Yirminci Yüzyıl Başında Osmanlı Donanması İçin Makineci ve Gemici Çıraklarının Yetiştirilmesi
Osmanlı Devleti, donanmasındaki yetersizlikleri, on sekizinci yüzyılda fark etmeye başlamıştır. Denizlerde Batı ile rekabet edebilmek için Avrupa’daki gelişmeleri takip etmek gerekiyordu. Bu hedef doğrultusunda, hem tersanenin modernleştirilmesi için uzmanlar getirildi hem de Batı ülkelerinden gemiler satın alındı. Osmanlı donanmasının gelişebilmesi için gösterilen bütün bu gayretler güçlükleri de beraberinde getirmişti. En önemli sorun, modern gemilerin yapım ve kullanımında görevlendirilecek bilgili personel ve teknik eleman yetersizliğiydi. Bu eksikliğin giderilmesi için tersanelerde ve gemilerde görev alacak makineci ve gemici çıraklarının yetiştirilmesine karar verildi. Çırakların görevlerini doğru bir şekilde yapabilmesi ve gemilerde yapılan hatalara engel olabilmek amacıyla önce Makineci Çırak Okulu, bir yıl sonra da Gemici Çırak Okulu açıldı. Bu meslek okulları için hazırlanan nizamnamelere ve talimatnamelere göre öğrencilerin hem sınıfta hem de gemilerde eğitim almaları öngörüldü. Bu makalede, Makineci ve Gemici Çırak Okullarına öğrencilerin kabulü ve aldıkları eğitim incelenmiştir.
Training of Mechanics and Seamen Apprentices in the Ottoman Navy in Early 20th Century
Ottoman authorities became aware about the deficiencies of the Ottoman navy in the18th century. From then on, work was undertaken to modernize the navy in order to enable the Ottoman State to compete with Western powers in the seas. Experts were recruited to modernize the shipyards; new ships were constructed and purchased from Western countries. Efforts to modernize the Ottoman navy were not devoid of difficulties. The most important problem was the lack of personnel endowed with technical knowledge to build and use the modern ships. It was decided that mechanics and sailors should be trained in schools before being employed in the ships and shipyards. Thus, the School for Mechanics Apprentices (Makineci Çırak Okulu) and the School for Seamen Apprentices (Gemici Çırak Okulu) opened in 1914 and 1915 respectively. According to the regulations and ordinances of these naval vocational schools, the students would be trained both in the classroom and on board of ships. The present article aims to study the training of the mechanics apprentices and the seamen apprentices in the early 20th century Turkey.