Mehmet

Traditionally, Kantian thought is rooted in the notion that a priori concepts are fundamental, universal, and necessary preconditions for experience. These concepts are usually seen as independent of empirical influences, forming a core part of Kant’s epistemology as laid out in the Critique of Pure Reason. However, this article argues for a nuanced reinterpretation, challenging the conventional understanding by proposing an epigenetic model for the formation of a priori concepts. This approach not only revisits the core of Kantian epistemology but also brings in a dynamic perspective on how rationality and autonomy interact within the context of life.&nbsp;One of the key philosophical debates underpinning this re-evaluation is the opposition between preformationism and epigenesis, a contrast that Kant himself draws upon, particularly in the Critique of Pure Reason and the Critique of Judgment. Preformationism suggests that all traits and structures are pre-determined, much like pre-written codes that only need to unfold over time. In contrast, epigenesis emphasizes a formative process, where structures are not pre-given but develop through interaction and adaptation. The article argues that a priori concepts can be better understood through an epigenetic framework, where they are not fixed and predetermined but rather self-generated through cognitive processes. This allows for a more flexible and evolving understanding of these concepts, resonating with the dynamic interplay between reason and experience.To support this interpretation, the article draws parallels with the biological concept of Bildungstrieb (formative drive), introduced by the German biologist Johann Friedrich Blumenbach. Blumenbach’s theory was influential in the late 18th century and emphasized the capacity of living organisms to self-organize and develop autonomously. By drawing on this concept, the article suggests that rational concepts, much like living organisms, exhibit a form of self-organization. This interpretation positions a priori concepts not as rigid structures imposed upon experience but as emergent properties that arise from the interaction of the cognitive faculties. This approach is not merely metaphorical; it seeks to underline a genuine parallel between biological development and cognitive formation, suggesting that understanding the latter could benefit from insights gained from the former.&nbsp;Reflective judgment, as examined in Kant’s Critique of Judgment, serves as a central point in this argument. Unlike determinative judgment, which applies existing concepts to specific objects, reflective judgment is concerned with finding new principles that can unify diverse phenomena. The article posits that reflective judgment has an autonomous and creative role, capable of generating new principles that arise from engaging with the contingencies of life. This capacity for adaptation and responsiveness to the unexpected aligns with the epigenetic model, where concepts develop not in isolation but through an ongoing process of reflection and adjustment. In this way, reflective judgment embodies a form of self-organization that challenges the static, preformed nature of traditional a priori concepts.The article further builds on this reinterpretation by engaging with contemporary philosophical discussions, particularly the work of Catherine Malabou. Malabou’s interpretation of Kant introduces the idea of a "plastic" or flexible transcendental, suggesting that even the most fundamental structures of cognition can undergo transformation. This plasticity is likened to biological plasticity, where organisms can adapt to changing conditions. Malabou’s insights help to support the article’s claim that Kant’s transcendental framework should not be seen as a rigid, unchangeable system but as one that is capable of evolution and adaptation, particularly through the mechanism of reflective judgment. Thus, the transcendental is reimagined as a dynamic and living structure, open to change rather than confined to static, predetermined rules.In rethinking the transcendental through the lens of reflective judgment, the article also revisits Kant’s ideas on causality and contingency. Traditional Kantian causality is deterministic and operates according to universal laws. However, when applied to the realm of life, strict determinism falls short of capturing the adaptive, contingent nature of living beings. The article suggests that reflective judgment allows for a reconceptualization of causality that accommodates contingency, providing a framework that can account for the flexibility and unpredictability inherent in life processes. This form of "contingent causality" does not undermine the structure of reason but rather expands it, allowing for a richer understanding of how principles can emerge from experience without being entirely determined by it.&nbsp;Ultimately, the article argues that this reinterpretation has broader implications for how we understand the relationship between autonomy, rationality, and nature. If a priori concepts can be understood as emergent rather than pre-given, then rationality itself can be seen as a more fluid, adaptive, and creative force. This perspective contrasts sharply with more rigid, classical notions of rationality, where reason is viewed as a purely deterministic and inflexible system. By proposing that reason, much like life, has the capacity for self-organization and adaptation, the article suggests a new way of thinking about autonomy—one that emphasizes flexibility, responsiveness, and the ability to generate new principles rather than merely applying pre-existing ones.The implications of this argument extend beyond Kantian philosophy to contemporary debates in fields like philosophy of biology, cognitive science, and epistemology. By framing the transcendental in a way that allows for contingency and self-organization, the article opens up possibilities for dialogue with modern theories of complexity, emergence, and systems thinking. It challenges the idea that Kantian philosophy is inherently rigid or closed off from new interpretations, instead presenting it as a system that can accommodate growth, change, and adaptation. This reimagining of the transcendental as a living, evolving structure calls for a re-examination of classical concepts, such as rationality and reflection, and suggests that Kant's insights can still offer valuable frameworks for understanding the dynamic, contingent processes of life and cognition.In conclusion, this extended analysis repositions Kant’s transcendental philosophy not as a closed, static system but as an open, adaptive framework. By drawing on biological concepts and modern philosophical interpretations, it argues for a model where a priori concepts are seen as products of a formative process akin to the self-organization found in living systems. This perspective encourages a reevaluation of how we understand the interaction between reason and experience, offering a more nuanced, dynamic account of autonomy and rationality that remains relevant to contemporary philosophical discourse.

Rethinking Kant’s Transcendental Concept in the Context of Life and Reflective Judgment

By examining the historical treatment of consciousness and its inherent property and intentionality in the philosophical works of Plato, Aristotle, and Avicenna (Ibn Sinâ), this research aims to uncover the conceptual threads woven throughout these different intellectual traditions, rather than to pinpoint their origins. It is argued that while Ancient Greek and Islamic philosophy lacked clear terminology for consciousness and intentionality, these concepts are nevertheless discernible in their rich soul-based theories. Moreover, we argue that these early formulations may have laid the groundwork for later notions of consciousness and intentionality, culminating in Edmund Husserl’s phenomenologyOur research begins with a close reading of Plato’s and Aristotle’s thoughts on the soul; and by careful investigation on their perspectives in the hope to provide light on the function of consciousness in Ancient Greek thinking and identify potential connections to intentionality. Though these philosophers did not use modern terminology, a nuanced analysis uncovers remarkable parallels with contemporary concepts. We also analyze why these philosophers related consciousness with soul theories and how this association may have supplied early insights into intentionality, a term that would become critical in subsequent philosophical discourse.In general, although consciousness is the undisputed central concept of current research, ancient Greek philosophers’ understanding is important in terms of giving us an idea of what consciousness was at that time with discourses on the soul. Plato’s corpus describes consciousness as a non-spatial movement that encompasses all intellectual and emotional activity. Given Plato’s view of the soul as the root of all global occurrences and essentially conscious, we are able to contend that human actions such as thinking, volition, inquiry, and moral reasoning are akin to modern concepts of consciousness. When we examine the conscious activities of human beings in this mental movement from a contemporary perspective, it can be said to bear an indirect resemblance.Nonetheless, while tracing intentionality in Plato’s work presents challenges, it ought to suggest that it manifests in his treatment of knowledge or being as always “directed toward something” – a notion that aligns with later formulations of intentionality, even if not explicitly termed as such.&nbsp;Continuing with Aristotle’s views on consciousness, as found in his foundational work On the Soul (Peri Psûkhê, De Anima), it is first necessary to distinguish between potentiality and activity. According to Aristotle, the soul develops as the completion of a process that begins with potentiality and ends with activity. This process is essentially oriented toward achieving something similar to the deliberate nature of consciousness. This fundamental directedness is precisely why we examine Aristotle’s views on the soul in terms of consciousness and intentionality. From this perspective, we can define the soul by first differentiating between potentiality and activity and then questioning consciousness within this framework.We then turn to Avicenna, whose work on the nafs (soul) and consciousness serves as a bridge between Ancient Greek thought and later medieval and modern developments. We examine Avicenna’s Flying Man thought experiment and its relation to Aristotelian metaphysics as crucial for understanding his conception of consciousness. By placing Avicenna in this dialog with Aristotle, we will be able to show how his elaboration on the soul further develops and refines the concepts of consciousness and intentionality.&nbsp;One of the main motivations behind this study is the eventual recognition that Franz Brentano and Edmund Husserl’s nineteenth-century and twentieth-century discussions of consciousness and intentionality are heirs to a long and rich philosophical tradition that we argue upon, from Ancient Greek to Islamic philosophy and further to modern phenomenology. This conception has consistently dealt with the relationship between consciousness and its intentionality to objects. By tracing this complex legacy, we aim to highlight the historical depth of these concepts and provide a philosophical framework for understanding their development.&nbsp;

Soul, Consciousness, and Intentionality: An Inter-Traditional Philosophical Investigation

Çağlar

For Nicolai Hartmann, there is a common argument shared by attempts that miss the constitutive priority of the relation of transcendence in all forms of epistemic phenomena. The line of thought, which is crystallized in the doctrine of transcendental idealism and which Hartmann calls the “correlativistic argument,” is as follows: It is impossible to separate the object from consciousness. Even physical things that exist independently of our cognition require the recognition of a subject. To the extent that Edmund Husserl's phenomenology follows this line of thought, it becomes the focus of Hartmann's criticism. However, Hartmann sees the relation of knowing as a more fundamental relation than the intentional relation that an act of representing, imagining, thinking or judging establishes with its object. The relation of knowing that constitutes knowledge is a relation of transcendence, and what is essential here is that the object cannot be consumed by its being an object for consciousness. The physical thing which the act of knowing intends and grasps, has a 'being' that is 'trans objective'. This thing is what it is irrespective of whether consciousness makes it an object or not. This point, emphasized by Hartmann, is supported by the naive consciousness of the natural attitude. Phenomenology, on the other hand, turns its back on the realism of the natural attitude, since it commits the error of confusing the object and the existent. However, ontology, whose subject matter is the study of the being as being, does not reduce the being to the given, the intended, the represented, because the being is never an object that must be considered in relation to a subject. A phenomenological ontology that examines beings in terms of their meaning for human beings makes all beings relative to human beings. For Hartmann, however, such an attempt ignores the problem of being. Hartmann attaches importance to the fact that the prereflective intentionality that dominates the natural attitude is directed not towards the subject, but towards what confronts the subject, what presents itself to the subject. For Hartmann, not only everyday life but also the sciences maintain natural realism. Both the natural sciences and the social sciences have a belief that the objects they deal with have a reality independent of us. On the other hand, Husserl introduces terms such as bracketing and reduction to denote the reflective attitude that goes backwards from what exists to their manifestation in consciousness. According to Husserl, phenomena are not recognized in the natural attitude. In order for phenomena to be recognized, it is necessary to reflect on their givenness. However, in Hartmann's eyes, reflecting on the givenness of things is not enough to reach the thing itself. Because it is impossible to align the thing with its givenness to consciousness. When we try to understand phenomena purely in terms of their being phenomena, it becomes clear that the object that appears in them is a purely intentional object, that is, it does not matter whether this object corresponds to an existent or not. In every knowledge, nonetheless, there is the consciousness that the object is more than what is known about it at that moment. When I take into account the trans objective side of the existent, I exhibit an activity of knowing that attempts to reach into its being initself and objectify it. Here, Hartmann states that consciousness performs a “transcendent act”. The objects to which transcendent acts are directed are independent of the acts directed at them, and do not owe their existence to those acts. On the other hand, Husserl argues that in some cases there is no distinction between the intentional object of representation and its external object. The recognition of the intentional object as the same as the external object is legitimate when it is possible to prove this through experience. On the basis of the consciousness world correlation advocated by phenomenology, it can be said that the existence of things cannot be conceived without an actual consciousness. Phenomenology does not doubt the existence of actual things, but wants to prove this existence for consciousness. In order to carry out the proving process, we must cease to presuppose the existence of the beings whose existence is to be proved and look for ways to justify this presupposition rationally and legitimately. Husserl argues that everything that exists can only be thought of as an intentional unity. The fact that the physical thing is always relative to consciousness in the relation of knowledge means that it can only be said to exist as a correlate of consciousness. For Husserl, the assumption of &nbsp;a being initself that cannot be experienced in principle is contradictory. There is no property of such an allegedly inexperienced being that cannot be attributed to it on the basis of experience.

Is Nicolai Hartmann’s Critique of Phenomenology Justified? A Comparison with  Edmund Husserl

Funda

The problem of evil, which has its roots in ancient thought, has been discussed by scholars throughout history, and solutions have been attempted to address the problem. Despite the evils occurring in the universe, thinkers have addressed the problem against or in favor of God’s existence. Some thinkers have argued that it is not possible to speak of a purely good God in the face of evil, while others have argued that the existence of evil does not contradict God's justice and power.&nbsp;Although it is accepted that it was first formulated as a philosophical problem by Epicurus (d. 270 BCE), the problem of evil points to an ancient issue of how the belief in an all-powerful, all-knowing, and good God can be related to the evils seen in the world. The problem of evil, one of the main topics of philosophy of religion today, has also been addressed by Islamic thought traditions, and efforts have been made to provide solutions compatible with Islam’s understanding of God.&nbsp;In this study, starting from the handling of the phenomenon of evil in Ancient Greek Philosophy, the definitions and types of evil by philosophers and the views of the three schools of Islamic thought, theology, philosophy and Sufism, on this issue are evaluated. Islamic thinkers, who generally have an optimistic attitude, have tried to justify that the existence of God and evil do not contradict, and have presented many examples and proofs on the subject. Ziyāeddin al-Kamālī, one of the representatives of the Jadīdist movement, whose views on the problem of evil have been tried to be conveyed with reference to his text God’s Justice. In God’s Justice, al-Kamālī, who approaches the problem of evil in an optimistic and constructive manner, emphasizes that the phenomenon of evil does not contradict God’s wisdom and justice and tries to produce solutions by giving examples from parables and verses. This article, which is based on an analysis of the problem of evil in Islamic philosophy and Kemālī's analysis of the problem of evil in particular, deals with the problem of evil in Islamic thought. Information about Kemâlî’s life and works is given. Then, based on al-Kamālī's Philosophy of Islam, Allah's Justice, his approach to the problem of evil is tried to be revealed. In Islamic thought, the problem of evil is addressed in the sciences of theology, philosophy, and mysticism. These schools have analyzed the problem of evil within a theoretical framework and have tried to explain it in relation to God’s justice and omnipotence. In theological tradition, evil is generally discussed within the framework of the hüsün kubuh debate. Muʿtazilite, Ashʿarī and Māturīdī theologians tried to justify mental evils such as natural disasters, diseases, murder, rape, torture, theft, etc. within the framework of divine justice. When we examine the problem of evil in the philosophical system, philosophers, based on their understanding of the theory of emanation, saw evil as the absence of goodness and tried to explain the types of evil from this perspective. When we look at Sufis, on the other hand, they dealt with evil within the framework of God and the world as in philosophy and theology and made sense of evil from the perspective of wahdat al-wujūd, which constitutes the center of Sufism’s understanding of existence. In this study, after drawing a general framework on this ancient issue, Ziyāeddin Kamālī (d. 1942), an important thinker of the movement known as "Jadidism" in modern Islamic thought, will try to reveal his views on the problem of evil in line with the short text he wrote to address this issue.

Zı̇yâeddin Al-Kamālī and His Approach to the Problem of Evil

Alper

My first aim in this study is to investigate what a distinction should be based on that would allow us to categorise philosophical works. First, I examine the distinction between continental philosophy and analytic philosophy. One way of doing this is to compare these two traditions in terms of subject matter. Although in the first half of the 20th century analytic philosophy excluded some of the basic areas of philosophy, such as ethics, aesthetics and metaphysics, in the second half of the 20th century this changed. These areas are now seen as central to the analytic tradition. Something similar can be said if one compares the two traditions in terms of writing style, use of metaphor and thought experiment, and style of argument. I argue that neither of these gives us a proper criterion for making sense of the analytic-continental distinction, which means that this distinction is not comprehensive enough to categorise philosophical works. Second, I discuss the distinction between history of philosophy and systematic philosophy, which is often used in Türkiye to group faculty members in philosophy departments. This distinction is also not promising for categorising philosophical works, because it seems to assume that a nonhistorical work is systematic, or that a systematic work does not require historical discussion. The third distinction, between philosopher-based philosophy and problem-based philosophy, provides the desired comprehensiveness. In this distinction, the criterion is whether the philosophical work seeks to clarify the views of a philosopher or whether it seeks an answer to a philosophical problem on its own. The titles of the philosopher-based works are usually of the form “The concept/problem of x in philosopher A”. The content of the work forces the writer to refer to one or more philosophers (or philosophical schools) in the title. The problem-based works, on the other hand, do not essentially depend on the views of other philosophers.Using the distinction between philosopher-based and problem-based philosophy, I then examine the doctoral theses completed in Türkiye in the last 20 years. It is plausible to assume that the doctoral thesis is one of the most important (if not the most important) piece of writing in one’s academic career. In most cases, it determines later research interests. To carry out this examination of doctoral theses, I used the Council of Higher Education’s open thesis database. This research involved looking at the title, abstract and table of contents of the thesis. In some cases, it was necessary to read parts of the main text in order to categorise the thesis.&nbsp;This examination shows that philosopher-based theses have clearly dominated the philosophical scene in the last 20 years. However, this examination also shows that the number of problem-based theses has increased in the recent period. In order to evaluate this increase, I compare two approaches to doing philosophy. After discussing the contributions that both philosopher-based and problem-based studies can make to the philosophical development of the researcher, and the shortcomings that they can cause, I ask which of these two approaches is better suited to meet society’s expectations from academic philosophy. Failure to answer criticisms such as that philosophers only engage in abstract discussions or are stuck on figures from the past may result in philosophy losing its place in the academy. From this point of view, problem-based philosophy is better suited to making practical contributions to social needs. The recent growth of interest in social epistemology and the social philosophy of language are promising examples of how philosophy can respond to social needs.In sum, problem-based philosophy is better at showing non-philosophers why philosophical problems are important by addressing these problems on their own, rather than through the mediation of a particular philosopher. In this respect, it is positive that there is a growing interest in problem-based philosophy at the doctoral level in Türkiye.

An Overview of Recent Philosophical Works in Türkiye in the Light of the Distinction Between Philosopher-Based and Problem-Based Philosophy

Reason, Truth and Technology in Modern Societies in the Context of The Frankfurt School

Soheil

A Comparison between Locke’s and Mill’s Notions of Liberty

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

MAKALE ÇAĞRISI

Eylem

From within the phenomenological movement, criticism has often been directed at phenomenology’s commitment to Cartesian philosophy and its transcendental character. An example of such criticism has recently been presented by Claude Romano, who views transcendental phenomenology as a subjective philosophy and characterises his own phenomenology as “realist”. According to Romano, phenomenology should not and cannot be transcendental. I argue against Romano’s claim and defend that a transcendental phenomenology is possible and that phenomenology, if it is to be an original philosophy, must be transcendental. The first section is devoted to the claim that the Cartesian character of early Husserlian phenomenology and its transcendental turn resulted from taking scepticism seriously. Romano argues that what led Husserl to transcendental phenomenology was his belief that the task of philosophy is to ground the sciences in the face of scepticism and his assumption that there is an irreducible ontological distinction between consciousness and reality, based on this universal doubt. However, Romano stated that the sciences do not need philosophy to ground their truths; this is already an outdated idea. Secondly, the fact that we can doubt a singular perception does not make us doubt our perception and the existence of the world as a whole. On the contrary, any illusion is possible only on the basis of the continuity and permanence of a structurally coherent world. If the sciences can solve all their problems without the help of philosophy, and if a universal doubt is already impossible, then phenomenology does not have to be a transcendental philosophy based on the cogito. Moreover, Romano argues that transcendental phenomenology is not even possible, since it tries to bring together three incompatible theses –realism, dualism, and transcendentalism. In the following sections, I will attempt to explain why Romano’s criticisms are unjustified. The second section is devoted to showing how the theses that Romano claims incompatible can be reconciled and together make a transcendental phenomenology possible. Phenomenology claims to overcome the traditional distinction between appearance and reality through its own notion of phenomena. In this approach, what manifests itself is the thing itself, there is no reality behind its manifestation to which we have no access. Phenomenological intentionality, on the other hand, is to be understood as a mutually constitutive relation or correlation between consciousness and the world on the basis of a factual contact between a sufficiently developed organism and the Earth. Correlation itself precedes consciousness and the world, both of which become what they are by differentiating from each other and within themselves through various syntheses. Taking all this into account, it is possible for phenomenology to be both “realist” and transcendental, and at the same time to recognise the ontological difference between consciousness and worldly objects. The third section deals with the universal epoché that reveals the consciousness-world correlation beyond the idea of a limited epoché that leads to pure and absolute consciousness. In this way, consciousness is only one of the constitutive elements of a transcendental sphere in which we can consider the mutual constitution of consciousness and the world at different levels. The fourth section argues that Husserl’s main interest in scepticism has to do with the historical role assigned to scepticism, depending on the original idea of philosophy as a universal, rigorous and first science. According to Husserl, true philosophy begins as a theory of knowledge in the face of sceptical attacks about the possibility of knowledge, and then necessarily develops into an ontology understood as the science of being. Just as philosophy undertakes the task of grounding scientific knowledge in terms of its possibility, it also undertakes the task of revealing the conditions of possibility for the existence of the world and of the objects, which the sciences take as given from the outset. Thus, philosophy will precede and ground all other sciences, both epistemologically and ontologically. The final section shows that transcendental phenomenology, with its own method and theme, is the only genuine philosophy capable of overcoming scepticism and realising the original idea of philosophy. For phenomenology opens a transcendental sphere with the universal epoché which is imposed by scepticism. By describing the essential structures of correlation operating in this sphere, it can elucidate the conditions of possibility of all beings and their knowledge, and thus epistemologically and ontologically ground all sciences. In conclusion, for Husserl, taking scepticism seriously is not a Cartesian project and ideal, but a matter directly related to what philosophy is and should be at its origin. Phenomenology’s originality depends on its transcendental character, as long as it is not understood as an idealist position against realism, but as a position that investigates the conditions of possibility of objects and their objective knowledge in their relation to subjectivity in the face of all forms of objectivism.

Fenomenoloji Transandantal Olmak Zorunda mı?

Following advancements in physics, 19th-century thinkers strongly endorsed the idea of the scientific method as the only path to attaining knowledge. This view, which has significant philosophical implications, was termed scientism in the 20th century. Beyond epistemology, it fosters materialistic attitudes toward ontological, axiological, and religious understandings. The proponents of scientism argued that non-natural scientific disciplines should also be scientized. One method of elucidating scientism is to evaluate the epistemological foundations underlying this perspective. The uniqueness of scientism, which includes ontological and axiological attitudes as well as social, political, moral, and religious interpretations, lies in its proposed solution to the epistemological problem of knowledge. Scientism, as a materialistic approach, presupposes material reality. This makes epistemic concerns about the possibility of true knowledge comprehensible. The term ‘epistemic concern’, as used in this article, goes further from the question of the nature of knowledge to worries about the reliability of the elements used in the justification of propositions. Epistemological scientism seeks to address these concerns by identifying reliable basis for propositions while avoiding metaphysical assumptions. The scientific method is considered reliable because it is rooted in material reality, and the processes of forming scientific propositions are regarded as reliable because of their connection to reality. In addressing epistemic concerns, scientism adopts an externalist approach, emphasizing the importance of psychological processes triggered by external stimuli in the formation of knowledge rather than focusing on subjects’ access to cognitive elements. In other words, proponents of scientism overlook epistemic norms, principles, and standards, focusing instead on the reliable or warranted outcomes of experiments. Because the norms employed in traditional epistemology are not based on empirical evidence. In the context of the question of what can truly be known, epistemic concerns emerge from the expectation that knowledge should have an objective external foundation. The epistemic regress problem presents challenges in justifying metaphysical propositions through appeals to a priori principles. Consequently, the scope of genuine knowledge is often considered to be limited to material reality, which can be apprehended through perception and objective experimentation. Within this framework, the resolution of epistemic concerns is sought through the establishment of a reliable, logically structured process for acquiring knowledge, rather than solely addressing the conditions under which the subject is justified. In summary, this reliable knowledge acquisition method aligns with the scientific method as a means of attaining understanding. This perspective establishes methodological boundaries for disciplines beyond the natural sciences, influencing philosophy, humanities, and social sciences. This article examines the foundations of these limitations and draws philosophical conclusions using a philosophical analysis method. For this reason, it begins by emphasizing scientism, highlighting its central role in the problem of knowledge. It argues that scientism is fundamentally rooted in an epistemic concern, which arises from the question, “How can we know that we know?”. This concern represents the quest for a solid foundation to support the reliability of knowledge acquisition processes. Since the core elements of human beliefs—such as perception and sensation—are derived from reality and objectivity, reliability is considered a characteristic of empirical investigation. The relationship between the ontology of scientism and the externalist approach of epistemological scientism has a central position in this analysis. Therefore, after the general epistemological analysis, epistemological scientism and epistemological naturalism are evaluated in the context of externalism. This evaluation&nbsp;focuses on three key challenges facing scientistic epistemology: normativity, metaphysical judgments, and a priori propositions. This article explores these issues within the context of externalism and analyzes their implications for addressing epistemic concern. In conclusion, this paper argues that externalist stance and epistemological scientism, as a kind of it, do not effectively address the issues surrounding epistemic concern. This is because the norms of knowledge and rationality cannot be overlooked in the externalist framework. Additionally, both the presence of metaphysical presuppositions in scientific practice and theory and the role of a priori knowledge must be acknowledged. These factors pose significant challenges to defending scientism and the externalist position in the context of epistemic concern. Since the initial problem of epistemic concern remains unresolved, scientism will continue to encounter logical difficulties.

Epistemik Kaygı Bağlamında Bilimciliğin Epistemolojik Dışsalcı Zemini Üzerine Eleştirel Bir Değerlendirme

Fatma

This article analyzes the truth conditions of hypothetical propositions (qaḍiyya sharṭiyya) in Fakhr al-Dīn al-Rāzī’s logic system and whether these propositions are truth functional or not. Truth functional compound propositions contain truth functional logical connectives and their truth values are determined based on the truth values of their components. On the other hand, non-truth-functional compound propositions are propositions whose truth values are not determined according to the truth values of their components. al-Rāzī’s theory of hypothetical propositions falls under propositional logic, as it examines new propositions formed by combining others through logical connectives and analyzes the relations between their components. However, does this theory also belong to truth functional propositional logic, which is the most comprehensive branch of propositional logic? This question, which points to the purpose of the article, is addressed in the context of conditional propositions (qaḍiyya sharṭiyya muttasila) in the first section and disjunctive conditional propositions (qaḍiyya sharṭiyya munfaṣila) in the second section. In these two chapters, first, the types of conditional and disjunctive conditional propositions according to al-Rāzī are briefly explained, followed by al-Rāzī’s explanations of the truth conditions of each of these propositions. In the first section, the problem is examined in two sub-sections for implicative (luzūmiyya) and coincidental (ittifāqiyya) conditional propositions.According to al-Rāzī, implicative conditional propositions may be either true or false when the truth values of their antecedents and consequents are true and true, false and false, or false and true, respectively. The fact that the truth value of implicative conditional propositions may also be false when their components have these truth values distinguishes implicative conditional propositions from material conditionals. This is because material conditionals are necessarily true when the components have these truth values. The reason of this difference between implicative conditional propositions and material conditionals is the relation of implication (luzūm) that must exist between the antecedent and consequent in implicative conditional propositions. In other words, according to al-Rāzī, implicative conditional propositions mean that the antecedent necessarily entails its consequent and as a result, an implicative conditional proposition cannot be true if the antecedent does not necessarily entail the consequent even if they are both true. According to al-Rāzī coincidental conditional propositions are truth functional because they do not carry the meaning of implication. However, they also do not have the meaning of material implication, as a coincidental conditional proposition with a false antecedent and a false consequent is false.al-Rāzī categorizes disjunctive conditionals into three types: (i) Real disjunctive conditionals (ḥaqīqiyya): According to al-Rāzī, real disjunctive conditionals are propositions in which one component is contradiction of the other. Since it is impossible for two mutually contradictory propositions, such as p and not p, to be true at the same time, one of the components of real disjunctive conditional propositions must be true and the other false. (ii) Mani‘at al-jam‘ disjunctive conditionals are propositions in which one of the components has a narrower scope than the contradiction of the other. (iii) Mani‘at al-ḥuluv disjunctive conditionals are propositions in which one component has a broader scope than the contradiction of the other. In mani‘at al-jam‘ disjunctive conditionals, all components can be false but cannot all be true. Conversely, in mani‘at al-ḥuluv disjunctive conditionals, all components can be true but cannot all be false. In conclusion, according to al-Rāzī, the meanings of disjunctive conditional propositions are determined by the law of non-contradiction. Therefore, the truth values of the components of disjunctive conditional propositions are not the only condition for determining the truth values of these propositions. When determining the truth value of these propositions, we consider not only the truth values of the components but also whether the conflict (ʿinād) relationship mentioned by al-Rāzī exists between the components. This shows that the types of disjunctive conditional propositions are also not truth functional.

Fahreddin er-Râzî’ye Göre Şartlı Önermelerde Doğruluk

Ahmet

Migration, one of the predominant issues of our contemporary world, is a human movement that, despite its disruptive nature, plays a foundational role in the formation of human culture. Before the entrenched concepts of society, state, citizenship, and homeland, there lies migration, whose problematic status in today’s world needs to be critically questioned. This study draws an analogical relationship between migration, often perceived as a problem to be eradicated, and the passive and reductionist material approaches in classical materialist views. This relationship is highlighted through the ideas of Georges Bataille, emphasizing the cyclical nature of dualistic approaches such as problem-solution and cause-effect. Consequently, Bataille’s notion of base materialism, which focuses on the irreducible aspects of matter, allows for considering migration not as an external threat but as an integral part of internal, or homogeneous, human culture. Approaching migration movements through Bataille’s base materialism necessitates focusing on the formless aspect of matter, contrary to the matter-form dualism. Explicitly, the term “base” in Bataille’s materialism, which includes meanings of baseness and vileness, should be understood as a counteraction against the conceptual idealism in classical materialist views. Bataille illustrates the foundational function of the human toe dipped in mud to emphasize the grounding role of matter, in contrast to the overemphasis on the head, symbolizing reason and authority in modern civilization. This perspective critiques the tendency to disregard foundational but lowly perceived elements that significantly contribute to human culture and civilization. This study examines migration through the lens of Bataille’s base materialism, exploring concepts such as irreducibility, logical difference, baseness, and active matter. The primary objective is to investigate what insights and conclusions might be derived when Bataille’s perspective is applied to migration, particularly through the example of refugees. By employing Bataille’s ideas, this study argues that base materialism provides a conducive framework for understanding migration movements as a foundational element rather than merely a problem to be solved. Bataille’s dualistic and relational dialectical dynamic (homogeneous/heterogeneous, mana/taboo, etc.) aims to reveal a similar dualistic relationship between the nation-state and migration. The prevalent understanding of migration as a problem is often one-sided, focusing on migration itself. From a broader perspective, the notion that a solution requires a problem is explored through the dialectic relationships of form and matter, master and slave, as interpreted by Bataille as an alternative to Hegelian idealism. Staying true to this perspective, the cyclical nature of reconciliation is examined through the homogeneous/heterogeneous dichotomy, emphasizing the political nature of the problem itself. This suggests that migration can be seen as a form of self-critique of the nation-state and society. In the homogeneous system where matter is grounded by form, the dialectical relationship between these concept pairs implies that the solution does not create the problem. This draws attention to the possibility of using the problem as a rational tool of homogeneous power in the practical derivatives of the heterogeneous. This can be understood as an alternative interpretation of the state’s self-identity in Hegelian philosophy when re-examined through Bataille’s concept pairs of heterogeneous/homogeneous. When these concepts are applied to the terms nation-state and migration, the state rationalizes its existence around the nation, functionalizing the nation as its meaning (elevated heterogeneity/sacredness). Thus, while the state regulates its taboos that threaten its homogeneity through laws, elevated national values manifest as right-wing heterogeneity. The state’s ideals, established for grounding homogeneous productivity, are violated by left-wing, base heterogeneity. However, homogeneity creates the extreme or wasteful heterogeneous elements it designates as threats. Reducing everything to productivity and economic utility also determines which elements are considered threats based on homogeneous functionality. The tension between the nation-state’s homogeneity and migration is framed by identifying migration as a crisis and a threat, stemming from state-originated decisions. The state creates migration as a threat while integrating this base, left-wing heterogeneity into the right-wing heterogeneity it justifies. This duality reveals the tension between the elevated heterogeneity of the right-wing and the unassimilable base heterogeneity of the left-wing. Thus, the issue of migration, particularly through refugees, signifies the irreducible and sensitive left-wing heterogeneity that the homogeneous system cannot assimilate. In this context, the relationship between causality dissolves, and one does not become the problem or solution of the other. The fixed ideal perspective of seeing migration as a problem is a judgment of the abstraction method emphasized in base materialism. Therefore, approaches proposing the solution of migration as a problem by the nation-state resemble the dynamic of abstracting and subjugating the impossible in idealist/materialist presuppositions. Bataille’s perspective, free from fixed constants, highlights the transformative aspect of threats in coexistence, showing that migration cannot be merely dismissed as a surplus needing elimination, reform, or integration.

Göç ve Ulus Devlet Üzerine Bataillecı Bir Bakış: İndirgenemez Bir Güç Olarak Aktif Maddenin Politikası

Kutlu

Marx’ta Değer: Bir Grundrisse Okuması

Osman

Naif ve Aksiyomatik Küme Teorilerinin Felsefi Kökenleri Üzerine: Determinatio est Negatio

Arman

Tekil Yükleme ve Kıyas

Arif

Hegel Jena’da: Zamanın Diyalektiği

@JOURNAL_BOX_CURRENT

Yaşam ve Reflektif Yargı Bağlamında Kant’ın Transendental Kavramını Yeniden Düşünmek

Ruh, Bilinç ve Yönelimsellik: Gelenekler Arası Felsefi Bir Soruşturma

Nicolai Hartmann’ın Fenomenoloji Eleştirisi Haklı mı?: Edmund  Husserl ile bir Karşılaştırma

Ziyâeddin El-Kemâlî ve Kötülük Problemine Yaklaşımı

Filozof Odaklı ve Sorun Odaklı Felsefe Ayrımı Işığında Türkiye’deki Yakın Dönem Felsefe Çalışmalarına Bir Bakış

Frankfurt Okulu Bağlamında Modern Toplumlarda Akıl, Hakikat ve Teknoloji

Locke ve Mill’in Özgürlük Kavramları Arasında Bir Karşılaştırma

Muhsin

Prof.

Bir Anlamlandırma Yordamı Olarak Sanat

Zeynep

Assist. Prof.

Doğal Dünyanın Logos’undan Estetik Dünyanın Logos’una: Cézanne’nın Dinleyen Gözleri

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Güncel

İlişkisel Bir “Dünya” Olarak Sanat ve Nesnenin Yeni Estetik Deneyimde Bozulumu

Adnan

Bir Sanat Eseri Olarak Yaşamın Anlamı

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nün 1945 yılından beri yayınladığı akademik dergisidir. Açık-erişimli, bilimsel ve hakemli bir dergi olarak yılda iki defa Haziran ve Aralık aylarında yayınlanır. 2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır. 

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Cengiz

Prof. Dr.

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

SOBIAD

The Philosopher’s Index

Gale Cengage

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Felsefe Arkivi

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Editorial Assistant

English Language Editor

Publicity Manager

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır.  Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

TÜBİTAK ULAKBİM TR DizinDOAJ (Directory of Open Access Journals)ERIH PLUSGale CengageThe Philosopher’s IndexSOBIAD

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.Geri ÇekmeDergi geri çekme durumunda <a href="https://publicationethics.org/sites/default/files/retraction-guidelines-cope.pdf" target="_blank">COPE Retraction Guidelines</a>’ı izler. Editör, aşağıdaki durumlarda bir makaleyi geri çekme hakkına sahiptir: <ul><li>Büyük bir hata (örn. yanlış hesaplama veya deneysel hata), uydurma öğeler  (örn. veri) veya tahrifat (örn. görüntü manipülasyonu) gibi bulguların güvenilmez olduğu sonucunu çıkarmaya dair açık kanıtlar varsa; </li><li>İçerikte intihal varsa; </li><li>Uygun atıf yapılmadan başka bir yerde yayınlanmışsa;</li><li>Kullanım izni olmayan materyal veya veri içeriyorsa;</li><li>Telif hakkı ihlali veya başka bir ciddi yasal sorun varsa;</li><li>Etik olmayan araştırma içeriyorsa; </li><li>Hakem değerlendirme sürecinin bozulduğuna veya manipüle edildiğine dair kanıt varsa;</li><li>Yazar(lar), editörün görüşüne göre, çalışmanın yorumlanmasını veya editörlerin ve hakemlerin tavsiyelerini önemli derecede etkileyebilecek, kritik bir çıkar çatışmasını açıklamamış ise.</li></ul>Geri çekme durumunda aşağıdaki adımlar izlenir:<ul><li>Makale başlığını da içeren geri çekme bildirimi derginin bir sonraki sayısında yayınlanır. Geri çekme bildirimi  içindekiler tablosunda sayfa nosu verilerek listelenir. </li><li>Elektronik versiyonda geri çekme bildirimi ile orijinal makale arasında link sağlanır. </li><li>Online makaleden önce geri çekme bildirimini içeren sayfa gelir; okuyucu daha sonra makalenin kendisine geçebilir.</li><li>Orijinal makale, her sayfadaki .pdf üzerinde “geri çekildiğini” belirten bir filigran dışında değişmeden kalır.</li></ul>Yasal Nedenlerle Makalenin KaldırılmasıAşağıdaki durumlarda, üst veriler (başlık ve yazarlar) hariç olmak üzere, makale metni kaldırılır ve makalenin yasal nedenlerle kaldırıldığını bildiren bir sayfa makalenin yerini alır. <ul><li>Makalenin karalayıcı içerik ihtiva ettiği veya başkalarının yasal haklarını ihlal ettiği tespit edilir ve geri çekmenin yeterli bir çözüm olmadığı düşünülürse;</li><li>Makale bir mahkeme kararına konu olmuşsa veya olacağına dair makul bir neden varsa;</li><li>Kamu sağlığı açısından önemli bir risk söz konusu ise;  </li></ul>

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Yapay Zeka konusundaki gelişmeler ve akademik yayıncılıkta görülen uygulamalar dikkate alınarak oluşturulan Yapay Zeka Politikası, yazarların, hakemlerin ve editörlerin bu türden teknolojilerin kullanımında uymaları gereken editöryal ve etik ilkeleri içerir. Yapay Zeka politikasının oluşturulmasında, aşağıdaki kaynaklar dikkate alınmıştır:Committee on Publication Ethics <a href="https://publicationethics.org/guidance/cope-position/authorship-and-ai-tools" target="_blank">(COPE) - Authorship and AI tools</a>; International Committee of Medical Journal Editors <a href="https://www.icmje.org/recommendations/browse/roles-and-responsibilities/defining-the-role-of-authors-and-contributors.html#four" target="_blank">(ICMJE) - Artificial Intelligence (AI)-Assisted Technology; World Association of Medical Editors  (WAME) Chatbots, Generative AI, and Scholarly Manuscripts</a><a href="https://www.icmje.org/recommendations/browse/roles-and-responsibilities/defining-the-role-of-authors-and-contributors.html#four"></a>Yapay Zeka destekli teknolojiler (Büyük Dil Modelleri [LLM'ler], sohbet robotları veya görüntü oluşturucular gibi), metin, görüntü, ses ve sentetik veriler dahil olmak üzere çeşitli içerikler geliştirebilmekte ve üretebilmektedir. Bu yetenekleri etik ve güvenli bir şekilde kullanıldığında üretkenliği artırabilir ve yeniliği teşvik edebilir; ancak insan yönlendirmesi olmadan kullanımında doğru olmayan ve taraflı sonuçlar; atıf verme konusunda eksikler ve hatalar; gizlilik ve fikri mülkiyet haklarının korunmasında eksiklikler; yazar ve yayıncıların haklarının potansiyel ihlali gibi riskler taşımaktadır. IUPress, Yapay Zeka kullanımı konusunda söz konusu riskleri bertaraf etmeyi amaçlayan aşağıdaki temel ilkeleri benimser:  <ul><li>İçerik üretiminde kullanılan (metin, şekiller, resimler ve kod dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere) her türlü Yapay Zeka ile ilgili ayrıntılar çalışmanın uygun bölümünde (bilgi notu olarak ve/veya metod kısmında) beyan edilmeli ve net biçimde açıklanmalıdır. </li><li>Hiçbir Yapay Zeka aracı hiçbir bilimsel çalışmada yazar olarak listelenemez. </li><li>Yazarlar, herhangi bir şekilde Yapay Zeka kullanımı durumunda da çalışmalarının doğruluğu, bütünlüğü ve özgünlüğünden sorumludur; başkalarının fikirleri, verileri, kelimeleri veya diğer materyallerini doğru referanslama ve atıf ile sunmakla yükümlüdürler. </li><li>Hakemler ve editörler gönderilen çalışmayı tamamen ya da kısmen hiçbir üretken Yapay Zeka uygulamasına yükleyemez. </li></ul>IUPress yayınlarının editöryal süreçlerinde, Yapay Zeka ile üretilmiş içerikleri tespit eden yardımcı araçlar editörlerin kullanımındadır. Öte yandan okunurluğu, dil ve grammeri iyileştirme ve geliştirme konusunda önerilerde bulunan Yapay Zeka araçlarının kullanılması yaygındır ve IUPress  yayınlarında bu türden Yapay Zeka araçları editörlerin ve yazarların gözetiminde kullanılabilir.

Yapay Zeka Politikası

<ul><li>Yazarlar, gönderdikleri çalışmayı oluştururken <a target="_blank">Yapay Zeka destekli teknolojiler (Büyük Dil Modelleri [LLM'ler], sohbet robotları veya görüntü oluşturucular gibi) </a>kullandılarsa, bunu  beyan etmekle yükümlüdür. </li><li>Yazarlar hem ön yazıda hem de sunulan çalışmanın uygun bölümünde (bilgi notu olarak ve/veya metod kısmında), hangi Yapay Zeka aracını ve hangi versiyonunu ne amaçla kullandıklarını açıklamalıdır. </li><li>Yapay Zeka destekli teknolojilerden yararlanılarak oluşturulan içeriğin ve alıntıların doğruluğu, geçerliliği ve uygunluğunun sağlanması, olası hata, tutarsızlık ve taraflı sonuçların giderilmesi yazarların sorumluluğundadır. </li><li>Yazarlar, Yapay Zeka destekli teknolojiler ile üretilmiş metinlerde intihal potansiyeli olduğunu dikkate alarak, olası intihali bertaraf etmek için orijinal kaynakları mutlaka kontrol etmelidir. Kontrol ettiğini ve kaynakların orijnal kaynaklar olduğunu teyid etmelidir.  </li><li>Yapay Zeka destekli araçlar (ChatGPT gibi) yazar olarak listelenemez çünkü çalışmanın doğruluğundan, bütünlüğünden ve orijinalliğinden sorumlu olamazlar ve bu sorumluluklar yazarlık için şarttır. Bu nedenle, Yapay Zeka destekli teknolojilerin kullanımını içeren tüm materyallerden yazarlar sorumludur. Yazarlar, makalede yer alan ve çalışmanın hipotezlerini, yorumlarını, sonuçlarını, sınırlamalarını ve çıkarımlarını bildiren tüm ifadelerin kendi fikirlerini temsil ettiğinden emin olmalıdırlar.  </li><li>Yazarların, Yapay Zeka araçlarını temel araştırmacı ve yazar sorumluluklarının yerini alacak, aşağıdaki şekillerde kullanarak oluşturdukları çalışmalar bilimsel yayıncılık ve yayın etiği ilkelerine aykırıdır ve bu türden çalışmaların yayınlarda yer almasına izin verilmez: <ul><li>Titiz revizyon olmadan metin veya kod oluşturma, </li><li>Sağlam bir metodoloji olmadan eksik verileri ikame etmek için sentetik veri üretimi,  </li><li>Özetler veya ek materyaller de dahil olmak üzere her türlü hatalı, sentetik içerik oluşturulması </li><li>Yapay Zeka kullanımı ile görüntü ve şekillerin (resimler, çizelgeler, veri tabloları, tıbbi görüntüler, görüntü parçacıkları, bilgisayar kodları ve formüller) veya orijinal araştırma verilerinin oluşturulması ve manipüle edilmesi (bir görüntü veya şekil içinde belirli bir özelliğin artırılması, gizlenmesi, taşınması, kaldırılması veya eklenmesi).</li></ul></li></ul>

Hakem sürecinde gizliliğin korunması, değerlendirilen çalışmanın bu süreçte paylaşılmaması veya kullanılmaması esastır.  <a></a><a href="https://publicationethics.org/sites/default/files/ethical-guidelines-peer-reviewers-cope.pdf" target="_blank">(COPE – Ethical Guidelines for Peer Reviewers</a>) <ul><li>Hakemler, kendilerine değerlendirme için gönderilen bir makaleyi veya herhangi bir bölümünü gözden geçirme, değerlendirme veya karar verme sürecine yardımcı olması için üretken Yapay Zeka araçlarına veya Büyük Dil Modellerine yüklememelidirler; zira hakemlerin bu türden Yapay Zeka araçlarına içerik yüklemesi yazarların gizlilik ve mülkiyet haklarını ihlal eder.  </li><li>Bilimsel bir makalenin incelenmesi, yalnızca insanlara atfedilebilecek sorumluluktur. Hakem değerlendirmesi için gereken eleştirel düşünme ve orijinal değerlendirme bu teknolojinin kapsamı dışındadır ve teknolojinin makale hakkında yanlış, eksik veya önyargılı sonuçlar üretme riski vardır. Hakem raporu ve karar mektupları, hakemlerin ve editörlerin gönderilen içeriğe ilişkin kişisel değerlendirmelerini yansıtmalıdır. Hakem, raporunun içeriğinden sorumludur ve hesap vermekle sorumludur. </li><li>Yapay Zeka araçları, hakem değerlendirmesi ile bağlantılı olarak hakem değerlendirme raporu dilinin kalitesini artırmak için (çeviri veya dil düzenlemesi için) sınırlı bir şekilde kullanılabilir. Böyle bir kullanım olduğunda, hakem raporu iletirken, kullanımı beyan etmelidir. </li><li>Bir başvuruda üretken Yapay Zekanın uygunsuz veya açıklanmamış kullanımından şüphelenen hakemler, endişelerini dergi editörüne bildirmelidir. </li></ul>

Editörler dergiye gönderilen makalelerin değerlendirme sürecinde gizliliğinin korunmasını sağlamakla yükümlüdürler, değerlendirilen çalışmanın bu sürece dahil olan taraflar dışında paylaşılmaması veya kullanılmaması esastır <a href="https://publicationethics.org/files/Code_of_conduct_for_journal_editors_Mar11.pdf" target="_blank">(COPE – Code of Conduct and Best Practice Guidelines for Journal Editors)</a>.<ul><li>Editörler, yazarların gizlilik ve mülkiyet haklarını ihlal edebileceğinden, gönderilen bir makaleyi veya herhangi bir bölümünü gözden geçirme, değerlendirilme veya karar verme sürecine yardımcı olması için üretken Yapay Zeka  araçlarına veya Büyük Dil Modelleri'ne yüklememelidir. </li><li>Bilimsel bir makalenin editoryal değerlendirmesini yönetmek, yalnızca insanlara atfedilebilecek sorumluluklar anlamına gelir. Üretken Yapay Zeka veya Yapay Zeka destekli teknolojiler, editörler tarafından bir makalenin değerlendirme veya karar verme sürecine yardımcı olmak için kullanılmamalıdır, çünkü bu iş için gereken eleştirel düşünme ve orijinal değerlendirme bu teknolojinin kapsamı dışındadır ve teknolojinin makale hakkında yanlış, eksik veya önyargılı sonuçlar üretme riski vardır. Editör, editoryal süreçten, nihai karardan ve bunların yazarlara iletilmesinden sorumlu ve mesuldür.</li><li>Editörler, karar mektupları veya yayınlanmamış araştırmaların özetlerini oluşturmak için üretken Yapay Zeka aracı kullanmamalıdır. </li><li>Editörler, uygun hakemleri bulma konusunda yardımcı olması için üretken Yapay Zeka araçlarını kullanabilir.</li><li>Editörler, gönderilen bir makalede veya gönderilen bir hakem raporunda üretken Yapay Zeka kullanıldığından şüphelenirse konuyla ilgili editoryal bir değerlendirme yapmalı ve politikayı göz önünde bulundurmalıdır. </li></ul>

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığını beyan etmelidir. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Her bir makale en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.- Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.- Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.- Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.- Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.- Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.- Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.- İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.- Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.- İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

Dil Dergi Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca makale kabul eder.Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak erişilen <a href="https://dergipark.org.tr/tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5E140BC2F1534F538A35E87C9A488124" target="_blank">kapak sayfası</a>; editöre mektup, yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Çalışmalar A4 boyutunda, 12 punto Times New Roman harf karakterleri ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile iki yana yaslı olarak hazırlanmalıdır. Dipnotlar aynı sınırlar içerisinde kalınarak 10 punto ile yazılmalıdır.2. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: makalenin yazıldığı dilde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık öz ve anahtar kelimeler; ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.3. Giriş bölümünden önce çalışmanın kapsamını, amacını ve ulaşılan sonuçları belirten 200-250 kelime aralığında makalenin yazıldığı dilde, 200-250 kelime aralığında İngilizce özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özetin üzerinde olmalıdır. Özetlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5 adet makale dilinde, 5 adet İngilizce anahtar kelime yer almalıdır. Yazım dili İngilizce olmayan makalelerde -kısa İngilizce özetin dışında- 600-800 kelime aralığında İngilizce geniş özet bulunmalıdır.4. Araştırma makalesi bölümleri şu şekilde sıralanmalıdır: “Giriş”, “(en az iki) Metin Başlığı”, “Sonuç”, “Kaynaklar”.5. Yayınlanmak üzere gönderilen makaleyle birlikte yazar bilgilerini içeren kapak sayfası gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).6. Dergide yayınlanan yazıların tüm sorumluluğu ve belirtilen görüşler yazarlara aittir; İstanbul Üniversitesi bir sorumluluk yüklenmez.7. Yayın kurulu ve hakem raporları doğrultusunda yazarlardan metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.8. Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.

Yazım Kuralları

Derleme yazıları okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da, her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dahil edilmemiş makaleler Early View olarak yayınlanır. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır.Referans Stili ve FormatıMakaleler için kullanılacak referans sistemi “Chicago Manual of Style (CMOS) olmalıdır. Ayrıntılı bilgi için: <a href="https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html" target="_blank">https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Örnekler:İR: İlk referans, SR: Sonraki referans, K: KaynakçaKitapİR Ayhan Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu (İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004), 280.SR Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu, 25.K Bıçak, Ayhan. Tarih Felsefesinin Oluşumu. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004.İR J. J. C. Smart ve Bernard Williams, Utilitarianism. For and Against (Cambridge: Cambridge Press, 1973), 9.SR Smart ve Williams, Utilitarianism. For and Against, 82.K Smart, J. J. C. ve Williams, Bernard. Utilitarianism. For and Against. Cambridge: Cambridge Press, 1973.İR Stanley M. Honer, Thomas C. Hunt ve Dennis L. Okholm, Invitation to Philosophy. Issues and Options (Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999), 20.SR Honer, Hunt ve Okholm, Invitation to Philosophy, 35.K Honer, Stanley M., Hunt, Thomas C. ve Okholm, Dennis L. Invitation to Philosophy. Issues and Options. Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999.İR Frank Cunningham vd., Philosophy: The Big Questions (Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003), 15.SR Cunningham vd., Philosophy, 30.K Cunningham, Frank, LaLonde, Daniel, Neelin, David ve Peglar, Kenneth. Philosophy: The Big Questions. Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003.Soyadı taşımayan yazarlar (örn. Kung Fu Tse) kaynakçada ilk isminin baş harfi altında yazılır. Örneğin Kung Fu Tse, K harfinden kaynakçaya girmelidir. Soyadı almış yazarlar kaynakçaya soyadlarıyla girilir (örn. Popper, Karl).Çeviri KitapİR Nigel Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, çev. Ahmet Fethi Yıldırım (İstanbul: Alfa, 2016), 8-9.SR Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, 12.K Warburton, Nigel. Felsefe Okuma Rehberi. Çeviren Ahmet Fethi Yıldırım. İstanbul: Alfa, 2016.Hazırlayanı/Derleyeni/Editörü Olan Kitapta Kitap BölümüİR  Cengiz Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi içinde, Der. M .Ertan Kardeş (İstanbul: İthaki Yayınları, 2017), 79.SR Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, 83.K Çakmak, Cengiz. “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler.” Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi. Derleyen M .Ertan Kardeş, 79-87. İstanbul: İthaki Yayınları, 2017.Kitap İçindeki Önsöz, Sunuş, Giriş vb. KısımlarİR Hakkı Hünler ve Solmaz Zelyüt Hünler, Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001), XVII.SR Hünler ve Zelyüt Hünler, sunuş, XVI.K Hünler, Hakkı ve Zelyüt Hünler, Solmaz. Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş, I-XXIV. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001.Elektronik Olarak Yayımlanmış KitapİR Benedict de Spinoza, The Ethics [Part I] Erişim 2 Temmuz 2019, http://www.gutenberg.org/9/1/919/, 1.E.2.SR Spinoza, The Ethics [Part I], 1.E.9.K Spinoza, Benedict de. The Ethics [Part I]. Erişim 2 Temmuz 2019. http://www.gutenberg.org/9/1/919/.Online başvurulmuş kitaplar için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer sayfa numarası yoksa, bölüm ya da kısım başlığı referans verilebilir.Telif Dergi MakalesiİR Cengiz Çakmak, “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe,” Felsefe Arkivi 43 (2015), 17.SR Çakmak, “Asadan Böceğe,” 17-18.K Çakmak, Cengiz. “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe.” Felsefe Arkivi 43 (2015): 17-23.Çeviri Dergi MakalesiİR Reinhard Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” çev. M. S. Genç, Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007), 20.SR Reinhard, Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” 22.K Kleinknecht, Reinhard. “Olay ve Gerçeklik Zamanı.” Çeviren M. S. Genç. Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007): 17-44.Elektronik Dergi MakalesiİR Ahmet Emre Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü,” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266. Erişim 24 Haziran 2019.SR Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde,” 266-268.K Dağtaşoğlu, Ahmet Emre. “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü.” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266-287. Erişim 24 Haziran 2019.Online başvurulmuş makaleler için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer mevcutsa DOI (Digital Object Identifier) numarasını belirtin.TezİR Ali Suat Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016), 28.SR Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, 40.K Gözcü, Ali Suat. “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları.” Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016.Ansiklopedi MaddesiİR Ahmet Cevizci, “Mutluluk,” Felsefe Sözlüğü, (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010), 1130.SR Cevizci, “Mutluluk,” 1131.K Cevizci, Ahmet. “Mutluluk.” Felsefe Sözlüğü: 1130-1131. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010.Kitap TanıtımıİR Aruz İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016), 370.SR İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” 371.K İbişi Temelli, Arzu. “Siyaset Felsefesi.” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016): 369-374.Web SitesiİR Carl Tollef Solberg ve Espen Gamlund, “How Should We Evaluate Deaths?,” Practical Ethics, erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/SR “How Should We Evaluate Deaths?”K Solberg, Carl Tollef ve Gamlund, Espen. “How Should We Evaluate Deaths?” Practical Ethics. Erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/Basılı Gazete MakalesiİR Takiyettin Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971, 2.SR Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” 2.K Mengüşoğlu, Takiyettin. “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan.” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971.Elektronik Gazete HaberiİR “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/SR “What Consent?”K “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). <a href="https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/" target="_blank">https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/</a>

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5E140BC2F1534F538A35E87C9A488124" target="_blank">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5D842860AD2549CA8827F2BE7FDFA160" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun: ● Editöre mektup<ul><li>Makalenin türü</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynakların Chicago Manual of Style’a göre belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5E140BC2F1534F538A35E87C9A488124" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Özetler: 250 kelime Türkçe, 250 kelime İngilizce ve 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet</li><li>Anahtar Kelimeler: 5-10 adet Türkçe ve 5-10 adet İngilizce</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li><li>Son notlar (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>