İstanbul Hukuk Mecmuası

GÖNDERBİLGİ
EnglishTürkçe

Araştırma Makalesi


DOI :10.26650/mecmua.2019.77.1.0016   IUP :10.26650/mecmua.2019.77.1.0016    Tam Metin (PDF)

Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti

Abdullah Selman Arısoy

Medeni yargılama hukukunda vakıalar her şeydir: Hak ve borçlar vakıalardan doğar, davanın sebebi vakıalardır ve hukukun resen uygulanması, diğer bir deyişle bizatihi yargılama faaliyetinin yapılabilmesi için vakıalara ihtiyaç vardır. Vakıalar hiçbir sınıflandırmaya sığmaz; önemli olan hukuken önemli, çekişmeli ve uyuşmazlığın çözümüne etkili olmalarıdır. Hukuken önemli, çekişmeli ve uyuşmazlığın çözümüne etkili olduğu takdirde her bir vakıanın ispatı gerekir ve bu vakıalar ispatlandığı takdirde Türk hukuku bu vakıalara resen uygulanmak suretiyle hüküm verilecektir (HMK m. 33; iura novit curia).

Anahtar Kelimeler: Vakıalar, İspat, Yargılama faaliyeti, Hukukun uygulanması, Iura novit curia
DOI :10.26650/mecmua.2019.77.1.0016   IUP :10.26650/mecmua.2019.77.1.0016    Tam Metin (PDF)

The Basis of Ex-Officio Application of Turkish Law By Judge In Terms of Civil Procedure Law: Facts, Importance of Facts, Classification of Facts from Different Aspects and Determination of Facts

Abdullah Selman Arısoy

In civil procedure law, facts are everything: Rights and obligations arise from facts, facts are the basis of an action and the ex-officio application of law, in other words the very act of judging, requires facts. Facts do not fit into any classification; what matters is that a fact is legally important, contested and effective for resolving the litigation. Provided that it is legally important, contested and effective for resolving the litigation, each and every fact should be proven, and when proven, a decision shall be made by way of an ex-efficio application of Turkish law to those facts (Art. 33 of Turkish Code of Civil Procedure; iura novit curia).

Anahtar Kelimeler: Facts, Proof, Act of judging, Application of law, Iura novit curia

GENİŞLETİLMİŞ ÖZET


A fact is whatever happens, which makes it different from law, that is, that which should be or that which should happen. Not all facts are legally important facts that lead to legal consequences. Facts are either legal cause or legal consequence. Thus, facts can be a pre-requisite for legal consequences, and legal consequences that are also a consequence of some prior facts may appear asa pre-requisite for other legal consequences. For example, the expressions of will from two parties are the prerequsite of a contract. But a contract, which is the legal consequence of expressions of will from two parties, is the pre-requisite for the rights and obligations that arise from the contract. In civil procedure law, facts are everything: rights and obligations arise from facts. By fact, one should understand undertakings as well as acts of disposal, legal deeds, legal transactions and so on. Although there was once some controversy as to whether facts or legal concepts are the cause of an action, scholars and jurisprudence are now unanimous in the belief that facts are the cause of action. The concept of the cause of action – and therefore facts, matter in many questions of civil procedure law, such as pendency, res judicata, prohibition of extension or alteration claim and defense. Facts are the pre-requisite of an ex-officio application of law, in other words the very act of judging. Because, the very act of judging is actually the act of applying abstract rules of law to tangible facts. Although some authors suggest certain models, facts do not fit into any classification. What matters is that a fact is legally important. Words, gestures, contracts, writings, knowledge of something, will, intention, approval, validity of contract, existence of a certain right, status of being married, the headquarters of a company being situated in a certain place, that a person is shareholder of a company – all of these can be legally important facts and thus legal cause or legal consequence for other legal consequences. Each and every legally important fact should be proven if contested and effective for resolving the litigation, and when proven, a decision shall be made by way of ex-efficio application of Turkish law to those tangible facts (Art. 33 of Turkish Code of Civil Procedure; iura novit curia). Facts can be exterior facts. Legal deeds are a person’s intentional actions that lead to legal consequences without the need of an expression of will. Legal transactions are legal deeds that lead to legal consequences in the same direction of expression of will. There are some legal deeds that are expressions of will, but the legal consequence arises without the need of the expression of will being in the same direction. A basic example of this is creditor’s reminding a debtor to pay. By reminding a debtor to pay, the creditor only wants a practical consequence, which is the payment of a debt. But this reminder creates a legal consequence for the debtor - called default. Physical deeds create legal consequences without an expression of will. For example, the rights of an author arise directly and ipso iure from the very act of making an intellectual work. Expressions of thoughts, news, and feelings are generally not legally important, but exceptionally they can be legal facts. For example, for certain causes of divorce, the spouse who forgives the other has no right to divorce, so in this case the expression of forgiveness is a legal fact. Deeds that are compatible with law lead to convenient legal consequences. For example the payment of a debt terminates the debt. Deeds that are against the law are legal facts as well, so they lead to inconvenient legal consequences (sanctions), since rules of law mean rules that are sanctioned by state power. For example that a creditor does not accept payment leads to the creditor’s default. Facts can be interior facts, such as error, intention, cognition, knowledge of some point, good faith, bad faith. So, interior facts should be proven when they are legally important, contested and effective for resolving the litigation. Facts can be positive facts and negative facts. For example, the payment of a debt is a positive fact, but the non-existence of a debt is a negative fact. That someone does not know the existence of a fraud, that the subject-matter of a contract is impossible, that someone makes a legal transaction without having the right of representation, that someone has no fault, can all be legally important facts because rules of law directly attach legal consequences to those negative facts. Although sometimes it is hard and only possible in an indirect way, negative facts should be proven as well. Facts can be past, present and future facts. So, if the rules of law attach legal consequences to them, even future facts should be proven. For example, if someone claims compensation due to a loss of support, the future fact that support would have remained had the loss never occurred should be proven. Facts can happen before or after the action. If they happen before the action, they are the cause of action. It is however controversial whether the facts that happen after the action can or cannot be alleged in the action. Some authors claim that these facts can be alleged without prohibition of extension or alteration of claim and defense; others however claim that these cannot be alleged due to the prohibition of extension or alteration of a claim or defense. If facts happen before the action, they can be subject to res judicata, so they can no longer be alleged in a new action. If they happen after the action, however, they are the cause of another action. Facts can happen outside of or during the action. Although some authors claim that confession outside of court constitutes discretionary evidence, we are of the opinion that it is a fact that needs to be proven. To us, facts that happen during the action can be evaluated as facts of procedure, so that they lead to procedural consequences. With facts being either cause or consequence, procedural facts bring the whole proceeding together. But in some cases, they can lead to consequences in material law as well, and thus can have a double effect.


PDF Görünüm

Referanslar

  • Akil C, ‘Boşanma Davalarında Vakıaların İleri Sürülmesi Zamanı Meselesinin Yargıtay Kararlarındaki Görünümü’ (2010) 12 (1) DEÜHFD 1-23. google scholar
  • Alangoya Y, Yıldırım, K, Deren-Yıldırım N, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Tasarısı: Değerlendirme ve Öneriler (İstanbul Barosu Yayınları 2006). google scholar
  • Alangoya Y, Yıldırım K, Deren-Yıldırım N, Medeni Usul Hukuku Esasları (Tıpkı 8. Baskı, Beta 2011). (“Usul”) google scholar
  • Alangoya Y, Medeni Usul Hukukunda Vakıaların ve Delillerin Toplanmasına İlişkin İlkeler (Fakülteler Matbaası 1979). Ansay SŞ, Hukuk Yargılama Usulleri, (7. Baskı 1960). google scholar
  • Aral F, Türk Borçlar Hukukunda: Takas (2. Baskı, Savaş, 2010). Aral V, Hukuk ve Hukuk Bilimi Üzerine (7. Baskı, Oniki Levha 2010). google scholar
  • Arısoy AS, ‘Çocuğun Desteğinden Yoksun Kalan Ana ve Baba Açısından Bakım İhtiyacı İçine Düşme Şartı’ (2017) 174 LHD 2859-2878. google scholar
  • Arslan R, Yılmaz E, Taşpınar-Ayvaz S, Medeni Usul Hukuku, (1. Baskı, Yetkin 2016). google scholar
  • Atalay O, ‘Delil Kavramı Üzerine’, Haluk Konuralp Anısına Armağan (Yetkin 2009) 129-138. Atalay O, Medeni Usul Hukukunda: Menfi Vakıaların İspatı, (Dokuz Eylül Üniversitesi Yayını 2001). (“Menfi Vakıalar”) google scholar
  • Başgil AF, ‘Hukukta Beyyine Nazariyesi’, Hukukun Ana Mesele ve Müesseseleri, (1946) 349-361. google scholar
  • Berkin N, Medeni Usul Hukuku Esasları, (1969). google scholar
  • Bilge N, Önen E, Medeni Yargılama Hukuku, (3. Baskı, 1978). google scholar
  • Bolayır N, Hukuk Yargılamasında Delillerin Toplanmasında Tarafların ve Hâkimin Rolü (Vedat 2014). google scholar
  • Boran-Güneysu N, ‘İşlem Türleri ve Usuli İşlemin Bu İşlem Türleri Arasındaki Yeri’, Haluk Konuralp Anısına Armağan (Yetkin 2009). (“İşlem Türleri”) google scholar
  • Boran-Güneysu N, Medenî Usûl Hukukunda Karar (Adalet 2014). (“Karar”) Bozbel S, Fikri Mülkiyet Hukuku (Oniki Levha 2015). google scholar
  • Budak, AC, Karaaslan V, Medeni Usul Hukuku (1. Baskı, Adalet 2017). google scholar
  • Chaix F, ‘L’apport des faits au procès’, Procédure civile suisse: Les grands thèmes pour les praticiens, (Editeur: François Bohnet) (2010) 116-140. google scholar
  • Çağa T, ‘Mahkemece Hüküm Verilirken Dava Tarihindeki mi Yoksa Hüküm Tarihindeki Maddi ve Hukuki Durum mu Esas Tutulmalıdır’, Ticaret Hukuku ve Yargıtay Kararları Sempozyumu VIII (26-27 Nisan 1991) 137-169. google scholar
  • Dedeağaç E, ‘Stajyerler için HMK: Üçüncü Bölüm, Dava Dilekçesinin Hazırlanması’ (3 Eylül 2013) <http://enderdedeagac.blogspot.com.tr/2013_09_01_archive.html> Erişim tarihi: 31 Mart 2019. google scholar
  • Deschenaux H, La distinction du fait et du droit dans les procédures de recours au Tribunal Fédéral (1948). google scholar
  • Develioğlu HM, Takas, (2. Baskı, Vedat 2012). Dinçkol A, ‘Karar Verme Sürecinde Hükmün Oluşması ve Hâkimin Fonksiyonu’, HFSA: 25. Kitap (İstanbul Barosu Yayınları 2012) 172-187. google scholar
  • Domaniç H, Hukukta Kaziyyei Muhkeme ve Nisbi Kuvveti, (1964). Dunand W, Du rôle respectif du juge et des parties dans l’allégation des faits, (1940). google scholar
  • Dural M, Sarı S, Türk Özel Hukuku Cilt I: Temel Kavramlar ve Medeni Kanunun Başlangıç Hükümleri (6. Baskı, Filiz 2011). google scholar
  • Erman H, Medeni Hukuk Dersleri, (3. Baskı, Der 2010). Eroğlu O, ‘Medeni Usul Hukukunda Davaya Cevap ve Cevap Dilekçesi Vermemenin Sonuçları’ (2018) 2 ABD 25-68. google scholar
  • Erzeybek H, Medeni Usul Hukukunda Tutanaklar (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 2015). google scholar
  • Göksu M, ‘Vakıa ve Hukuk’, Haluk Konuralp Anısına Armağan (Yetkin 2009) 323-350. google scholar
  • Görgün ŞL, Börü L, Toraman B, Kodakoğlu M, Medeni Usul Hukuku (6. Baskı, Yetkin 2017). Guldener M, Schweizerisches Zivilprozessrecht (3.Auflage, 1979). google scholar
  • Güncel Türkçe Sözlük <www.tdk.gov.tr> Erişim tarihi: 31 Mart 2019. google scholar
  • Gürdoğan B, ‘Temyiz Mahkemesinin Kontrolü Bakımından: Vakıa ve Hukuk’ (1956) 11 (3) AÜSBFD 258-285. google scholar
  • Hirş E, Pratik Hukukta Metod (Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü, 2001). google scholar
  • İyilikli AC, ‘Hukuk Yargılamasında Dava Sebebi Üzerine Bir İnceleme’ (2013) 106 TBBD 139204. google scholar
  • Karafakih İH, Hukuk Muhakemeleri Usulü (1952). google scholar
  • Karayalçın Y, Yongalık A, Hukukta Öğretim, Kaynaklar, Metod, Problem Çözme (7. Baskı, Bankacılık ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü 2008). google scholar
  • Karslı A, Medeni Muhakeme Hukuku (4. Baskı, Alternatif 2014). (“Medeni Muhakeme”) google scholar
  • Karslı A, Medeni Usul Hukukunda Usuli İşlemler (2001). (“Usuli İşlemler”) google scholar
  • Kılıçoğlu AM, Sınai Haklarla Karşılaştırmalı: Fikri Haklar (2. Baskı, Turhan 2013). google scholar
  • Kiraz TÖ, Medeni Yargılama Hukukunda: İkrar (Bilge 2005). google scholar
  • Kuru B, Arslan R, Yılmaz E, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı (25. Baskı, Yetkin, 2014). (“Usul”) google scholar
  • Kuru B, Arslan R, Yılmaz E, Medeni Usul Hukuku (21. Baskı, Yetkin 2010). (“Usul-21. Baskı”) google scholar
  • Kuru B, ‘Hukuk Davası Açarken ve Davaya Cevap Verirken Dikkat Edilmesi Gereken Hususlar’ Makaleler (Arıkan 2006) 203-214. google scholar
  • Kuru B, ‘Hukuk Usulünde Dava Sebebi’ Makaleler (Arıkan 2006) 215-246. (“Dava Sebebi”) google scholar
  • Kuru B, İstinaf Sistemine Göre Yazılmış: Medeni Usul Hukuku (Legal 2016). (“Usul-İstinaf”) google scholar
  • Kuru B, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı (Legal 2015). (“Usul”) Kuru B, Hukuk Muhakemeleri Hukuku - Cilt: II (6. Baskı, 2001). (“Cilt: II”) google scholar
  • Meier I, Iura Novit Curia (1975). google scholar
  • Motulsky H, Principes d’une réalisation méthodique du droit privé: La théorie des eléments générateurs des droits subjectifs (1948). google scholar
  • Namlı M, Türk ve Fransız Hukukunda İsticvap ve Tarafların Dinlenmesi (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 2007). google scholar
  • Nomer E, Davada Yabancı Kanun (1972). Oğuzman MK, Barlas N, Medeni Hukuk (20. Bası, Vedat 2014). google scholar
  • Öktem İ, Hukuk Muhakemesinde Hak Nasıl Müdafaa Edilir (Hapisane Matbaası 1938). google scholar
  • Önen E, ‘Feragat ve Kabul Kesin Hüküm Teşkil Etmez’ (1976) 1 ABD 26-39. (“Feragat ve Kabul”) google scholar
  • Önen E, Medeni Yargılama Hukuku Dersleri (1979). (“Medeni Yargılama”) google scholar
  • Özekes M, ‘Dava Dilekçesinde Hukuki Sebep Bildirmek Zorunludur’ Haluk Konuralp Anısına Armağan (Yetkin 2009) 745-781. (“Hukuki Sebep”) google scholar
  • Özekes M, ‘HMK’da İspat ve Deliller Bakımından Getirilen Yenilikler’ <http://web.e-baro.web.tr/ uploads/25/6.pdf> Erişim tarihi: 31 Mart 2019. (“Yenilikler”) google scholar
  • Özkaya-Ferendeci HÖ, ‘Kesin Hükmün Zaman İtibariyle Sınırları’, Haluk Konuralp Anısına Armağan (Yetkin 2009) 183-195. google scholar
  • Özmumcu S, ‘Davanın Açılmasına Bağlanan Sonuçların Davanın Açılmamış Sayılması Halinde Değerlendirilmesi’ (2012) 70 (2) İÜHFM 183-206. google scholar
  • Öztan B, Medeni Hukukun Temel Kavramları (37. Baskı, Turhan 2012). (“Medeni Hukuk”) google scholar
  • Öztan F, Fikir ve Sanat Eserleri Hukuku (Turhan 2008). (“Fikri Mülkiyet”) Pekcanıtez H, Atalay O, Özekes M, Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı (3. Baskı, Yetkin 2015). (“Usul Ders”) google scholar
  • Pekcanıtez H, Atalay O, Özekes, M, Medeni Usul Hukuku (14. Baskı, Yetkin 2013). (“Usul-14. Baskı) google scholar
  • Pekcanıtez Usul-Cilt: I (Editörler: Pekcanıtez H, Özekes M, Akkan M, Taş-Korkmaz H) (15. Baskı, Oniki Levha 2017). google scholar
  • Pekcanıtez Usul-Cilt: II (Editörler: Pekcanıtez H, Özekes M, Akkan M, Taş-Korkmaz H) (15. Baskı, Oniki Levha 2017). google scholar
  • Postacıoğlu İ, ‘Davanın ve Kaziyei Muhkemenin Unsuru Olarak Hukuki Sebep’, Dr. A. Recai Seçkin’e Armağan (1974) 497-527. google scholar
  • Postacıoğlu İ, Medeni Usul Hukuku Dersleri (6. Baskı, 1975). (“Usul”) Postacıoğlu İ, Şehadetle İspat Memnuiyeti ve Hudutları (1964). (“Şehadetle İspat Memnuiyeti”) Roguin E, La règle de droit (1889). google scholar
  • Schilken E, ‘Medeni Yargılamada Hâkimin Rolü’, İlkeler Işığı Altında Medeni Yargılama Hukuku (Derleyen: M. Kamil Yıldırım) (2. Baskı, Alkım 2001) 43-66. google scholar
  • Sevilen A, ‘İkrar Tecezzi Kabul Etmez’ (1936) 5 İzmir BD 76-96. Sezer ST, Medeni Usul ve İcra-İflas Hukukunda Takas (Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 2010). google scholar
  • Tanrıver S, ‘Hukuk Muhakemeleri Kanunu Tasarısı’nın 1 ilâ 122. Maddelerinde Yer Alan Temel Düzenlemeler ve Bunların Genel Çerçevede Değerlendirilmesi’ (2008) 57 (3) AÜHFD 635-664. google scholar
  • Tanrıver S, Medeni Usul Hukuku Cilt: I (Yetkin 2016). (“Usul”) Tappy D, ‘Dispense de Preuve et Renonciation à la Preuve’, Beweisrecht der neuen ZPO: Chancen und Risiken (2012) 75-99. Tekinalp Ü, Fikri Mülkiyet Hukuku (5. Baskı, Vedat 2012). google scholar
  • Topuz G, Topuz S, ‘Takasın Davada İleri Sürülmesi’ (2008) 57 (3) AÜHFD 719-731. google scholar
  • Toraman B, Medeni Usul Hukukunda Bilirkişi İncelemesi (Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 2012). google scholar
  • Tutumlu MA, ‘Hukukun Gerçekleşmesinde Yargıcın Rolü’, HFSA 25. Kitap (İstanbul Barosu Yayınları 2012) 13-28. google scholar
  • Tutumlu MA, ‘Hukuk Yargılamasında Delil İkamesinin Kapsamı, Şekli ve Zamanı’ (1989) 6 TBBD 924-934. (“Delil İkamesi”) google scholar
  • Ulukapı Ö, ‘Yargıtay Kararları Işığında Medeni Usul Hukukunda Yargılamaya Hâkim Olan İlkelerden Taraflarca Hazırlama İlkesi’ (1998) 1-2 SÜHFD 713-732. google scholar
  • Umar B, ‘İsbat Yükü Kavramı ve Bununla İlgili Diğer Bazı Kavramlar’ (1962) 28 (3-4) İÜHFM 790-798. google scholar
  • Umar B, ‘Muhtevası ve Hukuki Mahiyeti Bakımından İkrar Kavramı’ (1964) 30 (1-2) İÜHFM 244263. (“İkrar Kavramı”) google scholar
  • Umar B, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi (2. Baskı, Yetkin 2014). (“Şerh”) google scholar
  • Üstündağ S, ‘Borçlar Kanunu Hükümlerine Göre Takas ve Davada Kullanılmasının Arz Ettiği Özellikler’ (1960) 25 (1-4) İÜHFM 214-224. (“Takas”) google scholar
  • Üstündağ S, İddia ve Müdafaanın Değiştirilmesi Yasağı (1967). (“Yasak”) Üstündağ S, Medeni Yargılama Hukuku (7. Baskı, 2000). (“Medeni Yargılama”) google scholar
  • van Schooten H, ‘Law as Fact, Law as Fiction: A Tripartite Model of Legal Communication’, Interpretatıon, Law and The Constructıon of Meaning, Collected Papers On Legal Interpretation in Theory, Adjudication And Political Practice, (Editörler: Anne Wagner, Wouter Werner Deborah Cao) (Springer 2007) 3-20. google scholar
  • Yılmaz E, Islah (4. Baskı, Yetkin 2014). (“Islah”) google scholar
  • Yılmaz O, ‘Hukukun Vakıaya Uygulanması’ Dr. A. Recep Recai Seçkin’e Armağan (1974) 895917. (“Hukukun Vakıaya Uygulanması”) google scholar

Atıflar

Biçimlendirilmiş bir atıfı kopyalayıp yapıştırın veya seçtiğiniz biçimde dışa aktarmak için seçeneklerden birini kullanın


DIŞA AKTAR



APA

Arısoy, A.S. (2019). Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti. İstanbul Hukuk Mecmuası, 77(1), 1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


AMA

Arısoy A S. Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti. İstanbul Hukuk Mecmuası. 2019;77(1):1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


ABNT

Arısoy, A.S. Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti. İstanbul Hukuk Mecmuası, [Publisher Location], v. 77, n. 1, p. 1-47, 2019.


Chicago: Author-Date Style

Arısoy, Abdullah Selman,. 2019. “Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti.” İstanbul Hukuk Mecmuası 77, no. 1: 1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


Chicago: Humanities Style

Arısoy, Abdullah Selman,. “Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti.” İstanbul Hukuk Mecmuası 77, no. 1 (Jun. 2025): 1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


Harvard: Australian Style

Arısoy, AS 2019, 'Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti', İstanbul Hukuk Mecmuası, vol. 77, no. 1, pp. 1-47, viewed 26 Jun. 2025, https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


Harvard: Author-Date Style

Arısoy, A.S. (2019) ‘Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti’, İstanbul Hukuk Mecmuası, 77(1), pp. 1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016 (26 Jun. 2025).


MLA

Arısoy, Abdullah Selman,. “Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti.” İstanbul Hukuk Mecmuası, vol. 77, no. 1, 2019, pp. 1-47. [Database Container], https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


Vancouver

Arısoy AS. Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti. İstanbul Hukuk Mecmuası [Internet]. 26 Jun. 2025 [cited 26 Jun. 2025];77(1):1-47. Available from: https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016 doi: 10.26650/mecmua.2019.77.1.0016


ISNAD

Arısoy, AbdullahSelman. “Medeni Yargılama Hukukunda Hâkimin Türk Hukukunu Resen Uygulamasının Temeli: Vakıalar, Vakıaların Önemi, Vakıaların Çeşitli Yönlerden Sınıflandırılması ve Vakıaların Tespiti”. İstanbul Hukuk Mecmuası 77/1 (Jun. 2025): 1-47. https://doi.org/10.26650/mecmua.2019.77.1.0016



ZAMAN ÇİZELGESİ


Gönderim30.04.2019
Kabul15.06.2019

LİSANS


Attribution-NonCommercial (CC BY-NC)

This license lets others remix, tweak, and build upon your work non-commercially, and although their new works must also acknowledge you and be non-commercial, they don’t have to license their derivative works on the same terms.


PAYLAŞ



İstanbul Üniversitesi Yayınları, uluslararası yayıncılık standartları ve etiğine uygun olarak, yüksek kalitede bilimsel dergi ve kitapların yayınlanmasıyla giderek artan bilimsel bilginin yayılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. İstanbul Üniversitesi Yayınları açık erişimli, ticari olmayan, bilimsel yayıncılığı takip etmektedir.