Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/mecmua.2024.82.1.009   IUP :10.26650/mecmua.2024.82.1.009    Tam Metin (PDF)

Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması

Hüsnü Sefa Eryıldız

Türk ve Alman Hukukunda bir ceza muhakemesi süjesi olarak kabul edilen katılan, toplumsal iddia makamında yer alan savcının yanında, bireysel iddia makamında konumlandırılmaktadır. Kanunda kendisine tanınan geniş hak ve yetkileri savcıdan bağımsız olarak kullanabilen katılan, böylelikle zarar gördüğü suç dolayısıyla yürütülen kovuşturmada meşru çıkarlarını savunabilme ve yargılamaya aktif olarak etki edebilme imkânına sahip olmaktadır. Katılanın, kendisine sağlanan bu hak ve yetkileri yargılamada sanık lehine kullanıp kullanamayacağı hususu ise hem Türk hem de Alman Hukukunda tartışmalıdır. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Kanunlarında, katılanın hak ve yetkilerini hangi amaçla ve ne yönde kullanabileceği hususunda açık bir düzenleme bulunmamaktadır. Dolayısıyla katılanın faaliyet alanına ilişkin olarak ortaya çıkan tartışma, katılma müessesinin amacı ile geçerli bir katılmaya ilişkin aranan koşullar ekseninde gerçekleşmektedir. Bu noktada, özellikle Alman Federal Mahkemesi 3. Ceza Dairesi’nin 1.9.2020 tarihli ve 214/20 sayılı kararı, bahsi geçen tartışmaya yeni bir boyut kazandırmıştır.

Katılanın ceza muhakemesindeki hak ve yetkileri, çoğu zaman toplumsal iddia makamını oluşturan savcınınkilerle özdeşleştirilse de, katılan savcının yardımcısı değildir. Katılanın, kanuni hak ve yetkilerini diğer muhakeme süjelerinden bağımsız olarak kullanabilme imkânına sahip olması, bağımsız konumunun en açık göstergesidir. Bu bağlamda katılanın, hak ve yetkilerini sanığın lehine kullanmasının, faaliyetlerini bu hedefe ulaşmak amacıyla gerçekleştirmesinin mümkün olup olmadığı sorusu tartışılmaktadır.

Çalışmada, katılanın sanık lehine faaliyette bulunup bulunamayacağı sorusu, katılana tanınan hak ve yetkilere ilişkin kanuni düzenlemeler, suçtan zarar görme koşulu, katılmanın amacı ve katılmada şikâyet koşulu yönünde, konuya ilişkin Türk ve Alman Öğreti görüşleri ile mahkeme kararları doğrultusunda değerlendirilmiş, akabinde katılanın sanık lehine kanun yollarına başvuru imkânı inceleme konusu yapılmıştır.

DOI :10.26650/mecmua.2024.82.1.009   IUP :10.26650/mecmua.2024.82.1.009    Tam Metin (PDF)

Participant Activities in Favor of the Accused in Turkish and German Criminal Procedural Law

Hüsnü Sefa Eryıldız

The participant, who is recognized as a criminal procedure subject in Turkish and German law, is an individual prosecution subject, in contrast to the prosecutor. The participant can use the rights and powers granted by law independent of the prosecutor. Thus they have the opportunity to defend their legitimate interests and effectively influence the criminal proceedings. Whether participants can use these rights and powers in favor of the accused in proceedings is controversial in both Turkish and German law. In fact, Turkish and German criminal procedure codes have no specific regulation on the direction and purpose for which participants can use their rights and powers. Therefore, the discussion regarding the field participant activity is centered on the purpose of their participation and the conditions required for valid participation. In this regard, particularly concerning the decision of the 3rd Criminal Chamber of the German Federal Court (Decision No. 214/20 dated September 1, 2020) has added a new aspect to this debate. 

Although the position and activities of participants in criminal proceedings are often identified with the public prosecutor, participants are not assistants to the public prosecutor. Their clearest indicator of independence is that they have the opportunity to use their legal rights and powers independent from other judicial subjects. In this context, this study argues whether participants are allowed to exercise the rights and powers granted to them in a criminal proceeding in favor of the accused and to carry out activities for achieving this aim.

This study evaluates the question of whether participants may act in favor of the accused in light of Turkish and German doctrinal views and court decisions on the subject by considering the legal regulations regarding the rights and powers granted to participants, the condition of being harmed by a crime, the purpose of participation and the condition of complaint with regard to participation. The study then examines the possibility of the participant applying for legal remedies in favor of the accused.


GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


In Turkish and German law, participants as subjects of a criminal proceeding are entitled to exercise various rights and powers granted to them in the prosecution of an offense from which they have been harmed. Thus, participants can influence and direct a proceeding. Although participants’ position and activities in criminal proceedings are often identified with the public prosecutor, no specific regulation exists that would prevent them from acting independent from all other subjects of said proceeding or from exercising the rights and powers granted to them in line with their personal interests. In this context, the question arises as to whether participants are allowed to exercise the rights and powers granted to them in a criminal proceeding in favor of the accused and to carry out their activities for the acquittal of the accused. In the absence of any specific regulation, the discussions on the subject are made within the framework of the purpose of participation and the conditions required for valid participation. 

The provisions of the Turkish and German criminal procedure codes that regulate the rights and powers of participants impose no obligation for a participant to take sides with the prosecutor or to defend the allegations put forward by the prosecutor in a criminal case. Likewise, the person having been directly harmed by the offense committed is sufficient for obtaining the status of participant and according to this study, revealing a will to punish the accused is not necessary.

The purposes of participation involve public scrutiny and a guarantee of transparency in criminal proceedings as well as the participants’ satisfaction and rehabilitation by having an active role where they can put forward their own ideas for the protection of victims and prevention of secondary victimization. All these purposes are aimed at ensuring that the participant as an independent subject of the criminal proceedings  who has various rights and powers is able to act freely in the criminal proceedings in line with their legitimate claims and interests without jeopardizing the objective of achieving material truth. Participants are not organically linked to the public prosecutor’s office, nor are they obliged to consider public interests and balance as the prosecutor is.

How to defend the personal interest of participants ideally remains a matter of their own choice and judgment. In this respect, this study believes the scope of participants’ rights, powers and field of the activity should not be narrowed based on the purpose and function of participation. In fact, a recent decision of the German Federal Court emphasized that participants are entitled to rights and powers as independent judicial subjects and are able to independently exercise these rights and powers in line with their own wishes and interests; in addition, participant activities cannot be made conditional in terms of purpose except for the conditions regulated for participation by law. 

The only legal basis in Turkish law that prevents the possibility for a participant to act in favor of the accused in a criminal proceeding can be said to fall under the “complaint requirement as” specifically regulated in Articles 237 and 238 of the Turkish Criminal Procedural Code (TCPC) No. 5271. In terms of participation procedure, this “complaint requirement is considered to” mean the declaration of will to participate in a criminal case and to punish the accused.

This study is of the opinion that legislators have placed participants in the position of individual prosecution through the “complaint requirement mentioned” in the text of Articles 237 and 238 of the TCPC, thus qualifying their field of activity as acting only against the accused. Therefore, a will to participate that does not contain a complaint regarding the offense or the accused, and more specifically a will to participate that contains requests that are likely to result in favor of the accused, do not meet the complaint requirement. Meanwhile, the complaint requirement in German law, known as die Beschwerde, is not required, and the declaration of participation (die Anschlusserklärung) as regulated in Article 396 of the German Criminal Procedural Code is considered sufficient. 

Lastly, although no specific regulation exists in either the Turkish or German criminal procedure codes that prevents participants from applying for a legal remedy in favor of the accused, such an application has been stated to be incompatible with the legal conditions for participation and the purpose of participation, as well as the fact that the participant has no legal interest. In fact, while both Turkish and German criminal procedure codes are specifically regulated so that the prosecutor can apply for legal remedies in favor of the accused, this has not been regulated for the participant. 


PDF Görünüm

Referanslar

  • Aşkın U, Ceza Muhakemesinde İstinaf Kanun Yolu (1. bs, Adalet Yayınevi 2018). google scholar
  • Beulke W, Strafprozessrecht (7. bs, C.F. Müller Verlag 2004). google scholar
  • Bıçak V, Ceza Muhakemesi Hukuku (4. bs, Seçkin Yayıncılık 2018). google scholar
  • Birtek F, Ceza Muhakemesinde İstinaf (1. bs, Adalet Yayınevi 2019). google scholar
  • Centel N ve Zafer H, Ceza Muhakemesi Hukuku (20. bs, Beta Yayınları 2021). google scholar
  • Çınar A R, Ceza Yargılamasında Kamu Davasına Katılma, (2019) 21, Prof. Dr. Durmuş TEZCAN’a Armağan, Özel Sayı, DEUHFD 2801-2836. google scholar
  • Donay S, Güncelleştirilmiş Ceza Yargılaması Hukuku (1. bs, Beta Yayınları 2015). google scholar
  • Erem F, Ceza Usul Hukuku (5. bs, Sevinç Matbaası 1978). google scholar
  • Fabricius D, Die Stellung des Nebenklagevertreters, 1994 (NStZ) 257-263. google scholar
  • Gökcen A, Murat B, Alşahin M E ve Çakır K, Ceza Muhakemesi Hukuku (4. bs, Adalet Yayınevi 2020). google scholar
  • Hellmann U, Strafprozessrecht (2. bs, Springer Verlag 2006). google scholar
  • Hilger H, “Vor §§ 374”, “Vor § 395” ve “§§ 395-402”, in Erb V, Esser R, Franke U, Graalmann-Scheerer K, Hilger H ve Ignor A (eds), Löwe-Rosenberg, Die Strafprozepordnung und das Gerichtsverfassungsgesetz, Gropkommentar, 8. Band §§ 374-448 (26. bs, De Gruyter Verlag 2009). google scholar
  • Karakehya H, Ceza Muhakemesi Hukuku (4. bs, Nisan Kitabevi 2022). google scholar
  • Kazaker G, Kamu Davasına Katılma (1. bs, Adalet Yayınevi 2019). google scholar
  • Kazancı B E, Ceza Muhakemesi Hukukunda Temyiz (1. bs, Seçkin Yayıncılık 2021). google scholar
  • Koca M, “Temyiz Yolunda Davaya Katılma” (2014) 18 (5) TAAD 1-28. google scholar
  • Koç Z, Ceza Muhakemesinde Katılan (1. bs, On İki Levha Yayıncılık 2011). google scholar
  • Kulhanek T, “Nebenklage mit dem Ziel eines Freispruchs”, Alman Federal Mahkemesi 3. Ceza Dairesi’nin 1.9.2020 tarihli ve 214/20 sayılı kararının değerlendirmesi, (2020) Neue Juristische Wochenschrift 3398-3400. google scholar
  • Kunter N, “Amme Davasına Müdahale” (1943) 10 Adliye Ceridesi 844-861. google scholar
  • Kunter N, Yenisey, F ve Nuhoğlu A, Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku (18. bs, Beta Yayıncılık 2010). google scholar
  • Meyer-GoBner L, Strafprozessordnung, Kommentar (51. bs, Verlag C.H. Beck 2008). google scholar
  • Onursal S, Kamu Davasına Müdahale (1. bs, Fakülteler Matbaası 1968). google scholar
  • Özbek V Ö, Doğan K ve Bacaksız P, Ceza Muhakemesi Hukuku (13. bs, Seçkin Yayıncılık 2020). google scholar
  • Özen M, Ceza Muhakemesi Hukuku Dersleri (5. bs, Adalet Yayınevi 2020). google scholar
  • Öztürk B, Tezcan D, Erdem M R, Gezer Sırma Ö, Saygılar Kırıt F, Alcan Akcan E, Özaydın Ö, Erden Tütüncü E, Vıllemın Altınok D ve Tok M C, Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku (14. bs, Seçkin Yayıncılık 2020). google scholar
  • Pamuk G, Türk ve Fransız Ceza Muhakemesi Hukuku’nda Mağdurun Makam Olarak Yeri (1. bs, Beta Yayıncılık 2012). google scholar
  • Roxin C ve Schünemann B, Strafverfahrensrecht (27. bs, Verlag C.H. Beck 2012). google scholar
  • Rüping H, Das Strafverfahren (3. bs, Franz Vahlen Verlag 1997). google scholar
  • Schroeder C ve Verrel T, Strafprozessrecht (5. bs, Verlag C.H. Beck 2011). google scholar
  • Soyaslan D, Ceza Muhakemesi Hukuku (8. bs, Yetkin Yayınları 2020). google scholar
  • Stöckel H, “Vor § 395” ve “§§ 395-402”, in von Heintschel-Heinegg B ve Stöckel H (eds), Kommentar zur Strafprozessordnung, Band VHl §§ 374-495 (4. bs, Carl Heymanns Verlag 2013). google scholar
  • Şahin C ve Göktürk N, Ceza Muhakemesi Hukuku I (12. bs, Seçkin Yayıncılık 2021). google scholar
  • Toroslu N ve Feyzioğlu M, Ceza Muhakemesi Hukuku (20. bs, Savaş Yayınevi 2020). google scholar
  • Turhan F, Ceza Muhakemesi Hukuku (1. bs, Asil Yayıncılık 2006). google scholar
  • Unver Y ve Hakeri H, Ceza Muhakemesi Hukuku (17. bs, Adalet Yayınevi 2020). google scholar
  • Valerius B, “§ 395 - § 402”, in Knauer C, Kudlich H ve Schneider H (eds), Münchener Kommentar zur StPO, Band III §§ 333-499 (1. bs, Verlag C.H. Beck 2019). google scholar
  • Velten P, “Vor § 395” ve “§§ 395-402”, in Wolter J (eds), Systematischer Kommentar zur Strafprozessordnung, Band VHI §§ 374-495 (4. bs, Carl Heymanns Verlag 2013). google scholar
  • Volk K ve Englander A, Grundkurs StPO (8. bs, Verlag C.H. Beck 2013). google scholar
  • Yaşar O ve Otacı C, Yeni İçtihatlarla Uygulamalı ve Yorumlu Ceza Muhakemesi Kanunu, 3. Cilt, Madde 227-335 (6. bs, Seçkin Yayıncılık 2015). google scholar
  • Yenidünya C ve İçer Z, Ceza Muhakemesi Hukuku (1. bs, Adalet Yayınevi 2016). google scholar
  • Yenisey F ve Nuhoğlu A, Ceza Muhakemesi Hukuku (8. bs, Seçkin Yayıncılık 2020). google scholar
  • Yurtcan E, Ceza Yargılaması Hukuku (16. bs, Seçkin Yayıncılık 2019). google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Eryıldız, H.S. (2024). Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması. İstanbul Hukuk Mecmuası, 82(1), 279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


AMA

Eryıldız H S. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması. İstanbul Hukuk Mecmuası. 2024;82(1):279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


ABNT

Eryıldız, H.S. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması. İstanbul Hukuk Mecmuası, [Publisher Location], v. 82, n. 1, p. 279-311, 2024.


Chicago: Author-Date Style

Eryıldız, Hüsnü Sefa,. 2024. “Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması.” İstanbul Hukuk Mecmuası 82, no. 1: 279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


Chicago: Humanities Style

Eryıldız, Hüsnü Sefa,. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması.” İstanbul Hukuk Mecmuası 82, no. 1 (Sep. 2024): 279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


Harvard: Australian Style

Eryıldız, HS 2024, 'Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması', İstanbul Hukuk Mecmuası, vol. 82, no. 1, pp. 279-311, viewed 9 Sep. 2024, https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


Harvard: Author-Date Style

Eryıldız, H.S. (2024) ‘Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması’, İstanbul Hukuk Mecmuası, 82(1), pp. 279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009 (9 Sep. 2024).


MLA

Eryıldız, Hüsnü Sefa,. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması.” İstanbul Hukuk Mecmuası, vol. 82, no. 1, 2024, pp. 279-311. [Database Container], https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009


Vancouver

Eryıldız HS. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması. İstanbul Hukuk Mecmuası [Internet]. 9 Sep. 2024 [cited 9 Sep. 2024];82(1):279-311. Available from: https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009 doi: 10.26650/mecmua.2024.82.1.009


ISNAD

Eryıldız, HüsnüSefa. Türk ve Alman Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılanın Sanık Lehine Faaliyette Bulunması”. İstanbul Hukuk Mecmuası 82/1 (Sep. 2024): 279-311. https://doi.org/10.26650/mecmua.2024.82.1.009



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim27.10.2022
Kabul22.02.2024
Çevrimiçi Yayınlanma07.06.2024

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.