LOZAN ANTLAŞMASI SONRASI TÜRKİYE’NİN AZINLIKLARA YÖNELİK POLİTİKALARI
Lozan Antlaşması’na göre Türkiye’de sadece gayrimüslimler azınlık statüsünde olacaklardı. Lozan Konferansı sırasında, Türkiye’nin azınlık tanımının nasıl olacağı uzun tartışmalara neden olmuş, batılı devletlerin Türkiye’deki bazı Müslüman unsurları da azınlık statüsüne dâhil etmek istemeleri, Türk heyetinin itirazları üzerine kabul edilmemişti. Antlaşma gayrimüslimlerin azınlık statüsünde olduklarını belirtse de Türkiye ilerleyen süreçteki uygulamalarında sadece Rum, Ermeni ve Yahudileri azınlık olarak kabul etmişti. Bu üç grup dışında kalan gayrimüslim unsurlar da uygulamada azınlık statüsü dışında kalmışlardı. Ayrıca azınlıkların dinî merkezleri olan hahambaşılık ile patrikhanelerin de önceki dönemlerde sahip oldukları birçok ayrıcalık kaldırılmıştı. Buna rağmen Türkiye’nin azınlık politikaları azınlıklara karşı genel bir güvensizlik üzerine şekillenmişti. Bunun nedeni de mütareke döneminde gayrimüslim unsurlarla yaşanan çatışmalardı. Mütareke dönemi, Türkiye’nin azınlık politikalarının belirlenmesinde uzun süre etkili olmaya devam etmişti.
Turkey’s Minority Policy after the Treaty of Lausanne
In reference to the Treaty of Lausanne only non-Muslims were recognized as minorities in Turkey. Issues such as the definition of minorities and the rights of the minorities caused long debates during the Lausanne Conference and the Turkish delegation insisted on the determination of minorities only by religious distinction. Although the treaty indicates a general statement that non-Muslims to be considered as minorities, Turkey has narrowed the meaning of this statement and recognized only Greeks, Armenians and Jews as minorities. Non-Muslims other than these three groups are not officially considered to be of minority status. Besides, the privileges of the Greek and Armenian Patriarchs and Rabbinate given by the Ottoman Empire were abolished. Despite the narrowed recognition, the state's approach to minorities was shaped by a general sense of mistrust in the early periods. The main reason for this was the clashes between Muslim and non-Muslim subjects during the armistice. The armistice period continued to be effective in the determination of Turkey's minority policies for a long time.
