Yalçın

The 1980 Turkish coup d’état by the military on September 12 was undoubtedly an event that left its mark on the 1980s. This coup followed a series of political, economic, and social problems and formed a major rupture in Turkish democracy. The resulting government banned political parties, imprisoned their leaders, restricted individual rights and freedoms, and closed down civil society organizations. Until the Turgut Özal government was formed in 1983, the military, which had maintained its influence over the government, drafted the 1982 Constitution. This constitution proposed more restrictions on freedoms than the 1960 Constitution and kept the coup leader in power as head of state until 1989. In the first half of the 1980s, the military was influential in the country’s governance and preferred security policies. Society was depoliticized by referring to the polarization before the 1980s. The coup had had an effect on the field of cinema, much like on politics and society. Many filmmakers were arrested or exiled, and professional organizations were shut down.Turgut Özal, who came to power in 1983, had the opportunity to implement the liberal January 24th Decisions that he had prepared before the coup. These decisions aimed to open the country’s economy to the outside world. First, these decisions were implemented in the Ulusu government the military had appointed and later through the Motherland Party (ANAP), which Özal himself had founded. When ANAP came to power in 1983, Özal found the opportunity to implement these decisions throughout the 1980s. Thanks to these policies, access to all kinds of commercial goods became easier, encouraging people to consume, while income inequality and fictitious exports&nbsp;&nbsp;increased. Although Özal preferred a relatively liberal approach to the economy and social sphere, he adopted the Turkish Islamic Synthesis approach in cultural policies. The military, who saw religion as an instrument against the threat of communism, did not confront civilian politics on this synthesis, as it showed no direct negative attitudes against Atatürk, the founder of Türkiye. Because the state did not directly produce movies in the field of cinema, one cannot talk about movies produced within the scope of this synthesis, which had an impact on culture and education; however, this study can consider some TV series shot by ‘Millî Sinema’ (People’s Cinema) filmmakers on behalf of the Turkish Radio and Television Corporation (TRT) in this context.Cinema had experienced audience losses as a result of the widespread use of video recording and display devices and television receivers in the 1980s. After 1987 when foreign companies were allowed to operate in Türkiye and large American companies began to dominate the sector, Turkish cinema lost its traditional financial, distribution, and screening opportunities. As a result, the number of films, audiences, and theaters dropped drastically. During this time that saw the coup’s policies depoliticize society and Özal’s policies direct the masses toward consumption, Turkish cinema began to produce more films dealing with individual issues than in previous periods. Women’s films were the most common films to deal with individual issues. Apart from these, arabesque films can be said to have become widespread during this period. After 1985, films were made that dealt with the effects the military coup had on individuals, but they did not directly target the coup itself. During this period, comedy films became the most sensational genre, and these sometimes included social, political, and economic criticisms.In the 1980s, Türkiye’s cinema was supervised through the Regulation on the Supervision of Films and Film Scenarios (Republic of Türkiye, 1977), which had been prepared on the basis of the Law on the Duties and Powers of the Police (Republic of Türkiye, 1934). In 1983 three years after the coup, the Regulation on the Inspection of Films and Film Scripts was enacted. However, the most important legislative change in the field of cinema in the 1980s was the Law on Cinema, Video, and Music Works, (Republic of Türkiye, 1986), With this law, Turkish cinema gained its first cinema law. which could be seen as a reflection of the relatively liberal policies of the Özal era. This law put an end to police censorship and abolished script censorship, after which the number of films criticizing the 1980 Turkish coup increased. In the same year, the Regulation on the Supervision of Cinema, Video, and Music Works was issued based on this law and shaped the legal legislation regarding film supervision.&nbsp;This system brought every work of cinema produced in Turkish cinema before film control commissions in accordance with the principles set out in the law and subjected films to being inspected from various angles. While the 1977 and 1983 Regulations had discussed the grounds for banning a movie in greater detail, these grounds were expressed more succinctly in the 1986 Regulation. Accordingly, the regulation states, “Films, videos, and musical works that contain elements of crime and incitement to commit crime in terms of the indivisible integrity of the state with its territory and nation, national sovereignty, republic, national security, public order, public interest, public morality, and public health; that are contrary to foreign policy; and that are not in accordance with our national culture, customs, and traditions are not allowed to be shown or performed.” The film control commissions that had been established pursuant to the legislation made decisions on acceptance, rejection, or conditional acceptance for thousands of films regarding what should be included in a script or shown to the public.&nbsp;

12 Eylül Etkisinde 1980’li Yıllarda Türkiye’de  İktidar ve Sinema İlişkileri

Hilal

Res. Assist.

Cinema and architecture represent two inseparable disciplines that evolved in tandem with humanity’s relationship with space. The two fields of study have maintained a constant dialogue since their conception. The art of cinema has been inextricably linked to time and space since its inception. Architects frequently employ cinematic terms such as frame, sequence, and framing, and the terminological scaffolds of cinema and architecture often intersect despite certain inherent differences in their use of space. In the cinematic realm, space can encompass an entire city or be constricted to the confines of a meticulously constructed studio set. Production teams on studio sets exert greater control over the environment. Set designers can easily construct digital cities, landscapes, or entire worlds. Modern technological advances allow filmmakers to conjure worlds that defy reality, manipulate crowd sizes, enable characters to defy gravity, and execute wide-ranging imaginative actions such as fantastical battles. These cinematic spaces offer richer and more immersive experiences than their physical counterparts and are often labeled “re-experienced spaces.” Camera placement is pivotal to the formation of audience perception. For instance, a wide-angle view of the crowded İstiklal Street evokes a different emotional response than a close-up frame of the same scene. The wide shot appears to overflow with people; the close-up amplifies the sense of density, creating an illusion of a larger crowd. The interplay of camera positions, angles, lighting, editing, set design, and color manipulation generates a powerful tool to manipulate the use of space in alignment with the director’s vision and the expertise of the technical team. A literature review reveals studies centered on examining the relationship between cinema and space in the contexts of animation and science fiction films. Technological advancements have caused science fiction films to increasingly embrace the power of cinema to materialize the realm of imagination, seamlessly integrating architecture into this process and enabling the actualization of spaces that defy the constraints of reality. The advent of 3D, 4D, and 5D filmmaking, coupled with the use of specialized glasses, further intensifies the spatial experience, immersing viewers in the cinematic world as active participants. Cinematic spaces transcend mere imagery and become tangible experiences; physical spaces are transformed into captivating narratives on the silver screen. In such contexts, cinematic spaces can be broadly categorized as either existing or designed. This study investigates the cinematic use of space in the film Leviathan (Andrey Zvyagintsev, 2014). Intensive scrutiny of Leviathan reveals a consistent reliance on existing spaces as cinematic environments. The film employs three main forms of cinematic space to enhance the narrative across various scenes: contextual, complementary, and dialogical spaces. The entirety of the film unfolds in Russia in a fishing town by the sea. The director utilizes wide shots to introduce the setting, immersing the audience in the world inhabited by the characters. These establishing shots deliver a wealth of information about the surroundings of the characters and convey cultural, social, and economic codes. The film’s Russian location is reflected in the selection of cold colors: blue and green hues dominate the lighting, color palette, and textures. The characters are primarily captured in fixed or wide shots when they are not engaged in dialogue, and focus is maintained on the setting rather than the individual. Close-up shots are reserved for scenes with dialogues, and the director employs depth of field in such scenes to highlight specific aspects. Leviathan is a testament to the masterful use of cinematography in Russian cinema. The film seamlessly integrates the chosen setting as a complementary element to convey the intended message. The director skillfully interweaves philosophical and religious themes throughout the narrative to underscore the significance of the Leviathan story.

Leviathan Filminde Sinemasal Mekânın  Kurgulanışı

Fulya

People encounter various information throughout their lives, both voluntarily and unwittingly. This information is stored in their memory alongside the events they experience. The human brain can remember information temporarily or permanently, and this information shapes the future and the people who are informed by it. Therefore, memory is an important element of human life, as its structure is shaped by what is remembered and what is forgotten.Humans have the ability to remember the information they witness and learn and to which they are exposed. Everything in memory can affect human behavior, character, beliefs, and thoughts. In other words, memory is a factor that influences and shapes human life. It is more than a simple storage system; it is also a social, variable, and selective preservation center. Memory is not absolute and fixed but rather has a constructive function and is itself constructed at the same time. How events are remembered and transmitted, or what is forgotten and how much is forgotten, are all important factors in a person’s life, and memory involves all of these.Memory is a broad concept that extends beyond individual experience, leading to diverse perspectives on its nature. This study explores the concepts of cultural memory Jan and Aleida Assmann, collective memory by Maurice Halbwachs, and feminist&nbsp;&nbsp;memory by Red Chidgey. While individual memory is undeniable, individuals are argued to be inseparable from the collective whole. All thoughts that seemingly originate from the individual are actually repetitions and continuations of collective thought patterns. The sources of these thoughts become obscured over time, leading individuals to believe they possess independent thought when their minds are merely points of intersection for collective patterns. Therefore, individual memory cannot exist independently of collective memory.Culture heavily relies on the construction and transmission of memories. Cultural memory transcends generations, requiring only protective institutions for its reproduction. As individuals pass away, cultural memory endures, ensuring the continuity and permanence of transmission. Memory serves as a tool for addressing the past, allowing humans to explore how past societies remembered the events that had shaped their identities and how memories were constructed to create a collective present. The transformation of knowledge is inevitable, and accuracy is not necessary. As long as institutions such as museums, where cultural memory is constructed and historical information acquired, and other similar carriers persist, or as long as oral and written historical narratives are maintained, cultural memory will be reproduced. Historical narratives often present a single viewpoint, framing events as if there is only one truth and reality. Feminist theorists argue this limited perspective to be constructed through a predominantly masculine lens. Chidgey proposes that feminists should record and share the personal histories and experiences of women to democratize knowledge, challenge male dominance in historical records, and offer alternative narratives of the past. This allows for the construction of an alternative memory that counters the dominant collective memory. This feminist memory incorporates emotions and personal experiences, thus offering a more nuanced and inclusive understanding of the past.Persepolis, a film by Marjane Satrapi (2007), exemplifies this approach. Satrapi is a woman who witnessed the Iranian Revolution firsthand, and she narrates her personal experiences in the film, offering a critical perspective on the dominant collective memory of the event. This autobiographical film and its focus on one woman’s lived experience provide a rich case study for exploring feminist memory. As someone marginalized by the system, Satrapi has both internalized the memories of those around her and witnessed events firsthand. By conveying her personal memories and emotions, the film sheds light on the experiences of those who were disadvantaged by the revolution. In so doing, Satrapi records and shares her experiences with a broad audience,&nbsp;&nbsp;contributing to the construction of a feminist memory that stands in opposition to the dominant narrative.In conclusion, Persepolis serves as a powerful example of how film can be used to construct and transmit feminist memory. By offering a counter-narrative to the dominant collective memory, the film challenges traditional historical narratives and sheds light on the often-silenced voices of women.&nbsp;

Kolektif Belleğin Aktarıcısı Olarak Sinema:  Persepolis Filminin Feminist Bellek  Bağlamında İncelenmesi

Nesibe

Cinema was initially introduced as a technological innovation and rapidly garnered widespread acceptance, evolving into a powerful art form and pervasive medium. Throughout its history, cinema has continuously adapted to technological advancements, with innovations involving such aspects as scenario, color, sound, wide screen formats, digitalization, 3D, and IMAX enhancing the narrative possibilities and transforming its formal characteristics. In the contemporary era, the ubiquity of the Internet and rise of digital streaming platforms have ushered in a transition toward a viewer-centric content consumptive experience, particularly as audiences increasingly shift from passive spectators to active users, driven by a heightened demand for interactive consumption most notably in the realm of gaming.Netflix as a digital streaming platform was traditionally regarded as avantgarde and experimental and also notably catapulted interactive film production into the mainstream in 2018. Marking a milestone in the evolution of interactive storytelling, Black Mirror: Bandersnatch (Slade, 2018) is a film based on the celebrated British dystopian science fiction series Black Mirror and stands out as the inaugural adult interactive film to have achieved mainstream recognition. Serving as the focal point of this research, the production diverges from traditional linear narratives by presenting choices to the audience, empowering them to shape the trajectory of the story. This work delves into the fundamental concepts of form and content in the realm of interactive films by utilizing Black Mirror: Bandersnatch as an illustrative case study.The nature of interactive storytelling necessitates distinct techniques compared to the linear narrative prevalent in traditional cinema. Interactive cinema employs non linear narrative techniques and has roots dating back to the 1960s, although its initial experiments in physical cinema spaces remained largely experimental until the digital era and the proliferation of the Internet. The contemporary integration of interactivity into cinema has been accelerated by streaming technology, video game interaction, participatory culture, and software-facilitated interactive narratives, sparking both practical and theoretical discussions.Cinema’s unique characteristics compelled early theorists to define its form, followed by realist theorists accentuating the significance of content. As another period of rapid aesthetic and technological transformation akin to the classical cinema discussions era is being witnessed, examining the structure of interactive films becomes paramount, given their capacity for multiple evolving stories. The contrast between the passive experience of traditional cinema and the active engagement inherent in interactive films underscores the necessity for adapting the concepts of form and content to this evolving cinematic genre.The primary objective of this study is to articulate the definitions of form and content within the domain of interactive films. To fulfil this objective, an exploration of the following key questions has been undertaken:1. What constitutes the form and content of interactive films?2. How is the relationship between form and content manifested in interactive films?This investigation delves into the structural dimensions of interactive narrative films, a novel paradigm in cinema. The inquiry commences by revisiting the classical dichotomy of form and content in cinema. Subsequently, the study navigates through the conceptualization of interactivity and the discernment of an interactive form. The pinnacle of this exploration involves a descriptive analysis of Black Mirror: Bandersnatch. Through this analysis, the study aims to define the film’s form and content and discern the intricate relationship between them. To accomplish this, the theoretical groundwork for the concept of interactivity is laid through a comprehensive discussion of form and content. Following this theoretical foundation, the film is subjected to an analysis by employing the specific categories of form and content. The analytical framework incorporates Hartmur Koenitz’s (2010, 2015) models for interactive digital narrative and protostory. The synthesis of this analysis culminates in a condensed presentation of the film’s form and content and is conveyed through illustrative figures.&nbsp;The study reveals the distinctive feature that enables the viewing of interactive films to lay in their unique form, which systematically presents content to the audience and facilitates access to all possible story alternatives. Koenitz’s (2010, 2015) definition characterizes this system as the software delivering content to the audience and the hardware on which the software operates. Notably, each of the scenes presenting all the possible story pathways were identified to constitute the content in interactive films.The study emphasizes that, without the specific order the system imposes for presenting these scenes, the content would be unintelligible and, consequently, nonfunctional. This underscores how the form in interactive films not only fortifies the narrative but also more fundamentally renders the narrative possible.Despite the limitations regarding the interactivity arising from a relatively low number of story alternatives in the analyzed film of Black Mirror: Bandersnatch, the study concludes that the production holds a significant place int the history of interactive cinema. This distinction stems from its capacity to present a dramatic narrative with diverse alternative storylines, thus contributing to the evolution and diversification of interactive storytelling within the cinematic landscape.&nbsp;

İnteraktif Filmde Biçim ve İçerik: Black Mirror: Bandersnatch Filminin Analizi

Ramazan

Demet

A semiotic analysis of Tatlı Dillim (Ertem Eğilmez, 1972) reveals a narrative tapestry woven with profound meaning that transcends the surface-level plot. By delving into its embedded symbolism and visual cues, this study unlocks a window into the film’s sociocultural context. Semiotic analysis goes beyond understanding the apparent narrative by unraveling the underlying significance of the narrative’s symbolism and depths of meaning. Semiotic analysis offers a framework to perceive Tatlı Dillim not simply as entertainment but as a reflection of societal structures and ideologies. The film symptomatically portrays values and conflicts through its characters, presenting underlying themes that resonate with societal and cultural dimensions. The relationship between Ferit and Emine, a testament to overcoming traditional constraints in pursuit of modern aspirations, showcases the potential to bridge societal divides and conflicts, offering viewers a message of hope and positivity. When examined through a semiotic lens, Tatlı Dillim reveals the rich tapestry of societal complexities and the ideological conflicts that colored the era, reflecting various facets of society.Semiotics is the study of signs and their use in communication and delves into the intricate relationships and diverse applications of these symbols. For an object to function as a sign, it must stand in for something else and be imbued with meaning. By deciphering the codes embedded within these signs, semiotics seeks to unlock the collective unconscious of individuals. Crucially, this connection between the signifier (the physical form) and the signified (its conveyed meaning) empowers the audience to actively construct their own interpretations, weaving new layers of meaning into the cinematic tapestry.Understanding and analyzing the unique language of cinema requires that one master both the specific characteristics of its visual and narrative forms. Decoding the intricate codes woven throughout a film is essential to unearthing the codes’ psychological, sociological, cultural, and aesthetic depths. Beyond simply recognizing these codes, semiotics investigates how they are presented within a film’s broader context by exploring the interconnectedness of each element. While visual storytelling in cinema hinges on the power of images and their arrangement, form, and effects, this form of storytelling is enriched and further conveyed through the interplay of sound, speech, and music. The semiotic analysis of cinematic narratives finds its roots in the 1960s. During this period, France witnessed the blossoming of cinema semiotics (i.e., film semiotics) and was largely fueled by applying literary narrative theories to film analysis.Symbols and symbolism play a significant role in Tatlı Dillim, enriching its thematic exploration. Ferit’s return from Istanbul to the village embodies the dichotomy between the city’s modernity and the village’s traditional ways. Within these contrasting settings, symbolic elements further highlight societal and cultural differences. Character dynamics reveal the internal conflict between modern and traditional values, with Ferit and Emine’s personal transformations illustrating the impact of this struggle. Language and expressions become markers of social class and cultural background, while dialogues serve as a semiotic analysis of communication within the film’s social milieu. Engaging with the broader themes of modernization and the societal context, the film delves into issues such as gender roles and family structures. Music and sound effects heighten the emotional atmosphere, particularly in romantic scenes.The top-down control and guidance, characterized by the upper-class wielding influence through state-dictated political strategies, regulations, and innovations, is often dubbed as ‘modernity from above’. Tatlı Dillim is steeped in the historical context of its era and explores themes such as the urban-rural divide and wealth-poverty disparity. While not explicitly invoking modernity from above as a term, the film’s transitions between city and village and the dynamics between figures representing modern urban life and those symbolizing traditional rural life subtly reflect a top-down modernization process. The analysis highlights how powerful characters influence and even transform individuals, shaping the narrative style of Turkish cinema. By confronting the audience with the realities of the period, the film conveys the sentiments and societal experiences of its time, portraying and critiquing the echoes of social transformation. In conclusion, this semiotic analysis of Tatlı Dillim has revealed its significance as a work that meticulously uses symbols, characters, and visual elements to unveil the underlying sociocultural meanings. This analysis challenges one to appreciate the film not just as a romantic comedy but also as a reflection of the societal dynamics and ideologies of its time. This semiotic analysis has therefore provided a valuable framework for comprehending such works and gaining a deeper understanding of the historical context they encapsulate.&nbsp;

Tatlı Dillim Filminin Kültür Göstergebilimi  Açısından Çözümlenmesi

Duygu

Despite the absolute certainty of death for every living thing on our pale blue dot, humans often avert their gaze from its inevitability. The thought of death, with its extinction, exhaustion, and anxiety-provoking finality, is simply too fearful to confront. Thus, people continue their daily lives, ignoring death’s existence while simultaneously making future plans and striving to leave an unforgettable mark on the world. This contradictory approach of ignoring death while seeking immortality is a curious characteristic of the human species.However, not everyone chooses to ignore death’s call. A significant number of individuals actively choose to end their own lives, drawn to suicide for a multitude of complex and subjective reasons. This phenomenon has captivated the attention of numerous disciplines from psychology and sociology to philosophy and theology, each seeking to understand the motivations behind this act.Ever eager to unravel the human mind, psychology has been particularly active in this field. Through research and various theoretical frameworks, psychologists have attempted to understand what drives individuals to take the figurative “sickle” from the Grim Reaper’s hands and walk towards death (Baudrillard, 2001, p. 258), meticulously studying genetic and environmental factors that might influence suicidal tendencies and developing strategies to prevent self-harm. The Three-Step Theory (3ST) of suicide serves as a useful framework for analysis and posits that suicide unfolds in two distinct stages: ideation and attempt. Klonksy and May (2015, p. 116) argued that the initial stage hinges on the potent combination of pain and despair and that both must coexist for suicidal thoughts to take root. The second stage, known as commitment, signifies&nbsp;&nbsp;a crucial shift – the disappearance of the will to survive. When the individual’s connection to life severs, and the pain-despair cocktail intensifies, the transition from ideation to attempt becomes more likely.Albert Camus, whose philosophical musings form the backbone of this study, took a firm stance against suicide. For him, philosophy boils down to a singular, existential question: Is life worth living? In his iconic work, The Myth of Sisyphus, Camus (1942) answered this question through the lens of the absurd man. This individual, unwilling to compromise his authenticity, grapples with the inherent tension between hope and death with an open mind. He readily acknowledges his estrangement from both himself and the world, embracing the limitations of human knowledge and finding solace in acceptance. He lives fully, aware of the consequences of his actions, and chooses to continue living even in the face of life’s inherent meaninglessness, a concept Camus described as the absurd. According to him, embracing this absurdity is the key to genuine living, and humans are, by nature, predisposed to this incompatibility.To delve deeper into these ideas, this study focuses on the 2016 film Lütfi, directed and written by Cahit Kaya Demir. The film narrates the story of Lütfi, a man haunted by the loss of his wife 12 year prior and consumed by a profound lack of the will to live. He repeatedly attempts suicide, only to be thwarted by seemingly mundane circumstances. One day, Lütfi makes a pact with Salih, his apartment building’s caretaker, to end his life. This agreement brings Lütfi a strange sense of peace, and he begins to rediscover joy in life’s simple moments. However, when Salih arrives to fulfill their pact, Lütfi, fueled by an unexpected surge of survival instinct, fights back.Through a detailed analysis of Lütfi’s suicide attempts, the study utilizes Martin Heidegger’s hermeneutic principle, a cornerstone of the phenomenological approach, to explore the film through the lens of Camus’ absurd man and the three-step suicide theory. By examining Lütfi’s journey, the study seeks answers to profound questions such as can an individual teetering between life and death embody Camus’ notion of the absurd man, can accepting life’s inherent meaninglessness be liberating, and how does this acceptance impact an individual’s experience of life itself. Ultimately, the analysis will test the applicability of the three-step theory within the film’s narrative, shedding light on the complex inner world of someone confronting the abyss.&nbsp;

Donuk Bir Yaşamın Bütün Günleri: Lütfi Filminin Sisifos Söyleni ve Üç Aşamalı İntihar  Kuramı Bağlamında İncelenmesi

Özgü

Derviş Zaim ile Söyleşi:  “Eğer Kendi Hikâyeni Anlatabiliyorsan  Hayattasın Demektir”

Batu

Gazi’nin Sineması: Atatürk’ün Sinema(sal) Serüveni

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

@JOURNAL_BOX_FEATURED

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Filmvisio, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi bünyesinde faaliyet gösteren hakemli, açık erişimli, akademik bir dergidir. Yılda iki kez (Haziran ve Aralık) çevrimiçi olarak yayımlanan Filmvisio’da, sinema alanı dâhilinde tarihsel, kuramsal ve eleştirel yaklaşımlara sahip disiplinlerarası ve kültürlerarası çalışmalara yer verilmektedir. Yayım dili Türkçe ve İngilizce olan dergide sinema alanında her türlü özgün araştırma makalesi, değerlendirme makalesi, çeviri, söyleşi, görüş, film, televizyon dizisi ve kitap eleştirisi olarak çeşitli akademik çalışmalar yer alabilmektedir. Dergiye gönderilen makaleler için herhangi bir işlem ücreti veya yayın bedeli talep edilmez.

Şükrü

Prof.

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Filmvisio

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Editorial Relations Manager

Editorial Assistant

Publicity Manager

Editorial Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Filmvisio, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi bünyesinde faaliyet gösteren, hakemli, çevrimiçi ve açık erişimli bir sinema araştırmaları dergisidir. Dergi bünyesinde, sinema alanı dâhilinde tarihsel, kuramsal ve eleştirel yaklaşımlara sahip disiplinlerarası ve kültürlerarası çalışmalara yer verilmektedir. Sinemanın bir sanat türü ve bir kitle iletişim aracı olarak etik, politik, felsefi, sanatsal, sosyo-kültürel ve teknolojik boyutlarıyla incelenmesi derginin temel amacını oluşturmaktadır. Beşerî bilimler, sosyal bilimler ve sanat alanlarından farklı araştırma metodolojisi ve perspektifine sahip çalışmaların kabul edildiği dergide araştırma makaleleri, derleme makaleler, kitap, film ve dizi eleştirileri, festival, sergi ve konferans raporları ve söyleşiler yer almaktadır. Dergi ayrıca sinema alanında tartışmalara olanak sağlayan, televizyon ve dijital medya gibi diğer görsel-işitsel medya ve ekran kültürleri dâhilindeki çalışmaları kabul etmektedir.Yılda iki kez (Haziran ve Aralık) çevrimiçi olarak yayımlanan derginin yayım dili Türkçe ve İngilizcedir. Dergiye gönderilen makaleler için herhangi bir işlem ücreti veya yayın bedeli talep edilmez.

Amaç ve Kapsam

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir.Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihalÖn kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur.Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir.Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Filmvisio, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığını beyan etmelidir. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Her bir makale en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Filmvisio araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.- Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.- Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.- Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.- Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.- Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.- Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.- İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.- Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.- İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/32B299587F48417397914D15843EB130" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder.Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar.Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder.Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır.Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar.Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

Makale gönderimi online olarak <a href="https://dergipark.org.tr/tr/pub/filmvisio" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/pub/filmvisio</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, yazının yayınlanmak üzere gönderildiğini ifade eden, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili bilgileri içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) bir mektup, <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/510985CEDBCE4E698CB2AAFFB1673637" target="_blank" style="font-size: 10pt;">kapak sayfası</a>, <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/032301A88309402797B3206D65798954" target="_blank" style="font-size: 10pt;">yazar formu</a>, yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/1E1789E46D02476AA92A4C99DE26B0D9" target="_blank" style="font-size: 10pt;">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Araştırma makaleleri ve derleme makaleler (sonnotlar ve kaynaklar dâhil) 5.000-10.000 kelime aralığında olmalıdır. Kitap, film ve dizi incelemeleri 750-1.500 kelime aralığında olmalıdır. Açıklayıcı notlar metnin içinde numaralandırılmalı ve makalenin sonunda, kaynaklardan önce yer almalıdır. 180-300 kelime arasında Türkçe ve İngilizce Öz/Abstract eklenmelidir (5 anahtar kelimeyle birlikte). Türkçe yazılan makalelere 600-800 kelime aralığında Genişletilmiş İngilizce Özet (Extended Abstract) eklenmelidir. İngilizce makalelerde geniş özet istenmez.2. Çalışmalar, A4 boyutunda, üst, alt, sağ ve sol taraftan 2,5 cm. boşluk bırakılarak, 12 punto Times New Roman harf karakterleriyle ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile hazırlanmalıdır. 40 kelimeden fazla doğrudan alıntılar 11 punto ve 1,15 satır aralığıyla, 1 cm. içeriden yazılmalıdır. Ana makale dosyası, çift taraflı kör hakemlik gereği yazar bilgilerini içermemelidir.3. Yayınlanmak üzere gönderilen makale ile birlikte yazar bilgilerini içeren kapak sayfası gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş numaraları ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).4. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: Başlık, Türkçe öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık, İngilizce öz ve anahtar kelimeler; İngilizce genişletilmiş özet, ana metin bölümleri ve kaynaklar.5. Çalışmalarda tablo, grafik ve şekil gibi göstergeler numaralandırılarak, tanımlayıcı bir başlık ile verilmelidir.6. Kurallar dâhilinde dergimize yayınlanmak üzere gönderilen çalışmaların her türlü sorumluluğu ve çalışmada geçen görüşler yazar/yazarlarına aittir.7. Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dâhil edilmemiş makaleler Erken Görünüm olarak yayınlanır ve bu makalelere atıflar “advance online publication” şeklinde verilmelidir. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır.

Yazım Kuralları

Filmvisio, metin içi alıntılama ve kaynak gösterme için APA (American Psychological Association) kaynak stilinin 7. edisyonunu benimser. APA 7. edisyon hakkında bilgi için: American Psychological Association. (2010). Publication Manual of the American Psychological Association, Seventh Edition. <a href="https://apastyle.apa.org/products/publication-manual-7th-edition" target="_blank">https://apastyle.apa.org/products/publication-manual-7th-edition</a> Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Metin İçinde Kaynak GöstermeKaynaklar metinde parantez içinde yazarların soyadı ve yayın tarihi yazılarak belirtilmelidir. Birden fazla kaynak gösterilecekse kaynaklar arasında (;) işareti kullanılmalıdır. Kaynaklar alfabetik olarak sıralanmalıdır.Örnekler:Tek yazarlı kaynak:(Kayalı, 2022, s. 26)İki yazarlı kaynak:(Banerjee ve Schaff, 2022, s. 368)Üç ve daha fazla yazarlı kaynak:Metin içinde ilk kullanımda: (Piff, Dietze, Feinberg, Stancato ve Keltner, 2015, s. 884). Metin içinde tekrarlayan kullanımlarda: (Piff vd., 2015)Yazarsız kaynak:(“2019’un merakla…”, 2018).Kaynaklar Bölümünde Kaynak GöstermeKullanılan tüm kaynaklar metnin sonunda ayrı bir bölüm halinde yazar soyadlarına göre alfabetik olarak numaralandırılmadan verilmelidir.Kaynak yazımı ile ilgili örnekler aşağıda verilmiştir.• Türkçe KitapKayalı, K. (2022). Türk sineması iliklerimize işlemiş, ruhumuza sinmiş bir sanat pratiği. VakıfBank Kültür Yayınları.• Çeviri KitapShambu, G. (2020). Yeni sinefili (B. Demirtaş, Çev.). Yort Kitap.• Derleme KitapKöse, H., &amp; İpek, Ö. (Ed.). (2016). Gözdeki kıymık yeni Türkiye sinemasında madun ve maduniyet imgeleri. Metis Yayınları.• Çok Yazarlı KitapAbisel, N., Arslan, U. T., Behçetoğulları, P., Karadoğan, A., Öztürk, S. R., &amp; Ulusay, N. (2005). Çok tuhaf çok tanıdık Vesikalı Yarim üzerine. Metis Yayınları.• İngilizce KitapPerkins, V. F. (1993). Film as film understanding and judging movies. Da Capo Press.• İngilizce Kitap İçerisinde BölümRead, J. (2003). The cult of masculinity: From fan-boys to academic bad-boys. In M. Jancovich, A. L. Reboll, J. Stringer, &amp; A. Willis (Eds.), Defining cult movies the cultural politics of oppositional taste (pp. 54-70). Manchester University Press.• Türkçe Kitap İçerisinde BölümErkılıç, H. (2021). Lev Manovich ve dijital sinema teorisi. S. Sert (Ed.), Sinemanın teorisi (s. 398-420). Yordam Kitap.• Türkçeye Çevrilmiş Kitap İçerisinde BölümNichols, B. (2021). Kanıt sorunu, retoriğin gücü ve belgesel sinema (E. Engin, Çev.). B. Winston (Ed.), Belgesel sinema kitabı (s. 85-97). Ayrıntı Yayınları.• Türkçe MakaleIldırar, S. (2015). Film okuryazarlığı: Bir görsel iletişim sistemi olarak devamlılık sineması. sinecine: Sinema Araştırmaları Dergisi, 6(1), 57-89. <a href="https://doi.org/10.32001/sinecine.540272" target="_blank">https://doi.org/10.32001/sinecine.540272</a> • İngilizce MakaleRogers, A. (2019). Screen practices and Hollywood cinema in the 1930s. Screen, 60(2), 197-223. <a href="https://doi.org/10.1093/screen/hjz008">https://doi.org/10.1093/screen/hjz008</a> • DOI’si Olmayan Çevrimiçi Edinilmiş MakaleSezen, D. (2013). Bir sanatsal ifade aracı olarak dijital oyunlar. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 45, 129-147. <a href="https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuifd/issue/22895/245053" target="_blank">https://dergipark.org.tr/tr/pub/iuifd/issue/22895/245053</a> • Popüler Dergi MakalesiKutlu, K. (2020, Ocak-Şubat). Sokağın iki yanı. Altyazı, 193, 14-19.• Türkçe TezlerKöprü, M. (2018). Eksilti ve alan dışının film anlatısı ve estetiğindeki yeri (Tez No. 532353) [Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı Tez Merkezi.• Ticari Veritabanında Yer Alan Yüksek Lisans ya da Doktora TeziLupher, S. (2020). From women’s cinema to women’s horror cinema: Genre and gender in the twenty-first century (Order No. 28845183) [Doctoral dissertation, University of Pittsburgh]. ProQuest Dissertations and Theses Global.• Web’de Yer Alan Yüksek Lisans/Doktora TeziTonta, Y. A. (1992). An analysis of search failures in online library catalogs [Doctoral dissertation, University of California]. <a href="http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.html" target="_blank">http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/phd/ickapak.html</a> • Konferans SunumuDavidson, R. J. (2019, August 8–11). Well-being is a skill [Conference session]. APA 2019 Convention, Chicago, IL, United States. <a href="https://irp-cdn.multiscreensite.com/a5ea5d51/files/uploaded/APA2019_Program_190708.pdf" target="_blank">https://irp-cdn.multiscreensite.com/a5ea5d51/files/uploaded/APA2019_Program_190708.pdf</a> • Kitap Şeklinde Yayımlanan BildirilerSchneider, R. (2013). Research data literacy. S. Kurbanoğlu vd. (Ed.), Worldwide Communalities and Challenges in Information Literacy Research and Practice (s. 134-140). Springer. <a href="http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0" target="_blank">http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-03919-0</a> • Çevrimiçi SözlükAmerican Psychological Association. (t.y.). Affect theory. APA dictionary of psychology. Retrieved April 24, 2022, from <a href="https://dictionary.apa.org/affect-theory" target="_blank">https://dictionary.apa.org/affect-theory</a> • Çevrimiçi Gazete YazısıBıçak, B. (2021, 26 Aralık). Beyaz perdeye damga vurdular. Cumhuriyet. <a href="https://www.cumhuriyet.com.tr/cumhuriyet-pazar/beyaz-perdeye-damga-vurdular-1895527" target="_blank">https://www.cumhuriyet.com.tr/cumhuriyet-pazar/beyaz-perdeye-damga-vurdular-1895527</a> • Yazarsız Gazete/Dergi Yazısı2019’un merakla beklenen filmleri. (2018, 27 Ekim). Posta. <a href="https://www.posta.com.tr/galeri/2019-un-merakla-beklenen-filmleri-2062174" target="_blank">https://www.posta.com.tr/galeri/2019-un-merakla-beklenen-filmleri-2062174</a> • Web Page/Blog PostBordwell, D. (2019, 29 Kasım). Women in charge: Highlights from Torino [Web log post]. <a href="http://www.davidbordwell.net/blog/2019/11/29/women-in-charge-highlights-from-torino/" target="_blank">http://www.davidbordwell.net/blog/2019/11/29/women-in-charge-highlights-from-torino/</a> • Çevrimiçi VideoThe Cinema Cartography. (2022, 1 Aralık). The 30 Greatest Films [Video]. YouTube. <a href="https://youtu.be/S-B30QlAvDQ" target="_blank">https://youtu.be/S-B30QlAvDQ</a> • TwitterSİYAD. [@Siyad_]. (2022, 4 Şubat). 54. SİYAD Türkiye Sineması Ödülleri Adayları Belirlendi! [Tweet]. Twitter. <a href="https://twitter.com/Siyad_/status/1489559522863726592" target="_blank">https://twitter.com/Siyad_/status/1489559522863726592</a>• FilmNolan, C. (Yönetmen). (2014). Interstellar [Film]. Legendary Pictures, Syncopy, Lynda Obst Productions.• Televizyon Dizisi BölümüKedi, A., &amp; Yiğit, F. (Senarist), Sinir, Ö. (Yönetmen). (2022, 28 Ocak). Çaça ve cosplay (2. Sezon, 5. Bölüm) [Televizyon dizisi bölümü]. B. Ayaztaş ve F. Yiğit (Yapımcı), Gibi. Özcanlar Yapım Sarayı.• Podcast BölümüFennessey, S., &amp; Dobbins, A. (Sunucu). (2022, 6 Aralık). The top 5 movies of 2022 [Podcast bölümü]. The Big Picture. The Ringer. <a href="https://www.theringer.com/2022/12/6/23495887/the-top-five-movies-of-2022" target="_blank">https://www.theringer.com/2022/12/6/23495887/the-top-five-movies-of-2022</a> • Müzik KaydıBulutsuzluk Özlemi. (1995). Tepedeki çimenlik. Yaşamaya mecbursun [CD]. Ada Müzik.

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5575FAA9D0544084A15E741D3A7A7F33" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/2B21C0FE4C7047FBADE4528E8A375949" target="_blank">Yazar Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/B2AAC29A2189440ABCAEBF1E6D2125CD" target="_blank">Kapak Sayfası</a>

Aşağıdakilerin sağlandığından emin olunuz.Editöre mektup<ul type="disc"> <li>Makalenin türünün belirtildiği</li> <li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu</li> <li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li> <li>Dergi politikalarının gözden geçirildiği</li> <li>Referansların derginin benimsediği APA 6 referans sistemine uygun olarak düzenlendiği</li> </ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/69E3E785E9C84C1B8724F66192C53CA0" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu </a>Daha önce basılmamış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/6B873C4D14D64B0DB683EAF99A135719" target="_blank">Yazar formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E61040368DB441D38C140A96B97BE038" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul type="disc"> <li>Makalenin kategorisi</li> <li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li> <li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li> <li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks numarası</li> <li>Tüm yazarların ORCID’leri</li> <li>Teşekkür, çıkar çatışması, finansal destek bilgisi</li> </ul>Makale ana metni<ul type="disc"> <li>Önemli: Ana metinde yazarın / yazarların kimlik bilgilerinin yer almamış olması gerekir.</li> <li>Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı</li> <li>Özetler: 180-300 kelime aralığında Türkçe ve 180-300 kelime aralığında İngilizce özet</li> <li>Anahtar Kelimeler: 5 adet Türkçe ve 5 adet İngilizce</li> <li>Geniş Özet: 600-800 kelime İngilizce (Makale dili Türkçe ise) </li> <li>Makale ana metin bölümleri</li> <li>Kaynaklar</li> <li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, kaynak ve alt yazılarıyla)</li> </ul>

E-ISSN	2980-3101
Yayın Aralığı	Yılda İki Sayı
Editör	Şükrü Sim
Filmvisio, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi bünyesinde faaliyet gösteren hakemli, açık erişimli, akademik bir dergidir. Yılda iki kez (Haziran ve Aralık) çevrimiçi olarak yayımlanan Filmvisio’da, sinema alanı dâhilinde tarihsel, kuramsal ve eleştirel yaklaşımlara sahip disiplinlerarası ve kültürlerarası çalışmalara yer verilmektedir. Yayım dili Türkçe ve İngilizce olan dergide sinema alanında her türlü özgün araştırma makalesi, değerlendirme makalesi, çeviri, söyleşi, görüş, film, televizyon dizisi ve kitap eleştirisi olarak çeşitli akademik çalışmalar yer alabilmektedir. Dergiye gönderilen makaleler için herhangi bir işlem ücreti veya yayın bedeli talep edilmez.

Filmvisio

SON SAYI

12 Eylül Etkisinde 1980’li Yıllarda Türkiye’de İktidar ve Sinema İlişkileri

Leviathan Filminde Sinemasal Mekânın Kurgulanışı

Kolektif Belleğin Aktarıcısı Olarak Sinema: Persepolis Filminin Feminist Bellek Bağlamında İncelenmesi

İnteraktif Filmde Biçim ve İçerik: Black Mirror: Bandersnatch Filminin Analizi

Tatlı Dillim Filminin Kültür Göstergebilimi Açısından Çözümlenmesi

Donuk Bir Yaşamın Bütün Günleri: Lütfi Filminin Sisifos Söyleni ve Üç Aşamalı İntihar Kuramı Bağlamında İncelenmesi

METRİKLER

ABONE OL

İLETİŞİM