MAKALE ÇAĞRISI

Cahid

Assoc. Prof. Dr.

The Enneads, created under the supervision of Porphyry after the death of Plotinus (d. 270), the first and most important representative of Neoplatonism, are considered the founding text of this school. Plotinus’ theory of emanations in the Enneads basically includes a four-stage emanation structure in the form of One (Hen), intelligence (nous), spirit (psukhe) and universe. Hen, nous and psukhe represent the "higher world", and the material realm, consisting of four elements, represents the "lower world". There is an inherent diversity between these two worlds. This diversity will be assigned between necessary beings and possible beings in Avicenna. However, even though those existing in the lower world bear similarities to those in the higher world, it is not possible for them to be "exactly" like those in the higher world. In the system of the philosopher, the ’One’ in the relationship between God and the universe is a god who both maintains continuity in giving existence without interruption and maintains contact with the eternal being, even if hierarchically. Therefore, Plotinus appears before us as a system philosopher who develops an entirely original model of explanation that departs from both Aristotle and Plato’s god-universe explanations. Without knowing Plotinus’ scheme of being, it is not possible to understand his ideas about virtues, purification and the theory of assimilation. Because the virtues that we encounter in Plato and especially Aristotle are considered as an ethical and political merit, reflected in behavior, and measurable by detecting the "middle" of extremes. As for Plotinus, he changed the definitions of the virtues.There are many clues in the Republic that Plato views the person as something that enables to transform himself into an ideal human being through abstraction. As Gerson clearly puts it, it is Plotinus who enabled this transformation to be addressed as a "subject" and made the superiority of the Universal Good the clear basis of ethics. The ideal human being exalted by Plotinus, on the one hand, turns towards the divine by aiming to be like himself, and on the other hand, turns towards the sensible world in order to realize and develop all his virtues. However, achieving justice in the body or the city is not the real goal. The visibility of political virtues in the city can only be a stepping stone. In this sense, the definition of the four virtues has also changed. For instance, Wisdom and Fatanah means "The soul does not share thoughts with body and does its own actions"; chastity means “the soul is not affected by what affects the body”; courage means “the soul is not afraid to leave the body”; justice means “the soul follows the reason and the Universal Spirit and does not resist them.” These definitions are remarkable in that they show that virtue theory has evolved in a completely different direction from the Aristotelian perspective. The difference between Plotinus and Aristotle lies in the metaphysical formation of morality rather than its practical positioning. In particular, unlike Aristotle’s concept of mesotes, that is about behavior and practice, Plotinus’ meson is about internal activity and action. Plotinus’ arete is found not in the mesotes of ethical practice and action, but in the meson of soul and reason. According to Aristotle, virtue is the perfection (akrotes) of the soul comprehended by observing the mesotes between two extremes/evils, while according to Plotinus, the perfection of the soul is the theoretical comprehension of the meson between the two worlds, higher and lower. As Stamatellos points out, while in Aristotle the perfection of the soul derives from ethical practice, according to Plotinus the perfection of the soul is established in the contemplation of the intelligible world, far beyond ethical practice. It seems to us that Plotinus’ being the owner of almost one of the two main metaphysical doctrines in the period from Plato to Descartes and his position in the view of Platonism, with its fundamental differences against Aristotelianism in terms of its power of influence, has created a transformation not only in metaphysical doctrine but also in the basis and understanding of moral philosophy. This individual-centered understanding, without denying the contribution of political virtues at the initial level of moral transformation, but aiming to attain the ideal of purification by turning to oneself and leaving behind the physical forms of perception of the soul and all boundaries, especially language, presented a human concept that differentiated itself from the previous perspectives and pioneered many of the subsequent philosophical, religious and mystical school.&nbsp;

Plotinus’ta Erdemler: Enneadlar’da (I,2,19) Arınma ve Benzeme Teorisi

Emrah

Heidegger viewed the history of philosophy as an account of a “natural” course of cognizing about being. Throughout the history of thought, philosophy has primarily been tasked with determining how being reveals its meaning. However, discrete periods of thought have overlooked the idea that the fundamental question of philosophy is to ask what being means; rather, philosophers have often questioned what being is. The latter form of the question represents a reduction that identifies being with singular entities: the most typical feature of such a reduction is the problem of substance. During the process of what Heidegger called the history of metaphysics, the problem of substance began to be inferred in the context of the conception of a dual world. This concept can be observed particularly in Plato’s thought but attained predominance with Descartes, the most important thinker of modern philosophy. In other words, the problem of being transformed into the mere problem of knowing and philosophy became a theoretical inquiry into the subject-object relationship. Consequently, how the subject relates to the external world and more importantly, how the being/existence of the external world can be proven become fundamental questions evoked from the epistemological subject-object relationship. According to Heidegger, such questioning indicates a departure from the original question, what is authentic in thought. Therefore, philosophy must decipher this approach that separates the subject and the object to re-establish a relationship with the authentic form of the question and reveal the meaning of existence. According to Heidegger, the true thought process begins with the asking of the real question, which reveals the unity of the subject and the object by deconstructing the subjectivity of the subject. The terms subject and object also become obsolete/null in such a context because they derive from the epistemological approach that enables the polar perspective. Da-sein, the focal concept of the Heideggerian approach, annulled the subject and the object. Da-sein marks human existence, indicating its essential feature as being-in-the-world, which indicates a unity that opens horizons of meaning by intertwining human being and beings. The concept of Da-sein has been used since Heidegger’s Being and Time and is positioned as the center of comprehending how being means by subjecting to the expansion of signification along the line of Heidegger’s thought. In this conception, to be human is to relate to existing phenomena in the context of certain interests: a fundamental concern related to one’s existence is evoked on the basis of such relations. Human beings bring objects into existence for themselves and accord them with meaning in the contexts of their most basic interests. However, Heidegger labels anxiety as the bedrock underlying all human interest. Concerns about the origins of their interests evoke in people the emotional state of fear about a definite object. Conversely, anxiety about their very existence places human beings in an emotional state induced by an uncertain object. In anxiety, a person encounters the nothingness of the individual’s existence; in other words, the person confronts mortality. Human beings are creatures without a place, originless, oscillating in nothingness because they are mortal. Therefore all human actions are designed to escape from the state of nothingness. Human beings are caught or lost while being-in-the-world. Therefore, instead of being omnipotent and capable subjects, human beings tend to be ejected from their own centers against their will. Heidegger accords particular importance to pre-Socratic thinkers in this context because these semipoet-thinkers could interpret the destructive human relationship with being by perceiving this overlooked feature of human existence. This approach reveals an individual as a tragic being vis-à-vis the person’s existence because human beings are not determiners in their relationship to being; rather, this association is characterized by unpredictability, which precisely manifests being-in-the-world. Humanity’s relation to things is not a relationship of knowing, and every relation constructed to reveal the truth of human connections with things concerns a relationship that shifts human beings from their positions and transcends knowability. Therefore, one’s orientation to objects should not be conceived as a relationship between mutually exclusive constituent elements. Human beings extend toward their individual deaths as they exist in-between birth and death; they realize their being during this period of extension between birth and death as they attempt to escape from their ultimate end. Put differently, human beings make the world what it is. The history of metaphysics viewed the human being as an animal rationale. In so doing, it missed this critical point and did not ask the essential question about the meaning of man’s being-in-the-world.

Heidegger’de Dış Dünyanın Varlığı Sorununun Çözümlemesi

Çağlar

Assist. Prof. Dr.

Physicists and philosophers have questioned the reality of time in varied ways. It may appear absurd to claim that time is unreal, but what is questioned is our daily perception of time. McTaggart’s paradox represents a well-known argument for the unreality of time. McTaggart defined two different conceptions of time: the A-series and the B-series. The Aseries plots events as future, present, or past. Future events first become present, and then past, denoting a constant change in temporal representations. Therefore, the A-series notion is self-contradictory. The B-series conception positions events in relation to each other as either earlier or later. McTaggart argued that the reality of time should depend on the A-series and concluded that time is unreal because this representation is self-contradictory.McTaggart mentioned Spinoza among philosophers who thought time was unreal.1 However, Spinoza’s stance toward the reality of time is debatable. In any case, Spinoza’s justifications for questioning our perception of time differed substantially from present-day ideas on this topic. This article addresses Spinoza’s view on time, emphasizing that his general understanding of time and the varied concepts he mooted in this context should be carefully scrutinized. The present paper also attends to the historical contexts of Spinoza’s ideas on time, for instance, the then-prevailing debates on infinity, causation, God, and the Cartesian philosophy of nature. Finally, the study examines Spinoza’s philosophy of time against modern notions such as Laplacian determinism and the block universe theory that was postulated in congruence with determinism.&nbsp;According to Alexandre Kojève, although Spinoza successfully developed the ideal of the whole, his theory lacked the essential element of time. McTaggart and Kojève are not the only scholars who believe that Spinoza rejected the reality of time. Spinoza emphasized that everything should be conceptualized sub specie aeternitatis, or viewed in relation to the eternal. On the other hand, his understanding of infinity was not based on what is temporal: he stated clearly that the eternal being should not be defined in relation to duration or time. Eternity has been defined in two discrete ways throughout the history of philosophy. First, the Aristotelian definition asserts an eternity with no beginning or end in time (sempiternity). Second, the Platonist definition states that eternity characterizes that which is unchanging and timeless (e.g., Plato’s theory of forms). Spinoza’s conception appears to approximate the opinion of timeless infinity because he insisted that the eternal being is beyond time. Yet, Spinoza did not posit an ontological distinction between the finite world and the eternal being that transcends our world. In this sense, his consideration of the eternal is said to entail sempiternity.Duration (Lat. duratio) forms a crucial concept in Spinoza’s view of time. Spinoza associated duration with eternity and substance, describing it as an “indefinite continuation of existence.” (E2D5) Duration is the persistence of finite things; thus, it refers to an activity similar to the eternal existence of being rather than a temporal period. Duration is not temporal per se. Rather, time is created by delimiting duration through quantitative comparisons. Hence, time results from the way we cognize and determine phenomena, even though substance is unbounded and infinite in all ways. From the modern epistemic viewpoint, Spinoza’s time is perspectival: it emanates from the specific relationship between human beings and the universe.&nbsp;At first glance, Spinoza’s timeless understanding of the infinite resembles Laplacian determinism and approximates the block universe theory, which suggests that the universe is fixed in four dimensions. However, Spinoza’s ontology differed in an essential aspect: it did not depend on a mechanistic natural philosophy according to which causal relations are external. Conversely, Spinoza unified God as the immanent cause and transient causation, proposing that the substance causes itself. Therefore, Spinoza criticized Cartesian philosophy, which deemed that movement and matter were detached from each other. Spinoza’s critique also indicated the metaphysical unification of the eternal being and physical necessity.

Spinoza ve Zamanın Gerçekliği

Harun

Damla

The examination of human existence has long been a focal point within the philosophical discourse. In this regard, individuals experience life events and subsequently reflect on their evolving essence, thus assuming inherent responsibilities. These responsibilities, in turn, propel individuals toward existential nausea, a phenomenon in which the weight of one’s choices and obligations becomes palpable. Based on the framework of Danish theologian and philosopher Søren Kierkegaard, existence denotes the condition of being a distinct entity in deliberate actions and decision-making. Consequently, the human condition entails the potential for experiencing different states of nausea, due to the burdens of such responsibilities. Paradoxically, the desire to transcend existential nausea motivates individuals to determine their significance and purpose in the virtual world.In essence, Kierkegaard’s perspective illuminates the delicate relationship between lived experience, personal responsibility, and the existential quest for meaning in both the physical and virtual dimensions of human existence. The fact that increasingly sophisticated technology is shaping our daily lives raises the question of how individuals can realize human existence in the metaverse, which is being promoted as a virtual paradise. According to Kierkegaard, while existence refers to making decisions through certain efforts, this universe produces quick decisions and avoids responsibilities by creating a perception that it facilitates life. This form of existence, which is pleasure-oriented and void of responsibilities, has significantly changed individual lives. This may also result in pure ego-centrism and bring individuals to the brink of mental issues such as narcissism. As Kierkegaard argued, when an individual only remains in the center, he/she becomes insensitive to others.While a virtual paradise free from nausea is promised to individuals, it will eventually destroy the ability to make decisions and question life choices. In this regard, Kierkegaard proposed a philosophical framework that divides human existence into three stages:1. Aesthetic Stage: In this initial stage, individuals are mainly driven by sensory pleasures, desires, and the pursuit of novelty and immediate gratification. However, Kierkegaard believed that such pursuit can ultimately lead to asense of emptiness and despair.2. Ethical Stage: The second stage involves a transition toward a more principled and ethical way of life. Individuals in this stage tend to recognize the need for moral principles,3. Religious Stage: According to Kierkegaard, this is the highest stage, in which individuals tend to find meaning and purpose through their relationship with God. Here, faith and spirituality become central to their existence. Kierkegaard also emphasized the importance of a personal, passionate relationship with God, as a source of true fulfillment.Overall, Kierkegaard viewed these three stages as part of a personal and subjective journey that is not necessarily completed by everyone. He also suggested that individuals could “experience despair” if they fail to progress beyond the aesthetic stage or if they lack a genuine commitment to complete the latter two stages.As for aesthetic existence, it characterizes today’s pleasure-driven individuals who are fixated on instant gratification, without any regard for the past or future. In this case, the metaverse, a digital realm that enables effortless existence through augmented reality, is fueling this focus on immediate pleasure. However, thismyopic pursuit will inevitably lead to dissatisfaction and objectification, mirroring Kierkegaard’s characters Don Juan, who endlessly chases desires, and Johannes, who seeks pleasure through intellectual allure and lives without responsibility. Meanwhile, Mephistopheles epitomizes this pursuit in the metaverse, offering a seemingly perfect life, while scheming to claim souls. As Kierkegaard posited, the illusion of happiness and pleasure in this pursuit generally enslaves individuals, alienating them from their true selves and ultimately resulting in despair and depression.

Kierkegaard’ın Varoluş Evreleri ve Metaverse: Dĳital Dünyada ‘Homo Virtualis’in İçsel Arayışı

Necmiye

Öğretim Görevlisi Dr.

As a discipline, philosophy has been concerned with existence, reason, free will, knowledge, the origins of people’s moral and religious beliefs, and many other issues. Philosophers have generally been concerned with questions about how things fit together. In this traditional understanding, separating philosophy from psychology, history, or political science was impossible. As a new movement, experimental philosophy seeks a return to this traditional vision, and, similar to philosophers of past centuries, experimental philosophers are concerned with how people think.3 No standard or agreed-upon definition exists for experimental philosophy as a term. However, experimental philosophy can be defined as a new philosophical movement dating back nearly two decades, one that uses empirical methods to answer the philosophical questions that have persisted for centuries alongside traditional philosophy. Many different definitions have been proposed regarding how experimental philosophy as a term should be used. In the generally preferred usage, the term has a comprehensive extension and unclear boundaries.4 For example, some definitions state experimental philosophy to be an empirical study that has emerged to contribute to philosophical debates. However, other definitions have also stated that empirical study may not be the only purpose, because while some philosophers conduct experimental research, others focus only on theoretical studies.5&nbsp;Experimental philosophy as a term selects no single approach or topic but rather philosophical topics that include many sub-branches, ranging from ethics to epistemology and the philosophy of language. Experimental philosophers work in all these areas and more, and they also bring a variety of empirical approaches. No single approach or purpose is found that covers these studies. For example, some experimental philosophers see their work as an extension of traditional philosophy, while other experimental philosophers describe themselves as radical critics of traditional analytical philosophy.6 The common point uniting these philosophers is the belief that philosophical progress requires empirical research and the desire to take an active role in the design and conduct of this research.7 Still, a view shared with a much broader range of philosophers and critics of experimental philosophy is the claim that experimental methods, at least in principle, can reveal truths that always hold. Apart from this claim, no deep ideological consistency is found among experimental philosophers as a whole.8&nbsp;Rather than basing their work on research by psychologists and cognitive scientists, experimental philosophers conduct their work alone or with other researchers in the social sciences.9 In some respects, this is not an unprecedented development. Philosophy has historically been consistently concerned with human nature, culture, and cognitive studies. The emergence of social sciences as a unique discipline has been more recent. Some philosophers continued their experimental studies after psychology and anthropology had left the humanities. However, experimental philosophers mainly illuminate the nature and origins of the judgments central to traditional analytical philosophy by using empirical methods rather than merely seeking the views of unconventional groups or cultures. For this purpose, experimental philosophers have tended to conduct experimental studies using survey methods.10 In other words, experimental philosophers examine intuitions about topics that have long been accepted as the domain of philosophy. However, instead of using the methodology of traditional philosophy, they use systematic empirical studies, statistical analyses, and cognitive hypotheses familiar to cognitive science.11 In this context, experimental philosophy can be defined as the empirical investigation of the psychological and neurological mechanisms underlying philosophical judgments and the factors affecting them.12In light of this, the current study aims to explain the principal motivation of experimental philosophy. In so doing, I will give a brief overview of the methodological difference between traditional philosophy and experimental philosophy, mainly by explaining what philosophical intuitions are and what role intuitions have in experimental philosophy. Then I will examine the latest developments and discuss the criticisms that have been brought to the results of these studies. Another purpose of this study is to contribute to the Turkish literature on philosophy by investigating the latest developments in this field. This field is quite new and and limited to only a few studies in the Turkish literature on philosophy. As such, this study examines the results from some experimental studies and reveals the similarities and differences this method has with traditional philosophy.&nbsp;

Felsefi Gelenekte Yeni Bir Hareket: Deneysel Felsefe

Mustafa

Res. Assist. Dr.

Mehmet

Cenk

Science has certain unique characteristics that set it apart from other fields of intellectual activity or inquiry. While this may seem intuitively true, providing a justification for this assertion is philosophically important. For decades, philosophers have tried to justify this claim by developing criteria for demarcating science from non-science and its undesirable offshoot (i.e., pseudoscience). Each proposed criterion has been subject to both support and criticism, giving rise to a rich body of literature commonly referred to as the demarcation problem.For certain, valid, and good reasons, the demarcation problem has primarily been the subject of study by philosophers. However, this study takes a different approach, shifting the issue from the philosophers’ domain to that of scientists. To clarify, this study aims to understand how experienced scientists from different disciplines view the problem of demarcation.To explore the views of scientists regarding a philosophical issue such as demarcation may not appear significant at first glance. Upon closer examination, however, one can draw specific positive lessons from such research. Philosophical studies can benefit from scientists’ views in an informative way. Directing fundamental questions such as “What is science?” or “Is there a criterion for demarcating science from other domains?” to different yet relevant interviewees may enrich the traditional philosophical discussion on the problem. Furthermore, the answers obtained from scientists who are actively engaged in science could lead to the revision of concepts used by philosophers. In turn, this has the potential to make ongoing philosophical debates more meaningful. Therefore, this paper not only aims to examine the demarcation problem from scientists’ perspectives but also strives to contribute to the debates revolving around the problem.In the first section of this paper, we provide a brief history of the demarcation problem, focusing on its significance and evolution. This historical introduction is not detailed because presenting the evolution of the problem from logical positivism to the present day is beyond the scope of our purposes. Nevertheless, we believe that this introductory overview will guide readers through the rest of the paper. In the second section, we elaborate on the paper’s methodology and the data we obtained. We employed the qualitative method known as the structured interview technique. This methodology is advantageous because it allows the interviewees to express their subjective experiences and personal thoughts. In this way, we aim to capture and evaluate scientists’ perspectives in their own words. Interviews were conducted with 30 scientists who were divided into two main groups: 15 natural scientists and 15 social scientists. The group of natural scientists contains an even distribution across various disciplines, including physics, chemistry, biology, astronomy and space sciences, and geology, with three representatives from each field. Similarly, among the social scientists, we ensured an equal distribution of three sociologists, three psychologists, three economists, three historians, and three archaeologists.&nbsp;In the third section, we examine and evaluate the responses to the interview questions we posed, especially focusing on those that we found interesting using comparisons and contrasts. After asking introductory questions to assess the interviewees’ expertise, we moved on to the five main questions about the demarcation problem. These five questions constitute the core of this research. The first question addresses whether a fundamental difference exists between scientific and non-scientific activities. The second question explores the relationship, if any, between science and nonscience. The third question is more open-ended and asks the interviewees to describe the basic features of science. The fourth question inquires about why so-called pseudoscientific subjects are not taught at the university level in Türkiye. The fifth question examines the importance of the demarcation problem and whether the interviewees perceive it to be significant.In the final section, we list the main findings and provide suggestions for further studies similar to ours. We have identified three primary findings. First, many of the thoughts the scientists expressed align with the philosophical views found in the literature. Second, no consensus was found among the scientists regarding the demarcation problem, which seems to reflect the lack of consensus among philosophers. Third, most of the scientists we interviewed, with a few exceptions, were unfamiliar with the main topics in the philosophy of science. When considering these overall findings, we conclude that differently structured interviews could improve data quality, leading to more justified responses. Improved data quality could positively impact the enrichment of philosophical perspectives on the demarcation problem. Therefore, integrating more qualitative research into the methodology of the philosophy of science appears to be essential.

Bilim İnsanlarının Perspektifinden Sınırlandırma Problemi

Eylem

Nowadays, a bridge is being built between continental philosophy and analytic philosophy through phenomenology. This can be attributed to the fact that phenomenology and analytic philosophy are rooted in common questions, that their paths have crossed again and again in various ways throughout their historical development, and partly to the similarity of their philosophical expectations. The article addresses the tidal relationship between the two philosophies through the question of "meaning" or “sense” while trying to clarify the background of the cooperation that has emerged in the field of philosophy of mind in recent years. The first part confronts the two philosophies, one centred on meaning and linguistic analysis, the other on the analysis of linguistic acts of consciousness in which meaning emerges, through the encounter between Frege and Husserl at the origin. Frege distinguishes between the sense (meaning) and the reference of an expression, and places sense in a third field that is neither psychic nor physical. The result of this semantic realism is the so-called linguistic turn. Sense, which is not sensible in itself, becomes accessible through its embodiment in language and through a linguistic analysis. Husserl, like Frege, recognises the objectivity of meaning, but still wants to consider it in relation to consciousness. Whereas Frege completely excludes meaning from consciousness and makes it accessible through linguistic analysis, Husserl places it within the intentional structure of consciousness. According to latter, despite meaning being embodied in language, it essentially manifests itself in linguistic acts of consciousness. Therefore, the way to make meaning explicit is not through linguistic analysis, but through an intentional analysis of these acts. From this historical encounter on the question of meaning, the paths of analytic philosophy and phenomenology begin to diverge.&nbsp;For the founders of analytic philosophy, as well as for other philosophers who followed them by staying within the framework of the idea of "linguistic turn" and a "linguistic" philosophy, sense is only a linguistic sense, i.e. meaning. However, Husserl claims that meaning is contained not only in linguistic acts but in all acts of consciousness. Therefore, the concept of meaning [Bedeutung] extends into a non-linguistic concept of sense [Sinn]. After the concept of intentionality entered the horizon of analytic philosophers, an interest in phenomenology gradually arose from this coast, and a Fregean interpretation of intentionality emerged. The second part begins by explaining this interpretation, where the act of expression serves as the role model for explaining the intentionality of all acts of consciousness. It then argues that this interpretation leads to the conception of meaning as a ready-made intermediary between the act and its object, completely different from both of them, thus failing to reflect the originality of the phenomenological concept of intentionality. However, the sense that is immanent to all acts of consciousness and with which objects are given to us is in fact a sense that has already been permeated by language. The objective of phenomenology, which conceives of intentionality as the constitutive correlation between consciousness and the world, is precisely to elucidate the constitution of this sense as meaning.&nbsp;The third and final part deals with the genetic relation that phenomenology claims to exist between a linguistic meaning and a pre-linguistic sense constituted in immediate experience. It also argues that a philosophy solely limited to a linguistic analysis must be complemented by a theory of experience. According to phenomenology, the sense with which the world and the things we experience are given to us is the product of a genetic process of construction that goes on from the lowest pre-linguistic levels of experience to the highest linguistic levels. This sense also has a pre-linguistic dimension, completely independent of language, which can never be reduced to concepts, and this pre-linguistic sense is the origin of linguistic meaning. Since there is a continuum between the linguistic/logical sphere and the pre-linguistic/pre-logical experience sphere, and since the former is grounded in the latter, a "linguistic" theory must always be complemented by a theory of experience. Phenomenology, as a philosophy that describes the essential structures of the correlation between consciousness and the world as well as their genetic constitution, can adequately undertake the task of presenting a theory of experience that precedes the question of meaning and can thus complement a philosophy of language. When analytic philosophy shifted its focus from the philosophy of language to the philosophy of mind, it too began to discuss issues which were familiar to phenomenology from the very beginning, such as intentionality, conceptual and non-conceptual mental contents, phenomenal consciousness, mainly aimed at understanding the relation between consciousness and the world. Therefore, it can be said that the reason for the vivid dialogue between analytic philosophy and phenomenology in recent years is because the interests of the two traditions overlap in this way. The talk of a "phenomenological turn" in analytic philosophy of mind and the circulation of the term "analytic phenomenology" are the clearest evidence of this.

Fenomenoloji ve Analitik Felsefe

Şeyma

Câhız’ın Kitâbü’l-Hayevân Adlı Eseri Bağlamında İnsan-Hayvan Karşılaştırmasında Süreklilik ve Sınır

Rahime

In this study, the concept of virtue, which has a significant place in philosophy, especially in the field of ethics, is addressed within the context of Kantian ethics. To arrive at a better understanding of the concept of “virtue,” Kant’s universally valid framework will be examined. His definitions of virtue and duties of virtue and their connections with moral law, good, and happiness, which are the main determining concepts of Kantian ethics, are explained. This study examines Kant’s definitions of virtue, its relationship with moral law, and its place and importance in his theories. Kant defined “virtue” as the strength of a rational will to act according to one’s sense of duty. This strength stems from the moral law of practical rationality. To counter Kant’s argument, it can be said that humans are not just rational beings but have feelings, and virtuous acts are thus limited by individual dispositions and emotions. Therefore, humans can act virtuously, to the extent that they stand against their desires and dispositions. In other words, one can resist one’s own desires and inclinations through the moral strength of one’s own will. Therefore, virtue is the moral capability and perfection of a man. After analyzing the concept of virtue in Kantian ethics, it is evaluated from different perspectives. Considered objectively, virtue cannot be universalized or individually realized throughout one’s life, as Kant had proposed, because human beings are not only driven by pure reason, but also by feelings and impulses. However, this does not mean that complete virtue can never be attained universally. Considered subjectively, virtue is one’s determination to continually cultivate and develop moral maxims. Following the above arguments against Kantian virtue in relation to his concepts of the “highest good” will be explained as the result of virtue and happiness. The fact that the principle of virtue (moral principle) and the principle of happiness come from different sources does not mean that they are contradictory notions. According to Kant, the worthiness of being happy is a moral condition. Virtue refers to the worthiness of being happy. Therefore, virtue and happiness can help achieve the highest good. In the next section, the duties of virtue in Kantian ethics are investigated by scrutinizing Kant’s classification of these duties. Similar to Kant’s understanding of duty, the duties of virtue are divided into two groups: “duties to oneself” and “duties to others.” These duties are broadly about one’s own perfection and the happiness of others. The duties of “one’s own perfection” are “natural perfection” and “cultivation of morality.” The powers one has as potential for the realization of their natural perfection are the powers of the spirit, mind, and body. The “happiness of others,” which is the duty of virtue, consists of “natural welfare” and “moral well-being.” “Natural welfare” is based on benevolence andmoral well-being, which is a duty to others. This is a negative (limiting) duty. In other words, it is our duty to promote others’ happiness through moral well-being. The fundamental principle on which these duties are based is the intrinsic dignity of every human being. Kant elucidated these duties through examples. In conclusion, although the notion ofvirtue is not the basis of Kant’s ethics, further investigation shows that virtue has decisive importance in his theory ofethics. This study has presented the place and importance of virtue in Kantian ethics without categorizing it as either virtue ethics or not.

Yol Ayrımı mı, Yol Arkadaşlığı mı?: Kant Etiğinde Erdem Kavramı

Önay

Sanem Yazıcıoğlu’nun Husserl Fenomenolojisinde Zaman, Algı, Bellek Yapıtı Üzerine Notlar

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Muhsin

Prof.

Bir Anlamlandırma Yordamı Olarak Sanat

Zeynep

Assist. Prof.

Doğal Dünyanın Logos’undan Estetik Dünyanın Logos’una: Cézanne’nın Dinleyen Gözleri

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Güncel

İlişkisel Bir “Dünya” Olarak Sanat ve Nesnenin Yeni Estetik Deneyimde Bozulumu

Adnan

Bir Sanat Eseri Olarak Yaşamın Anlamı

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nün 1945 yılından beri yayınladığı akademik dergisidir. Açık-erişimli, bilimsel ve hakemli bir dergi olarak yılda iki defa Haziran ve Aralık aylarında yayınlanır. 2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır. 

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Cengiz

DOAJ

SOBIAD

The Philosopher’s Index

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Felsefe Arkivi

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Editorial Assistant

English Language Editor

Publicity Manager

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır.  Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

DOAJSOBİADThe Philosopher’s Index

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığını beyan etmelidir. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Her bir makale en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.- Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.- Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.- Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.- Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.- Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.- Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.- İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.- Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.- İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

Dil Dergi Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca makale kabul eder.Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak erişilen <a href="https://dergipark.org.tr/tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">kapak sayfası</a>; editöre mektup, yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Çalışmalar A4 boyutunda, 12 punto Times New Roman harf karakterleri ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile iki yana yaslı olarak hazırlanmalıdır. Dipnotlar aynı sınırlar içerisinde kalınarak 10 punto ile yazılmalıdır.2. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: makalenin yazıldığı dilde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık öz ve anahtar kelimeler; ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.3. Giriş bölümünden önce çalışmanın kapsamını, amacını ve ulaşılan sonuçları belirten 200-250 kelime aralığında makalenin yazıldığı dilde, 200-250 kelime aralığında İngilizce özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özetin üzerinde olmalıdır. Özetlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5 adet makale dilinde, 5 adet İngilizce anahtar kelime yer almalıdır. Yazım dili İngilizce olmayan makalelerde -kısa İngilizce özetin dışında- 600-800 kelime aralığında İngilizce geniş özet bulunmalıdır.4. Araştırma makalesi bölümleri şu şekilde sıralanmalıdır: “Giriş”, “(en az iki) Metin Başlığı”, “Sonuç”, “Kaynaklar”.5. Yayınlanmak üzere gönderilen makaleyle birlikte yazar bilgilerini içeren kapak sayfası gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).6. Dergide yayınlanan yazıların tüm sorumluluğu ve belirtilen görüşler yazarlara aittir; İstanbul Üniversitesi bir sorumluluk yüklenmez.7. Yayın kurulu ve hakem raporları doğrultusunda yazarlardan metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.8. Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.

Yazım Kuralları

Derleme yazıları okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da, her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dahil edilmemiş makaleler Early View olarak yayınlanır. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır.Referans Stili ve FormatıMakaleler için kullanılacak referans sistemi “Chicago Manual of Style (CMOS) olmalıdır. Ayrıntılı bilgi için: <a href="https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html" target="_blank">https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Örnekler:İR: İlk referans, SR: Sonraki referans, K: KaynakçaKitapİR Ayhan Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu (İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004), 280.SR Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu, 25.K Bıçak, Ayhan. Tarih Felsefesinin Oluşumu. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004.İR J. J. C. Smart ve Bernard Williams, Utilitarianism. For and Against (Cambridge: Cambridge Press, 1973), 9.SR Smart ve Williams, Utilitarianism. For and Against, 82.K Smart, J. J. C. ve Williams, Bernard. Utilitarianism. For and Against. Cambridge: Cambridge Press, 1973.İR Stanley M. Honer, Thomas C. Hunt ve Dennis L. Okholm, Invitation to Philosophy. Issues and Options (Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999), 20.SR Honer, Hunt ve Okholm, Invitation to Philosophy, 35.K Honer, Stanley M., Hunt, Thomas C. ve Okholm, Dennis L. Invitation to Philosophy. Issues and Options. Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999.İR Frank Cunningham vd., Philosophy: The Big Questions (Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003), 15.SR Cunningham vd., Philosophy, 30.K Cunningham, Frank, LaLonde, Daniel, Neelin, David ve Peglar, Kenneth. Philosophy: The Big Questions. Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003.Soyadı taşımayan yazarlar (örn. Kung Fu Tse) kaynakçada ilk isminin baş harfi altında yazılır. Örneğin Kung Fu Tse, K harfinden kaynakçaya girmelidir. Soyadı almış yazarlar kaynakçaya soyadlarıyla girilir (örn. Popper, Karl).Çeviri KitapİR Nigel Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, çev. Ahmet Fethi Yıldırım (İstanbul: Alfa, 2016), 8-9.SR Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, 12.K Warburton, Nigel. Felsefe Okuma Rehberi. Çeviren Ahmet Fethi Yıldırım. İstanbul: Alfa, 2016.Hazırlayanı/Derleyeni/Editörü Olan Kitapta Kitap BölümüİR  Cengiz Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi içinde, Der. M .Ertan Kardeş (İstanbul: İthaki Yayınları, 2017), 79.SR Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, 83.K Çakmak, Cengiz. “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler.” Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi. Derleyen M .Ertan Kardeş, 79-87. İstanbul: İthaki Yayınları, 2017.Kitap İçindeki Önsöz, Sunuş, Giriş vb. KısımlarİR Hakkı Hünler ve Solmaz Zelyüt Hünler, Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001), XVII.SR Hünler ve Zelyüt Hünler, sunuş, XVI.K Hünler, Hakkı ve Zelyüt Hünler, Solmaz. Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş, I-XXIV. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001.Elektronik Olarak Yayımlanmış KitapİR Benedict de Spinoza, The Ethics [Part I] Erişim 2 Temmuz 2019, http://www.gutenberg.org/9/1/919/, 1.E.2.SR Spinoza, The Ethics [Part I], 1.E.9.K Spinoza, Benedict de. The Ethics [Part I]. Erişim 2 Temmuz 2019. http://www.gutenberg.org/9/1/919/.Online başvurulmuş kitaplar için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer sayfa numarası yoksa, bölüm ya da kısım başlığı referans verilebilir.Telif Dergi MakalesiİR Cengiz Çakmak, “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe,” Felsefe Arkivi 43 (2015), 17.SR Çakmak, “Asadan Böceğe,” 17-18.K Çakmak, Cengiz. “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe.” Felsefe Arkivi 43 (2015): 17-23.Çeviri Dergi MakalesiİR Reinhard Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” çev. M. S. Genç, Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007), 20.SR Reinhard, Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” 22.K Kleinknecht, Reinhard. “Olay ve Gerçeklik Zamanı.” Çeviren M. S. Genç. Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007): 17-44.Elektronik Dergi MakalesiİR Ahmet Emre Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü,” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266. Erişim 24 Haziran 2019.SR Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde,” 266-268.K Dağtaşoğlu, Ahmet Emre. “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü.” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266-287. Erişim 24 Haziran 2019.Online başvurulmuş makaleler için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer mevcutsa DOI (Digital Object Identifier) numarasını belirtin.TezİR Ali Suat Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016), 28.SR Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, 40.K Gözcü, Ali Suat. “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları.” Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016.Ansiklopedi MaddesiİR Ahmet Cevizci, “Mutluluk,” Felsefe Sözlüğü, (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010), 1130.SR Cevizci, “Mutluluk,” 1131.K Cevizci, Ahmet. “Mutluluk.” Felsefe Sözlüğü: 1130-1131. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010.Kitap TanıtımıİR Aruz İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016), 370.SR İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” 371.K İbişi Temelli, Arzu. “Siyaset Felsefesi.” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016): 369-374.Web SitesiİR Carl Tollef Solberg ve Espen Gamlund, “How Should We Evaluate Deaths?,” Practical Ethics, erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/SR “How Should We Evaluate Deaths?”K Solberg, Carl Tollef ve Gamlund, Espen. “How Should We Evaluate Deaths?” Practical Ethics. Erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/Basılı Gazete MakalesiİR Takiyettin Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971, 2.SR Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” 2.K Mengüşoğlu, Takiyettin. “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan.” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971.Elektronik Gazete HaberiİR “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/SR “What Consent?”K “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). <a href="https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/" target="_blank">https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/</a>

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5D842860AD2549CA8827F2BE7FDFA160" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun: ● Editöre mektup<ul><li>Makalenin türü</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynakların Chicago Manual of Style’a göre belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/58AC6DC3538B442E88B663120D3D2478" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Özetler: 250 kelime Türkçe, 250 kelime İngilizce ve 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet</li><li>Anahtar Kelimeler: 5-10 adet Türkçe ve 5-10 adet İngilizce</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li><li>Son notlar (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

E-ISSN	2667-7644
Yayın Aralığı	Yılda İki Sayı
Editör	Cengiz Çakmak
Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nün 1945 yılından beri yayınladığı akademik dergisidir. Açık-erişimli, bilimsel ve hakemli bir dergi olarak yılda iki defa Haziran ve Aralık aylarında yayınlanır. 2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır. Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır. Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur. Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tab devamı

Felsefe Arkivi

SON SAYI

Plotinus’ta Erdemler: Enneadlar’da (I,2,19) Arınma ve Benzeme Teorisi

Heidegger’de Dış Dünyanın Varlığı Sorununun Çözümlemesi

Spinoza ve Zamanın Gerçekliği

Kierkegaard’ın Varoluş Evreleri ve Metaverse: Dĳital Dünyada ‘Homo Virtualis’in İçsel Arayışı

Felsefi Gelenekte Yeni Bir Hareket: Deneysel Felsefe

Bilim İnsanlarının Perspektifinden Sınırlandırma Problemi

ÖNE ÇIKAN

Bir Anlamlandırma Yordamı Olarak Sanat

Doğal Dünyanın Logos’undan Estetik Dünyanın Logos’una: Cézanne’nın Dinleyen Gözleri

ÇOK OKUNAN

İlişkisel Bir “Dünya” Olarak Sanat ve Nesnenin Yeni Estetik Deneyimde Bozulumu

Bir Sanat Eseri Olarak Yaşamın Anlamı

METRİKLER

DUYURULAR

ABONE OL

İLETİŞİM