MAĞLUBİYETİ UNUTTURAN TÖREN: ESARETTEN KURTULAN GAZİ OSMAN PAŞA’NIN İSTANBUL’DA KARŞILANIŞI
Bu makale; Gazi Osman Paşa’nın Ruslarca esir edilmesi akabinde götürüldüğü Rusya’daki yaşantısını, Ayastefanos Antlaşması’nın mübadelesinin hemen sonrasında esir tutulduğu Harkov’dan serbest bırakılarak Odesa/Hocabey’den İstanbul’a gelişini, vapurdan indiği andan itibaren devlet yetkilileri, halk ve Sultan II. Abdülhamit tarafından coşkulu bir şekilde karşılanmasını ve bu sırada yaşananların basına nasıl yansıtıldığını ele almaktadır. Mağlubiyetle biten yıpratıcı bir savaşın ardından savaş esnasındaki kahramanlıkların halk nezdinde yüceltilerek yeni bir moral takviyesi, yani bir ölçüde psikolojik bir rahatlama, mağlubiyetin maddi ve manevi ağırlığını bir nebze olsun unutturma anlayışının tipik örneği olan bu karşılama merasimi, dönemin Takvim-i vekayi, Ceride-i havadis, Basiret ve Vakit gazetelerinde geniş ölçüde yer bulmuş ve bir ölçüde matbuat yoluyla İstanbul ile sınırlı kalmayan daha geniş bir kamuoyu duyurusuna dönüştürülmüştür. Gazetelerin bu olayı hayli yüksek dille ve heyecanla anlatmalarının ardında devlet destekli psikolojik unsurların öne çıktığı açıktır. Bu konuyla alakalı olarak 1946 yılında yazılmış kitapçığın da kaynaklarının söz konusu gazete haberleri olduğu tespit edilmiştir.
Greeting the Liberated Gazi Osman Pasha: A Welcoming Ceremony that made him Forget his Defeat
This article discusses Gazi Osman Pasha’s life in Russia following his imprisonment by the Russians; his release from captivity in Harkov; and his return to Istanbul from Odessa (Hocabey) right after the exchange following the Treaty of San Stefano, 1878. It focuses on the enthusiastic greeting he received from the state officials, the public, and Sultan Abdulhamit II upon his return and how all of this reflected in the media. His welcoming ceremony is an example of new moral support, a kind of psychological relief, created by publicly elevating the heroic deeds that took place during a devastating war, and the approach to negate the material and spiritual burden of the defeat. It received widespread media coverage in the newspapers of the time—such as Takvim-i vekayi, Ceride-i Havadis, Basiret, and Vakit—and this was transformed into an extensive public announcement through press even outside Istanbul. Apparently, state-supported psychological elements were behind the newspapers’ loud and exuberant coverage of this event. It has been reported that the mentioned newspaper reports were also resources for the book written on this subject in 1946.
