Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/JPLC2024-1452198   IUP :10.26650/JPLC2024-1452198    Tam Metin (PDF)

Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği

Bekir Boğa

Teşebbüs, bir suçun icra hareketlerine başlanmasına rağmen suçun tamamlanamadığı hallerde cezalandırmayı sağlayan ve bu suretle ceza sorumluluğu alanını genişleten bir müessesedir. Teşebbüs nedeniyle ceza sorumluluğu ancak failin tipik eylem bakımından kasten hareket ettiği durumlarda gündeme gelebilir. Türk Ceza Kanunun 35. maddesinde bu durum açıkça belirtilmektedir. Her ne kadar 35. maddede bir belirleme söz konusu değilse de Türk Hukukunda, öğretide ve Yargıtay kararlarında olası kastla hareket edilen hallerde suç teşebbüsten ötürü ceza sorumluluğu tesis edilemeyeceği kabul edilmektedir. Bu nedenle Türk Ceza Hukukunda genellikle “olası kast netice ile belirlenir” kuralı kabul edilmektedir. Böylelikle olası kastın varlığı teorik anlamda olmasa da pratik anlamda neticenin gerçekleşmesi şartına bağlanmaktadır. Bu görüşün dayandığı neden olası kastla suça teşebbüsün kabul edilmesi halinde ceza sorumluluğu alanının katlanılmaz bir şekilde genişlemesi endişesidir. Buna karşılık öğretide diğer bir görüş teşebbüs bakımından olası kast ile doğrudan kast arasında bir fark bulunmadığını bu nedenle olası kastla suça teşebbüsün mümkün olduğunu kabul etmektedir. Alman Ceza Hukuku öğretisinde ise olası kastla suça teşebbüsün mümkün olduğuna ilişkin görüş birliğinin olduğu söylenebilir. Alman öğretisinde olası kastın varlığı neticenin gerçekleşmesinden bağımsız olarak tespit edilmektedir. Bu çalışmada Alman Hukukundaki görüşler ve uygulama dikkate alınarak olası kastla suça teşebbüsün kabul edilmesi durumunda cezalandırmaya karşı olan yazarların endişelerinin haklı olup olmadığı incelenmektedir.

DOI :10.26650/JPLC2024-1452198   IUP :10.26650/JPLC2024-1452198    Tam Metin (PDF)

Acceptability of The Criminal Liability because of Criminal Attempt with Dolus Eventualis

Bekir Boğa

Criminal liability for attempt to commit is an institution that provides punishment to the perpetrators of an unfinished crime despite what has begun to be committed; thus, it expands the range of criminal liability. The punishment because due to an attempt is possible if only the perpetrator acts with the intention of performing any offense. Article 35 of the Turkish Penal Code (TPC) clearly explains the situation. Although Article 35 of the TPC does not determine that the intention must be the direct intention, the Turkish supreme court (Yargıtay), and criminal law doctrine accept that there is no criminal liability for attempt with conditioanal intent. For this reason, the rule that conditional intent is determined according to the result of the offence is mostly valid in Turkish criminal law. Thus, the existence of a conditional intent is conditioned on realizing the result in a practical but not theoretical sense. The background of this opinion is the concern that the range of criminal liability could be expanded intolerably. However, a different opinion in Turkish criminal law doctrine states that there is no difference between direct intent and conditional intent regarding the punishment of a criminal attempt. For this reason, according to the opinion, criminal liability is possible due to a criminal attempt with conditional intent. The conditional intent is determined independently from the result of crime according to German doctrine. In this work, if we accept the criminal liability for attempt with conditional intent, whether the concern to expand the range of criminal liability for attempt with conditional intent is true is examined by considering practices and theories of German Law. 


GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


Currently, criminal law aims to prevent risks regarding benefits protected by law before occurring result of an offence. Thus, we can say that punishment for the risks of murder is more important than punishment for murder. Because there is a risk of realizing a crime in the criminal attempt, law punishes the attempt. The Turkish Penal Code (TPC) accepts criminal liability for attempt in Article 35. The criminal attempt is punishable only if the perpetrator acts with intent. However, two forms of intent exist in the TPC. In cases of direct intent, the perpetrator aims to commit the offence or knows absolutely that his act will cause to commit the offence. However, in cases of conditional intent, the perpetrator foresees the possibility of committing the offence. Therefore, the perpetrator knows the risk of committing the offence, but nevertheless, he or she acts. Although Article 35 of the TPC does not determine that the intention must be the direct intention, The Turkish supreme court (Yargıtay), and criminal law doctrine accept that there is no criminal liability for attempt with conditional intent. For this reason, the rule that the conditional intent is determined according to the result of the offence is mostly valid in Turkish criminal law. Thus, the existence of conditional intent is conditioned on realizing the result in a practical but not theoretical sense. The background of this opinion is the concern that the range of criminal liability could be expanded intolerably. However, a different opinion in Turkish Criminal Law doctrine states that there is no difference between direct intention and conditional intent regarding the punishment of a criminal attempt.

There are two important theories regarding conditional intent in German law doctrine. While risk theories determine the conditional intent according to the realized risk by the perpetrator, decision theories investigate the perpetrator’s decision, which is contrary to interests protected by law. Both parties concure with the opinion that criminal liability for attempt with conditional intent is possible. Thus there is no theoretical obstacle criminal liability for attempt with conditional intent. However, some authors demand to limit the criminal liability for this attempt. First, an opinion refuses criminal liability in cases of impossible attempts with conditional intent. This view is compatible with Turkish law because in Turkish law, impossible attempts cannot be punished. On the one hand, according to an opinion, abandonment of an attempt with conditional intent must have conditions differ from those of direct intent. The German Federal Court of Justice easily decides that in some cases, an attempt has been abonded. However, abandonment of an attempt is not voluntary in such cases; for this reason, this approach is criticized in German teaching. Finally, the dolus alternativus can limit criminal liability for attempt with conditional intent. Discussions on the dolus alternativus should, in our opinion, be further considered in Turkish law. Because an exception is stipulated in the Turkish penal code in terms of provisions for several offenses committed by one act (TPC art. 43 par. 3), and this exception brings practical importance to this discussion.

If the perpetrator knowingly attacks a legally protected interest such as life, the conditional intent is not ambiguous. In this case, punishment for bodily harm rather than murder is unreasonable. Problems in accepting criminal liability for attempt with conditional intent can be limited, but no punishment for such an attempt causes unsolvable problems. This work aims to destroy the worry of criminal liability for attempt with conditional intent. For this purpose, we present solutions in German law, at the same time criticizing, some solutions that have constituted a system for criminal liability for attempt with conditional intent. 


PDF Görünüm

Referanslar

  • Akbulut B, Ceza Hukuku Genel Hükümler (10. Baskı, Adalet 2023). google scholar
  • Baumann J, Weber U, Mitsch W und Eisele J. Strafrecht Allgemeiner Teil, (13 neu bearbeitete Auflage, Giese King 2021). google scholar
  • Binding,K, Die Normen und ihre Übertretung, Band 2, Schuld, Vorsatz, Irrtum (2. Auflage, Engelmann 1916). google scholar
  • Bozbayındır A, Türk ve Mukayeseli Ceza Hukukunda Olası Kast Kavramı ve Sınırları (Adalet 2018). google scholar
  • Böhringer J, Fahrlassige Mittaterschaft, Ein Beitrag zum Verhaltnis von Zurechnung und Beteiligung bei Vorsatz- und Fahrlassigkeitsdelikten, (Nomos 2017). google scholar
  • Centel N, Zafer H ve Çakmut Ö, Türk Ceza Hukukuna Giriş (9. Baskı, Beta 2016). google scholar
  • Çiçek M ve Hacıoğlu B. C, Ceza Hukukunda Alternatif Kast (Dolus Alternativus) (2023) 27 (4) Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 443-474. google scholar
  • Demirbaş T, Ceza Hukuku Genel Hükümler (18. Baskı, Seçkin 2023). google scholar
  • Dönmezer S. ve Erman S, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku, Cilt 2 (15.Baskı, Der 2021). google scholar
  • Eser A und Bosch N, ‘Art 22-24 StGB’ in Schönke A und Schröeder H (Hrsg), Strafgesetzbuch Kommentar (30. Auflage, C. H. Beck 2019). google scholar
  • Frank R, Vorstellung und Wille in der modernen Doluslehre (1890) 10 Zeitschrift für die gesamte Strafrechtswissenschaft 169-228. google scholar
  • Gropp W und Sinn A, Strafrecht Allgemeiner Teil (5. Auflage, Springer 2020). google scholar
  • Hakeri H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (10. Baskı google scholar
  • Heinrich B, Strafrecht Allgemeiner Teil (7.Auflage, Kohlhammer 2022). google scholar
  • Herzberg R. D, Abgenzung Vorsatz und bewuBter Fahrlassigkeit- ein Problem des objektiven Tatbestandes (1986) 26 (4) Juristische Schulung 249-262. google scholar
  • Herzberg R. D, Strafverzicht bei bedingt vorsatzlichem Versuch? (1990) 7 Neue Zeitschrift für Strafrecht 311-318. google scholar
  • Herzberg, R. D, Zum Fahrlassigkeitsdelikt in kriminologisher Sicht und zum Gefahrmerkmal des Vorstazsdelikt, in Kriminalpolitk und ihre wissenscahftlichen Grundlagen, Festschrifft für Professor Dr. Hans-Dieter Schwind zum 70. Geburstag (C. F Müller 2006) 317-336. google scholar
  • İçel K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (Yenilenmiş Bası, Beta 2016). google scholar
  • Jescheck H-H ve Weigend T, Lehrbuch des Strafrechts, Allgemeiner Teil (5.Auflage Duncker & Humblot 1996). google scholar
  • Karakehya H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (2.Baskı Adalet 2023). google scholar
  • Katoğlu T. ‘Olası Kasıt ve Suça Teşebbüs’ iç Nevzat Toroslu’ya Armağan, Cilt 1 (Ankara 2015) 611-626. google scholar
  • Kindhauser, U ve Zimmerman T, Strafrecht Allgemeiner Teil, (11. Auflage, Nomos 2024). google scholar
  • Koca M ve Üzülmez M, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (16. Baskı, Seçkin 2023). google scholar
  • Kohlrausch E, Deutsche Strafgesetzbuch mit Nebengesetzen (Walter de Gruyter 1947). google scholar
  • Küpper G, Zum Verhaltnis von dolus eventualis, Gefahrdungsvorsatz und bewuBter Fahrlassigkeit, (100/4), 1988 Zeitschrift für die gesamte Strafrechtswissenschaft 758-785. google scholar
  • Lackner Kve Kühl K, Strafgesetzbuch Kommentar (29. Auflage C. H. Beck 2018). google scholar
  • Lampe E-J, Genügt für den EntschluB des Taters in § 43 StGB sein bedingter Vorsatz (1958) 9 Neue Juristische Wochenschrift 332-333. google scholar
  • Listz F und Schmidt E, Lehrbuch des deutschen Strafrechts, Band I, (26. Auflage, Walter de Gruyter 1932). google scholar
  • Maurach, R und Zipf, H, Strafrecht Allgemeiner Teil, Teilband I (8. Auflage, C.F. Müller 1992). google scholar
  • Monika K, Eventual Vorsatz und Versuch (Schulthess Polygraphischer 1974). google scholar
  • Murmann U, Strafrecht Allgemeiner Teil (7. Auflage, C. H. Beck 2022). google scholar
  • Önder A, Ceza Hukuku Genel Hükümler, C. II-III (2.Baskı, Beta 1992). google scholar
  • Özbek V. Ö, Doğan K, Bacaksız, P ve İsa Başbüyük, Ceza Hukuku Genel Hükümler (14. Baskı, Seçkin 2023). google scholar
  • Özbek V. Ö, Doğan K ve Bacaksız P, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler (18. Baskı, Seçkin 2023). google scholar
  • Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (19. Bası, Seçkin 2023). google scholar
  • Öztürk B ve Erdem M. R, Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbiri Hukuku (23. Baskı, Seçkin 2023). google scholar
  • Puppe I, Der halbherzige Rücktritt - Zugleich eine Besprechung von BGHSt 31, 46 (1984) 11 Neue Zeitschrift für Strafrecht 488-491. google scholar
  • Puppe I, Zur Unterscheidung von unbeendetem und beendetem Versuch beim Rücktritt (1986) 1 Neue Zeitschrift für Strafrecht 1986 14-18. google scholar
  • Puppe I, ‘Art 15-16 und 28-29 StGB’ in Kindhauser U, Neumann U, Paeffgen H-U ve Saliger F (Hrsg), Nomos Kommentar Strafgesetzbuch (6.Auflage, Nomos 2023). google scholar
  • Roxin C, Strafrecht Allgemeiener Teil, Band II (C. H. Beck 2003). google scholar
  • Roxin C, Zur Normativierung des dolus eventualis und zur Lehre von der Vorsatzgefahr, in Festschrift für Hans-Joachim Rudolphi zum 70. Geburtstag (Luchterhand 2004) 243-257. google scholar
  • Roxin C, und Greco L, Strafrecht Allgemeiner Teil, Band I (5. Auflage, C.H. Beck 2020). google scholar
  • Safferling J.M. C, Vorsatz und Schuld, Subjektive Taterelemente im deutschen und englischen Strafrect (Mohr Seibeck 2008). google scholar
  • Schmidhauser E, Strafrecht Allgemeiner Teil, Lehrbuch (2. Auflage, Mohr (Paul Siebeck) 1975). google scholar
  • Schroeder H, ‘Art 15-16 StGB’ in Jescheck, H-H, RuB, W ve Willms, G, Strafgesetzbuch Leipziger Kommentar, Erster Band, Einleitung, §1- § 31 (10. Auflage, Walter de Gruyter 1985). google scholar
  • Schroth U, Vorsatz als Aneignung der unrechtkonstituierenden Merkmale (Peter Lang 1994). google scholar
  • Sözüer A, Suça Teşebbüs (Kazancı 1991). google scholar
  • Sternberg-Lieben D und Schuster F ‘Art 15-18 StGB’ in Schönke A und Schröeder H (Hrsg), Strafgesetzbuch Kommentar (30. Auflage, C. H. Beck 2019). google scholar
  • Streng F, Rücktritt und dolus eventualis (1990) 45 (5) Juristen Zeitung 212-220. google scholar
  • Tozman Ö, Türk ve Alman Ceza Hukukunda Olası Kastla İşlenen Suçlara Teşebbüs Problemi, Ceza Hukuku Dergisi, (2010) 12, 139-171. google scholar
  • Vogel J und Bülte J, ‘Art 15-16 StGB’ in Cirener, G, Radtke H, Rissing-van Saan R, Rönnau T und Schluckebier W, Leipziger Kommentar StGB, Einleitung, §§ 1 bis 18, (13.Auflage, De Gruyter 2019). google scholar
  • Wachter, K.G, Deutsches Strafrecht, (Breitkopf Haertel 1881). google scholar
  • Wessels J, Beulke W und Satzger H, Strafrecht Allgemeiner Teil (53.Auflage C. F. Müller 2023). google scholar
  • Welzel H, Das neue Bild des Strafrechts, (4. Auflage, Otto Schwartz & Co., 1961). google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Boğa, B. (2024). Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, 0(0), -. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


AMA

Boğa B. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi. 2024;0(0):-. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


ABNT

Boğa, B. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, [Publisher Location], v. 0, n. 0, p. -, 2024.


Chicago: Author-Date Style

Boğa, Bekir,. 2024. “Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği.” Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi 0, no. 0: -. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


Chicago: Humanities Style

Boğa, Bekir,. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği.” Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi 0, no. 0 (Nov. 2024): -. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


Harvard: Australian Style

Boğa, B 2024, 'Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği', Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, vol. 0, no. 0, pp. -, viewed 15 Nov. 2024, https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


Harvard: Author-Date Style

Boğa, B. (2024) ‘Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği’, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, 0(0), pp. -. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198 (15 Nov. 2024).


MLA

Boğa, Bekir,. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği.” Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi, vol. 0, no. 0, 2024, pp. -. [Database Container], https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198


Vancouver

Boğa B. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi [Internet]. 15 Nov. 2024 [cited 15 Nov. 2024];0(0):-. Available from: https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198 doi: 10.26650/JPLC2024-1452198


ISNAD

Boğa, Bekir. Olası Kastla Suça Teşebbüs Nedeniyle Ceza Sorumluluğunun Kabul Edilebilirliği”. Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi 0/0 (Nov. 2024): -. https://doi.org/10.26650/JPLC2024-1452198



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim13.03.2024
Kabul05.09.2024
Çevrimiçi Yayınlanma01.11.2024

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ




İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.