Meryem

Despite the fact that worldview seems like a new concept, it is actually as old as human history. The creation of the first worldviews in humanity coincides with the emergence of evolutionary biology. However, it has only become a subject of scientific and philosophical thought in recent times.1 A worldview becomes possible when the existence of a being is sought and found in the representation of the being. Because such an interpretation of being is impossible, a worldview was unable to be mentioned either in the Middle Ages or in ancient times. Transforming the world into a painting is the hallmark of the New Age.2&nbsp;While some researchers claim the term worldview in philosophy to have been first introduced by Friedrich Schleiermarcher, most researchers defend the term as having been first introduced by Immanuel Kant (1724-1804) in his work Kritik der Urteilskraft [The Critique of Judgment], published in 1790, Kant defined worldview as an ability that enables the subject to reach a holistic understanding. According to Kant, worldview is an innate mental ability that enables humans to talk about the same world.3&nbsp;Individual, who are believed to be born equipped with cognitive ability, attribute indirect meanings to the world in accordance with the perspective of the language they speak. These accepted meanings available in language reflect the worldview, which is the whole of social values. Therefore, individuals learn to associate language with their life experiences from the moment they are born. For individuals, language is a means of acquiring knowledge. Representing the world, language and culture reach to the individual by being filtered from the depths of social memory. Values, facts, rules, and many other things adopted by society over time are learned and applied to life. The messages of society become meaningful for individuals due to the testimony of the language. In a way, language serves to organize social relations.The concept of connectome, which is defined as “brain connectivity, integrity; neuro-mind,” becomes important when elucidating human individuality, social connectivity, or common behavior in humans.4 A connectome is a comprehensive map of neural connections, the purpose of which is to elucidate brain function. Connectome means the totality of mental states that an individual can experience. In this sense, “to know something” means to be able to objectify the mental state that represents the corresponding concept.5 Connectome is more than the accumulation of large amounts of empirical data. The structure of the connectome also keeps a record of the organism’s history. Connectivity is shaped by natural selection in evolution and is constantly reshaped by development and experiences. Thus, the connectome reflects the history of both the species and the individual.6&nbsp;According to the connectional completeness approach, the fact that everything is meaningful within the information network in which it exists not only reveals the functioning of the brain but also sheds light on the holistic aspect of the world view. If the worldview is thought of as a tree, parts such as people, language, society, and culture all form the branches and trunk of the tree. The strong information network between each part, from the roots to the leaves, shapes the world view. In this context, ignoring any of the branches of the tree makes getting to the roots of the worldview impossible.In worldview, connectivity occurs through language and culture. Terms such as ideological, political, and individual worldview have reduced the basic meaning of worldview to special meanings; these have not only narrowed its scope but also changed its content. This phenomenon, which first had philosophical and then linguistic, sociological, psychological, and anthropological foundations, can be interpreted differently in line with the developments in the field of social physics. However, a different perspective has not yet been introduced according to modern-day standards. Therefore, although this study takes new developments in natural sciences into account in an attempt to explain the worldview phenomenon, something that has been researched and framed for centuries, the philosophical and linguistic perspectives have been decisive.&nbsp;

Interpreting the Phenomenon of Worldview with the Connectional Completeness Approach

Ferhat

On the Relationship Between General Artificial Intelligence and Consciousness

Necip

Discussions centered on the distinction between humans and animals present themselves as a matter of ontology, ethics, and politics. Acknowledging that the subject at hand has been extensively examined across many disciplines, including psychology and logic, has been vital within several academic disciplines, ranging from mythology and religion to biology and science. To state how this question has been discussed in many contexts from psychology to logic will be useful. This study aims to evaluate how animals have been dealt with within a political framework as seen through the perspective of Plato’s Republic.Plato provided an intriguing narrative in political philosophy through the use of animal analogies. In Plato’s Republic, he generously demonstrated his talent by making interesting analogies. For this reason, Plato undertook resistant questioning by conducting in-depth research on different topics. By employing metaphors, he turned animals into tools of production. Both philosophy and politics can benefit a lot from Plato’s meticulous attention to detail and his insistence that rulers should learn from the biological capacities of animals. One must examine the animal-human relationship philosophically to understand why Plato wanted to develop this connection. Therefore, when looking at animal assessments and inferences before Plato, humans are seen to be similar to animals while also being unique. Although this difference is accepted as having been discussed in the context of the ability to think and that Plato approved of this, why he insistently resorted to animal metaphors is a matter of great curiosity. Plato’s focus on how humans are morally and politically different from animals is directly linked to how useful humans can be to the state. For this reason, while establishing this bond, he was more interested in how humans should be successful in political institutions rather than in seeing animals as superior beings. This approach to Plato’s reasoning is not a method that has been frequently used before and is necessary for analyzing the motivations behind Plato’s work.First of all, Plato should be noted for having criticized the Greek understanding of politics and for understanding that many things needed to be changed permanently. As a philosopher, Plato took action to do his part and tried to determine what kind of qualifications the people who would head the state should have in order for people to be governed justly. Plato contended that those the state employs must possess competence and supported this assertion by drawing upon analogies from the animal world. The metaphor he used in this regard was the horse metaphor. From his perspective, just as what each horse will do is clear, to have each state official be competent in their job and then be assigned to any other task would be inappropriate (Plato, Republic, p. 352e). In addition, this principle must be observed to the fullest, not only in state administration but also in social order, so much so that, while a shoemaker is required to deal only with shoemaking, a farmer must only practice farming as a requirement of his job. If this principle is disrupted, both the state and social order will be disrupted, and people will inevitably fall into moral collapse. Therefore, the reason why Plato resorted to animal metaphors involved a moral, political, and social issue and had a single higher purpose: to ensure and maintain order.&nbsp;While Plato’s aim was for justness in political institution, having people be aware of their talents and use them correctly was also important. The different methods he used in politics inspired many thinkers. When looking at post-Platonic philosophy, analogies to animals should be noted to have increased in political theory. For example, Machiavelli made striking analyses for the theory of the state and can be said to have also made some animal analogies, such as viewing the fox and lion as two animal species that a prince should take as examples. For Machiavelli, simply appearing as a lion or a fox would not be enough, because while lions cannot save themself from the net, foxes don’t know how to protect themself from the wolf. Therefore, to eliminate traps, a prince is required to be influenced by both animals (Machiavelli, The Prince, p. 110). As a result, the subject of political philosophy can be said to involve the desires that people try to put into practice and the uncontrollable desires from among these. Therefore, political theorists have attempted to analyze the issue with analogies using various methods. However, one must note that analogy should not always be evaluated positively. For example, while separating vitality from intelligence is reasonable in the case of dogs, it makes no sense when applied to humans (Rosen, 2005, p. 83). Therefore, while Plato’s animal metaphors work well in some examples, they seem to turn into problems in others.&nbsp;

Animal Metaphors as a Political Production in Plato’s Republic

Baran

This paper contains a partial translation from Ancient Greek into Turkish and analysis of the 2nd, 7th, and 10th Letters of Plato, which have “philosophical” content, aiming to reveal the relationship between these letters and the dialogues. There is a literature gap regarding coherence or incoherence between the letters and the dialogues. Therefore, t at least the parts of these letters considered “philosophical” should be translated into Turkish and their consistency with the dialogues clarified. In this paper, I advocate a significant consistency between the dialogues and the letters that must be explored in-depth. The first part of the paper consists of translating the 2nd, 7th, and 10th Letters from Ancient Greek into Turkish and analyzing the relationship between these letters and the dialogues. Especially when the 2nd, 7th, and 10th Letters and dialogues are examined as a whole, it is clear that Plato tries to explain that which is truth-that which is pseudo distinction consistently. This is essential for Plato, and on the basis of this distinction, distinguishes what he means and does not mean by “philosophia” through his relationship with Dionûsios, the king of Surakousa of the period. Burnyeat ironically declares the 7th Letter “pseudo” by claiming that there is no coherence between it and the dialogues, and that they even contradict each other, without considering this fundamental distinction between that which is truth-that which is pseudo. The second part of the article is a critique of Myles Burnyeat’s article “The pseudo-philosophical digression in Epistle VII,” which posits that the 7th Letter is pseudo.My first argument is that the dialogue texts of the “author” known as Plato, consistent with his letters as a historical figure, are not philosophy itself, in the nature of the practice he calls “philosophia,” but rather texts that attempt to lead the reader to philosophical practice in its various facets. Plato’s dialogues contain orators and interlocutors, where at least two people talk, discuss, and question and answer each other. Therefore, these texts are not philosophical texts as we understand them today and should not be read as such. Dialogues are, of course, written texts; however, that is not the problem. The problem is “how” these texts are written texts. These texts are not composed casually; in contrast, they are written “in this way,” that is, as dialogues, for a specific purpose.&nbsp;This purpose, to put it briefly, consists in trying to test, guide, and lead the reader to philosophical practice itself through the dialogues. More specifically, Plato aims to do what Socrates, who left no written work behind, did. I argue that this is evident from Plato’s own words: “...I have never written about these matters (𝛿𝜄𝛼 𝜏𝛼𝜐𝜏𝛼 o𝜐𝛿𝜀𝜈 𝜋𝜔𝜋o𝜏 𝜀𝛾𝜔 𝜋𝜀𝜌𝜄 𝜏o𝜐𝜏𝜔𝜈 𝛾𝜀𝛾𝜌𝛼𝜑𝛼)” [2nd Letter, 314b] or “...I have not written, nor will I ever write, about these matters (o𝜐𝜅o𝜐𝜈 𝜀𝜇o𝜈 𝛾𝜀 𝜋𝜀𝜌𝜄 𝛼𝜐𝜏𝜔𝜈 𝜀𝜎𝜏𝜄𝜈 𝜎𝜐𝛾𝛾𝜌𝛼𝜇𝜇𝛼 o𝜐𝛿𝜀 𝜇𝜂𝜋o𝜏𝜀 𝛾𝜀𝜈𝜂𝜏𝛼𝜄). For it is not something to be put into words like other learned things (𝜌𝜂𝜏o𝜈 𝛾𝛼𝜌 o𝜐𝛿𝛼𝜇𝜔𝜍 𝜀𝜎𝜏𝜄𝜈 𝜔𝜍 𝛼𝜆𝜆𝛼 𝜇𝛼𝜃𝜂𝜇𝛼𝜏𝛼)” [7th Letter, 341c]. This leading/turning (𝜋𝛼𝜄𝛿𝛼𝛾𝛼𝛾𝜔𝛾𝜄𝛼) appears as 𝜏𝜖 𝜒𝜈𝜂 𝜇𝛼𝜄𝜀𝜐𝜏𝜄𝜅𝜂 [technê maieutikê], that is, “the art/craft of midwifery” in the dialogues. In this article, I first translate and analyze the “philosophical” parts of Plato’s 2nd, 7th, and 10th Letters and then present a critique of Myles Burnyeat’s article “The pseudo-philosophical digression in Epistle VII.

The Relationship Between Plato’s Letters and His Understanding of Philosophia

Murat

An analysis of Blaise Pascal’s conception of power is the goal of this essay. It attempts to read Pascal as a thinker on the “paradox of power” rather than as a philosopher of “politics” [la politique] or “the political [le politique]. Thus, rather than interpreting the “political sphere” with its particular elements, Pascal makes an effort to consider the particular paradoxes surrounding “power”. When placing this essay in the framework of the existing scholarship on Pascal, it takes the stance that puts him in the same family as political thinkers like Tocqueville, Clausewitz, and Machiavelli. It does not rule out the interpretation that regards Pascal as a continuation of Jansenism and St. Augustinianism. However this method is not followed in this essay because the author is the pioneer of an approach that addresses the autonomy of power with its paradoxes. Unlike Descartes, Pascal’s distinction between the order of the will, as the order of the heart, and the order of the flesh, as the order of worldly desires, stands out as a fundamental feature of his thought. Therefore, Cartesian reason does not function rationally on two levels, according to Blaise Pascal, who makes distinctions between various centers of power and various forms of rationality: First, the organization of power cannot be solely based on ideas. Secondly, the imagination not only challenges reason, but it also establishes the foundation upon which reason is built. By defining the boundaries of reason, Pascal not only discovers a modus operandi to make better use of reason, but also demonstrates but also demonstrated the issues raised by trying to apply reason in places where it has no purpose at all. In this particular situation, the field of effects generates reasons of its own and cannot be grasped through the lenses of reason. In any potential conflict between an interest and an idea, the interest always holds the upper hand. An organized power cannot acquire legitimacy if it does not first establish a legitimate connection. For this reason, each power generates its own ideas, feelings and beliefs. Only the sword bestows a true right, according to Pascal. Consequently, justice is the appearance of the force that uses the sword to claim its right. Pascal’s philosophy provides two crucial perspectives on power to consider: First, power offers its own reasoning; it is not irrational in the face of reason. Second, power can be viewed autonomously within the contexts of power, imagination, and concupiscence management thanks to this rationality. In this context, is it possible for there to exist a worldview that the monarch cannot completely dominate? Does a fragmented notion of power result from the autonomization of public opinion and the diversity of opinions? Is the quest for emancipation in vain as well? Is it possible to see equality and rightful resistance as rights? These inquiries actually aid in locating Pascal within the field of political philosophy. Some political philosophers throughout history have derived their philosophical theories on the notion that alienation may be overcome in order to achieve freedom. Jean-Jacques Rousseau is an example of this trend. A second trend is to concentrate more on administration and management. This category can include theorists like Montesquieu and Tocqueville. The relationships between power and dominance inside the autonomous domain of power itself are the subject of a third tendency. Pascal is a member of this third category. Regarding the distinctions between theories that consider how political law and existing systems of power operate within their own internal logic, Pascal neither suggests how normative functioning should be done nor suggests. Concepts of emancipation and collective liberation frequently provide a different safe haven from the realm of power. Thus, Pascal’s idea can both treat the illness of “politicization” (also known as “childishness”) away from power and satisfy the withdrawal and political hopelessness of the libertines of the 17th century. Pascal has previously declared that no one is waiting to be saved on the platform of power and that the picture of salvation is merely a weaker representation of helplessness or an increasingly strong representation of acquired strength.

Blaise Pascal as Thinker of Power: Force, Imagination and Concupiscence

Physics, Philosophy, and the Nature of Reality

Cengiz

Prof. Dr.

CALL FOR PAPERS

Eylem

From within the phenomenological movement, criticism has often been directed at phenomenology’s commitment to Cartesian philosophy and its transcendental character. An example of such criticism has recently been presented by Claude Romano, who views transcendental phenomenology as a subjective philosophy and characterises his own phenomenology as “realist”. According to Romano, phenomenology should not and cannot be transcendental. I argue against Romano’s claim and defend that a transcendental phenomenology is possible and that phenomenology, if it is to be an original philosophy, must be transcendental. The first section is devoted to the claim that the Cartesian character of early Husserlian phenomenology and its transcendental turn resulted from taking scepticism seriously. Romano argues that what led Husserl to transcendental phenomenology was his belief that the task of philosophy is to ground the sciences in the face of scepticism and his assumption that there is an irreducible ontological distinction between consciousness and reality, based on this universal doubt. However, Romano stated that the sciences do not need philosophy to ground their truths; this is already an outdated idea. Secondly, the fact that we can doubt a singular perception does not make us doubt our perception and the existence of the world as a whole. On the contrary, any illusion is possible only on the basis of the continuity and permanence of a structurally coherent world. If the sciences can solve all their problems without the help of philosophy, and if a universal doubt is already impossible, then phenomenology does not have to be a transcendental philosophy based on the cogito. Moreover, Romano argues that transcendental phenomenology is not even possible, since it tries to bring together three incompatible theses –realism, dualism, and transcendentalism. In the following sections, I will attempt to explain why Romano’s criticisms are unjustified. The second section is devoted to showing how the theses that Romano claims incompatible can be reconciled and together make a transcendental phenomenology possible. Phenomenology claims to overcome the traditional distinction between appearance and reality through its own notion of phenomena. In this approach, what manifests itself is the thing itself, there is no reality behind its manifestation to which we have no access. Phenomenological intentionality, on the other hand, is to be understood as a mutually constitutive relation or correlation between consciousness and the world on the basis of a factual contact between a sufficiently developed organism and the Earth. Correlation itself precedes consciousness and the world, both of which become what they are by differentiating from each other and within themselves through various syntheses. Taking all this into account, it is possible for phenomenology to be both “realist” and transcendental, and at the same time to recognise the ontological difference between consciousness and worldly objects. The third section deals with the universal epoché that reveals the consciousness-world correlation beyond the idea of a limited epoché that leads to pure and absolute consciousness. In this way, consciousness is only one of the constitutive elements of a transcendental sphere in which we can consider the mutual constitution of consciousness and the world at different levels. The fourth section argues that Husserl’s main interest in scepticism has to do with the historical role assigned to scepticism, depending on the original idea of philosophy as a universal, rigorous and first science. According to Husserl, true philosophy begins as a theory of knowledge in the face of sceptical attacks about the possibility of knowledge, and then necessarily develops into an ontology understood as the science of being. Just as philosophy undertakes the task of grounding scientific knowledge in terms of its possibility, it also undertakes the task of revealing the conditions of possibility for the existence of the world and of the objects, which the sciences take as given from the outset. Thus, philosophy will precede and ground all other sciences, both epistemologically and ontologically. The final section shows that transcendental phenomenology, with its own method and theme, is the only genuine philosophy capable of overcoming scepticism and realising the original idea of philosophy. For phenomenology opens a transcendental sphere with the universal epoché which is imposed by scepticism. By describing the essential structures of correlation operating in this sphere, it can elucidate the conditions of possibility of all beings and their knowledge, and thus epistemologically and ontologically ground all sciences. In conclusion, for Husserl, taking scepticism seriously is not a Cartesian project and ideal, but a matter directly related to what philosophy is and should be at its origin. Phenomenology’s originality depends on its transcendental character, as long as it is not understood as an idealist position against realism, but as a position that investigates the conditions of possibility of objects and their objective knowledge in their relation to subjectivity in the face of all forms of objectivism.

Must Phenomenology be Transcendental?

Alper

Following advancements in physics, 19th-century thinkers strongly endorsed the idea of the scientific method as the only path to attaining knowledge. This view, which has significant philosophical implications, was termed scientism in the 20th century. Beyond epistemology, it fosters materialistic attitudes toward ontological, axiological, and religious understandings. The proponents of scientism argued that non-natural scientific disciplines should also be scientized. One method of elucidating scientism is to evaluate the epistemological foundations underlying this perspective. The uniqueness of scientism, which includes ontological and axiological attitudes as well as social, political, moral, and religious interpretations, lies in its proposed solution to the epistemological problem of knowledge. Scientism, as a materialistic approach, presupposes material reality. This makes epistemic concerns about the possibility of true knowledge comprehensible. The term ‘epistemic concern’, as used in this article, goes further from the question of the nature of knowledge to worries about the reliability of the elements used in the justification of propositions. Epistemological scientism seeks to address these concerns by identifying reliable basis for propositions while avoiding metaphysical assumptions. The scientific method is considered reliable because it is rooted in material reality, and the processes of forming scientific propositions are regarded as reliable because of their connection to reality. In addressing epistemic concerns, scientism adopts an externalist approach, emphasizing the importance of psychological processes triggered by external stimuli in the formation of knowledge rather than focusing on subjects’ access to cognitive elements. In other words, proponents of scientism overlook epistemic norms, principles, and standards, focusing instead on the reliable or warranted outcomes of experiments. Because the norms employed in traditional epistemology are not based on empirical evidence. In the context of the question of what can truly be known, epistemic concerns emerge from the expectation that knowledge should have an objective external foundation. The epistemic regress problem presents challenges in justifying metaphysical propositions through appeals to a priori principles. Consequently, the scope of genuine knowledge is often considered to be limited to material reality, which can be apprehended through perception and objective experimentation. Within this framework, the resolution of epistemic concerns is sought through the establishment of a reliable, logically structured process for acquiring knowledge, rather than solely addressing the conditions under which the subject is justified. In summary, this reliable knowledge acquisition method aligns with the scientific method as a means of attaining understanding. This perspective establishes methodological boundaries for disciplines beyond the natural sciences, influencing philosophy, humanities, and social sciences. This article examines the foundations of these limitations and draws philosophical conclusions using a philosophical analysis method. For this reason, it begins by emphasizing scientism, highlighting its central role in the problem of knowledge. It argues that scientism is fundamentally rooted in an epistemic concern, which arises from the question, “How can we know that we know?”. This concern represents the quest for a solid foundation to support the reliability of knowledge acquisition processes. Since the core elements of human beliefs—such as perception and sensation—are derived from reality and objectivity, reliability is considered a characteristic of empirical investigation. The relationship between the ontology of scientism and the externalist approach of epistemological scientism has a central position in this analysis. Therefore, after the general epistemological analysis, epistemological scientism and epistemological naturalism are evaluated in the context of externalism. This evaluation&nbsp;focuses on three key challenges facing scientistic epistemology: normativity, metaphysical judgments, and a priori propositions. This article explores these issues within the context of externalism and analyzes their implications for addressing epistemic concern. In conclusion, this paper argues that externalist stance and epistemological scientism, as a kind of it, do not effectively address the issues surrounding epistemic concern. This is because the norms of knowledge and rationality cannot be overlooked in the externalist framework. Additionally, both the presence of metaphysical presuppositions in scientific practice and theory and the role of a priori knowledge must be acknowledged. These factors pose significant challenges to defending scientism and the externalist position in the context of epistemic concern. Since the initial problem of epistemic concern remains unresolved, scientism will continue to encounter logical difficulties.

A Critical Evaluation on the Epistemological Externalist Ground of Scientism in the Context of Epistemic Concern

Fatma

This article analyzes the truth conditions of hypothetical propositions (qaḍiyya sharṭiyya) in Fakhr al-Dīn al-Rāzī’s logic system and whether these propositions are truth functional or not. Truth functional compound propositions contain truth functional logical connectives and their truth values are determined based on the truth values of their components. On the other hand, non-truth-functional compound propositions are propositions whose truth values are not determined according to the truth values of their components. al-Rāzī’s theory of hypothetical propositions falls under propositional logic, as it examines new propositions formed by combining others through logical connectives and analyzes the relations between their components. However, does this theory also belong to truth functional propositional logic, which is the most comprehensive branch of propositional logic? This question, which points to the purpose of the article, is addressed in the context of conditional propositions (qaḍiyya sharṭiyya muttasila) in the first section and disjunctive conditional propositions (qaḍiyya sharṭiyya munfaṣila) in the second section. In these two chapters, first, the types of conditional and disjunctive conditional propositions according to al-Rāzī are briefly explained, followed by al-Rāzī’s explanations of the truth conditions of each of these propositions. In the first section, the problem is examined in two sub-sections for implicative (luzūmiyya) and coincidental (ittifāqiyya) conditional propositions.According to al-Rāzī, implicative conditional propositions may be either true or false when the truth values of their antecedents and consequents are true and true, false and false, or false and true, respectively. The fact that the truth value of implicative conditional propositions may also be false when their components have these truth values distinguishes implicative conditional propositions from material conditionals. This is because material conditionals are necessarily true when the components have these truth values. The reason of this difference between implicative conditional propositions and material conditionals is the relation of implication (luzūm) that must exist between the antecedent and consequent in implicative conditional propositions. In other words, according to al-Rāzī, implicative conditional propositions mean that the antecedent necessarily entails its consequent and as a result, an implicative conditional proposition cannot be true if the antecedent does not necessarily entail the consequent even if they are both true. According to al-Rāzī coincidental conditional propositions are truth functional because they do not carry the meaning of implication. However, they also do not have the meaning of material implication, as a coincidental conditional proposition with a false antecedent and a false consequent is false.al-Rāzī categorizes disjunctive conditionals into three types: (i) Real disjunctive conditionals (ḥaqīqiyya): According to al-Rāzī, real disjunctive conditionals are propositions in which one component is contradiction of the other. Since it is impossible for two mutually contradictory propositions, such as p and not p, to be true at the same time, one of the components of real disjunctive conditional propositions must be true and the other false. (ii) Mani‘at al-jam‘ disjunctive conditionals are propositions in which one of the components has a narrower scope than the contradiction of the other. (iii) Mani‘at al-ḥuluv disjunctive conditionals are propositions in which one component has a broader scope than the contradiction of the other. In mani‘at al-jam‘ disjunctive conditionals, all components can be false but cannot all be true. Conversely, in mani‘at al-ḥuluv disjunctive conditionals, all components can be true but cannot all be false. In conclusion, according to al-Rāzī, the meanings of disjunctive conditional propositions are determined by the law of non-contradiction. Therefore, the truth values of the components of disjunctive conditional propositions are not the only condition for determining the truth values of these propositions. When determining the truth value of these propositions, we consider not only the truth values of the components but also whether the conflict (ʿinād) relationship mentioned by al-Rāzī exists between the components. This shows that the types of disjunctive conditional propositions are also not truth functional.

Truth Conditions of Hypothetical Propositions According to Fakhr al-Dīn al-Rāzī

Ahmet

Migration, one of the predominant issues of our contemporary world, is a human movement that, despite its disruptive nature, plays a foundational role in the formation of human culture. Before the entrenched concepts of society, state, citizenship, and homeland, there lies migration, whose problematic status in today’s world needs to be critically questioned. This study draws an analogical relationship between migration, often perceived as a problem to be eradicated, and the passive and reductionist material approaches in classical materialist views. This relationship is highlighted through the ideas of Georges Bataille, emphasizing the cyclical nature of dualistic approaches such as problem-solution and cause-effect. Consequently, Bataille’s notion of base materialism, which focuses on the irreducible aspects of matter, allows for considering migration not as an external threat but as an integral part of internal, or homogeneous, human culture. Approaching migration movements through Bataille’s base materialism necessitates focusing on the formless aspect of matter, contrary to the matter-form dualism. Explicitly, the term “base” in Bataille’s materialism, which includes meanings of baseness and vileness, should be understood as a counteraction against the conceptual idealism in classical materialist views. Bataille illustrates the foundational function of the human toe dipped in mud to emphasize the grounding role of matter, in contrast to the overemphasis on the head, symbolizing reason and authority in modern civilization. This perspective critiques the tendency to disregard foundational but lowly perceived elements that significantly contribute to human culture and civilization. This study examines migration through the lens of Bataille’s base materialism, exploring concepts such as irreducibility, logical difference, baseness, and active matter. The primary objective is to investigate what insights and conclusions might be derived when Bataille’s perspective is applied to migration, particularly through the example of refugees. By employing Bataille’s ideas, this study argues that base materialism provides a conducive framework for understanding migration movements as a foundational element rather than merely a problem to be solved. Bataille’s dualistic and relational dialectical dynamic (homogeneous/heterogeneous, mana/taboo, etc.) aims to reveal a similar dualistic relationship between the nation-state and migration. The prevalent understanding of migration as a problem is often one-sided, focusing on migration itself. From a broader perspective, the notion that a solution requires a problem is explored through the dialectic relationships of form and matter, master and slave, as interpreted by Bataille as an alternative to Hegelian idealism. Staying true to this perspective, the cyclical nature of reconciliation is examined through the homogeneous/heterogeneous dichotomy, emphasizing the political nature of the problem itself. This suggests that migration can be seen as a form of self-critique of the nation-state and society. In the homogeneous system where matter is grounded by form, the dialectical relationship between these concept pairs implies that the solution does not create the problem. This draws attention to the possibility of using the problem as a rational tool of homogeneous power in the practical derivatives of the heterogeneous. This can be understood as an alternative interpretation of the state’s self-identity in Hegelian philosophy when re-examined through Bataille’s concept pairs of heterogeneous/homogeneous. When these concepts are applied to the terms nation-state and migration, the state rationalizes its existence around the nation, functionalizing the nation as its meaning (elevated heterogeneity/sacredness). Thus, while the state regulates its taboos that threaten its homogeneity through laws, elevated national values manifest as right-wing heterogeneity. The state’s ideals, established for grounding homogeneous productivity, are violated by left-wing, base heterogeneity. However, homogeneity creates the extreme or wasteful heterogeneous elements it designates as threats. Reducing everything to productivity and economic utility also determines which elements are considered threats based on homogeneous functionality. The tension between the nation-state’s homogeneity and migration is framed by identifying migration as a crisis and a threat, stemming from state-originated decisions. The state creates migration as a threat while integrating this base, left-wing heterogeneity into the right-wing heterogeneity it justifies. This duality reveals the tension between the elevated heterogeneity of the right-wing and the unassimilable base heterogeneity of the left-wing. Thus, the issue of migration, particularly through refugees, signifies the irreducible and sensitive left-wing heterogeneity that the homogeneous system cannot assimilate. In this context, the relationship between causality dissolves, and one does not become the problem or solution of the other. The fixed ideal perspective of seeing migration as a problem is a judgment of the abstraction method emphasized in base materialism. Therefore, approaches proposing the solution of migration as a problem by the nation-state resemble the dynamic of abstracting and subjugating the impossible in idealist/materialist presuppositions. Bataille’s perspective, free from fixed constants, highlights the transformative aspect of threats in coexistence, showing that migration cannot be merely dismissed as a surplus needing elimination, reform, or integration.

A Bataillean Perspective on Migration and the Nation-State: The Politics of Active Matter as an Irreducible Force

Kutlu

Value in Marx: A Reading of the Grundrisse

Osman

On the Philosophical Roots of the Naïve and Axiomatic Set Theories: Determinatio est Negatio

Arman

Singular Predication and the Syllogism

Arif

Hegel in Jena: Dialectics of Time

@JOURNAL_BOX_CURRENT

@JOURNAL_BOX_EARLYVIEW

Muhsin

Prof.

Art as a Procedure of Signification

Zeynep

Assist. Prof.

From the Logos of the Natural World to the Logos of the Aesthetical World: Cézanne’s Listening Eyes

@JOURNAL_BOX_FEATURED

Güncel

Art As A Relational “World” and The Deterioration of The Object in The New Aesthetic Experience

Adnan

The Meaning of Life as a Work of Art

@JOURNAL_BOX_MOSTREAD

Archives of Philosophy - Felsefe Arkivi has been the scholarly publication of Istanbul University, Faculty of Letters, Department of Philosophy since 1945. It is an open access, peer-reviewed, journal published two times a year in June and December. As of 2024, the print version has been stopped. The journal has become an online-only publication.

Archives of Philosophy - Felsefe Arkivi aims to contribute to dissemination of knowledge in the field by publishing original research, translation and book review articles in Turkish, English, German and French.

Archives of Philosophy - Felsefe Arkivi has a scope that covers all areas of philosophy. The target group of the Journal consists of academicians, researchers, professionals, students, related professional and academic bodies and institutions.

All expenses of the journal are covered by the Istanbul University. Processing and publication are free of charge with the journal. There is no article processing charges or submission fees for any submitted or accepted articles.

ERIH PLUS

TR Dizin

DOAJ

SOBIAD

The Philosopher’s Index

@METRIC_VOLUMES

@METRIC_ISSUES

@METRIC_ARTICLES

@METRIC_OPENACCESS

Archives of Philosophy

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nün 1945 yılından beri yayınladığı akademik dergisidir. Açık-erişimli, bilimsel ve hakemli bir dergi olarak yılda iki defa Haziran ve Aralık aylarında yayınlanır. 2024 itibariyle basılı versiyon durdurulmuştur. Dergi sadece online olarak yayınlanmaktadır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır. 

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

@INFO_TAB_ABOUT

Editor in Chief

Co Editor in Chief

Editorial Management Board Member

Editorial Assistant

English Language Editor

Publicity Manager

Editorial Board Member

Advisory Board Member

@INFO_TAB_BOARDS

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy dergisinin amacı Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca özgün araştırma makalesi, çeviri metin ve kitap incelemesi yazıları yayınlayarak ve ulusal ve uluslararası düzeyde alanla ilgili bilginin paylaşımına katkıda bulunmaktır.  Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy felsefenin tüm alanlarına ilişkin konuları kapsar. Derginin hedef kitlesini akademisyenler, araştırmacılar, profesyoneller, öğrenciler ve ilgili mesleki, akademik kurum ve kuruluşlar oluşturur.

Amaç ve Kapsam

DOAJSOBİADThe Philosopher’s Index<a href="https://kanalregister.hkdir.no/publiseringskanaler/erihplus/periodical/info?id=502891" target="_blank">Erih Plus</a><a href="https://search.trdizin.gov.tr/tr/journal/detail/3621/felsefe-arkivi" target="_blank">TR Dizin</a>

Dizinler

Dergi yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a> Gönderilen makaleler derginin amaç ve kapsamına uygun olmalıdır. Orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmayan, her bir yazar tarafından içeriği ve gönderimi onaylanmış yazılar değerlendirmeye kabul edilir. Makale yayınlanmak üzere Dergiye gönderildikten sonra yazarlardan hiçbirinin ismi, tüm yazarların yazılı izni olmadan yazar listesinden silinemez ve yeni bir isim yazar olarak eklenemez ve yazar sırası değiştirilemez.İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştrma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir. Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.İntihal Ön kontrolden geçirilen makaleler, iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal/kendi kendine intihal tespit edilirse yazarlar bilgilendirilir. Editörler, gerekli olması halinde makaleyi değerlendirme ya da üretim sürecinin çeşitli aşamalarında intihal kontrolüne tabi tutabilirler. Yüksek benzerlik oranları, bir makalenin kabul edilmeden önce ve hatta kabul edildikten sonra reddedilmesine neden olabilir. Makalenin türüne bağlı olarak, bunun oranın %15 veya %20'den az olması beklenir.Çift Kör Hakemlikİntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakemlikten geçmesini sağlar ve makale biçimsel esaslara uygun ise, gelen yazıyı yurtiçinden ve /veya yurtdışından en az iki hakemin değerlendirmesine sunar, hakemler gerek gördüğü takdirde yazıda istenen değişiklikler yazarlar tarafından yapıldıktan sonra yayınlanmasına onay verir.

Politikalar

Dergi açık erişimlidir ve derginin tüm içeriği okura ya da okurun dahil olduğu kuruma ücretsiz olarak sunulur. Okurlar, ticari amaç haricinde, yayıncı ya da yazardan izin almadan dergi makalelerinin tam metnini okuyabilir, indirebilir, kopyalayabilir, arayabilir ve link sağlayabilir. Bu <a href="https://www.budapestopenaccessinitiative.org/translations/turkish-translation" target="_blank">BOAI</a> açık erişim tanımıyla uyumludur. Derginin açık erişimli makaleleri Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır.

Derginin tüm giderleri İstanbul Üniversitesi tarafından karşılanmaktadır. Dergide makale yayını ve makale süreçlerinin yürütülmesi ücrete tabi değildir. Dergiye gönderilen ya da yayın için kabul edilen makaleler için işlemleme ücreti ya da gönderim ücreti alınmaz.

Yazarlar dergide yayınlanan çalışmalarının telif hakkına sahiptirler ve çalışmaları  Creative Commons Atıf-GayrıTicari 4.0 Uluslararası (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.tr" target="_blank">CC BY-NC 4.0</a>) olarak lisanslıdır. CC BY-NC 4.0 lisansı, eserin ticari kullanım dışında her boyut ve formatta paylaşılmasına, kopyalanmasına, çoğaltılmasına ve orijinal esere uygun şekilde atıfta bulunmak kaydıyla yeniden düzenleme, dönüştürme ve eserin üzerine inşa etme dâhil adapte edilmesine izin verir.

Editörler, yayınlanan makalede, bulguları, yorumları ve sonuçları etkilemeyen küçük hatalar tespit edilirse düzeltme yayınlamayı düşünebilirler. Editörler, bulguları ve sonuçları geçersiz kılan büyük hatalar / ihlaller söz konusu olduğunda, makaleyi geri çekmeyi düşünmelidir. Yazarlar tarafından araştırma veya yayını kötüye kullanmaya yönelik olasılık söz konusu ise; bulguların güvenilir olmadığına ve yazarların kurumlarının olayı soruşturmadığına dair kanıtlar var veya olası soruşturma haksız veya sonuçsuz görünüyor ise, editörler endişe ifadesi yayınlamayı düşünmelidir. Düzeltme, geri çekme veya endişe ifadesi ile ilgili olarak <a href="https://publicationethics.org/resources/flowcharts/complete-set-english" target="_blank">COPE</a> ve <a href="https://www.icmje.org/recommendations/" target="_blank">ICJME</a> yönergeleri dikkate alınır.Geri ÇekmeDergi geri çekme durumunda <a href="https://publicationethics.org/sites/default/files/retraction-guidelines-cope.pdf" target="_blank">COPE Retraction Guidelines</a>’ı izler. Editör, aşağıdaki durumlarda bir makaleyi geri çekme hakkına sahiptir: <ul><li>Büyük bir hata (örn. yanlış hesaplama veya deneysel hata), uydurma öğeler  (örn. veri) veya tahrifat (örn. görüntü manipülasyonu) gibi bulguların güvenilmez olduğu sonucunu çıkarmaya dair açık kanıtlar varsa; </li><li>İçerikte intihal varsa; </li><li>Uygun atıf yapılmadan başka bir yerde yayınlanmışsa;</li><li>Kullanım izni olmayan materyal veya veri içeriyorsa;</li><li>Telif hakkı ihlali veya başka bir ciddi yasal sorun varsa;</li><li>Etik olmayan araştırma içeriyorsa; </li><li>Hakem değerlendirme sürecinin bozulduğuna veya manipüle edildiğine dair kanıt varsa;</li><li>Yazar(lar), editörün görüşüne göre, çalışmanın yorumlanmasını veya editörlerin ve hakemlerin tavsiyelerini önemli derecede etkileyebilecek, kritik bir çıkar çatışmasını açıklamamış ise.</li></ul>Geri çekme durumunda aşağıdaki adımlar izlenir:<ul><li>Makale başlığını da içeren geri çekme bildirimi derginin bir sonraki sayısında yayınlanır. Geri çekme bildirimi  içindekiler tablosunda sayfa nosu verilerek listelenir. </li><li>Elektronik versiyonda geri çekme bildirimi ile orijinal makale arasında link sağlanır. </li><li>Online makaleden önce geri çekme bildirimini içeren sayfa gelir; okuyucu daha sonra makalenin kendisine geçebilir.</li><li>Orijinal makale, her sayfadaki .pdf üzerinde “geri çekildiğini” belirten bir filigran dışında değişmeden kalır.</li></ul>Yasal Nedenlerle Makalenin KaldırılmasıAşağıdaki durumlarda, üst veriler (başlık ve yazarlar) hariç olmak üzere, makale metni kaldırılır ve makalenin yasal nedenlerle kaldırıldığını bildiren bir sayfa makalenin yerini alır. <ul><li>Makalenin karalayıcı içerik ihtiva ettiği veya başkalarının yasal haklarını ihlal ettiği tespit edilir ve geri çekmenin yeterli bir çözüm olmadığı düşünülürse;</li><li>Makale bir mahkeme kararına konu olmuşsa veya olacağına dair makul bir neden varsa;</li><li>Kamu sağlığı açısından önemli bir risk söz konusu ise;  </li></ul>

Dergide yayınlanan tüm yazıların korunmasını ve kalıcı olarak erişilebilir olmasını sağlamak için makaleler, ulusal bir arşiv sitesi olarak hizmet veren ve aynı zamanda LOCKSS'in içeriği toplamasına, korumasına ve sunmasına izin veren Dergipark'ta saklanmaktadır.Ek olarak, yazarların kendilerinin makalelerinin son PDF sürümünü Open Archives Initiative (<a href="https://www.openarchives.org/" target="_blank">https://www.openarchives.org/</a>) standartlarına uygun açık elektronik arşivlerde arşivlemeleri önerilir. Yazarlar, yayınladıkları arşiv versiyonundan, İ.Ü. Yayınevinin dergi web sitesinin URL'sine bağlantı sağlamalıdır.

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy, yayın etiğinde en yüksek standartlara bağlıdır ve <a href="https://publicationethics.org/" target="_blank">Committee on Publication Ethics (COPE)</a>, <a href="https://doaj.org/apply/transparency/#principles-of-transparency-and-best-practice-in-scholarly-publishing" target="_blank">Directory of Open Access Journals (DOAJ)</a>, <a href="https://oaspa.org/" target="_blank">Open Access Scholarly Publishers Association (OASPA)</a> ve <a href="https://www.wame.org/" target="_blank">World Association of Medical Editors (WAME)</a> tarafından yayınlanan etik yayıncılık ilkelerini benimser; Principles of Transparency and Best Practice in Scholarly Publishing başlığı altında ifade edilen ilkeler için adres: <a href="https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing" target="_blank">https://publicationethics.org/resources/guidelines-new/principles-transparency-and-best-practice-scholarly-publishing</a>Gönderilen tüm makaleler orijinal, yayınlanmamış ve başka bir dergide değerlendirme sürecinde olmamalıdır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığını beyan etmelidir. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Her bir makale en az iki hakem tarafından çift kör değerlendirmeden geçirilir. İntihal, duplikasyon, sahte yazarlık/inkar edilen yazarlık, araştırma/veri fabrikasyonu, makale dilimleme, dilimleyerek yayın, telif hakları ihlali ve çıkar çatışmasının gizlenmesi, etik dışı davranışlar olarak kabul edilir.Kabul edilen etik standartlara uygun olmayan tüm makaleler yayından çıkarılır. Buna yayından sonra tespit edilen olası kuraldışı, uygunsuzluklar içeren makaleler de dahildir.

Etik

Felsefe Arkivi – Archives of Philosophy araştırma etiğinde en yüksek standartları gözetir ve aşağıda tanımlanan uluslararası araştırma etiği ilkelerini benimser. Makalelerin etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır.- Araştırmanın tasarlanması, tasarımın gözden geçirilmesi ve araştırmanın yürütülmesinde, bütünlük, kalite ve şeffaflık ilkeleri sağlanmalıdır.- Araştırma ekibi ve katılımcılar, araştırmanın amacı, yöntemleri ve öngörülen olası kullanımları; araştırmaya katılımın gerektirdikleri ve varsa riskleri hakkında tam olarak bilgilendirilmelidir.- Araştırma katılımcılarının sağladığı bilgilerin gizliliği ve yanıt verenlerin gizliliği sağlanmalıdır. Araştırma katılımcıların özerkliğini ve saygınlığını koruyacak şekilde tasarlanmalıdır.- Araştırma katılımcıları gönüllü olarak araştırmada yer almalı, herhangi bir zorlama altında olmamalıdırlar.- Katılımcıların zarar görmesinden kaçınılmalıdır. Araştırma, katılımcıları riske sokmayacak şekilde planlanmalıdır.- Araştırma bağımsızlığıyla ilgili açık ve net olunmalı; çıkar çatışması varsa belirtilmelidir.- İnsan denekler ile yapılan deneysel çalışmalarda, araştırmaya katılmaya karar veren katılımcıların yazılı bilgilendirilmiş onayı alınmalıdır. Çocukların ve vesayet altındakilerin veya tasdiklenmiş akıl hastalığı bulunanların yasal vasisinin onayı alınmalıdır.- Çalışma herhangi bir kurum ya da kuruluşta gerçekleştirilecekse bu kurum ya da kuruluştan çalışma yapılacağına dair onay alınmalıdır.- İnsan öğesi bulunan çalışmalarda, “yöntem” bölümünde katılımcılardan “bilgilendirilmiş onam” alındığının ve çalışmanın yapıldığı kurumdan etik kurul onayı alındığı belirtilmesi gerekir.

Makalelerin bilimsel ve etik kurallara uygunluğu yazarların sorumluluğundadır. Yazar makalenin orijinal olduğu, daha önce başka bir yerde yayınlanmadığı ve başka bir yerde, başka bir dilde yayınlanmak üzere değerlendirmede olmadığı konusunda teminat sağlamalıdır. Uygulamadaki telif kanunları ve anlaşmaları gözetilmelidir. Telife bağlı materyaller (örneğin tablolar, şekiller veya büyük alıntılar) gerekli izin ve teşekkürle kullanılmalıdır. Başka yazarların, katkıda bulunanların çalışmaları ya da yararlanılan kaynaklar uygun biçimde kullanılmalı ve referanslarda belirtilmelidir.Gönderilen makalede tüm yazarların akademik ve bilimsel olarak doğrudan katkısı olmalıdır, bu bağlamda “yazar” yayınlanan bir araştırmanın kavramsallaştırılmasına ve dizaynına, verilerin elde edilmesine, analizine ya da yorumlanmasına belirgin katkı yapan, yazının yazılması ya da bunun içerik açısından eleştirel biçimde gözden geçirilmesinde görev yapan birisi olarak görülür. Yazar olabilmenin diğer koşulları ise, makaledeki çalışmayı planlamak veya icra etmek ve / veya revize etmektir. Fon sağlanması, veri toplanması ya da araştırma grubunun genel süpervizyonu tek başına yazarlık hakkı kazandırmaz. Yazar olarak gösterilen tüm bireyler sayılan tüm ölçütleri karşılamalıdır ve yukarıdaki ölçütleri karşılayan her birey yazar olarak gösterilebilir. Yazarların isim sıralaması ortak verilen bir karar olmalıdır. Tüm yazarlar yazar sıralamasını <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formunda</a> imzalı olarak belirtmek zorundadırlar.Yazarlık için yeterli ölçütleri karşılamayan ancak çalışmaya katkısı olan tüm bireyler “teşekkür / bilgiler” kısmında sıralanmalıdır. Bunlara örnek olarak ise sadece teknik destek sağlayan, yazıma yardımcı olan ya da sadece genel bir destek sağlayan, finansal ve materyal desteği sunan kişiler verilebilir.Bütün yazarlar, araştırmanın sonuçlarını ya da bilimsel değerlendirmeyi etkileyebilme potansiyeli olan finansal ilişkiler, çıkar çatışması ve çıkar rekabetini beyan etmelidirler. Bir yazar kendi yayınlanmış yazısında belirgin bir hata ya da yanlışlık tespit ederse, bu yanlışlıklara ilişkin düzeltme ya da geri çekme için editör ile hemen temasa geçme ve işbirliği yapma sorumluluğunu taşır.

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme çift taraflı kör hakemlik ile değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.

Hakemlik Hakkında

Baş editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirirler. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar. Gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalacağını garanti eder. Baş editör içerik ve yayının toplam kalitesinden sorumludur. Gereğinde hata sayfası yayınlamalı ya da düzeltme yapmalıdır. Baş editör; yazarlar, editörler ve hakemler arasında çıkar çatışmasına izin vermez. Hakem atama konusunda tam yetkiye sahiptir ve dergide yayınlanacak makalelerle ilgili nihai kararı vermekle yükümlüdür.Hakemler, araştırma, yazarlar ve/veya araştırmaya fon sağlayanlarla çıkar çatışması içinde olmamalıdır. Hakemler değerlendirmelerinin sonucunda tarafsız bir yargıya varmalıdırlar. Gönderilmiş yazılara ilişkin tüm bilginin gizli tutulmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir. Bazı durumlarda editörün kararıyla, ilgili hakemlerin makaleye ait yorumları aynı makaleyi yorumlayan diğer hakemlere gönderilerek hakemlerin bu süreçte aydınlatılması sağlanabilir.

Daha önce yayınlanmamış ya da yayınlanmak üzere başka bir dergide halen değerlendirmede olmayan ve her bir yazar tarafından onaylanan makaleler değerlendirilmek üzere kabul edilir. Gönderilen ve ön kontrolü geçen makaleler iThenticate yazılımı kullanılarak intihal için taranır. İntihal kontrolünden sonra, uygun olan makaleler baş editör tarafından orijinallik, metodoloji, işlenen konunun önemi ve dergi kapsamı ile uyumluluğu açısından değerlendirilir. Editör, makaleleri, yazarların etnik kökeninden, cinsiyetinden, cinsel yöneliminden, uyruğundan, dini inancından ve siyasi felsefesinden bağımsız olarak değerlendirir. Yayına gönderilen makalelerin adil bir şekilde çift taraflı kör hakem değerlendirmesinden geçmelerini sağlar.Seçilen makaleler en az iki ulusal/uluslararası hakeme değerlendirmeye gönderilir; yayın kararı, hakemlerin talepleri doğrultusunda yazarların gerçekleştirdiği düzenlemelerin ve hakem sürecinin sonrasında baş editör tarafından verilir.Hakemlerin değerlendirmeleri objektif olmalıdır. Hakem süreci sırasında hakemlerin aşağıdaki hususları dikkate alarak değerlendirmelerini yapmaları beklenir.-Makale yeni ve önemli bir bilgi içeriyor mu?-Öz, makalenin içeriğini net ve düzgün bir şekilde tanımlıyor mu?-Yöntem bütünlüklü ve anlaşılır şekilde tanımlanmış mı?-Yapılan yorum ve varılan sonuçlar bulgularla kanıtlanıyor mu?-Alandaki diğer çalışmalara yeterli referans verilmiş mi?-Dil kalitesi yeterli mi?Hakemler, gönderilen makalelere ilişkin tüm bilginin, makale yayınlanana kadar gizli kalmasını sağlamalı ve yazar tarafında herhangi bir telif hakkı ihlali ve intihal fark ederlerse editöre raporlamalıdırlar. Hakem, makale konusu hakkında kendini vasıflı hissetmiyor ya da zamanında geri dönüş sağlaması mümkün görünmüyorsa, editöre bu durumu bildirmeli ve hakem sürecine kendisini dahil etmemesini istemelidir.Değerlendirme sürecinde editör hakemlere gözden geçirme için gönderilen makalelerin, yazarların özel mülkü olduğunu ve bunun imtiyazlı bir iletişim olduğunu açıkça belirtir. Hakemler ve yayın kurulu üyeleri başka kişilerle makaleleri tartışamazlar. Hakemlerin kimliğinin gizli kalmasına özen gösterilmelidir.

Dil Dergi Türkçe, İngilizce, Almanca ve Fransızca makale kabul eder.Yazıların Hazırlanması ve Yazım KurallarıAksi belirtilmedikçe gönderilen yazılarla ilgili tüm yazışmalar ilk yazarla yapılacaktır. Makale gönderimi online olarak erişilen <a href="https://dergipark.org.tr/tr/login" target="_blank">http://dergipark.gov.tr/login</a> üzerinden yapılmalıdır. Gönderilen yazılar, makale türünü belirten ve makaleyle ilgili detayları içeren (bkz: Son Kontrol Listesi) <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">kapak sayfası</a>; editöre mektup, yazının elektronik formunu içeren Microsoft Word 2003 ve üzerindeki versiyonları ile yazılmış elektronik dosya ve tüm yazarların imzaladığı <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a> eklenerek gönderilmelidir.1. Çalışmalar A4 boyutunda, 12 punto Times New Roman harf karakterleri ve 1,5 satır aralık ölçüsü ile iki yana yaslı olarak hazırlanmalıdır. Dipnotlar aynı sınırlar içerisinde kalınarak 10 punto ile yazılmalıdır.2. Çalışmaların başlıca şu unsurları içermesi gerekmektedir: makalenin yazıldığı dilde başlık, öz ve anahtar kelimeler; İngilizce başlık öz ve anahtar kelimeler; ana metin bölümleri, kaynaklar, tablolar ve şekiller.3. Giriş bölümünden önce çalışmanın kapsamını, amacını ve ulaşılan sonuçları belirten 200-250 kelime aralığında makalenin yazıldığı dilde, 200-250 kelime aralığında İngilizce özet yer almalıdır. Çalışmanın İngilizce başlığı İngilizce özetin üzerinde olmalıdır. Özetlerin altında çalışmanın içeriğini temsil eden, 5 adet makale dilinde, 5 adet İngilizce anahtar kelime yer almalıdır. Yazım dili İngilizce olmayan makalelerde -kısa İngilizce özetin dışında- 600-800 kelime aralığında İngilizce geniş özet bulunmalıdır.4. Araştırma makalesi bölümleri şu şekilde sıralanmalıdır: “Giriş”, “(en az iki) Metin Başlığı”, “Sonuç”, “Kaynaklar”.5. Yayınlanmak üzere gönderilen makaleyle birlikte yazar bilgilerini içeren kapak sayfası gönderilmelidir. Kapak sayfasında, makalenin başlığı, yazar veya yazarların bağlı bulundukları kurum ve unvanları, kendilerine ulaşılabilecek adresler, cep, iş ve faks numaraları, ORCID ve e-posta adresleri yer almalıdır (bkz. Son Kontrol Listesi).6. Dergide yayınlanan yazıların tüm sorumluluğu ve belirtilen görüşler yazarlara aittir; İstanbul Üniversitesi bir sorumluluk yüklenmez.7. Yayın kurulu ve hakem raporları doğrultusunda yazarlardan metin üzerinde bazı düzeltmeler yapmaları istenebilir.8. Dergiye gönderilen çalışmalar yayınlansın veya yayınlanmasın geri gönderilmez.

Yazım Kuralları

Derleme yazıları okuyucular için bir konudaki kaynaklara ulaşmayı kolaylaştıran bir araç olsa da, her zaman orijinal çalışmayı doğru olarak yansıtmaz. Bu yüzden mümkün olduğunca yazarlar orijinal çalışmaları kaynak göstermelidir. Öte yandan, bir konuda çok fazla sayıda orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi yer israfına neden olabilir. Birkaç anahtar orijinal çalışmanın kaynak gösterilmesi genelde uzun listelerle aynı işi görür. Ayrıca günümüzde kaynaklar elektronik versiyonlara eklenebilmekte ve okuyucular elektronik literatür taramalarıyla yayınlara kolaylıkla ulaşabilmektedir.Kabul edilmiş ancak henüz sayıya dahil edilmemiş makaleler Early View olarak yayınlanır. Genel bir kaynaktan elde edilemeyecek temel bir konu olmadıkça “kişisel iletişimlere” atıfta bulunulmamalıdır. Eğer atıfta bulunulursa parantez içinde iletişim kurulan kişinin adı ve iletişimin tarihi belirtilmelidir. Bilimsel makaleler için yazarlar bu kaynaktan yazılı izin ve iletişimin doğruluğunu gösterir belge almalıdır.Referans Stili ve FormatıMakaleler için kullanılacak referans sistemi “Chicago Manual of Style (CMOS) olmalıdır. Ayrıntılı bilgi için: <a href="https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html" target="_blank">https://www.chicagomanualofstyle.org/tools_citationguide/citation-guide-1.html</a>Kaynakların doğruluğundan yazar(lar) sorumludur. Tüm kaynaklar metinde belirtilmelidir. Kaynaklar aşağıdaki örneklerdeki gibi gösterilmelidir.Örnekler:İR: İlk referans, SR: Sonraki referans, K: KaynakçaKitapİR Ayhan Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu (İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004), 280.SR Bıçak, Tarih Felsefesinin Oluşumu, 25.K Bıçak, Ayhan. Tarih Felsefesinin Oluşumu. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2004.İR J. J. C. Smart ve Bernard Williams, Utilitarianism. For and Against (Cambridge: Cambridge Press, 1973), 9.SR Smart ve Williams, Utilitarianism. For and Against, 82.K Smart, J. J. C. ve Williams, Bernard. Utilitarianism. For and Against. Cambridge: Cambridge Press, 1973.İR Stanley M. Honer, Thomas C. Hunt ve Dennis L. Okholm, Invitation to Philosophy. Issues and Options (Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999), 20.SR Honer, Hunt ve Okholm, Invitation to Philosophy, 35.K Honer, Stanley M., Hunt, Thomas C. ve Okholm, Dennis L. Invitation to Philosophy. Issues and Options. Belmont: Wadsworth Pub Co., 1999.İR Frank Cunningham vd., Philosophy: The Big Questions (Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003), 15.SR Cunningham vd., Philosophy, 30.K Cunningham, Frank, LaLonde, Daniel, Neelin, David ve Peglar, Kenneth. Philosophy: The Big Questions. Toronto, Ontario: Canadian Scholars Press, 2003.Soyadı taşımayan yazarlar (örn. Kung Fu Tse) kaynakçada ilk isminin baş harfi altında yazılır. Örneğin Kung Fu Tse, K harfinden kaynakçaya girmelidir. Soyadı almış yazarlar kaynakçaya soyadlarıyla girilir (örn. Popper, Karl).Çeviri KitapİR Nigel Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, çev. Ahmet Fethi Yıldırım (İstanbul: Alfa, 2016), 8-9.SR Warburton, Felsefe Okuma Rehberi, 12.K Warburton, Nigel. Felsefe Okuma Rehberi. Çeviren Ahmet Fethi Yıldırım. İstanbul: Alfa, 2016.Hazırlayanı/Derleyeni/Editörü Olan Kitapta Kitap BölümüİR  Cengiz Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi içinde, Der. M .Ertan Kardeş (İstanbul: İthaki Yayınları, 2017), 79.SR Çakmak, “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler”, 83.K Çakmak, Cengiz. “Kader İnsanı Suçla Yargılar: ‘Kader ve Karakter’ Üzerine Değiniler.” Dar Kapıdaki Mesih: Walter Benjamin ve Politik Felsefesi. Derleyen M .Ertan Kardeş, 79-87. İstanbul: İthaki Yayınları, 2017.Kitap İçindeki Önsöz, Sunuş, Giriş vb. KısımlarİR Hakkı Hünler ve Solmaz Zelyüt Hünler, Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001), XVII.SR Hünler ve Zelyüt Hünler, sunuş, XVI.K Hünler, Hakkı ve Zelyüt Hünler, Solmaz. Alasdair MacIntyre’ın Ethik’in Kısa Tarihi adlı kitabına sunuş, I-XXIV. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2001.Elektronik Olarak Yayımlanmış KitapİR Benedict de Spinoza, The Ethics [Part I] Erişim 2 Temmuz 2019, http://www.gutenberg.org/9/1/919/, 1.E.2.SR Spinoza, The Ethics [Part I], 1.E.9.K Spinoza, Benedict de. The Ethics [Part I]. Erişim 2 Temmuz 2019. http://www.gutenberg.org/9/1/919/.Online başvurulmuş kitaplar için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer sayfa numarası yoksa, bölüm ya da kısım başlığı referans verilebilir.Telif Dergi MakalesiİR Cengiz Çakmak, “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe,” Felsefe Arkivi 43 (2015), 17.SR Çakmak, “Asadan Böceğe,” 17-18.K Çakmak, Cengiz. “Asadan Böceğe: Politik Yargı ve Felsefe.” Felsefe Arkivi 43 (2015): 17-23.Çeviri Dergi MakalesiİR Reinhard Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” çev. M. S. Genç, Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007), 20.SR Reinhard, Kleinknecht, “Olay ve Gerçeklik Zamanı,” 22.K Kleinknecht, Reinhard. “Olay ve Gerçeklik Zamanı.” Çeviren M. S. Genç. Kutadgubilig Felsefe-Bilim Araştırmaları Dergisi 11 (2007): 17-44.Elektronik Dergi MakalesiİR Ahmet Emre Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü,” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266. Erişim 24 Haziran 2019.SR Dağtaşoğlu, “Antik Yunan Felsefesinde,” 266-268.K Dağtaşoğlu, Ahmet Emre. “Antik Yunan Felsefesinde “Fantasia”nın Epistemolojik Rolü.” flsf (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi) 17 (2014 Bahar): 266-287. Erişim 24 Haziran 2019.Online başvurulmuş makaleler için URL ya da veritabanının adı verilir. Eğer mevcutsa DOI (Digital Object Identifier) numarasını belirtin.TezİR Ali Suat Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016), 28.SR Gözcü, “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları”, 40.K Gözcü, Ali Suat. “Zaman Sorunu: Şimdici ve Ebediyetçi Anlayışları.” Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, 2016.Ansiklopedi MaddesiİR Ahmet Cevizci, “Mutluluk,” Felsefe Sözlüğü, (İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010), 1130.SR Cevizci, “Mutluluk,” 1131.K Cevizci, Ahmet. “Mutluluk.” Felsefe Sözlüğü: 1130-1131. İstanbul: Paradigma Yayınları, 2010.Kitap TanıtımıİR Aruz İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016), 370.SR İbişi Temelli, “Siyaset Felsefesi,” 371.K İbişi Temelli, Arzu. “Siyaset Felsefesi.” Kutadgubilig. Felsefe-Bilim Araştırmaları, 29 (2016): 369-374.Web SitesiİR Carl Tollef Solberg ve Espen Gamlund, “How Should We Evaluate Deaths?,” Practical Ethics, erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/SR “How Should We Evaluate Deaths?”K Solberg, Carl Tollef ve Gamlund, Espen. “How Should We Evaluate Deaths?” Practical Ethics. Erişim 03 Temmuz 2019, http://blog.practicalethics.ox.ac.uk/2019/05/guest-post-how-should-we-evaluate-deaths/Basılı Gazete MakalesiİR Takiyettin Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971, 2.SR Mengüşoğlu, “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan,” 2.K Mengüşoğlu, Takiyettin. “Eğitimde Tarihi Çevre ve İnsan.” Cumhuriyet, 14 Aralık 1971.Elektronik Gazete HaberiİR “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/SR “What Consent?”K “What Consent? Hungary, Poland &amp; Czech Republic Deny Sealing Migrant Deal with Merkel”, Russia Today, 30.06.2018, erişim 30.06.2018). <a href="https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/" target="_blank">https://www.rt.com/news/431382-hungary-poland-czech-migrants/</a>

<a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/326C5617571F4DC5AD714B16BC00FE8B" target="_blank">Kapak sayfası</a><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/5D842860AD2549CA8827F2BE7FDFA160" target="_blank">Yazar Formu</a>

Aşağıdaki listede eksik olmadığından emin olun: ● Editöre mektup<ul><li>Makalenin türü</li><li>Başka bir dergiye gönderilmemiş olduğu bilgisi</li><li>Sponsor veya ticari bir firma ile ilişkisi (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynakların Chicago Manual of Style’a göre belirtildiği</li><li>İngilizce yönünden kontrolünün yapıldığı</li><li>Yazarlara Bilgide detaylı olarak anlatılan dergi politikalarının gözden geçirildiği</li></ul><a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/E44D323506324194A71D75C397A5352A" target="_blank">Telif Hakkı Anlaşması Formu</a>● Daha önce basılmış materyal (yazı-resim-tablo) kullanılmış ise izin belgesi● <a href="https://cdn.istanbul.edu.tr/file/JTA6CLJ8T5/58AC6DC3538B442E88B663120D3D2478" target="_blank">Kapak sayfası</a><ul><li>Makalenin kategorisi</li><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Yazarların ismi soyadı, unvanları ve bağlı oldukları kurumlar (üniversite ve fakülte bilgisinden sonra şehir ve ülke bilgisi de yer almalıdır), e-posta adresleri</li><li>Sorumlu yazarın e-posta adresi, açık yazışma adresi, iş telefonu, GSM, faks nosu</li><li>Tüm yazarların ORCID’leri</li></ul>● Makale ana metni<ul><li>Türkçe ve İngilizce başlık</li><li>Özetler: 250 kelime Türkçe, 250 kelime İngilizce ve 600-800 kelimelik İngilizce geniş özet</li><li>Anahtar Kelimeler: 5-10 adet Türkçe ve 5-10 adet İngilizce</li><li>Makale ana metin bölümleri</li><li>Çıkar çatışması (varsa belirtiniz)</li><li>Finansal destek (varsa belirtiniz)</li><li>Teşekkür (varsa belirtiniz)</li><li>Son notlar (varsa belirtiniz)</li><li>Kaynaklar</li><li>Tablolar-Resimler, Şekiller (başlık, tanım ve alt yazılarıyla)</li></ul>

Sayı Türü	Regular
Editör(ler)	Cengiz Çakmak
Kapak (PDF)
Tam Metin (PDF)
Ön Sayfalar (PDF)

Felsefe Arkivi

SAYI 60, 2024