Mehmet Akif and National Anthem on the 100th Anniversary of Its Adoption
Different Faces of Western Civilization in Mehmet Akif Ersoy
Hasan AydınMehmet Akif Ersoy (1873-1936) is the famous poet, author and intellectual of the Ottoman empire and the poet of the national anthem of Turkey. As it’s known, he lived at a time when the Ottoman empire and parts of the Islamic world were being divided and fiercely attacked by western national powers. During his life, after the first world war the Ottoman empire was destroyed, and then, the Republic of Turkey was established with challenges. In this process, Akif became a member of the Ottoman special organization Teşkilât-ı Mahsusa and traveled a lot of countries in the West and the East, and experienced their current conditions of economic, political, scientific, technologic and moral life, and then compared eastern and western civilizations with each other. In his traveling, he observed that the western civilization far more advanced than the eastern civilization in science and technology. This article deals with Ersoy's dialectical and meta-critical discourse on Western civilization. Akif puts forward a dual discourse on Western civilization on the axis of his historical observations and experiences. The essence of his discourse is that the West in the books and the real/de facto West are different from each other. The West in books is fascinating in terms of human values but the real/de facto West is not like that at all. The real/de facto West is hostile to Islam, scheming, destructive, ruthless and colonialist. But, the same West is the pioneer in the material aspect of Western civilization; that is, it is advanced in science and technology. With these determinations, Akif, to put it in philosophical language, has seen and experienced the split between ideal and reality. While deciphering the moral problems in the real West, he has appreciated its success in science, art and technique.
Mehmet Akif Ersoy’da Batı Uygarlığının Farklı Görünümleri
Hasan AydınMehmet Akif Ersoy (1873-1936), Osmanlı İmparatorluğu’nun en meşhur şair, yazar ve düşünürleri arasındadır ve modern Türkiye’nin İstiklal Marşı’nın yazarıdır. Bilindiği gibi Akif, Batılı ulusların saldırıları sonucu Osmanlı İmparatorluğu’nun ve İslam dünyasının parçalandığı bir dönemde yaşamıştır. O, yaşamı süresinde, Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılışına ve modern Türkiye’nin kuruluşuna tanıklık etmiştir. Akif, bu zorlu süreçte, Teşkilat-ı Mahsusa’ya üye olmuş, Doğu ve Batı’da pek çok ülkeyi gezmiş, onların ekonomik, sosyal, siyasal, teknolojik vb. pek çok yönünü gözlemlemiş, Doğu ve Batı uygarlığını birbiriyle karşılaştıran yazılar kaleme almıştır. Bu geziler sayesinde, Batı uygarlığının bilim ve teknolojide Doğu uygarlığından çok daha ileri olduğunu görmüştür. O, bununla kalmamış, Batı uygarlığını pek çok yönüyle analiz etmiş ve eleştiriye tâbi tutmuştur. İşte bu çalışma, Mehmet Akif Ersoy’un, Batı uygarlığına yönelik diyalektik ve meta-eleştirel söylemini konu edinmektedir. Buna göre, Akif, Batı uygarlığına yönelik, tarihsel koşullu gözlemleri ve deneyimleri ekseninde ikili bir söylem ortaya koymuştur. Söyleminin özü, kitaplardaki Batı ile real/fiili Batı’nın birbirinden farklı olduğudur. Kitaplardaki Batı insani değerler bakımından büyüleyicidir; ancak real/fiili Batı hiç de öyle değildir. Vahşidir, İslam düşmanıdır, parçalayıcıdır ve sömürgecidir. Fakat bu real/fiili Batı, uygarlığın maddi kısmında yani bilim ve teknikte öncüdür, ileridedir. Akif bu saptamalarıyla, felsefi dilde söylersek, ideal ile gerçek arasındaki yarılmayı görmüş ve deneyimlemiş; real/fiili Batı’daki, ahlaki sorunları deşifre etmekle birlikte, bilim, sanat ve teknik alandaki başarıyı takdir etmiştir.
