapid credit expansion. On the other hand, easing measures were implemented during times of economic slowdown in order to support credit flow and liquidity. The implementation of macroprudential policies in Türkiye can be broken down into distinct phases, each of which reflects the country’s responses to the ever changing economic challenges that it faces. After the crisis that occurred in 2001, efforts were concentrated in 2000 until 2009 on restoring stability to the financial system. During this time period, the confidence of the banking sector was bolstered by measures such as increasing the requirements for reserves and imposing stricter regulations on loans denominated in foreign currencies. Not only did these actions cause the stabilization of the financial system, but they also laid the groundwork for subsequent reforms that targeted vulnerabilities within the system.In the years following the financial crisis of 2008, there was a shift towards managing systemic risks associated with rapid credit growth and external imbalances. This shift occurred between the years 2010 and 2015. Among the most important measures were increased reserve requirements, stricter loantovalue ratios, and improved oversight of transactions involving foreign exchange borrowing. These interventions were developed with the purpose of ensuring a sustainable expansion of credit and stopping excessive borrowing, particularly in highrisk industries such as the real estate market. &nbsp;Between the years 2016 and 2023, Türkiye significantly increased its macroprudential policy activity because of domestic political unpredictability and a volatile economic environment on a global scale. During this time period, the CBRT and BRSA implemented additional measures to enhance the resilience of the financial system. These measures included stricter standards for capital adequacy, additional restrictions on borrowing foreign currency, and adjustments to reserve requirements. Because of the beginning of the COVID19 pandemic, easing measures were required to support the economic recovery. The ability of Türkiye’s macroprudential framework to cope with unprecedented challenges was demonstrated by these measures, which included a reduction in reserve requirements and the implementation of targeted credit programs. A number of different instruments are that are incorporated into Türkiye’s macroprudential policy framework. These instruments are designed to address particular vulnerabilities in the financial system. During times of economic expansion, for example, banks are required to accumulate additional capital in order to meet the requirements of countercyclical capital buffers, which serve as a cushion during times of economic contraction. The vulnerability of Türkiye’s banking sector to shocks from the outside world has been significantly improved because of this tool. The risks of financial bubbles have been reduced, particularly in the real estate industry, because of restrictions on credit growth. These restrictions include stricter loantovalue ratios and debt toincome (DTI) ratios. Reserve requirement adjustments have made it possible for the Central Bank of the Republic of the Philippines (CBRT) to effectively manage liquidity, while restrictions on borrowing foreign currency have reduced the risks of currency mismatch and exposures to external debt. Türkiye has seen significant progress because of the implementation of these tools. In the first place, macroprudential policies have been successful in stabilizing credit growth, particularly in highrisk industries, which has resulted in a decreased likelihood of asset price bubbles. Second, the restrictions placed on borrowing foreign currency have increased the financial system’s resistance to shocks from the outside world. Last but not least, Türkiye’s banking sector has been strengthened by more stringent capital adequacy standards and countercyclical buffers, which has enabled it to better withstand periods of economic instability through increased resilience. Because of these outcomes, the effectiveness of macroprudential measures in addressing systemic risks and promoting financial stability is highlighted. There have been some difficulties encountered in Türkiye about the implementation of macroprudential policies. Because of the tradeoffs involved in maintaining a balance between economic growth and inflation control, the interaction between macroprudential and monetary policies has frequently been found to be complex. For instance, while tightening measures are effective in mitigating systemic risks, they can sometimes restrict the availability of credit, which could hinder economic growth. Furthermore, the frequent use of macroprudential tools as a response to external shocks has raised concerns about the longterm sustainability of these tools in an economic environment that is prone to volatility. Policymakers are faced with the challenge of ensuring that these measures continue to be effective without impeding growth or irritating concerns regarding finances. The lessons that can be learned from Türkiye’s experience with macroprudential policies are extremely beneficial for other emerging economies. One of the most important realizations is the pivotal role that adaptability plays in the formulation and execution of policies. Turkiye has shown that a dynamic macroprudential regulatory approach is effective by adjusting measures to respond to changing economic conditions. This demonstrates the effectiveness of the proposed approach. In addition, the incorporation of macroprudential policies into broader monetary and fiscal frameworks has increased the overall efficiency of regulatory efforts. For example, countercyclical capital buffers are effective in maintaining stability during periods of rapid credit growth. Additionally, restrictions on borrowing foreign currency reduce exposure to global financial uncertainties. With an eye towards the future, the success of macroprudential policies in Turkiye will be contingent on their ongoing refinement and alignment with the ever changing realities of both the domestic and global environments. Increasing the predictability and transparency of these interventions ought to be a top priority because doing so can improve their efficiency and provide the market with more confidence. In addition, in order to reduce the likelihood of potential conflicts between macroprudential and monetary policies, it will be necessary to develop a closer working relationship between the CBRT and the BRSA. regarding this collaboration, one of the most important aspects will continue to be the management of tradeoffs between the reduction of systemic risk and the promotion of economic growth. In conclusion, the adoption and implementation of macroprudential policies in Turkiye highlight the pivotal role that these policies play in the management of systemic risks and the maintenance of financial stability. The capacity of the nation to modify its regulatory frameworks in order to address newly emerging challenges will serve as a model for other economies that are confronted with comparable vulnerabilities. Turkiye has been able to successfully improve its financial resilience while simultaneously supporting longterm economic development by maintaining an approach that is both balanced and flexible. The experience of Turkiye provides important insights for policymakers worldwide, highlighting the necessity of comprehensive and integrated financial regulatory frameworks in a global f inancial landscape that is constantly shifting. The Turkish government is in a strong position to achieve sustainable economic growth while maintaining the stability of its financial system because of its commitment to innovation and adaptability.

Makro İhtiyati Politikalara Genel Bir Bakış: Türkiye Örneği

Naci

73. SAYIMIZ İÇİN MAKALE ÇAĞRISI

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Zafer

Assist. Prof.

TÜRKİYE’DE KAMU ÖZEL ORTAKLIĞI YÖNTEMİNİN HUKUKÎ ALTYAPISI

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Prof.

OBEZİTE VERGİSİ ÜZERİNE TEORİK İNCELEME

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Maliye Araştırma Merkezi yayımı olan Maliye Çalışmaları Dergisi - Journal of Public Finance Studies, açık erişimli, hakemli, yılda iki kere Mayıs ve Kasım aylarında yayımlanan, bilimsel bir dergidir. 1955 yılında kurulmuştur. Derginin ismi 2020 yılında Maliye Çalışmaları Dergisi – Journal of Public Finance Studies olarak değiştirilmiştir. Derginin önceki ismi Maliye Araştırma Merkezi Konferansları’dır (ISSN: 1304-0251).

Dergiye yayımlanması için gönderilen bilimsel makaleler Türkçe ya da İngilizce olmalıdır.

Dergi, ulusal ve uluslararası camiaları hedeflemekte, yayın kurulunda hem ulusal hem de uluslararası üyeler bulunmakta ve uluslararası yazar katkılarını artırmayı amaçlamaktadır.

Maliye Çalışmaları Dergisi - Journal of Public Finance Studies’in kapsamını kamu maliyesi, kamu ekonomisi, kamu politikası, maliye politikası, kamu bütçesi, davranışsal maliye, vergileme ve ilişkili konular oluşturur. 

Derginin hedef kitlesi akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlardır.

Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz. Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır.

2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır.

ProQuest

EBSCO

ERIH PLUS

DOAJ

SOBIAD

Cabells Journalytics

Gale Cengage

Ulrichsweb

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Maliye Çalışmaları Dergisi

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Section Editor

Publicity Manager

Editorial Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Maliye Araştırma Merkezi yayımı olan Maliye Çalışmaları Dergisi - Journal of Public Finance Studies, açık erişimli, hakemli, bilimsel bir dergidir.Maliye Çalışmaları Dergisi - Journal of Public Finance Studies, maliye, kamu ekonomisi ve kamu kesiminin çeşitli sorunları hakkında teorik ve uygulamalı araştırmalar yayımlamayı ve bilimsel bilginin gelişimine katkı sunan  bir platform sağlamayı amaçlar.Dergi, ulusal ve uluslararası camiaları hedeflemekte, yayın kurulunda hem ulusal hem de uluslararası üyeler bulunmakta ve uluslararası yazar katkılarını artırmayı amaçlamaktadır.Maliye Çalışmaları Dergisi’nin kapsamını kamu maliyesi, kamu ekonomisi, kamu politikası, maliye politikası, kamu bütçesi, davranışsal maliye, vergileme ve ilişkili konular oluşturur.

Amaç ve Kapsam

DOAJ (Directory of Open Access Journals)ProQuest CentralEBSCO Central &amp; Eastern European Academic Source Cabells Journalytics Sobiad Gale Cengage<a href="https://about.proquest.com/en/products-services/Ulrichsweb/" target="_blank" style="font-size: 14.6667px;">Ulrichsweb</a> <a href="https://kanalregister.hkdir.no/publiseringskanaler/erihplus/periodical/info?id=502900" target="_blank">Erih Plus</a>

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.Geri ÇekmeDergi geri çekme durumunda <a href="https://publicationethics.org/sites/default/files/retraction-guidelines-cope.pdf" target="_blank">COPE Retraction Guidelines</a>’ı izler. Editör, aşağıdaki durumlarda bir makaleyi geri çekme hakkına sahiptir: <ul><li>Büyük bir hata (örn. yanlış hesaplama veya deneysel hata), uydurma öğeler  (örn. veri) veya tahrifat (örn. görüntü manipülasyonu) gibi bulguların güvenilmez olduğu sonucunu çıkarmaya dair açık kanıtlar varsa; </li><li>İçerikte intihal varsa; </li><li>Uygun atıf yapılmadan başka bir yerde yayınlanmışsa;</li><li>Kullanım izni olmayan materyal veya veri içeriyorsa;</li><li>Telif hakkı ihlali veya başka bir ciddi yasal sorun varsa;</li><li>Etik olmayan araştırma içeriyorsa; </li><li>Hakem değerlendirme sürecinin bozulduğuna veya manipüle edildiğine dair kanıt varsa;</li><li>Yazar(lar), editörün görüşüne göre, çalışmanın yorumlanmasını veya editörlerin ve hakemlerin tavsiyelerini önemli derecede etkileyebilecek, kritik bir çıkar çatışmasını açıklamamış ise.</li></ul>Geri çekme durumunda aşağıdaki adımlar izlenir:<ul><li>Makale başlığını da içeren geri çekme bildirimi derginin bir sonraki sayısında yayınlanır. Geri çekme bildirimi  içindekiler tablosunda sayfa nosu verilerek listelenir. </li><li>Elektronik versiyonda geri çekme bildirimi ile orijinal makale arasında link sağlanır. </li><li>Online makaleden önce geri çekme bildirimini içeren sayfa gelir; okuyucu daha sonra makalenin kendisine geçebilir.</li><li>Orijinal makale, her sayfadaki .pdf üzerinde “geri çekildiğini” belirten bir filigran dışında değişmeden kalır.</li></ul>Yasal Nedenlerle Makalenin KaldırılmasıAşağıdaki durumlarda, üst veriler (başlık ve yazarlar) hariç olmak üzere, makale metni kaldırılır ve makalenin yasal nedenlerle kaldırıldığını bildiren bir sayfa makalenin yerini alır. <ul><li>Makalenin karalayıcı içerik ihtiva ettiği veya başkalarının yasal haklarını ihlal ettiği tespit edilir ve geri çekmenin yeterli bir çözüm olmadığı düşünülürse;</li><li>Makale bir mahkeme kararına konu olmuşsa veya olacağına dair makul bir neden varsa;</li><li>Kamu sağlığı açısından önemli bir risk söz konusu ise;  </li></ul>

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Yapay Zeka konusundaki gelişmeler ve akademik yayıncılıkta görülen uygulamalar dikkate alınarak oluşturulan Yapay Zeka Politikası, yazarların, hakemlerin ve editörlerin bu türden teknolojilerin kullanımında uymaları gereken editöryal ve etik ilkeleri içerir. Yapay Zeka politikasının oluşturulmasında, aşağıdaki kaynaklar dikkate alınmıştır:Committee on Publication Ethics <a href="https://publicationethics.org/guidance/cope-position/authorship-and-ai-tools" target="_blank">(COPE) - Authorship and AI tools</a>; International Committee of Medical Journal Editors <a href="https://www.icmje.org/recommendations/browse/roles-and-responsibilities/defining-the-role-of-authors-and-contributors.html#four" target="_blank">(ICMJE) - Artificial Intelligence (AI)-Assisted Technology; World Association of Medical Editors  (WAME) Chatbots, Generative AI, and Scholarly Manuscripts</a><a href="https://www.icmje.org/recommendations/browse/roles-and-responsibilities/defining-the-role-of-authors-and-contributors.html#four"></a>Yapay Zeka destekli teknolojiler (Büyük Dil Modelleri [LLM'ler], sohbet robotları veya görüntü oluşturucular gibi), metin, görüntü, ses ve sentetik veriler dahil olmak üzere çeşitli içerikler geliştirebilmekte ve üretebilmektedir. Bu yetenekleri etik ve güvenli bir şekilde kullanıldığında üretkenliği artırabilir ve yeniliği teşvik edebilir; ancak insan yönlendirmesi olmadan kullanımında doğru olmayan ve taraflı sonuçlar; atıf verme konusunda eksikler ve hatalar; gizlilik ve fikri mülkiyet haklarının korunmasında eksiklikler; yazar ve yayıncıların haklarının potansiyel ihlali gibi riskler taşımaktadır. IUPress, Yapay Zeka kullanımı konusunda söz konusu riskleri bertaraf etmeyi amaçlayan aşağıdaki temel ilkeleri benimser:  <ul><li>İçerik üretiminde kullanılan (metin, şekiller, resimler ve kod dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere) her türlü Yapay Zeka ile ilgili ayrıntılar çalışmanın uygun bölümünde (bilgi notu olarak ve/veya metod kısmında) beyan edilmeli ve net biçimde açıklanmalıdır. </li><li>Hiçbir Yapay Zeka aracı hiçbir bilimsel çalışmada yazar olarak listelenemez. </li><li>Yazarlar, herhangi bir şekilde Yapay Zeka kullanımı durumunda da çalışmalarının doğruluğu, bütünlüğü ve özgünlüğünden sorumludur; başkalarının fikirleri, verileri, kelimeleri veya diğer materyallerini doğru referanslama ve atıf ile sunmakla yükümlüdürler. </li><li>Hakemler ve editörler gönderilen çalışmayı tamamen ya da kısmen hiçbir üretken Yapay Zeka uygulamasına yükleyemez. </li></ul>IUPress yayınlarının editöryal süreçlerinde, Yapay Zeka ile üretilmiş içerikleri tespit eden yardımcı araçlar editörlerin kullanımındadır. Öte yandan okunurluğu, dil ve grammeri iyileştirme ve geliştirme konusunda önerilerde bulunan Yapay Zeka araçlarının kullanılması yaygındır ve IUPress  yayınlarında bu türden Yapay Zeka araçları editörlerin ve yazarların gözetiminde kullanılabilir.

Yapay Zeka Politikası

<ul><li>Yazarlar, gönderdikleri çalışmayı oluştururken <a target="_blank">Yapay Zeka destekli teknolojiler (Büyük Dil Modelleri [LLM'ler], sohbet robotları veya görüntü oluşturucular gibi) </a>kullandılarsa, bunu  beyan etmekle yükümlüdür. </li><li>Yazarlar hem ön yazıda hem de sunulan çalışmanın uygun bölümünde (bilgi notu olarak ve/veya metod kısmında), hangi Yapay Zeka aracını ve hangi versiyonunu ne amaçla kullandıklarını açıklamalıdır. </li><li>Yapay Zeka destekli teknolojilerden yararlanılarak oluşturulan içeriğin ve alıntıların doğruluğu, geçerliliği ve uygunluğunun sağlanması, olası hata, tutarsızlık ve taraflı sonuçların giderilmesi yazarların sorumluluğundadır. </li><li>Yazarlar, Yapay Zeka destekli teknolojiler ile üretilmiş metinlerde intihal potansiyeli olduğunu dikkate alarak, olası intihali bertaraf etmek için orijinal kaynakları mutlaka kontrol etmelidir. Kontrol ettiğini ve kaynakların orijnal kaynaklar olduğunu teyid etmelidir.  </li><li>Yapay Zeka destekli araçlar (ChatGPT gibi) yazar olarak listelenemez çünkü çalışmanın doğruluğundan, bütünlüğünden ve orijinalliğinden sorumlu olamazlar ve bu sorumluluklar yazarlık için şarttır. Bu nedenle, Yapay Zeka destekli teknolojilerin kullanımını içeren tüm materyallerden yazarlar sorumludur. Yazarlar, makalede yer alan ve çalışmanın hipotezlerini, yorumlarını, sonuçlarını, sınırlamalarını ve çıkarımlarını bildiren tüm ifadelerin kendi fikirlerini temsil ettiğinden emin olmalıdırlar.  </li><li>Yazarların, Yapay Zeka araçlarını temel araştırmacı ve yazar sorumluluklarının yerini alacak, aşağıdaki şekillerde kullanarak oluşturdukları çalışmalar bilimsel yayıncılık ve yayın etiği ilkelerine aykırıdır ve bu türden çalışmaların yayınlarda yer almasına izin verilmez: <ul><li>Titiz revizyon olmadan metin veya kod oluşturma, </li><li>Sağlam bir metodoloji olmadan eksik verileri ikame etmek için sentetik veri üretimi,  </li><li>Özetler veya ek materyaller de dahil olmak üzere her türlü hatalı, sentetik içerik oluşturulması </li><li>Yapay Zeka kullanımı ile görüntü ve şekillerin (resimler, çizelgeler, veri tabloları, tıbbi görüntüler, görüntü parçacıkları, bilgisayar kodları ve formüller) veya orijinal araştırma verilerinin oluşturulması ve manipüle edilmesi (bir görüntü veya şekil içinde belirli bir özelliğin artırılması, gizlenmesi, taşınması, kaldırılması veya eklenmesi).</li></ul></li></ul>

Hakem sürecinde gizliliğin korunması, değerlendirilen çalışmanın bu süreçte paylaşılmaması veya kullanılmaması esastır.  <a></a><a href="https://publicationethics.org/sites/default/files/ethical-guidelines-peer-reviewers-cope.pdf" target="_blank">(COPE – Ethical Guidelines for Peer Reviewers</a>) <ul><li>Hakemler, kendilerine değerlendirme için gönderilen bir makaleyi veya herhangi bir bölümünü gözden geçirme, değerlendirme veya karar verme sürecine yardımcı olması için üretken Yapay Zeka araçlarına veya Büyük Dil Modellerine yüklememelidirler; zira hakemlerin bu türden Yapay Zeka araçlarına içerik yüklemesi yazarların gizlilik ve mülkiyet haklarını ihlal eder.  </li><li>Bilimsel bir makalenin incelenmesi, yalnızca insanlara atfedilebilecek sorumluluktur. Hakem değerlendirmesi için gereken eleştirel düşünme ve orijinal değerlendirme bu teknolojinin kapsamı dışındadır ve teknolojinin makale hakkında yanlış, eksik veya önyargılı sonuçlar üretme riski vardır. Hakem raporu ve karar mektupları, hakemlerin ve editörlerin gönderilen içeriğe ilişkin kişisel değerlendirmelerini yansıtmalıdır. Hakem, raporunun içeriğinden sorumludur ve hesap vermekle sorumludur. </li><li>Yapay Zeka araçları, hakem değerlendirmesi ile bağlantılı olarak hakem değerlendirme raporu dilinin kalitesini artırmak için (çeviri veya dil düzenlemesi için) sınırlı bir şekilde kullanılabilir. Böyle bir kullanım olduğunda, hakem raporu iletirken, kullanımı beyan etmelidir. </li><li>Bir başvuruda üretken Yapay Zekanın uygunsuz veya açıklanmamış kullanımından şüphelenen hakemler, endişelerini dergi editörüne bildirmelidir. </li></ul>

Editörler dergiye gönderilen makalelerin değerlendirme sürecinde gizliliğinin korunmasını sağlamakla yükümlüdürler, değerlendirilen çalışmanın bu sürece dahil olan taraflar dışında paylaşılmaması veya kullanılmaması esastır <a href="https://publicationethics.org/files/Code_of_conduct_for_journal_editors_Mar11.pdf" target="_blank">(COPE – Code of Conduct and Best Practice Guidelines for Journal Editors)</a>.<ul><li>Editörler, yazarların gizlilik ve mülkiyet haklarını ihlal edebileceğinden, gönderilen bir makaleyi veya herhangi bir bölümünü gözden geçirme, değerlendirilme veya karar verme sürecine yardımcı olması için üretken Yapay Zeka  araçlarına veya Büyük Dil Modelleri'ne yüklememelidir. </li><li>Bilimsel bir makalenin editoryal değerlendirmesini yönetmek, yalnızca insanlara atfedilebilecek sorumluluklar anlamına gelir. Üretken Yapay Zeka veya Yapay Zeka destekli teknolojiler, editörler tarafından bir makalenin değerlendirme veya karar verme sürecine yardımcı olmak için kullanılmamalıdır, çünkü bu iş için gereken eleştirel düşünme ve orijinal değerlendirme bu teknolojinin kapsamı dışındadır ve teknolojinin makale hakkında yanlış, eksik veya önyargılı sonuçlar üretme riski vardır. Editör, editoryal süreçten, nihai karardan ve bunların yazarlara iletilmesinden sorumlu ve mesuldür.</li><li>Editörler, karar mektupları veya yayınlanmamış araştırmaların özetlerini oluşturmak için üretken Yapay Zeka aracı kullanmamalıdır. </li><li>Editörler, uygun hakemleri bulma konusunda yardımcı olması için üretken Yapay Zeka araçlarını kullanabilir.</li><li>Editörler, gönderilen bir makalede veya gönderilen bir hakem raporunda üretken Yapay Zeka kullanıldığından şüphelenirse konuyla ilgili editoryal bir değerlendirme yapmalı ve politikayı göz önünde bulundurmalıdır. </li></ul>

Maliye Çalışmaları Dergisi-Journal of Public Finance Studies, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Dergi araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.<ul><li>Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.</li><li>Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.</li><li>Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.</li><li>Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.</li><li>Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.</li><li>Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.</li><li>Deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.</li><li>Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.</li><li>İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.</li></ul>

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5F22F3EC6CAF4ED6A6A8413CE9D9A7BE" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve Dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir.Ön değerlendirmeyi geçen yazılar iThenticate intihal tarama programından geçirilir. İntihal incelemesinden sonra, uygun makaleler Editör tarafından orijinaliteleri, metodolojileri, makalede ele alınan konunun önemi ve derginin kapsamına uygunluğu açısından değerlendirilir.Editör, gönderilen makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Hakemlik Hakkında

<div>• Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir.• Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak plagiarizm için taranır.• Plagiarizm kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.• Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.• Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir.• Yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.• Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?• Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar.• Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.• Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir.• Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar.</div><div>• Hakemlerin kimliği gizli kalmalıdır ve bu özenle sağlanmalıdır.</div>

DilDergide Türkçe, İngilizce makaleler yayımlanır. Gönderilen makalelerde makale dilinde öz, İngilizce öz ve İngilizce geniş özet olmalıdır. Ancak makale İngilizce ise, İngilizce geniş özet istenmez.Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak <a href="https://dergipark.org.tr/tr/pub/jpfs" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/pub/jpfs</a> sayfasından erişilen <a href="https://dergipark.org.tr/en/journal/3360/submission/step/manuscript/new" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/7668185F127A4A73AE28588EDC6E390C" target="_blank">Kapak Sayfası</a>; yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5F22F3EC6CAF4ED6A6A8413CE9D9A7BE" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Çalışmalar, A4 boyutundaki kağıdın bir yüzüne, üst, alt, sağ ve sol taraftan 2,5 cm. boşluk bırakılarak, 10 punto Times New Roman harf karakterleriyle ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile hazılanmalıdır. Ana makale dosyası, çift taraflı kör hakemlik gereği yazar bilgilerini içermemelidir.2. Yayımlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/7668185F127A4A73AE28588EDC6E390C" target="_blank">kapak sayfası</a> gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş numaraları ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).3. Giriş bölümünden önce 180-200 sözcük arasında çalışmanın kapsamını, amacını, ulaşılan sonuçları ve kullanılan yöntemi kaydeden Türkçe ve İngilizce öz ile 1500-2000 kelimelik İngilizce genişletilmiş özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özün üzerinde yer almalıdır. İngilizce ve Türkçe özlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden 5 İngilizce, 5 Türkçe anahtar kelime yer almalıdır. İngilizce genişletilmiş özet İngilizce olmayan makaleler için zorunludur.4. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: Başlık, Türkçe öz ve anahtar kelimeler; yabancı dilde başlık, İngilizce öz ve anahtar kelimeler; İngilizce genişletilmiş özet, ana metin bölümleri, son notlar ve kaynaklar.5. Araştırma makalelerinde bölümler şu şekilde olmalıdır: “GİRİŞ”, “AMAÇ VE YÖNTEM”, “BULGULAR”, “TARTIŞMA VE SONUÇ”, ”SON NOTLAR” “KAYNAKLAR” ve “TABLOLAR VE ŞEKİLLER”. Derleme ve yorum yazıları için ise, çalışmanın öneminin belirtildiği, sorunsal ve amacın somutlaştırıldığı “GİRİŞ” bölümünün ardından diğer bölümler gelmeli ve çalışma “TARTIŞMA VE SONUÇ”, ”SON NOTLAR”, “KAYNAKLAR” ve “TABLOLAR VE ŞEKİLLER” şeklinde bitirilmelidir.6. Çalışmanın başında yer alan giriş bölümü “1. Giriş” şeklinde belirtilmelidir. Gönderilen çalışmalarda sorunsalın betimlendiği ve çalışmanın öneminin belirtildiği tüm bölüm ve alt bölümler numaralandırılmalıdır. Bu düzenlemede, bölümler sırasıyla 1,2,3,4 şeklinde numaralanırken, alt bölümler ve onların da altındakiler için 1.1., 1.2., 2.1., 2.2., ve 1.1.1., 1.2.1, 1.2.2., 2.1.1., 2.1.2 gibi birden çok haneli şekilde olmalıdır.7. Çalışmalarda tablo, grafik ve şekil gibi göstergeler numaralandırılarak, tanımlayıcı bir başlık ile birlikte verilmelidir.8. Referanslar derginin benimsediği American Psychological Association (APA) 7 stiline uygun olarak hazırlanmalıdır.9. Kurallar dâhilinde dergimize yayımlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü sorumluluğu ve çalışmada geçen görüşler yazar/yazarlarına aittir.

Yazım Kuralları

İstanbul Üniversitesi Maliye Çalışmaları Dergisi, metin içi alıntılama ve kaynak gösterme için APA (American Psychological Association) kaynak sitilinin 7. edisyonunu benimser. APA 7. edisyon hakkında bilgi için:- American Psychological Association. (2020). Publication manual of the American Psychological Association (7th ed.). APA.- <a href="http://www.apastyle.org/" target="_blank">http://www.apastyle.org/</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir. Metin İçinde Kaynak GöstermeKaynaklar metinde parantez içinde yazarların soyadı ve yayım tarihi yazılarak belirtilmelidir.Birden fazla kaynak gösterilecekse kaynaklar arasında (;) işareti kullanılmalıdır. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Örnekler:Birden fazla kaynak;(Esin ve ark., 2002; Karasar 1995)Tek yazarlı kaynak;(Akyolcu, 2007)İki yazarlı kaynak;(Sayıner ve Demirci, 2007, s. 72)Üç, dört ve beş yazarlı kaynak;Üç ve daha çok yazarlı kaynaklarda ilk kullanımda da geçerli olmak üzere; (Ailen ve ark., 2000) Kaynaklar Bölümünde Kaynak GöstermeKullanılan tüm kaynaklar metnin sonunda ayrı bir bölüm halinde yazar soyadlarına göre alfabetik olarak numaralandırılmadan verilmelidir.Kaynak yazımı ile ilgili örnekler aşağıda verilmiştir.Kitapa) Dergimize Gönderilen Makale Türkçe Dilinde Yazıldıysa Kitap Referansı:Karasar, N. (1995). Araştırmalarda rapor hazırlama (<a href="http://8.bs/" target="_blank">8. bs</a>). 3A Eğitim Danışmanlık Ltd.Kamien, R. ve Kamien, A. (2014). Music: An appreciation. McGraw-Hill Education.b) Türkçeye Çevrilmiş Kitap:Mucchielli, A. (1991). Zihniyetler (A. Kotil, Çev.). İletişim Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 1990, 7. Baskı)c) Editörlü KitapÖren, T., Üney, T. ve Çölkesen, R. (Ed.). (2006). Türkiye bilişim ansiklopedisi. Papatya Yayıncılık.d) Çok Yazarlı Türkçe KitapTonta, Y., Bitirim, Y. ve Sever, H. (2002). Türkçe arama motorlarında performans değerlendirme. Total Bilişim.e) Dergimize Gönderilen makale İngilizce dilinde yazıldıysa Kitap Referansı:Karasar, N. (1995). Araştırmalarda rapor hazırlama (8th ed.) [Preparing research reports]. 3A Eğitim Danışmanlık Ltd.Kamien, R., &amp; Kamien, A. (2014). Music: An appreciation. McGraw-Hill Education.f) Dergimize gönderilen makale Türkçe dilinde yazıldıysa Kitap İçerisinde Bölüm:Bassett, C. (2006). Cultural studies and new media. G. Hall ve C. Birchall (Ed.), New cultural studies: Adventures in theory içinde (s. 220–237). Edinburgh University Press.g)  Dergimize gönderilen makale İngilizce dilinde yazıldıysa Kitap İçerisinde BölümBassett, C. (2006). Cultural studies and new media. In G. Hall &amp; C. Birchall (Eds.), New cultural studies: Adventures in theory (pp. 220–237).  Edinburgh University Press.Erkmen, T. (2012). Örgüt kültürü: Fonksiyonları, öğeleri, işletme yönetimi ve liderlikteki önemi [Organization culture: Its functions, elements and importance in leadership and business management]. In M. Zencirkıran (Ed.), Örgüt sosyolojisi [Organization sociology] (pp. 233–263). Dora Basım Yayın.h) Yayımcının ve Yazarın Kurum Olduğu YayınTürk Standartları Enstitüsü. (1974). Adlandırma ilkeleri. Yazar.Makalea) Dergimize Gönderilen Makale Türkçe Dilinde Yazıldıysa Makale Referansı:Mutlu, B. ve Savaşer, S. (2007). Çocuğu ameliyat sonrası yoğun bakımda olan ebeveynlerde stres nedenleri ve azaltma girişimleri. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 15(60), 179–182.b) Dergimize Gönderilen Makale İngilizce Dilinde Yazıldıysa Makale Referansı:de Cillia, R., Reisigl, M., &amp; Wodak, R. (1999). The discursive construction of national identity. Discourse and Society, 10(2), 149–173. http://dx.doi.org/10.1177/0957926599010002002c) Yirmiden Fazla Yazarlı MakaleKalnay, E., Kanamitsu, M., Kistler, R., Collins, W., Deaven, D., Gandin, L., Iredell, M., Saha, S., White, G., Woollen, J., Zhu, Y., Chelliah, M., Ebisuzaki, W., Higgins, W., Janowiak, J., Mo, K. C., Ropelewski, C., Wang, J., Leetmaa, A., . . . Joseph, D. (1996). The NCEP/NCAR 40- year reanalysis project. Bulletin of the American Meteorological Society, 77(3), 437–471. <a href="http://doi.org/fg6rf9" target="_blank">http://doi.org/fg6rf9</a>d) DOI’si Olmayan Online Edinilmiş MakaleAl, U. ve Doğan, G. (2012). Hacettepe Üniversitesi Bilgi ve Belge Yönetimi Bölümü tezlerinin atıf analizi. Türk Kütüphaneciliği, 26, 349–369. Erişim adresi: http://www.tk.org.tr/e) DOI’si Olan MakaleTurner, S. J. (2010). Website statistics 2.0: Using Google Analytics to measure library website effectiveness. Technical Services Quarterly, 27, 261–278. http://dx.doi.org/10.1080/ 07317131003765910f) Advance Online Olarak Yayımlanmış MakaleSmith, J. A. (2010). Citing advance online publication: A review. Journal of Psychology. Advance online publication. http://dx.doi.org/10.1037/a45d7867g) Popüler Dergi MakalesiSemercioğlu, C. (2015, Haziran). Sıradanlığın rayihası. Sabit Fikir, 52, 38–39.Tez, Sunum, Bildiria) Türkçe TezlerSarı, E. (2008). Kültür kimlik ve politika: Mardin’de kültürlerarasılık. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi.b)Ticari Veritabanında Yer Alan Yüksek Lisans Ya da Doktora TeziVan Brunt, D. (1997). Networked consumer health information systems (Doctoral dissertation). Available from ProQuest Dissertations and Theses. (UMI No. 9943436)c) Kurumsal Veritabanında Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziYaylalı-Yıldız, B. (2014). University campuses as places of potential publicness: Exploring the politicals, social and cultural practices in Ege University (Doctoral dissertation). Retrieved from: Retrieved from http://library.iyte.edu.tr/tr/hizli-erisim/iyte-tez-portalid) Web’de Yer Alan İngilizce Yüksek Lisans/Doktora TeziTonta, Y. A. (1992). An analysis of search failures in online library catalogs (Doctoral dissertation, University of California, Berkeley).  http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.htmle) Dissertations Abstracts International’da Yer Alan Yüksek Lisans/Doktora TeziAppelbaum, L. G. (2005). Three studies of human information processing: Texture amplifica&#173;tion, motion representation, and figure-ground segregation. Dissertation Abstracts International: Section B. Sciences and Engineering, 65(10), 5428.f) Sempozyum KatkısıKrinsky-McHale, S. J., Zigman, W. B., &amp; Silverman, W. (2012, August). Are neuropsychiatric symptoms markers of prodromal Alzheimer’s disease in adults with Down syndrome? In W. B. Zigman (Chair), Predictors of mild cognitive impairment, dementia, and mortality in adults with Down syndrome. Symposium conducted at American Psychological Association meeting, Orlando, FL.g) Online Olarak Erişilen Konferans Bildiri ÖzetiÇınar, M., Doğan, D. ve Seferoğlu, S. S. (2015, Şubat). Eğitimde dijital araçlar: Google sınıf uygulaması üzerine bir değerlendirme [Öz]. Akademik Bilişim Konferansında sunulan bildiri, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir. Erişim adresi: http://ab2015.anadolu.edu.tr /index.php?menu=5&amp;submenu=27h) Düzenli Olarak Online Yayımlanan BildirilerHerculano-Houzel, S., Collins, C. E., Wong, P., Kaas, J. H., &amp; Lent, R. (2008). The basic nonuniformity of the cerebral cortex. Proceedings of the National Academy of Sciences, 105, 12593-12598.http://dx.doi.org/10.1073/pnas.0805417105i) Kitap Şeklinde Yayımlanan BildirilerSchneider, R. (2013). Research data literacy. S. Kurbanoğlu ve ark. (Ed.), Communications in Computer and Information Science: Vol. 397. Worldwide Communalities and Challenges in Information Literacy Research and Practice içinde (s. 134–140). Cham, İsviçre: Springer.http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0j) Kongre BildirisiÇepni, S., Bacanak A. ve Özsevgeç T. (2001, Haziran). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen branşlarına karşı tutumları ile fen branşlarındaki başarılarının ilişkisi. X. [Sözlü Sunum] Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.Diğer Kaynaklara) Gazete YazısıToker, Ç. (2015, 26 Haziran). ‘Unutma’ notları. Cumhuriyet, s. 13.b) Online Gazete YazısıTamer, M. (2015, 26 Haziran). E-ticaret hamle yapmak için tüketiciyi bekliyor. Milliyet. Erişim adresi: http://www.milliyet.com.trc) Web Page/Blog PostBordwell, D. (2013, June 18). David Koepp: Making the world movie-sized [Web log post]. Retrieved from http://www.davidbordwell.net/blog/page/27/d) Online Ansiklopedi/SözlükBilgi mimarisi. (2014, 20 Aralık). Vikipedi içinde. Erişim adresi: http://tr.wikipedia.org/wiki/Bilgi_mimarisiMarcoux, A. (2008). Business ethics. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford encyclopedia of philosophy. Retrieved from http://plato.stanford.edu/entries/ethics-business/e) PodcastRadyo ODTÜ (Yapımcı). (2015, 13 Nisan). Modern sabahlar [Sesli Podcast Bölümü]. http://www.radyoodtu.com.tr/f) Bir Televizyon Dizisinden Tek Bir BölümShore, D. (Senarist), Jackson, M. (Senarist) ve Bookstaver, S. (Yönetmen). (2012). Runaways [Televizyon dizisi bölümü]. D. Shore (Baş yapımcı), House M.D. içinde. New York, NY: Fox Broadcasting.g) Müzik KaydıSay, F. (2009). Galata Kulesi. İstanbul senfonisi [CD] içinde. İstanbul: Ak Müzik. Yukarıda sıralanan koşulları yerine getirmemiş çalışma kabul edilmez, eksiklerinin tamamlanması için yazara iade edilir. Yayım Komisyonu tarafından kabul edilen yazılar basıma kabul sırasına göre yayımlanır. Baskı tashihleri yazarlar tarafından yapılır.

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun:<ul type="disc"> <li>Makalenin türünün belirtilmiş olduğu</li> <li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu</li> <li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi varsa, bunun belirtildiği</li> <li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li> <li>Referansların derginin benimsediği APA 7 edisyonuna uygun olarak düzenlendiği</li> <li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li> </ul>● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5F22F3EC6CAF4ED6A6A8413CE9D9A7BE" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/7668185F127A4A73AE28588EDC6E390C" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul type="disc"> <li>Makalenin kategorisi</li> <li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li> <li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi), e-posta adresleri</li> <li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li> <li>Tüm yazarların ORCID’leri</li> <li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li> <li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li> <li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li> </ul>● Makale ana metni<ul type="disc"> <li>Önemli: Ana metinde yazarın / yazarların kimlik bilgilerinin yer almamış olması gerekir.</li> <li>Makale dilinde ve İngilizce başlık</li> <li>Öz: 180-200 kelime</li> <li>Anahtar Kelimeler: 5 adet makale dilinde ve 5 adet İngilizce</li> <li>İngilizce geniş özet: 1500-2000 kelime (İngilizce olmayan makaleler için)</li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li> <li>Başlıkların doğru numaralandırılması</li></ul>

<ul><li><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5F22F3EC6CAF4ED6A6A8413CE9D9A7BE" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a></li><li><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/7668185F127A4A73AE28588EDC6E390C" target="_blank">Kapak sayfası</a></li><li><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/3FB24BF0483C4CDEAC57D482ADD687E2" target="_blank">Yazar Formu</a></li></ul>

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Naci Tolga Saruç
Kapak (PDF)
Tam Metin (PDF)
Ön Sayfalar (PDF)

Maliye Çalışmaları Dergisi

SAYI 73, 2025

Digital Transformation in the Framework of Social Sciences: A Bibliometric Evaluation of the Web of Science Database

Deescalating The Crises of Government Borrowing: Can Fiscal Retrenchment Redress Public Debt Constraints in Nigeria?

Uluslararası Otomatik Bilgi Değişiminin Offshore Vergi Cennetlerinin Etkinliğinin Azaltılmasındaki Olası Rolü

Vergi Kabahatlerinde İhbar Müessesesi: Türkiye ve Amerika Uygulamalarına Genel Bir Bakış

Vergi Okuryazarlığının Belirleyenleri Üzerine Ampirik Araştırma

G-20 Ülkelerinde Enflasyon ve Yolsuzluk Endeksi Arasındaki İlişki: 2008-2024 Dönemi Analizi

Sosyal Devlet Tasarımı ile İstatistiksel Söylemler Arasında Bir Refah Vaadinin Anatomisi: Türkiye’de Sosyal Transfer Harcamalarına İlişkin Ampirik Bulguların Değerlendirmesi

Makro İhtiyati Politikalara Genel Bir Bakış: Türkiye Örneği

BİLGİ

PAYLAŞ