Res. Assist. Dr.

Pursuant to Article 169 of the TCC, temporary measures offer legal protection and prevent conflict between parties during proceedings from the filing of a divorce case until the legal effect of the decision.With the filing of a divorce case, spouses have the right to suspend the joint household. This measure is not based on the decision of the judge, and whether the divorce case is disputed or uncontested is not a decisive factor. Furthermore, the right to live separately exists independently of whether the related case is justified or not. As a rule, the right of spouses to live separately will end with the legal effect of the decision to dismiss the divorce case or the withdrawal of the case.&nbsp;While evaluating the allocation of the use of the family home, the criterion of fitness for purpose should be considered, regardless of the fault status regarding the ground for divorce. Who owns the property right or limited right in rem on the common residence or who is a party to the debt relationship (e.g., lease agreement) on which the possession is based is insignificant. As the marital union continues to exist throughout the divorce proceedings, all protective provisions regarding the family home shall continue to be effective as long as the relevant immovable maintains that characteristic. If this protection is deemed insufficient in the concrete case, the judge can take any necessary temporary legal protection regarding the immovable property without any obstacles.The notable criteria for determination of precautionary maintenance are the needs of the spouses and their ability to pay. In the calculation of the amount of the minimum needs (subsistence) of the spouses, both the expenses owing to the suspension of the joint household and continuation of the marital union will be taken into consideration. Pursuant to Article 169 of the TCC, the other of the two main elements for the calculation of cautionary maintenance is the income of the spouses. The concept of income includes both earnings and asset returns (e.g., rents or interest). Pursuant to Article 169 of the TCC, the precautionary maintenance shall be calculated based on the difference between the minimum needs of the spouses—determined within the framework of the principles—and the income of the spouses. Moreover, pursuant to Article 169 of the TCC, when deciding on the precautionary maintenance, who is at fault is not considered in the facts alleged as the ground for divorce.In Article 169 of the TCC, the legislator mentions the measures regarding management of the property of the spouses among those that the judge can consider ex officio during continuation of the divorce or separation proceedings. Thus, if a spouse, who has the authority to freely use, benefit, and dispose of the assets that he or she owns in accordance with the marital property regime of participation in acquired property, violates the interests of the other spouse while exercising those powers or the obligation to provide information, the transition to separation of property can be decided. However, it is possible only if it complies with the principles of necessity, appropriateness, and proportionality, such as other measures in Article 169 of the TCC. Moreover, the judge can ex officio order restrictions on the power of disposal and payment of debtors of one spouse to the other spouse, which are essentially regulated in the law as measures to protect the marital union. While making such decisions, the characteristics of the fact that a divorce case has been filed should be considered.The judge can rule ex officio, i.e., without the need for any request, on the temporary legal measures that are necessary during divorce proceedings, i.e., those related to the spouses. During divorce proceedings, the judge can rule on any proportionate temporary measures, if needed. The provisional measures to be taken regarding the spouses during divorce proceedings are subject to a simplified procedure. Pursuant to Article 169 of the TCC, the decision on provisional measures can be rendered at the earliest when the divorce case is filed and can be effective at that time. The temporary measures taken pursuant to Article 169 of the TCC shall be effective until the legal effect of the divorce decision. Moreover, provisional measures pursuant to Article 169 of the TCC, which do not constitute a final judgment, can be amended during the proceedings.&nbsp;

TMK M. 169 Uyarınca Boşanma Davası Süresince Eşlere İlişkin Alınan Geçici Önlemler

Muhammet

Prof. Dr.

Nilüfer

Assoc. Prof. Dr.

Articles 105 through 113 of the Turkish Code of Civil Procedure (CCP) regulate the types of lawsuits. However, these regulations do not have a limiting nature. A type of lawsuit is also found that is not explicitly included in the law and is referred to as an unseasonal (untimely/early) lawsuit, particularly with regard to judicial decisions and partially with respect to doctrine. The law makes no mention of this type of unseasonal lawsuit (untimely lawsuit/early lawsuit) nor provide any characterization. While accepted by judicial decisions, this type of lawsuit has also not been defined in these judicial decisions, and the conditions for this lawsuit are nowhere to be found. Based on the decisions, unseasonal lawsuits are understood to be used for receivables or claims that are not yet at the stage of being able to be claimed pursuant to various laws. In terms of unseasonal actions, a particular problem arises when addressing the dismissal of the lawsuit. This issue has been discussed and brought to the agenda, especially as the subject of a recent Unification of Jurisprudence Decision dated February 18, 2022. According to the judicial decisions, a lawsuit that is filed prematurely should be dismissed. However, whether the decision to dismiss this type of lawsuit is procedural or substantive is a matter of debate and needs to be evaluated. In judicial decisions, the unseasonal lawsuit is mostly dismissed procedurally on the basis of lack of legal interest. However, some judicial decisions have also observed that, in the event of the existence of an unseasonal lawsuit, a decision of dismissal is made based on the merits.In terms of civil procedural law, the procedural or substantive dismissal of a lawsuit is subject to different conditions and consequences. In judicial decisions, however, the current aspect of the debate on whether to dismiss an unseasonal lawsuit procedurally or on its merits is based on the more practical and pragmatic reason of how to determine the attorney’s fees rather than on any fundamental approach or perspective. In the event that an unseasonal lawsuit is dismissed procedurally, a lump sum attorney’s fee will have to be decided upon in accordance with the Paragraph 2 of Article 7 of the Attorney Minimum Fee Tariff. If the case is dismissed on merits, a proportional attorney’s fee is to be awarded.The Unification of Jurisprudence Decision dated February 18, 2022 decided that, in a lawsuit filed for a receivable that is not yet due, whether it is due or not is a matter to be evaluated ex officio and at every stage of the lawsuit within the scope of the legal interest as a condition of the lawsuit. With this case-law unification decision, a legal characterization has emerged where the due date is a litigation condition dependent on legal interest. Whether the receivable is due and whether the condition is met require an assessment of the substantive law. In an unseasonable lawsuit, the defendant asserts and proves that the claim is not yet due or that the condition has not yet been fulfilled. Claims regarding the maturity or condition may be asserted through defenses or objections. The ex officio consideration of these periods related to substantive law arises not from the fact that they are procedural conditions of action but from the fact that they have the nature of objections based on merit.Explaining conditional or contingent receivables through the concepts of cause of action and legal benefit may cause problems in terms of enforcement and bankruptcy law. Enforcement law and civil procedural law are two complementary fields. Enforcement law is an extension of civil procedural law. If one accepts conditional receivables or due receivables as a condition of litigation, the enforcement office will have to take the condition and due date into consideration ex officio during the enforcement proceedings.The decision to dismiss an unseasonal lawsuit only involves a determination that the receivable cannot yet be claimed. In an unseasonal lawsuit, the existence or nonexistence of the original receivable is not evaluated. A decision has not yet been made regarding the receivable whose right to be claimed has not yet occurred. Although not applicable to all unseasonal lawsuits, this study has the opinion that a lawsuit that is filed before the condition is realized or before the maturity date has occurred should be dismissed for the time being in terms of receivables subject to condition or maturity. In the case of a claim for a future performance, the claimant’s claim is not yet recognizable, and the claimant must wait until the due date. This decision is no final and definitive rejection of the claim. The dismissal of the lawsuit for the time being is a final procedural decision and not a final definitive rejection of the claim. Therefore, once the condition is fulfilled or the due date has been reached, the lawsuit may be reopened without facing the objection of res judicata. The procedural dismissal of unseasonal cases with a decision of dismissal for the time being will also resolve the issue of whether the attorney’s fee will be fixed or proportional. Because unseasonable lawsuits are generally evaluated based on the concepts of substantive law and not procedural law, the realization of the condition, the arrival of the due date, or the expiration of the period after the lawsuit is filed are considered as new facts. Therefore, after the lawsuit is filed, facts such as the realization of the condition and the maturity or expiration of the term can be asserted by the parties as a rule without being subject to any prohibition regarding changing the claim and/or defense.

Mevsimsiz (Zamansız/Erken) Davanın Yargı Kararları Kapsamında Değerlendirilmesi

Sümeyye

Res. Assist.

Articles 659-668 of the Turkish Civil Code No. 4721 (TCC) had regulated the provisions on the sharing of inheritance in inheritance cases involving agricultural lands or agricultural enterprises. However, Law No. 6537 repealed these relevant articles of the TCC and moved the regulations of these cases under the Soil Conservation and Land Use Law No. 5403 (SCLUL). As a rule, immovables are allocated to one of the heirs based on the actual (market, current) value at the time of distributing the inheritance. Inheritance cases involving agricultural lands are an exception, as the property is allocated based on the income value (Art. 657 TCC, Art. 8/C, f. 2/a of the SCLUL). The definition and calculation of the income-based value is not legally regulated but provisions on how to do this are made in the Regulation on the Transfer of Ownership of Agricultural Lands (RTOAL). In 2014, the regulations regarding the TCC provisions on agricultural immovables in SCLUL also detailed the income value basis. In December 2021, many changes were also made to the provisions in RTOAL on how agricultural lands are to be evaluated.The income-based value of agricultural land is often considerably lower than its real (market/fair) value. This study presents solutions to the existing problems regarding how agricultural lands subject to inheritance laws are allocated to heirs based on income evaluations. The difference in value between the income-based evaluation and market value creates a breach of interest, especially for the heirs other than the one to whom the agricultural land is to be allocated. However, this study is of the opinion that this situation should be evaluated within the framework of the purposes for which the income capitalization method was adopted, because applying the value obtained using the income capitalization method is more appropriate with regard to maintaining objectivity, protecting the financial status of the competent heir to whom the agricultural land is allocated, and ensuring in relation to this continuity in the agricultural system. However, adopting the income capitalization method when allocating agricultural lands does not justify the gap that exists between the incomebased value and the market value. In this respect, importance is had in updating the data from the Turkish Statistical Institute (TurkStat) and Ministry over shorter time frames and in increasing the number of academic studies to be conducted in the&nbsp;region in order to determine the correct capitalization interest rate and to evaluate the enhancement factors regarding objective value. In addition, having experts be experts in their field and make comparisons on the market value of a large number of similar agricultural lands based on the market approach and annual net income would be more appropriate in order to create a balance between the income-based and actual market values.The legislation contains no provision limiting a competent heir to whom agricultural land has been allocated from transferring its ownership at market value. In other words, a competent heir who has been allocated agricultural land based on the estimated income value may transfer said land to a third party subject to a barter agreement or put it up as capital in a company. Therefore, this competent heir will be able to obtain as much profit as the difference between the income-based value and the value determined in the relevant agreement under which the obligation to transfer ownership is undertaken. In this context, the claim should be accepted that profit has been purposefully obtained by interpreting the provision of the Law on the increase in value due to non-agricultural use (Art. 8/C/V TKAKK). However, this article is of the opinion that regulating a legislative provision would be more appropriate in which the profit to be obtained due to the transfer of agricultural land by a competent heir can also be claimed by the other heirs in proportion to their inheritance shares.In addition to all these suggestions, legislators should consider giving the outright ownership of agricultural lands to all heirs by granting usufruct rights to the competent heir and deducting the value of the usufruct right from the inheritance share. Choosing this method will both prevent the violation of the interests of other heirs due to agricultural lands not being allocated at their actual market value as well as ensure continuity in agriculture wherein competent heirs actually cultivate the agricultural lands. However, calculating the usufruct value should not be forgotten to also fall within the scope of evaluation. Therefore,the problems that arise when making income-based evaluations will obviously also arise with regard to the acceptance of usufruct rights. In addition, because inheritance shares not being terminated when applying usufruct rights may increase the likelihood of disputes, more problems are likely to occur than when using the income capitalization method. As a result, this study believes that, instead of granting usufruct rights to competent heirs regarding agricultural lands subject to inheritance, allocation should be made based on the value obtained by the income capitalization method within the scope of the solution proposals presented in the study.

Mirasa Konu Tarımsal Arazilerde Gelir Esaslı Değerin Yarattığı Sorunlar

The ambiguity regarding many areas of constitutional law following the 2017 Amendments to the Turkish Constitution is also apparent in lawmaking. Annulling the executive branch’s power to introduce bills has raised questions regarding the executive branch’s role in the initial stages of lawmaking. The purpose of this paper is to clarify some of these issues by presenting and discussing the role of the executive and legislative branches of government in the initial stages of lawmaking (i.e., the preparation of bills).The paper identifies two main services in the initial stages of lawmaking: (i) assistance in obtaining information and conducting research in order to determine the necessity for enacting legislation and (ii) the preparation of draft bills that are technically accurate, that express concepts accurately, and that take into account existing enactments. The evaluation regarding the roles of the two branches of government is limited to these two services, and the study presents two sets of research questions: (i) Which mechanisms does the TBMM have access to in terms of the two services mentioned above, and is the TBMM’s institutional capacity sufficient for carrying out these services adequately? (ii) Has the executive organ been empowered to play a role in bill preparation through these two services as a result of the 2017 Constitutional Amendments, and if so, what are the legal limits to such power?Part I of the paper focuses on the mechanisms that Parliamentarians wield through Parliament. For this purpose, the paper presents and briefly analyzes the different mechanisms through which Parliament can obtain information for determining the necessity of enacting a law under three sections: (i) the constitutional mechanisms for obtaining information, (ii) the powers of the administrative staff of the TBMM&nbsp;&nbsp;in terms of conducting research and obtaining information, and (iii) the mechanisms regarding parliamentary committees. Lastly, the paper presents information on the assistance for legislative drafting as provided by the TBMM administrative staff, along with statistical data.Part II of the paper questions the power the executive organ has to play a role in the preparation of bills and the legal bases for this power. Firstly, the paper explores the legal limits for the sources of bills and the possibilities the executive organ has for producing information and draft legislation. The paper then examines the meaning, extent, and practice regarding the presidential power of recommendation, exploring whether this power can be interpreted as the constitutional foundation of the executive role and its assistance in preparing bills. Part III of the paper examines the regulations on executive drafting before and after the 2017 Constitutional Amendments and questions whether the regulations that are in force encompass legislative drafting in the aftermath of the amendments.Part IV of the paper puts forth the advantages and disadvantages of the executive branch’s involvement in the preparation of bills in the aftermath of the 2017 Constitutional Amendments. The paper identifies uncertainties and problematic issues and presents recommendations. Firstly, the article puts forth the advantages that the executive branch holds and what its participation contributes to the procedure. Secondly, this section identifies the need to regulate the power of recommendation and what the legal limits to such possible regulations are. Furthermore, the article identifies and considers the problems that have been encountered in terms of transparency, as well as the lack of the necessary checks and balances in the current governmental system. Finally, the article evaluates the sufficiency of the TBMM’s institutional capacity regarding personnel infrastructure and its capacity to obtain information and conduct research.

2017 Anayasa Değişiklikleri Sonrasında Türkiye’de Kanun Tekliflerinin Hazırlanmasında Yasama ve Yürütmenin Rolü

Gökhan

Assist. Prof. Dr.

The issue of nullifying a judgment is one of the most arguable subjects in criminal procedural law. According to the prevailing opinion in the literature on criminal procedural law, judgments that are afflicted with particularly obvious defects are incapable of producing the intended effects due to consequences contrary to the general structure of criminal procedural law. Recognizing the validity of such judgments is to be refused due to being clearly intolerable for the legal community as a result of the extent and weight of their defects. Nullifying a judgment allows the recognition of a court judgment to be refused, thus allowing everyone (e.g., courts and enforcement authorities) to ignore said judgment without further judicial elimination proceedings. The supporters of this opinion use the term nullification to refer to the absence of the legal effects of a judgment. However, providing an exhaustive list of defects that constitute nullification is impossible.Whether a judgment given by a criminal court may be acceptably deemed to nullified due to the nature of the defects it contains and therefore also be incapable of having any legal consequences is an important issue to explain in terms of the theory of judicial proceedings. In the case of the acceptance of the nullification of a judgment given by an empowered court, apart from the judgment being considered unlawful by classification of the qualification of illegality, questions such as the criteria by which the qualification is made and the persons or authorities who are authorized to make this classification are to be answered in accordance with the criminal procedural system adopting the audit of legal remedy.As a judicial proceeding, judgments appear in the legal world through the occurrence of material, voluntary, and formal conditions. A judgment that contains these conditions legally subsists without having importance to whether its context is legally correct or not or whether it has complied with criminal procedural principles or not. In a criminal procedural system that foreseen an audit of legal remedy, the legal nullification of a judgment may be unaccepted regardless of the qualification of its illegality. An opinion that differs from the foreseen system of criminal procedure regarding the illegality of a judgment and basing this on the inconvenience of a judgment resulting in any legal consequences upon being rendered are undesirable for legal security. In this respect, regardless of the qualification of the illegality of a&nbsp;judgment a judicial authority has handed down, this illegality is to be resolved in an audit of legal remedy.As a result, the Turkish criminal procedural system is not designed to be able to reveal the legal consequences from a judgment being nullified. Due to the principle of legal security, the judgments courts hand down have an essential authority. The illegalities of these are eliminated through the audit of legal remedy, which is the accepted control mechanism in the structural scope of the criminal procedural system. One category is found that indicates how the nullification of a judgment is not predicated in the Criminal Procedural Code. The Criminal Procedural Code does not include nullification with regard to any illegality of judgment; regardless of the qualification of the illegality, the code has decided that all illegalities shall be discussed in an appeal and audit of legal remedy. In this respect and distinct from the illegalities subject to legal remedy, no reasons for nullification can be mentioned that refer to self-invalidity or that have foreseen a criterion of distinction. The category of nullifying a judgment is unnecessary in the Turkish legal system, as it particularly includes the Chief Public Prosecutor Objection and the Reversal in Favor of the Law as extraordinary legal remedies, thus revealing the Turkish legal system to have a more comprehensive system of audit of legal remedy comparted to German criminal procedural law.

Ceza Muhakemesinde Hükmün Yokluğu Sorunu

Koray

Zoning plans can be said to be technical legal documents composed of written and visual materials for defining the spatial characteristic and functional identity of urban settlements. In the other words, the priority aim of zoning plans is to afford an urban settlement’s spatial, ecological, sociocultural, and economic necessities. Zoning plans are also regulatory documents that assist in making healthy livable settlements.In this context, zoning plans depend on the relationships between legislative knowledge, which is necessarily composed of formal obligations, and the planning criteria and principles of urbanism, which consist of subjective and objective qualifications. Therefore, planning criteria and the principles of urbanism principles can be viewed as the criteria for a subjective and objective review of zoning plans as one of the main tools of regulatory documents regarding property rights.According to the literature on the judicial review of zoning plans, zoning plans are seen to have been examined in terms of plans types, special purpose plans, the hierarchical order between plans and authority, responsible procedures, and the principles of urban planning. The source of these judicial reviews is based on the knowledge of national legislation alongside the status of council decisions regarding the national dimension, as well as internationally on the decisions of the European Court of Human Rights.This paper attempts to determine and detail the context and contents of the planning criteria and principles of urbanism by benefitting from the literature on legislative knowledge, urban planning, and law. In this framework, the study is designed to be a systematic guide regarding planning criteria and the principles of urbanism for resolving disputes related to zoning plans.As a result of this paper, a guide has been created regarding planning criteria and the principles of urbanism composed of seven criteria based on the planning literature and on the legal knowledge of planning criteria and the principles of urbanism. The first criterion entails that zoning plans should be prepared in terms of the eligibility of the planning methods and techniques in the context of legislative obligations and the planning literature. These methods and techniques should be composed of successive stages that involve the design of the scenario, including vision and strategies, survey and analysis, synthesis, planning implementation and monitoring, controls, and revision. These stages are referred to as the spatial planning process in the urbanism literature. The second criterion is that integrity and continuity should exist among a zoning plan’s plan, legend, plan report, and plan notes. This also pertains to the integrity and continuity of plan decisions in the context of land use and the transportation system regarding the density in zoning plans.The third criterion is that zoning plans should provide knowledge on the required details with respect to the function and scale differentiation of the plan. In this framework, the decision contents of zoning plans regarding the different scales and types should show the differences in terms of their scales and types of plans. The fourth criterion states that zoning plans should have a hierarchical order from the upper scale to the lower scale between zoning plans. In the other words, lower scale plans should be prepared in accordance with the upper scale plan’s decisions. The fifth criterion states that the distribution of sociocultural services and technical infrastructure in zoning plans should be balanced and also should meet the sociocultural requirements in the context of legal obligations. The sixth criteria states that zoning plans’ spatial, functional, and demographic decisions should be in accordance with the site-specific conditions of the planning zone. Lastly, the seventh criterion states that all decisions in zoning plans should be objective in terms of how they distribute public services on private property. It is considered that this guide as a criteria set can be contributed subjectively, objectively, and technically to resolving disputes related to zoning plans.

İmar Planlarının Yargısal Denetim Sürecine Katkı: Planlama Esasları-Şehircilik İlkeleri İçin Rehber Önerisi

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Ayşe

Assist. Prof.

One of the principles that Civil Procedure Law based on is the “dispositional control of the parties principle”. Under this principle, parties’ have the right solve private law disputes according to their dispositions. Under the principle, dispute parties are free to decide choose or not to choose litigation as way of resolution. Principle also covers to end the dispute by an settlement (in principle). One of the dispute ending options under the principle is the parties settlement agreement. Settlement agreement, generally, is an agreement in which parties agree to ending the dispute with mutual compromise. In other words, it can be also defined as an agreement in which parties completely or partially ending the dispute mutually. Settlement agreement, regulated as an stand alone regulation for the first time in the Article 313/1 of the Code of Civil Procedure (CCP) numbered 6100. Under the Article, settlement agreement means that the parties agreement on to ending the dispute completely or partially in an outstanding case. This definition only covers the in-judicial settlement. Because the definition requires a settlement in front of the court. Out of judicial/court settlement is not regulated under the CCP. Because, this kind of settlement fall in the area of the Turkish Code of Obligations. Out of judicial settlement is an agreement out of the court in which the parties agreed to end the dispute completely or partially at mutual interest point they considered. There is no necessity of an outstanding ongoing case process at this point. Additionally, an ongoing trial process would not affect the out of judicial settlement. It is needed a transformation of the out of judicial settlement to an in-judicial settlement to affect an ongoing trial at the same dispute. Out of judicial settlement is an substantive law agreement. This agreement is fall in the provisions (General Provisions) of the Turkish Code of Obligations. Out of judicial settlement agreement is not be need to be made in written because of the “freedom as to form” principle of the Turkish Code of Obligations. If the out of judicial settlement transformed to an in-judicial settlement it could affect an ongoing trial at the same dispute. Parties convey the out of judicial settlement to the court and then court get in record the agreement. After that moment, out of judicial settlement is evaluated as an in-judicial settlement. It is not needed that the whole provisions of the out of judicial settlement to get in recorded in the trial documents. Article 315/1 of the CCP regulates the provisions on effects and solutions of settlement agreements. Under this provisions when the out of judicial settlement transformed to an in-judicial settlement it would has the same legal power and&nbsp;solutions of it. The first solution of this transformation is the ending of existing dispute, in other words ending of the existing court trial. The second important outcome of the in-judicial settlement agreement is that it would have the same legal effect of final court decision. In-judicial settlement has an important another legal effect that it would has the power of the final court decisions under the Enforcement and Bankruptcy Code Article 38. If the out of judicial settlement transformed to an in-judicial settlement it would has the same affect as well.

Mahkeme Dışında Yapılan Sulh ve Yargılamaya Etkisi

Involvement of persons with disabilities in business life is extremely important – just as much as in their access to education and health services - and in their enjoyment of social protection because unemployment makes individuals becoming unemployed feel like they are useless. Involvement of persons with disabilities in business life, and pursuing the same eliminates the social effects caused by the risk of unemployment. In addition, working persons with disabilities benefit from social insurance protection based on their work, and thus a decrease occurs in the expenses made for persons with disabilities from the social security budget. While the policies relevant to persons with disabilities started with passive policies such as protecting persons with disabilities, today they have transformed into active policies such as ensuring the complete participation of persons with disabilities in employment. In Turkey, the number of persons with disabilities recorded on the National Database on Persons with Disabilities is 2.461.828 for the first half of the year 2019. And the rate of participation of persons with disabilities in employment is 22.1 percent. When compared with the data for the EU and OECD, this number is very low. Thus, increasing the participation in employment of persons with disabilities is also among the objectives relevant to business life. When the legal regulations in Turkey are examined, it can be observed that rules relevant to the protection of persons with disabilities have taken place in Constitutional Law for the first time. According to Article 17 of Constitutional Law, everyone has the right to live, and to preserve and improve their material and moral presence. And, according to Article 49 of Constitutional Law, working is everyone’s right and obligation. The government takes the required measures to increase the standard of living of employees, protect the unemployed, and support working. The government’s actualization of this obligation is especially important in terms of persons with disabilities who are experiencing many difficulties in involvement in business life. For this reason, it is required that the government should take special measures for persons with disabilities, and to provide the work environment for them. Hence, in Article 50 of Constitutional Law, it has been emphasized that no one could be employed in works not conforming to their strength, and the rule of “the ones having physical and psychological insufficiency are distinctively protected in terms of working conditions” has been established. And the most basic law regarding persons with disabilities is the Law on Persons with Disabilities no 5378. This law intends that persons with disabilities should benefit from fundamental rights and freedoms, and to ensure their participation in social life under equal conditions with other individuals. Article 30 of Labour Law no 4857 regulates the details relevant to the liability of employers to employ persons&nbsp;with disabilities. Article 30 was regulated again in 2008, and new principles were established regarding the employment of persons with disabilities. In accordance with this, employers employing fifty or more employees in the workplace have to employ a specific number of persons with disabilities. When Article 30 of Labour Law is examined, it is observed that the straightforward quota method has been adopted regarding the employment of persons with disabilities. The quota determined within this scope is three percent for workplaces in the private sector, and four percent for workplaces in the public sector. It is required that the following conditions are present for liability of the employer to employ persons with disabilities to arise : i) The workplace’s inclusion in the scope of Labour Law, or Maritime Labour Law, ii) Employment of fifty or more employees in the workplace. In case of the presence of these conditions, the employers are required to employ persons with disabilities whose rate of disability is at least 40 percent. Persons with disabilities should be employed through the Turkish Employment Agency. But the employer may also employ a person with disabilities through his own means. In this case, it is required to inform the Turkish Employment Agency, and to have the person with disabilities recorded at the Agency. An administrative fine is imposed on the employer acting against the liability of employing persons with disabilities. Another method regarding the employment of persons with disabilities is the concept of sheltered employment. Briefly, this method is ensuring the employment of persons with disabilities – for whom it is difficult to bring them in business life - within the frame of special conditions. In this system, there are sheltered workplaces where the working environment is specifically arranged in order to ensure the employment of persons with disabilities. In Turkish Law, the principles of this subject have been regulated in the Law on Persons with Disabilities, and in a certain regulation issued on this subject. That Regulation first came into force in 2006, and it was renewed in 2013. Persons with disabilities who will be employed at sheltered workplaces, are not only persons with physical disabilities but persons with mental and psychological disabilities. In terms of acquiring the status of a sheltered workplace, some conditions have been sought by the Regulation. Above all, it is required that the workplace is one which holds the qualifications determined by the Regulation, and where at least eight persons with disabilities are employed. In addition, the ratio of the number of persons with disabilities who will be employed at a sheltered workplace to the number of total employees shouldn’t be less than seventy five percent. In the Regulation, the physical conditions and equipment that the sheltered workplace has to have (safety, traffic safety, fire protection etc.) were also specified. A specific part of the remunerations&nbsp;of the persons with disabilities being employed at sheltered workplaces is paid by the government. In Turkish law, amendments made in time in Article 30 of Labour Law being the basis of the liability of employing persons with disabilities, and especially the increase in incentives for the employers in private sector are deemed as proper regulations. Again, allowing the employers to find workers who will be employed by their own means is also among those steps which would facilitate employment. Certainly, considering the measures ensuring employment as incentives rather than a quota and fine method would be a more constructive approach.

İşverenin Engelli İşçi Çalıştırma Yükümlülüğü

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Night work has been the subject of many discussions due to its contradictory nature to the biological structure of the human body. This attribute of night work requires that night work and day work should not be handled in the same way in the legal order. The developments in the field of Occupational Health and Safety Law, and the researches regarding the effects of night work on the human health, constantly demand the review and improvement of the regulations regarding night work. In this regard, the most important protective provision regarding the workers working at night could be the limit on the night working time. In accordance with the Article 69 (I) of the Labour Law No. 4857, “night” is defined as the period starting at the latest at 20.00 in the evening, and lasting at the earliest until 06.00 in the morning, which in any case lasts maximum eleven hours. Furthermore, in accordance with Article 69 (III), night work shall not exceed seven and a half hours. However, significant exceptions have been recently adopted to this rule. The amendment, enacted in 2015, allows employers in some sectors (private security, tourism and jobs related to healthcare) to demand night work in excess of seven and a half hours by obtaining written approval from the worker. It should be noted that the regulations concerning night work are particularly important regarding the work carried out by shift work. Taking into consideration the need for governing special procedures and principles on this subject, a regulation specifically on shift work has been issued, and exceptions to the rule on the limit of the night working time are also included in this regulation. In my opinion, the propriety of this change amendment is highly debatable. It can be argued that the service should continue uninterruptedly in the sectors mentioned in the Article (private security, tourism and jobs related to healthcare). However, the employment of the workers for longer periods is not the only way to ensure the continuity of the service. Although written approval of the worker enabling the night work in excess of seven and a half hours is stipulated, the worker-protective approach of the Labour Law which protects the workers even from themselves, especially on the issues regarding occupational health and safety should not be disregarded. It should also be noted that the Regulation on shift work also includes a statement which is not included in the text of the Labour Law. In the Regulation; it is prescribed that the workers employed by the subcontractor in the workplaces, where private security, tourism and health services are carried out, also fall under this scope. If the letter of the statement is followed; it could be concluded that all workers employed by the subcontractor in the health, tourism and private security sectors may be employed at night for more than seven and a half hours. However, it is clear that such an interpretation would be incompatible with the exception regulated in the Labour&nbsp;Law. The provision of the regulation should be interpreted in a manner to cover subcontractor workers who are employed in the sectors referred to in the Labour Law, specifically in cases where subcontracted work is carried out with respect to these sectors. It has been concluded that the recent changes in the field of night work constitute a reversal in terms of workers’ rights. It is clear that the continuity of the services without disruption can be also maintained by increasing the number of shifts. Furthermore, I would like to draw attention to the fact that the regulations regarding night work are quite disorganized. In this regard, it may be suggested that all the rules regarding night work should fall into a single regulation. As a result, it may be stated that there is a need for the review of the regulations on night work in our legislation.

Gece Çalışması ve Gece Çalışma Süresinin Sınırı ile İlgili Değişikliklerin Değerlendirilmesi

Cemile

Assoc. Prof.

This article deals with multi-tier dispute resolution clauses incorporating both mediation and arbitration together under Turkish Law. I use the terminology of “med-arb” not only for the situation where the mediator acts as an arbitrator, but rather in a general meaning covering all instances where the arbitration is commenced following an unsuccessful mediation. The purpose of this article is to discuss the validity of the med-arb agreements, the consequences of starting arbitration before the mediation fails, the effects of the mediation proceedings and of the mediator acting as an arbitrator on the arbitration that follows the mediation as well as the admissibility of the documents and factual evidence exchanged at the mediation. For the purpose of this article, the comparative laws, international ethics rules, international guidelines on the conflict of interest and admissibility of evidence are reviewed along with Turkish law. Turkish Code on Mediation in Civil Law Disputes stipulates some provisions related to the med-arb. These provisions shall apply equally to both domestic and international arbitrations where the place of arbitration is Turkey. Following the jurisprudence of the Turkish Supreme Court, a med-arb agreement is valid only if it reflects, without doubt, both parties’ consents to the arbitration following the failure of the mediation proceedings. Therefore, a multi-tier dispute resolution clause subject to Turkish law needs to be drawn carefully. In this respect IBA Guidelines for Drafting International Arbitration Clauses are of assistance. In cases where one of the parties commences arbitration without a recourse to mediation first, the arbitral tribunal should make a decision on the admissibility of the claim. There is no direct provision related to the question of admissibility under Turkish law. Under Turkish law, in parallel with the practice of international arbitration, the tribunal has to interpret the med-arb agreement to make a decision on the question of whether the recourse to mediation is a pre-condition of the arbitration. If the mediation is a pre-condition, then the tribunal should suspend the arbitral&nbsp;proceedings and direct the parties to the mediation. However, in the case that the mediation fails, the tribunal may resume the arbitral proceedings. There is nothing under Turkish law suggesting that a precondition of arbitration is a jurisdictional issue rather than an admissibility issue. The advantages of the med-arb are subject to heated debates among people holding different perspectives. Such advantages are controversial since when a dispute arises and the arbitration starts without a recourse to mediation, the respondent may object to the jurisdiction of the tribunal or to the admissibility of the claim relying on the fact that the pre-condition to try mediation first is not met. Such an objection may cause arbitration to be delayed and/or the costs of arbitration to increase. Therefore, before opting for a med-arb agreement the parties should evaluate the possibility of settling their dispute at the Med-arb. The parties who are able to consider their commercial interests do not need a med-arb agreement as they are able to settle the disputes without the assistance of a mediator. They first try to settle the dispute, in some cases for years, and to avoid adjudication by an arbitral tribunal. They only start arbitration when there is no possibility of settlement of their dispute and of saving their commercial alliance. In such cases, med-arb agreements become a tool to delay the proceedings and increase the costs for the claimant to force him or her to give up his or her claim. Having said that, for the parties who are unable to consider their commercial interest and unable to avoid adjudication, med-arb agreement may be the right dispute resolution clause. In a med-arb agreement, the parties may wish the mediator to act as their arbitrator if the mediation fails. Neither the Turkish Code of Mediation in Civil Disputes nor the Turkish International Arbitration Code prevents a mediator to act as an arbitrator. Turkish Ethics Rules for Mediators stipulate that a mediator may act as an arbitrator only if the parties have agreement in writing. Therefore, any mediator to act as arbitrator needs to have the parties’ written consent. In international mediation and arbitration practices, the scholars and practitioners widely accept that having an arbitrator who previously acted as a mediator generates a number of serious risks and concerns. First of all, the mediator-arbitrator may not protect his or her impartiality in the arbitration because of the facts that she or he became aware of during the mediation. Secondly, the mediator-arbitrator may rely on the confidential information exchanged in caucus while making the award. Thirdly, the mediator may be too willing to act as an arbitrator and as a result the mediation may prematurely fail. Finally, the mediator may abuse his or her powers and force the parties to settle their disputes as the mediator suggests. The parties may feel that if they are not able to settle their dispute and proceed to the arbitration, the mediator-arbitrator would make an arbitral award in parallel of the recommendations at the mediation phase. Considering the severity of the consequences, if the parties agree to have an arbitrator&nbsp;who previously acted as their mediator, they need to be aware of such consequences and they need to make an informed decision accordingly . The Turkish Code of Mediation in Civil Law Disputes restrains the ability of the mediator-arbitrator to rely on the documents produced during the mediation for the purpose of settlement and defines which documents are in this category. In the case where the mediator-arbitrator relies on these documents while making the award, depending on the extent the document or information has a bearing on the award, the arbitral award may be cancelled, or its enforcement may be refused. In November 2019, Istanbul Arbitration Center (ISTAC) introduced its Medarb Rules. ISTAC Med-arb Rules are the first published institutional Med-arb rules. ISTAC Med-arb Rules reflect the best practices in international mediation – arbitration. I believe that ISTAC Med-arb Rules will be welcomed in the field of international dispute resolution.

Arabuluculuk ve Tahkimi Bir Arada İçeren Uyuşmazlık Çözüm Yolu

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

İstanbul Hukuk Mecmuası, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi tarafından yayımlanmaktadır.
İstanbul Hukuk Mecmuası’nda, hukuk ve/veya hukuk ile ilişki kuran bilimsel disiplinler alanlarında, özgün akademik çalışmalara yaslanan, teorik veyahut uygulamalı; toplum içindeki davranış ve ilişkilerin değerlendirilmesi, hukuk sistemleri, makale, karar incelemeleri, mevzuat tahlili-tahkiki, hukukî matbuatın değerlendirilmesini konu edinen (müspet-menfi) eleştirel metinler, tercümeler dolayısıyla ulusal ve uluslararası ölçeğe teşmil olabilecek çalışmalar yayımlanmaktadır.
Bu çerçevede Hukuk Fakültesi Mecmuası’nda; (i) Hukuk kuramını genişleten ve hukukî uygulamaların teorik zeminini besleyen; (ii) gerek akademik gerekse de bir erk olarak yargının usûllerini (metodoloji) tahlil ve gerektiğinde teşrih edici; (iii) özel ya da kamusal bağlamda topluma geniş çaplı etki eden hukuksal tefekkürün, fiillerin, süreçlerin, simgelerin vb. mevcudiyetini irdeleyen; (iv) başta hukukî olmak üzere ele alınan konuyu sosyolojik, siyasal, psikolojik, felsefî, ahlâkî, coğrafî, tarihsel yanlarıyla da tahlil edebilecek metinlere yer verilmektedir.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Fethi

Emerging Sources Citation Index (ESCI)

EBSCO

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

SOBIAD

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

İstanbul Hukuk Mecmuası

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Assistant

Language Editor

Editor

@INFO_TAB_BOARDS

İstanbul Hukuk Mecmuası, yayın dili Türkçe, İngilizce olan; yılda dört defa yayınlanan, akademik ve hakemli bir dergidir.İstanbul Hukuk Mecmuası‘nda, hukuk ve/veya hukuk ile ilişki kuran bilimsel disiplinler alanlarında, özgün akademik çalışmalara yaslanan, teorik veyahut uygulamalı; makale, karar incelemeleri, mevzuat tahlili-tahkiki, hukukî matbuatın değerlendirilmesini konu edinen (müspet-menfi) eleştirel metinler, tercümeler dolayısıyla ulusal ve uluslararası ölçeğe teşmil olabilecek çalışmalar yayımlanmaktadır.İstanbul Hukuk Mecmuası’nda; (i) Hukuk kuramını genişleten ve hukukî uygulamaların teorik zeminini besleyen; (ii) gerek akademik gerekse bir erk olarak yargının usûllerini (metodoloji) tahlil ve gerektiğinde teşrih edici; (iii) özel ya da kamusal bağlamda topluma geniş çaplı etki eden hukuksal tefekkürün, fiillerin, süreçlerin, simgelerin vb. mevcudiyetini irdeleyen; (iv) başta hukukî olmak üzere ele alınan konuyu sosyolojik, siyasal, psikolojik, felsefî, ahlâkî, coğrafî, tarihsel yanlarıyla da tahlil edebilecek metinlere yer verilmektedir.Bu kapsamda özellikle şu konulara öncelik tanınmaktadır:• İnsan hakları hukuku,• Ceza hukuku,• Finans ve mali hukuk,• Medeni hukuk,• Ticaret hukuku,• Borçlar hukuku,• İcra ve iflâs hukuku

Amaç ve Kapsam

Web of Science - Emerging Sources Citation Index (ESCI)TÜBİTAK-ULAKBİM TR Dizin)EBSCO Central &amp; Eastern European Academic SourceEBSCO Legal SourceDOAJERIH PLUSSOBİAD

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

İstanbul Hukuk Mecmuası, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Her bir makale editörlerden biri ve en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Dergi araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.-    Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.-    Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.-    Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.-    Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.-    Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.-    Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.-    Deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.-    Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.-    İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E53FB0CE54514A729F14BBA673C58319" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu'nda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve Dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve Dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemlerin araştırmayla ilgili, yazarlarla ve/veya araştırmanın finansal destekçileriyle çıkar çatışmaları olmamalıdır. Değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Baş Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

<ol><li>İstanbul Hukuk Mecmuası, ESCI ve ULAKBİM tarafından taranan “Hakemli Dergi” statüsünde yılda dört sayı (Mart, Haziran, Eylül, Aralık) olarak yayımlanır.</li><li>Mecmua’ya gönderilen yazılar, başka bir yerde yayımlanmamış ve yayımlanmak üzere gönderilmemiş olmalıdır. Bu hususta yazarlardan ayrıca taahhütname talep edilecektir.</li><li>Editörler Kurulu tarafından ilk değerlendirilmesi yapılan ve işbu yayın ilkelerine uygun olmadığı saptanan yazılar, hakeme gönderilmeden önce, buradaki kurallar doğrultusunda düzeltilmesi için yazara iade edilir. Yazım yanlışlarının olağanın dışında bulunması, incelenen konu bakımından gerekli olan yerli ve yabancı kaynakların tüketilmemiş olması, bilimsel ölçütlere ve akademik etik prensiplere uyulmaması, makale konusunun teori ve/veya uygulama açısından güncel bir değerinin/öneminin bulunmaması, yazının Editörler Kurulu tarafından reddi için yeterlidir.</li><li>Yazı, hakemlere gönderilmeden önce özel bilgisayar programları yardımı ile intihal incelemesine tabi tutulur. İlgili yazılım raporunun editöryel incelemesi kapsamında, dijital benzerlik oranının % 20’nin üzerinde çıkması, yazının reddi için yeterlidir.</li><li>Mecmua’da yayımlanacak makalenin, en üstün akademik standartlara uygun şekilde kaleme alınmış olması esastır. Bu çerçevede yazarlardan/yazılardan doktora/doçentlik tezi seviyesinde bir entelektüel çaba ve katkı beklenir.</li><li>İlk değerlendirmede uygun bulunan yazılar, yazar adları metinden çıkarılarak hakemlere gönderilir. Yazarlara yazının hangi hakemlere gönderildiği ile ilgili bilgi verilmez. Hakemlerden gelen raporlar doğrultusunda yazının yayımlanmasına, düzeltilmesine ya da geri çevrilmesine karar verilir. Hakem aşamasının asgari ve/veya azami bir süresi yoktur. Bu konunun takibi, münhasıran Editörler Kurulu’na ait bir görev ve yetki olup, yazı sahiplerinin doğrudan veya dolaylı şekilde bu aşamaya müdahale etmeleri etik ihlal sayılır.</li><li>Hakem raporlarının sonucunda yazının/eserin nihai olarak yayımlanıp yayımlanmayacağı ve yayımlanacaksa yazının Mecmua’nın hangi sayısında yer alacağı hususunda nihai takdir yetkisi ve sorumluluğu, Editörler Kurulu’na aittir. Tek bir olumsuz hakem raporunun varlığı, makalenin yayımlanmaması için yeterlidir.</li><li>Hakem aşamasının tamamlanmış olması, yazarlara makalenin yayımlanacağını gösterir özel/resmi bir belge talep etme yetkisi vermez. Yazarlar, bu konunun bilincinde ve sorumluluğunda olarak makalelerinin Mecmua’da yayımlanması ve hakem incelemesine tâbi tutulması başvurusunda bulunmaktadırlar. </li><li>Yazarlar; unvanlarını, görev yaptıkları kurumları, iletişim adresleri ile telefonlarını ve e-posta adreslerini bildirmelidirler.</li><li>Mecmua’nın yazı dili Türkçe ve İngilizcedir. Makalelerde 250 kelimeden oluşan Türkçe öz ve İngilizce abstract bölümlerine yer verilmeli ve en az 5 en çok 15 anahtar kelimenin de Türkçe ve İngilizce olarak yazıya eklenmesi gerekmektedir. Özetleri takiben Türkçe ve İngilizce dilindeki tüm makaleler için ayrıca 600-800 kelimelik İngilizce genişletilmiş özet yer almalıdır. Yayım başvurusuna konu edilen makalenin -dipnotlar dâhil olmak üzere- en fazla 20.000 kelimeden oluşması gerekir. Asgari bir kelime sınırı yoktur.</li><li>Makale metni, Times New Roman yazı tipinde, 1,5 satır aralığı ve 12 punto, dipnotları ise, tek satır aralığı ve 10 punto olarak hazırlanmalıdır. Dipnotları sayfa altında gösterilir. Atıflar OSCOLA atıf sistemi esas alınarak yapılmalıdır. Aksi takdirde makale hakem ataması yapılmaksızın yazara düzeltmeleri yapması için geri gönderilir. Türkçe makalelerdeki kısaltmalar ve diğer hususların ilan edilen yazım kuralları uyarınca yapılması gerekmektedir. Söz konusu atıf kurallarına https://dergipark.org.tr/tr/pub/ihm adresi üzerinden ulaşılabilir.</li><li>Yazar isimleri Türkçe ve İngilizce konu başlığının altında ve sağ tarafında yer almalı ve soyadının bitiminde yıldız konulmalıdır. Yıldızlı dipnotta yazarın unvanı, çalıştığı kurum, alanı ve e-posta adresi bildirilmelidir.</li><li>Makalenin sonunda, makalede kullanılan kaynakların, yazarların soyadlarına göre sıralandığı bir kaynakça bulunmalıdır.</li><li>Fakülte tarafından yayımlanan nüshalarla sınırlı kalmak üzere; yayına kabul edilen makalenin Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu ve ilgili mevzuat çerçevesinde çoğaltma, yayma, umuma iletim, işleme ve çeviri konusundaki mali hakları, basılı, görsel, işitsel, sayısal/dijital vb. ortamlarda yurt içinde ve yurt dışında kullanılmak üzere Fakülte’ye devredilmiştir. Telif ücreti ödenmeyeceği yazarlar tarafından kabul edilmiştir.</li><li>Mecmua’da, makalelerin yanı sıra çeviri de yayımlanabilir. Bu nitelikteki yazılar Editörler Kurulu tarafından kabul edilebilir veya geri çevrilebilir. Çeviri metni ile birlikte asıl metin ve hak sahiplerinin (asıl eser sahibi ve yayınevinin) muvafakati de iletilmelidir. Çeviriler de hakem değerlendirilmesine tâbi tutulur.</li><li>İstanbul Hukuk Mecmuası’nda yayımlanması istenen yazıların iuhfdergiler@istanbul.edu.tr e-posta adresine Microsoft Word yazılımı formatında (*.doc, *.docx) ve işbu yayın kurallarına uygun şekilde gönderilmesi gerekmektedir.</li><li>Bir başvurucunun aynı yayın yılı içerisinde (4 sayılık süreçte) sadece bir makalesi hakem incelemesine konu edilebilir.</li><li>Editörler Kurulu, derginin bir sayısında yer alacak makaleleri, Özel Hukuk – Kamu Hukuku dengesini koruma amacı, makalenin Mecmua’ya gönderilme ve hakem aşamasının tamamlanma tarihleri, makale konusun güncelliği, yazarların İstanbul Üniversitesi mensubu olup olmaması noktasındaki oransal denge gibi kriterleri gözeterek belirler.</li><li>Editörler Kurulu, tüm sayıların mümkün olduğunca eşit sayıda makale ile çıkması noktasında azami gayreti gösterir. Bir sayının çıkma tarihi itibarıyla, mizanpaj aşaması da dahil olmak üzere, yayım için gerekli tüm aşamaları tamamlamış olan bir makale, makale sayısı itibarıyla ilgili sayıda yayımlanamaz ise, ancak bu şartla, ilgili sayıdan belli bir süre sonra Online-First adı verilen sistem çerçevesinde bir sonraki sayı çıkmadan önce dijital olarak yayımlanır.</li></ol>

Yazım Kuralları

Makale başvuruları doğrudan <a href="mailto:iuhfdergiler@istanbul.edu.tr" target="_blank">iuhfdergiler@istanbul.edu.tr</a> adresine yapılmaktadır.

Derleme yazıları, okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da, her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dahil edilmemiş makaleler Early View olarak yayınlanır ve bu makalelere atıflar “forthcoming” şeklinde verilmelidir. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır. Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Referans Stilli ve Formatıİstanbul Hukuk Mecmuası, makalelerinde referans sistemi olarak OSCOLA kullanımını benimser. OSCOLA (Oxford Standard for the Citation of Legal Authorities), Oxford Üniversitesi tarafından yayınlanmış bir sistemdir. Ayrıntılı bilgi ve örnekler için:<a href="https://www.law.ox.ac.uk/research-subject-groups/publications/oscola" target="_blank">https://www.law.ox.ac.uk/research-subject-groups/publications/oscola</a>OSCOLA Referans Stili ÖrnekleriGenel HususlarKısaltmalarda nokta kullanmayınız. Bir dipnotta birden fazla esere atıf yapılıyorsa her bir eseri noktalı virgül ile ayırınız.Atıflarda supra, infra, ante, id, loc cit, op cit, contra kısaltmaları kullanılmayacaktır.İçindekiler kısmına yer verilmeyecektir.Kısaltmalar cetveline yer verilmeyecektir.Öz / AbstractMakalelerde 250 kelimeden oluşan Türkçe öz ve İngilizce abstract bölümlerine yer verilmelidir.Anahtar Kelimeler / KeywordsÖz bölümünün altında Türkçe en az 5 en çok 15 anahtar kelime kullanılmalıdır.Abstract bölümünün altında İngilizce en az 5 en çok 15 keywords kullanılmalıdır.Extended SummaryMakalelerde, makaleye yabancı yazarlar tarafından atıf yapılmasını sağlayacak ölçüde, makalede yer verilen bilgi ve görüşlerin derlendiği en az 600 en fazla 1000 kelimeden oluşacak İngilizce bir extended summary yer almalıdır.Mevzuata Yapılacak AtıfTürk mevzuatına atıf, aşağıda gösterildiği şekilde yapılmalıdır:•    Nüfus Hizmetleri Kanunu, Kanun Numarası: 5490, Kabul Tarihi: 25.4.2006, RG 29.4.2006/26153Yabancı devlet mevzuatına ve AB mevzuatına yapılacak atıflarda OSCOLA’nın 2.4, 2.6.1 ve 2.8.2 numaralı bölümlerinde gösterildiği şekilde atıf yapılmalıdır.KitaplarDipnotlarda öncelikle yazarın adı/soyadı atıfta bulunulan eserde yer aldığı şekilde yazılmalıdır. Dipnotlarda önce yazarın adı verilmeli, bunu bir virgül takip etmeli ardından kitap ismi italik olarak verilmelidir.Birbirini takip eden birden fazla sayfaya yapılan atıflarda ff kısaltması kullanılır.Ad Soyad, Kitap Adı (Kaçıncı Bası Olduğu, Yayınevi Yılı) Atıf Yapılan Sayfa.Makalenin yazım dili Türkçe iseTek yazarlı kitaplarda:•    3B Bahadır Erdem, Türk Vatandaşlık Hukuku (6. Bası, Beta 2017) 165.Çok yazarlı kitaplarda:•    Aysel Çelikel ve Günseli Öztekin Gelgel, Yabancılar Hukuku (24. Bası, Beta 2019) 86 vd.•    Cemal Şanlı, Emre Esen ve İnci Ataman-Figanmeşe, Milletlerarası Özel Hukuk (6. Bası, Beta 2018) 322.Editörlü Kitaplarda:Ad Soyad, ‘Eser (Bölüm) Adı’ iç Editör(ler) Adı (ed / birden çok editör olması halinde edr), Kitap Adı (Yayınevi Yıl) Atıf Yapılan Sayfa.•    Rumeysa Partalcı, ‘Türkiye’nin Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’ye Koyduğu Çekincelerin İncelenmesi’ iç Günseli Öztekin Gelgel ve Faruk Kerem Giray (edr), Milletlerarası Aile ve Çocuk Hukukuna İlişkin Seçilmiş Makaleler (Beta 2017) 5.Makalenin yazım dili İngilizce iseTek Yazarlı kitaplarda:•    3B Bahadır Erdem, Türk Vatandaşlık Hukuku (6th, Beta 2017) 165.Çok yazarlı kitaplarda:•    Aysel Çelikel and Günseli Öztekin Gelgel, Yabancılar Hukuku (24th edn, Beta 2019) 86 ff.•    Cemal Şanlı, Emre Esen and İnci Ataman-Figanmeşe, Milletlerarası Özel Hukuk (6th edn, Beta 2018) 322.Editörlü KitaplarAd Soyad, ‘Eser (Bölüm) Adı’ in Editör(ler) Adı (ed / birden çok editör olması halinde eds), Kitap Adı (Yayınevi Yıl) Atıf Yapılan Sayfa.•    Rumeysa Partalcı, ‘Türkiye’nin Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’ye Koyduğu Çekincelerin İncelenmesi’ in Günseli Öztekin Gelgel ve Faruk Kerem Giray (eds), Milletlerarası Aile ve Çocuk Hukukuna İlişkin Seçilmiş Makaleler (Beta 2017) 5.MakalelerAd Soyad, ‘Makale Adı’ (Yıl) Cilt (Sayı) Dergi Adı İlk Sayfa Numarası, Atıf Yapılan Sayfa•    Sevin Toluner, ‘Kıbrıs’ın Avrupa Birliği’ne Üyelik Başvurusunun Hukuki Geçerliliği ve Sonuçları’ (2002) 22(2) MHB (Prof. Dr. Ergin Nomer’e Armağan) 857, 860.•    Ayşe Nur Tütüncü, ‘Montreux Convention and Canal Istanbul’ (2017) 37(1) MHB 113, 116.Elektronik KaynaklarMakalenin yazım dili Türkçe iseYazar Adı Soyadı, ‘Eser Adı’ (Yıl) Cilt(Sayı) Dergi Adı Erişim Tarihi.•    Graham Greenleaf, ‘The Global Development of Free Access to Legal Information’ (2010) 1(1) EJLT &lt; http://ejlt.org//article/view/17 &gt; Erişim Tarihi 27 July 2010.Makalenin yazım dili İngilizce ise•    Graham Greenleaf, ‘The Global Development of Free Access to Legal Information’ (2010) 1(1) EJLT &lt; http://ejlt.org//article/view/17 &gt; Date of Access 27 July 2010.Web Siteleri ve BloglarMakalenin yazım dili Türkçe iseSarah Cole, ‘Virtual Friend Fires Employee’ (Naked Law, 1 May 2009) Erişim Tarihi 19 November 2009Makalenin yazım dili İngilizce iseSarah Cole, ‘Virtual Friend Fires Employee’ (Naked Law, 1 May 2009) Date of Access 19 November 2009Aynı Yazarın Birden Fazla Eserine AtıfAynı yazarın birden fazla eserine yapılacak atıflarda eser adları uygun şekilde kısaltılmalıdır:•  15 Erdem, Vatandaşlık Hukuku (n 3) 142.    23Erdem, ‘Cinsiyet Farkı’ (n 9) 297.Aynı Esere Birden Fazla Atıf YapılmasıAynı esere birden fazla atıf yapılması halinde:Makalenin yazım dili Türkçe ise1 Aysel Çelikel ve Günseli Öztekin Gelgel, Yabancılar Hukuku (24. Bası, Beta 2019) 86.…26 Çelikel ve Öztekin Gelgel (n 1) 112.27 ibid 114-115.Makalenin yazım dili İngilizce ise1 Aysel Çelikel and Günseli Öztekin Gelgel, Yabancılar Hukuku (24th edn, Beta 2019) 86.…26 Çelikel and Öztekin Gelgel (n 1) 112.27 ibid 114-115.Yargı Kararları - DavalarTürk mahkeme kararlarına aşağıda yer alan örneklerde gösterildiği şekilde atıf yapılmalıdır:Ankara 3 Sulh Mahkemesi, 4558/3543, 11.03.2017.Ankara 1 İdare Mahkemesi, 4558/3543, 11.03.2017.Ankara 3 BAM, 4558/3543, 11.03.2017.Ankara 3 BİM, 4558/3543, 11.03.2017.Danıştay 10 D, 2247/5111, 25.11.2011.Yargıtay 2 HD, 4558/3543, 11.03.2017.Anayasa Mahkemesi, 2014/13044, 11.11.2015.Yabancı mahkeme kararlarına OSCOLA’nın 2.1 ilâ 2.3 numaralı bölümlerinde gösterildiği şekilde atıf yapılmalıdır.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına aşağıda yer alan örneklerde gösterildiği şekilde atıf yapılmalıdır:•    Omojudi v UK (2009) 51 EHRR 10.•    Osman v UK ECHR 1998–VIII 3124.•    Balogh v Hungary App no 47940/99 (ECHR, 20 July 2004).•    Simpson v UK (1989) 64 DR 188.KaynakçaKaynakçada öncelikle yazarın soyadına daha sonra adının ilk harfine yer verilir. Makalelerin sayfa aralığı gösterilir:Makalenin yazım dili Türkçe ise•    Erdem BB, Türk Vatandaşlık Hukuku (6. Bası, Beta 2017) 165.•    Çelikel A ve Öztekin Gelgel G, Yabancılar Hukuku (24. Bası, Beta 2019).•    Şanlı C, Esen E ve Ataman-Figanmeşe İ, Milletlerarası Özel Hukuk (6. Bası, Beta 2018).•    Tütüncü AN, ‘Montreux Convention ve Canal Istanbul’ (2017) 37(1) MHB 113-123.Makalenin yazım dili İngilizce ise•    Erdem BB, Türk Vatandaşlık Hukuku (6th, Beta 2017) 165.•    Çelikel A and Öztekin Gelgel G, Yabancılar Hukuku (24th edn, Beta 2019).•    Şanlı C, Esen E and Ataman-Figanmeşe İ, Milletlerarası Özel Hukuk (6th edn, Beta 2018).•    Tütüncü AN, ‘Montreux Convention and Canal Istanbul’ (2017) 37(1) MHB 113-123.Atıf kuralları hakkında ayrıntılı bilgi için bkz. OSCOLA 4th Edition.

<div><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2991A311942E454E8B4DBF4B271350E3" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5750CB1484324495A8C74D69447BFD44" target="_blank">Kapak Sayfası</a></div>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun:●    Editöre mektup<ul><li>Makalenin türü</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li><li>İstatistik kontrolünün yapıldığı (araştırma makaleleri için)</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li><li>Kaynakların OSCOLA 4’e göre belirtildiği</li></ul>●    <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E53FB0CE54514A729F14BBA673C58319" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>●    Daha önce basılmış ve telife bağlı materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi●    <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/31F96BBD2789401F92877085635FE53C" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin türü</li><li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li></ul>●    Makale ana metni<ul><li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li><li>Özetler: 250 kelime Türkçe ve İngilizce</li><li>Anahtar Kelimeler: 5-15 adet Türkçe ve 5-15 adet İngilizce</li><li>Makale Türkçe ise, 600-800 kelime İngilizce genişletilmiş özet (Extended Summary)</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

ISSN	2636-7734
E-ISSN	2667-6974
Yayın Aralığı	Yılda Dört Sayı
Editör	Fethi Gedikli, Ali Paslı
İstanbul Hukuk Mecmuası, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi tarafından yayımlanmaktadır. İstanbul Hukuk Mecmuası’nda, hukuk ve/veya hukuk ile ilişki kuran bilimsel disiplinler alanlarında, özgün akademik çalışmalara yaslanan, teorik veyahut uygulamalı; toplum içindeki davranış ve ilişkilerin değerlendirilmesi, hukuk sistemleri, makale, karar incelemeleri, mevzuat tahlili-tahkiki, hukukî matbuatın değerlendirilmesini konu edinen (müspet-menfi) eleştirel metinler, tercümeler dolayısıyla ulusal ve uluslararası ölçeğe teşmil olabilecek çalışmalar yayımlanmaktadır. Bu çerçevede Hukuk Fakültesi Mecmuası’nda; (i) Hukuk kuramını genişleten ve hukukî uygulamaların teorik zeminini besleyen; (ii) gerek akademik gerekse de bir erk olarak yargının usûllerini (metodoloji) tahlil ve gerektiğinde teşrih edici; (iii) özel ya da kamusal bağlamda topluma geniş çaplı etki eden hukuksal tefekkürün, fiillerin, süreçlerin, simgelerin vb. mevcudiyetini irdeleyen; (iv) başta hukukî olmak üzere ele alınan ko devamı

İstanbul Hukuk Mecmuası

SON SAYI

TMK M. 169 Uyarınca Boşanma Davası Süresince Eşlere İlişkin Alınan Geçici Önlemler

Mevsimsiz (Zamansız/Erken) Davanın Yargı Kararları Kapsamında Değerlendirilmesi

Mirasa Konu Tarımsal Arazilerde Gelir Esaslı Değerin Yarattığı Sorunlar

2017 Anayasa Değişiklikleri Sonrasında Türkiye’de Kanun Tekliflerinin Hazırlanmasında Yasama ve Yürütmenin Rolü

Ceza Muhakemesinde Hükmün Yokluğu Sorunu

İmar Planlarının Yargısal Denetim Sürecine Katkı: Planlama Esasları-Şehircilik İlkeleri İçin Rehber Önerisi

ÖNE ÇIKAN

Mahkeme Dışında Yapılan Sulh ve Yargılamaya Etkisi

İşverenin Engelli İşçi Çalıştırma Yükümlülüğü

ÇOK OKUNAN

Gece Çalışması ve Gece Çalışma Süresinin Sınırı ile İlgili Değişikliklerin Değerlendirilmesi

Arabuluculuk ve Tahkimi Bir Arada İçeren Uyuşmazlık Çözüm Yolu

METRİKLER

ABONE OL

İLETİŞİM